[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic] - Speeltopics

ARCHER EDWARD ST.JAMES

---

Hoe Jordynn en Ash het voor elkaar hadden gekregen om niet alleen de Gryffendors in een Syltherinsfeestje te kunnen krijgen was me een raadsel, maar nog een groter mysterie was wat ze moesten doen om Zoya's toestemming hiervoor te verdienen. Ik kende de dame en Zaheer maar al te goed om te weten dat niet zonder kost kwam. Nu ja een feestje zei ik niet gauw nee tegen, maar ik moest wel bekennen dat ik me wat onwennig voelde in de Slytherin commonroom. Ik had via anderen mee naar binnen kunnen glippen, gezien ik niet vrijwillig het 'paswoord' over mijn lippen zou laten rollen. Een groen licht sierde de ruimte welke sowieso al een griezelige vibe met zich mee kwam door meters onder het water te liggen. Ik had dan ook voorgenomen geen explosief vuurwerk mee te nemen, want een verdrinkinswens had ik niet... De muziek galmde goed door de ruimte heen en natuurlijk had ik wat zitten viben met mijn meede laatstejaars al had ik me na een klein halfuurtje weer afgezonderd van de mensen. De zwarte das ommijn nek had ik allang afgezwierd en ging nu wat losjes om mijn schouders heen en ook mijn hemd had ik een knopje open gezet gezien het hier al aardig warm begon te worden. Tijd om af te koelen met een drankje dus. In mijn weg naar de dranktafel geraakte ik natuurlijk wel weer afgeleid door vrienden en vijanden welke ik met een lach of sober knikje begroette, voor ik aankwam bij de booze. Of althans één van de vele plekjes waar je iets kon vinden en naast drank vond ik ook twee andere mensen.
"Dus wat hebben die Gryffs moeten doen om vanavond aanwezig te mogen zijn?" Ik spitste mijn oren, een licht geamuseerde grijns sierde mijn lippen, waarna ik naar de twee toe liep en wat losjes mijn arm over Dmitri's schouder legde, terwijl ik Zoya ook nieuwsgierig aankeek. "Dat wil ik ook nou eens weten." grijnsde ik charmant. "Of mag die Gryff het niet weten? Coole plek trouwens, ruimer dan ik me inbeeldde." sprak ik vervolgens en liet mijn arm van Dmitri's schouder afglijden, gezien ik niet echt wist hoe de jongen nog op me zou reageren na vorig jaar. Mijn blik hield ik echter op Zoya gericht gezien haar ogen me soms meer durfden te vertellen dan haar tactisch bedachte woorden. Voor Dmitri echte de benen zou nemen besloot ik de jongen ook aan te spreken, door een bekertje omhoog te houden. "Care to share?" vroeg ik doelens op de fles alcohol in zijn handen en schonk hem een speelse grijns als teken dat ik nog wel met hem overweg kon..

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

Not all girls are made of sugar and SPICE & everything nice. Some girls are made of ADVENTURE, fine butterbeer, BRAINS and no fear.

▸Ik zat schuin op de sofa tegenover Ashley en liet me dramatisch achterover vallen bij zijn woorden dat we ons vanavond hadden overtroffen. “Ja,” beaamde ik en ik legde de muis van mijn hand tegen mijn voorhoofd. “Je wilt niet weten wat we ervoor moesten doen om dat mens in te laten stemmen. Was Zoya voorheen ook al zo intens, pfoe.” Mijn blik gleed over de donkerharige jongedame die een glas alcohol achteroversloeg en ik onderdrukte de neiging om mijn tong uit te steken.       “Weet je wat we moeten doen?” hoorde ik Ashley plots vragen. Vrijwel onmiddellijk kwam ik overeind en leunde voorover om het meesterplan van mijn beste vriend aan te horen. “Nee, maar dat ga je me nu vertellen, vermoed ik,” grapte ik en ik pakte de fles uit Ashley zijn hand. Deze zette ik aan mijn lippen en het brandende goedje baande zich een weg door mijn slokdarm. “Whoo, goed spul. Maar vertel.”       “We moeten iets stelen, iets meenemen; als een soort trofee voor deze avond.” Mijn verwachtingsvolle glimlach gleed van mijn gezicht af en ik ging over in mijn serieuze modus. “En ik neem aan dat je niet Zaheer zijn hart bedoelt. Ik weet niet eens of die gozer een hart heeft en of je flirttechnieken vat op hem hebben...” Ik merkte dat ik afdwaalde en sprong snel weer over naar het oorspronkelijke onderwerp, “maar maak het plan concreter. Wat had je willen stelen, Don Juan?”

---

I have seen my own sun darkened

---

---

Nova liet even haar hoofd tegen zijn schouder aanleunen. Shane gaf toe aan de neiging om zijn hand naar haar rug te verplaatsen en streek eroverheen. 'En brieven schrijven,' voegde ze net daarvoor toen aan zijn verhaal, wat hem deed glimlachen.       'Inderdaad, en oneindig veel brieven schrijven naar jou.' Ze hadden elkaar slechts een paar keer kunnen zien tijdens de vakantie, dus Shane was maar al te blij geweest toen Nova had voorgesteld om elkaar brieven te gaan schrijven. Smalltalk was alleen ook in brieven niet zijn sterkste kant, dus vertelde hij haar in elke brief een random feitje, waarvan hij hoopte dat ze dit niet kende. Hij vond het heerlijk om haar nieuwe dingen te kunnen leren.       'Je hoeft me niet aan te kijken, als je dat niet prettig vind,' vertelde Novalie hem toen ze doorhad dat hij heel erg zijn best moest doen om haar aan te blijven kijken. Hij bloosde, maar keek haar dankbaar aan. 'Ik weet dat je naar me luistert zonder oogcontact. We zouden dit op een rustig tempo doen.' Het gebaar daarbij maakte hem maar al te duidelijk dat ze hun relatie bedoelde.       'Dank je.' Zijn glimlach was oprecht. 'Mensen vertellen me zo vaak dat ik oogcontact moet maken, dat ik nog wel eens vergeet dat jij dit een stuk minder erg vind.' Novalie haar schouder was veel te laag voor hem om zijn hoofd op te leggen, dus wreef hij even met zijn voorhoofd tegen het hare om haar te bedanken.       'Kaeva en Imogen heb ik ook amper gezien.' Novalie was hier duidelijk niet gerust op. 'Nog nooit eerder had het huis zo leeg aangevuld. Ik kan nog van geluk spreken dat ik Avalon als gezelschap had, maar de sfeer thuis was heel anders dan de voorgaande jaren.' Shane knikte langzaam, dacht haar te begrijpen. Ondanks dat in zijn eentje in plaats van met twee toch heel wat anders was dan met twee in plaats van vier, kon hij zich wel voorstellen hoe stil een huis dan moest aanvullen.       Voor hij kon antwoorden, veranderde Novalie alleen weer van onderwerp. 'Heb je nog aanraders? Qua boeken?' Ze had dus geen zin om te praten over haar zussen. Hoewel dit Shane even verwarde, omdat ze hem wel had gevraagd naar zijn broer, liet hij het er maar bij zitten. Eerlijk, boeken waren eigenlijk wel veel interessanter dan haar zussen. Dus gaf vertelde hij haar over de beste boeken die hij tijdens zijn vakantie had gelezen, zowel van tovenaarsauteurs als van muggleauteurs.       Ondertussen was Novalie in beweging gekomen en trok ze hem mee door de kasteelgangen. Hij liet haar hem leiden, terwijl hij ondertussen vrolijk verder vertelde over boeken. Enkele uren later zaten hij en Novalie buiten op één van de binnenplaatsen. Het was al gauw nogal fris geworden, dus had Shane een klein zwevend vuurtje tevoorschijn getoverd dat hen warm hield. Hij had haar over de sterrenbeelden verteld, die ze vanuit hun positie konden zien, zowel de verhalen vanuit mythologie als feiten vanuit de wetenschap. Hij had haar de helft al minimaal één keer vaker verteld, maar het leek haar weinig te deren.       'We moeten vaker zulke avonden hebben,' mompelde hij, terwijl hij met zijn hoofd op haar schouder lag, zijn arm om haar middel. Het was al laat, dus hij voelde de vermoeidheid van deze intense dag. Toch wilde hij nog niet naar bed, want hij vond het veel te fijn hier met Nova. Toch begon het vuurtje wat te sputteren, zich voedend van zijn steeds meer afnemende poel van energie.       'Zullen we misschien weer naar binnen gaan? Daar is het warmer.' Als hij de warmte niet zelf hoefde te creëren, zou hij het hopelijk nog wat langer vol kunnen houden voor hij daadwerkelijk in slaap viel.

[ bericht aangepast op 20 mei 2021 - 20:12 ]

---

Na nog even met Eurybia te hebben gezeten had Theo gehoord dat er een feest zou zijn in de Slytherin Common Room, waar iedereen welkom was. Hij wist niet wat de Gryffindors gedaan hebben om dit te regelen, maar het was geregeld. Zo kwam het dat hij onderweg was naar de toren van Gryffindor om de blondine op te halen. Natuurlijk volgens de dresscode, want het was niet voor niets een feest van de Slytherins. Het was een echt roteind naar de Gryffindor toren toe. Om bij de Hufflepuff Common Room te komen waren er minder trappen nodig, wat wel fijn was gezien die dingen altijd wegbewogen als Theo er aan kwam. Afijn, hij was eindelijk bij het portret van de Fat Lady komen, waar hij Eurybia al zag staan. Een glimlach sierde zijn lippen. ''Wat zie je er prachtig uit op deze avond, my lady.'' begroette hij de dame terwijl hij een klein buiginkje maakte. Vervolgens haakte hij zijn arm in de hare en begon langzaam te lopen richting beneden, naar de kerkers. ''Ik heb nagedacht over het verven van mijn haar naar blauw trouwens,'' begon hij, terwijl hij door het trappenhuis keek. ''als je een spreuk hebt die het naar mijn eigen haarkleur terug kan halen wanneer ik wil, mag je mijn haar verven.'' Blauw haar zou hem vast goed staan. De trappen werkten dit keer gelukkig wel mee. Vast en zeker door zijn gezelschap van dit moment. ''Zullen we jou haar roze of paars verven?''

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

---

16 years 𓆙 Dress 𓆙 Slytherin Dungeons 𓆙 with Dmitri

Mijn humeur bevond zich niet op een niveau waar mensen graag een gesprek met mij aanknoopte. Ik had er dan ook helemaal geen zin in toen ik voetstappen achter me hoorde die stilhielden. “Wil je één glas of neem je gelijk de hele fles mee?” vroeg ik Dmitri, aangezien de voetstappen aan hem toebehoorde.       “Ik kan de hele fles wel gebruiken,” klonk zijn vage antwoord. Ik rolde me mijn ogen en stak de fles naar hem uit zodat hij zijn gang kon gaan. Het laatste bodempje dat in mijn glas zat, goot ik snel achterover zodat Dmitri deze ook bij kon schenken. “Dus wat hebben die Gryffs moeten doen om vanavond aanwezig te mogen zijn?” De nieuwsgierigheid in zijn stem liet mijn mondhoeken lichtjes opkrullen. Echter gleed deze bijna-glimlach al snel weer van mijn gezicht zodra Archer, mijn verloofde, om Dmitri zijn nek kwam aangevlogen. “Dat wil ik ook nou eens weten. Of mag die Gryff dat niet weten. Coole plek trouwens, ruimer dan ik me inbeelde.”       “Dat is voor jullie een raad en voor mij een weet en dat wil ik graag zo houden. Ik heb een reputatie hoog te houden van coldhearted bitch,” vertelde ik hen en ik hief mijn glas op alsof ik een toost uit wilde brengen. Archer vroeg of hij de fles over kon nemen van Dmitri met zijn albekende grijns om zijn gezicht. Zijn ogen bleven echter de hele tijd op mij gericht en ik weigerde om mijn blik voor hem neer te slaan. Ergens vond ik het niet prettig om hem zo om Dmitri heen te zien hangen, maar dit wist ik te verbergen door een slok uit mijn glas te nemen.       “Nou, ik zal jullie verder niet storen. Ik heb nog een rol als gastvrouw te spelen,” zei ik kortdaat en ik draaide me alvast op mijn hakken om om weg te lopen.

---

I have seen my own sun darkened

---

Met een glas rode wijn in haar hand stond Amira tegen een van de pilaren in de Slytherin Common Room aangeleund. Haar ogen gleden over de ruimte heen, maar het drong niet tot haar door wie er aanwezig waren op dit moment. De dame hield wel van een feestje of twee, toch kon ze op dit moment nog niet de stap zetten om echt ervan te genieten. Precies de reden waarom ze zichzelf een glas wijn had ingeschonken. Ze nam een slok van de drank en keek nu wat beter door de Common Room. Echter zag ze niemand om een gesprek mee aan te knopen. Met haar vrije hand trok ze de mouw van haar jurk recht aan haar bezette hand. Amira had de jurk een tijd geleden van haar ouders gekregen. Als een soort voorbereiding voor de vakantie, waar ze in Frankrijk allemaal fancy diners zouden bijwonen van oude vrienden of verre familieleden. Echter was ze thuis gebleven en hing de jurk ongebruikt in haar kast. Totdat ze hem in haar koffer had gedaan en meenam. Dat kwam goed van pas. Wat verveeld liet ze de wijn ronddraaien in haar glas, in de hoop dat er zo iemand was of kwam met wie ze goed overweg kon.

[ bericht aangepast op 21 mei 2021 - 21:44 ]

---

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

to quote hamlet, act III, scene iii, line 87 – no

sixteen • ravenclaw • with illias • slytherin common room • outfit (but in maroonred and no necklace)

De sfeer werd voor enkele seconden lichtelijk ongemakkelijk na Sasha’s opmerking over hoe ze niks te verliezen had. Jem wierp een voorzichtige blik op Aster. Hopelijk zou hij zich niet zo gaan terugtrekken als Sasha afgelopen jaar had gedaan. Ze nam het voornemen om hem later nog even apart te spreken.       Het gesprek nam tot haar opluchting al snel een andere wending: de dresscode voor de Slugclub. Of beter gezegd: het niet houden aan die dresscode.       “Ben ik te porren voor iets wat waarschijnlijk tegen de regels in zal gaan? Wat denken jullie nu zelf?” antwoordde Aster met een lach.       "Nou, zo te horen hebben we een plan! Wat gaan jullie vanavond nog doen? Ik heb geen zin om vroeg te gaan slapen..."       “Plan pyjama it is,” besloot Jem. Tussen Jordyn, Archer en Ashley zat vast ook wel iemand die in pyjama outfit naar het elite-feestje te slepen was. Of ze Illias zo ver kon krijgen was een heel ander verhaal. “En eh, er zal vast één of ander feest zijn vanavond. Ik ga heen met Illias, maar je mag me altijd een por geven.” Onder ‘feestje’ had Jem niet bepaald verwacht dat het gelijk een black tie feest zou zijn. Met een gezicht als een donderwolk keek ze naar zichzelf in de spiegel. Liet het maar aan de Slytherins over om zo’n feest te plannen nadat ze al de hele dag in de trein hadden gebivakeerd. Het was dat Ashley het mede-georganiseerd had, anders was het hasta la vista. Anders moest ze de rest van de week tegen zijn zielige puppy-ogen aankijken, zoals de laatste keer dat ze zijn feestje had gemist. Jem hield zichzelf voor om in elk geval een halfuur te blijven. Een fancy jurk ging ze niet aan beginnen, daar kwamen nog wel genoeg mogelijkheden voor.       Illias wachtte al op haar in de lege Ravenclaw Common Room. De hoeveelheid vragen die hij in dertig seconden op haar afvuurde was geevenaard aan dat van een vierjarige. Jem keek hem voor enkele seconden in stilte aan. “Illi, ik hoop toch echt dat je niet daadwerkelijk denkt dat ik antwoorden heb op die vragen.” Ze wist net zo min als hij hoe dit allemaal werkte. Ze waren wel een lekker stel idioten met z’n tweeën. Misschien hadden ze wat meer research moeten doen voor ze hier aan begonnen. Nieuw nachtelijk project. “Okay, samen binnen komen. Hand vasthouden, ja. Kus, nee.” Dan zag iedereen gelijk dat het fake was. “We zijn toch allebei niet het type voor PDA, dus komt goed. Laten we maar gelijk wat shotjes naar binnen gooien zodra we er zijn.” Jem stak haar hand uit naar Illias. “Now, let’s go, loverboy.”       Hoeveel ze zich ook ergerde aan thema van het feest, Jem kon niet ontkennen dat de Slytherin Common room fascinerend was, met name het uitzicht op de dieptes van the Great Lake. Voor een paar lange seconden was ze afgeleid, tot ze zich besefte waar ze ook alweer waren. Zoya, Dmitri en Archer stonden bij de dranktafel. “Ik stel voor dat we de drank eerst overslaan, ik kan je nicht niet aan momenteel.”

[ bericht aangepast op 21 mei 2021 - 21:15 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hufflepuff -- Chaser – Black tie -- Somewhere in the hallways – With Aidan       Julian liep peinzend heen en weer voorbij de spiegel. Het was de avond van het feestje, waar zowaar ook hij het wachtwoord van had gekregen. Het feestje bevond zich alleen in de kerkers van Slytherin en dat was gelijk de reden waardoor Julian zich nog in de Hufflepuff bevond. Hij had wel zin in een feestje, en lang niet iedereen bij Slytherin was kwaadaardig. Desondanks voelde het alsof hij zich in het hol van de leeuw zou begeven.       Voor de spiegel bleef hij stil staan en bekeek hij zijn spiegelbeeld. Zijn outfit voor de avond had hij al aan, netjes gekleed met uiteraard een zwarte stropdas. Het was eigenlijk iets té netjes voor zijn doen, maar hey, een dresscode was een dresscode. Al hadden ze in kostuums moeten komen, dan had hij dat gedaan.       Julian slaakte een diepe zucht en forceerde zichzelf om weg te lopen bij de spiegel. Hij hield zich vast aan de gedachte dat er ook zat mensen waren met wie hij het wel goed kon vinden. Hij begon goed en liep –albeit enigszins nerveus- richting de kerkers, maar ergens halverwege begaven zijn voeten zich op een andere route. Een klein ommetje. Noemde hij het, maar tevens wetende dat de woorden ook hemzelf niet konden bedriegen.       De gangen waren uitgestorven. Het maanlicht verlichtte de stenen tegels en op enkele geluiden van nachtelijke vogels buiten was het doodstil. Julian kon het wel waarderen. De stilte. Stilte voor de storm, als hij tenminste nog naar het feestje zou gaan.       Toen hij de hoek omging werd hij begroet door een gedaante in de verte. Met een schok kwam Julian tot stilstand. Hij verwachtte eigenlijk niemand in de gangen en werd er dan ook door overvallen. Voor enkele seconden dan, want de blonde krullen konden maar tot één persoon behoren. Aidan.       Rustig vervolgde hij zijn weg totdat hij naast Aidan tot stilstand kwam. Hij kende de jongeman goed genoeg om te weten dat Aidan ook een zeker feest probeerde te mijden. Desondanks kon een beetje zekerheid geen kwaad.       ''Laat me raden, niet zo'n zin in een feestje bij onze geliefde Slytherin jaargenoten?'' suggereerde hij met een lichte grijns.

---

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

---

𝓘neens hing Archie om Dmitri zijn nek heen. Zijn hartslag schoot om hoog. Tot zo ver missie Archie ontwijken... "Dat wil ik ook nou eens weten." zei Archer, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat hij Dmitri begroette met een halve omhelzing. "Of mag die Gryff het niet weten? Coole plek trouwens, ruimer dan ik me inbeeldde." Hij liet zijn arm van Dmitri zijn schouder afglijden. Voor Dmitri had het nog wel wat langer mogen duren. “Dat is voor jullie een raad en voor mij een weet en dat wil ik graag zo houden. Ik heb een reputatie hoog te houden van coldhearted bitch,” Typisch Zoya, ze wou altijd dat je doorvroeg. Tijd om ertussen uit te glippen! Alsof Archie zijn gedachten kon lezen hield hij op dat moment zijn beker naar hem op. "Care to share?" vroeg hij hem met een voor Dmitri gevaarlijke glimlach op zijn gezicht. Wat voor een spel was hij aan het spelen? Zo voor de neus van Zoya, alhoewel Zoya natuurlijk nooit kon weten wat er was voorgevallen tussen hem en haar vriendje. "Ik heb geen enkel probleem met delen." Doelde hij niet alleen op de drank en hij schonk Archie zijn beker in. “Nou, ik zal jullie verder niet storen. Ik heb nog een rol als gastvrouw te spelen,” zei Zoya en ze draaide zich op haar hakken om. Nee, oh nee! Ze kon hen niet alleen laten. Er brak lichtelijk de paniek bij Dmitri uit. Hij moest haar tegen houden. "Zo, wil je geen gastheer zijn voor je verloofde?" vroeg Dmitri in een opwelling. Beter dan niks...

[ bericht aangepast op 21 mei 2021 - 22:42 ]