[RPG • 0] Experium || 38 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2021 - 0:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja ja – heb nou maar niet te veel verwachtingen,’ mompelde Onyx. ‘Ik ben geen Fox ofzo.’
      Het was een beetje vreemd om gearmd met iemand te lopen. Voordat alles naar de klote ging, zou hij het misschien onprettig hebben gevonden. Alles behalve ruig zoenen had hem toen ongemakkelijk gemaakt, maar hoewel hij het zelf nog altijd best lastig vond om zulke stappen te nemen, had hij er geen moeite mee als Jes het deed.
      ‘Ben je eigenlijk vaker op een date geweest?’ vroeg Onyx terwijl ze in de richting van het bos liepen. Hij wist eigenlijk praktisch niets over zijn tijd met Sarah – en ook niet of er daarvoor of daarna nog anderen waren waarmee hij eens een date had gehad.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Ja ja, wees nou maar niet zo onzeker. Je bent jezelf, dus da's per definitie al geweldig.' Jester porde Onyx in zijn zij om zijn woorden te onderstrepen. 'Een paar keer,' gaf hij toe, terwijl hij de herinneringen voor de geest haalde. 'Koffiedrinken in het café, ijs halen, met de knapste dude van de school naar het bal, film kijken, rebels ons avondeten meenemen en op het dak van de school opeten.' Jester haalde even zijn schouders op. 'Vind ik allemaal tellen als date, maar het hangt er vanaf aan wie je het vraagt. Yrla denkt er gegarandeerd anders over en jij vast ook.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Oh…’ Onyx voelde nu zijn wangen branden. Hij keek vlug voor zich en hoopte dat de maan spontaan zijn licht verloor zodat Jester het niet zou merken. Nu klonk het wel alsof hij zich heel erg had uitgesloofd. Koffie drinken, ijs eten en film kijken – die dingen waren niet eens in hem opgekomen.
      Hij kon nog iets anders doen. Wat warms drinken in het café was echt niet zo’n slecht plan. Hij kon best doen alsof dit een wandeling naar het café was en dan een smoes verzinnen voor zijn gitaar. Het was maar goed dat hij niet van die Disneyland-droom wist. Dat was dan al helemaal over de top.
      Als hij gisteren met zijn half-dronken hoofd niet had voorgesteld om vanavond al die date te hebben, had hij misschien nog kunnen vragen wat Merrin en Adam op hun date hadden gedaan. Nu was zijn enige referentie een half-verdrongen date van zeven jaar geleden waarvan hij pas sinds kort vermoedde dat het een date was geweest en waar hij in slaap was gevallen – en daar bovenop wat internet hem vertelde.
      Ondanks al zijn twijfel was hij niet opgehouden met lopen en toen ze bij de bosrand aankwamen, kon hij ook eigenlijk niet meer terug. Hij stak zijn hand uit op zoek naar de onzichtbare trap die Nish en hij hier eerder vandaag hadden neergezet en hij zocht er onhandig met één hand een weg overheen.
      Toen hij weer op de grond was, draaide hij zich naar Jester toe om op hem te wachten. Nu ze in het bos waren, werden de zenuwen nog erger en hij begon te twijfelen of hij de weg nog wel zou kunnen vinden of dat ze hier straks drie uur ronddwaalden en hij alles verpestte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Oh?' herhaalde Jester, die stomverbaasd had staan kijken hoe Onyx schijnbaar in de lucht stapte en op die manier over het hek heen kwam. 'Gaan we kritiek hebben op mijn tot voorheen niet-zo-spetterende liefdesleven?' Hij wierp een argwanende blik op het luchtledige waar Onyx net nog gestaan had en stak een hand uit--en vond daar tot zijn verbazing daadwerkelijk iets hards en stevigs wat leek op een ladder.
      Aha. Dus Fox was niet de enige die een manier had gevonden om stiekem het bos in te komen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik zou niet durven.’
      Hij had het plagerig willen zeggen, maar de zenuwen vervormden zijn stem. Gefrustreerd beet hij op zijn wang. Bleef dit de hele avond zo? Hij werd gek van al die idiote gevoelens. Het liefst zei hij tegen zijn vriend dat dit een vergissing was, maar hij wilde hem ook niet teleurstellen. En zichzelf ook niet. Hij moest hier gewoon doorheen bijten.
      Ze liepen verder het bos in – gewoon rechtdoor. Jester liep rustig neuriënd naast hem. Die had in elk geval niet van die stomme zenuwen. Zijn blik schoot even naar Jesters hand, die met iedere stap meebewoog.
      Hij dacht weer aan hoe pijn het had gedaan, toen Fox hem zaterdag had verteld dat Jester en hij hand-in-hand door het bos hadden gelopen. Iets wat zij toen nog nooit hadden gedaan, maar wat hij op dat moment zo graag had gewild.
      Nu had hij zijn kans.
      Als hij met Fox hand in hand had gelopen, op wie hij niet verliefd was geweest, zou hij dat ook heus wel met hém willen. Hij wist niet wat hem tegenhield en het feit dat hij nu alleen maar aan die stomme hand kon denken, maakte hem gek.
      Nogal plots greep hij Jesters hand vast. Hitte trok langs zijn wangen door het bruuske gebaar en zijn hart ging als een razende tekeer. Jesters hand vouwde zich om de zijne en de jongen keek met een glimlach omhoog.
      Even was die glimlach het enige wat hij zag en Jesters hand in de zijne het enige wat hij voelde. Hij lette niet meer op waar hij liep en bleef met zijn voet achter een boomwortel hangen. Vloekend wist hij overeind te blijven. Hij was ervan overtuigd dat zelfs zijn oren gloeiden. Jesters hand hield hij nog steeds vast en hij was bij dat hij de jongen in elk geval niet meegetrokken had.
      Zou toch wat zijn, dat ie zijn arm uit de kom trok op een date.
      Onvergetelijk was het wel.
      ‘Nou, het is maar goed dat ik geen kilometerslange avondwandeling in mijn hoofd had,’ mompelde Onyx toen hij de lichtjes al kon ontwaren. Hij leidde zijn vriend tussen de bomen door naar de open plek die hij vanmiddag had uitgezocht.
      Er waren mooiere plaatsen, maar vanaf hier zou hij zelfs met een borrel op nog de weg terug kunnen vinden. Het paarse meer was bijvoorbeeld betoverend, maar aangezien hij aan de oever daarvan zijn polsen had doorgesneden, leek dat hem nou niet echt een geweldige plaats om Jes mee naartoe te nemen.
      Het was niet zo’n enorme open plek – ongeveer het dubbele van hun slaapkamers. De stammen van de bomen eromheen had hij met lichtsnoeren omwonden. Hoe het er werkelijk uit zou zien was voor Onyx ook een verrassing geweest aangezien hij ze met daglicht had opgehangen, maar het zag er wel sfeervol uit. In het midden bevond zich het hout dat ze vanmiddag gesprokkeld hadden en dat al zo was neergezet dat een kampvuur goed zou branden. Hij liep naar de twee boomstammen die Nish en hij hierheen hadden gesleept en die zo tegen elkaar aan hadden gelegd zodat het een soort bankje vormde.
      ‘Ik eh – ik moet alleen het vuur nog aanmaken,’ zei hij compleet overbodig. ‘Maar dat zou niet zo lang moeten duren.’
      Hij blikte nerveus in Jesters ogen om te peilen wat hij er zo op het eerste gezicht van vond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het gebeurde Jester niet vaak dat hij geen woorden kon vinden om uit te drukken wat er door hem heen ging. Af en toe, maar niet vaak. Zachtgeel licht straalde van de lampjes af die om de bomen gewikkeld waren en deden denken aan vuurvliegjes die perfecte romantische timing hadden. Wat hij verwacht had van de date wist Jester niet zo goed, maar in ieder geval geen sprookjesachtige open plek die deed denken aan een scene recht uit zo'n heerlijk cheesy rom-com op het moment dat de twee leads echt voor elkaar vallen.
      'Onyx... Heb jij dit allemaal gedaan? Met welke tijd--Het is geweldig, gast,' zei hij overdonderd. Hij besefte dat hij aan de rand was blijven staan en stapte de open plek op. Voor hem keek zijn vriend hem zo schichtig aan dat hij acuut medelijden kreeg. Onyx was natuurlijk ook zenuwachtig, en nog heel veel meer zenuwachtiger dan Jester zelf ook. Was hij zichzelf nu gek aan het maken of dit wel cool genoeg was ofzo? Of over de top? Jester glimlachte zacht en ging voor hem staan om hem zachtjes aan zijn kraag naar beneden te trekken en een kus op zijn lippen te drukken. 'Niemand heeft ooit zoiets voor me gedaan,' zei hij terwijl hij zijn vingers door Onyx' haren liet glijden en hem toen recht aankeek. 'Het is prachtig.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx’ ogen zakten even dicht toen Jesters vingers door zijn haren gleden en hij hem kort kuste.
      Niemand heeft ooit zoiets voor me gedaan.
      Hier zo samen zijn voelde zo onwerkelijk. Hij had erover gedroomd, gefantaseerd, maar dat ze hier nu werkelijk stonden? Hij strekte zijn hand uit, omvatte Jesters kaak en voelde hoe warm zijn wangen waren, ondanks de kou. Dat kwam door hem. Door dit gebaar.
      Jester vond het echt leuk.
      ‘Nish heeft vanmiddag geholpen. Met – klaarzetten dan.’
      Hoewel hij nog wat onzeker was over het idee, wilde hij niet de indruk wekken dat hij het zich er makkelijk van af had gemaakt door Nish wat te laten verzinnen.
      Onyx was even stil. Moest hij woorden aan zijn gevoelens geven? Misschien wel niet. Jester kende hem, hij voelde ook wel aan dat dit nieuw voor hem was en dat hij niet zo goed wist waar hij mee bezig was – maar dat hij vooral wilde laten zien hoeveel hij van hem hield door zo ontzettend uit zijn comfortzone te stappen.
      Onyx stapte bij Jester weg en liet zijn gitaar- en rugtas op de grond glijden, waarna hij bij de stapel hout neerknielde en het kleinste grut met een aansteker in vlam zette. Toen het vuur aangewakkerd was, ging hij op de boomstam zitten en sloeg een arm om Jesters onderrug toen die naast hem kwam zitten. Hij keek opzij naar zijn vriend. De vlinders stormden door zijn buik toen hun ogen elkaar ontmoetten.
      ‘Alles voelt zo anders nu,’ zei hij aarzelend. De afgelopen weken had hij geleerd om meer open te zijn, maar helemaal van zelf ging het nog niet. Hij glimlachte wat zenuwachtig. ‘Wat ik nu voel als ik je aankijk – dat was er nooit voor… nou ja, de eerste keer. Volgens mij ben ik echt vreselijk verliefd op je en ik – vind het eng om het niet weg te stoppen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De maan weerspiegelde op het stille meer. Het was al voorbij middernacht. Nemesis liep het water in, op het commando van haar geest liet ze het voor haar wijken zodat een pad zich daar vormde. In het midden van het meer was een klein eilandje dat net niet boven het water uitkwam. Ze ging de grot binnen die zich daarin bevond en liet het water weer terugzakken. Het was een schuilplaats die Toph en zij jaren geleden hadden gemaakt. Niemand wist ervan – tenzij er zelf eens iemand op gestuit was. Toch ging ze ervan uit dat de meesten het zwemmen beperkten tot het zwembad. Ze klom de eerste glibberige treden omhoog, al snel daarna werd het droger.
      Het was lang geleden dat ze hier was geweest. Ze stak de kaars aan om het zuurstofgehalte in de gaten te houden. Vroeger was het makkelijker, toen had Toph gewoon een luchtkoker omhoog gemaakt. Ze nam plaats op een paar verweerde kussens die op de grond lagen.
      Vandaag was het zes jaar geleden dat haar vriendin van school was gestuurd. Iedereen leek haar inmiddels al vergeten te zijn, maar Nemesis niet. Ze was ook niet van plan om het hierbij te laten. Nu er een tijdreiziger was, was er misschien een manier om het verloop van de tijd te veranderen. Als hij kon voorkomen dat Toph haar zelfbeheersing verloor… dan zou ze er nog gewoon zijn.
      Een beetje haast had ze wel. Ze wist dat Zebediah ook plannen met de jongen had, dus ze moest gebruik van zijn gave maken voordat Zebediah zich realiseerde dat ze dat wilde en voordat hij zelf zijn plannen zou uitvoeren. De knul had zijn naam nog niet eens gehaald, maar ze vond het riskant om daar op te wachten. Onyx had de jongen gisteren praktisch bij haar vandaan getrokken, die voelde vast aan dat ze iets in haar schild voerde. Ze ging niet wachten totdat die de conclusie had getrokken dat ze – als het haar uitkwam – met Zebediah samenwerkte. Zeker nu hij zo close met Nish was. Die wist ook heus wel waar ze mee bezig was.
      Ze was er nog niet helemaal uit wat de beste aanpak was. Ze kon het vriendelijk houden. De jongen vertellen wat er met haar vriendin was gebeurd, de tragische details aandikken en op zijn gevoel inspelen. Als Onyx hem al gewaarschuwd had, was dat moeilijker. De andere optie was hem dwingen. Hij had een vriendje, dus zo moeilijk zou het niet zijn om hem onder druk te zetten. Nemesis hoefde maar de bloedtoevoer naar zijn hart af te sluiten of het was een dood vriendje. Niemand die kon bewijzen dat zij daar achter zat.
      Nadeel daarvan was alleen dat ze die jongen verder ook niet kende. Straks reisde hij terug in de tijd om háár uit te schakelen en dan bereikte ze nog niets. Nee, hield ze zich maar voor. Ze zou eerst de vriendelijke manier proberen. Dan moest ze alleen een manier vinden om weer met hem in contact te komen.
      Ze leunde met haar achterhoofd tegen de stenen wand. Hoe kreeg ze de kans om een soort van band met hem op te bouwen? Binnen een paar dagen, als het even kon? En zonder dat anderen daar achter kwamen? Nadenkend kauwde ze op haar lip.
      ‘Wat zou jij doen?’ mompelde ze in het duister.
      Toph was altijd de inventiefste van de twee geweest. Daarbij kwam nog dat Nemesis niet echt een geweldige toneelspeler was. Iemands medelijden aanwakkeren vond ze allesbehalve makkelijk en er kwam geen enkele situatie in haar op waarin ze dat zou kunnen doen.
      En toch… Toch moest ze een manier vinden om die jongen te spreken te krijgen. Alleen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zebediah had het meisje nagekeken. Hij grinnikte zachtjes. Die Maaya… Hij was benieuwd wat ze hiermee ging doen. Hoewel ze al jaren in dezelfde afdeling zaten, was ze iemand die hij maar moeilijk kon peilen. Haar vertrouwen deed hij sowieso niet, maar wie weet wat ze overhad om deze fantasieën werkelijkheid te laten worden. Hij zou het wel zien.
      Hij keek op zijn horloge. Het was tien voor twaalf. De jongens hadden nog tien minuten om met Romeo aan te komen. Zou het ze gelukt zijn? Hij wist niet hoe hij zou reageren als ze gefaald hadden. Gisteren was al niet zo gegaan zoals hij het wilde en hij wist dat hij op het moment een kort lontje had.
      Erg op zijn gemak voelde hij zich niet en hij liep bij de resten van de wachttoren weg, waar hij zich achter de bomen school. Normaal gesproken was Romeo in de buurt, die hem ervan kon verzekeren dat iemand alleen kwam opdagen. Nu kon dat niet. Nish was niet aan hem loyaal en handelde uit angst, en Yrla… Dat was afwachten. Het was hem niet duidelijk wat nou precies zijn beweegredenen waren en het werd tijd dat hij zich zou bewijzen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was nerveus, bloednerveus. En hij was ontzettend blij dat Romeo op dit moment vast zat en niet aan Zebediah kon verklappen dat hij werkelijk peentjes zweette. Yrla haalde zijn zonnebril uit zijn zak en zette hem op zijn neus. Het was zijn enige vorm van bescherming op het moment. Om een of andere reden had hij het gevoel dat dit het moment was. Hij moest op een manier Zebediah zien te overtuigen dat hij aan zijn kant stond, dat hij nog altijd in een soort ruzie was met Jester of Onyx. Dat hij niets met ze te maken wilde hebben.

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla verscheen op dezelfde plaats waar Maaya net had gezeten. Zebediah twijfelde. Hij kon erheen lopen, maar hij wachtte liever tot zijn handlanger er was. Hij wist niet of Yrla de ballen had om hem iets aan te doen, hij had echter wel de potentie met zijn snelheid. Het duurde niet lang voordat de jongen naast hem verscheen en zijn blik zocht om te horen wat hij wilde. Zebediah knikte langzaam. Hij zou het erop wagen. Als er anderen in de buurt gesignaleerd waren, had hij dat wel verteld. In eerste instantie was het de bedoeling dat de teleporteur Yrla en Nish zou meetrekken zodat niemand hen volgen kon, maar Yrla was al zo dichtbij dat het weinig zinvol was. Wel knaagde er iets. Waar was Nish? Had die zijn gave aanstaan? Of was hij helemaal niet komen opdagen? Hoe dan ook maakte het hem onrustig, maar hij duwde het opzij en liep met geheven hoofd naar Yrla toe. Waarschijnlijk wachtte Nish ergens met Romeo.
      ‘Yrla,’ sprak hij om de aandacht van de jongen te trekken.
      Verder zei hij niets. Ze waren hier niet om te praten, het enige wat Yrla hoefde te doen was Romeo aan hem uitleveren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Zebediah," groette hij de jongen met een knikje terug. De jongen was weer eens uit het niets op komen dagen. Dan moest de teleporteur in de buurt zijn, de jongen die Zebediah eerder ook al had laten verdwijnen. Yrla zag hem alleen nergens. "We moeten praten," zei hij ernstig. Yrla keek even om zich heen. Opeens was hij bang dat Nish in de buurt was, ook al kon de jongen onmogelijk weten waar hij was en had hij nooit verteld op welke plek hij Zebediah voor het eerst ontmoette. Toch? Hij kon ook gewoon doen alsof hij er bang voor was dat Nish er was. Nish had Zebediah nu eenmaal verraden en de jongen kon onzichtbaar elk gesprek afluisteren als hij dat wilde. "Ik weet alleen niet of dit de beste plek is."

[ bericht aangepast op 3 feb 2021 - 22:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zebediah trok zijn wenkbrauwen op. 'En waarom is dat zo?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Omdat ik niet wil dat dit gesprek afgeluisterd wordt. En ik onze onzichtbare vriend vertelt heb waar we zouden ontmoeten, voor hij besloot een andere weg in te slaan." Yrla keek even naar Zebediah, die in het donker een nogal luguber uiterlijk had, of misschien kwam dat door het idee van zijn gave. Yrla greep zijn iNet uit zijn zak en typte het woord van de sterrenwacht in. Hij liet het zien. "Hier? Jij hebt je eigen weg, ik ben er zo. Niemand die ons kan volgen." Hij aarzelde over deze zet, maar Yrla moest ergens laten zien dat hij zijn klasgenoten niet vertrouwde en ergens vertrouwen zien te winnen bij Zebediah.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was toeval dat ze elkaar hier ontmoet hadden, maar dat hield Zebediah maar voor zich. Nish had dus besloten om hem tegen te werken en zijn kersverse vriendje daarvoor op te offeren?
      In ieder geval voelde Zebediah er niets voor om naar de sterrenwacht te gaan. Wie weet wie hem daar opwachtte. Als Nish was overgelopen, had hij Onyx en Jester vertelt wat hij wist. Dan kon hij hem nu net zo goed onder Jester invloed ergens heen lokken.
      ‘Als je je niet veilig voelt, zorg ik er wel voor dat we ergens anders heen gaan.’ Hij keek over zijn schouder en floot op zijn vingers. Een ogenblik later verscheen zijn handlanger naast hen. ‘Dan brengt hij ons gewoon naar een andere uithoek van het terrein. De sterrenwacht zint me niet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.