Claimende (schoon)ouders - Liefde, Vriendschap & Familie

Goedemorgen allemaal,

Hier zit ik al een poosje mee in mijn maag en wilde het nu toch met jullie delen.
Sinds een aantal maanden woon ik samen met mijn vriend en dit gaat hartstikke goed.
Alleen worden wij soms gek van alle ‘verplichtingen’.
Deze week en volgende week hebben wij beide vakantie. Wij wilde graag aan ons balkon werken want die heeft een gigantische opknapbeurt nodig.
Maar daar konden wij niet aan beginnen omdat veel mensen ons wilde zien. Inclusief onze ouders.
Vorige week zijn we op vakantie geweest en we kwamen maandag terug.

Ik had hierover ook een akkefietje met mijn ouders, maar dat is ondertussen al uitgepraat.
Die wilde ons zo snel mogelijk zien, maar dat kon niet omdat ik ook al met andere mensen afgesproken had. Daar was wat onenigheid overgekomen omdat mijn ouders zaterdagavond niet snel genoeg vonden. Had ze voor gisterenmiddag uitgenodigd maar dat kon niet want ze wilde in huis dingen doen. Prima, geen probleem. Uiteindelijk geregeld dat we vrijdagavond erheen gingen.


Maar nu komt het leuke. We zijn dinsdagavond bij mijn schoonouders langsgeweest. En een beste poos gebleven om de foto’s te laten zien.
Nu is het geval dat mijn schoonzus jarig is en we hadden afgesproken dat we vanavond zouden komen.
Vanmiddag gaan we namelijk met vrienden weg en die heb ik al een hele poos niet gezien.
Ik kreeg net een berichtje van mijn schoonmoeder met de vraag waarom wij vanavond langskomen en niet vanmiddag. Hun gaan vanavond weg en willen dus dat we vanmiddag langskomen want ze willen ons zien.
Ik heb nu even niet gereageerd want dit mag mijn vriend verder oplossen. Maar ik wordt hier soms zo simpel van.
Ze hebben vaak niet door dat we op deze manier geleefd worden door hun.
Ik had dit met mijn schoonzuster overlegd en dat was oke.

We moeten al vaak onze plannen en afspraken wijzigen voor onze (schoon)ouders en ik ben het nu best beu.

Wat zouden jullie doen in zo’n situatie? Want dit vreet behoorlijk aan mijn schuldgevoel. Ik probeer mensen vaak te plassen ten kosten van mijzelf. Dat wil ik nu dus afleren en vaker egoïstisch zijn.

Thanks voor het lezen van mijn lange zeur verhaal

"Don't look back, you're not going that way."

Hè, wat vervelend zeg. Ik ken het gevoel, helaas. Ik heb ook ouders die verschrikkelijk op mijn lip zitten wat betreft school, financiën, uitgaan (en met wie dan), zelfs wat ik eet en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is voor mij momenteel niet slim om op kamers te gaan, maar jeetje wat zou ik dat graag willen.
Ik denk dat het een goed idee is om eerlijk te zijn tegen je ouders, en misschien wat duidelijker. Ik bedoel, je bent niet samen gaan wonen omdat je dan fijn je hele schema aan kunt gaan passen aan je (schoon)ouders. Iets in de trant van 'maar wij hebben nu ook ons eigen leven en planning'. Het is niet zo dat omdat zij, jullie willen zien, jullie de enigen zijn die de planning om moeten gooien. Zij kunnen ook wel eens schikken.

What’s tasty in Busan?

Eigenlijk precies wat de user boven mij zegt. Zij kunnen hun schema ook weleens aanpassen hoor. Jullie zijn ook druk bezig -- dan hoeven jullie het ook niet elke keer aan te passen, omdat iemand anders dat beter schikt. Vergeet niet, het is jullie leven.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Dat is zeer vervelend. Misschien het een keer aangeven. Ik ken best wat mensen om mij heen die hetzelfde probleem hebben, maar vaak hebben de ouders het dan gewoon niet eens door. Daarnaast vinden ze vaak loslaten moeilijk, maar geef het aan. Dat het allemaal verplicht voelt omdat je hen niet wilt teleurstellen maar dat het soms gewoon echt niet kan. Misschien zien ze in hoe hun gedrag op jullie invloed heeft

Change is for weirdos ~ Niall Horan