[RPG • 0] Experium || 13 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx klemde zijn kiezen op elkaar. Hij had geweten dat die vraag zou komen – en hij wist niet goed wat hij moest antwoorden. Als hij loog, viel dit bondgenootschap in het water. Maar hij ging Fire echt niet over de bloedband met Maaya vertellen.
      ‘We hebben als afdeling geen bondgenootschap met hen gesloten,’ zei hij uiteindelijk. ‘Jester en ik willen dat ook niet, ik vertrouw Maaya voor geen goud. Maar omstandigheden laten ons misschien geen keuze. We zijn er mee bezig om er… onderuit te komen.’ Hij keek Jester even aan voor hij zijn blik weer op Fire richten. ‘Maar op de eerste opdracht zal het geen invloed hebben. Ik heb er niks op tegen als we de Rhino’s er als eerste uit trappen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nouja. Misschien geen fae, maar toch een heel behoorlijke elf.
      Die glimlach was weer een heel stukje makkelijker om vast te houden.
      "Klopt als een bus. Aansluitend, misschien wel prettig als Vera dit even voor je bevestigt, ik kan je met zekerheid vertellen dat ik in ieder geval keihard mijn best ga doen om Creepy Bitch die opdracht uit te yeeten en ik weet al hoe. Of het me gaat lukken is nog de vraag — er is een reden dat 8102 nog Naamloos is, natuurlijk — maar volgens mij heb ik alvast een flinke voorsprong. Zeker gezien Fox hier nog een nieuwtje heeft over de eerste opdracht, waar ik nog steeds wel benieuwd naar ben." Jester keek Fire met een makkelijke glimlach aan.
      Dat was de volgende kaart op tafel. Eerst eerlijkheid, nu een troef. Zij wisten wat de eerste opdracht was.
      Jester hoopte dat dat genoeg zou zijn voor Fire om hen te geloven dat zij dat verbond niet wilden en dat er eigenlijk ook niet echt sprake van was (alleen een gesprekje tussen Onyx en Maaya en gesjoemel achter de schermen. Dat telde niet echt) en dat ze iets veel beters op tafel konden leggen als hij het liet gaan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Oke, dus we hebben heel veel pech gehad in onze vriendschap? En nu eigenlijk nog meer, omdat ik niets meer weet." Hij haalde de glimlach van zijn gezicht af, hij kon aan zijn water voelen dat Adam graag met hem wilde praten. "Het spijt me dat dat gebeurd is. Als je me nodig hebt om iets kwijt te kunnen, ik zal proberen zo goed mogelijk te luisteren - al begrijp ik soms misschien niet zo snel hoe alles in elkaar steekt. Vind je het vervelend als ik vragen stel?" vroeg hij aarzelend. Hij keek even naar de jongen naast hem. Zijn haar dat speels op zijn gezicht stond, zijn groengrijze ogen, hoe kon hij niet verliefd worden op zo'n jongen? Hij negeerde maar het vreemde feit dat hij gedacht had dat hij op zijn zus verliefd was en keek de jongen naast hem diep in zijn ogen. Zijn ogen deden hem denken aan het groengrijze hoogpolige tapijt dat altijd bij hun in de woonkamer had gelegen. Zo'n heerlijk wollig kleed waar je in wilde verstoppen om je in op te warmen. Hij voelde een kriebel door zijn maag schieten en wist wel zeker dat hij de jongen leuk vond. "Mijn herinneringen mogen me dan in de steek laten, maar mijn gevoel doet dat niet. En die vertelt me toch wat anders. Maar je zei dat je de vriendschap verbroken had? Misschien durfde ik het daarom niet te vertellen?"

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 21:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Kon het echt waar zijn? Dat Michiel al die tijd ook op hem verliefd was geweest? Of vond hij hem gewoon leuk, was het gewoon hun hechte vriendschap die hij voelde? Michiel was in de war, Adam wilde geen aannames doen. 'Dat was maar heel kort,' antwoordde Adam. 'Dat weg een vrienden waren. In totaal maar tweeënhalve dag. Ik kan me het gewoon niet zo goed voorstellen dat je hetzelfde voor mij voelde.' Hij boog zijn hoofd en voelde zijn wangen warm worden, al krulde er toch een klein glimlachje om zijn lippen bij de herinneringen. 'Ik was altijd preuts bij het omkleden omdat ik bang was dat je zou zien... dat ik opgewonden van je raakte. Volgens mij vond je dat ik me maar aanstelde.' Hij lachte zachtjes, zijn ogen nog steeds neergeslagen. 'En toen moest ik ook nog een excuus verzinnen om niet op hetzelfde moment te willen douchen. Dat deed ik altijd expres al als alle andere jongens sliepen.' Hij zweeg even, wist even niet meer zo goed waarom hij dit had aangehaald. O ja. 'Maar uhm — jij reageerde niet zo op mij als ik op jou,' murmelde hij. 'Ik bedoel ehm — je was niet opgewonden ofzo. Dus misschien... misschien is het meer onze vriendschap die je je herinnert. En niet — en niet meer.' Hij keek even op. 'Maar dat geeft niet. Het is ook fijn om te weten dat onze vriendschap toch nog in je onderbewustzijn zit. En ehm — nou als je toch denkt dat je meer voor me voelde of voelt dan kunnen we wel kijken of... of dat waar is. Een keer. Samen wat leuks doen ofzo. Al deden we dat al maar...' Adam haalde verlegen zijn schouders op toen hij niet meer uit zijn woorden kwam. Het was nou niet alsof ze hier echt konden daten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Heb je daarnaar gekeken dan?" vroeg hij met een blos op zijn wangen. Waarom was het gesprek op dit onderwerp overgegaan? Oke, hij wist dat hij op jongens viel, maar hij had nog nooit een relatie gehad - voor zover hij zich kon herinneren en dat was niet veel. En hij had werkelijk waar geen idee wat hij met deze informatie moest. Waarom wilde hij zich nu dolgraag onder de dekens verstoppen? Merrin wilde opeens opschuiven van de jongen naast hem, zijn blos opkruipend tot aan zijn oren. Hij zette zijn hand op de rand van het bed neer en deed een poging zijn heupen iets op te schuiven. Zodra hij echter kracht op zijn armen zette, gleed zijn rechterhand van het bed af en kukelde hij zo achter zijn arm het bed uit. Met zijn hoofd was hij tegen het kastje naast hem gekomen en zijn benen waren als een soort zoutzak achter hem aangegleden. "Au."

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 21:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Oké oké, nu mag ik! Ik heb al veel te lang mijn mond gehouden.' Fox veerde overeind. 'Want...' Hij trommelde met zijn vingers op de tafel om de spanning te vergroten. 'Ik moet allereerst mijn nederige excuses aanbieden omdat ik beweerde dat jullie ons voor zaten te liegen en een bondgenootschap met de Rhino's hadden. Dat was even oud zeer dat omhoogkwam toen Merrin nét in de verkeerde persoon veranderde toen we daar drank stalen.' Fire keek hem even aan. 'Oh — ik bedoel, nee we stelen nooit drank van andere Houses, echt niet.' Fire's blik werd er niet vriendelijker op. 'Oh, ik moet to the point komen. Goed. Ik bedoelde dus te zeggen: gisteren stuitte ik per ongeluk toevallig op een soort van arena in het area 51 gebied — je weet wel, buiten het hek — en dat stond er een paar weken geleden nog niet, dus ik dénk dat daar de eerste opdracht gaat plaatsvinden. Binnen de muren waren allerlei lijpe stukken landschap zoals rotsen en moeras en shit, een beetje zoals the Hunger Games, én ik kan het aan jullie laten zien zodat jullie,' hij keek eens nadrukkelijk heen en weer tussen Jester en Fire, 'weten wat voor terrein je morgen kan verwachten en hoe je dat in je voordeel kan gebruiken en speculeren over wát jullie daar precies zullen moeten doen.' Hij vouwde zijn handen tegen elkaar, in zijn nopjes met zijn ontdekking en keek de anderen tevreden aan. 'Ben ik een held of ben ik een held?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Heb je daarnaar gekeken dan?"
      Zijn gezicht werd nog roder dan het al geweest moest zijn na het horen van die woorden. Waarom had hij dat dan ook gezegd? Omdat het hem al dwars zat sinds ze samen op de kamer sliepen? Omdat hij graag wilde horen dat dat normaal was? Omdat Michiel ooit gezegd had dat hij álles aan hem had kunnen vertellen en hij nu om een of andere bizarre reden vond dat hij dat moest gaan doen? Hij kon zijn hoofd wel tegen de muur slaan.
      En hij wilde zichzelf nog veel harder slaan toen de jongen zo leek te schrikken van zijn woorden dat hij uit bed viel. Verschrikt sprong hij eruit — kon net voorkomen dat hij boven op zijn vriend landde.
      'Oh jeetje, sorry,' murmelde hij. 'Vergeet alsjeblieft dat ik dat zei. Ik — ik weet niet waar dat vandaan kwam.'
      En op hetzelfde moment besefte hij dat de jongen wel iets heel anders aan zijn hoofd had dan zijn smerige gedachten — hij kon immers niet overeind komen. Hij hurkte bij zijn vriend neer. Hoe kreeg hij hem weer terug op dat bed? Michiel was een kop groter dan hij, hij moest hem een heel eind optillen voor hij met zijn middel ter hoogte van het bed was. 'Zal ik je proberen op te tillen?' vroeg hij. 'Of — of moet ik op zoek gaan naar de verpleegsters? En gaat het? Heb je pijn? Sorry!'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "May the odds be ever in your favour," grinnikte Jester. "Excuses geaccepteerd. Vienna zei al dat je het hiermee goed zou willen maken." Hij vond de vergelijking van Fox eigenlijk wel heel mooi passen. "Speculeren is niet nodig," zei hij, met een vleugje van de zelfverzekerdheid die Fire 24/7 leek uit te stralen. "Ik weet de opdracht al." Zijn blik vond die van Fire en zijn lippen krulden om in een grijns. "Happy Hunger Games, pretty boy. Ze zijn van plan dit toernooi... met een knal te beginnen."
      Hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen, voordat zijn blik naar Vera afdwaalde. Als hij en Fire de deal nu konden beklinken, kon dat meisje verdwijnen. Vandaag had eens te meer bewezen dat geheugenmodificatie nogal tricky was en gevoelig voor fouten. Kijo was een aardige meid, maar ze konden niet hebben dat Vera alles wat ze hier had gehoord, zou doorlullen. "Ik neem aan dat je een manier hebt bedacht om mevrouw-wandelende-leugendetector dit alles te laten vergeten?" zei hij luchtig, met al een donkerbruin vermoeden voor het antwoord. "In dat geval stel ik voor het bondgenootschap af te sluiten en een strategie op te zetten — waarbij ik eerlijk, niet zal proberen je te naaien — en daar hoeft ze wat mij betreft niet meer bij te zijn. Hoe minder ze moet vergeten, hoe beter, toch?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

Merrin lachte, om zijn eigen onhandigheid en om die van Adam. "Geeft niet, ik ben alleen niet gewend om daar zo open over te zijn," zei hij met een blos. "En dat ik viel was mijn eigen domme fout." Merrin schuifelde iets, probeerde overeind te komen, maar hij lag zo onhandig dat zelfs dat niet lukte. "Het doet geen zeer, maar als je me in ieder geval kan helpen om te zitten, zou dat wel fijn zijn." Hij reikte zijn hand uit en liet zich door Adam overeind helpen. Door zijn hulp zaten ze opeens heel dicht met gezichten op elkaar en Merrin voelde een glimlach op zijn gezicht zakken. "Denk je dat het je gaat lukken mij op te tillen? Jij hebt ook een zware dag gehad he? Je mag ook zeggen als dat niet lukt," zei hij met een knipoog.

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 22:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx moest eerlijk bekennen dat hij het allemaal prima vond gaan – maar toen Fox zijn mond opentrok gromde hij inwendig van ergernis. Hoe kon dat jong in vredesnaam Fires rechterhand zijn? Hij snapte er echt de ballen van. Het was net een klein kind, vol van zichzelf, met humor dat nauwelijks humor te noemen viel… Het was dieptriest dat Fire uitgerekend hem had meegenomen, het maakte het moeilijk om dit hele gedoe serieus te nemen. Hij dwong zichzelf om er niets over te zeggen en in plaats daarvan staarde hij de jongen koud aan. Niet dat die chaoot zich door zijn blik liet intimideren – hij grijnsde alleen maar alsof hij dondersgoed wist dat hij het recept voor hoofdpijn was.
      Hij was dan ook blij toen Fire het woord weer nam. ‘Jij leek me de beste oplossing voor dat probleem. Dus – ga je gang.’ Hij keek Jester aan en gebaarde naar Vera, die geduldig afwachtte. ‘She’s all yours.’
      Onyx keek even heen en weer tussen het meisje en Fire. Hoe had hij een Elephant zo ver gekregen om hierin te bemiddelen – en ook nog haar geheugen te laten modificeren? Die Fire wist wel hoe hij de dingen naar zijn hand moest zetten, en eens te meer was hij blij dat ze die voorlopig aan hun kant hadden staan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Nee het lukt me wel,' zei Adam. 'Hoop ik.' Hij grijnsde een beetje scheef. Hij wilde dit gewoon kunnen, zijn vriend op een bed helpen. 'Sla anders je armen om mijn nek en hou goed vast als ik overeind kom — of misschien lukt het je om jezelf aan mij op te trekken.' Hij merkte opeens hoe dichtbij hun gezichten waren en er tintelde iets in zijn buik. Of dit nou dezelfde Michiel was of niet, hij had het gevoel dat hij er net zo hard voor aan het vallen was. Hij wilde er echter niet voor zorgen dat Michiel letterlijk voor hem zou gaan vallen doordat Adams benen zich opeens als pudding zouden gedragen, dus hij draaide zijn gezicht ietsje van hem weg zodat hij weer aan de jongen optillen dacht in plaats van de jongen kussen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Uh-huh. De volgende keer dat ik een kampvuurtje nodig heb kom ik jou uit je bed trommelen," zei Jester, maar kwam wel van de tafel af. Hij had geen idee van de mentale muren van Vera en had ook eigenlijk niet heel veel zin om daar overheen te moeten walsen. Want, zoals het stemmetje in zijn hoofd het treffend formuleerde, hij had het gat uit Onyx' schouder dicht geluld en had heel weinig behoefte om zijn gave nog verder te moeten uitputten dan hij al was. Als Fayr ergens nog wat energie overhad morgen, zou hij haar even aanschieten.
      "Wat krijg jij hieruit, eigenlijk?" vroeg hij het meisje. Zijn blik schoot even naar Fire. "Om het volledige plaatje te kunnen schetsen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Zeg, we hoeven niet gelijk ál onze geheimen op tafel te leggen, Freckles.' Fire knipoogde naar het meisje en keek Jester toen weer aan. 'Eerst maar eens zien wat je er tijdens die eerste opdracht van bakt, dan besluit ik wel of ik je in verdere Lion-geheimen ga inwijden.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij sloeg zijn hand om zijn vriend heen, maar niet nadat hij ontzettend warm was geworden van zijn blik. Hij had het gekund, op dat moment. Het was vreemd. Hij leek deze jongen pas een uur te kennen, maar zijn hele lichaam was al van slag door de jongen en hij zag henzelf al zoenen. Dat was nog nooit eerder gebeurd bij een jongen. En dus moest Adam wel gelijk hebben, ze kenden elkaar al langer. Adam telde af en Merrin probeerde zo goed als hij kon vast te houden aan de Jongen. Hij tilde met zijn andere arm mee aan het bed en uiteindelijk wisten ze samen hem op de rand van zijn bed te krijgen. Benen buitenboord, maar wel op bed. "Bedankt," hijgde hij. En zag ook aan Adam zijn gezicht dat hij het zwaar had gehad. "Ben je nog steeds in voor die film? Of wil je vertellen? Misschien kun je vertellen over iets leuks dat we samen hebben gedaan," zei hij met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Wat, je vond vuurtoren te cliché?" Jester grinnikte. "Ik neem aan dat je een deal met haar hebt gesloten?" zei hij nog, terwijl hij naar Vera toe liep. Hij had íets nodig om op voort te kunnen borduren.
      Kon hij het ook vanaf de andere kant van de kamer?
      In theorie — ja.
      Jester ging voor haar staan en keek haar recht in de ogen.
      Kon hij het ook zonder haar aan te kijken?
      Zoals getest en gebleken in praktijk — ja. Hoewel het altijd beter werkte als zijn doelwitten niet door andere dingen werden afgeleid, had hij het niet nodig. De woorden deden het werk, oogcontact had daar niets mee te maken. Maar Jester had heus wel door dat dit een test was. Als hij Fire was, zou hij ook wel een demonstratie willen zien. Een manier om te zien wat dat kleine onderdeurtje nou precies kon en vooral — hoe.
      Jester zond haar een glimlach en legde heel subtiel (niet echt) een hand tegen haar onderarm voordat hij begon met praten.
      Was dat nutteloos?
      Absoluut. En zelfs als Fire dat doorhad, kon hij vast de logica ervan inzien dat Jester zich niet zomaar helemaal blootgaf. Hij was misschien klein en leek niet zo gevaarlijk, maar dom was hij in ieder geval niet. Liet Fire maar denken dat hij ofwel een hoop restricties had om zijn gave te laten werken (oogcontact, huidcontact, blablabla) ofwel dat het allemaal een façade was en dat hij eigenlijk niet eens hardop hoefde te praten. Wist Fire veel wat echt was en wat niet.
      "Dit hoort bij de deal die jullie gesloten hebben. Daarom wil je naar me luisteren en doen wat ik zeg. Ik heb niet gelogen, zoals je weet, dus je kunt me vertrouwen. Je wil vergeten wat je net gehoord hebt, dat je Fox gezien hebt en dat Onyx erbij was. Die zijn niet belangrijk, ze waren hier niet.
      Fire vroeg je om het gesprek tussen hem en mij af te luisteren, want hij vertrouwt me voor geen cent. De Panthers wilden een bondgenootschap, maar de Lions niet. Fire gebruikte jou om informatie te krijgen en zei vervolgens dat ik wel wat voorzichtiger mocht zijn met hoe ik met mijn informatie omging. Dat hij niet met iemand zoals ik wilde samenwerken en je geeft hem groot gelijk. De Panthers stellen toch vrij weinig voor.
      Je gaat vergeten dat dit gesprek in dit lokaal ooit heeft plaatsgevonden, want niets hiervan is gebeurd. Fire wilde geen verbond. Er is geen verbond tussen de Lions en de Panthers.
      Voor de uitleg van de nieuwe herinneringen die hij haar gaf, gebruikte hij lang niet de volle kracht van zijn gave. Dat had wel gekund en was waarschijnlijk het veiligst, maar hij ging niet een marathon doorhuppelen om vervolgens nog een triathlon te moeten kunnen winnen. Bovendien kon ze er zo nog een beetje haar eigen twist aan geven en het was geen geheim dat de Lions en de Panthers een verbond hadden. Dat ze de eerste opdracht wisten, dat moest geheim blijven. Dus als dit nieuwe laagje herinneringen het niet langer dan zestien uur volhield, wat maakt hem dat uit? Dan was die eerste opdracht allang achter de rug.
      Alleen voor de belangrijkste zinnen zette hij zijn gave scherper in. Uiteindelijk moesten ze die zestien uur wel halen.
      Zodra hij klaar was met praten, liet hij zijn hand weer vallen en stapte achteruit. "Je kunt gaan," zei hij met een glimlachje. Vera keek hem even niet onder de indruk aan en draaide zich toen inderdaad om en verliet het lokaal. Jester bleef haar nakijken tot ze verdwenen was en keek opzij naar Fire. "Bibberdibabberdiboo, en klaar is kees."

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 23:57 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.