[RPG • 0] Experium || 15 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 23 april 2020 - 8:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Je hoeft geen sorry te zeggen omdat je het vergeten bent, het was zo'n stressvolle ochtend.' Hij glimlachte naar hem. 'En ik ben blij te horen dat hij het vanochtend wel netjes gevraagd heeft. Daar was ik natuurlijk niet bij. Maar je hoeft je niet schuldig tegenover Yrla te voelen, hoor. Hij was eerder op de campus dan wij en hij kwam ook nu pas naar je zoeken. Als je geen spelletje met ons was gaan doen, had hij je bijna een uur laten wachten. Waarom mag hij jou wel laten wachten en jij hem niet? Terwijl hij degene is die wat goed te maken heeft?' Hij wreef even met zijn duim langs Michiels knieschijf.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Geen idee," zei Merrin. Hij legde zijn hand over die van Adam heen. "Misschien had hij wel een goede reden. Ik zal het hem vragen." Merrin keek even naar de kamer en toen weer terug naar Adam. "Dankje, Adam. Maar ik ga nu toch langs Yrla. Het voelt niet goed nu weer terug de kamer in te rollen." In een opwelling boog hij naar voren en drukte een kus op Adam zijn voorhoofd. "Ik zie je straks. Maak je maar geen zorgen om mij, ik red me wel. Jij moet ook rustig aandoen, oké?" Hij legde zijn hand op Adams wang en streelde hem even zachtjes. Een flauwe glimlach kwam op Merrins gezicht tevoorschijn.

[ bericht aangepast op 24 april 2020 - 20:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam kreeg het warm toen hij Michiels lippen tegen zijn voorhoofd voelde en kon de glimlach niet tegenhouden, zeker niet toen de jongen zijn wang streelde en hij geneigd was zijn ogen te sluiten. Bijna vergat hij nog iets te zeggen, maar de woorden worstelden zich alsnog door de vlinders in zijn gedachten heen 'Zelfs als hij een goede reden had, had hij je op een vriendelijkere manier kunnen benaderen,' zei hij toch. 'Ik vind het moeilijk om je met hem alleen te laten,' gaf hij toe. 'Juist omdat hij net ook weer zo onaardig deed — zelfs al was ook niet iedereen aardig tegen hem. Maar hij is degene die mensen pijn heeft gedaan en die moet bewijzen dat hij wil veranderen.' Hij keek weer even in Michiels mooie blauwe ogen. 'Maar als jij zegt dat je je wel redt dan vertrouw ik daar op. Maar... wees voorzichtig, oké? En je mag hem best door het stof laten kruipen in een poging het goed te maken.' Hij kwam overeind, aarzelde even en gaf Michiel toen verlegen een kus op zijn wang. 'Tot straks.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Dank je dat je me vertrouwt" zei hij oprecht. "En ik zal voorzichtig zijn, beloofd. Als hij ook maar iets doet, dan is het gewoon klaar." Hij voelde een blos op zijn wangen komen van de kus op zijn wang en zei een tot straks terug. Merrin rolde de gang uit, om Yrla te vinden naast zijn zus. "Ik ben klaar," zei hij zachtjes. Yrla leek verbaasd naar hem op te kijken, maar knikte alleen. "We gaan naar de gymzaal. We gaan oefeningen doen met een stoel en een matje. Ik help je met de eerste oefeningen," zei hij. Yrla greep zijn rolstoel vast en samen zwaaide ze even naar Vienna, voor ze wegliepen. Merrin was nerveus, maar hij had Adam beloofd het te vragen.
      "Mag ik vragen waarom je zo laat was?" Yrla humde iets achter hem. Voor een tijdje bleef het stil en Merrin was al ervan overtuigd dat Yrla het nooit vertelde. "Fersephone had me nodig. Ik kan je niet vertellen waarom, dat is privé. Maar ze had de steun even nodig." Dat was een verrassend antwoord van Yrla. Merrin had het om een of andere reden niet van de jongen verwacht, maar aan de andere kant had hij wel gelijk gehad. Als hij er voor een vriendin moest zijn, had hij een goede reden, toch? De blonde jongen draaide de campus binnen en leidde hen naar de gymzaal. Haastig flitste de jongen de materiaalruimte in en kwam terug met een mat en een stoel. "Denk je dat je zelf uit je rolstoel kan klimmen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Vienna had rechtsomkeer willen maken naar Fayr en Phone, maar besloot dat die twee misschien beter even samen konden zijn. In plaats daarvan liep ze de veranda af in de richting van het winkeltje. Het zien van Yrla had haar doen beseffen dat ze nog geen cadeautje voor zijn verjaardag had gekocht en nu had ze daar alle tijd voor. Maar wat zou ze voor hem halen, zoiets was altijd verschrikkelijk om te bedenken.
      Vienna stond net bij de luchtjes te kijken, toen ze twee meiden achter haar hoorde smoezen. Vienna spitste haar oren, terwijl ze net deed of ze verder zocht.
      "Heb je het gehoord? Ze zeggen dat Fire haar krijgt als Hades als hij klaarkomt en dat hij al na de eerste date met die Panther in bed was gedoken."
      "Ach, nee joh. Doe normaal! Alsof hij daar ooit aan toe zou geven. Dat kind is een psychopaat!"
      "Hoezo dan?"
      "Wel, heb je het niet gehoord dan? Een van de Panthers, die Dezi, is helemaal kierewiet geworden. Ze heeft gewoon haar eigen klasgenoten aangevallen. Daarom zat die jongen in de rolstoel, weet je nog wel. Die van vanmorgen."
      Het bleef even kort stil, waarin het ene meisje waarschijnlijk nadacht over wat de andere zei. Vienna voelde de haren op haar huid overeind komen staan en werd nerveus van het gesprek. Dit ging over Phone. Ergens wilde ze de meisjes onderbreken, maar als ze dat zou doen, zou ze niet de volledige informatie krijgen.
      "Ja, dat weet ik nog wel. Heeft Dezi dat gedaan? Waarom?"
      "Dat weet niemand. Maar ik denk dat die Fersephone - of hoe ze ook heet - net zo verknipt is. Die twee klitte altijd samen toch? Volgens Vera had Fersephone gewoon alles zelf verzonnen! Fire wist helemaal van niets."
      "Dat is ziek!"
      "Misschien is Fire wel gewoon haar volgende doelwit. Heeft ze dat afgesproken met die Dezi. Ik hoorde dat zij vaak ruzie hadden."
      Vienna voelde woede door haar heen stralen. Het benam haar van top tot teen. Hoe durfden ze?! Hoe durfden ze Fersephone ervan te beschuldigen net zo te zijn als Dezi?! Ze merkte dat in de stelling voor haar de spullen begonnen te zweven. Haar emotie leek weer de overhand te nemen en voor ze gewonden maakte, probeerde het meisje zichzelf weer bij elkaar te rapen. Ze mocht niet woest die meiden confronteren, dat liep slecht af.
      " Weet je; Sarah zei dat ze vanmorgen die andere verknipte Guy over het veld zag lopen, met een bewusteloze Fersephone in zijn handen. Ze is vast haar krachten aan het oefenen. Fire is sterk, dat heb je zelf vanmorgen gezien. Ze moet wel hulp krijgen, die Panthers sporen allemaal niet."
      Beheers je, Vienna. Beheers je..
      "Weet je wat ik denk: Ze konden het gewoon niet hebben dat de Lions zo'n sterke en leuke leider heeft. Dezi is begonnen. Ze hebben het eerst geprobeerd hem zwart te maken door leugens te verspreiden. Maar toen dat niet lukte, moesten ze iets anders verzinnen. Het was vast gewoon een oefening op die sukkels of een mislukte training. Fersephone maakt straks gewoon de zaak af."
      Woest draaide het meisje zich om. Hoe durfden ze?! Roddels waren één ding, maar zogenaamde moordplannen?! Wat was dit voor school?! Om Vienna heen begonnen vele dingen te zweven en woest confronteerde de twee meiden verderop. "Hoe durven jullie?!" schreeuwde ze woest. "Fersephone zou dat nooit doen! En Fire kan prima voor zichzelf zorgen. Wat Dezi deed was onvergeeflijk! In plaats van dat jullie roddeltantes gewoon naar de waarheid vragen, verzinnen jullie allemaal belachelijke dingen. Weten jullie wel hoe jullie klinken?!" De twee meiden leken van haar geschrokken, maar uiteindelijk stapte er een van hen dapper naar voren. "Oh werkelijk? Dan waarom probeert Fersephone die roddels te verspreiden dan? Waarom maakt ze de leider van de Lions zwart?" En daar was waar Vienna de controle verloor. Vlak naast haar kwam kleerhanger in de lucht zweven. De kleding was eraf gevallen. "Als ik nog een keer hoor dat je zulke roddels over ons house verspreid, krijg je met mij te maken. Dan zal ik je eens laten merken wat voor psychopaten er in ons huis rondlopen. Nog een keer dat je ons house zwart maakt en ik ram deze kleerhanger dwars door je voorhoofd heen. Is dat duidelijk?!"

[ bericht aangepast op 24 april 2020 - 21:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam keerde terug naar de anderen en ging weer aan tafel zitten. ‘Michiel is naar Yrla toegegaan voor zijn oefeningen. Spelen we nog verder of stoppen wij ook?’
      Hij keek vooral Fox aan, aangezien die zijn spelpartner was verloren.
      ‘Heb ik weer hoor, een partner die me in de steek laat. Maar goed, wij stonden toch op het punt om te winnen. Ik kan het ook wel alleen af.’ Hij zette een dotje legers neer en begon Onyx aan te vallen, wiens gezicht grimmiger en grimmiger werd toen Fox het ene na het ander landje overwon zodat Onyx er uiteindelijk nog maar drie over had.
      Agami en Adam voerden ook een actie uit. Onyx had geen andere keus dan te versterken, dacht Adam, maar hij keek even peinzend naar het bord, wrikte toen zijn vinger onder de vouwlijn en tilde het bord op zodat alle legertjes naar beneden gleden.
      ‘Oeps.’ Hij keek Fox uitdagend aan. ‘Een landslide. Ziet er naar uit dat Moeder Natuur gewonnen heeft.’
      Fox rolde zijn ogen. ‘Ik had bijna gewonnen man, wat kinderachtig.’
      ‘Jij bent degene die om een spelletje zit te jammeren. Ik heb lang genoeg kinderanimatie gespeeld.’ Hij schoof zijn stoel naar achteren en keek Adam aan. ‘Nou, aangezien je wederhelft er niet is en ik geen zin heb om je vriendje weer een peptalk te geven omdat mister Casanova daarzo jou zit te versieren, lijkt het me een mooi moment om ons gesprek te voeren.’
      ‘Oh…’ Adam was dat eigenlijk alweer vergeten. Het ging vast over zijn gave – hij had tot donderdag gekregen om die weer onder controle te krijgen. ‘Als het over m’n gave gaat dan…’
      ‘Het gaat niet over je gave.’ Hij knikte naar de buitendeur. ‘Kom op. Ik ben mijn leven aan het beteren door broekies als jij te coachen. Laat me er geen spijt van krijgen.’
      Een beetje ongemakkelijk kwam Adam overeind. Hij wist nog altijd niet echt hoogte van Onyx te krijgen, die soms zo behulpzaam was en soms zo asociaal was. Maar ja – hij was vanochtend bijna de arena binnengestormd, dus wie was hij om daarover te oordelen?
      ‘Ja – oké.’ Hij wierp even een onzekere blik op Fox, al zou die zich vast wel redden met Jester en Agami. ‘Tot straks dan, denk ik.’ Lang zou het vast niet duren, doorgaans was Onyx niet zo lang van stof.

[ bericht aangepast op 24 april 2020 - 22:06 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester keek de twee met opgetrokken wenkbrauwen achterna. "Weetje," zei hij toen. "Ik weet niet of ik me zorgen moet maken dat Onyx hem op zijn eigen manier probeert te helpen, of dat ik het moet aanmoedigen." Hij staarde naar de deur waar de jongens door verdwenen waren en schudde de gedachte van zich af. "Wel, gezien er op miraculeuze wijze geen winnaar is, zullen we allemaal maar helpen met opruimen." Even vind hij de blik van Fox en keek toen naar de legertjes op de grond. "Sorry."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ach ja, blijkbaar was het al een hele prestatie dat hij meedeed hè? Hij komt niet echt over als een spelletjesfanaat.’ Fox was gebukt om de legertjes van de grond op te rapen en verdeelde ze naar kleur. ‘Ik vond dat hij het nog best wel lang volhield. Ik bedoel – hij was niet echt goed ofzo. Ik weet ook niet of hij het wel helemaal snapte, het leek met op Foxje pesten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Misschien had hij toch Jester moeten meenemen. Hij wist eigenlijk niet waarom hij dat niet had gedaan. Omdat het vorige diepe gesprek dat ze gevoerd hadden ook samen was geweest? Omdat hij wilde ontdekken wat die vreemde band tussen hen was? Om dat hij – for some reason – een luisterend oor voor hem wilde zijn na al die shit met Dezi en Yrla? Omdat ze beiden trauma’s hadden? Hij wist het niet echt.
      De jongen liep zwijgend met hem mee bij het schoolgebouw vandaan en hij ging ergens op een heuvel zitten met uitzicht op het meer.
      ‘Dus… eh… Waar gaat dit over?’ mompelde Adam. Hij leunde met zijn handpalmen in het gras en keek hem van opzij aan. Hij oogde wat gespannen, maar niet bang ofzo.
      Ja Onyx, waar gaat dit over?
      Een beetje ongemakkelijk schraapte Onyx zijn keel. ‘Nou. Ik zal je zeggen… Niet iedereen zegt mama tegen me als ze mijn gezicht zien bij het wakker worden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester grinnikte. "Ik ben een overtuigend type." Hij viste alle rode legertjes eruit — best een hoop, waar hij toch wel trots op was — en verzamelde ze weer in het bakje ervoor. "Onyx draait wel bij," zei hij ondertussen. "Hoop ik. Het is- Heb een beetje geduld met hem. Hij is echt een toffe gozer, als hij daar zin in heeft." Hij had het gevoel sorry te moeten zeggen voor het gedrag van zijn vriend. De opmerkingen, de landslide, bij de goden.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze was de winkel woest uitgerend. Ze had de tranen in haar ogen staan van de woede en rende over het veld heen in de richting van het meer. Even keek het meisje om zich heen, niemand te zien. Ze schreeuwde woest over het meer heen. Vienna was dan vaak snel op haar teentjes getrapt, maar echt woest was ze niet snel te krijgen. En op dit moment was ze ziedend. Vienna raapte een steen op en gooide hem van zich af. Hoe konden ze?! Hoe durfden ze?! Hoe durfden ze ook zomaar zoiets te beweren?!
      "Vienna?" Woest draaide ze zich om. "Wat the fuck moet jij?" beet ze van zich af. Romeo kwam verbaasd dichterbij lopen. De zwartharige jongen keek haar rustig aan, ondanks het feit dat Vienna woest zijn kant op keek. "Ik kwam kijken hoe het met je ging. Je lijkt van streek." Vienna schoot in de lach. "Ik lijk van streek?" vroeg ze ongelovig. "Wauw, meneer. Wat goed ingeschat! Applausje voor meneer obvious!" Vienna draaide zich om om weg te lopen van Romeo. Ze wilde absoluut niets te maken hebben met hem op dit moment. Wat als ze straks alles verpestte voor Fayr?
      Echter liet Romeo haar niet gaan. Ze voelde hoe zijn hand haar pols omsloot. "Romeo, laat me gaan." Ze was nog steeds boos. Al voelde ze vaag hoe de woede wegvloeide. De wervelwind ging liggen, trok aan tot een fijn briesje. Ze voelde de woede doven en zich langzaam terugkeren tot haarzelf. "Is dat beter," vroeg hij haar met een glimlach. Hij liet haar pols weer los en Vienna keek er verbaasd naar. "Hoe deed je dat?" vroeg ze ongelovig. Hij keek haar even peilend aan. "Heeft Fayr het je niet verteld? Ik dacht dat jullie meiden elkaar alles vertelden." Vienna schudde lachend haar hoofd. "Ik hoor wel van haar dates, maar ook niet alle details."
      Romeo lachte terug. Vienna kon zien waarom haar vriendin precies daarvoor gevallen was. "Laten we zeggen dat ik dankzij mijn gave een manier heb gevonden om je te kalmeren. Dat is alles wat je nu te weten komt," zei hij met een lachje. Vienna keek hem even met opgetrokken wenkbrauw aan, maar vroeg niet verder. "Wat heb je daar?" Vienna wees op zijn hand en Romeo keek er met een grijns naar. "Je bent wel nieuwsgierig he? Het is een overblijfsel van mijn gave." Hij stak zijn hand omhoog, waar een soort glazen mistbol in te zien was. Het was meer een soort rook dan een vaste substantie en om een of andere reden wilde Vienna er niet bij in de buurt te komen. "Heb je anders zin om wat te gaan drinken?" Ze schrok van zijn vraag. "Ik was net onderweg om Julia op te ruimen. Maar heb straks niets te doen. Lijkt je dat wat?" Vienna keek hem ietwat onzeker aan. "Is dat niet een beetje raar tegenover Fayr?" Romeo begon te lachen. "Nee, met Fayr erbij natuurlijk! Hee, als ik dat meisje wil dat ze de mijne wordt, dan moet ik ook tijd investeren in haar vrienden toch?" Hij keek haar met een grote glimlach aan en Vienna glimlachte wat onzeker terug. "Wil jij het Fayr vragen? Ik moet hier even vanaf." Hij stak zijn hand in de lucht met de glazige mist en liep al zwaaiend van haar weg. Ze wist nog niet zo goed wat ze van hem moest denken...

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox grijnsde. ‘Ik weet dat veel mensen me vermoeiend vinden,’ zei hij toen. ‘Maar ik vermoei liever anderen dan dat ik mezelf vermoei door proberen me anders voor te doen dan ik ben.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Zij kunnen immers van me weglopen, het valt niet mee om van jezelf weg te lopen.’ Hij drukte het doosje dicht toen hij de gele legertjes erin had gedaan. ‘En ondanks dat hij me irritant vindt, is hij zelf ook niet het type dat zich anders voordoet dan hij is om anderen plezier. Dus eigenlijk moet hij niet zeuren.’ Hij schonk Jester een glimlach. ‘Maar het lijkt me geen makkelijke vriendschap. Of relatie – wat het ook is tussen jullie. Je moet wel engelengeduld hebben.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Het meisje hield wijselijk haar mond en hielp stilletjes verder mee met opruimen tot het klaar was. Zonder haar vrienden wist ze even niet zo goed wat ze verder nog kon doen en zodra alles opgeruimd was, mompelde dat ze nog wat huiswerk had en maakte zich uit de voeten.
      Ondertussen was ze al ruim een maand op Experium en toch had ze het idee dat ze haar draai nog altijd niet echt gevonden had. Natuurlijk had ze Adam en Merrin met wie ze leuke dingen kon gaan doen, maar om één of andere reden had ze toch een beetje het idee om het derde wiel aan de wagen te zijn. Of de fiets. Sommige wagens hadden drie wielen en functioneerden prima.
      Sommige fietsen ook.
      Oké, de metafoor werkte niet, maar zo voelde het wel. Agami viste wat boeken van haar bureau vandaan en besloot de bibliotheek nog eens aan nauwkeurig onderzoek te onderrichten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Getuigt van een sterke persoonlijkheid," zei Jester wijs. "Petje af, niet iedereen durft dat." Hij meende het ook. Hij had er wel respect voor hoe Fox zo zichzelf durfde te zijn, zelfs als dat betekende dat anderen hem erdoor in de steek lieten. Jester zou graag zeggen dat hij hetzelfde was, maar puntje bij paaltje wist hij niet of hij dat wel echt waar zou zijn. Hij had er een hekel aan om alleen te zijn.
      Hij stopte de zwarte legertjes weer in het doosje. "Als je wil dat ik tegen hem ga zeggen dat jullie eigenlijk best wat gemeen hebben, mogen de Panthers morgen opzoek naar een nieuwe leider," grinnikte hij. "Makkelijk is het niet nee, onze vriendschap." Hij wist niet zeker of dat wel het juiste woord was om het mee te beschrijven, maar een relatie hadden ze niet. Dacht hij. Onyx was onduidelijk en het verschilde zo ongeveer met het uur, dit lag echt niet aan hem.
      Jester haalde zijn schouders op. "Engelengeduld of niet, het leven is gewoonweg niet makkelijk. Daar kan je over zeuren, of je kan opzoek naar de momenten die het allemaal waard maken."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox glimlachte. Hij hees zich op de tafel, hij had het gevoel dat vaak tégen anderen praatte maar hij had het gevoel dat hij mét Jester kon praten. ‘Zijn jullie al lang vrienden?’ vroeg hij nieuwsgierig. Het bleef een vreemde combinatie, vond hij. Een soort yin en yang. Maar misschien werkte het daarom wel goed. Iets met elkaar aanvullen, ofzo.

---

Every villain is a hero in his own mind.