[RPG • 0] Experium || 17 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 9 mei 2020 - 15:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Een leuke jongen kussen? Terwijl ik zielig en alleen op mijn kamer zit?’ Hij keek zijn vriend met gespeelde schok aan. ‘Dat is gemeen. En dan moet het wel heel erg de moeite waard zijn. Onyx lyncht je waarschijnlijk als je Jester kust, Jester… hangt je waarschijnlijk ergens ondersteboven als je hetzelfde bij zijn vriendje probeert en Yrla… Wel – daar wil ik niet eens aan denken.’ Hij trok een vies gezicht. Yrla zelf gelukkig ook niet. ‘Oké nu serieus… Je mag me wel wakker maken, dat weet je hè? Ik maakte maar een grapje. Ik zou toch echt niet willen dat je op de grond valt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keek geschrokken achterom. "Wacht. Jij bent er niet bij vanavond? Waarom niet?" Adam ging echter door met zijn grapje en met elke naam die Adam noemde, betrok zijn gezicht. "Oh smerig! Waarom zou ik een van die drie willen zoenen?" De walging was op zijn gezicht te lezen en een rilling liep over zijn rug. Hoe kwam Adam überhaupt bij het idee? Voor nog geen goud in de wereld zou hij een van die drie willen zoenen!! Merrin probeerde heel hard dat idee van zijn netvlies te houden en prijsde zichzelf op het moment dat hij geen beelddenker was.
      Adam en hij liepen gezamenlijk de eetzaal in en gingen in de rij staan. Merrin blikte even naar de tafel, maar zag nog geen andere Panthers er zitten. Ze waren blijkbaar de eerste.

[ bericht aangepast op 7 mei 2020 - 7:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik mag er niet bij zijn want ik heb geen naam. En de ceremonie is alleen voor namen.' Hij haalde zijn schouders op. Hij vond het niet héél erg, zijn hoofd stond toch niet naar een feestje. Al was het wel zijn vriendin die iets te vieren had, dus dat maakte het toch wel jammer. Bovendien kon hij er nu niet samen met iemand anders op uit, zoals de vorige keer. 'Daarom zei ik dat je je pyjama maar alvast moest aandoen,' zei hij met een scheve grijns. 'Waarschijnlijk ben ik al heel diep in dromenland tegen de tijd dat jij terugkomt en als jij dronken loopt te vloeken dat je je pyjama niet aankrijgt word ik vast chagrijnig.' Hij grinnikte, hij kon zich niet voorstellen dat hij écht chagrijnig in Merrins buurt kon worden. 'Maar dat was dus een grapje. Ik wacht wel tot je terugkomt, je wilt vast ook nog douchen enzo.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Douchen, om een of andere reden maakte dat woord hem nerveus. Niet omdat hij zich echt schaamde voor wat hij had - om een of andere gekke reden - maar Adam moest hem dit keer ook echt helpen. Hij moest hem aanraken om te helpen douchen, hem van de rolstoel naar een stoel onder de douche verplaatsen, terwijl hij naakt was. Alleen al de gedachte daaraan bezorgde hem niet alleen een blos op zijn wangen, maar ook het gevoel dat er iets strak begon te staan in zijn broek. Oh! Dat mocht zeker niet gebeuren met douchen. Wat zou Adam wel niet van hem denken? Zou hij schrikken, zou hij in paniek weglopen? Misschien was douchen samen met Adam wel helemaal geen goed plan... Maar hij wist niet of zijn zus vragen dat wel was.
"Oh jammer," reageerde hij zachtjes. Hij vond het echt jammer dat zijn vriend er niet bij kon zijn. "En ik ga niet dronken worden," zei hij met een zucht. Hij dacht dat hij dat Adam al duidelijk had gemaakt. "Misschien moeten we maar even douchen voor het feestje begint, dat is makkelijker denk ik." Hij kreeg een hoogrode blos op zijn wangen. Ja, hoe ging hij dit doen?

---

It's never gonna happen, Guys.

De blos op Merrins wangen ontging hem niet en hij durfde hem nauwelijks aan te kijken. Misschien had hij dit niet nú ter sprake moeten brengen… hij kreeg nu vast geen hap meer door zijn keel. De vorige keer had hij het al doodeng en beschamend gevonden – hoewel hij nu wel wist dat Merrin toen niet eens gemerkt leek te hebben wat hij bij Adam losmaakte en inmiddels hadden ze hun gevoelens al uitgesproken – maar nu zou het ook weer voor het eerst na Dezi zijn dat hij zich in de buurt van iemand uitkleedde en hij was bang dat hij dan haar gretige ogen op zich gericht zou zien, in plaats van de onschuldige ogen van zijn vriend. Er liep een rilling langs zijn rug. Hij wenste dat Onyx nooit had verteld over de herbelevingen, nu ging hij er al van tevoren over inzitten of dingen herinneringen konden oproepen en zouden ze dan juist niet komen? Hij kon ook gewoon een zwembroek aantrekken, maar voor zo ver hij wist, herinnerde Merrin zich niet dat Dezi hem verkracht had en dit was ook geen avond waarop hij dat wilde vertellen. Bovendien had Merrin altijd om zijn preutsheid gelachen, dat zou nu vast ook niet anders zijn.
      Bijna een hele minuut later realiseerde hij zich dat hij helemaal geen antwoord had gegeven en dus knikte hij. ‘Ja… Dat is goed.’ Hij glimlachte even naar zijn vriend in de hoop gewoon casual te lijken in plaats van iemand die de stress voelde opkomen, maar hij betwijfelde of het werkte. Gelukkig waren ze daarna aan de beurt en ze noemden hun leerlingennummers op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was gek dat hij zich vandaag zo alleen had gevoeld. Tot voor zaterdag had hij immers amper met Agami, Merrin en Adam gesproken maar die paar dagen had hij zo goed in zijn vel gezeten… Het was alsof hij eindelijk ergens thuishoorde. Thuis had kunnen horen. Hij zuchtte zachtjes terwijl hij naar de tafel van de Panthers keek, waar de drie vrolijk met elkaar aan het kletsen waren. Eén keer keek Adam zijn kant uit, toen draaide Fox vlug zijn hoofd weg. Kon hij hem ooit vergeven? Zouden ze ooit nog met elkaar praten?
      Hij merkte dat de eenzaamheid hem nu al dingen liet doen waar hij zich voor schaamde. Vanmiddag was hij naar de gymzaal gegaan, in zijn spinnengedaante. Vanuit een veilige hoek had hij toegekeken hoe de drie met elkaar basketbalden. Eigenlijk had hij daar in die rolstoel moeten zitten, samen met Merrin. Het was zijn idee geweest. Maar Merrin had niet meer naar hem omgekeken – die geloofde natuurlijk dat hij zijn vriend had aangerand. Ook die wilde niets meer met hem te maken hebben. Dat was al zo na gisteravond, laat staan na Adams beschuldiging op het einde.
      Adam had zijn plaats ingenomen – net zoals Merrin de plaats van Fox had ingenomen, naast Adam. Hij zag het in alles, in elke blik die ze elkaar toewierpen, elke subtiele aanraking. Het deed zijn ogen prikken van de tranen – zijn acht ogen welteverstaan, alsof hij zichzelf alleen maar meer wilde kwellen. En toch kon hij niet wegkijken. Toch kon hij niet weggaan. Op deze manier was het alsof hij er toch nog een beetje bij hoorde, zelfs al wisten ze niet dat hij er was. Zelfs al zou het ze alleen maar kwader maken als ze wisten dat hij er wél was.
      Maar hij kon het niet helpen. Hij wist ook niet eens waarom hij daar zo lang was gebleven. Had het echt zijn eenzaamheid verzacht of had hij zichzelf juist willen straffen? Had hij zichzelf willen laten zien wat hij vergooid had door gisteravond zulke stomme dingen te doen? Hij wenste dat hij het gewoon kon loslaten, maar dat kon hij niet. Hij wilde het zo graag goed maken, een tweede kans vragen… Maar hij wist niet hoe. Hij was veel te bang dat Adam opnieuw een paniekaanval zou krijgen en Merrin… Die liet hem vast niet meer bij de jongen in de buurt.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was alleen. Ze had Yrla achtergelaten in zijn kamer. Hij had alleen willen zijn. Ze kon het niet helpen dat ze zich zorgen maakte om de blonde jongen, maar Yrla had geen woord losgelaten. Heel even vroeg ze zich af of ze Jester om hulp moest vragen. Maar die gedachte schudde ze direct uit haar hoofd. Ten eerste lagen Yrla en Jester nog steeds niet lekker, ondanks het feit dat Jester voor het eerst sinds tijden weer een grap uithaalde met Yrla. Ten tweede wist ze niet of Yrla wel wilde dat ze het aan iemand vertelde dat ze hem zo gezien had. Hij wilde haar niet eens vertellen wat er aan de hand was en ze rekende zichzelf toch onder een van zijn vrienden, zijn betere vrienden.
      In gedachten haalde ze haar eten op en ging uiteindelijk bij de jongsten van de groep aan tafel zitten. Ze groette hen even kort, maar at daarna in gedachten haar avondeten op. Hoe kon ze hem bereiken? Moest ze pushen? Eruit halen wat hij gedaan had of waar hij zo mee zat? Of moest ze hem juist laten? Ze wist het niet, ze had Yrla nog nooit op deze manier meegemaakt. Misschien wist Fayr wat ze moest doen. Al kende Fayr Yrla niet zo goed als zijzelf. Als zij het al niet wist, hoe moest ze dan... Vienna haar gedachten frustreerden haar en uiteindelijk liet ze een diepe zucht. Ze moest het loslaten, voor nu... Anders zou ze zichzelf gek maken.
      "Vien, gaat het wel?" Merrin keek haar met bezorgde ogen aan en opeens besefte ze zich hoe ze over moest komen. "Ja hoor," zei ze met een glimlach. "Gewoon een beetje gestresst, huiswerk enzo. Je kent het wel." Soms was school wel handig, je kon er bepaalde dingen op afschuiven als je niet uit wilde leggen waar je aan dacht. Misschien moest ze het inderdaad maar vergeten even. 8102 haar naamfeest was die avond, ze moest haar best doen om het leuk te maken voor haar ook. En ze zou gewoon even genieten van feest, die zorgen kwamen allemaal later wel.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik heb het trouwens aan Adam verteld,' zei Onyx. Ze waren net teruggekeerd uit de eetzaal, Onyx was aan de tafel in de hoek gaan zitten met zijn geschiedenisboek open. Het huiswerk had zich de aflopen dagen opgehoopt en zoals de laatste tijd wel vaker gebeurde, had hij het flink uitgesteld. Jester en hij hadden besloten om ieder de helft te doen, dan zagen ze wel hoe ver ze kwamen. Meestal "leende" Jester Merrins schrift, maar met zijn geheugenverlies was het maar de vraag of daar deze keer zinnige antwoorden uitkwamen. 'Over ons. Beetje zelfvertrouwen geven dat ie me aan het denken had gezet, weet je wel.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij wist dat zijn zus ergens mee zat, dat kon hij gewoon aan haar gezicht zien. Dat zeggende, hij had haar nog altijd wat te vertellen. Hij durfde op het moment echt niet. Vanmorgen was ze te vrolijk geweest, nu leek ze ergens ver weg. Wanneer was het de tijd om de waarheid over Fox te vertellen? Wat die waarheid ook was... Adam had gezegd dat het aanraden misschien niet waar was, oke. Misschien zou hij dat dan weglaten uit zijn verhaal, maar hij moest haar vertellen van het andere. Van het feit dat Fox gewoon iemand anders had versierd, terwijl zij aan het daten waren. Dat hij Adam gewoon had gemanipuleerd en aangezet had tot dingen die hij niet had willen doen. Vienna moest weten wat voor creep Fox was. Hij durfde alleen nog steeds niet, waarom wist hij niet zo goed. Misschien omdat hij haar geen pijn wilde doen. Nee! Hij deed haar geen pijn, hij waarschuwde haar. Dit moest gewoon gebeuren.
      Samen met Adam liep hij de zaal uit. Hij zou nog wel een rustig moment uitkiezen om met Vienna te praten, nu was de tijd niet. Nu moest hij zich zorgen maken over hoe hij het doucheprobleem zou oplossen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam sloot de deur achter zich en reed Merrin nog iets verder de kamer in. Het zou nog ruim een uur duren voordat de naamceremonie begon. Adam was van plan Merrin daarnaartoe te rijden zodat ze samen hun cadeautjes aan Agami konden geven, daarna zou hij teruggaan naar zijn kamer. Een beetje opgelaten keek hij Merrin aan. ‘Uhm, wil je nu…?’ Hij maakte een vaag gebaar richting de badkamer. Een vlaag van zenuwen ging door hem heen en hij ging op de rand van zijn bed zitten omdat hij bang was dat hij anders zou staan te wiebelen op zijn tenen. Hij had het niet verwacht, maar deze keer was nóg ongemakkelijker dan de eerste keer – misschien juist omdat Merrin zich nu ook niet op zijn gemak leek te voelen en hij degene was die vorige keer had gedaan alsof samen douchen de gewoonste zaak van de wereld was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ja, dit werd er niet makkelijker op. Misschien moest hij gewoon zijn zwembroek aandoen, of in onderbroek gaan douchen. Die zou hij later zelf wel kunnen verwisselen toch? "Vind je het prettiger als ik in onderbroek of zwembroek douche?" vroeg hij zachtjes. Hij keek Adam peilend aan, hij leek echt moeite te hebben met het feit dat hij zijn vriend moest helpen met douchen. Hij kon het beter gemakkelijker voor hem maken. "Ik bedoel- na alles wat je hebt meegemaakt, en dat gedoe met Fox gisteren.. Ik kan best begrijpen als je het lastig vind om mij.." Hij slikte ongemakkelijk. "Uh.. Naakt te zien en ook nog op een stoel moet helpen. En nou ja, ik weet niet hoe... uhm.. dat ding daar.. uhm reageert als je aan me zit en ik je al zo leuk vindt. En daar heb ik gewoon geen controle over..... en Sorry."Hij ratelde, hij ratelde absoluut en voelde hoe een blos naar zijn wangen steeg. Hij durfde Adam niet eens aan te kijken. Hij schaamde zich er gewoon voor, voor het feit dat waarschijnlijk er wel iets zou gebeuren als Adam hem zou helpen, als ze dicht bij elkaar zouden zijn en hij naakt was. Voor het feit dat hij daar geen controle over had, al zou hij het liefst tegen het ding zeggen dat hij moet zwijgen, zeker omdat het Adam niet zou helpen. Wat was hij een idioot. "Misschien kan ik beter mijn zus vragen, als je daar zo erg tegenop ziet? Ik wil je niet laten schrikken of zoiets."

[ bericht aangepast op 7 mei 2020 - 12:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De paracetamol bewezen weer eens hun gewicht in goud waard te zijn. De hoofdpijn was afgezwakt naar een vaag gebons en als hij zijn hoofd stil hield, merkte hij er bijna niks meer van. Hij lag op Onyx' bed met een schrift op zijn knieën. Eigenlijk moest hij ook eens bezig voor geschiedenis, maar hij had nog even niet de motivatie om zich ertoe te zetten. Het was twintig keer makkelijker om met Merrins schrift op de loop te gaan en nu hij zelf de samenvattingen moest schrijven, vond hij het vak nog saaier dan normaal.
      Dus in plaats daarvan was hij bepaalde zinnen aan het opschrijven die hij kon gebruiken tegen voorwerpen. De precieze bewoording die bij sloten leek te werken, bij vuur, bij de hallucinaties. En dingen die hij wel wilde proberen op water en gewoon steen enzo. Kijken wat 'ie kon. Eigenlijk had hij ook de hoop dat hij voor herinneringen iets kon bedenken, maar iedere keer dat hij een zin wilde opschrijven, deed hij het toch maar niet.
      Met de groetjes van Zeb. Klootzak.
      Hij keek op. "Echt?" Jester grijnsde. "Cute. Goede zet wel, je bent niet het type persoon die alle suggesties zomaar opvolgt, dus dat zou inderdaad toch wel een aardige dosis zelfvertrouwen op moeten leveren. Wat vond 'ie ervan?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam frunnikte aan zijn vingers, zijn wangen moesten knalrood zijn. Wat was het ook een lieverd, dat hij zo veel rekening met hem hield. Hij kon zich niet voorstellen dat hij bang voor hem zou worden – maar hij vertrouwde zichzelf ook niet helemaal.
      ‘Ik wil je wel helpen,’ zei hij zacht. ‘Ik uhm – ik denk dat mijn lichaam niet zoveel anders reageert dan het jouwe. Ondanks – ondanks wat er is gebeurd. Dus ik vind het niet erg als dat gebeurt.’ Sterker nog, hij merkte aan zijn ademhaling dat hij het spannend vond – maar op een andere manier dan het bij iemand anders zou zijn geweest. Hij vertrouwde Merrin, hij wist dat die hem daar niet zomaar zou aanraken. ‘Ik ben banger om in paniek te raken wanneer ik me uitkleed dan andersom,’ gaf hij toe. ‘Omdat dat me herinnert aan…’ Hij haalde zijn schouders op, wilde daar verder niet over nadenken. Hij schonk Merrin een glimlach. ‘Het komt wel goed,’ zei hij. ‘Ik moet hier toch een keertje doorheen en dan doe ik dat het liefst met iemand die ik honderd procent vertrouw. Maar als je ehm – als je bang bent dat ik flip en wegren dan kun je natuurlijk ook aan Vienna vragen of ze je wil helpen.’ Hij beet op zijn lip. Hij wilde écht niet dat dat zou gaan gebeuren, maar helemaal uitsluiten kon hij het niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Hij was blij voor ons. En vereerd dat ik het hem als eerste vertelde. Niet dat ik geweten had aan wie ik het anders zou vertellen. Aan Maaya misschien.' Hij grinnikte. 'Om haar te bedanken. Als zij de confrontatie niet met je had opgezocht vlak naast me en je niet zo woest was geworden, had ik het misschien voor me gehouden.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Zeker?" Maar Merrin zag aan het gezicht van Adam dat hij het niet erg vond. En meteen voelde hij de spanning en de zenuwen van zijn schouders glijden. Hij grijnsde in plaats daarvan naar Adam. "Misschien moeten we mijn rolstoel bij de deur neerzetten, zodat de meiden kunnen zien dat we in de badkamer zijn." Ze hadden nog steeds niets afgesproken met de andere meiden. En hij moest er niet aan denken dat Agami opeens binnen kwam zetten. Ondanks dat ze vrienden waren, ging dat hem te ver. Hij rolde achteruit, trok met enige moeite de kastdeur open. Maar kwam er al vrij snel achter dat hij niet bij de handdoeken kon komen, omdat die te hoog lagen. "Wil jij een handdoek pakken? En hebben we eigenlijk ergens een stoel om onder de douche te zetten? Ik wil niet dat mijn rolstoel nat wordt."

---

It's never gonna happen, Guys.