[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Valley Viper Captain - 18 - With Ezra and Ronnie

Mijn grijns begon zo langzaamaan van mijn gezicht te verdwijnen toen ik Ronnie rood aan zag lopen. Uh-oh, dat betekende niet veel goeds... Ik kende mijn broertje langer dan vandaag. Een ongaangenaam gevoel bekroop me. Dit was dus het geen waar ik bang voor was geweest. Dat Ronnie niet goed op het feit zou reageerde dat ik met jongens aanpapte. Al maakte het feit dat ik met Ezra aanpapte het wel een tikkeltje erger. Ezra probeerde mijn excuus bij te staan maar wat had ik graag gewild dat hij die woorden voor zich gehouden had. Dit waren namelijk de woorden die hadden geleid tot uitbarsting van de vulkaan Ronnie. "Ik ben GODVERDOMME niet DOM , CLYDE! " riep de jongen uit en ik sloot even mijn ogen door de plotse verandering van volume. Okay, I fucked it up. Shocker. " En jij houd beter je mond!" sneerde Ronnie naar Ezra en mijn ogen schoten weer open. 'Hey! Watch it, hij heeft hier niets mee van doen.' ik wist dondersgoed dat deze reactie over iets ging wat tussen ons speelde. "Dit is zo fucking vernederend." een saracastisch lachje verliet mijn mond en ik sloot mijn armen over elkaar. 'Vernederend voor jou? Wij zijn hier degene zonder kleding aan.' mompelde ik al had ik dat misschien beter niet kunnen zeggen. Ik zag tranen opwellen in zijn ogen en dit was het punt waarop mijn maag zich omkeerde en een enorm schuldgevoel me bekroop. Nee, nee, nee, dit was niet de bedoeling... Het was niet de bedoeling hem zo overstuur te helpen. Vond hij het dan echt zo erg dat ik met Ezra bezig was? "FUCK JULLIE " schreeuwde Ronnie en het enige wat ik kon doen was toekijken. Waar ik normaal in iedere situatie mijn woordje wel klaar had wist ik nu niets te bedenken. Ik slikte moeizaam en richtte mijn blik op de vloer. "Weet je wat, ik kap ermee! Zoek maar een ander lid voor jullie teams!" mijn ogen werden groot en mijn blik schoot naar Ronnie. 'Wat?! Dat kun je niet doen Ronnie!' ging ik tegen de jongen in. 'Dit slaat helemaal nergens op! Alleen maar omdat ik en Ezra iets hebben?!' nu was mijn stem ook verheven. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan het moment dat ik besefte wat ik zojuist daadwerkelijk aan mijn broertje verteld had. Ik had toegegeven dat Ezra en ik iets hebben... Wat we precies hebben wist ik ook niet maar wat we hadden daar genoot ik van. "EN DOE EEN BROEK AAN JEZUS." bulderde de jongen alvorens hij de kleedkamer uitstromde. 'Ronnie!' riep ik de jongen na en zuchtte toen ik besefte dat hij me toch niet meer zou horen. Hier ging nog wel een staartje aan komen... Ik haalde mijn handen even door mijn haar en zuchtte nogmaals diep. 'Fuck...' mompelde ik. Ik richtte mijn blik op Ezre en schudde kort mijn hoofd. 'Laat ook maar zitten...' zuchtte ik en schoot weer in mijn broek alvorens ik de douches uit liep. 'Waarom moest alles verdomme zo fucking gecompliceerd zijn.' zei ik kwaad met op elkaar geklemde kaken en sloeg tegen de muur aan. Het deed pijn gezien ik er aardig wat kracht achter had gezet maar het kon me eigenlijk niet zoveel schelen. Waarom maakte ik altijd alles kapot? Ik deed nu toch niets verkeerd? Waarom mocht ik niet gewoon bij de jongen zijn waar ik gek op was? Waarom was zelfs dát een probleem? Zelfs nu was ik weer de boosdoener. 'Ik fucking háát dit.' mopperde ik en trapte mijn schoenen aan de kant alvorens ik plaats nam op één van de bankjes.

---

How far is far

---

---

Nick voelde de grond onder zijn voeten zowat wegzakken toen hij precies kreeg waar hij om gevraagd had; Layla's onverdunde mening. De grote nuance die ze aan het einde daarvan bracht ging echter volledig aan hem verloren. Voor elk excuus dat in zich op kwam kon hij al net zo snel een tegenargument bedenken. Het was waar dat hij veel met vrienden te doen had gehad, maar wat had er hem van belet Laurel mee te vragen? De ziekelijke waarheid was dat het zelfs niet eens in hem opgekomen was. Hij haalde een hand door zijn haren en zuchtte, niet wetend wat hij aan moest met deze nieuwe informatie. De defender had er altijd alles aan gedaan om zijn zusje te beschermen wanneer dat nodig was, had er steeds een punt van gemaakt ervoor te zorgen dat ze ook aan bod kwam - hij kon niet aanduiden wanneer dat verloren was gegaan, en dat beangstigde hem nog het meest van al. Dat het gaandeweg zo geworden was tussen hen. "Praat straks met haar, of morgen, net wanneer je wil. Ik denk dat zij de enige is die je uiteindelijk het beste antwoord kan geven.." Hij knikte, beseffend dat dat inderdaad de enige optie was - hoopte zo intens dat ze hem die kans nog wilde gunnen. Laurel was geen haatdragend persoon, maar hij wist dat als ze het gevoel had dat hij haar in de steek gelaten had ze hem inderdaad voortaan op afstand zou houden. Hij mocht er niet aan denken. Huiverend beloofde hij zichzelf, zwijgend, alles op alles te zetten om dit recht te kunnen trekken. Nick liet zijn blik over het veld glijden, op zoek naar het verrassende duo. Hij vond hen echter niet meer waar ze net stonden, en dreigde even in paniek te slaan tot hij hen bij de tribunes aantrof. Zijn ogen werden groot bij het tafereel dat zich voor zijn ogen afspeelde. "Kijk, kijk!" fluisterde hij naar zijn eigen vriendinnetje toe, ookal zouden Gus en Laurel hem onmogelijk kunnen horen vanop deze afstand. Hij trok de brunette wat dichter tegen zich aan terwijl hij toekeek hoe zijn zusje het varsity jack van hun attacker aan trok en zich in stilte afvroeg wanneer het blondje zo groot geworden was. "Weet je nog, toen ik je die van mij gaf?" ging hij, nog steeds fluisterend, verder. Hij wist nog exact wat er op dat moment heen ging, en bedacht zich dat hij niks beter voor Laurel kon wensen - als dat was wat Gus voor haar voelde. "Je zag er zo leuk uit, die dag; met je beugel en dat roze shirt met Pusheen op. En die vreselijke blauwe eyeliner die toen in de mode was," grinnikte hij, zijn aandacht ondertussen volledig op Layla gericht. De middenschool was voor velen een fase vol modeblunders en genante herinneringen, wandelend op die lijn tussen kind en jongvolwassene. Maar zelfs op die leeftijd wist Nick al dat de jongedame die nu voor hem stond het helemaal was voor hem; driekwart-jeans met roze ballerina's inbegrepen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

Ik hield Sienna zo stevig vast dat ik amper van haar los te krijgen was nu. Althans, ik wilde niet alleen zijn, zeker niet nu. Door mijn tranen heen zach ik haar even fronsen, waarna ze dan toch knikte en me ergens heen duwde. Waar we heen gingen maakte me niet uit, mijn lichaam liep slapjes met haar mee. HEt bleek een andere kleedkamer te zijn. Eens we binnen waren plofte ik op een bankje neer, mijn lichaam rilde helemaal al wist ik niet of dit door de shock of woede was die ik in de afgelopen 5 minuten heb moeten verwerken. ''Wat is er aan de hand?' vroeg de brunette me zacht, waardoor ik mijn blik welke eerst doelloos voor zich had gekeken, nu naar haar omdraaide. Ze was nog in haar cheerleaders outfit en leunde tegen de deur aan. " Ik … i-ik" ik wist niet door mijn woorden heen te komen
''Waarom ben je zo overstuur?'' vroeg ze me nogmaals ik nam even een flinke teug adem. "I- ik ben zo fucking kwaad op Clyde." kwam er wat cynisch over mijn lippen. De tranen welden weer op in mijn ogen. " Ik heb hem net betrapt met-" ik stopte halverwege mijn zin en schudde mijn hoofd. "D-dat maakt me zelf geen barst uti, maar het feit dat hij loog... Me voor dom oogde, ik voel me een mislukking Sienna. Zelf mijn bloed eigen tweeling ziet me als een nietsnut aan." snikte ik , waarna ik ruw mijn tranen wegveegde. "Het spijt me... ik ben gewoon nog even in schock." mompelde ik terwijl ik nog even op adem probeerde te komen zodat ik een paniekaanval kon voorkomen. Eens ik iets kalmer was, keek ik weer even naar Sienna. "Het spijt me." mompelde ik zacht.
deur weer dicht en leunde er even tegen aan terwijl ze naar hem keek.
' vroeg ze dan toch zacht. Ze fronste terwijl ze haar tas op de grond liet vallen en zijn gezicht bestudeerde. Over de wedstrijd? Nee, dat kon bijna niet.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

• 18 • Double Trebble • Mrs. Right • w/ Nick •

Layla schonk Nick een glimlach toen hij instemde met haar laatste voorstel. Ze kon zien dat haar woorden hem raakte, wat haar eveneens ook weer raakte, maar als er iets zo stevig was binnen hun relatie, dan was het wel de eerlijkheid naar elkaar toe. Layla was altijd open en eerlijk naar Nick toe geweest en dat was andersom precies zo.
      "Kijk! Kijk!"
Direct volgde ze Nick's blik en zag voor een paar seconden waarom de vlaag van paniek kortdurend in zijn ogen was verschenen. Layla voelde hoe haar mondhoeken omhoog trokken bij zien van het tafereel ver voor hun. De herkenning trok meteen door haar heen en ze zonk weg in Nick zijn armen, zodra hij Layla dichter tegen zich aan trok.
      "Weet je nog, toen ik je die van mij gaf?" ging hij fluisterend verder. Het beeld van een paar jaar eerder vormde zich terug op haar netvlies en Layla wist die dag nog exact terug voor de geest te halen. Oh, wat was ze verliefd geweest op Nick — een liefde die er nog steeds was, net zo stevig als aan het prille begin. "Je zag er zo leuk uit, die dag; met je beugel en dat roze shirt met Pusheen op. En die vreselijke blauwe eyeliner die toen in de mode was."
      "Vreselijke mode-tijd, dat wel," grinnikte Layla zacht terwijl ze nog heel even naar Laurel en Gus keek, alvorens op te kijken naar de jongen voor haar. Zijn jack had ze nooit meer uit willen doen en Layla had zich zo trots en gelukkig gevoeld toen Nick haar de jack aan had gedaan — een geluk wat ze Laurel nu ook toewenste. "Maar een van de mooiste herinneringen die ik heb en altijd zal koesteren." Opnieuw drukte Layla een kus op zijn lippen en glimlachte ze warm naar Nick. De tijd die zij toen beleefde, was er nu een voor het tweetal in de verte. En Layla kon alleen maar hopen dat Nick dat ook inzag als hij later met zijn zusje ging praten.
      "En kijk eens waar we nu staan, een paar jaar verder en ik hou nog net zoveel van je als toen."

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

"Vreselijke mode-tijd, dat wel," beaamde Layla. "Meh, je kwam er mee weg," complimenteerde Nick haar met een ondeugende glimlach. Hij wist zelf ook wel dat hij vreselijk bevooroordeeld was, maar hij bleef bij zijn standpunt. Het had hem ook niet zozeer gegaan om de kleren die ze droeg, maar vooral hoe ze haar pasten. Ook nu nog kon hij er stiekem heel erg van genieten haar in een short of aansluitend topje rond te zien dartelen. Ze wist de grens tussen uitdagend en smaakvol te bewandelen alsof het haar met de paplepel ingegeven was. "Maar een van de mooiste herinneringen die ik heb en altijd zal koesteren." Nu was het Nick's beurt om te knikken, al was elke herinnering die hij inmiddels met Layla gemaakt had er stuk voor stuk eentje die hij nooit meer zou vergeten. Hij wist alles nog; welk parfum ze op welke date had gedragen, hoe ze voor het eerst de slappe lach had gehad met zijn flauwe grapjes, hoe het hem rillingen had bezorgd wanneer ze de eerste keer zijn naam zuchtte toen ze elkaar aan het ontdekken waren. En zoveel meer. Terwijl ze hem kuste en hij een wandelingetje down memory lane nam keerde de rust in zijn lijf wat terug, was hij even in staat alles van zich af te zetten. "En kijk eens waar we nu staan, een paar jaar verder en ik hou nog net zoveel van je als toen," sprak ze tegen zijn lippen aan. Hij glimlachte en kuste haar nogmaals. "Beeld je in waar we over nog eens vier jaar staan," fluisterde hij tussen een aantal kleine kusjes door. Hij zag zichzelf werken bij zijn vader, een eerlijk beroep dat hij niet mee hoefde te nemen naar huis als de werkdag er op zat zodat hij meer tijd had voor zijn geliefden. Layla was inmiddels vast minstens cum laude afgestudeerd in een bijzondere richting en zou hoogstwaarschijnlijk na haar eerste interview aanvaard worden. Ondertussen was er genoeg opgespaard om hun eigen stekje te kopen. Hij zou de inrichting aan haar overlaten, maar wel alle klusjes op zich nemen. Behalve schilderen, dat zouden ze samen doen en meer verf op elkaar smeren dan op de muren. Ze zouden dag en nacht doorwerken, want hoe sneller hun stulpje af was hoe sneller ze aan hun gezinnetje konden beginnen. Na het dromen van hun toekomst samen drong het tot Nick door wat Layla gezegd had. 'Ik hou nog net zoveel van je als toen.' Subtiel liet hij zijn armen een stuk om haar middel vandaan glijden, waardoor zijn handen in haar zij kwamen te liggen. "Het is je trouwens geraden, Monroe," grinnikte hij. Hij twijfelde geen moment aan haar liefde voor hem, vertrouwde haar blindelings. Zonder verdere waarschuwing tilde hij haar op. Hij wilde zijn handen verplaatsen, net op het moment dat zij een onverwachte beweging maakte - wellicht met de intentie hem te helpen. Hierdoor moest hij echter snel denken en pakte haar in een opwelling van paniek vast zo goed als hij kon. Het gevolg daarvan was dat hij zelf het evenwicht verloor en achterover tuimelde en met een plof neer kwam. "Oef!" Hij had geluk dat zijn vrouwtje niet veel woog, gezien ze door de val bovenop hem terecht gekomen was. Bijna onmiddellijk -zodra hij in de gaten kreeg dat zij zich niet bezeerd had- schoot Nick in de lach, vanwege zijn eigen onhandigheid. "Ziehie je wel," hikte hij, schaterend, "ik val nog steeds als een blok voor je!" Tranen stroomden inmiddels langs zijn wangen bij de gedachte dat zijn vader trots op hem zou zijn wat zijn humor betrof.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Gelukkig leek Juul Laurel niet te hebben afgeschrikt. Ik hield echt van mijn zusje, maar ze had haar mondje zeker bij zich en was niet bang om dingen te zeggen zoals ze waren en mij wat te plagen. Ik glimlachte en trok haar nog iets dichter tegen me aan. "Hoe kunnen ze je niet mogen? Je bent geweldig." mompelde ik zachtjes, terwijl ik mijn familie nakeek. Intussen stond mijn hoofd ook niet stil. Er was iets wat ik al wel even had overwogen, maar nooit had gedurft omdat ik niet wist of ze er klaar voor was. Nu was ik zeker dat zij er klaar voor was, waardoor ik geen reden zag om dit niet echt officieel te maken. Ik nam haar mee naar mijn tas, om daar mijn jasje uit te vissen. Velen snapten de betekenis ervan niet, begrepen het verkeerd, of vonden het raar, maar het geven van je jasje aan je dame was echt wel een dingetje. Ik kon van haar gelaatsuitdrukking maar slecht afleiden wat ze dacht, terwijl ik het ding rond haar schouders hing. Ik wist dat zij niets om mijn status gaf, wat heel fijn was, maar ik hoopte wel dat ze het niet erg vond wat voor effect dit op haar status zou hebben. Dit betekende namelijk ook dat niet alleen ik, maar ook zij nu de tweede plek van de school in zouden nemen, net achter Nick en Layla. Ik wist nog hoe het met hen was gegaan, en dat was na een tijd dat iedereen het wel had zien aankomen. De roddelmachine op school zou nu echt op hol slaan en dit was iets wat waarschijnlijk best wel even het gespreksonderwerp zou zijn. Gelukkig waren we samen, nu echt samen, en konden we dan alles aan. Ik keek hoe ze de jas echt goed aandeed. De glimlach op haar gezicht te zien was sprak boekdelen, en vulde mijn hart met een heel warm gevoel. Ze was prachtig als altijd, maar dit was toch wel heel bijzonder. Voor haar had ik nooit gedacht dat ik dit moment zou kennen, en zeker niet met een dame zoals zijn. Haar stamelende woorden waren meer dan schattig en ik sloeg mijn armen stevig om haar heen toen ik haar lijf tegen die van mij voelde. Het was al bijna een reflex geworden. Alsof het zo moest zijn. Ik drukte mijn lippen nog even zacht op haar haren. Mijn vriendinnetje, mijn echte officiële vriendinnetje. Het was nog altijd moeilijk te bevatten en de gedachte alleen al deed mijn hart sneller slaan. Ik was echt de gelukkigste jongen ter wereld. Ik zuchtte tevreden en sloeg mijn ogen neer toen ik haar hoofd van mijn borst voelde komen. Haar woorden verwarden me, zo erg dat je denk ik letterlijk vraagtekens rond mijn hoofd zag dansen. Zij niets voor mij? Z had me in deze korte tijd al meer gegeven dan wat ik ooit voor haar terug zou kunnen doen. Ze had me met zo veel geholpen, zo veel geduld, liefde, en begrip getoond, zelfs op de momenten dat ik het echt niet verdiende. Ze was oprecht een engel, op elke mogelijke manier. Dit was enkel een symbool van mijn liefd en dankbaarheid voor haar. Het minste wat ik kon doen, nu zij mij de gelukkigste jongen van het universum had gemaakt met haar liefde. Haar tweede zin zorgde voor nog wel meer verwarring, tot ik doorkreeg waar ze het over had. Normaal zou het nooit zo lang duren, maar sinds die eerste nacht hadden we het er nooit meer over gehad. Tuurlijk had ik er wel van gedroomd, maar ik had niet gedacht dat ze er zo snel weer over zou beginnen, en daar had ik me bij neergelegd, tot het punt dat de jongens vragen begonnen te stellen over waarom ik droog bleef staan, en ik steeds weer excuses moest verzinnen. Nu hoefde dat gelukkig niet meer, want de jongens wisten er nu ook van. Maar ik had niet verwacht om het meteen al over dat soort dingen te hebben de dag dat het uitkwam. Nick had me altijd doen geloven dat ze het liefst eerst getrouwd wilde zijn voor dit soort dingen, maar blijkbaar niet. Mijn ogen werden langzaam zo groot als wagenwielen bij deze realisatie. Ik had heel eventjes tijd nodig om mezelf weer bij elkaar te rapen. Ik wilde niet meteen de hele mood ongedaan maken door een foute opmerking, en ik wilde al helemaal niet stotteren. "We kunnen altijd kijken of het past en wie het- het best staat." zei ik terwijl er langzaam een brede speelse grijns op mijn gezicht kwam te staan. Het was een stomme opmerking, maar het was het beste wat er nu uit mijn mond ging komen. Ik was Nick en de toekomstige klappen al helemaal vergeten. Ik drukte een korte kus op haar lippen zonder dat de grijns echt van mijn gezicht verdween. "Kom, dan gaan we naar de bus. Misschien kunnen we onderweg nog een suikerspin scoren." Ik sloeg mijn tas om mijn ene schouder, en hing mijn andere arm om haar schouders. Het paste allemaal perfect, alsof het ervoor was gemaakt. Rustig begon ik met haar naast me richting de bus te lopen, nog altijd grijnzend van oor tot oor. Iedereen kon ons zo samen zien, en dat mocht ook. Ik wilde daar echt zo lang mogelijk van genieten als ik kon. Eindelijk kon ik laten merken hoeveel ik van de dame hield, en dat ging ik zeker doen. De wereld mocht het weten en ik had het al te lang van de daken willen schreeuwen om nu subtiel te zijn. Net voor de bus stond nog een kraampje met zoetigheid. "Dus, wat wil je?" vroeg ik haar, nog altijd met mijn hart dat danste in mijn borstkas. Het was gewoon een droom, en het gebeurde echt. Ik zou morgen niet wakker worden en dat alles weg was. Dit was de realiteit nu, hoe lastig dat nog te bevatten was. Straks zou ik mijn meisje tegen me aan hebben in de bus. Ze was echt mijn meisje, de wereld mocht het weten, en niemand ging daar nog iets aan veranderen.

[ bericht aangepast op 14 maart 2020 - 0:58 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Zo snel als het fijne moment tussen hem en Clyde was opgebouwd, zo snel verdween het nu ook weer met Ronnie die de ruimte binnen stormde. Ezra had geen idee wat hij er mee aanmoest en voelde dan ook een lichte paniek op komen. Niet wetend wat hij met zichzelf aan moest stond hij daar een beetje, hij deed nog een lichte poging Clyde bij te staan, maar die werd duidelijk niet gewaardeerd. " En jij houd beter je mond!" sneerde Ronnie, Ezra hield zijn handen defensief omhoog, maar voordat hij iets kon zeggen om zichzelf echt te verdedigen sprong Clyde al in. 'Hey! Watch it, hij heeft hier niets mee van doen.' zei de jongen, Ezra zijn lippen krulden onbewust een klein stukje omhoog toen Clyde het voor hem opnam. Ezra was niet perse fan van het gevoel dat Clyde hem gaf, het verliefde gevoel, maar dat de jongen het nu voor hem opnam voelde toch zeker wel goed.
Hierna leek Ezra dan ook even af te dwalen met zijn gedachtes, tot dat hij Ronnie hoorde zeggen: "Weet je wat, ik kap ermee! Zoek maar een ander lid voor jullie teams!" de woorden maakten Ezra meteen alert, want jullie teams dat betekende ook Double Trebble, waar ze morgen hun competitie mee hadden. Zelf al was Ronnie niet direct Ezra zijn favoriete lid, ze hadden zijn aanwezigheid wel nodig. Als hij er niet was viel er een gat in hun act. Een hoorbare zucht rolde over Ezra zijn lippen, terwijl Clyde precies zei wat Ezra dacht. 'Wat?! Dat kun je niet doen Ronnie!' Ronnie kon het inderdaad niet maken, dit was precies de reden waarom Ezra de jongen nooit in zijn team had gewild. Hij was altijd al bang geweest dat Ronnie niet loyaal genoeg naar het team zou zijn, hoewel hij dan had verwacht dat het was om met de Vipers te spelen. Ezra wist niet wat hij moest doen, als captain van zijn team wist hij dat hij dat hij dit de rest van het team moest mededelen, maar hij wist niet hoe. Hij wou niet eens weten hoe ze zouden reageren als hij ze vertelde dat er iets tussen hem en Clyde, de captain van hun rivalen, speelde en vooral dat dat Ronnie had weten weg drijven.
'Dit slaat helemaal nergens op! Alleen maar omdat ik en Ezra iets hebben?!' hoorde Ezra Clyde nog zeggen. Ik en Ezra iets hebben, normaal zouden deze woorden waarschijnlijk veel meer met Ezra doen, iets hebben, dat klonk toch wel een beetje belovend. Als of er iets serieus speelde tussen hen en dat was alles waar Ezra de laatste paar weken op had zitten hopen, maar hij zat nu met zijn hoofd in zijn eigen problemen. Voor Ronnie mocht de Double Trebble's dan wel aan de kant kunnen gooien alsof het niets was, Ezra kon dat niet. Hij moest naar nationals, er zaten zoveel scouts in het publiek bij nationals, hij moest wel, het zou zijn carrière kunnen maken. Voor anderen was het even leuk zingen, maar dit was waar Ezra zijn leven van wou maken.
De deur van de kleedkamer viel met een harde klap dicht, Ezra had het idee dat hij weer een deel van het gesprek of de ruzie had gemist, ver in gedachten over zijn eigen problemen. Double Trebble, het seizoen ging goed, het kon niet nu allemaal uit elkaar vallen. 'Fuck...' mompelde Clyde, 'Laat ook maar zitten...' Clyde schoot terug in zijn broek en liep de douches uit. Ezra gaf zich zelf even een aantal seconden om zijn gedachten op een rijtje te krijgen. Hij had zijn hele Double Trebble crisis, maar hij had ook Clyde die duidelijk aangedaan was door de woorden van zijn broer. Ezra wist niet wat hij moest doen, maar hoopte dat de oplossing voor Double Trebble nog een moment op hem kon wachtten en besloot Clyde achterna te gaan.
'Waarom moest alles verdomme zo fucking gecompliceerd zijn.' zei Clyde, waarna de jongen hard tegen de muur aan sloeg. 'Wow-wow-woow,' mompelde Ezra terwijl hij in Clyde zijn richting liep. 'Wat heeft die muur jou misdaan.' zei Ezra waarna hij schaapachtig naar Clyde lachte.
'Ik fucking háát dit.' klonk Clyde weer, terwijl hij nogal agressief ruimte maakte voor zichzelf om op een van de bankjes te gaan zitten. Ezra volgde zijn voorbeeld en pakte Clyde zijn vuist op. 'Laat een zien,' zei hij rustig, terwijl hij even naar Clyde zijn knokkels keek die inmiddels open lagen. 'Hmm.' mompelde Ezra, niet wetend wat hij daar eigenlijk mee moest, hij was zeker geen verpleegster. 'Het komt wel goed Clyde,' zei Ezra waarna hij even naar de jongen keek. 'Maar als je hier mee wil stoppen...' Ezra maakte een vlug gebaar om zichzelf en Clyde aan te duidden. 'is dat oké?' Dat was een leugen, maar Ezra wou Clyde niet het gevoel geven dat hij aan hem vastzat.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Natuurlijk was Taylor's ego nog even groot als altijd. Dat maakte hem ook zo heerlijk zichzelf. Hij mocht er ook zeker wezen, dus het zelfvertrouwen was verre van misplaatst. Ik lachte bij zijn uitleg en drukte een kus op zijn wang. "Dat weet ik toch, maar het is leuk om een beetje met je te dollen, Taytay." Ik vervolgde mijn verhaal om hem te vragen of hij ook iets te eten wilde halen. Al snel stonden we bij een kraampje met hotdogs en pretzels, waar we bijna meteen aan de beurt waren. Ik had wat geld bij me, niet veel, maar genoeg voor een hotdog en iets voor mijn beste vriend. In eerste instantie leek hij niets te willen, maar al halverwege zijn zin veranderde hij van mening. Ik grijnsde en bestelde een hotdog met alles erop en eraan en een pretzel. Taylor leek als een kind zo blij met de zoute deegsnack. Tijdens het wachten deelde ik mijn ongezouten mening over de smaak in meiden van de volgende Viper die met een zangvogeltje in bed dook. Ik schoof net Taylor zijn pretzel toe en nam een grote hap van mijn hotdog toen hij plots wel een heel absurde conclusie trok uit mijn woorden. Ik stikte half op het stuk worst in mijn mond. Na snel gekauwd en geslikt te hebben gaf ik hem een elleboog in zijn zij. "What the fuck, Belmont. Als ik hem had gewild, dan had ik hem gehad. Daarbij wil ik wel een jongen die me kan handelen." Ik maakte er een put van om zo demonstratief mogelijk hard in mijn hotdog te bijten, om deze vervolgens op te eten. Het was een hele goede hotdog, dat moest ik toegeven. "Daarbij is die jongen all work no play. Heb je hem ooit gezellig dronken op een feestje gezien? Nee, bedankt." Ik nam nog een hap hotdog en haakte toen mijn arm door die van hem. "Kom, dan zijn we op tijd voor de show." zei ik toen ik mijn mond leeg had en aanstalte maakte om naar de bus te lopen. "En anders kunnen we vast de eerste fles drank opentrekken." zei ik met een grijns. Nu mochten we eigenlijk niet drinken, en zeker niet in de bus, maar het gebeurde meestal toch wel, zeker na een winst als deze. Ik had echt wel zin in het feestje vanavond. Niet enkel om de lol, maar ook omdat we zo indirect de lijstertjes zouden saboteren, en zo onze eigen toekomst konden veilig stellen. Bovenal zou de lol toch wel het belangrijkst zijn, want dat hadden we wel verdient en er was nu echt wat te vieren.

---

Bowties were never Cooler

---

In eerste instantie kreeg ze niet veel meer te horen dan wat gestotter maar uiteindelijk kwam er dan toch meer uit. ''I- ik ben zo fucking kwaad op Clyde.'' Fronsend keek ze naar hem, wachtend tot er meer zou komen. Aan dat hij kwaad was op zijn broer had ze weinig, vooral gezien hoe overstuur hij erom leek, moest er wel écht iets aan de hand zijn.       ''Ik heb hem net betrapt met- D-dat maakt me zelf geen barst uti, maar het feit dat hij loog... Me voor dom oogde, ik voel me een mislukking Sienna. Zelfs mijn bloed eigen tweeling ziet me als een nietsnut aan.'' Niet begrijpend keek ze hem aan. Ze kon er zo ver uit opmaken dat Ronnie Clyde had betrapt met iemand maar wie? Wie om zo over stuur te raken?       ''Het spijt me... ik ben gewoon nog even in schock. Het spijt me.'' Ze zuchtte en haalde haar hand door haar haren, waarna ze naar hem toe liep en ze haar armen om hem heen legde. Ze duwde zijn hoofd wel wat richting haar schouder maar dat was lastig aangezien hij langer was dan haar.       ''Rustig maar,'' zei ze zacht terwijl ze haar hoofd tegen het zijne liet rusten. ''Het zal vast een reden hebben gehad waarom hij loog, of die reden gegrond is of niet. Misschien was hij bang dat hij je zou kwetsen - wat hij nu dus gedaan heeft. Of misschien wist hij zelf niet of het serieus was en wilde hij daarom niets vertellen.'' Ze haalde haar schouders wat op. Eigenlijk was het hypocriet als Ronnie nu boos was om iets wat Clyde verzwegen had - Ronnie had zelf tegen iedereen gelogen door te doen alsof hij een relatie had en dan ondertussen met haar te flikflooien. Maar dat zei ze niet, dat zou niet helpen.       ''Haal adem, oké? Zorg eerst dat je rustig wordt. Wil je wat water?''

---

---

Laurel vreesde even dat ze iets verkeerds had gezegd, toen ze Gus' gelaatsuitdrukking zag veranderen. Met grote ogen staarde hij haar aan, en daar waar hij anders altijd vrijwel meteen een antwoord klaar had bleef er nu een doodse stilte hangen. "We kunnen altijd kijken of het past en wie het- het best staat." Voor de tweede maal op korte tijd moest ze onverwachts lachen. Spontaan beeldde ze zich de attacker in een kanten lingeriesetje in. Als ze eerlijk was dan zou hij er wellicht mee wegkomen, ongeacht of het paste of niet. Ze kuste hem doorheen het lachen terug, en schudde vervolgens haar hoofd. "Kom, dan gaan we naar de bus. Misschien kunnen we onderweg nog een suikerspin scoren." Het schudden veranderde in een fractie van een seconde naar knikken. In akkoord met zijn voorstel begon haar maag luid te rommelen. Ze legde er haar handen over heen in de hoop het geluid te smoren. Gewillig liet ze zich door Gus van het veld af leiden, en vleide zich dichter tegen hem aan toen hij zijn arm om haar heen legde. Ze bracht haar arm omhoog en verstrengelde haar vingers met de zijne, terwijl ze omhoog keek en hem toelachte. Het ontbrak haar aan woorden om hem te vertellen hoe gelukkig hij haar wist te maken, hoe gek ze op hem was. Ze deed haar best niet terug te denken aan de reactie van haar broer, en in plaats daarvan te genieten van het moment. "Dus, wat wil je?" bracht de Viper haar voldoende afleiding. Ze smaakte haar lippen en liet haar blik over de aangeboden zoetigheden glijden. Er was zoveel keuze en alles zag er stuk voor stuk lekker uit. Dit was precies waarom haar vader jaren geleden besloten had dat buffetrestaurants niets voor hen waren. Laurel had bijna een inzinking gekregen omdat ze bij elke gang onmogelijke keuzes moest maken en dat zich bij het dessert uiteindelijk gewroken had. Het blondje had van letterlijk alles willen proeven en was met een gigantische sugar rush naar huis gegaan. Twee uur later had ze volledig lam op de bank gelegen, met een humeur tot in Tokyo. "Oh fudge, oh fudge," bracht ze nerveus en opgewonden tegelijk uit toen het aan hen was om te bestellen en ze haar keuze nog niet gemaakt had. "Nee, nee wacht, dat is niet mijn bestelling!" verduidelijkte ze de glimlachende dame die het kraam open hield. "Ehm. Ehm," ze wapperde met haar handen, tot ze achter de verkoopster haar Holy Grail van kermisvoedsel opmerkte. Dit keer waren het haar ogen die zo groot als pingpongballen werden en gedurende een seconde bleef ze stokstijf staan alvorens te wijzen naar de groen-gekleurde suikerspin die als voorbeeld omhoog hing. "Green Apple Candy Floss!" Het gebeurde zelden dat ze die smaak hadden, maar het was Laurel's absolute favoriet. De zure smaak van de groene appel temperde het zoete van het suikergoedje een beetje. "Zo groot graag," ging ze verder terwijl ze haar handen zo'n veertigtal centimeter van elkaar af hield. Ze haalde enkele verfrommelde dollar-biljetten en losse muntjes uit haar zak en mepte ze zowat op de toonbank terwijl de dame een gigantische suikerspin voor haar weefde. "Laat me, Gus," zei ze nog voor hij de kans had te protesteren. "Dat is wel het minste dat ik terug kan doen. En daarbij, je hebt wel een traktatie verdiend, kampioen," knipoogde ze. Bovendien zou zij wellicht het merendeel opeten als hij niet snel genoeg was, dus ze wilde niet dat hij zou betalen. Veel ruimte voor discussie was er ook niet meer, gezien het pluizige snoepgoed inmiddels overhandigd werd. "Ooooooooh," grijnsde Laurel tevreden naar haar vriendje, beide handen om het papieren hoorntje waar de zoete toren op rustte, al zat haar gezicht er volledig achter verborgen. Ze giechelde en besefte dat haar ogen waarschijnlijk weer eens groter waren dan haar buik - jawel, het was mogelijk. "Gus, help!" lachte ze, proberend om rond de suikerspin heen te turen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

• 18 • Double Trebble • Mrs. Right • w/ Nick •

Layla lachtte zachtjes om Nick's woorden. Natuurlijk vond hij dat ze met de kleding van destijds wegkwam, maar als haar vriendje was hij dan ook bevoordeelt, waardoor zijn kijk er op veel anders was dan andere.
      "Beeld je in waar we over nog eens vier jaar staan."
Ditmaal verscheen er een stille glimlach op Layla's gezicht, terwijl ze haar gedachten op een vrije loop liet gaan en de toekomst die zijn en Nick in gedachten hadden naar voren haalde. Het verlangen naar dat beeld, hun wereld samen, groeide met de minuut meer dat ze er over nadacht en liet een warm gevoel door haar hele lichaam heen stromen.
      "Het is je trouwens geraden, Monroe," grinnikte Nick vervolgens, waarmee hij haar gedachten doorbrak en hun droombeeld van haar netvlies verdween. Schuin keek Layla naar hem op en wilde ze hem van een liefdevolle reactie voorzien, toen hij haar zonder waarschuwing besloot op te tillen. In een onverwachtse beweging — puur om haar evenwicht goed te kunnen bewaren — verschoof Nick te vroeg zijn handen. "Nick, we gaan —" wist Layla nog uit te brengen, weliswaar te laat.
      Met een gesmoorde kreet, gepaarde met een halve lach, kwamen ze beide met een plof op de grond terecht. Geshockt staarde Layla voor een paar tellen naar Nick, wie onder haar lag, maar voelde ze al gauw een lachbui opzetten. "Ziehie je wel," schaterde de jongen op zijn beurt. "Ik val nog steeds als een blok voor je!" Grinnikend schudde Layla met haar hoofd en gaf Nick daarbij een zachte por in zijn zijn.
      "Dat is jouw maar geraden, Hanson," grijnsde Layla hem tussen haar lachen toe. Heel even keek ze naar Nick, zijn lach werkte aanstekelijk op het hare terwijl de tranen inmiddels over zijn wangen stroomde. Pure, oprechte liefde stroomde door haar heen en Layla was nogmaals blij dat ze het korte moment van twijfel — in het begin van hun relatie, door het samenkomen van hun ouders — had doorstaan, puur omdat ze zich had laten leiden door haar liefde voor hem.
      "Ik hou van je," prevelde ze nogmaals en woelde licht met haar handen een keer door Nick zijn haren.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

Ik kon Laurel gelukkig aan het lachen maken met mijn opmerking. Ik had geen idee wat ik anders had moeten zeggen, want ik was net voor de tweede keer vandaag overvallen met het vooruitzicht van iets waar ik nog amper van had durven dromen. En dan te bedenken dat we officieus ook nog samen op een kamer lagen, omdat Nick en Laurel waren geswitcht, zodat Nick bij Layla had kunnen liggen. Ik had geen idee of hij nu terug wilde switchen, of dacht dat we al van alles achter zijn rug om hadden gedaan. Bij die gedachte zonk zowel mijn hart in mijn schoenen, als een rode kleur die kort op mijn wangen verscheen. Hoe zou hij me ooit geloven dat dit allemaal nog erg pril en onschuldig was, met een reputatie als die van mij. Dat zou niet fraai worden. Aan de andere kant was alleen al het idee van verder gaan dan alleen zoenen met haar ongelofelijk. Het gaf me het gevoel alsof ik nog nooit een meisje in haar ondergoed had gezien, alsof ik haar nog nooit in haar ondergoed had gezien. Beide waren niet waar, maar toch voelde het zo. Een zoen zorgde voor het perfecte moment om nog even van haar te genieten, en alles even kon vergeten, voor we hopelijk dit onderwerp voor later konden bewaren. Dat was niet iets voor nu, maar voor wanneer we alleen waren en hopelijk het hele gedoe met Nick was uitgevochten. Ik stelde voor om nu toch wat te snacken te halen. Net wilde ze niet, maar hoe snel die nare situatie was begonnen, was die ook weer weggegaan, waardoor ze nu vast wel interesse had in wat lekkers. Haar maag gaf antwoord op mijn vraag, voor ze zelf ook maar iets kon zeggen. Een zachte grinnik rolde over mijn lippen. Ze was echt zo aandoenlijk. Ik nam haar mee richting de bus en het eten met mijn arm om haar heen. Het ging allemaal zo natuurlijk, alsof het nooit anders was geweest, terwijl mijn hart nog altijd door mijn borstkas sprong als een klein hertje. Haar hand vond die van mij, wat het plaatje helemaal afmaakte. Het was gewoon echt perfect. Bij een kraampje met zoetigheden vroeg ik haar wat ze wilde. Ik had ergens meteen een antwoord verwacht, maar het liet even op zich wachten. Toen ze toch iets uitbracht, was het een wirwar van woorden en zoetigheid. Sommigen zouden het irritant vinden, maar haar kinderlijk enthousiasme was juist een van haar grootste charmes wat mij betreft. Plots werden haar ogen nog groter en voelde ik haast het enthousiasme door haar lijf gieren. Ik lachte zachtjes, terwijl ik zelf nu pas keek wat ik wilde, terwijl ik mijn portemonnee uit mijn tas haalde. Laurel leek het daar niet mee eens te zijn en haar woorden maakten me wel duidelijk dat ze geen tegenspraak duldde. "Okay, okay. En een zakje gesuikerde pecans, dan." zei ik nog half grinnikend tegen de mevrouw, die een enorme suikerspin aan het maken was. Ik pakte het zakje van de mevrouw aan, terwijl Laurel duidelijk al moeite had met de afmeting van haar suikerspin. Gelukkig waaide het amper, anders had ze nu al helemaal onder gezeten. Ik kon het echt niet laten om te lachen en snel een foto te maken met mijn mobiel. Het was zo grappig en enorm schattig tegelijk. "Rustig maar. Ik zal het suikermonster je niet laten opeten." zei ik lachend, voor ik zelf een plukje van het suikergoed af trok en in mijn mond stopte. Ik vond normaal suikerspin echt veel te zoet, maar deze hoeveelheid was nog wel te doen. Het zoete pluis verdween als sneeuw voor de zon in mijn mond. "Gewoon hapje voor hapje, Laurel. Dan is die snel genoeg weg." Ik boog met wat moeite om de bol suiker heen en drukte een kus op haar wang. Ik stopte nu een paar nootjes van mijn eigen snack in mijn mond. Oeh, deze waren bijna even lekker als die in Nashville, bijna. Ik sloeg mijn arm weer om haar heen en hield haar weer dicht tegen me aan. Ik wilde haar gewoon graag tegen me aan houden, en wie kon me het kwalijk nemen? Ze was een prachtige meid en ze was nu echt de mijne. "Kom, dan gaan we bij de bus zitten." Ik nam haar rustig mee richting de bus. Dan zaten we maar vast. Dat vond Laurel misschien ook wel fijner, sinds mensen waarschijnlijk wel zouden kijken als we de bus in gingen als die al vol zat met onze klasgenoten. Bij de bus hield ik een beetje in en liet haar even los. "Zullen we vast gaan zitten?" Gewoon ergens middenin de bus richting achter was meestal prima, maar ik wist niet waar zij graag wilde zitten. Toch zou ik liever wel bij mijn vrienden in de buurt zitten, zelfs al zorgde dat er ook voor dat Nick me eerder op mijn neus kon slaan. Maar goed, dan was het hopelijk ook sneller uitgepraat en verduidelijkt. Ik stopte nog wat nootjes in mijn mond en genoot van ons momentje samen, voor iedereen hier straks heen kwam.

---

Bowties were never Cooler

---

Valley Viper Captain - 18 - With Ezra and Ronnie

De wat uit de hand gelopen woorden wisseling van zonet zat me niet lekker. Niet alleen het feit dat ik me immens schuldig voelde jegens Ronnie omdat ik hem duidelijk had gekwetst ook het feit dat Ezra ons zo zag. Dat Ezra mij zo zag. Straks was hij in één klap klaar met me omdat hij geen drama wilde rond wat wij hadden. Ik zou het nog volkomen begrijpen ook. Het was helaas toch echt wel een risico wat we namen zodra we intiem met elkaar waren. Mijn grootste angst was dan ook zojuist uitgekomen, dat we betrapt werden. Nu lag de fout eigenlijk volkomen bij mezelf gezien ik gewoon niet voorzichtig genoeg ben geweest. De lust jegens Ezra had het wederom overgenomen en ik leek niet echt rationeel meer te kunnen denken rond Ezra. Voor ik het wist liet ik mijn temper het weer van mijn winnen en beukten mijn knokkels in op de harde muur van de kleedkamers. 'Wow-wow-woow,' zonder er echt over na te denken zond ik Ezra een giftige blik. Aan de ene kant wilde ik nu namelijk héél graag alleen zijn maar het was misschien maar beter ook dat Ezra bij me bleef. Ik had namelijk geen idee wat ik zou gaan doen als ik alleen gelaten werd. Mijn woede leek het namelijk van me te winnen. Echter toen Ezra mijn kant op gelopen kwam verzachtte mijn blik automatisch wat. Ik had misschien toch een beetje een soft spot voor hem... 'Wat heeft die muur jou misdaan.' lachte de jongen schaapachtig en ik keek hem voor een moment wat leeg aan, of zijn woorden niet tot mee door drongen. Echter speelde er niet veel later een speelse grijns rond mijn lippen en schudde ik kort mijn hoofd. Jezus wat slecht. Ik probeerde de grijns te onderdrukken maar het leek vanzelf te gaan. Nadat ik uit pure woede alles wat op het bankje had gelegen met klaar geweld in een hoek had gesmeten had ik er zelf plaats op genomen. Ezra volgde mijn voorbeeld en ging naast me zitten. Mijn blik hield ik strak op hem gericht. niet zo goed wetend wat ik met deze situatie aan moest. 'Laat een zien,' sprak Ezra kalm. Iets aan de rust in zijn stem leek mij ook te kalmeren. Hij pakte de hand waarvan ik de knokkels zojuist tot moes geslagen had op een fucking betegelde muur. Ik maakte een pijnlijk geluidje toen ik zijn aanraking voelde op de hand. Toch trok ik hem niet weg, iets wat ik bij menig ander allang gedaan had. Ik hield er niet van me kwetsbaar op te stellen. Ik was er altijd heilig van overtuigd dat ik het alleen ook wel kon rooien en dat ik niemand nodig had. Iets wat natuurlijk de grootste leugen ooit was. Ik kan alleen al niet zonder Ronnie en iets zei me dat een leven zonder Ezra me ook niets zou lijken. Mijn blik bleef gebrand op Ezra maar kon het niet laten soms snel een blik op mijn hand te werpen, voor het geval ik hem toch weg zou moeten trekken. 'Het is niets... echt. Dit gebeurd vaker.' mompelde ik gevolgd door een diepe zucht. Dit was helaas geen leugen. Het gebeurde vaker, misschien té vaak, dat mijn temper de kop op stak. Vaak was de dichtsbijzijnde muur dan de pineut. Echter trok ik mijn hand nog altijd niet weg. Ik wilde Ezra zijn aanraking zolang mogelijk behouden. 'Het komt wel goed Clyde,' sprak Ezra maar hem geloven deed ik niet. Kwam het ooit nog wel goed met mij? Ik bleef mijn leven maar tot één grote bende maken en ik ging er maar mee door alsof ik contstant mijn handen voor mijn ogen hield en de bende die ik had gemaakt niet zag. Terwijl mijn gedachten met me op de loop gingen waren mijn ogen afgedwaald naar de lichtelijk vunzige vloer. Ik vroeg me af hoe vaak er daadwerkelijk een dweil overheen gehaald werd... 'Maar als je hier mee wil stoppen...' mijn blik schoot meteen weer naar Ezra. Ik keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de gebaren die Ezra aan het maken was. Man, wat zou hij een slechte hints speler zijn. 'is dat oké?' Mijn verraste blik veranderde in een frons. 'Wat? Nee. Waarom zou ik dat willen?' vroeg ik snel. 'Hij heeft het nu toch al gezien, wat zou het nou nog voor verschil maken.' zei ik lichtelijk mopperend. Mijn blik richtte ik weer in de verte en ik voelde tranen opwellen in mijn ogen. Oh dear, here we go again. Ik was echt een emotioneel wrak. 'Jij bent op het moment het beste aspect van mijn leven...' gaf ik zacht mompelend toe aan Ezra. Ik deed altijd wel hard to get maar eigenlijk mocht ik van geluk spreken dat Ezra er nog intrapte. Ik was er allang klaar mee geweest als ik hem was. Toen besefte ik dat er misschien een dubbele betekenis verbonden was aan zijn opmerking. Misschien wilde hij ermee stoppen. '...wil jij hiermee stoppen?' vroeg ik lichtelijk hees van het tegenhouden van mijn huilbui. Ik meed zijn blik, bang dat ik het dan echt niet meer zou kunnen houden. Al hield ik dit niet lang vol. Ik keek hem voor een fractie van een seconde aan en vloog hem daarna om zijn nek. 'Alsjeblieft blij bij me...'

---

How far is far

---

Het feit dat Clyde even had gelachen om zijn opmerking deed Ezra goed, het was een klein gebaar, maar het gaf Ezra toch een iets veiliger gevoel. Het toonde dat Clyde niet bepaald boos op hem was, want ja anders had hij niet gelachen om Ezra zijn slechte grapje. In de tussentijd was Ezra naast Clyde gaan zitten en had hij de hand van de jongen even bestudeerd, Het zag er nou niet perse heel mooi uit, maar Ezra vermoedde dat de grote schade weg bleef. 'Ik denk dat het wel meevalt, maar ik moet zeggen dat mijn specialiteit niet bij verzorging ligt.' zei Ezra waarna hij klein naar Clyde glimlachte. 'Het is niets... echt. Dit gebeurd vaker.'antwoordde Clyde, waardoor Ezra de jongen even met een kleine frons aankeek. Wou Clyde nou zeggen dat hij vaker zijn woedde uitte op onschuldige muren? Clyde vroeger verder niet naar, maar dat klonk niet bepaald goed.
Ezra zijn been tikte ongecontroleerd op de grond terwijl hij naar Clyde keek niet helemaal wetend wat hij nu moest en wat hij moest zeggen. 'Wat? Nee. Waarom zou ik dat willen?' zei Clyde, als reactie op wat Ezra eerder had gezegd. Ezra keek even op naar Clyde, terwijl hij zijn schouders ophaalde. 'Ik weet niet,' mompelde Ezra, Ezra kon de reactie Ronnie hen net had gegeven niet bepaald peilen. Hij wist niet of de jongen zo had gereageerd omdat hij het niet accepteerde of omdat hij gewoon in schok was. 'Hij heeft het nu toch al gezien, wat zou het nou nog voor verschil maken.' voegde Clyde aan zijn woorden toe, Ezra knikte. 'Dat is waar,' zei hij klaar om weer op te staan en zich toch maar te verkleden. Inmiddels was hij al een beetje opgedroogd, dus hij kon maar beter zo snel mogelijk in zijn kleding schieten. 'Jij bent op het moment het beste aspect van mijn leven...' zei Clyde, Ezra voelde zijn hart een sprongetje maken toen Clyde dit zei. Het beste aspect van zijn leven, Ezra wist even niet wat hij hier op terug moest zeggen, hij had niet verwacht dit van Clyde te horen. In Ezra zijn hoofd was hij nog altijd een simpele hook-up van de jongen, maar dit klonk toch wel veel belovend. 'Echt?' zei Ezra lichtelijk verbaasd.
'...wil jij hiermee stoppen?' vroeg Clyde vervolgens, Ezra zijn ogen wisten direct die van Clyde te ontmoeten, maar nog voordat Ezra iets kon zeggen sloeg Clyde zijn armen op Ezra zijn nek. 'Alsjeblieft, blijf bij me,' klonk er zachtjes in Ezra zijn oor. In plaats van zijn armen om Clyde heen te slaan, duwde Ezra de jongen een klein stukje van hem af zodat Ezra hem aan kon kijken. 'Clyde, ik vind je echt heel erg leuk, ik blijf bij je,' zei Ezra waarna hij Clyde een tedere kus gaf.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Sympathiek als hij is heeft Taylor nog last-minute een vat bier geregeld om samen met zijn geliefde klasgenoten de zege van de Valley Vipers te vieren. Oh, en de Gleeks mogen ook komen want tja, je moet toch iemand als pispaaltje kunnen gebruiken. Iedereen is welkom op zijn motel-kamer om de Lacrosse Goden de eer te schenken die ze verdienen. Wie het zich waagt niet te komen mag een Slushiedouche verwachten. #BeThere #Orhe'llpunchyourtits

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.