[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic] - Speeltopics

27 april 2021 - 12:02 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS

Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7

VAKKEN

QUIDDITCH

PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT
ϟ pandora • DADA Classroom • alone / waiting for zaheer
ϟ madigan - max • DADA Classroom • madigan
ϟ kyra - sasha • DADA Classroom • kyra
ϟ dmitri - miran • DADA Classroom • dmitri
ϟ aster - joakim • DADA Classroom • joakim
ϟ jordyn - theo • DADA Classroom • theo
ϟ ash - aidan • DADA Classroom • aidan
ϟ adrastos - novalie - julian • DADA Classroom • julian
ϟ shane - josie • DADA Classroom • shane
ϟ amira - castor • DADA Classroom • castor
ϟ zoya - ilias • DADA Classroom • ilias
ϟ alina • DADA Classroom • alone
ϟ aster - jem • Hallways • jem

nowhere yet: avalon,

VAKANTIES/AFWEZIGHEID SCHRIJVERS

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 21 juli 2021 - 11:36 ]

27 april 2021 - 23:16 Aynur is offline

Aynur 2380

NOVALIE ARIA FITZGERALD

16 years — Hufflepuff Prefect — Huffelpuff Common Room — w. Aidan

"for the healers and feelers of the world: — "

" — be kind to yourself first."

Ik glimlachte om mijn beste vriend, Aidan, zijn klaagzang terwijl hij languit op bank neerplofte. Zelf nam ik plaats op de bank tegenover hem zodat ik kon aankijken. “Jij was zelf precies zo, weet je nog?” zei ik met mijn zachte stem waar een lach in verborgen klonk. Ik dacht terug aan ons eerste jaar samen en corrigeerde toen mijn eerdere woorden: “Hoewel. . . Jij was eerder verlegen, maar het schattigsheidsgehalte was wel zeer op jou van toepassing.” Ik liet een korte stilte vallen om vervolgens een licht onzekere plagende opmerking te laten vallen: “Nu nog steeds, hoor.”
“En ja, ik voelde het ook,” vervolgde ik, een stuk serieuzer nu. “Ik vermoed dat de hele situatie met. . . met. . . Jeweetwel. . . er ook mee te maken heeft. Dat de leerlingen zo onrustig zijn, bedoel ik.” Bij het uitspreken van zijn benaming liepen de rillingen al over mijn rug. Bezorgd sloeg ik mijn armen over elkaar. Niet alleen de situatie met Hij Die Niet Genoemd Mag Worden baarde me zorgen, ook een bepaalde zilveren envelop werkte niet bepaald mee om me comfortabel te voelen aan het begin van mijn zesde schooljaar. Ook mijn zus, Avalon, had er eentje in ontvangst mogen nemen. Ik vroeg me af of Malakai (NPC) er ook één had gekregen. . .
Op Aidan zijn vraag wat ik nu wilde doen, dook ik nog iets meer in elkaar waardoor ik de scherpe randen van de envelop in mijn zij voelde prikken. In alle haast had ik deze snel in de zakken van mijn gewaad gestopt. Zeker toen vlak daarna een stinkbom afging in de coupé van de klassenoudsten. Ik had een vermoeden dat Jordyn of Ashley hiermee te maken had, maar er liepen wel meer van dat soort ondeugden rond in ons jaar.
Ik zuchtte diep. “Ik zou eerst iets anders met je willen bespreken,” zei ik terwijl ik Aidans ogen opzocht en de envelop tevoorschijn haalde. Buikpijn speelde op bij de gedachte om deel te nemen aan de zogeheten Slug Club. “Ik. . .ehm. . . weet niet zo goed wat ik hiermee moet?” Mijn stem ging onzeker een octaaf omhoog en ik maakte mezelf nog iets kleiner.

[ bericht aangepast op 27 april 2021 - 23:47 ]

I have seen my own sun darkened

27 april 2021 - 23:42 Aynur is offline

Aynur 2380

𓆙 Zoya Elaine Crawfort 𓆙

When you are not fed love on a silver spoon you learn to lick it off knives

16 years ⋆ Slytherin Common Room ⋆ with Zaheer

Ik was in de Slytherin Common Room gaan zitten, mede vanwege het feit dat de ambiance die daar hing me beter hielp concentreren hoewel ik in werkelijkheid het komisch vond om te zien hoe Zaheer met de eerstejaars omging. De kinderen mochten blij zijn dat Amira er was om alles in goede banen te leiden, want als het alleen op Zaheer was aangekomen. . .
Zodra ze de kinderen naar hun kamers hadden gestuurd om hun spullen uit te pakken, legde ik mijn bladwijzer tussen de pagina’s van mijn boek en zocht ik oogcontact met Zaheer. “Niet te dichtbij komen,” waarschuwde ik hem en ik trok mijn neus op. “Ik kan de stinkbom nog steeds ruiken.” Ik grijnsde en leunde ontspannen achterover in de sofa waarin ik me bevond.
“De dader al gepakt? Of staat dat nog op je To Do-list. Correctie: die van mij.” Dat was waar ik voor was binnen onze professionele en vriendschappelijke relatie. Ik deed het vuile werk, en geloof me, ik was goed in wat ik deed. Nu alleen nog een manier vinden op dit ook aan de Heer van het Duister over te brengen. . .

[ bericht aangepast op 27 april 2021 - 23:42 ]

I have seen my own sun darkened

28 april 2021 - 15:17 Aynur is offline

Aynur 2380

• Jordyn Mariah Kingsley •
________________________________________________________________________________________________________________

Met mijn hand klopte ik theatraal op mijn buik en een ongegeneerde boer ontsnapte aan mijn lippen waardoor ik verschrikt mijn hand voor mijn mond sloeg. Ik keek Archer, mijn pleegbroer, met grote ogen aan en schoot in de lach. “Het is een teken dat ik genoten heb van het eten,” benadrukte ik en gaf hem een por tussen zijn ribben. “Je moeder is een schat van een vrouw, maar al dat gezonde voedsel komt me op een gegeven moment echt mijn keel uit.” Ik fronste mijn wenkbrauwen verontschuldigend. Natuurlijk was ik dankbaar dat de familie St. James me in huis had genomen. . . Mijn gedachtestroom werd plots onderbroken terwijl ik terugdacht aan het voorval vlak voor het school weer begon waar de vader van Archer bij betrokken was. De grijns gleed van mijn gezicht af en automatisch ging ik rechterop zitten in mijn stoel.
Een korte stilte viel en ik beet opgelaten op mijn lip in mijn zoektocht naar een ander onderwerp om aan te snijden. In mijn onrust gleed mijn blik naar overal en nergens wat me een bekend gezicht deed doen vinden aan de Hufflepuff tafel. Ik zwaaide en zette mijn handen aan mijn mond: “HEY JULIAN! HEB JE HET AL GEHOORD VAN DE STINKBOM?” De trotse glimlach op mijn gezicht kon ik niet verbergen. Gelukkig leken er op het eerste gezicht geen klassenoudsten in de buurt te zijn. Die waren vast nog bezig om de jonkies naar bed te brengen.

17 years • Gryffindor • Chaser • The Great Hall • w. Archer & Julian

Not all girls are made of sugar and spice & everything nice. Some girls are made of adventure, fine butterbeer, brains and no fear.

I have seen my own sun darkened

28 april 2021 - 16:17 Kobyla is offline

Kobyla 19257

A I D A N F E N W I C K

16 jaar ~ Hufflepuff prefect ~ Hufflepuff Common Room ~ met Novalie

Aidan had blijkbaar zoveel ruimte op de bank ingenomen dat Novalie maar tegenover hem was komen zitten. Hij haalde slechts zijn schouders op voor zover hem dit lukte en grijnsde.
'Jij was zelf precies zo, weet je nog?' Hij kon de lach in haar stem horen, verborgen voor de mensen die niet wisten hoe naar haar te luisteren. 'Hoewel. . . Jij was eerder verlegen, maar het schattigsheidsgehalte was wel zeer op jou van toepassing.'
Hij rolde al met zijn ogen, maar ze was nog niet klaar. 'Nu nog steeds, hoor.' Wat Aidan ook nog eens diep deed zuchten.
'Het is lang geleden ondertussen, ik weet niet meer hoe schattig ik toen blijkbaar was. En nog steeds kennelijk.' Hij deed zijn best om zo serieus mogelijk te klinken, maar de grijns kon hij niet van zijn gezicht houden.
'En ja, ik voelde het ook,' zei Nova even later, de speelse toon was weg. 'Ik vermoed dat de hele situatie met. . . met. . . Jeweetwel. . . er ook mee te maken heeft. Dat de leerlingen zo onrustig zijn, bedoel ik.'
Ondertussen betrok ook Aidans gezicht, want hij was zich ook wel een beetje zorgen gaan maken vanwege de hele situatie. Dat en het fouilleren door de Aurors moest een flinke indruk op hen gemaakt hebben. Niet dat Aidan zich heel veel van de Aurors had aangetrokken, hij had toch niets bij zich gehad dat zij mogelijk verdacht zouden kunnen vinden. De speech van Dumbledore had hem wel aan het hart gegrepen. Hij was er vrij zeker van dat de aanstaande oorlog ook de leerlingen op Hogwarts aan zou gaan, voornamelijk met van die types als Zaheer. Het zou Aidan weinig verbazen als die jongen op een gegeven moment zich bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden zou aansluiten.
'Dat kan er inderdaad mee te maken hebben,' zei Aidan uiteindelijk slechts, want hij wilde het er liever niet meer over hebben. Hij wilde zijn terugkeer naar Hogwarts niet nog meer laten verpesten.
'Ik zou eerst iets anders met je willen bespreken,' veranderde Novalie het onderwerp en in eerste instantie was hij haar daar dankbaar voor. Tot hij haar ongelukkige blik zag en de envelop die ze in haar handen hield. 'Ik. . .ehm. . . weet niet zo goed wat ik hiermee moet?' Ze was er duidelijk echt niet blij mee.
'De slug club?' vroeg Aidan met een opgetrokken wenkbrauw, al zou hij niet weten wat de envelop anders moet betekenen. Hij had wel gezien hoe ze in de prefect coupé waren uitgedeeld aan de meesten van hen. Hoewel hem dit wel ergens stak, was hij ook wel blij. Hij moest niets hebben van zo'n elite clubje, iets waar hij overduidelijk niet bijhoorde. Niet dat hij dit heel erg vond.
Aidan ging overeind zitten en stak zijn arm uit om Novalie's hand vast te kunnen pakken als ze dit wilde. 'Je hoeft niet te gaan, hè. Je moet nooit iets doen waar je niet blij van wordt.' En hij wist maar al te goed dat Novalie er helemaal geen zin in had. Haar zus die ook een uitnodiging had gekregen had hier waarschijnlijk ook ergens iets mee te maken.

28 april 2021 - 19:08 Iotte is offline

Iotte 952

AIOFE ZARA O'CONNOR

Only the gentle are ever truly strong
Sixteen years • Hufflepuff • with Castor • at somewhere outside

Aoife had ademloos zitten luisteren naar Dumberdore’s woorden en kreeg meteen geen hap meer door haar keel. Niet alleen op Hogwarts, maar overal waar ze de afgelopen tijd gekomen was had ze de dreiging die er hing gevoeld, toch had ze zich niet kunnen voorstellen dat de situatie al zo erg uit de hand aan het lopen was. Hij Die Niet Genoemd Mag Worden rukte duidelijk als zelfs Hogwarts maatregelen nam. Toen de woorden van Dumbeldore wegstierven bleef het voor een moment doodstil in de Great Hall. Deze stilte werd echter al snel ingeruild voor het geluid van banken die naar achter werden geschoven, gesprekken die werden hervat en honderden voetstappen die een weg zochten naar de uitgang. Zoals ieder jaar verlieten de Klassenoudsten de ruimte als eerst gevolgd door tientallen eerstejaars, waarna de rest ook langzaam in beweging kwam. Achterin de zaal stond Aiofe al kletsend met haar vrienden geduldig te wachten tot de drukte wat was geweken, tot ze plots een arm rondom haar schouders voelde en een vertrouwde stem hoorde, waardoor ze lachend opkeek. Cas. Aiofe had hem noch zien aankomen noch verwacht. “Hi there stranger,” begroette ze hem vrolijk, terwijl ze de vlinders in haar buik voelde fladderen. Sinds de zomer hadden Aiofe en Cas meerdere malen afgesproken en sindsdien had ze het goed te pakken. “Beschouw Aiofe bij deze als gekidnapt. Ik beloof plechtig haar heelhuids af te leveren,” deelde hij haar vrienden mee, waarop zijn quasi verbaasd haar schouders naar hen ophaalde alvorens ze zich door hem de Great Hall uit liet loodsen.
”Waar gaan we heen?” Vroeg ze hem, al maakte het antwoord haar toch niet uit. “Op naar buiten?” Opperde Cas, waarna een brede lach op zijn gezicht verscheen. Ze moest grinniken om zijn impulsiviteit en knikte goedkeurend. Voorzichtig trok hij haar de deuren uit, de kou in. “Volgende keer moeten we thee of koffie meenemen,” mompelde hij, meer tegen zichzelf dan tegen Aiofe. “Als je me niet halsoverkop had ontvoerd, hadden we daar nog wel tijd voor gehad.” Grapte ze, terwijl ze kort haar hand op zijn gespierde arm legde. Ze liepen verder, weg van het kasteel en de drukte. Het rumoer verdween naar de achtergrond, de stilte was aangenaam. Het was nu alleen zij en hem. “Ik had nog wat voor je meegenomen voor in de trein, maar uh…” verbrak hij de stilte en met een schaapachtige lach haalde hij de zak met snoepjes uit de binnenkant van zijn gewaad. De zak was al voor de helft leeggeroofd. “Ik kreeg honger.” Met moeite had Aiofe haar lach in weten te houden terwijl ze het halflege zakje aanpakte. “My favorites! Wat lief van je, dat had je echt niet hoeven doen!” Bedankte ze hem met een knuffel, en ze meende het ook. Ze had nooit verwacht dat Cas zo’n lieve kant had toen ze net begonnen waren met afspreken, maar hij had al snel het tegendeel bewezen. “Ik heb helaas geen verrassing voor jou, maar ik zal het goed maken!” Beloofde ze hem terwijl ze een licht kusje op zijn wang poogde te drukken, maar die door het lengteverschil ergens halverwege zijn kaak terecht kwam.

someone out there feels better because you exist

28 april 2021 - 19:10 Iotte is offline

Iotte 952

ZAHEER ACEVES SELWYN

The beast inside is sleeping, not dead
Seventeen years • Slytherin • Prefect • with Zoya, Rabastan & Walden • at Slytherin Common room

Met een gezicht dat op onweer stond plofte Zaheer een van de gemakkelijke fauteuils die in de leerlingenkamer van Slytherin stonden. Hij had er flink de pest in dat hij weer als babysitter had moeten optreden. Hiervoor was hij toch geen Prefect geworden. Met zijn academische prestaties, was het begeleiden van eerstejaars echt ver onder zijn niveau. Het was dat dit een verplicht onderdeel was van zijn positie, anders had hij zijn snor al lang en breed gedrukt en het volledig aan Amira over gelaten. “Niet te dichtbij komen,” Zoya, die het op een van de andere sofa zich gemakkelijk had gemaakt, klonk waarschuwend terwijl ze een bladwijzer tussen haar boek stak. “Wat anders?” Daagde Zaheer haar uit terwijl hij van sofa wisselde en vlak naast haar kwam zitten. Ze trok haar neus op. “Ik kan de stinkbom nog steeds ruiken.” Wat een woeste grom vanuit zijn kant opleverde. Dat was geen leuke binnekomen van het nieuwe schooljaar geweest en hij had zo zijn vermoedens wie dit op zijn geweten had. “Ha ha heel grappig, Crawfort.” Het sarcasme droop ervan af. “Alsof jij zo fris ruikt.” Kaatste hij dan ook gepikeerd terug. “De dader al gepakt? Of staat dat nog op je To Do-list. Correctie: die van mij” Hij grinnikte bij haar woorden, ze wisten beide dat ze gelijk had. Zoya was er altijd voor hem om de vieze klusjes op te knappen. Nog voor hij echter antwoord kon geven kwamen Rowle en Rosier met veel kabaal de leerlingenkamer binnen en voegde zich bij Zoya en Zaheer.
“Hoe saai was die speech van die ouwe,” probeerde Rowle grijnzend te pijlen hoe Zaheer over de speech van Dumbledore dacht, terwijl hij plaats nam op de sofa tegenover hen. “Ik verveel me, gaan we nog iets doen vandaag?” Onderbrak Rosier zijn compagnon en keek verwachtingsvol Zaheer aan. Zaheer vroeg zich soms echt af wat er in de hoofden van zijn vrienden afspeelde. Zaheer negeerde Rowle en draaide zich naar Rosier toe. “Dat ligt eraan, heb je naar binnen kunnen smokkelen wat ik je gevraagd had?” Een twinkeling verscheen in de ogen van zijn breedgeschouderde, ietwat domme, vriend. “Jij vraagt, wij draaien. Natuurlijk heb ik het naar binnen kunnen smokkelen, het ligt boven.” Zaheer knikte goedkeurend en stond op. “Waar wachten we dan nog op?” Galant hield hij zijn hand uitnodigend uit, heel goed wetend dat Zoya daar echt niet van gediend was. “My lady, vergezelt u ons mee naar boven?”

someone out there feels better because you exist

28 april 2021 - 21:22 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Great Hall • Pandora and Margo

Ashley Jones zat aan de tafel van Gryffindor in de Great Hall van Hogwarts. De dag was tot nu toe goed verlopen, met als hoogtepunt die stinkbom in de Hogwarts' Express. Het zorgde meteen voor de nodige chaos en werd gevolgd door vermoedens over wie die stinkbom had laten afgaan. Maar nu hij hier zat, was hij minder goed gehumeurd. In zijn hoofd galmden de woorden van de Hogwarts' headmaster nog na. Sinds de moord op Cedric Diggory aan het einde van zijn vierde jaar wist Ashley dat de samenleving zich op een gevaarlijk punt bevond. Het was erop of eronder. Vrijheid is niet iets vanzelfsprekends, het is geen vaststaand feit, het is iets wat je met elkaar in stand houdt. Iets waar je continue voor moet vechten, voor moet kiezen. De woorden van Dumbledore waren duidelijk: de toekomst ligt in hun handen. Ashley voelde zich persoonlijk aangesproken, natuurlijk zou hij vechten voor vrijheid. Hij had de tafel van Slytherin geobserveerd na de toespraak en zich afgevraagd wat er er door de hoofden ging van van de studenten die sliepen in de Dungeons. Voelden zij het vuur van binnen niet aanwakkeren, met ieder woord dat Dumbledore sprak. Ash kon niet wachten om het later allemaal met Jemina te bespreken. Zij had vast en zeker genoeg theorieën over de reden waarom Dumbledore het schooljaar op die noot was begonnen.
Wie zich daar absoluut niet mee bezig hield was Pandora Lovegood. Ash zijn beste vriendin zat tussen zijn benen pudding te eten. Plots herinnerde hij zich dat Pandora die ochtend een fles sterke drank had laten zien toen ze op weg waren naar het station.
"Is die fles nog langs de Aurors gekomen?" fluisterde hij in haar oor, voor het geval er prefects in de buurt waren.
Pandora knikte en liet de fles drank zien, die ze onder de tafel onder haar gewaad verstopt hield.
"Geweldig, dat had ik niet verwacht, eerlijk gezegd."
"Ik ook niet... als ik dit al mee heb kunnen krijgen, wat zou er nog meer het kasteel zijn in gesmokkeld?"
Ash zijn brein leek in turbo modes gegaan. Wat voor duistere voorwerpen zouden de Slytherin studenten hebben meegesmokkeld? Hij voelde zichzelf worden weggetrokken uit het heden in een eindeloze loop van theorieën.
"Dat is een goede vraag..." zei Ashley op een zachte toon. ".. waar ik me morgen over ga buigen. Vanavond wil ik het leuk hebben."

"Wil je anders onze favo puffs vragen om ons te joinen vanavond?" vroeg hij vervolgens, terwijl hij speelde met Pandora haar blonde haren.
"Misschien..." was het enige wat Pandora zei.
"Of heb je na deze zomer alleen maar interesse in gladde Slytherins?" Ashley vond het maar niks dat Zaheer deze zomer tijd had doorgebracht met zijn beste vriendin. "Heb je je nieuwe vriend Zaheer al begroet?"
"Ash, stoppen." zei Pandora. Zelfs na al die jaren dat hij haar kende was het soms moeilijk om haar te lezen. Hij wist niet helemaal hoe Pandora nu tegen Zaheer aankeek. Iets wat hem irriteerde.
"Denk je dat hij je gaat begroeten nu we weer op school zijn?" probeerde hij, om een reactie uit haar te krijgen.
Pandora haalde haar schouders nonchalant op. "Geen idee, en dat doet er ook niet toe, je zei toch dat je het vanavond leuk wilt hebben? Dan moet je ophouden met praten over mensen die je haat."
"Je hebt ook gelijk." Gaf hij toe, later zou hij opnieuw een poging doen om meer informatie over Zaheer los te peuteren. "Vanavond geen politieke gesprekken, oke?"
"Beloofd?" Vroeg Pandora, ze keek Ash heel serieus aan en stak haar pink naar hem uit.
Ashley grijnsde. "Beloofd." en hij sealde hun belofte.

"Nou, wat mij betreft gaat deze avond van start." Verklaarde Pandora en ze greep naar de fles drank onder hun bankje.
Ashley keek om zich heem om te zien of er prefects in de buurt waren. "go." fluisterde hij vervolgens in haar oor.
Pandora bracht hun glazen pompoensap onder te tafel en voegde in beide glazen een aanzienlijke hoeveelheid drank toe.
De pompoenglazen verschenen weer boven de tafel. Ash en Pandora kruisten hun armen door elkaar en keken elkaar aan.
"Op jou!" zei Pandora met haar zachte stem.
"En jou!" voegde Ashley eraan toe.
In één teug dronken ze hun glas leeg.
"Ik hoop dat ik niet stoor?" hoorde Ashley Margo Graves haar stem vragen.
"Mijn Quidditch Captain kan mij onmogelijk storen!" begroette Ashley Margo. Ze ging tegenover Ash en Pandora zitten aan hun afdelingstafel.
"Zin in dit jaar?" vroeg ze.
"Dat ligt eraan..." zei Ash twijfelachtig". "Hoe hard gaan we Slytherin afmaken op het veld?" grijnsde hij. "En jij?"

28 april 2021 - 21:35 darkurge is offline

darkurge 3074

❂ Pandora Lovegood ❂
Experimental Witch
17 years old • Ravenclaw • Free Spirit • Great Hall • Ravenclaw Uniform • Ashley and Margo

Pandora bracht hun twee glazen weer boven de tafel en ze luidden de avond in met hun gebruikelijke toost; armen kruisen en op elkaar drinken.
"Ik hoop dat ik niet stoor?" Pandora keek op en zat dat Margo Graves zich bij hun had gevoegd. Ze was een vriendin van Ash, maar kende haar verder niet heel goed, dus glimlachte ze vriendelijk naar haar.
"Mijn Quidditch Captain kan mij onmogelijk storen!" begroette Ashley Margo en ze nam plaats tegenover hen aan de tafel.
"Oeeeh, Quidditch Captain." Zei Pandora geïnteresseerd. "Gefeliciteerd!" Pandora hield zich niet heel erg bezig met Quidditch, maar genoot wel van de wedstrijden en de sfeer in het stadion. "Wil je ook iets drinken?" vroeg ze vervolgens fluisterend, terwijl ze Margo serieus aankeek.
"Zin in dit jaar?" vroeg Margo.
"Dat ligt eraan..." zei Ash twijfelachtig. "Hoe hard gaan we Slytherin afmaken op het veld?" grijnsde hij. "En jij?"

[ bericht aangepast op 28 april 2021 - 21:35 ]

28 april 2021 - 23:29 reguluswife is offline

reguluswife 37248

JEMIMA GAUTHIER

to quote hamlet, act III, scene iii, line 87 – no

sixteen • ravenclaw • with aster • just outside of the great hall

Jem had zo’n beetje de helft van de treinreis slapend doorgebracht, afwisselend op Archie’s en Jordyn’s schouders. De avond ervoor was ze – zoals gewoonlijk – veel te laat gaan slapen. Ze wist nu al dat ‘s avonds weer precies hetzelfde zou gebeuren. Het was maar goed dat ze Londen zelf woonde, anders had ze met geen enkele mogelijkheid de trein gehaald. Wat de logica was van iedereen uit London laten te vertrekken, zelfs de arme stakkers die in Schotland woonden, had ze nooit gesnapt. Sowieso was het hele idee van een hele trein vol minderjarige tieners zeer twijfelachtig. Het moge een wonder zijn dat er nooit doden gevallen waren. Jem stopte de gedachte weg voor nu, om later Ashley over te vragen.

Het avondmaal was al enige tijd afgelopen toen Jem eindelijk in beweging kwam. Haar ogen vielen op Margo, Ashley en Pandora. Twee glazen verschenen plots boven tafel. De eerste avond en het was nu al raak. Er was sowieso wel iets in die glazen gedaan. Na Dumbledore’s vrolijke speech was waarschijnlijk iedereen wel aan een borrel toe, zij zelf ook wel, nadat ze het de hele zomer ook al heeft moeten aanhoren.
“Hallo daar, stelletje stiekemerds,” begroette Jem het drietal waarna ze iets naar voren boog. “Een flesje ‘water’ of een onschuldige thermoskan doet ook wonderen,” vervolgde ze op een zachtere toon. Vanuit haar ooghoeken spotte ze Aster. Ze had mee gekregen wat er met zijn vader gebeurd was en had besloten dit jaar wat extra op hem te laten. “Ik zie jullie later wel weer,” murmelde ze tegen haar drie vrienden. Jem wisselde nog een extra blik uit met Ashley. Er was ondertussen al meer dan genoeg stof om meerdere avonden tot diep in de nacht over te praten.
Jem haastte zich de Great Hall uit om Aster op zijn schouders te tikken voor hij volledig verdween. “Hey, Astepoester” glimlachte ze. “Heb jij ook een van deze gare dingen gekregen?” Ze frummelde haar Slug Club uitnodiging uit haar gewaad. Tijdens de treinreis had ze Archie en Jordyn er al meerdere dodelijke blikken over gegeven. “Zo ja, dan stel ik voor dat we gewoon voor eten gaan.” Achterlijke elite heisa.

[ bericht aangepast op 28 april 2021 - 23:29 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

28 april 2021 - 23:34 Novalunosis is offline

Novalunosis 675

Julian Nolan Lartius

Hufflepuff - Chaser - Great Hall - With, Jordyn & Archer

Dat het een bijzonder jaar ging worden was wel zeker. Ten eerste werden ze dit jaar begroet door een groep Aurors en ten tweede was er Dumbledores speech die ook nog extra nadruk op de situatie legde. Zijn woorden lieten de rillingen over Julians rug glijden. Het zou toch niet echt gebeuren dat er nog een oorlog kwam?
Het was moeilijk om de gedachten naast hem neer te leggen, maar met behulp van plotselinge bewegingen werd hij toch enigszins afgeleid. Alle eerstejaars vertrokken naar de slaapzalen onder begeleiding van de Prefects. Het deed hem goed om de verwonderde gezichtsuitdrukkingen te zien van de nieuwelingen. Ooit had hij daar zelf ook gestaan, vol verwondering, spanning en toch ook wel nervositeit. Inmiddels was hij al aan een hoop dingen gewend, maar zelfs 6 jaar later wist de Great Hall hem nog te fascineren.
Ook Julian raakte betrokken bij een gesprek aan de Hufflepuff tafel. Dat was totdat zijn aandacht getrokken werd door beweging. Toen hij opkeek ontmoette zijn ogen die van Jordyn die uitbundig aan het zwaaien was. Direct verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Zoals altijd barstte Jordyn van de energie. Het kon wel eens vermoeiend zijn, maar meestal was het eerder opbeurend. Met Jordyn in de buurt was er altijd wel gezelligheid.
Vol trots vroeg ze –of eerder schreeuwde ze –of hij het al gehoord had van de stinkbom. Haastig keek hij om zicht heen, de meeste Prefects waren nog afwezig te druk met de eerstejaars. Waarschijnlijk had Jordyn daar ook wel over nagedacht, dom was ze immers niet.
En dan de stinkbom, was het maar zo dat hij er alleen van gehoord had. Tot zijn spijt had hij ook kennis moeten maken met de verschrikkelijke geur die het met zich meebracht. En dat terwijl hij niet in de coupé zat waar het gebeurd was. De stank was echter zo hardnekkig dat degene uit de coupé in kwestie van een afstand al te ruiken waren.
Aangezien iedereen nu toch zijn eigen gang mocht gaan, stond ook Julian op en voegde hij zich bij de Gryffindor tafel. De gemiddelde Gryffindor zou daar niet van opkijken. Bij aankomst groette hij Archer met een glimlach en een knikje. Op de velen verhalen van Jordyn na kende hij de jongeman niet erg goed, maar hij leek hem wel aardig.
''Gehoord én geroken. Ik had het kunnen weten dat jij daarachter zat.'' Begon hij lachend terwijl hij zijn ene been over de bank heen gooide en plaats nam. ''Het was echt verschrikkelijk ik ging nog net niet over mijn nek, wat zat erin?''

[ bericht aangepast op 28 april 2021 - 23:34 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

29 april 2021 - 0:14 Culloden is online

Culloden 694

Aster Muir

17 • Gryffindor • Beater • just outside of the great hall • with Jem

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Voor het eerst in weken had Aster zich deze ochtend weer enthousiast gevoeld over iets. Het feit dat hij weer naar Hogwarts kon terugkeren en zijn vrienden eindelijk weer kon zien had hem voor even doen vergeten wat er afgelopen zomer gebeurd was. De treinrit had dan ook niet teleurgesteld en hij had met volle interesse naar de verhalen van iedereen zitten luisteren. De eerste deuk in zijn vrolijke humeur kreeg hij te verwerken toen hij bij de ingang helemaal onderzocht werd naar whatever ze dan ook dachten te vinden. Wat norser dan voorheen was hij dan ook verder gewandeld toen er bij hem geen buit te rapen bleek.
Het feestmaal had hem weer wat opgevrolijkt, maar de speech die Dumbledore daarna uit zijn mouw schudde raakte hem. Iets vertelde hem dat hij dit jaar maar al te vaak herinnerd zou worden aan Voldemort's terugkeer en nee, hij was niet bang om die naam te gebruiken. Het zinde hem niet dat zo'n vreselijk iemand kon terugkeren terwijl zijn vader, een onschuldige man, verdween. Alsof ze van plaats werden verwisseld.

Vrij snel nadat de prefects met hun kudde eerstejaars waren vertrokken, nam Aster afscheid van zijn vrienden en verliet de Gryffindor tafel. Hij wandelde rustig naar de uitgang van de Great Hall, maar werd daar opgehouden door een groepje studenten die de doorgang blokkeerden. Net toen hij wou vragen of ze even aan de kant konden gaan werd er op zijn schouder getikt. Toen hij zich omdraaide zag hij Jem staan.
'Astepoester? Serieus?' Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht. Of ze het nu wou of niet, Jem wist hem altijd wel op te vrolijken.
'Heb jij ook een van deze gare dingen gekregen?' Aster staarde kort naar de enveloppe die ze uit haar gewaad tevoorschijn toverde. 'Zo ja, dan stel ik voor dat we gewoon voor eten gaan.' Niet veel later trok hij zelf een matchende enveloppe uit zijn broekzak.
'Jep.' Hij flapperde er even mee door de lucht. 'Ik weet niet of eten het oh zo gezellige gezelschap kan overtreffen.' In de trein had hij het één en het ander al opgevangen over wie allemaal uitgenodigd was. 'Die Slughorn weet zijn elite wel uit te kiezen met mensen zoals Zaheer en Zoya.' Niet bepaald zijn beste vrienden. Haast onmiddellijk stak hij zijn handen de lucht in, alsof iemand op hem ging schieten.
'Sorry, ik weet dat je vriendjes bent met Zaheer, maar het glipte eruit,' verontschuldigde hij zich lachend.

[ bericht aangepast op 29 april 2021 - 1:18 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

29 april 2021 - 0:22 Aynur is offline

Aynur 2380

NOVALIE ARIA FITZGERALD

16 years — Hufflepuff Prefect — Huffelpuff Common Room — w. Aidan

"for the healers and feelers of the world: — "

" — be kind to yourself first."

"Het is lang geleden ondertussen, ik weet niet meer hoe schattig ik toen blijkbaar was. En nog steeds kennelijk.”
Ik schokschouderde met een onschuldige glimlach op mijn gezicht. Mijn blonde haren vielen over mijn schouder en ik haalde een elastiekje van mijn pols af zodat ik mijn haar bij elkaar kon binden. “Héél schattig. Je kon nauwelijks uit je woorden komen.” Er verscheen een twinkeling in mijn ogen terwijl ik terugdacht aan de dag van onze eerste ontmoeting. Hoe ik mijn elleboog in mijn bord met soep geplant was en hoe Aidan me toen galant was komen redden. Ik grinnikte zachtjes alvorens ik het gesprek een wat meer serieuze richting op stuurde: de aard van de onrust die er onder de leerlingen
“Dat kan er inderdaad mee te maken hebben,” beaamde Aidan mijn woorden kortaf. Zijn toon maakte me duidelijk dat hij het er liever niet over wilde hebben en ergens was ik hem hier dankbaar voor. De toespraak van Dumbledore baarde me zorgen, evenals de aanwezigheid van de Schouwers tijdens de treinreis en de zilveren envelop die ik in ontvangst had genomen.
“Ik . . .ehm. . . weet niet zo goed wat ik hiermee moet,” mompelde ik alvorens ik de uitnodiging uit de zakken van mijn gewaad viste. Aidan trok zijn wenkbrauw op bij het zien van het zilveren briefpapier. “De Slug Club?” vroeg hij me. Ik knikte slechts en de bezorgde rimpel tussen mijn wenkbrauwen werd nog dieper. Mijn zus Avalon had er ook één gekregen, evenals Zaheer die ook aanwezig was in de coupé van de klassenoudsten.
Ik wierp een blik op de lange gestalte van Aidan toen hij overeind kwam en zijn hand naar me uitstak. Denkend dat hij de envelop van me over wilde nemen om er zelf in te kijken, stak ik deze naar hem uit tot ik doorkreeg dat hij mij bedoelde. “Oh,” klonk mijn stem blij verrast en in plaats van zijn hand vast te pakken, stond ik op met de bedoeling om voorzichtig naast hem te zitten en mijn hoofd op zijn schouder te leggen.
“Je hoeft niet te gaan, hè. Je moet nooit iets doen waar je niet blij van wordt,” was de wijze raad van mijn beste vriend. Nadenkend kauwde ik op de binnenkant van mijn wang. “Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen en je weet hoe moeilijk ik het vind op dingen af te wijzen,” verzuchtte ik. Ik draaide mijn hoofd iets omhoog zodat ik Aidan verwachtingsvol aan kon kijken. “Zou ik je kunnen overhalen om met me mee te gaan?”

[ bericht aangepast op 29 april 2021 - 0:41 ]

I have seen my own sun darkened

29 april 2021 - 0:54 Aynur is offline

Aynur 2380

𓆙 Zoya Elaine Crawfort 𓆙

When you are not fed love on a silver spoon you learn to lick it off knives

16 years ⋆ Slytherin Common Room ⋆ with Zaheer, Rowle & Rosier

Mijn waarschuwing scheen geen enkel effect te hebben aangezien Zaheer uitdagend naast me kwam zitten. Ik trok mijn neus op terwijl ik zoveel mogelijk ruimte tussen ons in creëerde, wat onmogelijk was met Zaheer praktisch op mijn schoot.
“Ik kan die stinkbom nog steeds ruiken,” zei ik met een licht plagende grijns op mijn gezicht. Ik prikte in Zaheer zijn zijde om hem van me af te krijgen hoewel ik wist dat het geen effect zou hebben. De grom die mijn opmerking echter aan hem wist te ontlokken, maakte de stank iets dragelijker. “Ha ha, heel grappig, Crawfort. Alsof jij zo fris ruikt,” kaatste hij terug.
“Nou al op je teentjes getrapt, Selwyn. You are just no fun. No fun at all.” Ik schudde teleurgesteld mijn hoof den staakte mijn vriendelijke pogingen om hem van me af te krijgen. Met de nodige moeite wist ik mijn toverstok uit mijn zak te halen en richtte deze op Zaheer. De juiste spreuk rolde al over mijn lippen waardoor er een stevige waterstraal uit de punt van mijn stok spoot. Mijn lippen plooiden zich tot een geamuseerde glimlach waarna ik, als de onschuld zelve, overging op de dader van de stinkbom.
Nog voordat Zaheer antwoord kon geven, kwamen Dumb & Dumber de leerlingenkamer binnengestormd. Ik rolde met mijn ogen en pakte mijn boek er weer bij, wat duizendmaal interessanter was dan wat zij te zeggen hadden. Mijn oren hield ik gespitst voor als er een wonder gebeurde en beide jongens wél met iets interessants aankwamen. Ik trok mijn wenkbrauw op zodra ik hoorde dat er iets naar binnen was gesmokkeld, iets waar niemand mij van op de hoogte had gesteld.
“Waar wachten we dan nog op?” hoorde ik Zaheer vragen tegen niemand in het bijzonder. Ik keek op en zag hoe hij zijn hand naar me uit stak met de bedoeling me overeind te helpen. “My lady, vergezelt u ons mee naar boven?” Ik ademde scherp in bij zijn benaming en leunde nonchalant naar achteren in de sofa. “Het ligt eraan. Wat is de reden dat ik hier niet vanaf weet? Jouw kennende is het iets waarvan je weet dat ik het afkeur anders zou je het niet aan Rowle en Rosier hebben gevraagd.” Ik kantelde mijn hoofd en bestudeerde zijn gezicht. “En sinds wanneer ben ik je lady. Waar is de My Queen gebleven, hmm?”

[ bericht aangepast op 29 april 2021 - 0:58 ]

I have seen my own sun darkened

29 april 2021 - 10:48 Halsin is offline

Halsin 1445

''Nog geen beetje, mijn God. Wat ís dat toch met iedereen. Mochten we nu eens gewoon met z'n allen besluiten ons niets aan te trekken van deze hele farce, het zou de sfeer er beduidend gezelliger op maken.'' Amira zag hoe Eileen met haar ogen rolde. Zelf lachte ze kort en zachtjes.
''Dat klinkt als een perfect idee,'' antwoordde Amira. ''na alles van de afgelopen twee jaren zijn we wel toe aan een normaal en gezellig jaar.'' Haar ogen vielen op een paar jongere studenten die er bang uitzagen. Zoveel voor een cheering up speech van Dumbledore. Kort schudde ze met haar hoofd en legde haar aandacht weer terug bij Eileen. ''Alle bullshit van het Ministerie van vorig jaar helpt ook niet met het vertrouwen hier. Dus ik hoop dat ze zich niet teveel bemoeien met Hogwarts en dat we ons gewoon kunnen focussen.'' voegde ze er nog bedachtzaam aan toe. Focus zou dit jaar én het volgende jaar van essentie zijn om haar goed voor te bereiden op de N.E.W.T. Ze had relatief veel vakken meegenomen naar haar zesde jaar en het zou een uitdaging worden om alles zo goed mogelijk bij te houden.

''En ja! Ik zie Quidditch echt helemaal zitten dit jaar. Ik heb gehoord dat Dmitri captain geworden is, dus ik heb er ook wel vertrouwen in.'' antwoordde Eileen met een glimlach op de vraag van Amira of ze klaar was het Quidditch seizoen. ''Zie jij het wat zitten? En hoe was het met de eerstejaars, trouwens? Vallen ze wat mee?''

''Met Dmitri als captain moet het zeker goed komen.'' antwoordde Amira instemmend. Over de vraag van de eerste jaars moest Amira eventjes nadenken. ''Druk,'' begon Amira. Wat geen leugen was. Een paar waren nog net niet op en neer aan het springen. ''erg enthousiast over Hogwarts en de Giant Squid. Sommigen waren wat bang, maar ik denk dat ik ze goed heb afgeleid door te zeggen dat ze morgen een heerlijk ontbijt krijgen hier in de Great Hall en over de andere wezens die we kunnen zien door de ramen in de Common Room.'' De wezens in de Black Lake waren altijd een perfecte manier om de eerstejaars af te leiden en vorig jaar zaten enkelen al bijna met hun neus tegen het raam aan de volgende ochtend.
''Ik had trouwens een prikbord gezien onderweg hiernaar toe met een stuk perkament voor de zesde jaars, opgave voor de Duelleer Club. Wat zeg je ervan?''

[ bericht aangepast op 21 mei 2021 - 21:42 ]

What if he's written 'mine' on my upper thigh, only in my mind?

29 april 2021 - 13:56 darkurge is offline

darkurge 3074

︽︾ SASHA DIGGORY ︾︽
16 years old • Hufflepuff • Quidditch Captain • Just outside of the Great Hall • Yellow pyjama pants and grey sweater • Jem and Aster

Zenuwachtig tikte ik met mijn Captain Badge tegen het raam van de meisjesslaapzaal van Hufflepuff. In de Common Room hoorde ik steeds meer stemmen. Het feestmaal was dus voorbij. Zelf had ik die niet bijgewoond. Voor de zekerheid had ik zelf avondeten meegenomen van huis, voor het geval ik nog niet klaar was om de mensenmassa te facen. En dat was goed van pas gekomen. In de treinreis naar het kasteel had ik een boek gelezen, terwijl ik me tussen de eerstejaars bevond. Tuurlijk, ze keken me een beetje vreemd aan, maar ook toen was ik nog niet klaar om mijn jaargenoten te spreken. Daar had ik het hele jaar nog voor, bovendien gunde ik mezelf nog een paar laatste uurtjes van rust.
Geen enkel gevoel was te vergelijken met het verliezen van mijn broer. Het was als een mes mijn huid open had gereten en al mijn ingewanden mijn lichaam verlieten. Er was niets over, behalve leegte en verdriet. Volledig overmand door alles wat ik van binnen voelde, sloot ik mezelf af. Er was te veel van binnen gaande om te dealen met wat er in de buitenwereld gebeurde. Zo voelde het voor een lange tijd... Maar dit jaar zou ik het anders gaan aanpakken, dat had ik mezelf althans voorgenomen.
Ik keek naar mijn weerspiegeling in het raam. "You can do it." fluisterde ik mezelf moet in. Ik bracht mijn vlechten naar achteren en maakte aanstalten om de rest van het kasteel te betreden.

In de Common Room zelf liep ik zo snel mogelijk richting de gang, voordat ik besloot af te haken en terug zou keren naar de veilige haven van de slaapzaal. Volgens mij zag ik nog net Novalie en Aidan vanuit mijn ooghoek, toen ik door het luik naar buiten ging.
De gangen waren druk en ik maakte mijn weg door de mensenmassa, gekleed in mijn gele pyjamabroek en grijze sweeater. Als Avalon me zo zou zien zou ze me waarschijnlijk lynchen, én terecht. Avalon was een van de weinige mensen geweest waar tegen ik wel praatte. De meeste mensen dachten waarschijnlijk dat ik een jaar lang niet heb gesproken, maar dat is niet waar. Er waren maar een paar mensen waarbij ik de behoefte voelde om mee te communiceren. Avalon was daar één van. Zij leek zo ver af te staan van alles wat er de afgelopen jaren was gebeurd, dat was een lifesaver geweest.
Terwijl ik de hoek van de gang naar de Great Hall om ging ik dacht aan de joint in de zak van mijn sweater. Nee, niet nu. Eerst een poging wagen... sprak ik mezelf streng toe.
Ik vond Jemina en Aster vlak naast de ingang van de Great Hall. Jem was een plus, Aster een min. Jemina was een van de chillste personen in het kasteel, bij haar voelde alles natuurlijk. Aster daarentegen, hem ontweek ik liever. Het was een algemeen bekend feit dat zijn vader, een auror, sinds deze zomer vermist was. Er verdwenen steeds meer mensen sinds Voldemort zijn macht had heroverd. Fuck it, dacht ik. De kans dat hij erover zou beginnen was minimaal, dus zou zij er ook niet over beginnen.
"Hee!" Begroette ik de twee. Mijn oog viel op de enveloppen in hun hand. "Oh fuck, look at you. Dat is some elite shit. Klaar om Minister van Toverkunst te worden zie ik?" zei ik, doelend op de uitnodigingen van de Slug Club.

[ bericht aangepast op 29 april 2021 - 16:43 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek