[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik kan me niet voorstellen dat hij informatie over Kris op zijn kamer bewaart – of welke informatie dan ook. Maar goed – we kunnen inderdaad kijken.’ Hij dacht na over haar woorden. Romeo opsluiten. ‘Jullie mogen hem dan wel héél goed opsluiten. Als hij ontsnapt gaat hij zéker het halve Panther-house uitmoorden,’ mompelde hij. ‘Misschien moeten we hem uhm, blind maken. Met z’n gave kan hij niet veel, dus wraak nemen wordt dan al een stuk lastiger.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Fersephone is er nu mee bezig, als het goed is. Ik vertrouw haar, het komt vast wel goed." Ze voelde zich nu een beetje schuldig dat ze zo boos tegen het meisje gedaan had. "En we kunnen moeilijk niets doen toch?" Ze viel even stil en keek toen naar Fox naast haar. Haar maag begon gevaarlijk te rommelen, en een beetje beschaamd keek ze hem aan. Het was fijn dat ze gepraat hadden.
      "Ik vind het echt heel fijn dat we gepraat hebben, Fox. Nogmaals sorry van gisteren." Het schuldgevoel was al een stuk minder dan gisteren en hoewel ze niet alles gezegd had wat ze wilde zeggen, voelde het goed zo. Dat andere kwam wel een andere keer, oude koeien uit de sloot halen hielp toch niets. "Wat denk je?" vroeg ze met een glimlach. "Kunnen we gewoon vrienden zijn? Wat mij betreft wel." Ze keek hoopvol naar de jongen naast haar. Hij beantwoordde haar gevoelens dan wel niet. Maar ze wilde hem ook niet kwijt om een of andere reden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox moest toegeven dat hij het moeilijk vond om zoiets aan Fersephone over te laten, vooral omdat die Romeo nauwelijks kende. Daar stond natuurlijk tegenover dat ze met Fire overlegde en die vertrouwde hij wél. Die wist als geen ander hoe gevaarlijk Romeo was.
      ‘Dat zou ik fijn vinden,’ zei hij met een glimlach. ‘Als jij dat verder niet lastig vind, vind ik dat ook niet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij stond om kwart voor acht al op het dak, wachtend op het meisje met het lange blonde haar. Ze had hem tot noch toe niet teleurgesteld, maar hij wist niet zeker of hij haar al gewonnen had. Misschien moest er extra druk op vanavond. Zodra hij de trap hoorde, had hij zijn gave aangewakkerd. De beste manier om Fayr te bespelen, was met haar eigen gevoel. Het werd eens tijd om vaart te zetten in zijn plan deze avond.
      Hij keek om naar de trap en zag het meisje langzaam naar boven komen. Heel even kruiste hun blik, maar meteen wendde Fayr haar gezicht weer af. Goed zo.. Hij kon haar angst nog niet voelen, ze had er meer grip op dan de dag ervoor. Maar ze stonden ook nog niet dicht bij genoeg om werkelijk wat op te pikken.
      "Je bent gekomen," zei hij, terwijl hij haar begroette met een afstandelijke knik van het hoofd. Vanavond zouden ze eerst echt de voorwaarden bespreken, niet zo halfslachtig waar ze gisteren waren gebleven. Kut Yrla, met zijn onderbreking. Het meisje wreef over haar arm, alsof ze de kou eraf wilde vegen. "Ik had niet echt een keus, is het niet?" Romeo grijnsde, liep op het meisje af. "Natuurlijk had je een keus. Het was of mij helpen, of je vrienden naar de bodem van het meer helpen. Simpel toch?"
      Vlak voor haar neus bleef hij staan. Er klopte iets niet... Er ontbrak iets. Hij kon woede voelen stralen, maar hij miste de angst die hij gisteren zo zorgvuldig had opgebouwd. Romeo legde zijn vinger onder haar kin, om Fayr te dwingen naar hem op te kijken. Zodra hij de huid raakte, wist hij dat hij een fout gemaakt had. De gevoelens die door hem heen raasden, waren anders dan die van Fayr. Ze leken er erg op, maar ze waren zeker niet te verwarren. Hij kreeg echter niet de kans om zijn fout te herstellen. Hij kreeg niet eens de kans zichzelf uit te schelden om wat voor idioot hij wel niet was door geen rekening te houden met Fayr haar tweelingzus. Want dat was de persoon die nu voor hem stond. Het laatste was hij zag, waren twee woeste ijsblauwe ogen, voor het licht volledig uitging.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dit was de dag die ze vaak het allerliefste oversloeg. Als het had gekund, had ze de hele dag in haar bed gelegen en was ze er niet uitgekomen. Maar helaas hadden ze vandaag lessen en moest ze dus haar hoofd laten zien. Ze liep net haar kamer uit, toen een veel te vrolijke Vienna voor haar neus sprong. "GEFELICITEERD!" Fersephone rolde met haar ogen en zuchtte. Daar had je de heibel al. Ugh, nee bedankt. Mocht deze dag over zijn?
      Het liefst vertelde ze niemand over deze dag. Ze vertelde nooit de datum aan mensen wanneer ze jarig was. Maar dat was het nadeel van een tweelingzus hebben, die was op dezelfde dag jarig. Ze liep langs Vienna heen om Fayr een knuffel te geven en feliciteerde haar stilletjes met haar verjaardag. Niet het hele Panthers house hoefde te weten dat ze vandaag jarig waren. Vanachter haar rug haalde Fersephone een klein cadeautje tevoorschijn, wat ze haar zuster toestak. Fersephone had in alle heibel van afgelopen dagen het nog voor elkaar kunnen krijgen om een klein cadeautje voor haar te regelen, een nieuwe naaiset.
"Een nieuwe set," zei ze zachtjes. "Je zei laatst dat de jouwe aan vernieuwing toe waren." Fayr bedankte haar zachtjes, met nog altijd een beetje bibberige glimlach op haar gezicht. Het was prettig dat Romeo nu verdwenen was, Fersephone hoopte dat het haar zuster zou helpen weer wat meer te relaxen.
      Samen met Vienna en haar zus liep ze in de richting van de ontbijtzaal. "Mooie ketting, Fayr," complimenteerde ze haar zus met het kleine zilveren ding dat om haar nek hing. Fayr keek er met een glimlach naar en nam het kettinkje even tussen duim en wijsvinger. "Ja he? Van Vienna gekregen." Fersephone kreeg het warm bij het zien van die kleine glimlach. De afgelopen dagen had ze die zeker gemist bij haar zusje en eigenlijk kwam deze dag nu wel even goed uit. Fayr mocht even een dag in het middelpunt staan, hopelijk een dag om weer een beetje op te vrolijken. Vienna grijnsde, toen Fersephone langs Fayr heen keek naar haar. "Oh, dat doet me eraan denken," zei Vienna opeens. Ze stapte ineens op de rem, gooide haar tas van haar rug en begon er koortsachtig in te zoeken. Fersephone keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Waar had zij nu weer last van? Uiteindelijk viste ze een zacht, lichtblauw pakket uit haar tas en kwam vlak voor Fersephone staan. "Voor jou."
      "Voor mij?" vroeg ze verbaasd. Fersephone was niet gewend om cadeautjes te krijgen, anders dan die van Fayr. "Ja, het is toch ook jouw verjaardag of niet?" Fersephone rolde met haar ogen. Ze kreunde. "Herinner me er niet aan, ik hou niet van verjaardagen." En toch was ze nieuwsgierig. Ze scheurde het papier er zachtjes af en uit het pakket kwam een nieuwe joggingbroek zetten. "Hij is van mij en Fayr samen, voor als je weer gaat trainen." Fersephone glimlachte. Ondanks dat ze niet van verjaardagen hield, deed de gift haar toch iets. "Bedankt Vie, Fayr," zei ze tegen beide meiden. Ze stopte de broek weg in haar eigen tas, voor ze met de meiden de eetzaal in liep.
      Eenmaal aan tafel bleek dat zij de laatste waren, de rest van de Panters - en Fox- was al aan tafel geschoven. Ze wilde net een hap nemen, toen ze doorkreeg dat Merrin naast haar ineens wisselde met een blondharige jongen. De grijns op zijn gezicht vertrouwde ze direct niet. "Hey Birthday girl," begroette hij haar. Fersephone kreunde. "Noem me niet zo." Yrla boog iets dichterbij. "Birthday girl," zei hij zwoel, terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Fersephone zuchtte en rolde met haar ogen. Dat liet Yrla naast haar alleen maar grinniken. Hij draaide zich opeens met een ruk om naar de rest. "Hee jongens, wisten jullie dat Phone en Fayr vandaag jarig zijn? Moeten we wel even zingen toch?!" Fersephone keek met grote ogen naar Yrla. Nee, geen gezang. Absoluut geen gezang! Dan wist straks de hele school dat ze jarig was. Maar Yrla zette al gauw in met 'happy birthday' voor ze er iets tegen kon beginnen. Met opgetrokken wenkbrauw keek ze naar de blonde jongen die vals en heel enthousiast het liedje voor haar zong, terwijl de andere Panthers bijvielen. Uiteindelijk hield ze het niet meer en moest ze toch zachtjes lachen.
      "Jij geniet hier veel te veel van, is het niet?" Yrla leunde wat dichter haar kant op. "Jep."

[ bericht aangepast op 15 aug 2020 - 14:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was voor de verandering eens vroeg wakker. Hij... Het duurde nog minstens een uur voor het ontbijt begon, maar Yrla was te rusteloos om in zijn kamer te blijven. Misschien kon hij deze ochtend gewoon een normaal rondje joggen, in een poging zijn spieren weer los te krijgen. De ergste spierpijn was gelukkig weggetrokken, maar het voelde nog alsof zijn lichaam stijf was. In joggingbroek en al stond hij al klaar om weg te gaan, toen hij tot zijn verrassing Onyx buiten op het bankje op de veranda spotte. Hij aarzelde. Aan de ene kant wilde hij heel graag met Onyx praten, aan de andere kant wist hij niet of Onyx daar wel op zat te wachten. Wel op hem zat te wachten, was vooral wat hij daarmee bedoelde.
      Hij zuchtte. Niet geschoten was altijd mis toch? De jongen ging door de voordeur naar buiten en ging naast Onyx op het bankje zitten. "Goedemorgen," begroette hij de jongen. Onyx zag bleek, heel bleek met dikke wallen onder zijn ogen. "Jij ziet er levendig uit," grapte hij. Hij glimlachte breed naar de jongen naast hem, maar ging van binnen tegelijkertijd dood bang dat zijn humor verkeerd aan zou slaan.

[ bericht aangepast op 15 aug 2020 - 15:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx keek opzij. Hij was niet echt in de stemming voor grapjes. Sinds hij twee uur geleden wakker schrok uit een nachtmerrie waarin hij Jester wél van onder tot boven opensneed, was zijn huid klam van het zweet en had hij zelfs heel even om het hoekje van Jesters slaapkamer gekeken om te zien of de jongen echt nog wel leefde. Een immense opluchting was hem overvallen toen hij nog steeds – en zonder bloedbad – in bed lag, maar het stekelige gevoel in zijn maag ging er niet door over. Zeker niet omdat hij bang was dat Jester gelijksoortige dromen had. De laatste keer dat ze samen een kamer hadden gedeeld, had hij ook een vreselijke nachtmerrie gehad. Omdat Onyx al uren had lopen piekeren, wilde hij ook niet weer in bed gaan liggen en dus was hij naar de veranda gelopen, hopend dat de frisse lucht hem goed zou doen.
      Wetende dat dit Yrla’s manier was om het ijs te breken, boog hij toch flauwtjes een mondhoek omhoog. Normaal met je afdelingsgenoten omgaan. Ze niet wegjagen omdat jij je ruk voelt. Gisterenavond had hij daar met Adam over gepraat. Hoe hij om moest gaan met de anderen, zeker wanneer ze voorzichtig zouden proberen om er voor hem te zijn. Gisteren had hij alle maaltijden geskipt, vandaag moest hij toch echt weer de lessen gaan volgen en zou hij dus ook weer met de rest gaan eten. En de roddel die rondging negeren.
      ‘Jij bent weer helemaal bijgeslapen?’ vroeg Onyx, op zoek naar een normale, neutrale vraag.

[ bericht aangepast op 15 aug 2020 - 15:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hmm. Geen dood en verderf, dat was al heel wat. "Ja, helemaal bijgetrokken. Twee nachten wakker blijven en je gave tot het uiterste pushen blijkt niet zo goed voor je te zijn. Gek he?" zei hij grinnikend. Hij keek even naar Onyx met een glimlach, maar die verdween toen hij hetzelfde terug vroeg. "En hoe is het nu met jou? Beetje kunnen slapen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was moeilijk om in het vriendelijke meisje een verkrachter te zien. Fire had gevraagd of hij afgelopen zondag een beetje met Dezi wilde optrekken, omdat hij bang was dat ze snel het verkeerde pad op zou gaan onder Tony’s invloed. Emil had zeker leukere mensen kunnen bedenken met wie hij de dag wilde doorbrengen, maar hij had toch toegestemd. Het was ook wel fijn dat Fire zijn hulp inschakelde en niet dat van iemand anders. En zo heel vervelend was het uiteindelijk niet geweest, hoewel dat de hele tijd dubbel had gevoeld. Hij was in ieder geval opgelucht toen ze de dag erna gewoon de lessen met de Panthers ging volgen.
      Tijdens de lessen had hij wat berichtjes naar Vienna gestuurd, waarbij ze een plan bedachten om Peter – en maar meteen alle Rhino’s – terug te pakken. Toen de lessen voorbij waren, zochten ze elkaar op. Vienna had het bakje met spinnendrek met zich meegenomen. Dat zou Emil gaan dupliceren tot er voor iedereen een flinke portie was.
      ‘Had je nog gevraagd of Yrla wilde helpen?’
      ‘Oh dat komt wel goed,’ zei ze met een glimlach. ‘Ik weet zeker dat hij maar al te graag wat van die smurrie op hun bord legt.’
      Ze hadden afgesproken dat Emil en Vienna Yara zouden afleiden, zodat Yrla vliegensvlug saus door de smurrie konden mengen. De leerlingennummers hadden ze al achterhaald, hopelijk ging het allemaal inderdaad zo makkelijk. Hij kreeg al een grijns op zijn gezicht bij het vooruitzicht dat de Rhino’s nietsvermoedend de overblijfselen van Peters dode spinnenvriend opaten.
      ‘Ik denk dat de duplicaties een uur blijven bestaan,’ zei Emil. ‘Dus zo’n halfuur voor de eetzaal opengaat, moeten we dan aan de slag.’
      Vienna grijnsde. ‘Klinkt goed.’
      Emil grijnsde terug, daarna liep Emil het bakje in zin handen naar zijn eigen campus toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx trok zijn schouders op. Als hij goed had geslapen, had hij nog wel in bed gelegen. ‘Ik heb een paar uur geslapen,’ mompelde hij. ‘Dat is een begin, I guess.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keek naar de jongen naast hem. Hij was zo boos geweest zaterdagnacht. Zo boos, hoe kon hij zich ook maar indenken om dit te doen? Hij had tegen Onyx willen schreeuwen. Maar nu na een dag geslapen te hebben en Onyx zo te zien, was die woede als sneeuw voor de zon verdwenen. Hij durfde het ergens niet te vragen. Maar hij was zo nieuwsgierig wat de jongen nu gebroken had, na jaren zo te zijn. "Je hoeft de vraag niet te beantwoorden," begon hij voorzichtig. "Maar waarom, Onyx. Waarom. Dat is serieus de enige vraag die ik me al sinds zaterdag stel."

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx sloeg zijn blik neer. Ergens waardeerde hij het wel van Yrla, dat hij het gewoon vroeg en niet deed alsof er niets gebeurd was, zoals veel anderen zouden doen. Hij zou er dan ook niet omheen draaien.
      ‘Omdat ik geloofde dat dat het veiligste was voor jullie allemaal. Ik draaide door, vrijdagavond. Ik vertrouw mezelf niet meer – voor hetzelfde geld sta ik midden in de nacht wel met een mes boven Jester. Of boven wie dan ook. Er niet meer zijn leek me het veiligst. Jullie hebben al genoeg aan de Rhino’s en Zebediah zonder dat jullie je eigen afdelingsgenoot niet kunnen vertrouwen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zou willen zeggen dat hij Onyx wel vertrouwde, maar dat zou een leugen zijn. Hij had expres Jester en Onyx die nacht uit elkaar gehouden, omdat hij ook niet wist wat Onyx zou doen. Echter vond hij het wel knap dat Onyx dit zomaar aan hem ombiechtte. En hij kreeg nog meer waardering voor de zwartharige jongen, doordat hij leek in te zien dat hij een probleem had. Dus daarom zei hij wat anders, iets wat hopelijk zou helpen. "Ik ben niet bang van je, Onyx." Hij keek naar de zwartharige jongen naast hem. "Ik zal niet zeggen dat ik het begrijp of het snap. Want ik denk dat niemand kan weten wat er in je hoofd om gegaan is. Ik kan alleen zeggen dat ik het een nobel idee van je vindt. Maar je beseft je toch wel dat tegen diezelfde Zebediah en Rhino's wij jou nodig hebben?" Zo dacht Yrla er echt over. De strijd tegen Zebediah werd een stuk moeilijker zonder Onyx. Hij was toch een soort van oude zeurende oom die met de extreme oplossingen kwam, maar tegelijkertijd je wel liet nadenken. "En nu? Heb je een plan?" Er zou toch iets moeten gebeuren om hem weer in zichzelf vertrouwen te laten hebben en vertrouwen in de rest.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx wist dat hij het verschil niet zou maken als het aankwam op een aanval van Zebediah. Zo geweldig was zijn gave niet. Misschien dat hij er tegen die tijd een paar in slaap kon krijgen, maar daar hield zijn nut dan ook wel op. En dat kon nog wel maanden duren. Maanden waarin Jester in gevaar was geweest.
      ‘Jester heeft me laten inzien dat hij me niet door en door haat. Daar was ik het meest bang voor. Dat ik zonder hem helemaal geen moreel kompas meer heb. Ik weet niet of we ooit nog vrienden kunnen zijn, maar weten dat hij me niet haat, maakt dat ik al wat meer vertrouwen heb dat mijn dark side het niet overneemt.’ Hij keek Yrla aan. ‘En verder is Adam een goede hulp. Hij helpt me om aan mezelf te werken. Om me te leren aan anderen open te stellen – zoals nu – en om niet direct Tony’s kop van z’n romp te rukken omdat ie gore leugens over Jes en mij verspreidt. Dus Adam heeft vooral een plan en ik voer het maar braaf uit omdat ik verder ook niet weet hoe er anders dingen moeten veranderen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij wilde zeggen dat Jester er ook wel eens naast zat met zijn morele kompas. Maar hij had het idee dat Onyx dat niet op dit moment wilde horen. Hij keek peilend naar de jongen naast hem. Praten over Jester deed hem duidelijk zeer. Had hij dan werkelijk zoveel om Jester gegeven? Yrla schonk de jongen naast hem een kleine glimlach. "Zolang je jezelf er maar voor inzet en gelooft in het plan, zal het vast werken." Dat was al het halve werk toch?
      Hij keek met opgetrokken wenkbrauw op naar Onyx. "Is dat jong nog steeds bezig? Was Damon niet genoeg?"

---

It's never gonna happen, Guys.