[RPG • 200] Loser Like Me • Speeltopic 1 - Speeltopics

Williamsburg, Virginia • 2019 Valley Vieuw High is een middelbare school met een breed gamma aan na-schoolse activiteiten met de bedoeling zoveel mogelijk leerlingen te bereiken en klaar te stomen voor hoger onderwijs. Verschillende clubs trekken verschillende types jongeren aan, maar de grootste rivaliteit speelt tussen de immer populaire jocks en cheerleaders en de eeuwig gemeden misfits in het show choir. Dit schooljaar is de inzet hoger dan ooit. Wegens bezuinigingen is de schoolraad genoodzaakt één van beide programma's te schrappen. Men heeft besloten dat het team dat zich niet weet te plaatsen voor de Nationals hun subsidies zal verliezen. Wie zal winnen? En wie is gedoemd om zijn schoolcarrière als Loser af te sluiten? Alsof het high school leven voor de nachtegaaltjes van Valley Vieuw's show choir groep; Double Trebble nog niet moeilijk genoeg was, krijgen ze het nu hoogstwaarschijnlijk pas echt te verduren. De gespierde Valley Vipers van het lacrosse team en hun oogverblindende cheerleaders zijn namelijk niet zomaar van plan hun subsidies af te staan aan een paar ellendige losers. De misfits bereiden zich maar beter voor op een hels schooljaar, want als het om winnen gaat is alles fair game.

• Rollen • Double Trebble (Show Choir/Glee Club) • Laurel Kate Hanson • 15 • Mezzo-Soprano, Background Vocals • [VC: Janet Devlin] • [FC: Nadine Leopold] • RTP2 • Beansidhe •Layla Monroe • 18 • Choreo • Mrs.Right • RTP3 • Canaghan • Ezra Blake Morrison • 18 • Tenor, Male Lead • RTP3 • Venustic • Jason Leonard Renfield • 15 • Angry Emo Boy • RTP4 • Witcher • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher • Bodhi Julian Smith • 18 • RTP4 • Venustic The Valley Vipers (Lacrosse Team) • Nick Adam Hanson • 18 • Defender • Mr. Right •[Jacob Elordi] • RTP3 • Beansidhe • Gus Miller • 17 • Attacker • Second in Command • RTP2 • Klaus • Charlie "Clyde" Carson Amber • 18 • Captain • [Cole Sprouse] • RTP3 • Locke • Roger "Ronnie" Vincent Amber • 18 • Goalie • Twin • [Dylan Sprouse] • RTP2 • Witcher The Viper Venoms (Cheerleaders) • Alexandra Madison Turner • 16 • Klaus • Sienna Isabella Coleman • 17 • Cheercaptain • [FC: Thylande Blondeau] •RTP3 • Velns •Taylor Michael Belmont • 18 • Frosty • RTP4 • Beansidhe

NPC's • John Graystone • 52 • Coach Vipers & Venoms • Streng, rechtvaardig, begripvol, veeleisend, aanmoedigend. • Mr. Akihiko Kobayashi • 27 • Danscoach DT • Geduldig, goedlachs, weet het aangename aan het noodzakelijke te koppelen, grote-broer type. • Mrs. Diana Vascez • 37 • Vocal & muzieklerares DT • No nonsense attitude, gaat tot het uiterste, geeft veel tips en ondersteuning • Maximilian 'Max' Thorsen • 17 • Midfielder • loyaal, sociaal, verantwoordelijk, competitief, kort lontje • Harold 'Henry' Benjamin Goldsworthy • 17 • DT piano & achtergrondzang • stil, vriendelijk • Daeho Kang • 17 • Venoms Co-Captain • Extravert, chaotisch, avontuurlijk, goed hart • Micah Emmanuel Kalani • 19 • Venom • Allemansvriend • June Theodora Middlesworth • 17 • Venom • perfectionistisch, onbegrepen, behulpzaam, energiek • Kaylee Felicia Whitesides • 17 • Venom • • Bruce Dillard • 18 • Viper • Arrogant, charmant, niet de slimste, wanordelijk • Struis • Santiago Delgado • 17 • Viper • Extravert, goedlachs, meeloper • Tall, dark & handsome • Dawson Conroy • 19 • Viper • Boyish charm, achterbaks, aanstoker • Justin Bieber look-a-like • Blake Conroy • 17 • Venom • Narcistisch, ijdel, energiek, sportief • Flaming redhead • Misha Goldberg • 18 • Venom • Verlegen, allemansvriend, pienter • All the right junk in all the right places • Giovanni 'Gio' Minetti • 17 • Viper • Softie, tuig, iets te slim en bijdehand voor zijn eigen goed • Smalste en kortste van het team, maar snel als het licht. Zwarte krullen, parelwitte glimlach, en licht gebruinde huid. Italiaanse trekjes. • Demarcus Hayle • 17 • DT • Vocal Percussion & Beatboxing, backing vocals • Zwijgzaam, gefocust, vriendelijk • Donkere huid, dreadlocks, baggy style Hangout plekken The Bleechers: Vooral de Vipers en de Venoms hangen na de training wel eens rond onder de tribune. Ideaal voor wie een sigaret wil roken of voor een potje zoenen. The Crimson Mall:       The Food Court: (2e verdieping) Wat past er nu beter bij tieners dan fastfood? De kids kunnen kiezen tussen Taco Bell, Burger King, Wasabi (sushi), Spudsy Malone's, The Gas Stop Diner, Starbucks of The Captain's Candy Barrel.       The Shops: (gelijkvloers) Macy's, Nordstrom Rack, Topshop, Victoria's Secret, Tommy Hilfiger, Abercrombie & Fitch, (1e verdieping) Sephora, Foot Locker, Target, Dollar Tree, Barnes & Nobles The Arcade: Twee straten weg van de school ligt de Valley Arcade. Er is een wijd assortiment aan spelletjes, zoals Dance Fever, Skee ball, Basket, Pac Man, Space Invaders, Donkey Kong, etc. • Regels • • Minimumpost van 200 woorden. • Reageer minimaal een keer per week (indien je op reis/kamp gaat, geef dan even een seintje) • We sluiten niemand buiten! • Ik ben helemaal voor drama tussen personages, tussen personen is daar in het rpg echter geen plaats voor. • OOC in het praattopic • Probeer 16+ te beperken, daar draait het RPG niet om. • Als je merkt dat iemand vast zit, moeite heeft hun personage bij de groep te krijgen; zet jezelf in hun schoenen en ga samen op zoek naar een oplossing.

[ bericht aangepast op 27 juni 2020 - 19:26 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

''Ik wet het... Het was nooit mijn bedoeling geweest. Het... Het liep gewoon uit de hand.'' Ik knikte enkel langzaam en trok hem zachtjes omlaag zodat hij ging liggen en zijn hoofd op mijn schoot legde. Het gaf me de mogelijkheid om mijn hand rustig door zijn haren te halen, waarvan ik wist dat het hem kalmeerde. Of juist motiveerde op andere momenten. Het kusje op mijn bovenbeen bezorgde me toch wat kippenvel op de plek en een kleine rilling trok door mijn lichaam. Het was totaal niet het moment ervoor maar ik kon het niet helpen.       ''Ik weet niet waar ik zo'n geweldig iemand als jou aan verdien Sienna.'' Ik begon te glimlachen terwijl ik mijn hoofd langzaam schudde. Daar waren de meningen vast over verdeeld. Zijn vingers tekenden cirkeltjes, wat ook af en toe een rilling opleverde of kippenvel, maar dat negeerde ik zoveel mogelijk. Ik besloot dat het gewoon kwam omdat ik het koud kreeg, al wist ik ergens wel beter, maar opnieuw; dit was niet het moment.       ''Ik weet niet meer wat ik moet doen... Als ik de waarheid vertel... dan zal iedereen me haten en als ik het niet doe, leef ik in een leugen en haat ik mezelf.'' Ik antwoordde niet meteen. Wat bedenkelijk keek ik naar hem en bleef ik met mijn vingers door zijn lokken strelen terwijl ik mijn best deed om een goed antwoord te verzinnen zonder egoïstisch te zijn.       'Het is ook lastig,' begin ik uiteindelijk zacht, nog wat aarzelend over mijn woordkeuze. 'kan je niet met Kaylee bespreken om het ten eerste al 'uit te maken'?' Ik trek een wenkbrauw op terwijl ik naar zijn gezicht kijk.       'Ik bedoel, als je het uitmaakt, hoef je niet tegen iedereen te vertellen dat het nep was maar ben je al van die leugen af. De rest weet ik niet zo goed.. ik weet niet hoe de jongens reageren,' zeg ik zachtjes na een diepe zucht. Ik kan hem wel vertellen dat hij eerlijk moet zijn maar als hij daardoor al zijn vrienden kwijtraakt..

---

---

"Kijk goed en wel dat snap ik, als je het fijn vind dan drink je of doe je het iets vaker. Maar je moet er toch ook nog wat van kunnen genieten? Ik snap gewoon niet hoe mensen zoveel seks kunnen hebben, dat het gewoon niet meer om van te genieten is zeg maar." Verbijsterd door deze uitspraak voelde Taylor zijn wenkbrauw omhoog gaan. Hij probeerde er wijs uit te raken, maar ofwel had hij toch echt net iets teveel op ofwel sprak de jongen klinkklare onzin. Zijn geld stond vanzelfsprekend op de tweede optie. Hij had toch helemaal niet gezegd dat hij niet van seks genoot? Dat was toch echt Jason zelf geweest. Hijzelf had letterlijk net gezegd dat hij er geen genoeg van kon krijgen, hoezo deed hij het dan teveel? "Niet dat ik nu voor een slet wil uitmaken of zo, maar met hoeveel mensen heb je nu al eens het bed gedeeld niet uit 'goesting' maar omdat die attraction er wel was? Hmm? Tegenwoordig springen mensen gewoon op elkaar en zetten ze hun lippen niet waar ze die moeten zetten gewoon omdat we misschien te dichtbij aan het dansen waren?" In zijn hoofd was de Venom al een optelsommetje aan het maken, al beantwoordde het niet volledig aan de vraag van de Trebble. De dames waarmee hij het bed gedeeld had kon hij namelijk op twee handen tellen; Sienna, Lexie en dan nog één kortstondige relatie, en drie dames met wie hij geen bijzondere band had maar alsnog een fysieke aantrekking had gevoeld. Pas toen hij daarmee klaar was drong het tot hem door dat Jason wellicht per ongeluk had aangegeven wat hem overkomen was, en waarom hij er zo verwilderd uit zag. Hij grinnikte even en keek de jongen met pretoogjes aan, klaar om hem van repliek te dienen. "Nou goed, kunnen we het over wat anders dan seks hebben?" "Rude!" bracht de mannelijke cheerleader uit, toen hij onderbroken werd nog voor hij er een woord had uitgekregen. Hij gaf een duwtje tegen de schouder van de loser en nam hem vervolgens als straf de fles alcohol weer af. "Het was mijn beurt om iets te zeggen," ging hij verontwaardigd verder. Toen dat duidelijk gemaakt was stak hij kort zijn neus in de lucht, waarna hij het gesprek verder zette op het punt waar hij voorbij gestoken werd. "Dus die ex-Viper moet wel al een zwart boekje vol gekliederd hebben met telefoonnummers van one night stands, is dat het?" vroeg hij, deels omdat hij er niet zeker van was of dat wel degelijk was wat de bezopen Gleek bedoeld had. "Drie. Drie dronken nachtjes, en laat me je vertellen; ik was niet degene die het initiatief genomen heeft." Met elk woord dat hij sprak voelde hij zijn temperament sterker opflakkeren. "Drie one-nightstands tegenover twee relaties en één goede vriendin waarmee wel eens wat gebeurt, is volgens mij geen slut-material en als het dat naar jouw normen wel is; fuck you!" Taylor klemde zijn kaken op elkaar en vroeg zich af waarom hij zich in hemelsnaam aan het verdedigen was tegenover deze preutse snob. "En for the record, ik heb van elke keer genoten, jij pretentieuze trol." Hij zette de fles hard neer, waardoor de overgebleven inhoud klotste. Hij vouwde zijn armen over elkaar en staarde mopperend voor zich uit. "Godverdomme mij vertellen dat ik een slet ben... weet vast niet eens waar z'n lul zit - Weet je wat jouw probleem is?!" halverwege zijn gemopper richtte hij zich weer tot de zuurpruim. "Je zou beter eens van de grond gaan, in plaats van mensen te vertellen waarom ze het niet moeten doen!"

[ bericht aangepast op 22 nov 2019 - 20:43 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Gus leek haar onhandigheid gelukkig niet afstotelijk te vinden, of hij liet het in elk geval niet merken. Smakelijk kauwde ze het zuurtje dat hij haar toegestopt had weg. "Oh, upsie daisy," flapte ze er spontaan uit toen de Viper haar schijnbaar moeiteloos op zijn schoot tilde. Verrast keek ze hem even aan, al vergat ze de vraag die ze hem had willen stellen zodra zijn ogen de hare vonden. Ze voelde haar mondhoeken omhoog kruipen. "Waar waren we?" vroeg Gus, duidelijk iets minde de kluts kwijt. Niet in staat het oogcontact te verbreken, en net zo min om zich ook maar enige vorm van coherente taal te herinneren hierdoor, staarde ze hem nog even in stilte en met een idiote glimlach aan. Het ongemakkelijke gevoel waar ze zich aan verwachtte bleef uit. In plaats daarvan voelde ze opnieuw haar hart sneller slaan, zoals het tijdens het zoenen had gedaan. Een rilling deed haar iets dichter tegen de Viper aan kruipen, terwijl ze één van de dekens wat verder over haar benen heen trok. "In de boomhut?" antwoordde het blondje uiteindelijk, nog niet helemaal bij de pinken. Ergens achter in haar hersenen besefte ze wel dat dat niet het antwoord was waar de adonis naar op zoek was, alleen kon ze niks beters bedenken. Ze zag de lichtjes om hen heen weerspiegeld in zijn ogen. Pas nu merkte ze op wat voor een unieke kleur deze hadden. "Je hebt ogen als de maan en sterren," hoorde ze zichzelf luidop zeggen, wat niet haar bedoeling was geweest. Ze beet op haar onderlip, om te voorkomen dat er nog meer cliché's door de filters van haar hersenen naar haar mond glipten. Daar was het gevoel waar ze voor vreesde. Had ze zich belachelijk gemaakt? Haar hand ging op zoek naar de zijne, waarop ze hun vingers verstrengelde, alsof hij anders elk moment de benen kon nemen. "Je zou naar beneden naar binnen kunnen wandelen, en met gelijk meisje dat je wilt naar huis kunnen gaan," sprak ze zachtjes, steevast overtuigd hiervan. "Waarom wil je de avond met mij spenderen?" haar vraag kwam voort uit oprechte nieuwsgierigheid. Ze snapte het niet, er liepen binnen veel knappere dames rond, die vast niet bloosden bij elke twee woorden die ze zeiden, en niet zouden treuzelen om hem aan de haak te slaan. Wat moest hij met een loser als zijzelf? "Niet dat ik klaag," voegde ze er met een zachte glimlach aan toe.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Laurel leek even niet meer te weten wat ze met alles moest, of in elk geval wat ze moest antwoorden. Was dit iets te ver? Of was dit weer iets wat niemand ooit aan haar had gevraagd? Dat laatste kon ik me echt niet voorstellen, zelfs al was ze duidelijk onervaren en was Nick eens soort rottweiler als het op zijn zusje aan kwam. Tja, misschien was het wel zo. Haar glimlach was wel prachtig, net als haar stralende blauwe ogen. Ze was net een teer engeltje. Haar rilling haalde me iets uit gedachten. Zonder erover te hoeven denken hield ik haar dichter tegen me aan. Ik had zo veel vaker met meisjes gezeten, maar dit voelde compleet anders. Mijn hart leek sprongetjes te maken, en ik kon aan niets anders denken dan zij. Niet wat er zou komen, of wat ik wilde, of dat ik trek had, of wat dan ook, enkel zij. Een unicum voor mij, want zodra ik niet in een wedstrijd of training zat, was ik eigenlijk nooit compleet gefocust op iets geweest. Haar antwoord overviel me. Dit was iets waar ik nooit aan had kunnen denken. Een donderende lach rolde over mijn lippen. Ik lachte haar zeker niet uit, maar het was echt heel hilarisch, vooral omdat het me zo overviel. Toch kon ik me gelukkig snel herpakken tot een licht gegniffel er een grijns op mijn gezicht. "Okay die zag ik niet aankomen." mompelde ik gniffelend. Dat gegniffel verstomde helemaal toen ze mij complimenteerde op mijn ogen. Dit was voor mij een unicum, meestal keken meiden wel naar andere dingen dan mijn ogen. Het voelde best heel persoonlijk, en precies om die reden kleurden mijn wangen weer kort lichtjes rood. Ik voelde haar hand in de mijne en gaf er een zacht kneepje in. Waar had ik haar ooit aan verdient? Dat gevoel werd nog veel sterker toen ze weer begon te praten, al deden haar woorden ook wel pijn. Had dit alles dan niets betekend voor haar? Geloofde ze me dan echt niet? Of had ze zo'n laag gevoel voor eigenwaarde dat ze dacht dat zij degene was die mij niet verdiende, terwijl het zeker andersom was? Ik sloeg mijn arm die nog om haar middel lag nog wat steviger om haar heen en keek haar recht aan. "Mijn lieve, oprechte, slimme, bloedmooie Laurel. Waarom zou ik vertrekken als ik niemand anders wil? Nu jij de enige bent aan wie ik kan denken." Ik drukte nog een kort kusje op haar lippen. Natuurlijk wilde ik dat dit langer duurde, maar ik wist niet in hoeverre ik dan controle op mezelf kon houden, zeker nu we echt alleen waren en een veel comfortabelere plek hadden. Ik wreef zachtjes met mijn duim over de rug van haar hand en keek haar aan met dezelfde domme grijns die nu al best een tijdje rond mijn mond speelde. Ik kende haar nog niet zo goed, maar nu al voelde het of dit lang niet de eerste avond was samen. Bij die gedachte kwam er iets in me op. "Zullen we een spelletje doen om elkaar wat meer te leren kennen? Want zelfs al heb ik je veel gezien, ik ken je jammer genoeg amper, en daar wil ik graag verandering in brengen." Ik beet even op mijn wang. Ik hoopte maar dat dit niet verkeerd viel, want ik wilde het echt niet nu al verpesten, al zou dat wel echt typisch iets voor mij zijn. "Jij mag mij eerst 3 vragen stellen, die ik eerlijk moet beantwoorden, en dan stel ik er 3 aan jou, en zo gaan we door tot we het zat zijn. Wat denk je?" Ik keek haar vragend en hoopvol aan. Ik wilde haar echt graag beter leren kennen, maar ik wist niet echt een andere manier dan dit, dus ik hoopte maar dat ze het goed vond, of dat ze zelf een beter idee had.

---

Bowties were never Cooler

---

---

"Mijn lieve, oprechte, slimme, bloedmooie Laurel. Waarom zou ik vertrekken als ik niemand anders wil? Nu jij de enige bent aan wie ik kan denken." Het voelde een beetje gladjes aan, en kort betwijfelde Laurel of zij de enige was die hij ooit met deze woorden had opgehemeld. Het benauwde haar, dreigde even haar terug in haar schulp te doen kruipen - waar niemand haar kon raken met daden of woorden. Maar toen Gus haar wederom kuste smolten die negatieve gedachtes als twijfel voor de zon. Er lag een eerlijkheid in die ze in zijn woorden niet kon aanvaarden, maar hiermee onmogelijk kon ontwijken. Ze besefte maar al te goed dat het haar onzekerheid was die haar parten speelde, en kwam voor de zoveelste keer in haar leven tot de conclusie dat dit niet was hoe ze wilde leven. Ze wilde het beste in anderen zien, en zoals het nu ging maakte Gus haar dat behoorlijk makkelijk. Hij deed zo zijn best om haar een kant te tonen waarvan ze vermoedde dat weinigen die reeds te zien hadden gekregen. En hoewel ze zich niet kon vinden in veel van de complimentjes die hij haar vanavond al geschonken had betekende de achterliggende gedachte eraan zoveel voor haar. "Zullen we een spelletje doen om elkaar wat meer te leren kennen? Want zelfs al heb ik je veel gezien, ik ken je jammer genoeg amper, en daar wil ik graag verandering in brengen." Ze aarzelde geen seconde voor ze hevig knikte, het volledig eens met zijn voorstel. Ze wilde weten wie deze galante jongeman werkelijk was, waar hij vandaan kwam en wat er in zijn hoofd omging. Ze was zo nieuwsgierig naar zijn... wel - alles. "Jij mag mij eerst 3 vragen stellen, die ik eerlijk moet beantwoorden, en dan stel ik er 3 aan jou, en zo gaan we door tot we het zat zijn. Wat denk je?" Ze voelde zich opnieuw een vijfjarige, op de best mogelijke manier. Haar broer was namelijk altijd al het slachtoffer geweest van zijn competitiedrang, waardoor hij eiste elk spel dat ze ooit samen deden te mogen beginnen. Het was een ware traktatie wanneer Laurel eerst aan de beurt mocht, en hoewel Gus dit vrijwel onmogelijk had kunnen weten voelde het alsof hij een hartewensje van haar innerlijke kind in vervulling had laten gaan. Ze kreeg in de gaten dat ze door de spanning die haar vreugde met zich meebracht behoorlijk stevig in zijn hand gaan knijpen was, en loste haar greep een beetje. "Oké. Oké, maar Gus-" bracht ze enthousiast uit alsof ze hem een gigantisch voorstel zou doen. "Ik ga mijn drie vragen ineens stellen, zodat ik er tijdens je antwoord niet hoef over na te denken en gewoon kan luisteren," verklaarde ze. Het was altijd al een valkuil geweest, dat ze teveel nadacht over dingen. Ze wist dat ze best in staat was in gedachten tien keer van vraag kon veranderen en daardoor maar de helft van wat hij te vertellen had mee zou krijgen. Dat vond ze niet eerlijk tegenover hem, en daarbij kwam dat ze ook echt wilde weten wat hij te zeggen had. Ondertussen waren er al zo'n honderd vragen in haar opgekomen. Gelukkig wist ze de keuzestress die daarbij kwam kijken algauw te bedwingen door de kennis dat ze ze, indien ze dat wilde, allemaal zou kunnen stellen. Ze likte kort haar bovenlip in opperste concentratie en kwam vervolgens met de eerste vraag op de proppen. "Als je nu de rest van je leven slechts nog één soort ijs mocht eten, welke smaak zou je kiezen?" Zelf zou ze hier niet lang hoeven over denken, maar voor ze zichzelf teveel kon afleiden met gedachtes aan de bevroren zoete zonde ging ze verder. "Als je één moment uit je leven over kon doen, wat zou je veranderen? En..." Ze plukte een verdwaald zuurtje van zijn buik af terwijl ze haar derde vraag overwoog. "Wil je een snoepje?" Ze bracht het Sour Patch Kid tot vlak voor zijn lippen, enkel en alleen om het dan in haar eigen mond te stoppen. "Nee, nee dat was mijn vraag niet," kirde ze, hoogst geamuseerd om zichzelf. Ze dwong zichzelf wat te kalmeren, voor ze volledig als een halve gare over kon komen en stelde haar derde vraag. "Wat is het mooiste compliment dat je ooit ontvangen hebt?" Laurel deed haar best om niet te laten blijken hoeveel nieuwsgierigheid er door haar om ging, al wist ze niet of ze daar geheel in slaagde. "Neem je tijd," verzekerde ze hem echter, en ondanks haar eigen gemoed wel degelijk gemeend. "Neem een snoepje," vervolgde ze, waarna ze hem dezelfde poets bakte als twee minuten daarvoor. Ze grinnikte even, terwijl ze tevreden op het zuurtje knabbelde.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Bij mijn voorstel van een activiteit begon ze nog meer te stralen, iets wat ik voor onmogelijk had gehouden. Ook kneep ze meer in mijn hand. Gelukkig was ze niet heel sterk, anders had dit nog wel pijn kunnen doen. Toen ze begon te praten hoorde ik enkel haar enthousiasme. Het koste dan ook moeite om niet enkel te genieten van haar energie, maar om ook te luisteren. Ik gniffelde weer een beetje en knikte. "Dat is wel een beetje het idee ervan. Maar ik zal stil zijn. Maak je geen zorgen." drukte ik haar nogmaals op het hart. Ik wachtte geduldig en vooral heel benieuwd op haar vragen voor mij. Ik wilde alles van haar weten, maar alleen al haar vragen konden me hopelijk al iets vertellen. Haar eerste vraag was niets wat me ooit was gevraagd, maar het zorgde zeker voor een lach op mijn gezicht. Ik moest er alleen wel echt over nadenken. Haar tweede vraag was een stuk persoonlijker. Ik beet even op mijn onderlip. Ik wist het antwoord precies, maar ik had het nog nooit aan iemand verteld, naast Sienna, maar dat was anders. Tussen de vragen door voelde ik haar vingers net niet mijn buik raken, waardoor er een rilling door me heen ging, het was niet van de kou, want met haar in de buurt kreeg ik het vanzelf warm. Er kwam een vraag, maar dat was nu niet echt logisch in het spel. Ik trok al een wenkbrauw op, toen ze het zelf ook merkte, terwijl ze me plaagde met het snoepje. Ik wilde haar net een kus geven, toen ze kwam met haar echte derde vraag. Ook dat was vrij persoonlijk, maar minder dan de tweede. Ze was duidelijk heel nieuwsgierig, en ik had haar beloofd eerlijk te antwoorden, dus dan maar met de billen bloot, of in elk geval voor en deel. Ze zou er toch wel achter komen, al was ik erg bang dat dit mogelijk meteen ook het einde zou zijn van alles. Niemand hield van een zuiplap en zeker niet een die er maar geen goede grip op kreeg. Ik kauwde wat op de binnenkant van mijn wang, op zoek naar de juiste woorden, toen ze me uit gedachten sleurde door hetzelfde te proberen als daarnet. Dit keer wist ik wel te reageren en drukte demonstratief mijn lippen op die van haar. "Mmmmm. Precies het snoepje wat ik zocht." mompelde ik tegen haar lippen met een lach op mijn gezicht. Ik haalde mijn lippen weer van die van haar. "Hmmm... Het ijs... Ik denk butter pecan. Dat is toch echt onweerstaanbaar." Ik beet weer even op mijn lip. Moest ik haar dit wel vertellen? Als ik het deed, was ik haar waarschijnlijk kwijt, maar als ik het niet deed beschaamde ik haar vertrouwen en onze afspraak, en zou ik haar ook kwijt zijn. Ik slikte en richtte mijn ogen op de muur achter haar. "Mijn eerste jaar van Middle School. Daar ben ik echt niet trots op en dat zou een heleboel ellende hebben voorkomen." Ik hoopte maar dat dit genoeg was voor nu. Ik wist dat het niet echt een compleet antwoord was, maar ik durfde haar niet meer te zeggen uit angst haar te verliezen. Mijn stem was zacht en voor het eerst in tijden onzeker. Zo wilde ik eigenlijk helemaal niet gezien worden. Alleen al dit gevoel gaf me de drang om een fles drank te grijpen. Ik pakte maar de fles fris die naast me lag, en nam er een slok uit. Het was niet heel bevredigend, maar ik kon in elk geval iets doen. Ik was bijna vergeten dat ze nog een vraag voor me had. Ik zette de fles weer weg en legde mijn arm terug om haar middel. "En dat compliment... Hmmm... Je bent waardig zoals je bent." Ik glimlachte weer iets meer. Die woorden van mijn moeder elke dag weer hadden me geholpen uit een diep dal te komen. "Maar genoeg over mij." Mijn hele houding en gedrag sloeg weer terug naar hoe het een aantal minuten geleden was geweest voor de vragen, waardoor ik haar ook weer aankeek. Ook begon mijn brein weer, zodat ik gelukkig al snel op een paar vragen kwam, en de stilte niet te lang duurde. "Wie is je favoriete muzikant?" Dat was een inkoppertje voor de zangeres, dacht ik zo, maar het zei ook veel over een persoon. "Hoe ziet je perfecte date eruit?" Plots bedacht ik me dat deze vraag haar misschien wat ongemakkelijk kon maken. "Of dag, als je dat makkelijker vind." voegde ik er snel aan toe, om haar hopelijk een uitweg te geven, mocht ze die willen. De laatste vraag was lastiger. Ik had er zo veel en ik moest een keuze maken. Het idee dat dit spel nog wel langer zou doorgaan hielp enorm met de keuzestress. Wat ik nu niet kon vragen, kwam later vast wel aan bod. "Wat is iets wat mensen denken dat je nooit hebt gedaan, of nooit zou doen, wat je al wel hebt gedaan?" Het was toch wel leuk om te weten hoe erg het beeld wat er toch wel van haar rondging, en wat toch ook nog deels in mijn hoofd zat, klopte of niet.

[ bericht aangepast op 24 nov 2019 - 23:48 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Verrast door Gus' zet liet Laurel de kus over zich heen komen. Natuurlijk had ze verwacht dat hij haar terug zou pakken, alleen was dit niet een manier waarop die ze aan zag komen. Ze kuste de jongen kort terug, grinnikte even en stopte vervolgens haar vrije hand tussen haar benen om zichzelf te weerhouden van verder kattenkwaad. "Hmmm... Het ijs... Ik denk butter pecan. Dat is toch echt onweerstaanbaar." Tevreden keek ze hem aan, het was niet haar eerste keus maar zeker een smaak die ze wist te appreciëren. Dat gevoel nam echter al snel een beetje af en maakte plaats voor een bepaalde bezorgdheid toen ze een donderwolk over zijn gezicht zag glijden. Had ze een verkeerde vraag gesteld? Ze had het positief bedoeld, maar het leek niet in goede aarde gevallen te zijn. Ze hield zich zo stil mogelijk, terwijl ze Gus alle tijd gaf die hij nodig had om tot een antwoord te komen. Laurel maakte er mentaal een nota van om dit soort vragen te vermijden, of in elk geval beter te formuleren. Uiteindelijk werd slechts een tipje van de sluier opgelicht en hoewel de nieuwsgierigheid naar het hoe en waarom in haar brandde besloot het blondje dat als de Viper het wilde vertellen hij dat wel zou doen op zijn eigen termen en zij hem die ruimte moest gunnen. Dat verdiende hij ook. Tot nu toe had hij nog geen enkele zet gemaakt die haar eerder gewonnen vertrouwen kon beschadigen, al had hij er wellicht reeds enkele keren de kans toe gehad. Zijn derde antwoord was echter een positieve verrassing. Bovendien was de blondine het er voor de volle honderd procent mee eens. Natuurlijk zou de jongeman zijn kleinere kantjes hebben, maar tot nog toe lekken deze niet door te wegen tegenover het onmiskenbare goede in hem - althans, die indruk had Laurel. "Maar genoeg over mij." Ze probeerde de duidelijke wisseling in zijn attitude niet persoonlijk op te nemen, maar toch voelde het alsof er een onzichtbare muur tussen hen werd opgetrokken. Met een klein hartje, en in een poging de afstand weer te sluiten, vleide het zangeresje zich nog wat dichter tegen de Viper aan. Ze legde haar hoofd te rusten op zijn schouder, en moest nu lichtjes opkijken wilde ze zijn gezicht zien. "Wie is je favoriete muzikant?" Automatisch verscheen weer een lach op haar gezicht. Het kostte haar elk laatste zelfbeheersing om het antwoord er niet uit te flappen zodra Gus zijn vraag gesteld had, en te wachten tot de jongen klaar was met zijn vragen. Bij de volgende twee vragen voelde Laurel echter haar wenkbrauwen in een frons zakken. Het waren zaken waarbij ze maar weinig stil gestaan had, of niet bij stil wilde staan omdat het te confronterend was. "Michael Bublé," antwoordde ze dan ook prompt, zodat ze de jongen toch alvast één antwoord kon schenken. "Nick plaagt me altijd dat ik mee mag op de bus als de seniorenbond nog een keer naar zijn concert gaat, maar ik kan het niet helpen," ging ze verder. Ze vond hem een geweldige zanger, zowel wat stemgeluid als genrekeuze betrof - en het hielp ook dat hij geen straf was om naar te kijken. Ze veegde snel de grijns die op haar lippen verschenen was van haar gezicht en focuste zich op de volgende twee vragen. "Ik denk dat vooral de sfeer belangrijk is, en niet zozeer wat er gebeurt of waar we heen gaan," bedacht de blondine luidop, wat dates betrof. "Ik denk wel dat ik het fijn zou vinden om verrast te worden met een activiteit of uitstap die mij typeert? Het hoeft geen cent te kosten, liever niet zelfs. Ik hoef geen groot, awkward romantisch gebaar, gewoon iets dat zegt; hé meid, ik zie wie je bent. Cool." Al denkend was ze met haar duim over de rug van Gus' hand gaan strelen. Ze grimaste even bij de conclusie dat ze hem geen voorbeelden of kant-en-klare-ideeën kon geven. "Sorry dat je het met zo'n lame antwoord moet stellen. Ik heb zelf niet veel materiaal om me op te baseren," verontschuldigde ze zich. Ze had Micah dan wel gedate, op een echte date was het duo nooit geweest gezien alles geheim moest blijven. "En ik denk dat mensen toch wel behoorlijk zouden schrikken mochten ze erachter komen dat ik me in een boomhut verscholen heb met de op één na enige kerel die weet dat ik geen eh - weljeweetwel, oh darn zeg het gewoon dork. Dat ik geen maagd meer ben, en hij me nog geen half uur na onze ontmoeting in mijn ondergoed gekregen heeft." Ze porde hem even en lachte kort. "En ik denk niet dat ze dit van me verwachten..." Ze liet Gus los en liet haar hand over zijn borstkas naar boven glijden, tot deze in zijn hals lag. Langzaam overbrugde ze de kleine afstand tussen hen in en drukte haar lippen zachtjes op de zijne. Een prettige kriebelig trok doorheen haar hele lichaam, waardoor ze besefte dat het tijd was om weer even te dimmen. Met tegenzin breide ze een einde aan de kus, waarna ze haar hoofd weer netjes legde waar het eerder lag. Ze stopte nog een snoepje in haar mond om zichzelf af te leiden van de warme gedachten die door haar heen gingen. "Maar ik denk dat hetgene waarvan iedereen verrast zou zijn, god weet dat ik het zelf was, mochten ze er achter komen dat ik in staat ben pure en onverdeelde haat te voelen. Toen Linda en Layla net bij ons ingetrokken waren voelde ik me geen fluit meer waard. Pa had plots Linda, en Nick was nog minder bij Layla weg te slaan dan voorheen. Ik had mijn hele leven alleen die twee mannen gehad en opeens had ik niemand meer." Ze slikte een keer terwijl ze vocht tegen de negatieve gedachtes die haar toen op dat punt hadden gekregen. "Bovendien leek Layla zoveel raakvlakken met mijn pa te hebben, zo moeiteloos. Ik voelde me een buitenstaander in mijn eigen gezin, alsof mijn veilige plek me afgenomen was." Ze zuchtte. "Papa had vrij snel in de gaten dat ik mezelf niet was, en een goed gesprek heeft veel opgelost maar ik wist eerlijk gezegd niet dat ik zo diep kon zakken. Ik maak het liever niet nog een keer mee, dat is niet wie ik wil zijn," besloot ze. Ze liet haar hand terug zakken en zocht de zijne er weer mee op, op zoek naar een beetje steun. "Hoe is jouw band met je moeder?" vroeg ze vervolgens. Nieuwsgierig keek ze op, waarop ze besefte dat ze nog twee vragen te goed had. Ze schraapte haar keel even en viel met de deur in huis, bij gebrek aan een geschikte, vlotte overgang. "Welke drie eisen stel je aan een partner?" Het was weinig subtiel, maar ze kon zich niet bedwingen. "Ennnn... Welke plaats, eender waar ter wereld, wil je bezoeken?"

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

ROGER ‘RONNIE’ VINCENT AMBER

---

Ik draaide me op mijn rug, zodat ik met mijn achter hoofd nu rustte op Sienna haar schoot en ik de dame kon aankijken. Ze keek me even bedenkelijk aan en streelde me door mijn haren, wat me erg kalmeerde en ook iets slaperig maakte. 'Het is ook lastig,' vervolgde ze wat zacht, toen ik toegaf dat ik ten einde raad was. 'kan je niet met Kaylee bespreken om het ten eerste al 'uit te maken'?' stelde Sienna voor en keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan, ik bestudeerde haar gezicht even en zuchtte zacht, terwijl ik mijn blik weer even afwendde. Kaylee zou weer vrij zijn, en het zou onze vriendschap blijven behouden, dus dat was wel fijn. Ze hoefde dan ook niet zich te verantwoorden voor mij en ook ik had mijn vrijheid terug. Maar dat betekende ook dat ik geen smoes meer had om naar de glee club te kunnen gaan.. 'Ik bedoel, als je het uitmaakt, hoef je niet tegen iedereen te vertellen dat het nep was maar ben je al van die leugen af. De rest weet ik niet zo goed.. ik weet niet hoe de jongens reageren,' haar woorden klonken vrij logisch en het zou een korte pijn zijn, voor zowel mij als Kaylee. Met als reden dat we eerder elkaar als vrienden zagen en echt beter was dat we andere mensen zagen, toch? "Bedankt Sienna, ik zal er morgen voor kijken." ik glimlach zwakjes en bracht mijn hand naar haar wang en streelde deze. Sienna was eigenlijk een prachtige en slimme meid. "En ik beloof je, ik ben al wat nuchterder, dus ik zal het hopelijk niet vergeten." vervolgde ik met een triest lachje. "Maar nog niet nuchter genoeg op rechtop te zitten." vervolgde ik vervolgens, iets ondeugend, gezien ik hier eigenlijk best goed lag.

JASON LEONARD RENFIELD

---

"Rude!" Sprak Taylor, mijn woorden verkeerd opnemend, waardoor ik hem met een diepe frons aankeek toen hij me een duw tegen mijn schouder haf, waardoor ik toch wat onstabieler stond dan gehoopt. "Het was mijn beurt om iets te zeggen," zei hij verontwaardigt waardoor hij me niet bepaald blij aankeek na mijn geratel. "Dus die ex-Viper moet wel al een zwart boekje vol gekliederd hebben met telefoonnummers van one night stands, is dat het?" zei de jongen en ik keek hem wat verward aan, wacht wat? "Drie. Drie dronken nachtjes, en laat me je vertellen; ik was niet degene die het initiatief genomen heeft." wat schaapachtig keek ik naar de viper, die met de seconden kwader en kwader o me leek te worden. Geen idee wat ik net gerateld had, maar ik had het nooit over hem gehad...
"Drie one-nightstands tegenover twee relaties en één goede vriendin waarmee wel eens wat gebeurt, is volgens mij geen slut-material en als het dat naar jouw normen wel is; fuck you!" De jongen snauwde haast mijn neus af en ik keek hem wat met een verraste verwarde blik aan. "En for the record, ik heb van elke keer genoten, jij pretentieuze trol." Met deze woorden zette hij volle geweld de fles neer, welke een hevige bonk veroorzaakte en mopperend zijn armen over elkaar sloeg. Noemde hij me nou een trol? "What the fuck...?" mompelde ik niet echt wetend wat er net gebeurd was. kaar en staarde mopperend voor zich uit.
"Godverdomme mij vertellen dat ik een slet ben... weet vast niet eens waar z'n lul zit - Weet je wat jouw probleem is?!" Hoorde ik hem mopperen, al had hij zijn rug naar me gedraaid en klemde ik nu ook mijn kaken op elkaar, verontwaardigt, echter voor ik goed en wel wat kon zeggen had Taylor zich weer naar me toegedraaid "Je zou beter eens van de grond gaan, in plaats van mensen te vertellen waarom ze het niet moeten doen!" Ik knipperde en keek de jongen niet begrijpend aan. "Thefuck dude!" sneerde ik hem terug. "Ik had het helemaal niet over jou." ik sloeg mijn armen over elkaar heen, net zoals hem om mezelf wat stabieler te maken, klaar om eventueel weer een stroom aan woorden van de jongen terug te verwachten. " En ik heb wel andere problemen aan mijn hoofd dan seks!" snauwde ik. "als ik daar behoefte aan had, kon ik het zojuist krijgen." mompelde ik vervolgens geïrriteerd. en haalde vervolgend zuchtend een hand door mijn haar. "Kijk het spijt me , ik wilde je niet verwijten voor iets." mompelde ik vervolgens verrast dat ik me verontschuldigde tegenover een viper. " Maar jij moet niet alles zo persoonlijk nemen, niet alles dat uit mijn mond komt over jou is negatief." ik hield mijn hoofd wat schuin en grijnsde lichtjes. " Maar misschien verdien ik deze preek wel een beetje." vervolgens haalde ik mijn schouders op en zuchtte zacht. "Ja, nee die alcohol zit in mijn hoofd." mopperde ik vervolgens eerder tegen mezelf dan tegen hem.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

Het was duidelijk dat ze nu geen enkel probleem had om te praten, zelfs al leek ze normaal zo stil. Niet dat ik het erg vond. Ik kon voor altijd naar haar prachtige stem luisteren en niet verveeld raken. Dat was toch een beetje raar. Ondanks dat ik goed genoeg was opgevoed om niet zomaar mensen in de rede te vallen, was ik ook ongeduldig genoeg om niet altijd te wachten tot het einde van het verhaal om vragen te stellen, opmerkingen te maken, of iets anders te gaan doen. Ik probeerde nu echt op te letten en vooral te onthouden wat ze zei. Haar favoriete artiest was dezelfde als die van mijn moeder, dus dat was niet lastig te onthouden. Het was lieve muziek, voor een lief meisje. Ik grinnikte een beetje bij haar woorden over Nick. Ik hoorde het hem al zeggen. Haar volgende antwoord moest ze duidelijk meer over nadenken, omdat haar grijns wat minderde. Ik dacht dat meisjes meestal wel een idee hiervan hadden, maar Laurel blijkbaar toch minder. Toch kwam ze met een antwoord wat de glimlach op mijn gezicht hield. Dat ze 'wij' zei maakte mijn glimlach alleen maar breder en gaf me een warm gevoel van binnen. 'Wij' daar kon ik zeker wel aan wennen. Toch zei ze ook iets wat ik heel goed moest onthouden, want ik was wel van een groot romantisch gebaar op z'n tijd. Ik schudde even mijn hoofd bij haar verontschuldiging. "Daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Dat betekend gewoon dat we nog heel veel leuke dingen samen kunnen uitproberen." zei ik vrolijk, voor ik een speels kusje op haar neus drukte. De ideeen schoten intussen al door mijn hoofd wat allemaal kon, maar het alles werd toch weer afgeremd toen ze weer begon te praten. Het begin kwam er wat lacherig uit, wat alleen maar bevestigde dat dit misschien niet de beste vraag was geweest. Maar wacht, op een na enige... Ik kon mijn gedachte niet afmaken door een por tussen mijn ribben. Ik had ook geen tijd meer om mijn gedachten weer op te pakken, want al snel raakten haar lippen die van mij weer. Een heerlijk warm gevoel vulde mijn lijf weer en mijn brein stopte even volledig. Jammer genoeg was het maar weer van korte duur. Ik had haar amper iets beter vast kunnen pakken toen ze de kus alweer eindigde en haar hoofd teruglegde. Ik dacht eigenlijk dat er vragen zouden komen, maar wat volgde was iets compleet anders. In tegenstelling tot wat ik had verteld, en vooral toch wel had verzwegen, was Laurel meer open dan ik ooit had durven denken of had kunnen verwachten. Het zorgde ervoor dat ik ook echt niet wist wat ik moest zeggen of doen. Ik luisterde stil en voelde me voor het eerst sinds heel lang machteloos. Mijn glimlach verdween en ik voelde de drang naar drank opkomen. Het einde van haar verhaal hielp iets met het gevoel, maar toch ging het me niet in de koude kleren zitten. De scheiding van mijn ouders was niet makkelijk geweest, en dat was het nog altijd niet, maar dit was een volledig ander level van erg. Ik gaf zacht een kneepje in haar hand toen ze die van mij weer vastnam. "Wat erg." was het enige wat ik uit wist te brengen. Niemand zou zich zo mogen voelen, en zeker Laurel niet. Door al deze informatie, duurde het even voor haar vragen goed binnenkwamen. Ik had nu geen enkel excuus meer om dingen achter te houden na haar persoonlijke verhaal. Gelukkig was het maar een echt diepe vraag, maar toch had ik wel echt een momentje nodig om me over de drempel heen te sleuren waar ik eigenlijk nooit over stapte. Ik liet onbewust haar hand los en legde die tussen ons in. "De band met mijn moeder is goed, veel beter dan die met mijn vader. Het is niet altijd zo geweest. Na de verhuizing en rond de scheiding ging het heel slecht. De jaren erna ook. Het was helemaal niet haar schuld, maar die van mij. Ik had het zwaar met de scheiding en had een manier nodig om ermee om te gaan. Slimme mensen zouden erover praten, maar dat ben ik duidelijk niet. Ik kon drank krijgen via een ouderejaars, wat ging van kwaad tot erger, en heb zo de band met mijn ouders en zusje voor lange tijd enorm verpest. Het was pas aan het einde van Middle School, toen ik alcoholvergiftiging had gekregen, dat het niet meer te verbergen was en ik die zomer in een afkickkliniek heb gezeten. Sindsdien gaat het weer een stuk beter, maar ik ben bang dat sommige dingen nooit meer 100% worden. Dat is wel echt balen, maar het is mijn eigen schuld. Ik ben gewoon heel blij dat ze me nog een kans hebben willen geven." Ik struikelde af en toe over mijn woorden en keek haar angstvallig aan. Ik had het nu sowieso verpest. Niemand wilde een dronkenlap als vriendje. "Dus ja, dat weet dus eigenlijk niemand van mij. Zelfs het team niet." Ik probeerde de toon wat lichter te maken met deze opmerking, maar ik had zo het gevoel dat het niet zo goed werkte. Het kostte mij ook weer wat tijd om over te stappen naar haar volgende vraag. "Ik ben niet zo veeleisend als het op een partner aankomt, of dat hoop ik in elk geval. Niet roken of drinken, of in elk geval niet in mijn buurt. Niet vies zijn van een beetje PDA, niet te veel maar toch wel wat. Overweg kunnen met mijn vrienden. Beste vrienden hoeft echt niet, maar vetes, gevechten of ruzies op verjaardagen is echt not-done. Ik denk dat die drie dingen wel het belangrijkst zijn." Langzaam kwam mijn glimlach toch weer terug, vooral met het idee van haar tegen me aan, of beter nog op schoot, aan de lunchtafel. Het enige wat dat echt tegen hield was Nick, maar hem probeerde ik nu even zo goed mogelijk weg te drukken. "En voor een plek... Phoe..." Ik had al best wat gereisd met mijn ouders toen ik jong was, dus de meeste dingen waren al van mijn lijstje gestreept. "Ik denk Memphis of Nashville, Tennessee." Tja, ik hield van country en sinds mijn eerste vakantie in Tennessee wilde ik daar echt nooit meer weg. "Wil je nog een rondje, of liever niet?" vroeg ik maar, toch nog wat ongemakkelijk over mijn biecht van daarnet. Ik krabde even aan mijn achterhoofd, terwijl ik haar ogen weer opzocht. "Als je toch nog een rondje wil doen: Wat is je favoriete soort huisdier?" Ik begon maar weer te praten om de stilte te vullen, omdat ik die nu toch even niet zo aangenaam meer vond. "Wie is de meest sexy celebrity die je je kan bedenken? Een wat is je favoriete eten?" Mijn blik bleef toch wat twijfelachtig. Ik hoopte zo erg dat ik mocht blijven, maar de angst dat ze me weg zou sturen en niet meer wilde zien werd met de seconde groter.

[ bericht aangepast op 4 dec 2019 - 13:27 ]

---

Bowties were never Cooler

---

---

Taylor's woede ebde een beetje weg toen de jongen hem tegensprak, al kwam dat voornamelijk omdat deze vervangen werd door verwarring. Jason leek moeiteloos van de hak op de tak te springen en de Venom wist hem amper bij te houden. Hij bleef steken bij de bewering dat het blondje niet enkel negatieve zaken over hem wist op te sommen en kon er -hoe hard hij ook probeerde- met de beste wil van de wereld met zijn gedachten niet bij. Ze hadden nog nooit een gesprek weten te voeren dat minder explosief was geëindigd dan nu, dus het statement dat de jongeman er wellicht zonder nadenken uitgeflapt had was als een donderslag bij heldere hemel; onverwachts en op z'n minst een beetje angstaanjagend. "Oh please," bracht hij dan ook uit, rollend met zijn ogen, terwijl hij een defensieve houding aan nam. "Mr.Negativity himself die over mij iets positiefs zou weten te verzinnen? Ik ben dronken jongen, niet dom." Hij hield kort even zijn mond toen hij besefte dat de alcohol hem inderdaad in haar greep begon te krijgen. Het was echter niet genoeg om de eeuwige strijd die in zijn lijf woedde al tijdelijk lam te leggen, dus nam hij nog een slok. "Sterker nog," ging hij dan toch verder. "Als het je wel lukt en het is ook maar een beetje aannemelijk zorg ik er in eigen persoon voor dat je een hele week geen slushie douche krijgt," bood hij de jongen aan, zeker van zijn stuk. "Hier," zei hij terwijl hij Jason opnieuw de fles toe stopte. "Misschien helpt het."

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

Vol afgrijzen luisterde Laurel op haar beurt naar het verhaal van Gus. Het wist haar bij de keel te grijpen, op een manier die ze niet verwacht had van iemand die ze nog maar een uur geleden ontmoet had. Ze voelde zich schuldig dat ze hem met haar vraag tot deze bekentenis gedwongen had, dankbaar dat hij dit met haar wilde delen, bang dat hij het haar kwalijk zou nemen en plotseling zo immens bezorgd de ogenschijnlijk ijzersterke jongeman. Ze legde haar hand voor haar mond in schok terwijl er enkele tranen langs haar wangen bengelden. In plaats van hem meteen te proberen troosten, of steun te bieden - ze wilde niets liever dan dat- hield ze zich muisstil, en liet ze hem verder praten. Het idee dat hij daar meer nood aan had dan haar medeleven drong zich sterk naar de voorgrond. Dus ze wachtte. Pas toen hij met nieuwe vragen op de proppen gekomen was, en daarmee voorlopig uitgesproken leek te zijn besloot ze het verhaal niet zomaar voorbij te laten gaan. Ze ging anders op zijn schoot zitten, met één been aan weerskanten van zijn lichaam, zodat ze hem nu recht aan kon kijken. Voorzichtig nam ze zijn gezicht in haar handen, langzaam genoeg dat hij haar had kunnen tegenhouden had hij dat gewild. Hierdoor had ze echter geen handen vrij om haar tranen weg te vegen, waardoor ze haar wang over haar schouder streek. "Het spijt me dat je je zo alleen gevoeld heb," sprak ze hem zachtjes toe. Het was een gok naar waarom hij het zo moeilijk had gehad met de scheiding, maar iets in haar was er zeker van dat dit de reden was. "En het spijt me dat je zoiets met je mee moet dragen." Ze drukte kort haar lippen tegen zijn voorhoofd aan, waarna ze haar blik in de zijn boordde. "Je was jong, en je hebt een fout gemaakt. Ik kan me inbeelden dat je daar al genoeg voor gestraft bent, ookal denk je misschien zelf van niet. Je hoeft het nu in elk geval niet meer alleen te dragen." Ze liet haar armen om zijn hals glijden en trok de Viper in een stevige knuffel. "Als je ooit nood hebt aan een praatje, of redding van een fles, weet dat ik er ben, oké?" fluisterde ze hem toe. "En als je het er nooit meer wil over hebben dan vraag ik er niet meer naar. Het is aan jou. Dan vinden we wel andere dingen om het over te hebben," bood ze hem een uitweg. Ze wist maar al te goed hoe moeilijk het soms was je hart open te stellen, ook al was het iets dat je wilde. De grens tussen willen en doen was vaak onoverkomelijk, en ze vond het al een hele prestatie dat Gus zoveel met haar had willen delen als hij gedaan had. Laurel liet de attacker een stukje los, en legde haar voorhoofd tegen het zijne te rusten, zodat ze hem nog terug aan kon kijken. "Zoals dwergpapegaaien," besloot ze alsnog antwoord te geven op zijn vragen. "Uhm, Dansby Swanson. En ik denk dat we sneller rond zijn als je me vraagt wat ik niet lust," vertelde ze. "Als je nu durft beweren dat je Dansby Swanson niet kent schop ik je mijn boomhut uit," poogde ze de sfeer wat luchtiger te maken, met een ondeugende glimlach.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

De zucht van Ronnie en het wegdraaien van zijn gezicht, zorgden ervoor dat ze al spijt had van haar woorden. Toch ging ze verder, automatisch, omdat de stilte onaangenaam was voor haar.       'Bedankt Sienna, ik zal er morgen voor kijken.' Met haar ogen volgden ze zijn hand, die naar haar wang ging en haar wang streelde. 'En ik beloof je, ik ben al wat nuchterder, dus ik zal het hopelijk niet vergeten.' Wat afwezig knikte ze, niet goed wetende wat ze daar op moest antwoorden. Dat hij dronken was, was een understatement, en ze vroeg zich af of hij morgen niet te veel spijt had van dit gesprek.       'Maar nog niet nuchter genoeg om rechtop te zitten.' Een waterige glimlach volgde van haar kant terwijl ze weer even omlaag keek, naar Ronnie. Eigenlijk was ze het wel beu om hier te zitten met hem. Ja, ze was ergens blij dat hij tegen haar praatte over wat hem dwars zat maar ze had behoefte gehad aan een feestje en alles vergeten. En nu had ze er ook nog de zorgen van Ronnie bij. Ze had het over voor hem maar ze zou er alles voor geven om nu alsnog naar beneden te kunnen gaan en alles weg te drinken.       ''Het is oké,'' zei ze zachtjes terwijl ze wat afwezig haar vingers door zijn lokken haalde. ''blijf maar liggen, we hebben geen haast.'' Ze wendde haar blik weer af en zuchtte. Haar blik viel op haar telefoon, enigszins hoopvol, maar toen ze het lampje niet zag knipperen, wist ze dat ze geen berichtje had en dus ook daar geen afleiding kon zoeken. Great.

---

Ik kon in eerste instantie niet goed aflezen wat Laurel dacht. Ze had haar hand voor haar mond geslagen en tranen blonken op haar wangen. Mijn hart brak een beetje om haar zo te zien, zeker omdat het door mijn toedoen kwam. Ik wilde haar graag troosten, maar ik was heel bang dat het alles juist erger zou maken. Ik stelde nog wel vragen, maar ik ging er eigenlijk vanuit dat ze me zo zou wegsturen. Ik was daarom ook heel verbaasd toen ze met haar benen aan weerszijden van mijn middel kwam zitten. Ik voelde haar handen op mijn wangen en sloeg even mijn ogen neer, gewoon om het gevoel even te koesteren. Toen ze begon te praten opende ik mijn ogen weer en keek recht in haar prachtige ogen. Ze stonden zacht en oprecht. Dat kwam onverwachts, en haar woorden nog wel meer. Het enige wat ik ooit had gehoord, en wat ik oprecht ook geloofde, was dat dit alles mijn schuld was, of in elk geval gedeeltelijk, en dat het iets was om geheim te houden en me voor te schamen. Haar woorden verwarden me dan ook vooral. Het kwam wel binnen maar zorgde voor complete kortsluiting in mijn hoofd. Ze was zo lief en meelevend. Ik sloeg mijn armen weer om haar heen toen ze mij een knuffel gaf, en hield haar zo dicht mogelijk tegen me aan. "Dank je. Je weet niet hoeveel dit voor me betekend." mompelde ik zachtjes. Mijn vingers bewogen zachtjes over haar onderrug. Ik vind het heel fijn om zo te zitten, maar ik moest me wel inhouden om niet toch even over haar blote rug te gaan, met de zoom zo dichtbij mijn handen. De zwaarte van de sfeer hielp daar wel mee. Ik bleef toch menselijk en wie kon zo'n prachtige dame nu weerstaan? Een klein glimlachje kwam weer op mijn gezicht toen ik haar voorhoofd tegen die van mij voelde. Door haar antwoorden werd de glimlach nog wat breder. Pas bij de laatste rolde er echt een lach over mijn lippen. "Natuurlijk ken ik Dansby Swanson. Ik had je alleen niet gezien als een infielder girl, of een Braves fan." grinnikte ik. "Maar goede keus." Ik drukte een speels kusje op haar neus. "Heb je nog vragen voor mij?"Plots schoot er iets door mijn hoofd, om hopelijk de wat luchtigere sfeer vast te houden. Ik pakte nog een snoepje, en hield het tussen mijn tanden met een grijns op mijn gezicht. "Wil je nog een snoepje?" We konden zo hopelijk verder met de avond en de zware onderwerpen even achter ons laten. Het enige was wel dat ze niet te veel meer moest gaan schuiven over mijn schoot nu ze zo zat, anders zou dit toch nog wel wat ongemakkelijk kunnen eindigen. Mensen zeiden in films namelijk vaak wel dat je met trucjes, de reactie van je kleine her kon onderdrukken, maar dat was mij nog nooit gelukt. Dus ik hoopte maar dat het goed bleef gaan en we nog lang hier konden zitten, praten, knuffelen, en zoenen. Dan zou er ook niemand naar buiten moeten komen, die ons kon betrappen, maar daar was ik minder bang voor. De meesten waren al flink bezopen, en het was hier buiten best frisjes. Gelukkig had ik Laurel om me warm te houden.

---

Bowties were never Cooler

---

Valley Viper Captain - 18 - With Lexie

Ondanks dat het effect van de alcohol me wat loom en futloos liet voelen aarzelde ik geen moment om op te springen en mijn vuisten te gaan gebruiken toen Lexie me vertelde over wat haar overkomen was eerder deze avond. Lexie was als een zusje voor me, het was wel erg geweest als ik niet voor haar op had willen komen. Echter overtuigde Lexie me ervan dat ze liever hier op de bank met me knuffelde en liever een leuke avond had dan zich druk te maken om die eikel. Daar had ze een punt. Lexie was altijd een stuk verstandiger dan ik geweest en ze was in vele situaties zelfs een beetje mijn geweten. Ze heeft me vaker dan eens van een stomme actie weerhouden. Hoewel het knuffelen met Lexie erg fijn was had ik toch stiekem ook wel wat zin in wat actie. Ik was inmiddels wel enigzins uitgerust van mijn alcohol dip en begon weer wat energie te krijgen. Ik had dan ook aan Lexie voorgesteld om samen op mannenjacht te gaan, wat achteraf misschien niet het meest tactvolle idee geweest was. Ze had net een nare ervaring gehad met een jongen en ik wilde haar meteen weer een nieuwe aansmeren, lekker bezig Clyde. "Ik zit eigenlijk wel lekker. Daarbij ben ik vrij zeker dat al onze vrienden intussen al iets te doen hebben." een kort lachje ontsnapte mijn lippen. Alweer had ze een punt. Deze woorden deden me rond de kamer kijken, inderdaad weinig van mijn vrienden tegenkomend. Ook kon ik een andere zekere persoon niet bespeuren, mijn eigen tweeling. Ik zou een soort van tweeling sense moeten hebben maar ik had geen idee waar hij uit hing. Vervolgens was ik uit mijn gedachten gehaald door Nick. Mijn blik klikte zich vast in die van hem en ookal was hij snel weer verdwenen bleven mijn ogen als plakband aan hem kleven. Waarom moest ik nou per se een crush ontwikkelen op Nick. Nick, out of all people. Vervolgens werd ik weer op aarde getrokken door Lexie die aan het bedenken was wat we konden gaan doen voordat we beiden op deze bank in slaap zouden sukkelen. "We kunnen dansen, maar ik weet niet of dat goed gaat. Of een spelletje doen, maar geen idee welk. Of we gaan celebs raten op zo'n app. Of nog wat anders. Ik ben niet kieskeurig." ik draaide mijn gezicht weer Lexie haar kant op en had eerlijk gezegd enkel het celeb rate idee meegekregen. Ik kauwde wat afwezig op mijn lip. 'Hm, niemand kan voor mij tippen aan Miley Cyrus.' grijnsde ik. 'Behalve jij dan,' zei ik en stak mijn tong kort naar haar uit. 'Je hebt wel unieke haarstijl, waarom ben jij nog niet beroemd? Je zou vast een geweldige zangeres zijn...' mompelde ik en speelde met haar vrolijk gekleurde staartjes. Het begon me toch steeds meer dwars te zitten dat ik Ronnie niet in het vizier had en ik begon wat onrustig met mijn benen te bewegen. 'Oké, ik weet een leuk spelletje.' grijnsde ik enkele minuten later. 'Where's Ronnie.' lachte ik. Het moest een soort Walmart versie van Where's Wally voorstellen. Ik stond op en trok Lexie ook omhoog. Ik pakte haar hand vast en trok haar mee naar boven, gezien het al duidelijk was dat Ronnie zich niet beneden bevond. Tenzij hij aan het kotsen was in de downstairs wc... Ik duwde verschillende kamers open, wat me niet per se in dank afgenomen werd maar ik was toch echt nog een beetje te dronken me daar ook maar iets van aan te trekken. Eenmaal bij de laatste kamer aangekomen ving ik een glimps op van mijn broer zijn blonde lokken. Natuurlijk was het weer uitgerekend de laatste kamer. Ik had inmiddels aardig wat privacy geschonden en daar zou vast het laatste woord nog niet over gesproken zijn. Een grijns verscheen rond mijn lippen en ik trok een soort sprintje richting mijn broer. 'Hey kiddo's!' zei ik vrolijk en trok mijn broertje in een omhelzing. 'Wat zijn jullie aan het doen?' vroeg ik met een grijns en richtte mijn blik op Sienna die hem gezelschap hield. Mijn mond viel iets open en mijn grijns werd breder. 'Oh...' mompelde ik. 'Jullie zijn toch geen stiekeme dingen aan het doen, huh?' lachte ik wat wazig. 'Sorry bro, als ik je nu ge-cockblocked heb.' grinnikte ik en hing wat levenloos tegen Ronnie aan en ging met mijn hand over zijn gezicht. 'Hoe meer zielen hoer meer vreugd, right?' grijnsde ik. 'Oh, laten we met zijn allen een spelletje gaan doen!' zei ik enthousiast. 'Met zijn vieren is dat veel leuker, toch Lex?' lachte ik en trok Lexie naar me toe om mijn arm om haar heen te slaan.

---

How far is far

---

---

Hoe meer Gus zei, hoe groter de glimlach op Laurel's gezicht werd. Hij wist precies de goede antwoorden te geven, en de juiste vragen te stellen. "Ja, lekker," antwoordde ze op de vraag of ze nog een snoepje wilde. Haar blik gleed even naar het zuurtje dat hij alvast tussen zijn tanden had. Ze vreesde echter dat mocht ze op dát aanbod in gaan ze opnieuw de controle zou verliezen en zichzelf veel verder zou laten gaan dan een speelse kus. Onbewust likte ze haar lippen terwijl ze zich inbeeldde hoe dat er aan toe zou gaan. Vervolgens schraapte ze haar keel en sloeg haar ogen even neer om zichzelf uit die opgewonden gedachtengang te halen. Om Gus echter niet af te wijzen bracht ze haar lippen naar zijn wang, en drukte daar een vederlicht kusje op, waarna ze kort haar lippen op zijn huid liet rusten. "Maar jij bent zoeter," fluisterende ze er tegenaan, om hem vervolgens nog een tweede kusje cadeau te doen. Langzaam nam ze terug een beetje afstand, en ging terug op zoek naar enige vorm van oogcontact. Automatisch gleden haar mondhoeken omhoog en lachte ze binnen een fractie van een seconde alweer haar tanden bloot. "The Braves zijn zulke underdogs, ze zijn zeker niet de beste maar ze hebben zoveel potentieel en bijzondere spelers. Ik denk dat dat me nog meest aantrekt," verklaarde ze haar keuze wat Baseball teams betrof. Natuurlijk zou ze net als ieder ander met gezond verstand voor de Yankees of de Red Sox juichen als zij moesten spelen. Maar The Braves hadden toch net dat ene stapje voor. "En ik heb zoveel vragen," grinnikte ze vervolgens. "Ik denk dat jij het eerder moe wordt dan ik." Op zich was ze in het algemeen niet eens zo heel nieuwsgierig, en gunde ze een ander hun ruimte. Bij Gus was haar dorst naar kennis echter niet te lessen, en voelde het bijna alsof alles nog niet genoeg zou zijn. Ze dacht even na, stelde alweer enkele prioriteiten en probeerde er ook op te letten dat ze hen niet nogmaals in wilde wateren stuurde. Ze wilde niet dat hij zich ongemakkelijk zou gaan voelen, niet nu het zo gezellig was en hij haar zo aangenaam leek te vinden. Ze wist nu al dat hij één een miljoen was, en zelfs als een jongen haar ooit nog zou zien staan ze niet aan hem zouden kunnen tippen. Voor het eerst in tijden leek Ronnie zelfs niet in een hoekje van haar gedachten te schuilen. "Welk fout nummer is je favoriet? En dan bedoel ik zo danig fout dat je wel moet mee blèren, maar jezelf er tegelijk om haat," vroeg ze, lachend. "Wat is de vreemdste situatie die je op een date al hebt meegemaakt? En waar is Gus eigenlijk een afkorting van?" Met elke vraag lichtten haar ogen net dat ietsje meer op, alsof ze haar brandende nieuwsgierigheid weerspiegelden.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.