[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik streelde je haar en toen werd ik opeens meegezogen in een herinnering,’ legde Adam uit. 'En ik denk dat ik toen zag wat jij ook zag.' Hij probeerde de rust in zijn stem te bewaren, maar het was toch een eng idee. Hij dacht weer aan gisteren, toen Michiels haar overal in de kamer was geweest. Was dit nog steeds het gevolg van zijn ontregelde gave? Maar transformatie had niet echt iets met je herinneringen te maken toch?

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 9:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Het was erg om te denken dat Adam ook die herinnering had gezien. Het was niet de leukste herinnering die hij had. "Sorry dat je dat moest zien." Dus als iemand zijn haar aanraakte, kon hij in zijn hoofd kijken? Dat was een eng idee. Hij had het geluk gehad dat het dit keer Adam was, Adam voelde vertrouwd aan. Maar stel je voor dat dit gebeurde, terwijl hij naast Jester zat of naast Yrla? Wat als zij in zijn hoofd konden kijken? Hij wilde geen herinneringen met hen delen. Hij legde Adam zijn hand op zijn haar. "Zie je nu iets?" zei hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam bewoog zijn vingers door Merrins haren en schudde toen zijn hoofd. 'Nee. Ik denk dat ik de herinnering alleen kan zien als jij hem ook beleeft.' Hij dacht even na. 'Misschien moet je een tijdje een pet dragen?' stelde hij voor. 'De kans dat er iemand anders dan ik aan je haar zit is niet zo groot, maar misschien voelt dat prettiger?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Misschien," zei hij aarzelend. Hij vond het wel een prettig idee dat zijn hoofd niet vierentwintig uur openstond. Hij kroop iets dichter tegen Adam aan. "Kan dit tussen ons blijven? Mijn zus herinnert het zich niet, dat is misschien wel prettig." Hij nam een keer diep adem en streek de laatste tranen van zijn wangen af. Even kwam hij van Adam los om hem aan te kunnen kijken. "Dankjewel Adam, dat je er voor me bent." In een opwelling drukte hij een kus op zijn wang en kroop toen weer in de holte tussen hoofd en schouder. Dit was prettig...

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Natuurlijk blijft dit tussen ons.’ Hij dacht wel dat het een goed idee was als de jongen het aan Vienna zou vertellen, net als ieder ander was zij vast ook op zoek naar haar verleden, maar dat moest hij doen op het moment dat hij daarvoor klaar was. Het had geen haast. Bovendien moest de band tussen broer en zus ook herstellen, zeker doordat Merrin haar – in zijn beleving – al jaren niet had gezien. Hij omhelsde zijn vriend nog ietsje steviger terwijl zijn wang nog nagloeide. ‘Ik vind het fijn om er voor je te kunnen zijn,’ zei hij. Om er weer voor je te mógen zijn.. ‘Je kunt altijd alles tegen me zeggen. Net zoals ik altijd alles tegen jou kan zeggen. Toch?’
      Dat was wel wat hij had geleerd van het hele drama van de afgelopen weken. Dat hij lasten niet in zijn eentje moest dragen. Dat alles heel anders had uitgepakt als hij Merrin meteen verteld had wat Yrla tegen hem had gezegd. Hij had hem moeten vertrouwen zoals hij wilde dat Merrin ook hem vertrouwde.
      Er gleed een traan langs zijn wang. Je had al die tijd gelijk…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Natuurlijk kan je ook alles aan mij vertellen," zei hij met een kleine glimlach. Het viel even stil tussen hen, maar het was geen onprettige stilte. Merrin speelde met Adam zijn vingers en lachte er zelfs even om, toen ze met elkaar in de knoop raakten. Het leek wel een droom zo. Heerlijk naast Adam, eindelijk had hij iemand gevonden die om hem gaf, die net als zijn zus er voor hem wilde zijn. Het voelde goed met Adam en doordat hij naar zijn verhaal had geluisterd, merkte Merrin dat zijn gevoel voor Adam versterkt was. Zou Adam het erg vinden als hij hem nu zou zoenen? Oh, wat wilde hij dat graag, Adam zijn lippen proeven. Bij de gedachte van Adam kussen kreeg hij een soort opvlieger, waarbij de hitte hem ineens overviel. Hij voelde hoe de spanning in zijn lichaam opbouwde.
      Merrin kwam overeind en keek Adam in zijn bruine ogen aan. Hij zag dat ook Adam een traan over zijn wangen had lopen en Merrin was geroerd door het feit dat de jongen zo met hem meeleefde. Hij veegde de traan van Adam zijn wang af en liet zijn hand hangen in zijn nek. Even flitste zijn ogen naar Adam zijn lippen en oh - hij wilde dit. Echter net op het moment dat hij naar Adam toe wilde buigen, werd erop de deur geklopt. Waardoor Merrin schrok en beschaamd met een ruk naar de deur keek. Hij voelde zich betrapt.
      "Jongens, mag ik binnenkomen?" klonk het aan de andere kant van de deur. Marisse...

[ bericht aangepast op 27 april 2020 - 10:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adams hart hamerde zo hard in zijn borstkas dat het pijn deed. Hij had gevoeld hoe de spanning was gegroeid, hoe Merrin zijn traan had weggeveegd en zijn hand daarna in zijn nek had gelegd. Opeens was hij zo vreselijk zenuwachtig dat hij bang was te moeten overgeven. Hij wilde het zo graag – een échte, nuchtere kus van Merrin. Hij had er zo vaak over gedroomd – hij wist gewoon niet waar hij met zijn zenuwen naartoe moest. Misschien vond Merrin wel helemaal niet dat hij goed kon zoenen. Of misschien kwamen zijn herinneringen terug, vond hij het vies – net als de vorige keer toen hij had overgegeven nadat ze elkaar bij het spelletje hadden gekust. Of…
      Merrins gezicht kwam dichterbij, zijn blik schoot naar Adams lippen. Adam slikte nerveus, keek van zijn helderblauwe ogen naar lippen. Tandpasta, daar hadden ze de laatste keer naar gesmaakt.
      Opeens klonk Vienna’s stem en Merrin draaide met een ruk zijn gezicht weg. Toen Adam hem aankeek werden zijn wangen vuurrood en hij wist dat die van hem de kleur kopieerden. Het moment was verbroken en de misselijkheid sluimerde weer wat. Adam ademde weer ietsje rustiger uit, al wist hij zeker dat Vienna twee tomaatjes zou zien als ze nu binnenkwam.
      Merrin schraapte zijn keel en zei dat ze binnen kon komen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Ze knikte. Zelf had ze ook al bedacht dat echt niet alle antwoorden hier voor haar klaar zouden liggen. Het boek dat ze hier vond, was de goedgekeurde versie. De opgepoetste waarheid. Maar er waren ondertussen al een paar dingen geweest, die niet in dat plaatje leken te passen. Als ze echt alles wilde snappen, moest ze die twee versies van de werkelijkheid naast elkaar kunnen leggen.
      En als Fire echt de een na oudste was hier op school... Wat extra verhalen konden heel geen kwaad.
      "Dankjewel," zei ze met een glimlach. "Dat zal ik zeker onthouden." Ze zag hoe zijn gezicht iets verstrakte bij zijn laatste zin. Hij kon niet liegen? Het was een vreemde gewaarwording om tegenover een oudere student te staan die haar letterlijk met een beweging van zijn hand volledig van de kaart kon schuiven, die geen enkel stukje informatie achterhield. Hij had niet hóeven zeggen dat hij niet kon liegen. Anderen zouden dat vast als een zwak punt beschouwen en hij vertelde het gewoon aan haar. Een Naamloze.
      Ze nam zich voor om te proberen hem daarin tegemoet te komen. Ook helemaal niet te liegen. Zeker met wat hij als laatste zei, kreeg ze zo het idee dat hij het niet kon waarderen als iemand anders wel glashard in zijn gezicht loog, terwijl hij dat niet kon.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Hee jongens," begroette ze de twee jongens op bed. Opeens viel haar op dat Merrin en Adam wel heel gezellig naast elkaar zaten. Even keek ze met samengeknepen ogen naar hen. "Stoor ik? Ik kan ook weer omdraaien hoor." Ze wees met haar duim naar de deur, maar Merrin schudde al zijn hoofd.
      "Nee, nee. Kom maar binnen." Vienna keek nog eens wantrouwend naar de twee jongens, maar ging toen met een glimlach op het voeteneind zitten. Merrin had een rode blos op zijn wangen staan en durfde haar niet aan te kijken. Hij was opeens gefocust op zijn eten en Vienna wist wel zeker dat ze gestoord had. Ze zei er echter niets over. "Wat gaan we doen, jongens? Een spelletje, film kijken?" vroeg ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Succes,’ zei Fire. Daarna knikte het meisje toen en liep naar de campus van de Panthers. In de woonkamer was niemand te vinden. Hij vond het ongemakkelijk om zomaar naar de slaapkamers te lopen, maar hij had niet zo veel keuze.
      Een paar tellen later stond hij voor de kamer waar Persephone hem verteld had om naar toe te komen. Hij klopte op de deur.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Oh!’ Nu Vienna over een spelletje of een film begon, schoot hem weer te binnen dat hij met Fox had afgesproken. Vlug keek hij op klok aan de wand. ‘Oh shit, ik had met Fox voor de school afgesproken en die staat daar al bijna twintig minuten op me te wachten!’ Als hij tenminste nog te wachten stond! Hij keek Merrin aan. ‘Ik heb gezegd dat ik om tien uur weg moet om jou te helpen met omkleden en douchen enzo, maar als je me eerder nodig hebt stuur je maar een berichtje, goed?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Ze keek op naar de deur, toen er geklopt werd. Dat moest Fire zijn. Ze kwam overeind uit haar bed, wat met een enorm veel gekreun ging. De spierpijn hielp haar niet echt in dit geval. Fersephone keek nog snel even in de spiegel - iets wat ze normaal nooooooit deed - Ze zag er niet uit, maar Fire moest er maar mee doen. Om een of andere reden was ze bloednerveus. Ze opende de deur voor de jongen, die aan de andere kant stond. "Kom erin," zei ze zachtjes, met een kleine lach. "Ga zitten," Ze wees Fire naar een stoel die ze had neergezet, of evt. het bed aan de andere kant. Zelf kroop ze weer onder haar laken, zette haar kussen langs de lange kant van het bed tegen de muur en maakte zichzelf het comfortabel. De spanning raasde als een malle door haar heen. Net op het moment dat ze wat wilde zeggen, overviel een hoestbui haar. Ze gebaarde Fire even te wachten, nam een slok uit het glas water wat er voor haar stond. Daarna zakte ze weer in haar kussens. "Sorry dat je hierheen moest komen. Normaal zou ik zelf wel naar je toegekomen zijn," begon ze. "Maar ze houden me hier argwanend in de gaten, sinds wat er vandaag is gebeurd. Ik mag niet weg." Ze wuifde even met haar hand naar de gang. Het was zo, ze was nog nauwelijks een moment alleen geweest. Eerst Yrla, daarna Fayr, Vienna en net Fayr natuurlijk weer met haar eten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Ja oké," zei hij uit zijn doen. Hij nam afscheid van Adam, die haastig uit de kamer verdween. Aan de ene kant wilde hij nu al bijna een berichtje sturen, maar hij moest Adam de kans geven met Fox vrienden te worden. Al had hij niet het idee dat het Fox intentie was om echt vrienden te worden met Adam. Met een bezorgd gezicht keek hij Adam achterna. Hij moest zijn vriend gewoon maar vertrouwen, vertrouwen dat hij met hem wilde daten.
      "Nou dan hebben wij lekker de avond voor ons tweeën, toch broertje?" Merrin voelde hoe Vienna naast hem kwam zitten en hoe ze een arm om hem heen sloeg. Direct voelde hij die veiligheid weer, de veiligheid die hij eerder ook bij Adam had gevoeld. Alleen was dit toch anders. Hij kroop tegen zijn zus aan en legde zijn hoofd op haar schouder. Hij had Marisse inderdaad weer gevonden, ze waren samen. Hij was bij zijn zus! Hij trok Vienna in een halve knuffel en begroef zijn neus in haar nek. Het meisje leek in eerste instantie er een beetje van te schrikken, maar trok hem uiteindelijk tegen zich aan.
      "Is er iets, Merrin?" vroeg ze aarzelend. De jongen schudde zijn hoofd, waardoor hij ermee streek langs haar schouder. "Ik ben gewoon blij dat we weer samen zijn zus. Ik heb een hele tijd naar je gezocht, ik ben gewoon blij je weer gevonden te hebben."

---

It's never gonna happen, Guys.

Dit boek vertelt het prille begin van Experium Scolae, dat uitgroeide van een ruimdenkend idee tot het begin van een nieuwe toekomst. Opgericht in begin 2013 door de heer Dubois (huidig schoolhoofd en voorzitter van het bestuur) is de school, die dezelfde naam draagt als het idee waar men ooit mee begonnen is. De school groeide door de jaren heen uit tot een werkelijk instituut, waar wetenschap en realiteit elkaar ontmoetten om bij te dragen aan de samenleving van vandaag en onderzoek te doen naar de perfecte mens. Verdeeld in vijf afdelingen worden de studenten onderwezen in de gebruikelijke zaken en de algemene kennis die ieder mens behoort te beschikken en eveneens volgen zij toegepast onderwijs met betrekking tot de unieke gave die iedere leerling op Experium heeft.
      Binnen de grenzen van Experium groeien zij met steun van het bestuur, de wetenschappers op locatie en de docenten toegewijd aan de missie, uit tot welleerde volwassenen met een bijzondere beheersing van hun eigen gave. Het onderzoek naar de perfecte mens is nog lang niet klaar en in volle gang, maar iedere dag brengt ons weer een stapje verder naar de grenzen van het onmogelijke.
      Peace in our time.

Agami

Ze sloeg de pagina om. Het voorwoord zond om één of andere reden toch een rilling langs haar ruggengraat. Het klonk allemaal zo gelikt, zo mooi en alleen maar positief. Wat de onderzoekers wilden dat de buitenwereld van Experium — Experium Scolae, dus — afwist. Maar hier stond niets over gewiste geheugens en al helemaal niets dat on overeenstemming was met de Zuivering en het toernooi waar ze zelf aan had moeten meedoen.
      Fire was ondertussen alweer verdwenen, maar Agami vroeg zich plotseling af of dit "ruimdenkende idee" niet met de tijd veranderd was. Het waren immers onderzoekers, wetenschappers. Die bleven vast niet een decennia lang op dezelfde manier onderzoek doen. En als er allemaal unieke gaven waren, waren er dan op een gegeven moment ook geen gaven die op elkaar zouden lijken? En was dat dan goed en handig, of juist niet?
      En wat gebeurde er eigenlijk als je afstudeerde?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Het voelde vreemd dat Merrin zo tegen haar aankroop. Zo goed waren ze niet vrienden geweest. Maar aan de andere kant was het ook weer logisch, ze waren broer en zus. Dit voelde goed, alsof ze dit al veel vaker hadden gedaan, zo samen tegen elkaar aanzitten. Ze streelde de jongen door zijn haar en gaf een kus op zijn voorhoofd. Het was zo vreemd om zo erg van deze jongen te houden, terwijl ze hun verleden niet kon herinneren. Maar het was er, ze voelde het door haar hele lichaam. Niets in haar twijfelde aan de woorden die Merrin uitsprak.
      "Kom, we pakken wel een filmpje. Dan kunnen we rustig film kijken samen." Vienna zette de televisie aan, die boven het einde van het bed zweefde. Ze klikte door naar Netflix en zocht een film uit. "Zullen we Finding Nemo kijken? Die vind ik het leukste!" Ze hoorde Merrin onder haar gniffelen. Hij kwam overeind en keek haar quasi-serieus aan. "Ik ben waterallergisch, Hatsjoe!" Vienna schoot in de lach, Merrin kende de film blijkbaar ook van voor naar achteren en samen kropen ze onder de dekens.
      "Oh wacht!" Ze stond op om naar tas te pakken, die bij het voeteneind lag en toverde er een zak chips uit tevoorschijn. "Film kijken kan niet zonder dit toch?" Ze kroop weer naast Merrin, die opnieuw tegen haar aankroop. Vienna vond het nog altijd bijzonder, maar ze had er geen problemen mee dat de jongen tegen haar aankroop. Samen zakten ze achterover en zeiden het eerste deel van de film vrijwel niets. Ze genoten gewoon van de film en elkaars aanwezigheid.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

It's never gonna happen, Guys.