[RPG-200] Fierce Crown - Speeltopic - Speeltopics

6 april 2018 - 19:12 Sombre is offline

Sombre 2828

_____________________________________________________________________________________________________________________

♕ Fierce Crowns ♕
_____________________________________________________________________________________________________________________

France, Château de Fontainebleau, 1672
French court, hét hart van de nobele families uit Frankrijk. Natuurlijk woont hier niet alleen de koninklijke familie, maar ook heel veel jonge dames en heren, hofdames van de koningin en minnaressen van de koning en de prinsen aan het hof. Iedereen heeft zijn eigen status en iedereen heeft zo zijn eigen geheimen. Een kasteel is een soort dorp, maar dan in het klein. Het brood word zelf gebakken en ook het vee word zelf geslacht. Het naaien van kleren word ook allemaal zelf gedaan. Op een kasteel wonen ook allerlei soorten mensen. Ten eerste natuurlijk de kasteelheer zelf, samen met zijn gezin. Verder vind je binnen de muren van het kasteel ook: dienstmeisjes (voor het schoonmaken), bedienden (om de gasten te bedienen), stalknechten (zodat de stallen schoon bleven en de paarden goed verzorgd werden), koks (voor het eten van de familie en de gasten), torenwachters (om op de uitkijk te staan of er geen gevaar dreigde), soldaten (voor verdediging of aanval), jagers (om voor het dierlijk voedsel te zorgen). Ook zijn er metselaars en timmerlieden voor het bijhouden van het kasteel. Tevens vind men ook schoenmakers, een zadelmaker, een smid, een bakker, een houthakker en een schrijver op het kasteel.
Middle ages,
In dit RPG moet je natuurlijk begrijpen dat het verhaal zich afspeelt in 1672. Dat was een compleet andere tijd en daar moet je rekening mee houden. De regels waren ook compleet anders, vrouwen moeten maagden blijven tot hun trouwdag, tenzij zij er voor kiezen om als minnares of courtisane door het leven te gaan. Het is een schande als vrouwen zich ongepast gedragen. Mannen horen sterk te zijn, je moet kunnen jagen of een beroep kunnen uitvoeren. De rijkste mannen zijn van adel en handelen vaak in grond of goederen met de koninklijke families. Als man hoor je geld te verdienen en als vrouw hoor je een man te trouwen die veel geld heeft. Natuurlijk is de klederdracht ook heel anders dan wij gewend zijn. Immense korsetten, lange rokken en gepofte mouwen zijn meer dan normaal. Outfits kunnen geïnspireerd worden door de Netflix series “Reign”, “The Tudors” en “The Crown” en de HBO serie “Game of Thrones”.

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ Be loyal to the royal within you ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

Catholic Fontainebleau,
Het edict werd in 1685 herroepen door dat van Fontainebleau. Koning Lodewijk XIV beval de afbraak van protestantse kerken en stelde een verbod in de protestantse godsdienst te belijden. De koning wilde geen protestanten meer in zijn land en daar werd fel op gereageerd, de protestanten mochten namelijk niet het land verlaten, maar moesten zich bekeren. Ondanks een verbod het land te verlaten, vluchtten grote groepen protestanten naar het buitenland, onder andere naar de Nederlanden. Het is belangrijk binnen het Franse hof dat je je gedraagt en regelmatig de bijbel leest. Je leeft namens de bijbel en gaat ook vaak naar de kerk om te bidden. Het kasteel heeft zijn eigen gebedplaats, met een aanwezige priester waar je terecht kunt voor wijsheid en als je daden wilt opbiechten. Natuurlijk is het mogelijk dat jouw karakter in het geheim protestants of christelijk is, maar dat kan grote gevolgen hebben zodra het de wereld in komt. Je kunt verbannen worden van het Franse hof, of je kunt in de kerkers gegooid worden.
Choose wisely,
Natuurlijk wil je meteen een sterke en krachtige rol met zo veel mogelijk macht, maar dit zijn de rollen met erg weinig vrijheid en heel veel regels. Aangezien er word verwacht dat iedereen aan het hof katholiek is, is het belangrijk dat je als iemand met een hoge rol vaak de bijbel laat lezen en vaak naar de gebedsruimte laat gaan. Er word namelijk verwacht van hem of haar dat zij streng gelovig zijn en zijn of haar godsdienst heel erg serieus neemt.
Als bakker, slager of dienstmeid moet je natuurlijk ook katholiek zijn, maar je hebt veel meer vrijheid. Je wordt niet erg in de gaten gehouden en je kunt misschien zelfs wel stiekem christelijk of protestant zijn. Het is wel erg lastig om als iemand met een lage staat dingen voor elkaar te krijgen. Je kunt niet zomaar de hand vragen van een prinses of verwachten dat een prins verliefd op je zal worden, simpelweg omdat het niet kan.

Roles,
⚜ Adalene - princess of France - Adelaine Kane - Sombre - 1.3
⚜ Solange - lady with werewolfblood- Astrid Berges - Quean - 1.2
⚜ naam - servant - Alexandra Daddario - Shadowsinger - page
⚜ naam - status - faceclaim - Rasalghul - page
⚜ Ava - bastard - Hande Ercel - _Iridescent - 1.5
⚜ Lucille - princess of France - Jade Weber - x_arya_x - 1.2
⚜ Claude - princess of France - Laneya Grace - Quean - 1.5
⚜ Leeza - princess of France - Sarah Bolger - Besidesyou - 1.5

⚜ Césaire- hunter - ??? - Necessity - 1.3
⚜ Sylvain - smid - Corentin Huard - Shayle - 1.5
⚜ Frederick - bastard guard of the princess - Luke Roberts - Wheeler - 1.3
⚜ Grégoire - Soldier - Bradley James - Mahigan - 1.3
⚜ naam - status - faceclaim - Cunning - page
⚜ Ruben - stableboy - Josh Whitehouse - IrisWestAllen - 1.4
⚜ name - dauphin of France - Douglas Booth - Wheeler -
⚜ name - status - faceclaim - username - page

_____________________________________________________________

⚜ One does not fight ⚜
⚜ One gets 48 hours to finish a role ⚜
⚜ One can get two roles within this topic ⚜
⚜ Those who break rules, are out ⚜
⚜ 16+ is allowed, though, it must be announced ⚜
⚜ One must follow the Q-rules ⚜

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ it simply isn't an adventure worth telling if there aren't any dragons ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

The beginning,
France, Château de Fontainebleau, 13th of June 1672.
De heerlijke zomerzon schijnt door de ramen van het kasteel en buiten is de temperatuur perfect om te gaan booschieten of om stiekem in een van de beken te zwemmen met je geliefde. Vandaag is een speciale dag, want er zijn 250 Franse soldaten veilig aangekomen in de Nederlanden om oorlog te voeren. Natuurlijk vieren we dat met een heerlijk diner en een feest waar heerlijk gedanst kan worden en waar heelijke Franse wijn kan worden gedronken. Denk goed na wat je doet, waarom en met wie, want overal zullen mensen op de loer liggen om je te verraden aan de koning.

Je mag zelf weten waar je personage begint. Je kunt wakker worden in een vertrek, naast iemand of alleen. Je kunt buiten zijn, jagen, wandelen, fruit verzamelen of paardrijden. Natuurlijk kun je ook binnen zijn, iemand afluisteren, zwaarden smeden, broodjes bakken of jurken passen voor het feest vanavond. Get creative.

_____________________________________________________________________________________________________________________

rollentopic ⚜ praattopic ⚜ speeltopic
_____________________________________________________________________________________________________________________

[ bericht aangepast op 6 april 2018 - 19:14 ]

- thank you for existing -

6 mei 2018 - 21:41 Sombre is offline

Sombre 2828

Adalene Fayette François

Princess of France ⚜ 19 years old ⚜ dress ⚜ stables ⚜ Solange&Césaire

Césaire stemde braaf in met mijn opmerking, hij had natuurlijk wel een eigen mening, maar dit was nou eenmaal niet anders. Solange keek bezorgd naar Césaire en dat begreep ik volledig.
'Ja, dank u voor uw goede zorgen majesteit,' zei Solange dan ook vriendelijk, waarop ik haar een knikje gaf. Ik kon niet veel meer doen dan zorgen voor ons volk, toch? Solange keek naar haar broer alsof ze hem wilde omhelzen, waarschijnlijk zagen ze elkaar niet vaak. Césaire vroeg hoe het met zijn zuster ging en even keek ik geïnteresseerd naar Solange.
'Het gaat prima met me, dank je,' zei ze. 'De Lady van Tremaine staat bekend om haar goede omgang met haar hofdames dus om mij hoef je je geen zorgen te maken.' Vervolgde Solange. Nonsens, de Tremaine familie is een grote kwelling, dat wist ik als geen ander.
'Solange, Viens ici! je mag heus je broer begroeten.' Zei ik dan ook vriendelijk terwijl ik met mijn hand woof. Ik kon me voorstellen dat ze dat nodig had als ze Lady Tremaine dient. Ik liet Césaire los, zodat hij naar zijn zuster kon lopen.
'Ik moest je trouwens de vriendelijke groeten overbrengen van haar vader. Hij wenst je het allerbeste toe en vroeg zich af hoe het met je ging. Je stuurt amper brieven meer.' Hoorde ik Solange zeggen. Geduldig liet ik de broer en zus even hen gang gaan, familie was uiterst belangrijk.
'Lijkt het jullie niet fijn om een keer wat te eten samen? Ik kan vast wel iets regelen,' stelde ik voor aan Solange en Césaire. Als een lunch niet mogelijk was, konden ze altijd nog wel een kop thee drinken, of misschien het nieuwe drankje, koffie. Het scheen heerlijk te zijn. Het was al iets langer in Europa, maar het was erg duur om te verkrijgen.

Viens ici = kom hier

- thank you for existing -

6 mei 2018 - 22:13 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || Why are the stables this busy every time I have stuff to do? || Frederick, Lucille & Claudette

Ik had net de kinderen uitgelegd wat ze moesten doen toen ik geklop hoorde, gevolgd door mijn naam. Ik zei de kinderen dat ik zo terug zou zijn, en liep toen richting de stallen, terwijl ik mijn handen aan mijn broek afveegde. Zo waren ze in elk geval schoon en een beetje droog. Ik zag Frederick samen met een van de jonge prinsessen in de deuropening staan. "Uwe Hoogheid, My Lord, wat kan ik voor u doen?" Ik boog eerbiedig en keek ze toen aan. Hopelijk waren ze hier voor een simpel ritje. Ik had het druk, en op een of andere manier betekende dat altijd dat ik enorm veel volk over de vloer kreeg, terwijl er op normale dagen nooit iemand kwam.
Enkele momenten later hoorde ik mijn naam nogmaal, dit keer van een zijdeur afkomstig. Ik draaide kort mijn hoofd af en zag daar de tweede jonge prinses. "Uwe Hoogheid. Ik verwelkom net uw zuster, Prinses Lucille, en Lord Frederick. Wat kan ik voor u allen betekenen?" Normaal vond ik het niet zo erg om af en toe de prinsessen te entertainen, maar die merrie had nu alle tijd en aandacht nodig die ze kon krijgen. Met die gedachte kwam een klein ventje de stal in rennen. "Wat kunnen we verder doen, R?" vroeg hij met zo'n zwaar accent dat ik volgens mij de enige was die hem kon verstaan. "Niet rennen op stal, Couff, maar jij en Ferre kunnen de smit en heelmeester vertellen dat ik het zou waarderen als zij hun expertise zouden schenken aan die merrie." Mijn accent was even zwaar, al dan niet zwaarder, als ik tegen de kinderen sprak. Het mannetje knikte en liep toen weer de stal uit.
Ik knikte verontschuldigend naar de prinsessen en schakelde weer terug op mijn nette taalgebruik. "Mijn welgemeende excuses, Uwe Hoogheden en My Lord. Ze zijn harde werkers, maar net als ik hebben ze ruwe randen." Ik was verzot op de kinderen, maar manieren hadden ze niet echt, en dat was altijd gevaarlijk aan het hof. Hopelijk namen ze het de kleintjes niet kwalijk, al hield ik ze expres wel zo veel mogelijk weg van de edelen. Sommigen vonden ze dan wel aandoenlijk, anderen zouden ze voor dit soort dingen zweepslagen geven, en mij ook. Dat verdienden deze kinderen niet. Ze verdienden eten, een warm bed, veiligheid, alles wat straatkinderen over het algemeen niet beschoren was. Ik hielp ze zo goed als ik kon, maar meer dan mijn best kon ik ook niet doen, jammer genoeg. Ik hoopte maar dat het genoeg was en dat ze ooit vrij zouden zijn en gelijke rechten en kansen hadden als de rijken en edelen, maar dat zou nooit gebeuren.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

Bowties were never Cooler

13 mei 2018 - 0:10 Ken_ is offline

Ken_ 18305

RAFAELLE LEONARDO CARIDEO

Prince of Italy || hallway with Ava en Claude || and dressed as a servant

“Jullie kunnen gaan,” wimpelde de prinses ons af waarbij Ava dankbaar boog en ik de prinses dan ook een nederige buiging schonk; waarna ik Ava mee volgde zo ver mogelijk van de prinses vandaan. Eens we dan ook op het eind van de hall waren leek Ava duidelijk te grijnzen, haar lach haast inhoudend waardoor ik haar geamuseerd aankeek wat me werd bekocht met een tik tegen mijn achterhoofd. "Ajj" klonk het kort mompelend over mijn lippen waardoor ik haar ietswat quasi verbaasd aankeek ”Heb je je verstand in Italië achter gelaten?” vroeg de brunette me lachend waardoor een kort lachje nu ook over mijn lippen verliet. Bij nader inzien was het misschien inderdaad wel een hilarisch zicht geweest. ”Al kon ik me heerlijk vermaken door je gezichtsuitdrukking toen ze niet volgens je verwachtingen voldeed, moet ik je toegeven.” grinnikte ze vervolgens waarbij ik even nonchalant mijn schouders ophaalde. "In Italie waarderen de dames wel een complimentje." vertelde ik haar onschuldig al was er wel een enige ondeugende twinkeling in mijn ogen te vinden. ”Dus voor welk boek heb je jezelf in de nesten gewerkt?” vroeg ze me vervolgens plagend en licht geïnteresseerd waardoor ik haar even het boek toonde. Het anatomieboek zag er wat out en muffig uit, maar was wel erg gedetailleerd waardoor het tekenen me ook weer een stuk beter zou verlopen en ik steeds weer beter wist te worden. “Ik hoop dat je prins wel waard is om prinses Claudes preek aan te horen, alhoewel jij degene was die fout zat.” ik keek lichtelijk geamuseerd naar Ava. "Het zal niet de eerste keer zijn dat hij een preek krijgt." vertelde ik Ava ongestoord. " Het boek is goed om de anatomie in mijn tekeningen te verwerken al is mijn frans niet zo goed." vervolgde ik iets bedenkelijk, vergetend dat ze niet doorhad dat ik geen bediende was.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

13 mei 2018 - 20:32 Nephalem is offline

Nephalem 1156

A V A ☾ R O S A L I E

"In Italië waarderen de dames wel een complimentje,” vertelde Rafaelle waardoor Ava niet kon laten om te grinniken. In Engeland zouden de meiden zeker een compliment appreciëren, maar hier niet. Zelfs Ava moest hier in het begin van haar verblijf even wennen aan de striktheid van het kasteel qua geloof, en vooral als een dienstmeisje zijnde. Ava zou zeker - als het aan de Fransen lagen - rechtstreeks naar hel gaan, gezien ze alles behalve Heilige Maagd Maria was.
Ava bekeek kort de jongeman naast haar. Hij typeerde wel een jongen alsof hij de harten van helft van Italië heeft gebroken en dat alleen omdat de andere helft mannen waren. Ava besloot toch haar vooroordeel voor haar zelf te houden en liep weer voorwaarts, richting de vleugel van het gebouw voor bezoekers.
“Dus voor welk boek heb je jezelf in de nesten gewerkt?” vroeg Ava geïnteresseerd waarop Rafaelle haar het boek toonde. Ava trok bedenkelijk haar wenkbrauwen op terwijl ze het boek uit zijn handen greep om een bladzijde open te slaan, al was het beter dat ze dat niet had gedaan. Ze sloot het boek meteen dicht en overhandigde ‘m weer aan Rafaelle.
“Ik ben wel geïnteresseerd in mensenlichaam – vooral die van de mannen – maar zo gedetailleerd ook weer niet,” zei Ava met een scheve grijns. De prins was dus geïnteresseerd in anatomie. Hij was zeker iemand die dag en nacht met zijn neus in de boeken zat. Ava begroef haar tanden in haar onderlip, denkend welke prinses het beste bij hem paste.
“Het boek is goed om de anatomie in mijn tekeningen te verwerken al is mijn frans niet zo goed.” Geïntrigeerd luisterde Ava naar Rafaelle. Doordat ze goed luisterde, rezen haar wenkbrauwen verrast omhoog. “Ik dacht dat het boek voor de prins was?” vroeg Ava met een plagende ondertoon, omdat ze hem op een leugen betrapte. Het was niet zo dat ze boos was omdat hij het boek voor hemzelf van de bibliotheek had gepikt of dat hij prinses Claudette had voorgelogen. Ava was diegene die maandenlang had voorgelogen dat ze een bastaard van de koning was, dus ze had geen recht om boos op hem te zijn.

We met for a reason,
either you're a blessing or a lesson.

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ hall ☾ w/ Rafaelle

13 mei 2018 - 23:39 Amazon_Olympian is offline

Amazon_Olympian 2265

Grégoire Daniel Chéron

Soldier • 23 • Trainingground • Leeza & William •Outfit

De Schotse prins vertelde ons dat zijn verblijf gepland was voor een maand. Dit leek voor mijn doen al vrij kort te zijn, maar Lord William voegde er nog aan toe dat die tijd ook zeker niet vast stond. De Schotse koning had zijn troepen ook naar de Nederlanden gestuurd en hij zou zijn zoon het liefst ook op het slagveld willen hebben. Ik luisterde aandachtig naar de Schotse prins, terwijl ik af en toe mijn blik op Leeza richte. Ik zelf zat in een twee strijd. Het liefst wilde ik ook de oorlog uitvechten in de Nederlanden, maar ik wilde niet het bloed van mijn Protestanste broeders op mijn geweten hebben en natuurlijk was daar dan nog mijn beeldschone Leeza. Haar wilde ik voor geen goud missen. "Laten we hopen dat het niet zo ver hoeft te komen." met deze woorden probeerde ik Leeza gerust te stellen, waarbij ik een bezorgde blik had waargenomen, terwijl Lord William zijn verhaal deed. "Ik heb grote verhalen gehoord over u Vader, My Lord. Het zal niet lang duren voordat hij die verraders die naar de Nederlanden zijn gevlucht heeft te pakken." Vervolgens had Lord William gevraagd wat de activiteiten waren hier in het hof. Mijn favorieten activiteiten waren dan het zwaardvechten en tijd doorbrengen met mijn verloofde, maar dit hield ik voor mezelf. Leeza bood de prins aan om ons te vergezellen bij onze wandeling, maar op dat moment kwam er een bediende aan die aan Leeza verzocht om mee te komen.
Hierdoor bleef ik alleen achter met de Schot. "Er zijn voldoende activiteiten hier te doen, My Lord." verbrak ik de stilte, nadat ik Leeza had nagekeken na nog een kus op haar hand te drukken. "Wat zegt U ervan dat ik u de omgeving random het Hof laat zien, ter paard natuurlijk?"

~~De schrijfster van Leeza is niet meer actief, daarom heb ik haar met een bediende meegestuurd, maar kan dit nog altijd aanpassen~~

If no one else will defend the world then I must

14 mei 2018 - 0:27 ThestraI is online

ThestraI 3638

TOBIAS BARR

“If blood is thicker than water,
then love must be
thicker than both.

4O, the gardener, with a bunch of people, stables

Vanaf het eerste ochtendgloren waren zijn ogen opengesprongen om zich weer op een nieuwe dag te richten. Een belangrijke dag voor veel mensen. Normaliter gesproken was er genoeg werk geweest aan de tuin om je zoet te houden voor een behoorlijke tijd, maar aangezien de soldaten veilig aan waren gekomen in de Nederlanden zou er vanavond een feest zijn. Tobias was wellicht simpel opgevoed, hij begreep genoeg van de situatie om er zijn mond verder over te houden. Bovendien zou hij de rest van de dag in beslag genomen zijn door zijn werkzaamheden dus kon hij gemakkelijk mensen vermijden. Het enige waar hij enige interactie bij nodig had, was het ophalen van potgrond aan de poort. Een bezigheid wat hij gelijk besloot te doen, om er maar klaar mee te zijn.
Lichtelijk brommend, begroette hij de wachters die daar op wacht stonden. Met al het dreigende gevaar had het kasteel besloten de boel beter te beveiligen en de poortwachters moesten dan ook opschrijven wie er allemaal doorheen kwam. Tobias deed alsof hij te druk bezig was en vertelde ze dat hij het maar moest schrijven voor hem. Zijn ogen gleden heen en weer om te controleren of de bestelling al aangekomen was. Tot zijn opluchting was dat inderdaad het geval, welke de man zonder te mokken op de kruiwagen gooide. Echter, met de zon die stevig op hem neer scheen en de zware inspanning kreeg hij het toch al snel warm—— wat erin resulteerde dat hij zijn mouwen van het witte shirt oprolde en het zweet op zijn voorhoofd afveegde ermee.
Met de laatste zak op de kruiwagen duwde Tobias dit terug naar de behoorde plek. Op veel plaatsen was het chaos, veel groepen waren bezig de laatste loodjes voor het feest te leggen, en bij hem was het niet heel anders. Met al het werk dat ze de afgelopen paar weken geleverd hadden, zou er iets moeten gebeuren om het verkeerd te laten lopen. En als er iets was waar Tobias een hekel aan had, waren het wel verrassingen.
Al snel maakte hij bij aankomst van de tuin, waar het meeste nog moest gebeuren, een lijstje in zijn hoofd. Het belangrijkste wat momenteel nodig was, zou het wateren van de tuin zijn. Tobias stampte naar de anderen die de tuin verzorgde en liet mopperend weten dat ze zich op belangrijkere dingen hoorde te storten dan waar ze nu mee bezig waren, namelijk niets doen.

◯ ◯ ◯

Hij had geen flauw idee hoeveel tijd ze ondertussen verder waren, maar aan zijn lichaam te bemerken was het toch een flink aantal uur. Als beloning stak hij zijn pijp aan, waar hij flinke trekken aan nam. Een snelle blik op de medewerkers vertelde hem dat ze het zonder hem ook prima afkonden, waardoor de einzelganger de taak op zich nam eens een gesprekje met de stalmeester te houden. Met ruwe handelingen deed hij de pijp weer uit en borg deze op, om daarna zijn ketting onder het t–shirt te stoppen.
Eenmaal in de stal aangekomen, wilde hij zich echter net zo snel weer rechtsomkeert maken. Er waren teveel mensen voor zijn smaak en, terwijl zijn ogen over elk individu respectievelijk gleed, er waren tevens personen die hij liever wilde vermijden. Lieden van hogere status.
Zo stilletjes mogelijk draaide hij zich weer om. Als hij dit zo steelsgewijs mogelijk deed, zouden ze hem niet eens opgemerkt hebben. Alleen als die verdomde schep niet in de weg had gestaan, dan was alles puik afgelopen. Het korte, maar luide, geluid bracht hem abrupt tot stilstand. Desalniettemin zei hij niets en, met zijn rug nog altijd naar het zwikkie toegedraaid, kuchte hij eens ongemakkelijk—— klaar om er weer vandoor te gaan.

[ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 0:29 ]

[ heaven knows ]

14 mei 2018 - 14:24 Ken_ is offline

Ken_ 18305

FREDERICK THOMAS ANDREAS FABRE

Bastard || Stables || Stallen

"Uwe Hoogheid, My Lord, wat kan ik voor u doen?" Ruben boog even eerbiedig en ik wachtte rustig af tot Lucille hem toeknikte zodat ik de jongeman aan kon spreken. Echter duurde het niet snel voor ik nog een bekende stem hoorde in de stal waardoor ik even over mijn schouder keek waar ik Claude aantrof. Ik boog haar even nederig toe waarna ik weer recht kwam. Het was behoorlijk druk en mijn check was nu ook weer niet van zo'n groot belang. "Uwe Hoogheid. Ik verwelkom net uw zuster, Prinses Lucille, en Lord Frederick. Wat kan ik voor u allen betekenen?" Vroeg Ruben ons vriendelijk waarna er een kleine jongeman naar Ruben toegelopen kwam. Ik herkende het jonge mannetje niet en aan zijn kleren te zijn kwam hij ook niet van het hof. Ergens vond ik het wel intrigerend dat Ruben de kinderen wat opleidde, maar hij zou moeten opletten dat hij de verantwoordelijkheid ook voor hen opneemt. Zeker met zo'n bruut als Lord Ridel in de buurt die het niet op het 'boerenvolk' had. "Mijn welgemeende excuses, Uwe Hoogheden en My Lord. Ze zijn harde werkers, maar net als ik hebben ze ruwe randen." verontschuldigde Ruben zich waardoor ik hem een begrijpend knikje schonk. "Ik kwam eigenlijk op aanvraag van Lord Ridel, maar alles ziet er wel in orde uit en u heeft ook nogal wat werk zie ik." ik glimlachte vriendelijk naar Ruben en keek vervolgens naar de twee jonge prinsessen.
"My ladies, ik zie jullie vanavond wel weer." ik boog me weer naar hen toe waarna ik de stal verliet. Lucielle had haar zuster waarmee ze weer wat rond kon hangen, gezien ik wel toegaf dat ik niet echt de interessantste persoon was om een hele dag mee rond te lopen. Eens ik net de stal uitliep hoorde ik een vaag geluid waardoor ik iets verder stapte, op mijn hoede tot ik de boosdoender zag. "Afgeschrikt door het volk?" vroeg ik geamuseerd aan Tobias waarna ik verder weg ging van de stallen zodat we beiden weg waren van de drukte. Ik kende Tobias al enkele jaren en zag hem dan ook als een goede vriend. Ruben zou eens moeten weten hoe erg iedereen hem en zijn werk leek te waarderen. Tobias had misschien niets met de paarden te maken maar verzorgde daarentegen de franse tuinen die nu vollop in bloei stonden. Vragen of alles in orde was met de tuinen deed ik niet gezien Tobias zijn werk altijd goed deed. " Nood aan wat drank? " ik klopte de man even vriendschappelijk op zijn schouder waarna ik mijn heupfles aan hem aanbood. Normaliter zou er water in hoeven te zitten, maar zonder wat wijn zou ik deze hele dagen ook niet gaan overleven.

RAFAELLE LEONARDO CARIDEO

Prince of Italy || hallway with Ava en Claude || and dressed as a servant

De brunette grinnikte even waarna ze het boek even nam en opende maar zo snel als deze open was drukte ze deze terug in mijn handen. “Ik ben wel geïnteresseerd in mensenlichaam – vooral die van de mannen – maar zo gedetailleerd ook weer niet,” Grijnsde Ava me toe waardoor ik het niet kon laten om zacht te lachen, klonk ergens wel ondeugend. en aan de gezichtsuitdrukking te zien van de jongedame was er niet zo preuts als de meeste dames die hoer op het hof rondliepen. "Aha, " klonk er lichtelijk plagend over mijn lippen. Echter was ik alweer zo afgeleid dat mijn undercovermissie al zo goed als mislukt was gezien ik mijn mond voorbij praatte. Met opgetrokken wenkbrauwen keek Ava me dan ook aan waardoor ik haar een enigszins vragende blik schonk. "Cosa?*" kwam er dan ook vragend over mijn lippen bij het zien van haar verbaasde blik waarna ik ook even om me heen keek tot ik door begon te krijgen waar ik mijn steek had laten vallen waarna ik haar met een open mond aankeek. "Merda...*" rolde er vervolgens geruisloos over mijn lippen. “Ik dacht dat het boek voor de prins was?” plaagde ze me waardoor mijn gezicht lichtelijk rood kleurde, al was ik anderzijds ook opgelucht dat ze me dit niet kwalijk leek te nemen of één van de wachters riep voor mijn hoofd. Aii
" Ook". klonk het onschuldig al kon ik het niet laten om te grijnzen. waarna ik mijn bruine kijkers kort op Ava richtte. "Ons geheimpje? Ik kan wat over de prins vertellen als je dat wil in ruil?" een lachje verliet mijn lippen veel zin om mijn cover al op te geven had ik niet want het was nog zowat zeven uren voordat het diner zou beginnen vermoedde ik zo en deze zorgeloosheid was ergens zo fijn. " Dus Ava, waar gaan we heen? Enkele geheime gangen hier in het Franse hof?" vroeg ik haar vervolgens nieuwsgierig en lichtelijk geamuseerd.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

14 mei 2018 - 17:14 Saureus is offline

Saureus 1959

Lucille Charlotte François

16 years~princess of France~outfit~with: Ruben and Claudette

"Uwe Hoogheid, My Lord, wat kan ik voor u doen?" Hij boog eerbiedig en ik knikte hem toe. Ik hoorde de stem van Claude en ik keek achter Ruben langs naar haar. "Uwe Hoogheid. Ik verwelkom net uw zuster, Prinses Lucille, en Lord Frederick. Wat kan ik voor u allen betekenen?" vroeg Ruben. Ik glimlachte even kort naar Claude. Er kwam een kindje aanlopen die vroeg wat hij moest doen, ik vond hem wel schattig. Ik vind het goed voor Ruben dat hij voor deze kinderen zorgt, want niet iedereen is er even blij mee. . "Mijn welgemeende excuses, Uwe Hoogheden en My Lord. Ze zijn harde werkers, maar net als ik hebben ze ruwe randen." Ik glimlachte naar hem als een teken dat het geen probleem was. "Ik kwam eigenlijk op aanvraag van Lord Ridel, maar alles ziet er wel in orde uit en u heeft ook nogal wat werk zie ik." glimlachte Frederick vriendelijk, waarna hij naar mij en Claude keek. "My ladies, ik zie jullie vanavond wel weer." Hij boog en ik knikte hem toe. 'Tot vanavond,' zei ik nog voordat hij de stallen verliet.
Ik richtte me weer op Claude en Ruben, ik vroeg me af wat ze hier kwam doen. Ik liep eigenlijk alleen met Frederick mee, omdat ik niks beters te doen had. Ik kan beter zo weggaan, want Ruben had het heel druk.

14 mei 2018 - 17:22 ThestraI is online

ThestraI 3638

TOBIAS BARR

“If blood is thicker than water,
then love must be
thicker than both.

4O, the gardener, with a bunch of people, stables

‘Afgeschrikt door het volk?’
Niets meer dan een grom klonk uit de keel van de tuinman, die, in zichzelf mopperend, zijn ruwe handen in zijn zakken stak. Tobias wist dat het niet eerzaam was zijn rug zomaar toe te keren naar degenen met een hogere rang, maar het was nu eenmaal het laatste waar hij op zat te wachten. Het was een geluk bij een ongeluk dat Frederick diegene was die op hem af was gelopen.
Helemaal met hem meelopen van de stal vandaan echter, deed hij niet. De barse gaardenier had nog zaken te regelen met de stalmeester en nu hij hier toch was, kon hij net zo goed wachten. Een eindje verderop bleef hij stilstaan en draaide zich naar Frederick toe.
‘Nood aan wat drank?’
Zijn eens zo norse gezicht tekenden rimpels af zodra een mondhoek omhoog gleed. Grijnzend kantelde hij zijn hoofd naar hem toe, om hem een bepaalde blik toe te sturen die hem liet weten het te waarderen.
‘Drank op het werk? Geef dat maar aan mij, kabouter,’ vermeldde hij, een toon in zijn stem waarbij duidelijk was dat hij puur aan het kwallen was. Binnen enkele seconden nam hij de fles al over. ‘Weet je jonkvrouwe in nood dat je water wat versterkt is?’ Een zacht gegrinnik rolde moeizaam uit zijn keel, wat eerder iets weghad van een astmatische kat. Ze mochten hem dan wel “Lord” noemen, als het op Tobias aankwam, was iedereen precies hetzelfde. Daar had hij voornamelijk in het begin problemen mee gehad.

◯ ◯ ◯

Zijn zeeblauwe poelen gleden over het landschap heen, de tuinen in. Kort verdween hij in zijn eindeloze gedachtegang, die langzaam aan begon te voelen als een stoomtrein die over hem heen walste. Bovendien kunnen een paar slokjes geen kwaad. Dat had hij wel nodig nu, zo’n dag als vandaag bracht veel spanning mee. Dus zette hij de heupfles tegen zijn gebarsten lippen aan, en nam er een flinke slok van.
Die hij net zo snel weer uit-tufte.
‘Man, wat is dit? Lijkt net slootwater.’ Met een weerzinwekkend gezicht bekeek hij de fles, die hij snel terug in Frederick’s handen duwde. Tobias veegde z’n mond af met de achterkant van zijn hand en kneep zijn gesprekspartner toen goedgunstig in de bovenkant van zijn schouder, waar de overgang zit naar zijn nek. ‘Kom vanavond naar mij, en ik zal je met goed spul verschaffen. Als het vrouwtje je laat gaan, tenminste.’
De tuinman veegde zijn vuilblonde haren naar achteren en blikte eens in de richting van de stal, waar naar zijn doen niet genoeg beweging gaande was. ‘Ruben gezien?’

[ bericht aangepast op 14 mei 2018 - 18:29 ]

[ heaven knows ]

14 mei 2018 - 20:35 Necessity is offline

Necessity 5622

CÉSAIRE VOLYA
22 - Hunter - Stables

It's not my fault I have my father's eyes.

Zodra Adalene de woorden dat hij een ongeluk had gehad, had uitgesproken zag Césaire de bezorgdheid in Solange’s ogen toenemen. Ze was al wel wat bezorgd geweest toen ze hem gezien had, maar nu al helemaal. Ze hoefde geen moeite te doen om dat te verbergen, hij kende haar goed genoeg om dat bij haar te herkennen. En dat was precies de reden dat hij het haar niet had willen vertellen.
Hij was echt prima in orde, wat stijf misschien en morgen flink blauw, maar er was niks gebroken of gekneusd. Hij kon nog prima bewegen en zou hier niks aan over houden. Dan hoefde zijn zus zich geen zorgen te maken over hem. Hij wilde haar hier niet mee tot last zijn.
De hele uitwisseling die daarop volgde tussen de broer en zus was op zijn zachtst ongemakkelijk te noemen. Hij die haar wel met haar bijnaam aansprak, maar verder alleen beleefdheden uitwisselde. Zij die net zo beleefd antwoord gaf. Het was zo… zo… onpersoonlijk. Moeizaam. Ongemakkelijk.
Het was zeker niet de manier waarop hij hun samenkomst had voorgesteld. Hij had blijdschap verwacht en het vertrouwde gevoel van haar bij zich hebben. Hij had verwacht dat het net als altijd zou zijn. Niet dit gestuntel omdat ze niet wisten wat ze moesten zeggen.
“Solange, Viens ici! Je mag heus je broer begroeten,” zei Adalene, haast op hetzelfde moment dat Solange hem verweet veel te weinig te schrijven. Daar had ze wel gelijk in, dat moest hij toegeven.
“Ik word hier flink aan het werk gehouden,” antwoordde hij. Het klonk verdacht als een verdediging. “Ik zal hem zo snel mogelijk schrijven.”
Pas toen drong het tot hem door dat Adalene hem en Solange toestemming gegeven had om elkaar te begroeten, in plaats van dit starre gedoe. Hij sloeg zijn armen om Solange heen in een soort ongemakkelijke knuffel. Het voelde net zo ongemakkelijk als alles. Geforceerd. Césaire was totaal geen knuffelaar, en zelfs met zijn zus was hij altijd spaarzaam geweest met zijn knuffels. Het hoorde gewoon niet bij hem.
“Ik heb je gemist,” fluisterde hij in haar oor voor hij haar losliet. Toen richtte hij zich op Adalene. “Je bent te gul, vrouwe” sprak hij als bedankje. Ze deed haar best en dat waardeerde hij van haar. Hij kon het ook echt waarderen wat ze nu aanbood, maar tegelijk was hij niet iemand die makkelijk iets aannam van een ander. Hij wilde graag zelfstandig zijn, ongebonden. Maar hij wist dat Adalene het met de beste bedoelingen aanbood, en dat het slechts zijn trots was die hem tegenhield er helemaal dankbaar voor te zijn, al zou hij dat Adalene niet laten merken. Hij wilde haar niet kwetsen.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

14 mei 2018 - 21:10 Nephalem is offline

Nephalem 1156

A V A ☾ R O S A L I E

"Cosa?” hoorde Ava de jongeman naast haar in een vreemde taal zeggen. Ze fronste lichtjes haar wenkbrauwen terwijl ze hem niet-begrijpend aankeek. Vervolgens zag ze de jongeman - duidelijk niet vrolijk dat Ava hem had betrapt – zijn lippen bewegen zonder dat hij geluid produceerde. “Erda?” vroeg Ava, enigszins nieuwsgierig. Geamuseerd doorboorden haar tanden haar onderlip terwijl ze met glinsterde ogen zijn gezicht die langzamerhand rood kleurde bekeek. Hebbes.
“Ook,” probeerde hij hemzelf te redden, maar Ava wist wel beter. Hij had zeker het boek voor hemzelf gehaald, wat haar niet zoveel deerde. Ze bezocht de bibliotheek alleen als ze het moest schoonmaken. Buiten dat had ze niks met boeken mee te maken.
“Ons geheimpje? Ik kan wat over de prins vertellen als je dat wil in ruil?” probeerde Rafaelle haar over te tuigen waarop Ava bedachtzaam haar neus rimpelde. Tuurlijk, waarom niet? Ze had toch al veel geheimen die ze moest bewaren. Deze kon nog erbij.
“Ik weet het niet,” zei ze met een plagende ondertoon. Ava besloot deze situatie haar voordeel uit te trekken en deels om in zijn zakken te zitten. “Je zult me toch een beter aanbod moeten doen.” Toch hield haar act niet lang vol want al snel verscheen een glimlach op haar gezicht. Zijn gezichtsuitdrukking zag er hilarisch uit, nog erger nadat hij de preek van Claude hoorde.
Terwijl ze voortgingen, haakte Ava haar arm om die van hem om de afstand te vernauwen gezien ze niet wilde dat er meer mensen hun konden horen. “Zeg, weet jij misschien waar de prins hekel aan heeft? Waar hij allergisch voor is?” vroeg ze fluisterend, haar omgeving controlerend of er meer luisteraars waren. Een betere kans dat niet had ze niet. Als de prins iets tegenover haar zussen uithaalde wat Ava niet uitstond, kon ze nog van de informatie die de bediende haar zou inlichten benutten.
“Dus, Ava, waar gaan we heen? Enkele geheime gangen hier in het Franse hof?” De brunette begroef haar tanden in haar onderlip om de irritante giechel die in haar opborrelde te onderdrukken. “Had je gewild, maar ik denk dat een boek stelen genoeg avontuur is voor vandaag.” Ze waren al bij de vleugel van de bezoekers aangekomen, waardoor Ava haar stappen vertraagde. “Ik wilde je eerlijk gezegd naar je verblijf brengen. Ik wil tenslotte niet dat de prins lang moet wachten op zijn boek,” grijnsde Ava en richtte haar blik op Rafaelle om zijn gezichtsuitdrukking even te bestuderen.

We met for a reason,
either you're a blessing or a lesson.

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ hall ☾ w/ Rafaelle

15 mei 2018 - 19:13 Saureus is offline

Saureus 1959

Aurora ~~Helena~~ Barr

15 years~Helps the baker~Bakery~Alone

Ik word al vroeg wakker door de eerste zonnestralen die mijn kleine kamertje binnen vallen. Ik kleed me om en kam mijn haren, waarna ik naar beneden loop. 'Goedemorgen Aurora,' zegt Henri, de bakker, en de ooit goede vriend van mijn moeder. 'Het is Helena hier, weet je nog,' zeg ik met een glimlach. 'Goedemorgen,' zeg ik daarna waarna ik een stuk brood en kaas pak die ik opeet. 'Wat gaan we vandaag doen?' vraag ik aan hem. Ik ben hier eigenlijk om mijn vader te zoeken, maar hij zorgt ervoor dat ik eten en een onderdak heb en bovendien door hem weet ik dat mijn vader hier is. Daarom wil ik ook wat voor hem terugdoen en werk ik elke ochtend in zijn bakkerij. 'We moeten nog een paar broden, croissants en een paar cakes bakken.' Ik knik.
Ik loop de keuken in en begin met het bakken van een wit en een bruin brood. Meestal wissel ik het bakken met in de bakkerij staan af met Henri. De meeste klanten kennen me niet en daarom stel ik me altijd voor als Helena, voor het geval dat ik mijn vader tegenkom. Ik weet namelijk nog niet goed hoe ik het hem moet vertellen, ik weet niet eens wie het is.
Nadat ik een paar broden en een cake in de oven had gedaan ga ik in de bakkerij staan.

18 mei 2018 - 22:38 KIaus is offline

KIaus 21035

William Simon Fraser
19 || Schotse Huwelijkskandidaat || New and out of place || Training Ground || Trousers are bloody restrictive || Gregoire

Lord Gregoire sprak zijn hoop uit dat ik niet weggeroepen zou worden de Nederlanden. Ik knikte ook bij zijn woorden over mijn vader. "Ik hoop ooit zo eerzaam te zijn als hij, my Lord." Ik vroeg vervolgens wat de reguliere activiteiten van het Franse Hof waren. Thuis was het trainen, sparren, rijden, belastingen innen, de grenzen beschermen, wapens onderhouden, en zo veel meer, maar ik had geen idee wat ik in dit warme kleffe land moest doen. De prinses bood aan dat ik mij bij hen kon voegen voor een wandeling, maar voor ik kon antwoorden werd zij door een bediende weggeroepen. Het verschil in rang en stand was hier zo veel anders dan thuis. Het deed me heel Engels aan. Wij hadden wel bedienden, maar de meesten waren ofwel familie, en anders wel bekenden. Je moest wel beleefd zijn, maar dit was een onderdanigheid die me eigenlijk wel wat ongemakkelijk maakte. Ik knikte bij Gregoire's voorstel voor een rit. "Dat klinkt zeer aangenaam, my Lord." Ik stak het houten zwaard in de grond en klopte mijn handen af. "Zou u het erg vinden als ik mij omkleed voor de rit, my Lord? Het zal niet lang duren, maar in rijdt liever in meer comfortabele kleding." Nu we geen dames zouden entertainen, en de kans dat er dames in de buurt zouden zijn heel klein was, had ik toch liever een kilt aan. Daarbij had ik net enkele dagen gereden in een broek en ik had schuurplekken op lichaamsdelen waar deze niet thuis hoorden. Ik haalde nog een hand door mijn haren en keek het binnenplein rond. Dit plein was bijna even groot als het gehele kasteel waar mijn familie in Inverness in woonde. Het was een weelde die ik niet kon vatten, vooral omdat ik de armoede van hun huurders en onderdanen had gezien. Wij innen belasting, maar zorgden ook voor iedereen die onder onze bescherming stond. Ik wist niet hoe dat hier was, maar het voelde voor mij heel scheef. Toch wist ik het verhaal niet, en ik wist dat ik hier was om vrienden te maken, geen vijanden, en daarom moest ik nu mijn mond houden. Ik had zeker wel zin in de rit, en hopelijk kon Gregoire mij veel meer uitleggen over dit land en haar mensen en tradities.

All my hope is in God

Bowties were never Cooler

21 mei 2018 - 23:37 Ken_ is offline

Ken_ 18305

FREDERICK THOMAS ANDREAS FABRE

Bastard || Stables || Stallen

Tobias gromde even als de norse man die hij soms kon zijn waarna hij nonchalant zijn handen in zijn al afgesleten zakken stak. Ver van de stallen stonden we ook niet, gezien mijn gesprekspartner als een rots bleef staan bij ongeveer een kleine vijf meter van de drukbevolkte ruimte. Maar goed ik was ook wem een man van respect en vond het oprecht wel fijn om tegen het werkvolk te praten. En geloof het of niet maar deze grumperd beschouwde ik zelfs als een goede vriend. Ik kon zien aan hem dat hij al druk in de weer was geweest, de aarde was al over zijn gezicht gesmeerd en zweet parelde aan zijn voorhoofd. Begrijpelijk natuurlijk met zit mooie weer en zijn niet te onderschatten werk. Bij mijn vraag of hij wat drank kon gebruiken wist ik toch zijn mondhoek wat omhoog te krijgen waardoor hij met met een grijns aankeek. ‘Drank op het werk? Geef dat maar aan mij, kabouter,’ een sarcastisch lachje verliet mijn lippen bij het horen van de bijnaam, ik was amper eenentwintig toen ik Tobias voor het eerst leerde kennen en pas een jaar later of zoiets met de man praatte waar hij me meteen afwimpelde met het woord kabouter. Ik was een jonge knaap al waren we beiden toch wel één van de oudere aan het hof. Het was niet gemakkelijk geweest om door dat boerse heen te prikken zeker bij de afkeer van de meeste andere lords, maar ik vond Tobias zijn oprechtheid altijd wel geinig.
"Wat ben ik ook blij om jou te zien." kwam er geamuseerd over mijn lippen waarna ik hem mijn heupflesje schonk‘Weet je jonkvrouwe in nood dat je water wat versterkt is?’ grinnikte de man waardoor ik soepel mijn schouders ophaalde. " Mijn jonkvrouwe weet goed genoeg dat ik alles met mate hou. Mits ze hier en daar ook een slok mag." ik grijnsde plagend waarna ik toekeek hoe hij een slok nam en deze niet veel later uitspoog. Ah ik had het ergens wel kunnen verwachtten, gewoon zonde van de goede wijn. ‘Man, wat is dit? Lijkt net slootwater.’ om zijn woorden nog wat te versterken tufde hij nog even waarna ik de fles weer terugnam en naar Tobias grijnsde. "Och wat zou het moederland geschokt zijn dat je haar beste delicatesse uitmaakt voor slootwater." zei ik melodramatisch en geamuseerd. Zelf genoot ik wel van een goede franse wijn, maar ja van iemand zoals Tobias moest ik dat nu ook weer niet verwachten. Tobias plaatste zijn stevige hand op mijn schouder waar hij me even een welgemeende kneep schonk als een soort broederlijk gebaar. ‘Kom vanavond naar mij, en ik zal je met goed spul verschaffen. Als het vrouwtje je laat gaan, tenminste.’ ik schudde even mijn hoofd, Tobias had altijd wel lef gehad om de prinses niet bij haar titel aan te spreken, maar ik kon het altijd wel door de ogen zien. Andere lords daarentegen... Maar bon, "Vanavond is het feest helaas, ik moet er wel in het bijzijn van de prinses blijven, voor haar veiligheid en die van het Franse rijk." ik haalde nonchalant mijn schouders op. "Er word enkel slootwater geserveerd, maar morgenavond kan ik er misschien wel tussenuit glippen." grijnsde ik naar de man voor me die even nieuwsgierig naar de stallen keek
‘Ruben gezien?’ knik knikte en haf Tobias een schouderklopje. "Druk bezig met de prinsessen en een verwond paard vrees ik, de jongen heeft niet veel rust momenteel".

RAFAELLE LEONARDO CARIDEO

Prince of Italy || hallway with Ava en Claude || and dressed as a servant

“Erda?” vroeg Ava me fronsend waardoor ik kort op mijn lip beet en ergens ook wel geamuseerd. "Het is beter dat je dat woord niet leert." ik lachte zacht. "Vloeken waarderen ze hier vast ook niet." ik haalde onschuldig mijn schouders op. Maar ze had me wel betrapt waardoor ik haar soort van omkocht met informatie, te veel natuurlijk ook weer niet dat zou ze vanavond wel merken. Ze trok even haar neus op bedenkelijk. “Ik weet het niet,” zei ze met een plagende ondertoon. “Je zult me toch een beter aanbod moeten doen.” Haar woorden deden mijn wenkbrauwen kort de lucht ingaan, wel ... Echter verscheen er toch een glimlzchje op haar lippen waardoor ik mijn hand even op mijn hart hield. "Oh hemel ik dacht even dat ik het op een loopje ging moeten houden." zei ik plagend en deels ook opgelucht. Ava leek enkel maar geamuseerd te zijn bij het zien van mijn gezicht en haakte haar arm in de mijne, waardoor ik kort op de binnenkant van mijn wang deed. Terug in Italië waren het enkel de ladies die zich aan me hingen smekend voor mijn aandacht en ook de titel al was dat enkel maar vervelend geweest, maar dit? Dit was best wel fijn gezien het me nu ook wel oprecht leek en niet omdat ik de prins van Italië was.
“Zeg, weet jij misschien waar de prins hekel aan heeft? Waar hij allergisch voor is?” fluisterde ze me toe en een hoge lach bulderde over mijn lippen al hield ik mijn vrije hand gauw voor mijn mond gezien ik geen ongewenste aandacht wilde. "Hoezo, bent U vanplan hem te vergiftigen?" vroeg ik quasi geschrokken al was het puur plagend bedoeld. "Want ik denk niet dat hij dat leuk zou vinden hoor." ik grijnsde naar Ava waarna ik kort mijn hoofd schudde en even nadacht. Wat vond onze geliefde 'prins' niet leuk. Er waren een boel dingen die ik niet leuk vond al was dat niet echt iets die ze me zou kunnen voorschotelen en waarvan ik dan ook hoopte dat ze het me niet zou voorschotelen. " Brandnetelsoep is iets waar hij een absolute hekel aan heeft." besloot ik dan toch te zeggen gezien ik de dood niet echt ter kaartte wilde brengen, ik mocht Ava zeer graag maar mijn vertrouwen is door mijn eigen familie al zo geschaad geweest dat ik intieme dingen ook niet meteen met haar zou delen. "Hij moest het te veel drinken als kind van zijn ouders, dat hij zich liever liet netelen dan het daadwerkelijk binnen te werken." een licht glimlchte sierde mijn lippen aan die tijd terugdenkend de tijd van onschuld.
Toen ik het onderwerp dan ook wilde omkantelen door over de geheime hangen te praten beet ze even op haar lip. “Had je gewild, maar ik denk dat een boek stelen genoeg avontuur is voor vandaag.” haar woorden zorgden ervoor dat ik mijn grootste puppyblik opzette waardoor onze pas ook wat trager ging. “Ik wilde je eerlijk gezegd naar je verblijf brengen. Ik wil tenslotte niet dat de prins lang moet wachten op zijn boek,” grijnsde Ava waardoor mijn puppyblik enkel groter en smekender leek, het laatste wat ik wilde was terug me zitten vervelen op mijn kamer. Deze hall meende ik dan ook te herkennen en ik schrok op toen de deur opende en ik mijn lijfwacht Abbiati buiten kwam waardoor ik in lichtte paniek Ava met me mee trok terug achter de muur en haar gebaarde dat ze stil moest zijn.
Hij klonk woest en was duidelijk furieus op de wachters die ervoor moesten zorgen dat er niemand in mijn kamer kon, of erbuiten via de grote deuren. " Hoe kan Prins Carrideo nu verdwenen zijn hé! Als hij er niet is vanavond staan we allemaal voor schut! Heel Italië en weet je wat onze koning dan gaat doen? Hé het gaat onze kop kosten, dat vooral!*" ratelde de man half Italiaans en half Frans waardoor ik even in een tweestrijd op mijn lip beet. Ik richtte me dan ook naar Ava toe die erg dicht bij me stond nu en deed mijn wijsvinger op mijn lippen. "Als die man me ziet ben ik de klos" fluisterde ik haar toe. "Weet je echt geen andere weg?" Mijn bruine poelen haakte ik met die van haar vast.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

23 mei 2018 - 21:16 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || Why are the stables this busy every time I have stuff to do? || Frederick, Lucille, Claudette, Tobias

Ik wilde erg graag weten wat iedereen hier op stal deed, zodat ik ze zo snel mogelijk kon helpen, en ze zo snel mogelijk weer weg waren. Ik zou dan weer verder aan mijn taken, die extreem waren verzwaard door de merrie die Cesaire had binnengebracht. Frederick bleek hier enkel te zijn op vraag van Lord Ridel om te controleren of ik mijn werk deed en alles onder controle had. Die man had het altijd al uit op mijn nek en die van mijn straatschoffies sinds de eerste dag dat ik hier werkte. Ik knikte naar hem bij zijn woorden. "U weet mij te vinden, mocht u iets nodig hebben, My Lord." zei ik tegen hem terwijl hij verdween.
Plots hoorde ik een geluid vanuit achterin de stallen. Het zou me verbazen als een van de dames het zou horen, maar het liet mij wel mijn hoofd in een schokkende beweging afwenden naar waar het vandaan kwam. Ik zag nog kort het achterhoofd van Tobias bij de zijdeur. Die moest vast iets, maar ik kon nu moeilijk naar hem toe stappen. Ik richtte me dus weer op de dames, die voor me stonden. Claudette vroeg om haar paard te zadelen. Ik knikte meteen. "Maar natuurlijk, Uwe Hoogheid." Ik keek vervolgens naar Lucille. "En waarmee kan ik U van dienst zijn, Uwe hoogheid?" vroeg ik rustig. Intussen was mijn hoofd overuren aan het draaien. Ik moest de merrie verzorgen, verder gaan met het trainen van twee jonge paarden, verder poetsen, uitmesten, inspannen, en alle andere dagelijkse bezigheden. Ik hoefde gelukkig niet alles alleen te doen, maar ik kon in elk geval het trainen en inspannen niet aan de jonge kinderen overlaten. Daarbij moest ik ook nog achter Tobias aan, want die moest duidelijk iets van me hebben, en ik kon hem ook niet te lang laten wachten, want anders kon hij mogelijk ook niet verder met zijn werk.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

Bowties were never Cooler

Index RPG Actieve Topics Zoek