[RPG • 0] Experium || 17 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 9 mei 2020 - 15:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

8102

      Ze schudde haar hoofd. "Nee, nog niet. De Hobbit heb ik wel al gelezen en de eerste twee films van gezien." Nu was ze toch best nieuwsgierig.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ze zouden je dan een naam moeten verbieden,' zei hij op een afkeurende toon, al gaf hij haar een vlotte knipoog. 'Wel kijken dan. Anyway...' Opeens bedacht hij dat de Palantíri helemaal niet bedoeld waren om in de toekomst te kijken, maar dat het eerder communicatiemiddelen waren tussen de eigenaars van de stenen. 'Wat ik bedacht had, gaat niet helemaal op,' mompelde hij en hij haalde een hand door zijn donkere haar. Het kwam nou niet vaak voor dat hij fouten maakte. Er kwam echter al vlug een ander idee in hem op. 'Maar dat maakt niet uit, dit is beter. De machtigste vrouw uit de saga, Lady Galadriel, heeft een spiegel waarmee ze in de toekomst kan kijken. Nou vind ik die naam nogal lame, maar ze heeft een ring, Nenya, die de macht heeft om anderen te beschermen tegen het duister. Nou ga ik geen dramatisch verhaal ophangen want ik heet geen Jester, maar jij kan in de toekomst kijken, anderen daarmee beschermen - net als je bij het toernooi deed - dus dat past wel. Dus ik ga voor Nenya.' Hij stootte zijn elleboog zachtjes tegen Jester aan om aan te geven dat hij nu kon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

8102

Onyx maakte een grapje én gaf haar een knipoog. Het moest ondertussen sneeuwen in de hel. Ondanks dat ze LOTR nog niet had gelezen of gezien, kende ze Lady Galadriel gelukkig al wel. Ze kwam in de eerste film al voor en had inderdaad een soort machtig aura om zich heen. Zij had echter haast witblonde haren en die van 8102 waren zwart en de elf was haast even bleek als Onyx en 8102 dus echt niet, maar Onyx had al een ander idee. Wat hij eerst had bedacht wist ze niet, maar Nenya klonk echt ontzettend cool. Eigenlijk was ze al 90% zeker geweest dat ze gewoon Agami zou kiezen, maar Onyx' suggestie bracht haar nu wel aan het twijfelen.
      "Wow," mompelde ze. "Die is gaaf." Handig schreef ze die ook op het bord, ietsje meer naar het midden.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Hij grinnikte om Onyx' opmerking. "Sommige dingen verdienen een beetje extra drama. Geeft het weer wat leven, weetjewel." Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek het meisje bij het bord met een glimlach aan. "Ik draag de naam Asha aan. Het komt uit het Sanskrit en betekent, ruw vertaald, 'hoop van de toekomst'. Dat vond ik wel bij je passen." Hij gaf haar een knipoog en ging iets verzitten terwijl hij de kring rondkeek.
      Ze verdiende dit echt. Zonder haar had hij nooit eens geprobeerd om vuur te overtuigen en zou zijn aanvaring met Maaya precies zo zijn afgelopen als de eerste droom van Onyx — ronduit rampzalig en enorm pijnlijk. De Panthers hadden het aan haar te danken dat ze tweede geworden waren en de Rhino's verslagen hadden. En ze had zelf ook in de Arena haar mannetje gestaan. Hoop van de toekomt. Dat was ze wel.
      Jester gaf haar een knipoog en keek de kring rond. "Yrla, take it away." Hij gaf de blonde jongen een knikje en ging iets verzitten, waardoor hij licht tegen Onyx aanleunde. Zijn blote arm streek nu langs die van hem en er schoten kleine stroomstootjes door hem heen bij het contact.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij zuchtte, maar probeerde voor het meisje een glimlach op zijn gezicht te toveren. Zij kon niets doen aan zijn humeur. "Wel, ik ben niet goed in dit. Dus ik ben maar weer op de Harry Potter toer gegaan." Hij grijnsde, voor het eerst weer deze middag. "Ik weet dat ze een beetje vreemd is, maar hee. Ze heeft wel de val van de Dark Lord voorspelt he. Dus ik ben voor een afgeleide van haar naam gegaan en ga voor Sybella." Hij gunde haar een knipoog. En knikte toen naar Fersephone die verderop op de bank onder haar dekentje verscholen zat.

---

It's never gonna happen, Guys.

8102

Wel, dat viel best mee. 8102 wist wel al meteen vrij zeker dat die naam het dus echt niet zou worden, maar hij had er wel over nagedacht en er een persoonlijke twist aan gegeven. En dat hij een naam aandroeg van iemand die de val van Voldemort had voorspeld, dat was toch iets? Nog een deel van haar zenuwen verdween nu Yrla was geweest, de persoon die haar toch met stroop had ondergedompeld en haar ondergoed door de hele eetzaal heen had gehangen. Nu leek hij toch inderdaad een stukje aardiger, meer de jongen die haar had opgezocht in de tent en zijn excuses had aangeboden. Het donkere aura om Yrla heen leek wat op te lichten en ze glimlachte naar hem en schreef de naam op het bord. Meer naar links en naar onderen, deze keer. Zodat uiteindelijk alle namen verspreid over het bord zouden staan, dat vond ze wel leuk. Geen saai rijtje. 8102 draaide zich weer om naar Fersephone, die als een zielig vogeltje op de bank zat.
      Als vogeltjes vanalles konden laten ontploffen als je hardop zei dat ze een zielig vogeltje leken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone

Ze viel eerst uit in een hoestbui, maar keek toen naar het meisje bij het bord. "Mijn hoofd is een chaos. Dus ik kwam met niets beters dan Destiny, wat lot of bestemming betekent natuurlijk. Jij zou kunnen zien wat het lot of onze toekomst is, en heb een van de weinige krachten om die waarschijnlijk ook te voorkomen of te veranderen, mocht dat nodig zijn. Jij maakt gewoon een nieuw lot." Ze glimlachte even bibberig, maar stootte toen Fayr aan naast haar. De hitte was weer gestegen. "Denk je dat je een paracetemol voor me kunt pakken zo?" vroeg ze zachtjes. "Na de naam natuurlijk..."

---

It's never gonna happen, Guys.

      Ze pakte geruststellend Fersephone's hand even vast en glimlachte naar 8102. "Ik heb de naam Mirai gekozen. Het betekent toekomst, of de tijd die nog komen moet. Vanwege je gave ben ik een beetje die kant op gegaan." Het was een prima naam, vond ze, maar er waren ook al betere suggesties gedaan. Fayr was benieuwd wat het meisje zou kiezen. "Merrin, ben jij er ondertussen klaar voor?" vroeg ze aan de jongen. Als hij zijn uitleg zou geven kon ze die paracetemol voor Phone wel pakken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam zat achter zijn bureau en bladerde door het mapje dat hij van Margeau had meegekregen. Het was eigenlijk een samenvatting van alles wat ze de afgelopen maanden hadden doorgesproken. Zijn blik gleed langs de risico’s: voedsel waar zijn maag niet aan gewend was, ziektes die hij kon oplopen en overdragen, zijn hersenen die werkelijkheid en verleden door elkaar heen gingen halen, het feit dat hij op niemand terug kon vallen… De zenuwen begonnen weer een beetje op te spelen. Aan de ene kant vond hij het ontzettend gaaf wat hij kon, maar er zaten ook heel veel risico’s aan en hij wist dat er andere jongeren waren die deze school blijkbaar niet eens hadden kunnen halen.
      Hij bladerde verder, keek naar de opdrachten. Het meenemen van een voorwerp, het leren van vijf woorden van de inheemse taal, foto’s maken van kledij, van gebouwen, het mee terug nemen van een voorwerp uit het verleden… Dingen mee naar het verleden nemen was makkelijker, dat had hij al eerder gedaan, gewoon in een rugtasje, maar iets uit het verleden meenemen was moeilijker, omdat hij zelf uit het heden kwam en zijn lichaam dingen afstootten uit een ander tijdperk. Het was de laatste opdracht die erin stond en hij vroeg zich af of hij zijn naam zou behalen als hij erin slaagde om dat voor elkaar te krijgen. Er stond in ieder geval niet bij hóé hij dat zou moeten doen.
      Hij klapte het boekje dicht, wilde zich daar nu niet te veel mee vermoeien. Het was half negen, het zou nog wel even duren voordat hij moe genoeg was om te slapen. Wat zou hij gaan doen? Een film kijken? Een stukje op zijn viool spelen? Hij ging op zijn bed zitten. De knuffel die Fox hem had gegeven stond op zijn voeteneind. Hij strekte er zijn hand naar uit, streelde met zijn duim langs het pootje. Er kwam een zwaar gevoel in zijn borst op toen hij terugdacht aan eergisteren. Hij trok de wolvenpup naar zich toe, zette het op zijn schoot en streelde de haartjes terwijl hij zich weer herinnerde hoe Fox hem met het cadeautje verraste, hoe hij naast hem in bed was komen zitten om samen naar kattenfilmpjes te kijken en hoe hij hem had getroost op het moment dat Adam ontdekte dat Merrin hem niet meer herkende.
      Toen dacht hij weer terug aan gisteravond. Aan hoe Fox zijn hoofd op zijn schouder had gelegd, zijn hand onder zijn shirt had laten glijden. En daarna… Hij trok zijn knieën op alsof hij zou kunnen voorkomen dat die hand naar zijn broek ging. Had hij dat zich ingebeeld? Maar die hand onder zijn shirt niet, toch?
      “Wat ben je aan het doen?”
      “Dit voelt fijn, toch?”
      Wat had hem ervan weerhouden om niet… Hij haalde diep adem, balde zijn vuisten. Hij wilde hier niet aan denken, niet nu. Vandaag was juist zo’n heerlijke dag geweest. Hij boog zich voorover, slingerde de knuffel onder zijn bed en dacht terug aan de kus met Merrin. Merrin, met wie hij morgen een date had! Die een cadeautje voor hem had uitgezocht, terwijl hij helemaal niets had!
      Dat bracht hem op een idee. Hij liep naar het bureautje, pakte zijn tekenblok en ging daarna weer in kleermakerszit op het bed zitten, zijn schetsblok in zijn schoot. Hij sloot zijn ogen, dacht terug aan gisteren, aan hoe ze elkaar geknuffeld hadden na het toernooi, in Merrins rolstoel. Hij beeldde zich weer in hoe het had gevoeld toen Merrin zijn armen om hem heen had gevouwen, hoe zijn hoofd tegen Merrins borst had gerust en daarna begon hij de scène na te tekenen zodat hij morgen ook een klein cadeautje voor zijn vriend had.
      Met een glimlach die steeds breder werd, schoot zijn potlood heen en weer en droeg hij zijn herinnering aan het papier over. Terwijl hij in gedachten verzonken bezig was, was het heel even alsof hij de druk van iemand zijn kin op zijn schouder voelde, warme lippen tegen zijn kaak, twee sterke armen die om zijn middel gleden. In een reflex draaide hij zijn hoofd opzij, maar er was natuurlijk niemand. Even staarde hij naar de muur. Het déjà-vu gevoel verdween weer en Adam hield het er maar op dat hij gewoon heel graag wilde dat Merrin hem zo vasthield terwijl hij hun herinneringen aan het papier toevertrouwde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Uh ja, ik denk het?" zei hij zenuwachtig. Hij keek Agami met een bibberig lachje aan. "Hij is misschien niet zo goed als de anderen, ik had wat minder tijd," zei hij beschaamd. "Maar ik ga voor de naam Aurora. Sterren worden vaak gebruikt om de toekomst te voorspellen toch?" zei hij twijfelachtig. "Maar ik vond Star een beetje afgezaagd, dus ik ging op zoek. Je hebt ook het Noorderlicht aan de hemel en het schijnt dat er Mythes zijn dat je het heden en verleden in het licht kan zien. Dus daarom de naam Aurora," zei hij zachtjes. Hij wist niet zeker of hij het goed had gedaan en of ze serieus zijn keuze zou overwegen. Maar hij vond dat hij het nog aardig had afgedaan .

---

It's never gonna happen, Guys.

8102

Verrast keek ze haar vriend aan. Hij was niet met Agami gekomen? Ergens was ze ook wel een beetje opgelucht, want tegelijk een eigen naam verzinnen terwijl ze luisterde naar de anderen, bleek toch een heel stuk moeilijker dan ze dacht. En het was een goede naam ook. Ze glimlachte geruststellend naar haar vriend en schreef de naam vlotjes op aan de rechterkant van het bord.
      "Hij is leuk, Merr," zei nog, om de jongen wat gerust te stellen. "Nu moet ik zelf ook nog, toch?" vroeg ze voor de zekerheid nog even. Ze zag Jester knikken en draaide zich weer naar het bord om. Het scheelde dat ze er niet echt over na hoefde te denken. "Dan draag ik Agami aan. Het betekent volgende of aankomende in Hindi." Even keek ze de groep nog rond om de reacties af te wachten, voordat ze hem opschreef.
      Nu moest ze nog kiezen. Haar blik dwaalde eigenlijk meteen weer af naar de naam van Onyx.
      Nenya.
      Die was cool. Heel erg cool, maar Agami wilde ze ook niet kwijt. Het leek ondertussen haast een deel van haar geworden te zijn en vast ook de reden dat het niet de bedoeling was om elkaar bijnamen te geven voor je Naamceremonie. Aarzelend draaide ze zich weer om naar de groep. Naar Jester, vooral.
      "Jij hebt twee namen, toch?" vroeg ze. "Waarom eigenlijk?"
      Jester haalde zijn schouders op en grijnsde. "Ik kon niet kiezen."
      Ag- 8102 knikte. "Herkenbaar dilemma." Ze grinnikte even en draaide zich weer om naar het bord.
      Nenya aan de ene kant, Agami aan de andere.
      Nenya-Agami.
      Dat klonk goed. Vastbesloten draaide het meisje zich weer om. "Goed voorbeeld doet volgen, denk ik dan. Ik ga voor de naam van Onyx en die van mezelf. Nenya-Agami. Omdat het mijn eigen naam is, maar ik hem nooit gehaald zou kunnen hebben in mijn eentje. En Nenya klinkt gewoon ontzettend gaaf." Ze deed de dop op de stift en grijnsde. Ze had een naam.
      Hoy cow, ze had een naam.

[ bericht aangepast op 8 mei 2020 - 16:32 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone

"Goed... Teken voor mij om dit feestje te verlaten," zei ze luid. Ze had een paracetemol, die ze gekregen had van Fayr achterovergeslagen en kwam overeind van de bank. "Mijn excuses madame. Maar ik ga terug mijn bed in. Mijn hoofd staat absoluut niet naar een feestje vandaag, maar dat kan je vast begrijpen." Zonder een antwoord af te wachten van wie dan ook, liep ze al sniffend de kamer uit en stommelde omhoog in de richting van haar slaapkamer. Toen ze haar bed weer voelde, voelde ze zich eindelijk opgelucht. Ah, ziek zijn was echt kut.

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami kwam weer naast hem zitten. Hij keek haar met een glimlach aan. "Mooie naam heb je gekozen. Maar moet ik je nu aanspreken met Nenya, met Agami of met allebei?" zei hij met een flauwe glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx betwijfelde of iemand ooit een naam had gekozen die hij had aangedragen. Voor de Zuivering, waren zijn namen waarschijnlijk net zo serieus geweest als Pip bij Jesters naamceremonie. Hij had zich nooit in zijn klasgenoten verdiept en al helemaal niet in Naamlozen. Met Merrin, Adam en 8102 was dat anders, daarmee had hij toch een soort band gevormd doordat Jester en hij hen hadden geholpen. En het voelde verrassend goed, dat iemand een naam koos die hij had aangedragen.
      'Nou Nenya, dan wordt het tijd om op je te proosten. Eén keer goed dronken worden hoort er nu eenmaal bij.'
      Hij wisselde even een blik met Jester, had het gevoel dat hij de reden was dat hij überhaupt niet ergens in een verlaten uitkijkpost had gezeten. 'Ik geloof dat je toch een teamplayer van me hebt gemaakt,' zei hij met een grijns, maar op een zachte, misschien zelfs dankbare toon. Of eigenlijk was het meer dan een teamplayer zijn, het was alsof hij voor het eerst sinds Maaya hem had weggeduwd ergens bij hoorde. Waar mensen zelfs zijn inbreng gebruikten om hun eigen identiteit te vormen. Het maakte iets in hem los waarvan hij niet helemaal wist of hij daar blij mee was, maar hij besloot er niet te veel over na te denken. In plaats daarvan legde hij een arm over de leuning van de bank, achter zijn vriend langs, waarbij zijn vingertoppen lichtjes op Jesters schouder rustten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Beterschap," riep ze nog achter het zieke meisje aan. Of Fersephone het hoorde was een tweede vraag. Ze richtte haar aandacht op Merrin. "Met Nenya," zei ze, na enig denkwerk. Agami hoorde bij de afgelopen weken die ze doorgemaakt had, samen met Merrin en Adam. Het was echt een deel van haar geworden, en nu ging ze met die naam achter de hand een nieuw stukje van haar leven in. Nenya grinnikte. "Stel het je maar voor dat als je moeder heel boos op je is, ze je plotseling met je vollédige naam aanspreekt. Dan weet je dat je echt een probleem hebt, als ze al je namen gebruikt." Ze knikte een paar keer. "Agami hoort bij me toen ik nog geen naam had," liet ze er zachter op volgen. "Geen echte. Dus die gaat nooit weg, Nenya komt er alleen voor te staan."
      Ze hoorde nog net Onyx' woorden over het dronken worden en keek opzij. Hij zat ontspannen op de bank, met een arm achter Jester langs. Zo relaxed had ze hem eigenlijk nog nooit gezien. "Mag dat ook met gewoon sap in plaats van whiskey?" vroeg ze, ietsje dapperder dan ze zich altijd gevoeld had. Ze had een heel sterk vermoeden voor het antwoord, maar proberen kon altijd. "Tenslotte ben ik vijftien," gooide ze erachteraan, om haar opmerking wat kracht bij te zetten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.