CASSIM ILYAS CORTÉS
Anxious Boy ||First time at The underground || straight to the bar with Callie
Voor de zoveelste keer in de afgelopen vijf minuten, haalde ik mijn smartphone teboven om opnieuw het adress te controleren, alsof ik zou ontdekken dat ik toch voor de verkeerde club stond. Oftewel, misschien hopen dat ik de verkeerde club had. Mijn blik gleed weer omhoog naar het gebouw. Hier en daar zag ik al mensen in de ingang verdwijnen en de imposante man die er voor de deur stond liet me toch even slikken en mijn blik gleed snel weer naar mijn gebarsten smartphone. Het sms'je van Callie stond opgelicht, het adress was zeker weten juist... Een licht trillerige zucht verliet mijn lippen, het was dankzij deze brunette dat ik wist dat mijn broer hier werkt. HEt was dat ze mij, met Amin had vergist dat ik uberhaupt met haar aan de praat was geraakt en over de club hoorde. Amin had ik nu al een jaar niet meer gezien en ik baarde me zeker zorgen over mijn grote broer... Met enige overtuiging had Callie me hierheen weten te krijgen, me verzekerend dat ze vanavond hier werkte als barvrouw en dat dit het moment was om met hem te gaan praten... Het idee om mijn grote broer weer onder ogen te komen was enerzijds spannend, en anderzijds misselijkmakend... Wat als hij me niet meer wilde zien? Ik schudde wild mijn hoofd pogend die gedachten weg te schudden, wat voor vreemde blikken van voorbijhangers zorgden. Oh jee. Met schaamrode wangen, gooide ik de kap van mijn hoodie weg. "Fuck." mompelde ik zacht. Kon ik hier nu maar verdwijnen... Opnieuw haalde ik nerveus de ouwe sony boven, als een soort houvast... Nee Cassim, je had Callie beloofd er te zijn vanavond, man up! Ik draaide mezelf met een kleine vleug van zelfvertrouwen om naar de club en zette enkele passen dichterbij. Echter wanneer de kleerkast van een man die de ingang van de club bewaakte- zijn blik op me richtte, stierf ik iets vanbinnen. Er was altijd iets met controles dat me zo nerveus maakte, wat als ik mijn ID niet meehad? Of perongelijk een wapen met me meedroeg? Wat absurd was, ik kon niet eens met een degelijke kurkentrekker overweg.... "Handen uit de zakken." bromde de man, waardoor ik gelijk mijn handen uit de grijze hoodie haalde en mijn kap afdeed. Naast mijn mobiel en portefeuille en huissleutels had ik niets mee, dus met een hoofdknikje kreeg ik toestemming om door te gaan.
Ik maakte me dan ook wat snel uit de voeten en strompelde de speciale ingang binnen. Oh jeez. Op dit moment had ik me op mijn hielen willen draaien, echter dan moest ik die bewaker weer voorbij en die was me toch wat engers dan de hal. Ik haalde vluchtig een hand door mijn krullen als een geruststelling en liep dan door. Een beetje wankele naar mijn gevoel, het leek alsof de muren draaiden. Hierdoor had ik de kleine trappen niet echt door waardoor ik nog net niet van de laatste trede viel. Dat mini hartaanvalletje als ik mezelf net kon opvangen had mijn blik van mijn schoenen -die nu op de vaste grond stonden- gericht, waardoor pas eens ik opkeek de gigantsiche club in me kon opnemen. Mijn mond viel net niet open. Een zee van dansende mensen die als gehypnotiseerd meesrpongen met de beats die een roodharige dame wist te draaien op haar eigen verhoogde podium. Kleurrijke lampen maakte het onmogelijk om mensen te verkennen. Ik kon hier minuten staan om de imposante ruimte in me op te nemen, maar werd uit mijn trance geduwd door een clubhanger die niet al te recht meer kon lopen. Sorry's en excuseer's verlieten mijn lippen eens mensen tegen me aan botsten en beetje paniekerig 'zwom' ik door de mensen heen opzoek naar een stukje vaste land. Iets wat ik had gespot als -hopelijk- de bar waar ik Callie zou gaan vinden. Het was een heuse opluchting om me aan de bar te begeven, en eens ik ook merkte dat een jongedame aan de bar opstond om te gaan dansen, plaatste ik me op het vrije plekje. Om het meeste oogcontact te vermijden, haalde ik mijn mobiel nogmaar eens boven. Wat als Callie vandaag toch niet werkte? Oh jee had ik haar bericht dan toch niet goed geleden? "Wat mag het voor jou wezen?" klonk een onbekende stem, waardoor mijn blik meteen opschoot. Deze barman was niet Callie. "Ehhh-. ik eh." stotterde ik wat verrast, waardoor ik enkel een frons als antwoord kreeg. "Ik ben eh- eh- aan het wachten op eh- iemand." kwam er wat stotterend uit, mijn blik gleed dan ook even langs de man heen, waar ik de bruine lokken van Callie opmerkte. Dit vond de barman niet zo gijnig blijkbaar. "Callie, we hebben hier een pervert voor je." sprak de barman waardoor mijn mond iets in schock openviel. "WA-! Nee dat is nie- eh-" Dit verliep niet zoals ik had gehoopt...
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH