[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

"Nou waar is onze captain eigenlijk?" Vroeg ik me luidop af, mijn blik gleed onderzoekend over het veld heen, maar nergens zag ik mijn evenbeeld staan. Dit was vreemd. Normaliter was onze Captain degene die we in de lucht hielden en waar ik na Nick een chest bump te geven, naartoe liep om onze helmen tegen elkaar te beuken. Nu mijn helm lag wel op het veld. Misschien door de mini drama van net was hij even weggegaan? "Ik ga Clyde even zoeken." zei ik met een klein lachje aan Nick. "Keep it safe you two." knipoogde ik nog naar Layla en Nick vooraleer ik naar andere teamgenoten ging om te vragen waar Clyde was. Niemand leek hem echt gezien te hebben pas na de vierde persoon naar mijn broer te vragen kreeg ik eindelijk eens een goede clue. "Volgens mij is hij naar de kleedkamers." ik knikte en haf mijn teamgenoot een dankbaar schouderklopje waarna ik richting de kleedkamers ging. Misschien was het angstzweet hem teveel geweest, dat hij wilde omkleden? Het was niet meteen de gewoonte als we wonnen, vaak gingen me sweaty en in tenue gewoon feesten en vlogen de kleren later in de avond er wel uit.
Ik nam een klein sprintje richting de kleedkamers. Mijn blik viel echter eerst op Sienna en Jason... Wat waren die twee aan het doen? Ik fronsde licht, maar schudde het weg. Ik opende de deur van de kleedkamers. "Clyde?" ik vond de jongen best snel , met een andere jongen... Bijna zo goed als naakt... Het was Ezra.... "AAAH" gilde ik waarna ik mijn handen voor mijn ogen sloeg. "WHAT THE FUCK ZIJN JULLIE AAN HET DOEN!"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Valley Viper Captain - 18 - With Ezra and Ronnie

Mijn hartslag leek tien keer verdubbeld te zijn sinds het sportveld. Mijn ademhaling was gejaagd en ik kon niet wachten tot ik kreeg waar ik zo naar verlangde. Nooit had ik gedacht dat dit Ezra zou zijn. Ik had de jongen niet uit kunnen staan maar nu was hij de geen waar ik naar verlangde met elke vezel in mijn lichaam. Eerst had ik het nog ergens een plekje kunnen geven, heb ik het van me af kunnen schudden. Nu leek het met de seconde moeilijker te worden mijn gevoelens jegens hem te negeren en eerlijk... ik had een punt bereikt waarop ik niet zeker meer wist of ik deze gevoelens nog wel langer wilde negeren. Ergens voelde het als heulen met de vijand maar ik wist die twee dingen echt wel van elkaar te scheiden. Ik was geliefd bij mijn team maar ik was nog altijd vrijwel de enige die nog geen vriendin had. Nu lag het bij mij iets anders, met mijn eeuwige vermoeiende crush op Nick... en het feit dat ik toch meer van de mannen was. Dat terzijde latend merkte ik wel steeds meer dat ik het ook wel zag zitten om iemand langs de zijlijn te hebben die voor mij juicht. Vandaag was Ezra daar dichtbij gekomen en eigenlijk beviel dat me wel. Misschien moest ik eens gaan stoppen met leven als een kip zonder kop en moest ik mijn ogen eens gaan openen. Eigenlijk stond er iets perfects recht voor mijn neus en ik besloot het al die tijd te negeren. Onze gevoelens waren geheel wederzijds en de enige reden waarom ik de jongen liet lopen was ik omdat mijn ego gekrenkt zou worden eenmaal de jongens er achter zouden komen dat ik op jongens val. 'Maar als het warme water op is, dan houd jij me toch warm?' een ondeugende grijns speelde rond mijn lippen. 'Oh ik houd je met liefde warm, wees maar niet bang.' met een tevreden grijns keek ik hoe Ezra me de douche in volgde en zijn lippen weer zo snel mogelijk op die van mij drukte. Mijn lippen hadden die van hem nu al een aantal keren ontmoet maar toch wisten ze steeds een nieuw gevoel in mijn onderbuik te ontketenen. Mijn handen wisten de weg en gleden over zijn lichaam heen. Ik wilde de kus net nog meer verdiepen toen ik opschrok van een gil. Eentje die ik maar al te goed kende. Ik liet Ronnie vaker gillen, vooral uit woede, maar dit was een andere soort gil. Ik schrok op en verwijderde mijn handen automatisch van Ezra. "WHAT THE FUCK ZIJN JULLIE AAN HET DOEN!" ik keek mijn broertje geschrokken aan en stond even perplex. Hoewel de kans er was dat zoiets ging gebeuren had ik niet per se verwacht dat Ronnie binnen zou wandelen. Nu had hij me wel vaker half naakt gezien maar ik wist niet of dat de situatie ook maar iets beter maakte. 'Jezus, Ronnie, wat denk je dat we aan het doen zijn? Schaken?' zei ik met een geforceerde grijns. Het huilen stond me nu nader dan lachen. 'We zijn aan het douchen, silly.' mompelde ik en bond één van de handdoeken die om de hoek lagen rond mijn middel, zo voelde ik me toch wat minder bekeken. Ik hoopte dat Ronnie de ruimte snel weer zou verlaten al zag ik het somber in. Hij ging dit, Ronnie kennende, waarschijnlijk niet zomaar laten rusten.

---

How far is far

---

''Verplichtingen'' was het antwoord van de 'vampier'. Hij was dat woord niet eens waard. Vampiers hoorden knap te zijn en dat was hij alles behalve. "En nee ik ken zo goed als niets van lacrosse, maar zo te zien de vipers ook niet. Was namelijk geen super match niet, net door de mazen van het net." Met opgetrokken wenkbrauwen draaide ze zich om, zijn kant op. ''Beter dan helemaal niet winnen,'' Het was niet iets voor Sienna om zo gemeen te zijn maar op de één of andere manier ging dat bijna automatisch als ze met een persoon zoals Jason was. ''Hmm, misschien wel. Voordat ik all het plezier uit jullie zuig, boooo.'' Sienna keek enkel afkeurend naar de jongen en kon net een oogrol binnen houden. ''Oh god. Het cheerfeestje is al begonnen schijnbaar. Dus dan ga ik maar voor je een staak door mijn hart steekt. Oh nee wacht, ik heb geen hart, of ziel. Hmmm, spijtig.'' Sienna zuchtte geërgerd. ''Dan hakken we je hoofd wel eraf, zijn we overal vanaf.'' mompelde ze geïrriteerd terwijl ze haar tas steviger greep en langs hem heen de trappen af daalde. Ze was niet van plan nog een seconde langer bij hem door te brengen. Hij had haar humeur al flink laten dalen en eerlijk gezegd voelde ze er weinig voor om dat nog verder naar het nulpunt te laten dalen door hem. Dat plezier gunde ze hem gewoonweg niet. Haar blik viel even op Taylor en Lexie. Voor een moment overwoog ze zich bij hen te voegen maar die gedachte verbande ze net zo snel weer uit haar hoofd en ze liep verder. Met een zucht begon ze dan maar naar de kleedkamers te lopen zodat ze ze het cheerleader pakje uit kon trekken.

---

Met Clyde was het alsof de wereld om Ezra heen vervaagde, het voelde alsof het alleen nog maar hij en Clyde waren onder de douche. Ezra nam alles wat Clyde deed in zich op, hoe zijn vingers langzaam over Ezra zijn lichaam gleden, hoe hun kus steeds dieper werd. Ezra voelde Clyde zijn hartslag sneller worden onder zijn vingers, Ezra kon zich enkel nog op Clyde concentreren. Ezra had de deur van de kleedkamer dan ook nooit open horen gaan, zelfs de gil die door de kleedkamer galmde wist niet direct bij Ezra binnen te komen. Het was Clyde die zich snel terugtrok, waardoor Ezra uiteindelijk uit zijn roes wist te halen.
"WHAT THE FUCK ZIJN JULLIE AAN HET DOEN!" klonk er, Ezra draaide zich razendsnel om en zag Ronnie bij de ingang van de douches staan. Ezra wist niet wat hij moest doen, hij wist niet waar hij moest kijken. Als hij rationeel na had gedacht dan had hij wel kunnen verwachten dat er iemand binnen zou komen lopen. Hoelang had hij verwacht dat het team hun overwinning zou vieren, het zou geen uren duren. Hij en Clyde zouden nooit uren privacy kunnen vangen, maar Ezra had niet rationeel na gedacht, met Clyde was het alsof zijn dierlijke instincten het over namen. Hij kon niet meer helder denken, enkel Clyde bleef in zijn hoofd hangen.
"Jezus, Ronnie, wat denk je dat we aan het doen zijn? Schaken?" zei Clyde terwijl hij een handdoek tevoorschijn toverde en om zijn middel knoopte. Not iets wat Ezra totaal niet goed na had geacht, het water droop van zijn lichaam, maar hij had geen handdoek. Waarschijnlijk moest hij zijn natte lichaam straks in zijn kleding duwen, maar nu wou hij voornamelijk een handdoek om zijn lichaam te kunnen en zich voor Ronnie te kunnen verbergen, daarom bleef Ezra een beetje half achter Clyde staan. Alsof Clyde hem kon beschermen. 'We zijn aan het douchen, silly.' voegde Clyde aan zijn vorige woorden toen, Ezra glimlachte klein, niet wetend of hij in Clyde zijn woorden mee moest gaan. Ezra wist niet helemaal of hij met Clyde mee moest gaan of niet, Ezra kon zich namelijk niet voorstellen dat Ronnie Clyde zijn woorden geloofde,hoewel ze natuurlijk ook gewoon aan het douchen waren, met een paar extraatjes.
'Ja, ik heb zo hard mijn best gedaan jullie te supporteren, het zweet brak me uit.' zei Ezra, hoewel Ronnie waarschijnlijk ook wel wist dat Ezra nooit echt de vipers zou aan gaan staan moedigen, niet zolang er ook nog iets voor de Double Trebbles op het spel stond.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

---

"Niemand is zo'n lekkere blonde beach babe als ik, Lex," antwoordde Taylor zonder enige schroom. Hij wist dat hij er mocht wezen, daarvoor stak hij ook genoeg tijd in zijn lichaamsverzorging. Je zou hem nooit aantreffen met ongeknipte nagels, een ongewassen gezicht of niet gepoetste tanden. Het idee dat er wel mensen waren die zulke dingen vergaten of simpelweg niet belangrijk vonden was in zijn ogen regelrecht walgelijk. Bovendien bracht hij ook genoeg tijd al sportend door dat zijn lichaam zo goed als een volautomatische vetverbrandingsmachine was geworden. Hij werkte echter hard, dus hij mocht er ook best trots op wezen, toch? "En ik bedoelde je haar, wijsneus. Je haar is blauw. Als een smurf." Ondertussen vertelde ze hem waar ze wat te bikken konden halen. De wachtrij was er gelukkig kort. Taylor hield niet van aanschuiven. Taylor hield van veel dingen niet, maar aanschuiven behoorde toch wel tot de top vijf. Zonder twijfel. "Wil jij ook wat? Ik trakteer!" bood Lexie aan terwijl ze doorschoven. "Nee dankje, ik hoef die derrie n- oeh, pretzel!" Als een kind wees de mannelijke Venom naar een persoon voor hen die het kraam verliet met een gigantische soft pretzel in de handen. Normaal probeerde hij zo weinig mogelijk koolhydraten binnen te krijgen via brood, omdat hij dan een uur later alweer honger had, maar dit was in zijn ogen een lekkernij dat het zondigen waard was. Het was een simpele snack; wat je zag was wat je kreeg. Pretzels logen niet. "Pretzel please," grijnsde hij van oor tot oor. Terwijl ze wachtten dacht de cheerleader na over de woorden van zijn blauwharige bestie. Baby Hanson was helemaal zijn type niet, grotendeels omdat ze zowat in haar broek deed als ze hem zag komen, maar hij zag wel in dat ze bepaalde troeven had. Twee hele grote troeven. Bovendien hadden hij en Lexie blijkbaar een heel ander idee van aantrekkelijke jongens. Gus mocht dan wel zijn oppermakker zijn, hij zou Taylor niet kunnen krijgen. Wacht. Wat? "Je bent gewoon jaloers!" realiseerde hij zich hardop, waarop hij moest lachen. "Je wilt gewoon Gus voor jezelf," plaagde hij zijn teamgenote verder. "You wanna kiss him, and wanna smooch him, and wanna french him," zong hij met een uitdagende blik in zijn ogen. Ik overschreef mijn oude post i.p.v. een nieuwe te posten -_-

[ bericht aangepast op 4 maart 2020 - 19:54 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Daar waar Nick anders best kon lachen om Ronnie's opmerkingen naar hem en Layla toe, kreeg hij zichzelf er nu niet eens toe een glimlach te forceren. Hij wilde niet een nog grotere domper op de feestvreugde zijn, dus het leek hem beter te zwijgen terwijl zijn maatje als vanouds weer aan het ratelen ging en vervolgens ook vertrok op speurtocht naar zijn evenbeeld. Zodra hij dan ook alleen overbleef met de brunette sloeg hij zijn armen om haar heen en trok haar dichter tegen zich aan. Hij drukte zijn lippen op haar zachte haren en liet ze daar even rusten. Haar woorden zinderden zeker nog na. Hij wist ook ergens wel dat ze -zoals gewoonlijk- een goed punt had, alleen leek hij de sterke gevoelens die bij de onfortuinlijke situatie naar boven waren gekomen niet zo gauw aan de kant te zetten. "Ik weet dat het Laurel is," gaf hij haar gelijk. "Maar dat is het ook precies." Het leek pas gisteren dat zijn zusje naar hem toe kwam gerend als ze een pleister nodig had, of als ze weer eens een lieveheersbeestje had gevangen en zijn hulp nodig had om een geschikte pot om te toveren tot een paradijsje voor het beestje. Ze had hem altijd alles verteld toen ze nog klein was. Vandaag was echter de zoveelste herinnering dat dat nu niet meer zo was. Het was de eerste keer dat hij echt beseft had dat ze geen klein meisje meer was, en zijn hulp niet meer hoefde. Dat ze hem niet meer nodig had, en geheimen voor hem hield. "Ik snap niet hoe het gebeurd is," sprak hij, hopend dat Layla wel zou weten dat hij niet doelde op de onverwachte kus die zich net voorgedaan had. "Wat heb ik verkeerd gedaan?" Hoe had hij haar het idee gegeven dat hij er niet meer was voor haar? Dat ze niet bij hem terecht kon? "Waarom zeiden ze beiden niks, Lay?" Hoewel zijn hersenen op volle toeren draaiden leek hij er niet bij te kunnen waarom ze het idee hadden gehad dit voor hem verborgen te moeten houden.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Laurel leek me niet helemaal te geloven, zelfs al twijfelde ik nu niet aan mezelf. Ik had alleen geen tijd meer om haar verder te overtuigen, want mijn moeder en zusje voegden zich bij ons om me te feliciteren. Ze leken het drama van daarnet gelukkig niet mee te hebben gekregen. Ik kon me nu toch minder op Laurel concentreren. Natuurlijk zou Juul Juul niet zijn, als ze meteen conclusies zou trekken uit dit alles en ons ermee confronteerde. Het ging gelukkig wel beter dan met Nick, maar dat was ook niet lastig. Toch wilde ik niet dat Laurel zich er ongemakkelijk bij voelde, wat mogelijk wel zou gebeuren als Juul bleef kletsen. Ik besloot Laurel dus maar officieel voor te stellen. Het was alleen een beetje vreemd, omdat ik haar nooit echt had gevraagd mijn vriendinnetje te zijn. Ik wist na dit alles niet hoe ik het anders zou moeten noemen, maar toch vond ik het best spannend. Ik hoopte dat Juul en mama het accepteerde, maar ook dat Laurel het okay vond. Mijn ogen waren dus ook meer op haar reactie gericht dan op die van mijn familie bij het uitspreken van het woord. Ik zag eerst verbazing, wat mijn hart een kort gevoel van paniek gaf, maar al snel ebte dat weg toen ik haar glimlach zag en haar zachte woorden hoorde. Haar glimlach kopieerde zich op mijn gezicht. Voor ik iets kon zeggen, of voor mijn familie iets kon zeggen, begon Laurel te ratelen. Dit vertelde mij dat ze dit erg spannend vond. Zodra ze iets spannend vond begon ze te ratelen. Het zou nog wat worden als ze me officieel aan haar ouders voorstelde. Die kenden mij al wel, maar toch. Ik luisterde rustig en aandachtig, met mijn arm nog altijd om haar heen en de domme grijns op mijn gezicht. Ze was zo schattig en haar spanning was echt nergens voor nodig, want ik wist zeker dat Juul en mama haar geweldig vonden. Ik drukte zacht een kus op haar haren richting het einde van haar verhaal. "Rustig maar. Ze eten je echt niet op." fluisterde ik haar zacht toe. Mijn moeder kon het niet gehoord hebben, maar wat ze deed was wel heel lief. Ze pakte voorzichtig Laurel's handen vast en zei: "Heel aangenaam kennis met je te maken, Laurel. We zijn hartstikke blij dat Gus iemand zoals jij heeft gevonden. Hij zal het zelf misschien niet toegeven, maar hij straalt echt in jou bijzijn. Zo heb ik hem eerder nog niet veel gezien. Welkom bij de familie." Juul was iets minder subtiel, maar haar hart zat zoals altijd op de goede plek. "Je laat mijn broer echt grijnzen als een idioot. Goed gedaan! Dat gebeurt niet snel, wat verrassend is gezien hij wel een idioot is." "Julia!" "Sorry mam. Anyways, je moet me echt een keer vertellen wat voor roddels hij je allemaal over ons heeft verteld. En dan kan ik je allerlei inside informatie geven over hem." "Julia genoeg." Daarmee werd mijn zusje stil, terwijl intussen mijn hoofd rood was geworden. Dat meisje was echt niet te stoppen. "We zien je thuis, okay, lieverd?" zei mijn moeder tegen me, waarna ik knikte. "En hopelijk zien we jou ook snel." zei ze nog tegen Laurel. Ik bukte iets, zodat mijn moeder me een kus op mijn voorhoofd gaf, waarna ze vertrokken. Dit had ze altijd gedaan, en deed ze nogsteeds. Ik vond het heel fijn, al voelde ik me er nu een klein beetje onzeker over. Was het raar dat je moeder dat nog deed als je 17 was en drie koppen groter? Toen ze uit het zicht verdwenen waren draaide ik me weer naar mijn vriendinnetje. Mijn vriendinnetje, wat een heerlijke gedachte. "Sorry voor Juul. Ze is echt zo slecht nog niet, maar ze is... Tja, ze is een beetje veel." zei ik tegen haar, terwijl mijn wangen nog ietsjes rood waren. Ik hoopte maar dat mijn zusje niet te veel was voor Laurel. "Maar dat ging in elk geval erg goed. Volgens mij mogen ze je wel." Mijn glimlach was nog altijd erg breed. Het had bijna niet beter kunnen gaan. Mijn oog viel op mijn sporttas, die nog vrij alleen langs het veld lag. Na dit soort wedstrijden gingen we meestal toch niet douchen, dus legden we onze tassen meestal gewoon bij de banken neer. "Kom. Ik heb wat voor je." Ik tilde mijn helm op van het veld, pakte haar hand vast met mijn andere hand, en nam haar rustig mee richting de bank. Eenmaal daar aangekomen hees ik mijn tas op de bank en legde ik mijn helm ernaast. Ik hoefde niet lang te zoeken naar wat ik zocht. Met een grijns op mijn gezicht toverde ik mijn varsity jasje uit mijn tas. "Tada! Die is voor jou." zei ik, voor ik het jasje bijna ceremonieel om haar ranke schouders legde. Ik keek even rustig naar haar, waarbij mijn grijns alleen maar breder werd. "Het staat je geweldig." was het enige wat ik kon uitbrengen. Ik had hier al heel lang van gedroomd. Ik hoopte alleen maar niet dat dit de onenigheid met Nick zou verergeren. Zo'n jasje mocht misschien voor buitenstaanders weinig betekenen, maar voor ons betekende het dat het echt menens was als je het aan een meisje gaf. Ik stopte snel mijn spullen en mijn helm terug in mijn tas. "Wil je zo vast naar de bus gaan, of wil je nog even hier blijven zitten?" vroeg ik aan haar. Het maakte mij niet uit. Ik had geen zin in de confrontatie met Nick, maar dat ging toch wel gebeuren, dus het had geen zin om ervoor weg te lopen. Ik zei alleen ook echt geen nee tegen wat meer tijd met mijn meisje, nu ze echt de mijne was.

[ bericht aangepast op 1 maart 2020 - 22:12 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Taylor stemde gelukkig in met mijn idee om eten te gaan halen. Ik had geen idee of hij nu echt zelf honger had of niet, maar dat zouden we daar wel zien. Nog voor ik zijn hand kon pakken om weg te lopen, kwam hij met een heel rake opmerking. Ik had niets tegen Nick, maar hij leek zich inderdaad wel duidelijk prettig te voelen in de rol van meneertje perfect. Dat was wel jammer, want als het omgekeerd was geweest, dan zouden we nu al een betere show hebben gehad dan de MMA. Gus was namelijk zeker niet bang om een rake klap uit te delen als hij het nodig vond. Ik had daarvan al wel eens de schade gezien, en besloten aan zijn goede kant te blijven. Ik had geen behoefte in een verbouwd gezicht. Een luide lach rolde over mijn lippen bij Taylor's hele slechte, maar tegelijkertijd briljante imitatie van Nick. "Ow, en schattenpopje, je vergeet mensen erop te wijzen dat ze duidelijk moreel minderwaardig zijn dan wij." Mijn imitatie van Nick's meisje was nog slechter dan zijn Nick imitatie. Sowieso kon hij veel bekakter praten dan ik, maar het ging om het idee, toch? Ik fronste even toen hij me smurfin noemde en porde hem in zijn zij. "Niet iedereen kan een lange blonde beachbabe zijn zoals jij, Taytay, maar mij kan je in elk geval makkelijk gooien." sprak ik hem toe, terwijl hij me met twee beentjes op de grond zette. Ja, ik was klein, maar ik zat er zeker niet mee, en ook dit soort opmerkingen konden me maar weinig deren. Ik had gewoon graag een weerwoord en met mijn beste vriend kon dat, zonder dat hij het persoonlijk opnam. "Hierachter heb ik wat kraampjes gezien." Mijn ogen gleden kort over het veld, terwijl ik mijn arm door die van hem haakte. "Laten we gaan voor die twee een week worden geschorst voor indecent exposure. Wie had kunnen denken dat die nerd zo'n stud als Miller aan de haak kon slaan? Ze moet dan wel heel goed zijn als hij de cheerleaders inruilt voor haar, maar daar wil ik nu echt niet aan denken. Getver." Nu moest ik zeggen dat mijn pleziertjes met de rode attacker heel aangenaam waren geweest, en ik zou geen nee zeggen als het nogmaals zou gebeuren, maar goed. Ik sleurde Taylor mee, voor we een eerste rij plek kregen voor die show. Al snel stonden we bij een hotdogkraam, waar gelukkig nog maar weinig mensen stonden. "Wil jij ook wat? Ik trakteer!" Ik had wat zakgeld meegekregen van mijn ouders. Het was niet veel, maar een hotdog na een gewonnen wedstrijd kon altijd wel, en eentje extra was ook geen probleem.

---

Bowties were never Cooler

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

"Jezus, Ronnie, wat denk je dat we aan het doen zijn? Schaken?" zei mijn broertje waardoor ik hem schaapachtig aankeek. Meende hij dat nou? Volgensmij begon ik rood aan te lopen, niet van schaamte -wat ik ook zeker voelde gezien mijn twee captains hier zo goed als poedelnaakt stonden- maar eerder uit woedde. 'We zijn aan het douchen, silly.' Nu ging zo goed als maar kon het licht bij mij uit. Ezra ging wat onwennig achter Clyde staan en glimlachte zwakjes.
'Ja, ik heb zo hard mijn best gedaan jullie te supporteren, het zweet brak me uit.' sprak Ezra, als blikken konden doden, dan lager ze beiden op de grond nu. "Ik ben GODVERDOMME niet DOM , CLYDE! " riep ik gefrustreerd, waarna ik weer naar Ezra. " En jij houd beter je mond!" sneerde ik vervolgens. Zijn woorden hielpen mij bepaald niet beter te voelen. "Dit is zo fucking vernederend." ik voelde de tranen in mijn ogen opwellen. Het maakte mij niet uit als Clyde liever jongens had... Maar Ezra? En mij dan nog eens als een dom kind behandelen. Ik pikte het niet. "FUCK JULLIE " schreeuwde ik dan, waarna ik mijn handen in de lucht gooide. "Weet je wat, ik kap ermee! Zoek maar een ander lid voor jullie teams!" kwam er kwaad over mijn lippen waarna ik de tranen over mijn wangen voelde rollen. "EN DOE EEN BROEK AAN JEZUS." vervolgde ik kwaad, waarna ik de kleedkamers uitstormde. Mijn onderlip trilde even en ik wilde zowaar huilen. Ik wilde hier weg, ik wilde hier zo focking graag weg. Eens buiten keek ik wat beduusd rond, al zag ik Sienna staan. Ik liep zowat op de dame af en gooide mijn armen in haar nek. "Sienna, Sienna breng me hier weg alsjeblief." snikte ik. We stonden ver genoeg zodat anderen ons niet konden zien.

JASON LEONARD RENFIELD

---

Sienna draaide zich met een opgetrokken wenkbrauw om, ze kon me haast doodbliksemen met haar blik. Bijna. ''Beter dan helemaal niet winnen,'' sprak ze waardoor ik nu mijn wenkbrauwen optrok, sprak ze nou over haarzelf? "Toen ik laatst checkte waren jullie verloren." sprak ik geamuseerd over de cheerleaders. Nee ik was het wat moe om altijd stil te zijn. Het altijd moeten slikken van hun gemene woorden of de slushie douches die we dagelijks kregen. Ik had er genoeg van om altijd een paar extra kleren te moeten voorzien, gewoon omdat ik niet zo populair was als hen. Ze zuchtte geërgerd. ''Dan hakken we je hoofd wel eraf, zijn we overal vanaf.'' mompelde ze waarna ze haar tas nam en de trappen afliep. Ondertussen was ik Clyde en Ezra uit mijn visier verloren, die twee verborgen sowieso wat... Ik liep de trappen af en stak mijn handen in mijn zakken, dat word een gezellige busrit...

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

"Toen ik laatst checkte waren jullie verloren." De steek van Jason zorgde ervoor dat ze toch wat hulpeloos tegen de muur voor de kleedkamers leunde en nog niet naar binnen ging. Het deed ergens wel pijn maar ze wist ook dat ze het verdiend had met hoe ze hem zojuist had behandeld. Ze zuchtte zacht en sloot haar ogen, tot iemand zijn armen ineens om haar nek gooide.       "Sienna, Sienna breng me hier weg alsjeblief." Ze opende haar ogen langzaam maar wist allang wie het was. Ronnie. Wat? Hij snikte? Ze fronste even. Was ze nu wel goed genoeg? Ze duwde die gedachte net zo snel weer weg en knikte. Ze had alleen geen idee waarheen. Haar blik gleed even rond maar viel al snel op een andere kleedkamer, waar geen team aan toegewezen was. Ze beet op haar lip, nam haar tas en duwde Ronnie die kant op. Ze zou ondertussen toch echt uit haar cheerleaderoutfit moeten - hell, dat wilde ze ook. Ze duwde Ronnie door de deur en volgde zelf, waarna ze toch even rond keek maar er was niemand. Ze duwde de deur weer dicht en leunde er even tegen aan terwijl ze naar hem keek.       ''Wat is er aan de hand?'' vroeg ze dan toch zacht. ''Waarom ben je zo overstuur?'' Ze fronste terwijl ze haar tas op de grond liet vallen en zijn gezicht bestudeerde. Over de wedstrijd? Nee, dat kon bijna niet.

---

---

De reactie van mevrouw Miller bracht bijna onmiddellijk weer tranen teweeg bij Laurel. Het was slechts een klein gebaar, hoe ze haar handen vasthield, maar het betekende zo immens veel voor haar. Ondanks deze vrouw haar eigen moeder niet was, hing de moederliefde bijna tastbaar in de lucht en wist deze een gevoelige snaar bij de jongedame te raken. Het verwarrend verdriet vanwege haar eigen gemis, gepaard met de acceptatie en troostende woorden die haar nu geschonken werden brachten haar behoorlijk van de wijs. Zodra Julia echter haar mond opentrok rolde er een oprecht gelach over de lippen van het blondje. Ze sloeg een hand voor haar mond, omdat ze de jongere meid niet het idee wilde geven dat het oké was haar broer een idioot te noemen. Het was alleen de spontaniteit waarmee ze haar zin had vervolledigd die de situatie humorvol maakten. Vol verwondering keek ze toe hoe moeder en dochter aan het kibbelen gingen. Ze vroeg zich in stilte af of het tussen haar en haar eigen moeder ook zo geweest zou zijn; het ene moment elkaar proberen overtroeven en het volgende moment er samen om giebelen. "En hopelijk zien we jou ook snel." Laurel knipperde even, danig in de ban van wat zich net afspeelde dat ze niet meteen in de gaten had gehad de statige dame hun vertrek had aangekondigd. Ze deed een poging zich zo snel mogelijk te herstellen. "Dat zou ik fijn vinden." Daar waar ze eerder had moeten nadenken over wat ze kon en wilde zeggen kwamen de woorden nu vanzelf. Een beetje ontroerd keek ze toe hoe Gus nog een kus op zijn voorhoofd kreeg. Ze kon zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst zoiets vertederends had gezien. Daar waar het eerder voelde alsof ze nooit meer vrolijk zou worden, leek ze nu de glimlach niet meer van haar lippen af te krijgen. "Sorry voor Juul. Ze is echt zo slecht nog niet, maar ze is... Tja, ze is een beetje veel. Maar dat ging in elk geval erg goed. Volgens mij mogen ze je wel." "Ik mag haar wel, ze heeft in elk geval pit," antwoordde de blondine nog voor de laatste woorden van de attacker volledig doorgedrongen waren. Terwijl ze het tweetal nakeek besefte ze dat ze nog zelden zo erg gewenst was dat uitgesproken woorden waarheid mochten wezen. "God, ik hoop het," verzuchtte ze, alvorens haar blik weer op de roodharige lacrosse ster te richten. Veel tijd om bij te komen kreeg ze echter niet. "Kom. Ik heb wat voor je." Verbaasd liet Laurel zich het veld af leiden. Ze had zich helemaal niet aan een verrassing verwacht - wat wellicht ook wel de bedoeling moet geweest zijn. Nieuwsgierig probeerde ze om Gus heen te turen terwijl hij met zijn tas bezig was, al slaagde ze daar amper in. Zodra hij zich omdraaide was het echter zo duidelijk als maar kon. "Tada! Die is voor jou." Ze was sprakeloos, terwijl ze naar het varsity jack staarde. Ze had een minuutje nodig om de surprise te verwerken, terwijl hij om haar schouders gelegd werd. Laurel wist maar al te goed wat dit betekende; ze had het gezien bij Nick en Layla jaren terug en hoe het wekenlang hét gespreksonderwerp op school was geweest. Ze kon niet meer op twee handen tellen hoe vaak ze er zelf over gefantaseerd had met het jasje van Ronnie aan te mogen trekken. Dat het Gus' jack was maakte het alleen maar zoveel beter. Dat het een statussymbool was kon haar niet minder deren, daar gaf ze geen zier om. Maar de betekenis die achter het gebaar schuilging wist haar te raken tot in het diepste van haar ziel. Genietend van het moment liet ze haar armen door de mouwen glijden, waarna ze de kraag van het jasje wat omhoog trok en de geur van Gus' favoriete luchtje diep in zich opnam. Ook thuis sliep ze nog steeds met het hemd dat ze op het feestje bij hen thuis van hem had gekregen, maar daar was zijn geur inmiddels zo goed als volledig uit verdwenen. Dat ze een deel van het gesprek moest gemist hebben begon haar pas te dagen toen ze opkeek en de vragende blik op het gezicht van haar vriendje zag - ze wist niet of ze ooit aan die term zou kunnen wennen. Ze beet even op haar onderlip, wist niet goed of het erger was te vragen te herhalen wat hij gezegd had, of dat juist niet te doen. "Ik - Dit is - dank je, Gus," stamelde ze, nog steeds van haar melk af. Wederom was zij degene die de afstand tussen hen in sloot. Deze keer liet ze haar armen om zijn middel glijden en hield hem stevig tegen zich aan, haar hoofd rustend op zijn borstkas. Ze mochten het dan wel eerder officieel gemaakt hebben, ze wist tot nu toe niet dat iets ook officieel officieel kon zijn. Zonder los te laten leunde ze wat naar achter toe en tilde haar hoofd wat op, zodat ze haar favoriete jongen aan kon kijken. "Maar ik heb niks voor jou," bracht ze uit. Ze wist op rationeel vlak wel dat ze zich niet schuldig hoefde te voelen, en dat hij dat wellicht ook niet verwachtte, maar dit voelde te gewichtig om zomaar voorbij te laten gaan. Alleen had ze geen enkel idee hoe ze dit kon evenaren, zelfs al had ze het op voorhand geweten. Het was niet alsof ze hem een plezier kon doen door hem haar ukelele te schenken. "Ik bedoel, ik heb wel een nieuw setje mee maar ik denk niet dat we dezelfde bh-maat hebben," flapte ze er zonder nadenken uit, waarmee ze haar eigen verrassing voor later naar de vaantjes hielp. Wat zij had was iets om te delen, en waar zij uiteindelijk meer aan zou hebben dan hij - het leek haar simpelweg niet voldoende, vergeleken met zijn geschenk.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

• 18 • Double Trebble • Mrs. Right • w/ Nick •

Een glimlach verscheen op Layla's lippen bij het horen van de plagende opmerkingen die Ronnie haar en Nick toewierp — heel even zelfs klonk er een zachte grinnik van haar kant, terwijl ze licht met haar hoofd schudden. Layla keek Ronnie kort na, eens hij besloot opzoek te gaan naar zijn broertje en voelde hoe een zachte tevreden zucht haar mond verliet zodra Nick haar in zijn armen nam. De spanning die door hem heen trok nog duidelijk aanwezig.
      "Ik weet dat het Laurel is," klonk het zacht doch duidelijk verstaanbaar voor de brunette. "Maar dat is het ook precies."
Zachtjes leunde Layla iets naar achteren zodat ze Nick's gezicht kon zien, terwijl hij nog altijd tegen haar sprak. De woorden die hij hardop zei raakte haar diep en Layla wilde niks liever dan het gevoel van tekort komen bij Nick wegnemen, want dat was wel het laatste wat hij verdiende. "Ik snap niet hoe het gebeurd is," bracht Nick uit. "Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom zeiden ze beiden niks, Lay?"
      "Allereerst," begon Layla, terwijl ze Nick recht aan keek — haar blik zacht, omdat ze begreep waar hij vandaan kwam, maar ergens ook moest toegeven dat ze Laurel eveneens snapte. "Heb jij helemaal niks verkeerd gedaan," ging de brunette verder. "Maar zij ook niet. Ja, ik ben het met je eens dat ze iets hadden moeten vertellen, en ik denk dat ze dat ook echt wel van plan waren, maar misschien hadden ze daarvoor nog niet het juiste moment gevonden.." Hopende dat Nick begreep wat ze bedoelde keek Layla naar hem op. Op haar lippen vormde zich een liefdevolle glimlach, alleen voor hem en stak ze haar hand uit om met haar vingers zacht door de haren in zijn nek te gaan.
      "Ze zal je altijd nodig hebben, Nick," bracht Layla vervolgens zachter uit. "Ook al lijkt het daar nu misschien niet op, je bent haar broer en die is door niemand te vervangen." Zachtjes sloeg ze haar armen steviger om Nick heen, wreef zacht met haar neus langs de zijne alvorens een klein kusje op zijn lippen te plaatsen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

"Niemand is zo'n lekkere blonde beach babe als ik, Lex," antwoordde Taylor zonder enige schroom. Hij wist dat hij er mocht wezen, daarvoor stak hij ook genoeg tijd in zijn lichaamsverzorging. Je zou hem nooit aantreffen met ongeknipte nagels, een ongewassen gezicht of niet gepoetste tanden. Het idee dat er wel mensen waren die zulke dingen vergaten of simpelweg niet belangrijk vonden was in zijn ogen regelrecht walgelijk. Bovendien bracht hij ook genoeg tijd al sportend door dat zijn lichaam zo goed als een volautomatische vetverbrandingsmachine was geworden. Hij werkte echter hard, dus hij mocht er ook best trots op wezen, toch? "En ik bedoelde je haar, wijsneus. Je haar is blauw. Als een smurf." Ondertussen vertelde ze hem waar ze wat te bikken konden halen. De wachtrij was er gelukkig kort. Taylor hield niet van aanschuiven. Taylor hield van veel dingen niet, maar aanschuiven behoorde toch wel tot de top vijf. Zonder twijfel. "Wil jij ook wat? Ik trakteer!" bood Lexie aan terwijl ze doorschoven. "Nee dankje, ik hoef die derrie n- oeh, pretzel!" Als een kind wees de mannelijke Venom naar een persoon voor hen die het kraam verliet met een gigantische soft pretzel in de handen. Normaal probeerde hij zo weinig mogelijk koolhydraten binnen te krijgen via brood, omdat hij dan een uur later alweer honger had, maar dit was in zijn ogen een lekkernij dat het zondigen waard was. Het was een simpele snack; wat je zag was wat je kreeg. Pretzels logen niet. "Pretzel please," grijnsde hij van oor tot oor. Terwijl ze wachtten dacht de cheerleader na over de woorden van zijn blauwharige bestie. Baby Hanson was helemaal zijn type niet, grotendeels omdat ze zowat in haar broek deed als ze hem zag komen, maar hij zag wel in dat ze bepaalde troeven had. Twee hele grote troeven. Bovendien hadden hij en Lexie blijkbaar een heel ander idee van aantrekkelijke jongens. Gus mocht dan wel zijn oppermakker zijn, hij zou Taylor niet kunnen krijgen. Wacht. Wat? "Je bent gewoon jaloers!" realiseerde hij zich hardop, waarop hij moest lachen. "Je wilt gewoon Gus voor jezelf," plaagde hij zijn teamgenote verder. "You wanna kiss him, and wanna smooch him, and wanna french him," zong hij met een uitdagende blik in zijn ogen.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Hoewel Nick het aan de ene kant volledig eens was met de woorden van de mooie brunette, wisten ze tegelijk enkel maar meer vragen naar boven te brengen. Hijzelf had er nooit een geheim van gemaakt dat hij Layla leuk vond, hij begreep niet waarom er een geschikt moment moest zijn om tegenover anderen te laten blijken dat je iemand mocht. Zoiets was alleen maar mooi, toch? Zelf had hij het niet eens kunnen verzwijgen toen, al had hij dat gewild. Het stond zowat op zijn gezicht af te lezen. Was dat bij Laurel ook het geval geweest, en was het zijn eigen schuld dat hij niet genoeg opgelet had? En als ze zoiets voor zichzelf hield, wat verzweeg ze dan nog meer voor hem? "Ze zal je altijd nodig hebben, Nick. Ook al lijkt het daar nu misschien niet op, je bent haar broer en die is door niemand te vervangen." Hij probeerde zich over te geven aan de liefdevolle kus die op zijn lippen gedrukt werd, maar zodra hij zijn ogen sloot zag hij één van zijn beste vrienden en zijn zusje alweer zoenend voor zich. "Maar hoe weet je dat zo zeker?" vroeg hij fluisterend, terwijl hij zijn voorhoofd liet rusten tegen dat van zijn liefje. Op dit moment voelde hij zich allesbehalve onvervangbaar. "Wat als ik haar heb weggejaagd?" Als ze al wrok jegens hem koesterde dan zal zijn reactie van net ook niet veel geholpen hebben. "Wat als ze me nodig had... daarvoor... en ik te druk was met andere dingen? Heb ik haar over het hoofd gezien? Wees eerlijk..." Hoe meer vragen hij stelde, hoe meer vragen er in hem op kwamen. Zijn enige troost was dat hij wist dat Layla hem haar mening zou geven zoals die was. Had hij zijn zusje vergeten betrekken in zijn leven? Hun moeder zou zich omdraaien in haar graf...

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

• 18 • Double Trebble • Mrs. Right • w/ Nick •

Hij deed zijn best, maar Layla kon aan alles zien en voelen dat Nick het gebeuren van eerder niet losgelaten kreeg. Ergens kon ze het hem niet kwalijk nemen ook. De zorgelijke uitdrukking sierde nog altijd zijn gezicht, terwijl hij haar kus niet onbeantwoord liet, waarop een kleine glimlach heel even op haar lippen verscheen.
      "Maar hoe weet je dat zo zeker? Wat als ik haar heb weggejaagd?"
Licht schudde Layla met haar hoofd. Ze kon zich totaal niet voorstellen dat-dat de reden was waarom Laurel in eerste instantie niks gezegd zou hebben over haar en Gus. Nick was er altijd geweest voor zijn zusje en had tevens ten alle tijden voor de blondine klaar gestaan — en nu nog steeds was hij er altijd voor haar wanneer ze hem nodig had. Laurel wist dit als geen ander. De brunette fronste, terwijl haar blik op dat van Nick gericht was en beet zacht op haar onderlip. "Wat als ze me nodig had... daarvoor... en ik te druk was met andere dingen? Heb ik haar over het hoofd gezien? Wees eerlijk..."
      "Misschien.." brengt Layla dan bedenkelijk uit, terwijl haar gedachten afglijden naar de afgelopen tijd en de maanden hiervoor. Het was een feit dat Nick het met de tijd meer drukker had gekregen op sociaal gebied; met zijn trainingen en alles wat daar bij kwam kijken, maar ook het onderhouden van zijn vrienden en de tijd die daar bij kwam kijken. Hij kon zich nu eenmaal niet opsplitsen.
      "Het enige wat ik er van kan zeggen, is dat je misschien wat drukker bent geweest op alle vlakken. School, je trainingen, de wedstrijd, vrienden... maar ik kan me er amper bij voorstellen dat Laurel daarom niks gezegd zou hebben."
Licht kantelde Layla haar hoofd, de kleine frons nog altijd tussen haar wenkbrauwen in genesteld, terwijl haar blik over Nick's gezicht heen gleed. "Verder is er niks waarvan ik kan zeggen dat dát de oorzaak is," voegde ze er nog aan toe. Layla wilde niets liever als al zijn zorgen en twijfels bij hem wegnemen, maar uit eindelijk was er maar één persoon die dat echt kon doen — Laurel zelf.
      "Praat straks met haar, of morgen, net wanneer je wil. Ik denk dat zij de enige is die je uiteindelijk het beste antwoord kan geven.."

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'