[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Alsof ze een klein kind was in een snoepjeswinkel sprong ze enthousiast op van haar plek. Ze trok haastig de schoenen aan die erbij zaten en klikte ze goed vast. Even keek ze bedenkelijk naar het zwevende ding. Ze kon onmogelijk op de grond gaan zitten en zo het board aan de schoenen klikken. Dan kreeg ze namelijk met geen mogelijkheid het board onder haar voeten en dus zichzelf omhoog. Ze moest dus opstappen, als een soort treintje. Vienna liet het board zo vlak mogelijk boven de grond zweven - ze wilde hem absoluut in geen enkele manier hem nu al beschadigen - en klikte haar eerste voet vast. Ze nam even diep adem en zette uiteindelijk soepeltjes ook haar tweede voet vast.
      Met dat ze overeind ging staan, gingen haar voeten toch wiebelen en viel ze achterover. Ze kon zich tijdens de val nog met beide handen aan Darians schouder vastgrijpen. Ze voelde een sterke hand in haar rug, die voorkwam dat ze viel. "Oh sorry," verontschuldigde ze zich. Er gleed toch een stiekeme blos over haar wangen heen, omdat ze zich schaamde vanwege haar eigen klunzigheid. Darian zette haar gelukkig weer gauw weer op haar voeten, zodat ze er niet te lang over na hoefde te denken.
      Het meisje voelde even aan hoe stevig ze stond. Op de plank was goed geweest, maar dit was toch iets steviger, iets vaster. Langzaam duwde ze zich vooruit en probeerde de handigheid van het board uit. Met een grote glimlach op haar gezicht draaide ze een rondje om Darian heen en voerde langzaam het tempo iets op. Toen ze zich eenmaal beter begon te voelen, ging ze vlak voor zijn neus stil staan. "Let op," zei ze met een ondeugende grijns. Ze draaide zich van hem af, keek nog een keer naar hem om en stootte toen met een hoeveelheid kracht af. Ze voelde direct hoe de snelheid zich opbouwde, door de wind die langs haar gezicht waaide. Het waaide haar haren naar achteren, liet ze golven als een wilde zee. En direct was het alsof instinct het overnam. Een welbekend gevoel van vrijheid overviel het meisje en met enige behendigheid stuurde ze haar board naar links en terug naar rechts. Als ze haar ogen sloot, kon ze zweren dat ze de sneeuw kon zien, dat ze de kou ervan op haar wangen kon voelen. Dat durfde ze niet lang, dus vloog ze rond over het grasveld wat rond de wilg lag.
      Uiteindelijk keerde ze terug naar Darian, die nog altijd bij de wilg op haar stond te wachten. Ze remde af in snelheid en kwam grijnzend vlak voor zijn neus tot stilstand. "Hij is werkelijk geweldig! Echt super! Dank je wel!"

[ bericht aangepast op 16 aug 2020 - 18:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vol verwondering had hij haar vlucht door de lucht gevolgd. ‘Dat was echt gaaf zeg.’ Hij wilde zeker ook eens kijken of hij zelf zo’n zweefbord kon maken die uit zichzelf kon vliegen. Het zou toch super leuk zijn als ze samen eens… Hij kapte de gedachte af. Zo moet je niet denken. ‘En, was het al die uren in de keuken waard?’ vroeg hij plagerig.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dubbel en dwars," zei ze grijnzend. Ze ging naast hem zweven en gebruikte zijn schouder om in evenwicht te blijven. Vienna klikte langzaam aan haar schoenen los. "Als je er nu ook eentje voor jezelf maakt, kunnen we racen. Alhoewel," Ze stapte van het board af en keek grijnzend naar de blonde jongen naast haar. "Ik snap dat je dat niet durft. Aangezien je sowieso gaat verliezen."

[ bericht aangepast op 16 aug 2020 - 19:16 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij verstrengelde zijn vingers door die van Adam. Zijn ademhaling zat hoog, terwijl naar het bos aan de andere kant van het hek keek. De angst nestelde zich nog ergens in zijn maag, maar tegelijkertijd was er een koppigheid in zijn hoofd ontstaan. Na Fox aanraden had hij twee dagen later met Adam gesproken over het overwinnen van zijn angsten. Zoals Fox voorspelt had, was Adam blij dat hij het aan hem vroeg en wilde hij maar al te graag helpen. Ze zouden er samen aan gaan werken iets aan zijn angsten te doen.
      En daarom stonden ze hier, na Merrins eigen vraag. Misschien was het een te grote stap, dat wist hij niet. Maar het bos leek hem het meest logisch om te beginnen, aangezien hij vorige week juist hier zo in paniek was geraakt. Maar ze hadden dit keer bewust ervoor gekozen overdag te gaan, zodat in ieder geval de enge schaduwen weg waren. "Je wilde me iets moois laten zien toch?" vroeg hij kleintjes.

[ bericht aangepast op 16 aug 2020 - 19:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Oh wacht maar, ik zal een turbozweefbord voor mezelf in elkaar knutselen. Waar gaan we om racen?' Er kwam een enthousiaste grijns op zijn gezicht, het was lang geleden dat hij een soort wedstrijdje met iemand had gehouden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam knikte, leunde naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. ‘Heel graag.’ Hij was ontzettend trots op zijn vriendje dat hij toch deze stap wilde wagen. Onder het hek doorgaan zou waarschijnlijk het moeilijkst voor hem zijn. Toen ze voor het gat stonden, keek hij nog eens goed om zich heen. Er was niemand.
      ‘Wil jij eerst of zal ik eerst gaan?’ vroeg hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grinnikte om zijn enthousiasme. Met het board in haar handen liep ze terug naar de mand en legde hem daar zachtjes in het gras neer. Ze dacht na waarom ze konden racen. "Als ik win, mag ik nog een keer van je vragen dat je iets voor me maakt." Dat klonk wel als iets dat ze van hem kon vragen. Ze keek met een glimlachje naar hem. "Wat zou je van mij willen als jij wint?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ga jij maar eerst," zei hij zachtjes. "Ik vind het fijn als je me daar kan opvangen." Hij wist een glimlach op zijn gezicht te krijgen. Adam knikte en ging de Merrin voor onder het hek door. Merrin werd alleen al zenuwachtig bij het zien wat ze gingen doen. Maar hij moest dit doen. "Kom op, Merrin," sprak hij zichzelf moed in. De jongen liet zich op zijn knieën zakken. De hele tijd dat hij onder het hek door kroop, sprak hij zichzelf moed in. Hij kon dit, hij kon dit echt...

---

It's never gonna happen, Guys.

'Afhankelijk van hoe je kookkunsten blijken... En zesgangendiner?' stelde hij met een grijns voor. Goed eten ging er immers altijd wel in.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Goed zo!’ Zodra Merrin weer overeind stond, gaf Adam hem een knuffel. ‘Hoe voel je je nu?’ vroeg hij terwijl hij naar zijn blik zocht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Zes?" Vroeg ze lachend. "Heb je aan drie niet genoeg?" Ze schudde grinnikend haar hoofd en dook in de mand naar de taart die ze gemaakt had. Gelukkig was ze zo slim geweest hem van tevoren te snijden. Ze haalde er een stuk uit en wist het op een of ander slap bordje veilig aan Darian te geven.
      "Ik zou het eerst maar even testen als ik jou was. Straks vind je het helemaal niets." Ze kon het zich niet voorstellen, ze had altijd al een aanleg voor koken gehad. En op Experium hoefden ze dan niet te koken, maar er waren wel leuke workshops geweest. Vienna vond het gewoon leuk om te doen. "Het is worteltaart trouwens. Een keer wat anders dan de standaard taarten en zeker een van mijn favorieten." Ze glimlachte nerveus naar hem, toch ergens wel bang dat hij het niet lekker zou vinden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was een opluchting deze keer dat Adam hem op stond te wachten, dat hij zelfs een knuffel kreeg. "Het gaat wel," zei hij aarzelend. Hij verstrengelde zijn vingers met die van Adam. "Jij bent hier. Dat is alles wat ik nodig heb." Misschien zei hij het meer om zichzelf daarvan te verzekeren, maar hij was echt blij met Adam. Merrin boog voorover om Adam een zachte kus te geven. En met dat zijn lippen die van Adam raakten, merkte hij dat zijn zenuwen wat bedaarden. Hij was niet alleen... Hij was met Adam!

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Worteltaart? Dat klinkt niet echt taart-waardig.’ Toch nam Darian vol goede moed een hap. Er waren maar weinig dingen die hij niet lekker vond en al na één hap besloot hij dat dit absoluut zijn goedkeuring wegdroeg. Hij stak zijn duim op. ‘Smaakt goed! Ik ga zeker voor de zes gangen!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam streelde zijn wang en drukte nog een paar kleine kusjes tegen zijn lippen totdat Merrins ademhaling weer rustig klonk. ‘Het is ongeveer een halfuurtje lopen,’ zei hij en hij gaf een kneepje in Merrins hand. Toen Merrin een tijdje geleden gezegd had dat hij wilde proberen om moediger te worden, was Adam er al van uitgegaan dat er een moment zou komen waarop zijn vriendje toch het bos in wilde proberen te gaan. En dus had hij aan Fox de route gevraagd naar het kratermeer en die de afgelopen twee weken twee keer geprobeerd om zeker te weten dat ze niet zouden verdwalen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was behoorlijk druk. De enige reden dat Onyx hier dan ook was, was Nish. Adam had gezegd dat hij de middag maar eens met iemand anders moest doorbrengen dan met hem en om de een of andere reden was Nish de enige geweest bij wie het idee geen beklemmend gevoel gaf. Afgelopen zaterdag had hij dat ook moeten doen en toen had hij Yrla gevraagd om een film te kijken, waarna ze een geintje hadden bedacht om de volgende ochtend bij Fox uit te halen, als een soort verlaat welkomstcadeautje. Verder had hij afgelopen donderdag Nenya geholpen met haar wiskundehuiswerk, dus hij vond dat hij al best aardig op weg was. De nachtmerries over Jes verhielp hij door zichzelf af en toe een droom te sturen en nadat hij bij Fox had gepeild hoe Jester sliep, stuurde hij de jongen ook tweemaal per week een droom zodat hij dan in elk geval goed zou slapen. Het liefst zou hij het iedere avond doen, maar hij wist niet wat voor invloed dat op Jesters geest had en Jester was niet de persoon waarop hij dat wilde uitproberen. Hij maakte de dromen iets ‘vager’ dan hij normaal zou doen, in de hoop dat Jester niet doorhad dat ze van hem kwamen. Het leek hem beter als hij vertrouwen kreeg in zijn eigen gedachten en nou ja – hij was gewoon bang dat Jester de hulp niet zou willen. Tenslotte waren die nachtmerries zijn schuld.
      Jester en hij spraken elkaar niet veel, al knoopten ze soms wel een neutraal gesprekje aan. Dat ging in principe wel goed – al bleef er altijd een knagend gevoel in hem achter, als een soort heimwee, en dus probeerde Onyx zulke momenten tot een minimum te beperken.
      ‘Wil je hier de hele middag blijven liggen?’
      Nish’ stem haalde hem weer uit zijn gedachten. Hij opende zijn ogen en ging rechtop zitten. Doordat hij niet al te best sliep, was hij bijna in slaap gesukkeld. Hier ten overstaan van iedereen een nachtmerrie krijgen op klaarlichte dag was wel het laatste wat hij wilde, dus het antwoord was simpel. Hij hoefde hier echt niet de hele dag te blijven.
      ‘Betere plannen zijn altijd welkom.’
      ‘Mooi,’ zei Nish met een grijns. ‘Ben je een gamer?’
      ‘Een wat?’
      ‘Gamen. Je weet wel, op de Playstation, de Wii. Dat soort shit.’
      Onyx kon zich er vaag beeld van voorstellen. Het was niet iets wat hij ooit gezien dacht te hebben. In levenden lijve, althans.
      ‘Ik heb geen idee.’
      Nish grinnikte. ‘Nou, kom mee. Ik weet zeker dat je het leuker vindt dan bij het zwembad liggen.’
      Onyx liep met de jongen mee naar de campus van de Buffalo’s. Samen met die van de Elephants de enige waar hij nog nooit binnen was geweest. Hij had ook nooit verwacht daar eens binnen te komen. De indeling was hetzelfde als bij hen en Nish ging hem voor de trap op. Zijn kamer was die waar in hun huis Merrin en Adam sliepen.
      Hij trok de deur achter zich dicht.
      ‘Je hebt een kamer voor jezelf?’ vroeg Onyx toen hij het lege bed zag.
      ‘Jep. Officieel slaapt Ednoces hier, maar die wilde bij z’n maatje op de kamer.’
      Ednoces.
      De jongen op wie Jester een crush had gehad. Degene om wie de vete met Maaya uit de hand was gelopen. Wat was er gebeurd als die jongen allang van school was gestuurd? Waren Jes en hij dan al veel langer samen geweest? Of was het dan nooit gebeurd? Hij probeerde zich te herinneren wanneer Jester hem over Ednoces verteld had, maar kon zich geen details meer herinneren. Wel besefte hij opeens wat anders. Dat Jesters enige éx ook een Buffalo was. Sarah. Een meisje over wie Jester eigenlijk nooit sprak. Alsof ze niets meer hem betekende. Met een knauw in zijn hart vroeg hij zich af of Jester ook zo over hem zou spreken, over een paar maanden. Of misschien nu al. En of hij ooit zo over Jester kon spreken. Hij kon het zich niet voorstellen. Hij voelde zich eerder als Fox, die zich jarenlang verloren had gevoeld toen zijn vriendje verdween. Onyx vervloekte zichzelf in stilte. Had hij zich dat maar eerder gerealiseerd. Had hij zijn boosheid om Jesters verraad maar niet zo door Maaya laten voeden. Hij had zijn excuses moeten accepteren, vrijdag. Oh – wat zou hij dat graag willen terugdraaien. Zou Adam dat kunnen? Kon hij Onyx van een week geleden waarschuwen? Zou Jester daar ooit achter komen – zou hij het erg vinden?
      Nee. Dat was niet de manier waarop hij moest leren leven met zijn fouten. Als hij ze steeds kon uitwissen, zou hij nooit veranderen. Zou hij nooit de jongen worden die Jester wenste dat hij was.
      Hij probeerde Jester uit zijn gedachten te bannen. Hij was hier nu met Nish. Tijd doorbrengen met iemand die in gedachten met hele andere dingen bezig was, was vast vervelend.
      Nish was naar een groot scherm gelopen die onder het raam aan de muur hing. Hij trok het gordijn ervoor en zette het scherm aan. Terwijl hij de boel opstartte, trok hij twee stoelen naar het scherm en nam er op eentje plaats. Onyx ging op de ander zitten en Nish gooide een controller in zijn schoot. Onyx staarde ernaar. Dat ding zag eruit alsof je het met twee handen moest vasthouden. Had Nish dan nog niet doorgehad dat zijn hand verlamd was?
      ‘Kan dit wel?’ vroeg hij aarzelend. ‘Met één hand?’
      Nish draaide zich naar hem toe. ‘Oh kut. Dat was ik vergeten. Wacht – ik heb ook een WII. Een shooter of racen is veel vetter maar dan kunnen we bowlen.’ Hij grijnsde. ‘Het is iets.’
      Bowlen. Ook zoiets wat hij nooit gedaan had. Hij begon nu toch wel nieuwsgierig te worden. ‘Hoe kom je hier aan? Is dit niet ontzettend duur?’
      Zijn geld ging doorgaans op aan instrumenten en zijn kledingsmaak was ook niet de goedkoopste.
      ‘Ja. We hebben er lang voor gespaard. Een vriend en ik. En hij had wat meer te besteden dan de rest van ons.’
      De vriend die hem nooit zal vergeven.
      Onyx vroeg niet verder. Hij kreeg nu een wit ding aangereikt met een paar knoppen erop. Toen hij er onhandig mee zat te klooien, pakte Nish het ding weer vast, schoof het schuifje naar achteren zodat er genoeg ruimte in het koord ontstond om zijn hand erdoorheen te steken en schoof hem weer aan.
      ‘Om te voorkomen dat je dat ding in je enthousiasme door de tv gooit.’ Hij trok een mondhoek op. ‘Waarom laat je je arm niet helen?’ vroeg Nish terwijl hij door het menu navigeerde. ‘Jullie hebben een heler toch? En d’r is ook nog een Elephant die te bang is om nee te zeggen als je erom vraagt.’
      Onyx haalde zijn schouders op. Zo simpel was het niet voor hem. De bloedband zou terug kunnen komen en daarnaast was het slechts een klein ongemak in vergelijking met de pijn die hij Jester had aangedaan. Die pijn ging ook niet zomaar weg. Zolang hij dat nog niet verwerkt had, vond Onyx niet dat hij het recht had om zijn eigen ongemakken ongedaan te maken. Dit was een vorm van boetedoening, een herinnering aan wat hij gedaan had. Zelf had hij dan wel een arm die niet meer functioneerde, maar door zijn toedoen was Jesters vertrouwen in hem – en misschien ook wel anderen – vernietigd. Misschien zou Jester het hem wel nooit vergeven. Tot dat moment, zou hij zijn arm zo houden. En als dat de rest van zijn leven was – dan was dat maar zo.

---

Every villain is a hero in his own mind.