[RPG • 0] Experium || 13 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Ook Jester draaide zich fronsend om naar de twee jongens achter hem op het moment dat Onyx Fire's hand van zijn schouder schudde en zonder om te kijken weg beende in de richting van de school.
      "Onyx?" Jester zette al een stap achter de jongen aan, maar Onyx deed alsof hij hem niet hoorde. "Onyx!" Jester begon al met een achtervolging in te zetten, toen zijn gezonde verstand op de rem trapte en hij na een paar passen alweer bleef staan. Starend naar de snel kleiner wordende omtrekken van zijn vriend.
      Het toernooi was morgenochtend.
      De voorspellingen van een ziener waren nuttig, maar vertelden niet alles.
      Hij wilde het terrein zien.
      Een strategie bedenken.
      Hij had niet het idee dat Fire zou wachten tot hij Onyx weer enigszins bijgewerkt had. Het was nu, of nooit.
      Jester beet op zijn lip en sloeg zijn ogen neer. Prioriteiten stellen. Eerst het toernooi, dan pas weer dokter bibber spelen met een wandelende bom. Hij keek nog één keer naar zijn vriend, voordat hij zich omdraaide naar de twee Lions. Zijn bondgenoten. Jesters blik landde op Fire. Hij vroeg zich af wat de jongen tegen Onyx gezegd had waardoor hij ontploft was. Ondanks de gladde uitstraling van de Lion, wist hij diep vanbinnen wel dat het niet Fire was geweest die was begonnen. Waarschijnlijk alleen het verkeerde gezegd op het verkeerde moment.
      Jester had die hand wel gezien. Maar als Fire had aangevallen, had Onyx hem wel gewaarschuwd. Dit was de schuld van zijn vriend, niet die van Fire. Dikke kans dat de reden was dat hij nu wegliep, was zodat hij Jester niet onder ogen hoefde te komen. Alweer.
      "Het ziet ernaar uit dat ik alleen van jouw worsteling mag genieten terwijl we door dat gat heen gaan," zei Jester grimmig, terwijl hij Fire weer voorbij liep. Dat had de Lion leider maar weer knap gedaan. De derde uitbarsting van vandaag. Misschien dat hij nu zou inzien waarom de Panthers zo'n fucking zooitje waren, want aan Jester lag het echt niet.
      "It better be worth it."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox keek Onyx even na voordat hij zijn blik verward op Fire vestigde. 'Coach Haymitch laat ons nu al in de steek voor een borrel?' vroeg Fox met opgetrokken wenkbrauwen, waarna hij even vluchtig naar Jester grijnsde.
      Fire stapte dichterbij en klapte een hand tegen Jesters schouder. 'Sorry makker, maar die vriend van jou moet eerst wat agressie kwijt en liever even niet op mij, aangezien ik me wil voorbereiden op de opdracht van morgen.' Hij gaf de jongen een knipoog en hoopte maar dat hij nog met twee Lions het bos in durfde te gaan. Vast wel. Hij was de onverschrokken Panther-leider.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Lekker, ik lust wel wat eigenlijk. Ik weet alleen niet of spekjes voldoende zijn." Hij pakte het zakje van Adam over en graaide in het zakje. Hij waas dankbaar met elke afleiding die hij kreeg. De eerste die hij pakte bood hij aan adam aan. "Ook eentje?" Zelf propte hij een spekje volledig in zijn mond, wat niet anders dan grappig eruit kon zien, want Adam schoot in de lach. Hij slikte het spekje door en pakte van het kastje de afstandsbediening. "Nu eerst een film? Hoewel ik je verhalen geweldig vind, het is zoveel informatie. Tijd voor even iets simpels, goed?" Hij zette de tv aan en scrolde door naar het videokanaal. "Heb je een voorkeur voor een film?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester glimlachte zuur onder Fire's aanraking. "Natuurlijk," reageerde hij fijntjes. Hij keek op om Fire's blik te kunnen vangen. "Daarover gesproken, tijdens dit leuke schoolreisje is er vast nog wel een moment waar jij eens aan mij kan laten zien wat je nou eigenlijk kan, Legolas." Nu klopte hij Fire op zijn rug en liep weer terug richting Fox.
      "Van ons tweeën ben ik volgens mij meer het Haymitch figuur." Jester liep Fox voorbij richting het bos, ervan uitgaand dat de jongen hem binnen een paar seconden wel had ingehaald. Fox had het zelf gezegd; er was maar één gat. "Die heeft uiteindelijk ook in de Spelen gestaan, niet?" riep hij nog over zijn schouder. "In ieder geval deed Haymitch een stuk minder moeilijk als het ging om strategische bondgenootschappen sluiten en behouden," mompelde Jester erachteraan, zo zacht dat de anderen hem niet kunnen horen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Romeo

"Het geeft niet, echt niet," zei hij, terwijl hij haar aankeek. Hij had al in de gaten dat Fayr direct door zijn façade heen prikte. Je moest ook niet vrolijk doen als die emotie niet aanwezig was... "Ik heb zelf ook een zware dag gehad en toen je niet kwam opdagen, en - nou ja, ik had natuurlijk gezien dat die Panthers vanmorgen werden binnen gebracht. - Ik was bang dat je daar lag, maar ik ben blij om te zien dat het goed met je gaat." Wauw, Romeo. Wat een bullshit. Misschien kon hij wat vrolijkheid van Fayr stelen, maar dan zou -als zijn date al doorging - Fayr juist degene zijn die last had van geen vrolijkheid. En dat kon hij nu ook weer niet gebruiken. "Klinkt alsof jij ook een behoorlijke dag gehad heb. Heb je nog zin om even te zitten voor het avond eten? Muziek en zingen? En anders misschien een luisterend oor?" Hij glimlachte, al bereikte die glimlach niet zijn ogen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

Ze was eigenlijk van plan geweest om voor te stellen om het op een ander tijdstip te doen, maar toen hij toegaf al een zware dag gehad te hebben voelde ze medelijden opborrelen. Hij had het al moeilijk, zich toen ook nog om haar zorgen moeten maken omdat zij hem vergeten was. Fayr keek naar hem op en haar gezicht verzachtte. Hij zag er ook wel uit alsof hij even wat leuks kon gebruiken. Zoveel energie kostte het haar nu ook weer niet.
      "Natuurlijk," zei ze zacht en legde een hand tegen zijn arm aan. "Graag, zelfs." En ze glimlachte naar hem.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam pikte nog een spekje uit de zak en schudde toen zijn hoofd. 'Nee hoor, kies maar wat leuks.'
      Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar zijn vriend toen die door de verschillende films scrolde. Adams lippen bogen om in een glimlach. Hij was zijn vriend niet kwijtgeraakt, zelfs al bezat Michiel niet al zijn herinneringen meer. Hun vriendschap kon zelfs zo'n gruwelijke aanval als die van Dezi doorstaan. En nu was ze weg en Yrla had zijn excuses aangeboden. Alles zou nu beter worden. Hij zakte iets verder onderuit en legde na een korte aarzeling zijn hoofd tegen Michiels schouder. 'Geen garanties dat ik de hele film wakker kan blijven hoor,' zei hij. Na die woorden schoten zijn gedachten naar gisterenochtend, toen hij ook met zijn hoofd op Michiels schouder was wakker geworden. Toen had de jongen hem getroost na Dezi... Hij sloot zijn ogen even, diep vanbinnen was hij blij dat de jongen dat ook vergeten was. Hij hoopte dat hij hem er nooit over zou hoeven vertellen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Romeo

Haar emoties overvielen hem. Niemand raakte hem zomaar aan, wetende dat ze zichzelf totaal openstelden met hun gevoel als ze dat deden. Fayr had hij daar natuurlijk nog niets over verteld. En hij zat te twijfelen wat het moment daarvoor was. Moest hij dat doen op date 4 of 5? Pas als ze een relatie hadden? Romeo had al vaker gemerkt dat zijn gave een valkuil kon zijn, het mocht hem dit keer niet weer gebeuren.
      Fayr was in ieder geval veel rustiger, had meer grip op haar emoties dan Vienna. Natuurlijk voelde hij de stress, de spanning van die dag. Hij voelde de angst, maar tegelijkertijd was er meer rust in die emoties. Alsof Fayr ze allemaal netjes in een kast naast elkaar had gezet, waar het bij Vienna als een draaikolk door elkaar draaide. Hij kopieerde haar glimlach, die dit keer wel zijn ogen bereikte, omdat Fayrs gevoelens hem overspoelden. Uiteindelijk zette hij een stap bij haar vandaan en boog zachtjes voor haar. "Madame, gaat u voor..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox vond het stiekem wel prettiger om zonder Vladdy door het bos te lopen, aangezien die toch een soort donderwolk achter zich aan sleepte waar hij helemaal geen zin in had. Hij behoorde niet echt tot hun coole mensen-clubje. Jester wel. Jester was gezellig. Toch jammer dat hij daar jaren geleden niet achter was gekomen. Maar ja. Je kon niet alles hebben.
      Nadat Fire zich door het gat gewurmd had en uitgebreid de tijd had genomen om takjes uit zijn lange blonde haar te plukken, ging Fox de anderen voor naar de muur waar hij gisteren op gestuit was.
      ‘Ik zal even checken of er niemand is,’ zei Fox. ‘Dan mogen jullie alvast bedenken hoe jullie over die muur heen gaan komen.’
      Hij transformeerde tot een uil en vloog weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Het prachtige grijs van zijn ogen kreeg weer die twinkeling die bij zijn lach leek te horen. De onrust in haar maag verdween — compleet vergeten — nu hij weer echt naar haar lachte en de vlinders in haar buik maakten nog een extra sprongetje. Ze schudde glimlachend haar hoofd toen hij naar haar boog en liep het pad op.
      "Vertel maar, waar wil je heen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De muur was eigenlijk best hoog. Jester keek even richting Fire, naar de muur en weer terug. Alweer baalde hij er een beetje van dat hij niet zo lang was als de andere leider, maar deze keer was het niet erg. Jester en Yrla hadden heel wat uitgehaald en om ervoor te zorgen dat Jester óók een snelle exit kon maken als dat nodig was, had hij ondertussen wel enige vaardigheden opgepikt.
      De muur was hoog. Dat was waar. Maar Jester keek er nog eens naar met een kennersoog en grijnsde. Dat moest wel goedkomen.
      "Dat wordt leuk," zei hij, terwijl hij in zijn hoofd de stappen al doorliep. "Vertel, hoe kom jij dadelijk die muur op, Legolas?" Hij vond dat wel een leuke nickname. Niet vuur-related, maar wel goed genoeg aansluitend bij Fire's uiterlijk. Schattend keek hij de jongen aan en deed zijn best geen invulling te geven. Hij was wel benieuwd hoe Fire dit probleem zou oplossen. Improvisatietalent had.

[ bericht aangepast op 15 april 2020 - 18:33 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ook Fire had de muur keurend bekeken. Hij kón het een gooi geven en tegenop rennen, maar hij had meer vertrouwen in zijn gave dan in acrobatenkunsten.
      ‘Je wilde een demonstratie toch? Wel, brace yourself.’ Hij keek omhoog naar een plek waar hij niet met zijn kop tegen een dikke tak zou knallen en dat ook weer niet zo dicht bij Jester zou zijn dat hij de jongen in de hens stook. Hij riep zijn gave op, liet die even door hem heen kronkelen tot hij bij zijn voeten opkwam. Hij sprong een paar keer op zijn plaats om op te warmen, en bij de laatste keer stuwde hij de vuurkracht dwars door zijn speciale schoenzolen door. Vlak voordat hij weer op de grond neerkwam, schoot hij weer omhoog en met een ietwat uitsloverige salto kwam hij met zijn voeten boven op de muur terecht. Hij grijnsde naar Jester en maakte een lichte buiging.
      ‘Je gaat echt te veel met mij om,’ zei Fox hoofdschuddend toen hij naast hem verscheen. ‘Met je buiging.’ Hij grijnsde en stootte zijn schouder aan. ‘Maar de kust is veilig, er is niemand te zien.’ Hij keek naar beneden, naar Jester. ‘Nu jij, Weasley.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Siding with the Malfoy's are we?" Jester schudde grijnzend zijn hoofd. Hij keek achterom en liep een stukje terug het bos in, zodat hij wat extra afstand had om snelheid op te bouwen. Het mocht dan even geleden zijn dat hij dit gedaan had, maar sommige dingen — zeker leuke dingen — vergat een mens niet. Toen hij vond dat hij genoeg afstand had, sprong hij nog even een paar keer op en neer en zette toen een volle sprint in.
      De muur was hoog. Jester was snel. Met nog zo'n meter te gaan zette hij zich met zijn linkervoet af van de grond en zette zijn rechter al een stukje omhoog tegen de muur aan. Al het momentum dat hij met de sprint had opgebouwd, zette hij nu om van voorwaartse snelheid naar kracht om hem omhoog te lanceren. Automatisch gebruikte hij zijn linkerhand om tegen de muur te laten rusten en zichzelf op te kunnen vangen als het nodig was — je wilde echt niet op volle snelheid tegen de muur aan rammen, zoals iemand die hij kende aan den lijve had onder vonden — en gebruikte het momentum om zichzelf omhoog te lanceren en met zijn rechterhand de rand van de muur vast te grijpen.
      Het laatste restje snelheid die zijn sprong hem gegeven had, zorgde ervoor dat hij zichzelf nog vlotjes kon optrekken, waardoor hij binnen zeven seconden vanaf zijn vertrekpunt op de grond, gehurkt bovenop de muur eindigde. Jester grijnsde en kwam soepel overeind, om een zwierige buiging te geven. "Nou jij weer, Legolas," knipoogde hij.
      Jester draaide zich om naar het terrein achter de muur, zijn hart nog hamerend in zijn borst. Hier zou zijn showdown met Maaya zijn. Jester hoopte maar dat hij zou winnen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire was wel onder de indruk dat een knul die twee koppen kleiner was dan hij wél tegen de muur op rende. Het was goed om te weten dat ie niet alleen een gouden tong had, maar dat hij ook nog wat met de rest van zijn lichaam kon. Hij zakte op de muur neer en nam het gebied dat hij voor zich zag een tijdje op. Het zag er divers uit, alsof ze alle soorten terrein die ze konden bedenken maar bij elkaar hadden gepropt. Hij liet zich door zijn knieën zakken en klom naar beneden, waarbij hij zich het laatste stukje liet vallen. Hij verwachtte half dat er een sirene zou afgaan, maar er gebeurde niets.
      'Dus hier moeten we morgen iets doen?' vroeg hij zich hardop af. 'Het gouden ei zoeken, ofzo?'
      Fox kwam naast hem neer. 'Verderop staan tribunes met grote schermen. Dus eh — Hunger Games meets Harry Potter and the Goblet of Fire, ofzo?'
      Fire blikte even over zijn schouder om te horen wat Jester ervan vond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Romeo

"Terug naar het dak? Of wil je naast het meer gaan zitten? Dat is wat dichterbij." Hij keek naar het meisje naast hem. Ze zag er moe uit. Ergens begon hij nu wel nieuwsgierig te worden naar haar dag. En naar haar gave, maar de jongen besloot niet te pushen.

---

It's never gonna happen, Guys.