[RPG-200] Fierce Crown - Speeltopic - Speeltopics

6 april 2018 - 19:12 Sombre is offline

Sombre 2828

_____________________________________________________________________________________________________________________

♕ Fierce Crowns ♕
_____________________________________________________________________________________________________________________

France, Château de Fontainebleau, 1672
French court, hét hart van de nobele families uit Frankrijk. Natuurlijk woont hier niet alleen de koninklijke familie, maar ook heel veel jonge dames en heren, hofdames van de koningin en minnaressen van de koning en de prinsen aan het hof. Iedereen heeft zijn eigen status en iedereen heeft zo zijn eigen geheimen. Een kasteel is een soort dorp, maar dan in het klein. Het brood word zelf gebakken en ook het vee word zelf geslacht. Het naaien van kleren word ook allemaal zelf gedaan. Op een kasteel wonen ook allerlei soorten mensen. Ten eerste natuurlijk de kasteelheer zelf, samen met zijn gezin. Verder vind je binnen de muren van het kasteel ook: dienstmeisjes (voor het schoonmaken), bedienden (om de gasten te bedienen), stalknechten (zodat de stallen schoon bleven en de paarden goed verzorgd werden), koks (voor het eten van de familie en de gasten), torenwachters (om op de uitkijk te staan of er geen gevaar dreigde), soldaten (voor verdediging of aanval), jagers (om voor het dierlijk voedsel te zorgen). Ook zijn er metselaars en timmerlieden voor het bijhouden van het kasteel. Tevens vind men ook schoenmakers, een zadelmaker, een smid, een bakker, een houthakker en een schrijver op het kasteel.
Middle ages,
In dit RPG moet je natuurlijk begrijpen dat het verhaal zich afspeelt in 1672. Dat was een compleet andere tijd en daar moet je rekening mee houden. De regels waren ook compleet anders, vrouwen moeten maagden blijven tot hun trouwdag, tenzij zij er voor kiezen om als minnares of courtisane door het leven te gaan. Het is een schande als vrouwen zich ongepast gedragen. Mannen horen sterk te zijn, je moet kunnen jagen of een beroep kunnen uitvoeren. De rijkste mannen zijn van adel en handelen vaak in grond of goederen met de koninklijke families. Als man hoor je geld te verdienen en als vrouw hoor je een man te trouwen die veel geld heeft. Natuurlijk is de klederdracht ook heel anders dan wij gewend zijn. Immense korsetten, lange rokken en gepofte mouwen zijn meer dan normaal. Outfits kunnen geïnspireerd worden door de Netflix series “Reign”, “The Tudors” en “The Crown” en de HBO serie “Game of Thrones”.

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ Be loyal to the royal within you ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

Catholic Fontainebleau,
Het edict werd in 1685 herroepen door dat van Fontainebleau. Koning Lodewijk XIV beval de afbraak van protestantse kerken en stelde een verbod in de protestantse godsdienst te belijden. De koning wilde geen protestanten meer in zijn land en daar werd fel op gereageerd, de protestanten mochten namelijk niet het land verlaten, maar moesten zich bekeren. Ondanks een verbod het land te verlaten, vluchtten grote groepen protestanten naar het buitenland, onder andere naar de Nederlanden. Het is belangrijk binnen het Franse hof dat je je gedraagt en regelmatig de bijbel leest. Je leeft namens de bijbel en gaat ook vaak naar de kerk om te bidden. Het kasteel heeft zijn eigen gebedplaats, met een aanwezige priester waar je terecht kunt voor wijsheid en als je daden wilt opbiechten. Natuurlijk is het mogelijk dat jouw karakter in het geheim protestants of christelijk is, maar dat kan grote gevolgen hebben zodra het de wereld in komt. Je kunt verbannen worden van het Franse hof, of je kunt in de kerkers gegooid worden.
Choose wisely,
Natuurlijk wil je meteen een sterke en krachtige rol met zo veel mogelijk macht, maar dit zijn de rollen met erg weinig vrijheid en heel veel regels. Aangezien er word verwacht dat iedereen aan het hof katholiek is, is het belangrijk dat je als iemand met een hoge rol vaak de bijbel laat lezen en vaak naar de gebedsruimte laat gaan. Er word namelijk verwacht van hem of haar dat zij streng gelovig zijn en zijn of haar godsdienst heel erg serieus neemt.
Als bakker, slager of dienstmeid moet je natuurlijk ook katholiek zijn, maar je hebt veel meer vrijheid. Je wordt niet erg in de gaten gehouden en je kunt misschien zelfs wel stiekem christelijk of protestant zijn. Het is wel erg lastig om als iemand met een lage staat dingen voor elkaar te krijgen. Je kunt niet zomaar de hand vragen van een prinses of verwachten dat een prins verliefd op je zal worden, simpelweg omdat het niet kan.

Roles,
⚜ Adalene - princess of France - Adelaine Kane - Sombre - 1.3
⚜ Solange - lady with werewolfblood- Astrid Berges - Quean - 1.2
⚜ naam - servant - Alexandra Daddario - Shadowsinger - page
⚜ naam - status - faceclaim - Rasalghul - page
⚜ Ava - bastard - Hande Ercel - _Iridescent - 1.5
⚜ Lucille - princess of France - Jade Weber - x_arya_x - 1.2
⚜ Claude - princess of France - Laneya Grace - Quean - 1.5
⚜ Leeza - princess of France - Sarah Bolger - Besidesyou - 1.5

⚜ Césaire- hunter - ??? - Necessity - 1.3
⚜ Sylvain - smid - Corentin Huard - Shayle - 1.5
⚜ Frederick - bastard guard of the princess - Luke Roberts - Wheeler - 1.3
⚜ Grégoire - Soldier - Bradley James - Mahigan - 1.3
⚜ naam - status - faceclaim - Cunning - page
⚜ Ruben - stableboy - Josh Whitehouse - IrisWestAllen - 1.4
⚜ name - dauphin of France - Douglas Booth - Wheeler -
⚜ name - status - faceclaim - username - page

_____________________________________________________________

⚜ One does not fight ⚜
⚜ One gets 48 hours to finish a role ⚜
⚜ One can get two roles within this topic ⚜
⚜ Those who break rules, are out ⚜
⚜ 16+ is allowed, though, it must be announced ⚜
⚜ One must follow the Q-rules ⚜

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ it simply isn't an adventure worth telling if there aren't any dragons ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

The beginning,
France, Château de Fontainebleau, 13th of June 1672.
De heerlijke zomerzon schijnt door de ramen van het kasteel en buiten is de temperatuur perfect om te gaan booschieten of om stiekem in een van de beken te zwemmen met je geliefde. Vandaag is een speciale dag, want er zijn 250 Franse soldaten veilig aangekomen in de Nederlanden om oorlog te voeren. Natuurlijk vieren we dat met een heerlijk diner en een feest waar heerlijk gedanst kan worden en waar heelijke Franse wijn kan worden gedronken. Denk goed na wat je doet, waarom en met wie, want overal zullen mensen op de loer liggen om je te verraden aan de koning.

Je mag zelf weten waar je personage begint. Je kunt wakker worden in een vertrek, naast iemand of alleen. Je kunt buiten zijn, jagen, wandelen, fruit verzamelen of paardrijden. Natuurlijk kun je ook binnen zijn, iemand afluisteren, zwaarden smeden, broodjes bakken of jurken passen voor het feest vanavond. Get creative.

_____________________________________________________________________________________________________________________

rollentopic ⚜ praattopic ⚜ speeltopic
_____________________________________________________________________________________________________________________

[ bericht aangepast op 6 april 2018 - 19:14 ]

- thank you for existing -

12 april 2018 - 0:00 Sombre is offline

Sombre 2828

Adalene Fayette François

Princess of France ⚜ 19 years old ⚜ dress ⚜ stables ⚜ Ruben&Césaire

Ongerust keek ik naar Césaire en mijn blik gleed over zijn lichaam, maar voor ik iets kon zeggen kwam Shadow mijn kant op rennen, Césaire's hond. Hij ging vol enthousiasme op zijn achterpoten staan en sprong tegen mijn jurk aan, waardoor ik even begon te lachen.
'Shadow!' hoor ik Césaire streng tegen zijn hond zeggen. 'Het geeft niets, het is maar wat modder.' zei ik geruststellend waarna ik me weer focuste op Césaire's ongeluk.
'Ben je gewond?' vroeg ik hem dan ook met een ongeruste toon in mijn stem. Hij leek niet mank te lopen en ik zag ook nergens bloed vlekken, maar je wist het maar nooit.
'Alleen een beetje beurs,' meende Césaire. 'Hij schrok en is natuurlijk precies in een konijnenhol gesprongen met zijn voorbeen,' vertelde Césaire verder en mijn blik weergaf een pijnlijke grimas. 'En toen struikelde hij en lag hij op zijn knieën. Hij kwam zelf weer overeind trouwens en ik heb geen open wonden gevonden, maar misschien kan je voor de zekerheid toch even kijken.' vervolgde hij. Ik schudde mijn hoofd. Césaire heeft ook wel een beetje een lomp paard, ookal kon hij er niets aan doen dat die kuil daar zat.
'Gelukkig mankeer je niks,' glimlach ik terwijl ik Césaire even kort over zijn bovenarm wrijf. Ruben nam het zadel over van Césaire en keek verontrustend.
'Ik zal meteen kijken. Dit is niet niks.' zei Ruben, waarop ik instemmend knikte. Het was inderdaad niet niks, het paard zou zomaar een pees gescheurd kunnen hebben. Ruben excuseerde zich en hing het zadel even weg, waarna hij meteen weer terug kwam.
'Had u interesse in een ritje, my Lady, of en koets?' vroeg Ruben mij beleefd. Met een glimlach schudde ik mijn hoofd, ik wilde alleen even wat wortelen uitdelen aan de paarden.
'Nee bedankt Ruben, maar misschien kun je een wortel aan Césaire's paard geven? Ik heb er genoeg.' glimlachte ik terwijl ik de wortelen omhoog hield. Ruben's hand ging over de neus van een van de paarden waar we bij stonden, het zag er ontzettend lief uit. Stiekem gaf ik het paard een wortel en hij knabbelde hem meteen weg.
'Ik zal morgenochtend een vervangend paard voor u klaar hebben staan, mocht ze niet in staat zijn morgen mee te lopen met de jacht.' vertelde Ruben aan Césaire. Hij had natuurlijk morgen weer een paard nodig, als hij zelf kon rijden natuurlijk.
'Césaire, ik zou het wel fijn vinden als je toch even naar de heelmeester gaat, om jezelf na te laten kijken.' Zei ik een beetje streng.

[ bericht aangepast op 12 april 2018 - 0:00 ]

- thank you for existing -

12 april 2018 - 18:48 Saureus is online

Saureus 1959

Lucille Charlotte François

16 years~princess of France~outfit~with: Frederick

"Daar bent U niet alleen in, maar het word toch nog even wachten." zegt hij nadat ik had gezegd dat ik niet kon wachten om al het lekkers te proeven. 'Ik weet het, maar ik hou niet zo van wachten,' zeg ik met een lachje. Ongeduldig zijn is soms echt heel irritant, maar ja ik kan er ook niks aan doen. Ik bedoel kijk al dat lekkers daar kun je toch niet op wachten.
"Best wel, ik ben erg benieuwd naar onze eregasten." antwoord hij op mijn vraag of hij ook verwachtingen had. "Ik hoop dat ze zullen voldoen voor Prinses Adalene,'' vervolgde hij. 'Ja inderdaad, ik hoop dat de eregasten een beetje leuk zijn,' zeg ik met een glimlach. 'Ik hoop ook dat ze voldoen voor Adalene, we zullen zien,' vervolg ik met een lachje waarna ik weer een hapje van de prachtige appel neem.
'Weet u toevallig of de eregasten er al zijn?' vraag ik nieuwsgierig. Ik ben eigenlijk wel benieuwd wie het zijn en waar ze vandaan komen, want ik heb er nog niks over gehoord. 'En wie ze zijn?' lach ik erachteraan. Misschien weet Frederick het en anders ga ik gewoon even op onderzoek uit.

15 april 2018 - 20:26 Necessity is offline

Necessity 5622

CÉSAIRE VOLYA
22 - Hunter - Stables

It's not my fault I have my father's eyes.

Gelukkig voor Césaire – en Shadow – vond Adalene het niet zo erg dat Shadow haar jurk vies kwam maken. Césaire had niks anders verwacht, zeker gezien Adalene Shadow wel kende. Toch moest hij de hond wel streng aanspreken, want Shadow kon niet zomaar tegen iedereen opspringen. Wat als de hond de volgende keer een edele uitzocht die er niet zo van gediend was?
“Gelukkig mankeer je niks,” zei Adalene als reactie op zijn verhaal en ze wreef over zijn arm. Ze gedroeg zich precies zoals Césaire haar kende: zorgzaam, met een lak aan de etiquette. Normaal gesproken was dat iets wat hij wel van haar kon waarderen en wat de reden was dat hij het goed met haar kon vinden, maar nu hijzelf het onderwerp van haar zorgzaamheid was, was het minder fijn. Césaire hield er niet van om betutteld te worden. Hij redde zich in zijn eentje prima. Dat had hij altijd al gedaan, nietwaar?
Ruben pakte het zadel van Césaire over en borg hem op met de opmerking dat hij meteen even zou kijken, omdat de situatie ‘niet niks’ was. Hijzelf maakte zich minder zorgen dan Ruben deed, maar dat was hij nou eenmaal. Hij was niet bewust argeloos als het ging om levende dieren – hij had ook zijn verantwoordelijkheidsgevoel – maar hij had sneller zoiets dat het wel los zou lopen en met een paar dagen rust wel goed zou komen. Gelukkig was er Ruben die zich in zijn plaats zorgen kon maken.
“Had u interesse in een ritje, my Lady, of en koets?” vroeg Ruben toen hij terug was van het zadel opbergen. Hij had natuurlijk geen tijd om uitgebreid te staan praten. In tegenstelling tot Césaire, die momenteel even vrij was nu hij terug was van de jacht, was Ruben volop aan het werk. Het werk in de stallen leek nooit op te houden.
“Nee bedankt Ruben, maar misschien kun je een wortel aan Césaire’s paard geven? Ik heb er genoeg,” was haar antwoord. Césaire deed net alsof hij niet zag hoe ze het paard waar ze bij stonden stiekem een wortel gaf. Het tevreden gekauw was antwoord genoeg van de dankbaarheid van het dier. De schooier.
“Ik zal morgenochtend een vervangend paard voor u klaar hebben staan, mocht ze niet in staat zijn morgen mee te lopen met de jacht,” zei Ruben vervolgens tegen Césaire. Gelukkig maar, hij moest natuurlijk ook gewoon weer aan het werk de dag erna. Dat hij vandaag vroegtijdig had moeten stoppen met de jacht zou hij al merken in de beurs, een extra dag niet werken zou erg veel zijn. Hij werd niet voor niets betaald voor de hoeveelheid die hij binnenbracht.
“Staat Blondie er nog?” vroeg hij Ruben als antwoord. De merrie waar hij op doelde had eigenlijk een of andere luxe naam, maar die was Césaire al vergeten op het moment dat hij hem had gehoord. Hij had de merrie al wel eens eerder mee gehad als zijn bruine bij de smid was of om een andere reden niet mee kon lopen. Waar hij de bijnaam vandaan had, was wel duidelijk, gezien de lichte kleur van de staart en manen.
“Césaire, ik zou het wel fijn vinden als je toch even naar de heelmeester gaat, om jezelf na te laten kijken,” vervolgde Adalene. Haar toon verried dat ze geen tegenspraak zou dulden en hem wel op een manier zou dwingen, wat hij ook zou bedenken.
Daarom knikte hij. “Ja Adalene,” sprak hij braaf. Iets te laat realiseerde hij zich dat hij niet haar titel gebruikte, maar hij ging er niet vanuit dat Ruben van plan was hem daarvoor gestraft te laten worden.
Hij wierp Ruben even een hulpzoekende blik toe. Wat moet ik hier nou mee? Tegelijk stond er humor in zijn ogen. Het was misschien niet de manier waarop men om hoorde te gaan met een prinses, maar meer met de mensen uit het dorp, maar Césaire had inmiddels de etiquette praktisch laten verdwijnen, dus kon dit er ook nog wel bij.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

16 april 2018 - 10:39 Aynur is offline

Aynur 2380

Claudette Adelaide Françoise

In de verwachting dat ze zich alleen in de gangen bevond, rende Claude op volle snelheid de hoek om in de richting van haar kamer. Sprietjes stro staken nog in haar haren, maar dat was niet iets waar de jongste prinses zich druk om maakte.
“Sorry Aaf,” zei Claude terwijl ze haar hand uitstak om het dienstmeisje overeind te helpen. In haar haast was ze tegen de arme jongedame op gebotst en lagen hun ledematen met elkaar in de knoop. Claude was als eerste ontsnapt uit de lichamelijke kluwen en stond op met een brede glimlach op haar gezicht.
Echter nam ze de uitgestoken hand van de prinses niet aan en soepel sprong ze zelf overeind. Claude beet op haar lip en moest haar best doen om zich niet afgewezen te voelen. Subtiel stak ze haar handen achter haar rug en wipte ze op de ballen van haar voeten. Haar wangen vertoonden blosjes – van het harde rennen en omdat ze zich opgelaten voelde – en ze woelde door haar haren waardoor een aantal verdroogde grassprieten op de grond vielen. Deze schoof ze ongemerkt in de gleuven van de stenen op de vloer voordat ze haar vraag stelde.
“Is er iets? Heeft me vader me weer ontboden of...?” Claude haar vraag bleef even in de lucht hangen. Over het algemeen was dat namelijk de reden dat de dienstmeisjes zich naar haar kamer begaven sinds Claude ze had verboden om haar kamer schoon te maken of haar te helpen met omkleden. Ze was prima in staat om zulke dingen zelf te doen. Behalve Ava was er eigenlijk niemand die ze toestond om in haar kamer te komen. Zelf Lucille – haar oudere tweelingzus – niet.
“Voorlopig niet, prinses Claudette,” luidde het antwoord. Opluchting maakte zich van haar meester, maar deze was vermengd met teleurstelling. Als ze eerlijk moest zijn, vond ze het niet erg om de smet op het koningschap te zijn. Het was haar eigen vorm van protest, nu het nog kon. Haar vader zou haar het liefst zo snel mogelijk uit willen huwelijken.
“Ik kwam alleen langs om te kijken of ik nog iets voor uw kon betekenen.” Claude had haar hand al op haar deurknop gelegd en wendde nu haar lichaam weer naar Ava toe. “Nu je het vraagt, ja,” begon ze terwijl ze knipperde met haar oogleden – zo onschuldig mogelijk. “Blijf alsjeblieft zo ver mogelijk uit de buurt van mijn moeder vandaan, vandaag. Ik durf te wedden dat ze niet in een al te best humeur is vandaag.” Niet gek natuurlijk – aangezien Claude degene was die rode kleurstof in haar gezichtspoeder had gestopt. Deze rode kleurstof had ze zelf ontdekt toen ze stuitte op een knalrode bloem en een bloemblaadje aan haar witte jurk bleef plakken. Ze zat toen helemaal onder de rode vlekken waardoor iedereen dacht dat ze óf iemand vermoord had óf het de tijd van de maand was. Gelukkig was nog niet gebleken dat ze vruchtbaar was – al vertelde haar moeder dat ze gewoon een laatbloeier kon zijn wat dat betreft.
Claude – die haar zegje had gedaan – draaide zich weer om naar haar deur en mede dat ze dat deed, viel haar oog op een bediende aan het andere einde van de gang. Hij had een boek in zijn handen en zag eruit alsof hij verdwaald was. Met gefronste wenkbrauwen keek Claude Ava weer aan. “Wie is die jongen aan het eind van de gang? Na mijn weten is dit de vrouwenvleugel – oftewel niemand van het andere geslacht behalve de koning en leden van de koninklijke familie is bevoegd hier te zijn.”

16 - Princess of France - Bumping into Ava & unknown servant

[ bericht aangepast op 16 april 2018 - 10:41 ]

I have seen my own sun darkened

16 april 2018 - 15:09 Errante is offline

Errante 374

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 15:59 ]

16 april 2018 - 21:17 Ken_ is offline

Ken_ 18305

FREDERICK THOMAS ANDREAS FABRE

Bastard || lijfwacht || Hall met Lucille

'Ik weet het, maar ik hou niet zo van wachten,' Lachte Lucille onschuldig wat me geamuseerd met mijn hoofd deed schudden. "Geduld is een schone zaak, Mylady." sprak ik haar nog tie vooraleer ik haar vraag beantwoorde over mijn verwachtingen. 'Ja inderdaad, ik hoop dat de eregasten een beetje leuk zijn,' Stemde de jonge prinses mee in met een vriendelijke glimlach. 'Ik hoop ook dat ze voldoen voor Adalene, we zullen zien,' ging ze vrolijk verder, het was mooi om te zien hoeveel de zussen van elkaar hielden. 'Weet u toevallig of de eregasten er al zijn?' klonk het plots nieuwsgierig waardoor ik mijn blauwe ogen weer op haar richtte. 'En wie ze zijn?' lachte ze erachteraan, wetende dat ik altijd wel meer wist over de activiteiten in het paleis. "Nou " begon ik terwijl ik even nadacht. "Ze zijn gisteren toegekomen in het paleis, maar jullie mogen hen pas vanavond ontmoeten op officiele manier." verklaarde ik aan de jonge prinses zodat ze geen rebelse gedachten in haar hoofd zou halen. "Een Schotse Lord en een Italiaanse prins." verklapte ik haar al was het de enige info die ik haar haf. "Maar dat heb je niet van mij." grijnsde ik haar toe.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

17 april 2018 - 14:20 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || What just happened? || Cesaire & Adalene

De dame wilde geen koets of paard, wat mij werk scheelde, maar het betekende ook, dat ze hier waarschijnlijk rond zou blijven hangen. Ze vroeg me om de bruine een extra wortel te geven. Ik knikte netjes. "Ja, prinses." Sowieso kregen de paarden haver en gras, vers stro om de dag, en vers water elke paar uur. Daarbij ook nog bonen, zemelen, en restjes van de markt. Ze werden beter verzorgd dan ik. Een extra wortel kon er ook wel bij. Ik vertelde Césaire dat hij morgen een vervangend paard zou hebben, mocht dit paard niet goed lopen. Zijn vraag raakte een wat pijnlijke snaar. "Nee, sorry my Lord. Die is gestorven tijdens de geboorte van d'r veulen." Ik haalde wat ongemakkelijk een hand door mijn haren. Het was altijd naar om een paard te verliezen, en zeker niet op een manier die zo bitterzoet was. Het veulen kreeg nu de fles, gezien hij te groot was om zelf te drinken bij de geit waar de melk vandaan kwam. De prinses nam weer het woord en ik bleef dus weer stil uit beleefdheid. Wat volgde was iets waardoor mijn hart zakte. Hij gebruikte alleen haar voornaam. Ik keek met grote ogen van paniek naar haar naar hem en weer terug. Hij keek mij met een hulpeloze blik aan, maar er was ook iets wat ik niet kon plaatsen. Ik zou nooit klikken, maar dat betekende niet dat ik niet zelf ook bang was voor de repercussies van zijn gebrek aan etiquette.
Om de stilte te breken, begon ik maar over het andere paard wat ik voor Césaire had. "Ik heb Concorde voor u, of Geneviève, my Lord. Ik weet dat dit niet uw eerste keuzes zijn, maar op dit moment kan het helaas niet anders. Het spijt me, my Lord." Concorde was een hengst die niet altijd even fijn alleen werkte, en Geneviève was vooral nog erg jong, al had ze veel potentieel. Ik had haar pas twee maanden geleden ingebroken. Er waren nog meer jonge paarden, maar die lieten zich niet zo makkelijk temmen als zij. Ik zou straks daar weer mee verder gaan na het voeren. "Vind u het erg als ik naar het paard ga kijken, princes? Ik zou het graag de zorg geven die het nodig heeft." Ik knikte beleefd naar haar en wachtte op haar antwoord. Ik mocht mijn rug niet naar haar keren, maar wilde wel verder met mijn werk, zeker met een paard met een onbekend probleem.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

Bowties were never Cooler

17 april 2018 - 18:36 Saureus is online

Saureus 1959

Lucille Charlotte François

16 years~princess of France~outfit~with: Frederick

"Geduld is een schone zaak, Mylady." Ik lach. 'Ik weet het, maar nog steeds.' Veel mensen zeggen het tegen mij, maar nog steeds, het helpt niet, want het is niet zo dat het dan sneller gebeurd als ik geduldig wacht.
"Nou " begint hij terwijl hij nadenkt over mijn vraag of de eregasten er al zijn. "Ze zijn gisteren toegekomen in het paleis, maar jullie mogen hen pas vanavond ontmoeten op officiele manier." Ik kijk hem aan en glimlach, die zin erachter, hij weet gewoon wat ik wil gaan doen. Maar ja als ik het goed doe komt niemand erachter, ik ben namelijk echt benieuwd hoe ze eruit zien en of ze aardig zijn of niet.
"Een Schotse Lord en een Italiaanse prins." zegt hij tegen mij, wow, ik had niet verwacht dat hij het zou vertellen. "Maar dat heb je niet van mij." grijnst hij. Ik kijk hem vragend aan. 'Wat heb ik niet van jou?' Ik lach. 'Ik zal niks zeggen, beloofd.' zeg ik.
Italiaans prins, ben wel benieuwd hoor en ook die Schotse Lord, het kan vast geen kwaad om zo even rond te gaan zoeken, zonder dat iemand me ziet natuurlijk. 'Heeft u ze al ontmoet?' vraag ik nieuwsgierig, stiekem hopend dat ik wat meer informatie kan krijgen over die twee.

17 april 2018 - 20:16 Nephalem is offline

Nephalem 1156

A V A ☾ R O S A L I E

Wanneer Ava de rode wangen van haar halfzusje zag, kon ze niks anders dan zich schuldig voelen. Toch kon ze niet Claudes hand in het openbaar aannemen. Niet elke dienstmeisje had de kans om voor de koninklijke familieleden te serveren en iedereen – bij de dienstmeiden dan - hield zich wel een oogje in het zeil om bij één fout van hun positie af te kunnen trappen. Daarbij zorgde Ava’s ietwat afstandelijke houding ervoor dat mensen geen argwanende gevoelens kregen. Zo kon ze tenminste een jaar lang volhouden, al gaf dat Ava geen trotse gevoel bij. Elke dag vroeg ze zich af hoe deze dames de waarheid zouden opvatten. Lucille zou Ava – volgens haar – wel accepteren. Als ze haar gebeurtenis met Grégore net zo goed verborgen kon houden als haar ware bloed, dan zou het nog wel goed komen met Leeza. Bij Adalene twijfelde Ava niet eens over. Haar halfzus had een hart van goud, dus Ava wist dat deze dame – uiteindelijk – haar zou omarmen. Het was echter Claude waar Ava het meest over twijfelde. Ze wist niet hoe deze jongedame – die nu onschuldig haar goudbruine uitgevallen haar probeerde te verbergen, al ontglipte dat zeker niet uit Ava’s ogen – zou reageren als Ava haar vertelde dat ze al een jaar lang haar heeft voorgelogen. Telkens wanneer Ava haar moed had opgeborreld en haar mond opende om haar hart te luchten, leek het alsof haar tong in een knoop zat. Ze kon het niet en al snel liet ze haar lip weer hangen.
Als Ava de waarheid zou onthullen, zou ze maar voor een kort moment zich luchtig voelen. Dat wist ze. Mensen zouden haar niet meer als een dienstmeisje zien, maar een bastaard. Misschien zelfs een leugenaar omdat ze niet willen geloven dat de koning nog een dochter had. Ava wist niet eens welke erger was.
”Nu je het vraagt, ja.” Een lichte paniek schoot door Ava’s lichaam toen Claudette zo onschuldig mogelijk probeerde te kijken. Dat betekende zeker niet iets goeds. Toen ze vroeg of Ava uit de buurt van de koningin wilde blijven, ontsnapte een opgeluchte zucht uit haar lippen. Claudettes verzoek was iets wat Ava al vanaf het begin van haar verblijf al deed. Op een of ander manier mocht ze de koningin niet. Een grinnik rolde over Ava’s lippen. Claude had zeker iets gedaan wat de koningin niet echt op prijs stelde. Ava vond het allemaal prima, al kon ze dat niet luidop zeggen. ”Maar natuurlijk,” zei ze met een glimlach. Ava was van plan om zich weer om te keren, maar hield zich stil toen ze Claudettes stem weer hoorde. “Wie is die jongen aan het eind van de gang?” vroeg de prinses. Ava volgde haar blik en vond de groene irissen van een jongeman. Kort gleden haar ogen over de gedaante van de eigenaar van de groene ogen en concludeerde dat hij een dienaar was.
”Ik heb geen idee, prinses Claudette.” Ava hield haar hoofd schuin terwijl ze een stap richting de jongeman zette. “Monsieur, bent u verdwaald?” vroeg Ava beleefd – luid genoeg om verstaanbaar te kunnen zijn. Fronsend keek ze hem aan. Er was een kans dat de jongeman een nieuweling was. In het begin van Ava's verblijf kon ze haar eigen kamer niet eens vinden, maar ze wist zeker dat de regels altijd in hetzelfde dreuntje werd gezongen voordat je hier begon te werken. Hij moest haast wel weten dat het verboden was om hier te komen.

We met for a reason,
either you're a blessing or a lesson.

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ in front of Claudettes door ☾ w/ Claudette and Rafaelle

[ bericht aangepast op 17 april 2018 - 20:19 ]

17 april 2018 - 23:54 Ken_ is offline

Ken_ 18305

FREDERICK THOMAS ANDREAS FABRE

Bastard || lijfwacht || Hall met Lucille

'Ik weet het, maar nog steeds.' wist Luci lle ietswat ongeduldig uit te brengen in een onschuldigheid die me zacht lachend mijn hoofd deed schudden. Het was de puurheid van de emoties bij de jonge prinsessen die altidj zorgden voor een oprechte glimlach op mijn gezicht. Haar gezichtje leek dan ook meteen op te klaren tien ik haar wat info meedeelde ik en herkende de ondeugende twinkel in haar ogen die haar tweelingsus Claude ook altijd leek te hebben als ze wat van plan waren. Volgensmij was nieuwsgierigheid dan ook iets typisch vrouwelijks gepaard met ongeduldigheid gezien ik hier zelf nooit echt last van had. Of toch niet in de zin zoals de meeste dames hier aan het hof. Lucille leek erg tevreden te zijn met mijn woorden en wist dan ook een onschuldige 'Wat heb ik niet van jou?' uit te ratelen met een lieve lach. 'Ik zal niks zeggen, beloofd.' ik haf haar een dankbaar knikje en was eigenlijk van plan om de prinses weer haar met rust te laten zodat ze de gangen van het paleis weer kon onveiligmaken en het personeel nog meer gestrester, al leek Lucille met nog meer vragen te zitten. 'Heeft u ze al ontmoet?' Gleed er nieuwsgierig over haar volle lippen waardoor ik mijn aandacht weer op haar richtte. "Nog niet Mylady, maar wel hun lijfwachten en de rechterhand van de Italiaanse koning." sprak ik haar toe. "Ze zijn... anders dan het Franse volk." en dat was nog maar een understatement. Gisteren was de taak op me gewezen om te verkondigen dat de kledij voor vanavond deftig hoorde te zijn, en dat mannen dus een broek hoorden te dragen. De Schotten hadden me even minachtend aangekeken, maar uiteindelijk wel gedaan, zoals Koning Fransçoise vroeg. "Waarom de interesse Mylady?"

RAFAELLE LEONARDO CARIDEO

Prince of Italy || hallway with Ava en Claude || and dressed as a servant

De twee dames spraken elkaar toe eens hun oog op mij was gevallen, dus ik kon er ook niet onderuit komen. De dame in de elegante jurk leek de vraag te stellen aan haar dienstmeid -of zo vermoedde ik toch - en uit de woorden leek ik op te kunnen vatten . 'Jongen eind van de gang en niet bevoegd." de rest klonk te vaag maar dat kon ook komen doordat mijn frans wat stoffig was. Nu ook keek de andere jongedame mijn kant uit en vinden mijn groene ogen die van haar. ”Ik heb geen idee, prinses Claudette.” klonk het nu vanuit deze dame, waarna ze enkele stappen dichterbij zette. Mijn blik gleed even van de ene naar de andere dame, hoewel ze niet op elkaar leken qua klasse hadden ze toch wel enkele dingen gemeenschappelijk. Beide dames hadden stijle bruine haren, donkere wenkbrauwen en bruine ogen, en vooral daar leek ik ze bijna te kunnen verbinden aan elkaar. Misschien was het ook wel mijn losgeslagen verbeelding dus ging ik me ook niet in een vreemde theorie gaan verwikkelen vooraleer ik goed en wel wist wie deze dames waren. “Monsieur, bent u verdwaald?” Vroeg de dienstmeid me waardoor ik nu ook enkele stappen dichterbij deed zodat we niet hoefden te roepen naar elkaar. Maar toch bleef ik op gepaste afstand zodat er geen misverstanden zouden bestaan. Ik maakte een galante buiging voor de twee dames vooraleer ik weer overeind kwam. "Mijn excuses Mylady's." begon ik alvast. "Ik behoor tot het Italiaanse hof en zocht voor ene kleine bezigheid voor Lord Carideo." legde ik uit, gedeeltelijk te waarheid vertellend, zonder echt te moeten uitleggen dat ik de prins was. "Ik geraakte verdwaald en belande dan hier, mijn excuses nogmaals voor deze ongepaste begroeting." ik boog weer en wachtte geduldig af tot ik geëxcuseerd werd voor mijn 'gedag' en het feit dat ik héél misschien niet in de bieb mocht komen. "Men noemt mij Rafaelle. Mag ik de namen weten van jullie Bella Donna's? " Ik grijnsde licht om mijn geflirt, een mooie dame verdiende zo nu en dan wel eens een complimentje niet?

[ bericht aangepast op 17 april 2018 - 23:54 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

18 april 2018 - 11:21 Amazon_Olympian is offline

Amazon_Olympian 2265

Foutje

[ bericht aangepast op 18 april 2018 - 11:22 ]

If no one else will defend the world then I must

18 april 2018 - 11:22 Amazon_Olympian is offline

Amazon_Olympian 2265

Grégoire Daniel Chéron

Soldier • 23 • Trainingground • Leeza & William •Outfit

"Uwe Hoogheid. Excuses dat ik u niet had herkent." verontschuldigde de man, nadat mij verloofde zicg had voorgesteld aan hem. 'Dat is geen enkel probleem, heer William' sprak Leeza kalm. Ook ik had daarna mezelf voorgeteld aan de man. "Aangenaam, my Lord." Al toen hij zichzelf had voorgesteld, had ik een accent in zijn stem gehoord, een nogal zware. Ik geloofde dat deze man van Schotland kwam, dus nam ik de gok om het hem te vragen. 'Dat heeft u juist gezien, my Lord. Frankrijk is een prachtig land, maar zeer warm in vergelijking met thuis. En als ik zo vrij mag zijn, waarom dragen jullie een broek? Het ademt niet en het beperkt elke vorm van beweging.' Mijn gedachtes werden door de man bevestigd, maar ik moest toch even een verontwaardigde blik opzetten, toen Lord William zijn mening gaf over broeken. Mijn blik ging heel kort naar Leeza om haar reactie te peilen, terwijl ik serieus nadacht of ik een antwoord moest geven op zijn vraag. "Ieder heeft zo zijn voorkeuren, MyLord." Mijn gedachtes gingen terug in de tijd waar ik samen met Willíam op het slagveld stond. Onze Lord had ondersteuning gekregen van de Schotten en de mannen vochten inderdaad zonder broek, maar met rokken. Iets wat ik nooit van me leven zou doen. Lord William beweerde dat je in een rok vrije vorm van beweging had, maar dat kon ik niet geloven. "Maar mijn voorkeur is toch en de broek," lachte ik nog. 'De gastvrijheid is ongeëvenaard, Uwe Hoogheid, en het paleis is prachtig.' De woorden van William waren richting Leeza gericht, waarop zij antwoordde; 'Dat is fijn om te horen, heer William' met een glimlach. "Hoe lang staat u verblijf gepland, MyLord?" vroeg ik de man.

~~Sorry shit post, maar had echt geen inspiratie en anders moesten jullie zo lang wachten~~

If no one else will defend the world then I must

18 april 2018 - 21:37 Saureus is online

Saureus 1959

Lucille Charlotte François

16 years~princess of France~outfit~with: Frederick

"Nog niet Mylady, maar wel hun lijfwachten en de rechterhand van de Italiaanse koning." Antwoord hij op mijn vraag of hij ze al had ontmoet. "Ze zijn... anders dan het Franse volk." Jammer, hij heeft ze dus nog niet echt ontmoet. 'Anders is niet altijd slecht,' zeg ik met een glimlach, altijd positief blijven. Als ze maar niet slecht anders zijn is het goed. Ik weet dat de schotse mannen rokken dragen wat ik zelf wel grappig vind. Ik vraag me af hoe het zou zijn als alle mannen hier rokken zouden dragen. Ik word weer wakker uit mijn gedachten als ik de stem van Frederick weer hoor. "Waarom de interesse Mylady?" Ik kijk even kort naar beneden en dan weer in zijn ogen. 'Euhhh nieuwgierig,' zeg ik onschuldig en ik bijt kort op mijn lip. De kans is heel groot dat we familie worden omdat ze met een van mijn zussen gaan trouwen natuurlijk, maar er bestaat ook een kans dat ik met een van hen moet trouwen. Ik ziet niet echt te wachten op een huwelijk, van mij hoeft het nog niet, maar ja ik heb natuurlijk niet altijd keus.
Ik kijk weer even snel naar de keuken, ik kan niet wachten tot vanavond.

19 april 2018 - 13:43 Sombre is offline

Sombre 2828

Adalene Fayette François

Princess of France ⚜ 19 years old ⚜ dress ⚜ stables ⚜ Ruben&Césaire

Ik attendeerde Césaire er op dat hij wel even langs de heelmeester moest en hij keek als een klein jongetje dat geen klusje wilde doen mijn kant op. Een zucht verliet zijn mond en hij besloot toch maar in te stemmen.
'Ja Adalene,' sprak hij braaf waardoor er een glimlach op mijn gezicht verscheen. Vervolgens keek Césaire naar Ruben met een bepaalde blik. Een kuchje verliet mijn mond en ik keek streng naar Césaire.
'Doe eens lief jij!' mopper ik zijn kant op. Ruben wisselde een blik met Césaire en ik kon een glimlach niet weerhouden. Er viel een stilte en Ruben besloot deze stilte te verbreken.
'Ik heb Concorde voor u, of Geneviève, my Lord. Ik weet dat dit niet uw eerste keuzes zijn, maar op dit moment kan het helaas niet anders. Het spijt me, my Lord.' Vertelde hij zakelijk aan Césaire. 'Het spijt me heel erg van de merrie Ruben,' meende ik, nog doelend op de merrie die was overleden tijdens de bevalling, arm dier.
'Vind u het erg als ik naar het paard ga kijken, princes? Ik zou het graag de zorg geven die het nodig heeft.' Ruben gaf een respectvol knikje en ik gaf een knikje terug.
'Natuurlijk! Doe wat je het beste doet,' meende ik met een glimlach. Het hof had zich geen betere stalmeester kunnen wensen en dat liet ik Ruben graag weten. 'Je kunt altijd bij me terecht als je iets nodig hebt, dat weet je hé! Medicijnen of bandages.' Vertelde ik Ruben nog voor hij weg liep, richting het paard. Zodra Ruben de ruimte had verlaten richtte ik mij op Césaire.
'Volg mij maar,' zei ik met een glimlach. 'We gaan je even na laten kijken.' Vertel ik Césaire zonder te wachten op een antwoord. Mijn arm ging door die van hem en ik liep vooruit.
'Je bent onze beste jager, je hebt goede zorg nodig, dat begrijp je toch?' glimlach ik naar Césaire.

[ bericht aangepast op 19 april 2018 - 14:04 ]

- thank you for existing -

21 april 2018 - 19:01 Necessity is offline

Necessity 5622

CÉSAIRE VOLYA
22 - Hunter - Stables

It's not my fault I have my father's eyes.

Meteen zodra Césaire Ruben gevraagd had naar de merrie, wenste hij dat hij dat niet had gedaan. Zelfs voor Ruben iets zei, kon Césaire al zien dat zijn antwoord geen goed nieuws bevatte. “Nee, sorry my Lord. Die is gestorven tijdens de geboorte van d’r veulen.” Césaire beet even op zijn lip. Een dier verliezen was altijd erg, maar zeker voor Ruben. Hij wist hoe gehecht Ruben aan al zijn paarden was. Er een verliezen zou haast hetzelfde zijn als Shadow verliezen voor Césaire zou zijn.
Adalene mopperde nog even op Césaire. “Doe eens lief jij!” Césaire keek haar kant op. “Altijd toch?” vroeg hij haar iets te onschuldig. Voor hij nog meer domme dingen kon zeggen tegen haar, praatte Ruben verder.
“Ik heb Concorde voor u, of Geneviève, my Lord. Ik weet dat dit niet uw eerste keuzes zijn, maar op dit moment kan het helaas niet anders. Het spijt me, my Lord.”
Césaire knikte. Hij had het al wel verwacht eigenlijk, want alle echt goede werkpaarden waren de paarden die al een vaste ruiter hadden of ze waren op het moment drachtig. Hij zou het er wel mee moeten doen.
Een klein lachje ontsnapte wel zijn lippen. “Geloof me Ruben, de dag dat ik Lord word, is de dag dat het omhoog regent.” Hij was verre van een edele. Hij had ook absoluut geen ambitie om ooit zo’n status te krijgen. Dan waren er te veel regels waarnaar hij zou moeten luisteren en te weinig tijd om te doen waar hij van hield. Hij was wel gelukkig met zoals het wil.
“Doe Concorde dan maar. Van hem weet ik in elk geval wat ik kan verwachten.” Hij had Concorde één keer eerder meegehad en toen hadden Césaire en Concorde nog wel een flinke ruzie gehad toen Concorde bij de stal weg moest. Hij kon flink zeuren, maar Césaire wist wel ongeveer wat voor gezeur hij kon verwachten en hij dacht dat dat handiger was dan een voor hem volledig onbekend paard. Hij wist in elk geval dat theoretisch gezien Concorde prima geschikt was voor het werk. Als je zijn nukken zou negeren dan.
Ruben excuseerde zich om naar de merrie te gaan kijken. Dat was ook het moment dat Adalene Césaire aan zijn arm meenam. Ze had haar zinnen gezet om hem bij de heelmeester te krijgen en zou niet opgeven tot hij was geweest. Hij kreeg zelfs de tijd niet om zijn jachtgerei op te ruimen.
“Je bent onze beste jager, je hebt goede zorg nodig, dat begrijp je toch?” zei ze. Césaires mondhoeken trokken heel iets omhoog. Het was voor zijn doen een grote glimlach.
“Daarover verschillen we van mening,” was zijn diplomatieke antwoord, doelend op het tweede stuk. Hij was niet arrogant, maar hij wist van zijn kunnen en ook dat hij tot een van de beste jagers behoorde. Daar kon hij wel omheen praten, maar zo was het nou eenmaal. Toch liet hij zich gewillig meevoeren door haar. Hij was wel benieuwd of ze hem los zou durven laten wanneer ze de stallen hadden verlaten. Een jager en een prinses die gearmd liepen was nou niet echt iets wat zomaar door de beugel kon.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Index RPG Actieve Topics Zoek