[RPG-200] Fierce Crown - Speeltopic - Speeltopics

6 april 2018 - 19:12 Sombre is offline

Sombre 2828

_____________________________________________________________________________________________________________________

♕ Fierce Crowns ♕
_____________________________________________________________________________________________________________________

France, Château de Fontainebleau, 1672
French court, hét hart van de nobele families uit Frankrijk. Natuurlijk woont hier niet alleen de koninklijke familie, maar ook heel veel jonge dames en heren, hofdames van de koningin en minnaressen van de koning en de prinsen aan het hof. Iedereen heeft zijn eigen status en iedereen heeft zo zijn eigen geheimen. Een kasteel is een soort dorp, maar dan in het klein. Het brood word zelf gebakken en ook het vee word zelf geslacht. Het naaien van kleren word ook allemaal zelf gedaan. Op een kasteel wonen ook allerlei soorten mensen. Ten eerste natuurlijk de kasteelheer zelf, samen met zijn gezin. Verder vind je binnen de muren van het kasteel ook: dienstmeisjes (voor het schoonmaken), bedienden (om de gasten te bedienen), stalknechten (zodat de stallen schoon bleven en de paarden goed verzorgd werden), koks (voor het eten van de familie en de gasten), torenwachters (om op de uitkijk te staan of er geen gevaar dreigde), soldaten (voor verdediging of aanval), jagers (om voor het dierlijk voedsel te zorgen). Ook zijn er metselaars en timmerlieden voor het bijhouden van het kasteel. Tevens vind men ook schoenmakers, een zadelmaker, een smid, een bakker, een houthakker en een schrijver op het kasteel.
Middle ages,
In dit RPG moet je natuurlijk begrijpen dat het verhaal zich afspeelt in 1672. Dat was een compleet andere tijd en daar moet je rekening mee houden. De regels waren ook compleet anders, vrouwen moeten maagden blijven tot hun trouwdag, tenzij zij er voor kiezen om als minnares of courtisane door het leven te gaan. Het is een schande als vrouwen zich ongepast gedragen. Mannen horen sterk te zijn, je moet kunnen jagen of een beroep kunnen uitvoeren. De rijkste mannen zijn van adel en handelen vaak in grond of goederen met de koninklijke families. Als man hoor je geld te verdienen en als vrouw hoor je een man te trouwen die veel geld heeft. Natuurlijk is de klederdracht ook heel anders dan wij gewend zijn. Immense korsetten, lange rokken en gepofte mouwen zijn meer dan normaal. Outfits kunnen geïnspireerd worden door de Netflix series “Reign”, “The Tudors” en “The Crown” en de HBO serie “Game of Thrones”.

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ Be loyal to the royal within you ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

Catholic Fontainebleau,
Het edict werd in 1685 herroepen door dat van Fontainebleau. Koning Lodewijk XIV beval de afbraak van protestantse kerken en stelde een verbod in de protestantse godsdienst te belijden. De koning wilde geen protestanten meer in zijn land en daar werd fel op gereageerd, de protestanten mochten namelijk niet het land verlaten, maar moesten zich bekeren. Ondanks een verbod het land te verlaten, vluchtten grote groepen protestanten naar het buitenland, onder andere naar de Nederlanden. Het is belangrijk binnen het Franse hof dat je je gedraagt en regelmatig de bijbel leest. Je leeft namens de bijbel en gaat ook vaak naar de kerk om te bidden. Het kasteel heeft zijn eigen gebedplaats, met een aanwezige priester waar je terecht kunt voor wijsheid en als je daden wilt opbiechten. Natuurlijk is het mogelijk dat jouw karakter in het geheim protestants of christelijk is, maar dat kan grote gevolgen hebben zodra het de wereld in komt. Je kunt verbannen worden van het Franse hof, of je kunt in de kerkers gegooid worden.
Choose wisely,
Natuurlijk wil je meteen een sterke en krachtige rol met zo veel mogelijk macht, maar dit zijn de rollen met erg weinig vrijheid en heel veel regels. Aangezien er word verwacht dat iedereen aan het hof katholiek is, is het belangrijk dat je als iemand met een hoge rol vaak de bijbel laat lezen en vaak naar de gebedsruimte laat gaan. Er word namelijk verwacht van hem of haar dat zij streng gelovig zijn en zijn of haar godsdienst heel erg serieus neemt.
Als bakker, slager of dienstmeid moet je natuurlijk ook katholiek zijn, maar je hebt veel meer vrijheid. Je wordt niet erg in de gaten gehouden en je kunt misschien zelfs wel stiekem christelijk of protestant zijn. Het is wel erg lastig om als iemand met een lage staat dingen voor elkaar te krijgen. Je kunt niet zomaar de hand vragen van een prinses of verwachten dat een prins verliefd op je zal worden, simpelweg omdat het niet kan.

Roles,
⚜ Adalene - princess of France - Adelaine Kane - Sombre - 1.3
⚜ Solange - lady with werewolfblood- Astrid Berges - Quean - 1.2
⚜ naam - servant - Alexandra Daddario - Shadowsinger - page
⚜ naam - status - faceclaim - Rasalghul - page
⚜ Ava - bastard - Hande Ercel - _Iridescent - 1.5
⚜ Lucille - princess of France - Jade Weber - x_arya_x - 1.2
⚜ Claude - princess of France - Laneya Grace - Quean - 1.5
⚜ Leeza - princess of France - Sarah Bolger - Besidesyou - 1.5

⚜ Césaire- hunter - ??? - Necessity - 1.3
⚜ Sylvain - smid - Corentin Huard - Shayle - 1.5
⚜ Frederick - bastard guard of the princess - Luke Roberts - Wheeler - 1.3
⚜ Grégoire - Soldier - Bradley James - Mahigan - 1.3
⚜ naam - status - faceclaim - Cunning - page
⚜ Ruben - stableboy - Josh Whitehouse - IrisWestAllen - 1.4
⚜ name - dauphin of France - Douglas Booth - Wheeler -
⚜ name - status - faceclaim - username - page

_____________________________________________________________

⚜ One does not fight ⚜
⚜ One gets 48 hours to finish a role ⚜
⚜ One can get two roles within this topic ⚜
⚜ Those who break rules, are out ⚜
⚜ 16+ is allowed, though, it must be announced ⚜
⚜ One must follow the Q-rules ⚜

_____________________________________________________________________________________________________________________

⚜ it simply isn't an adventure worth telling if there aren't any dragons ⚜
_____________________________________________________________________________________________________________________

The beginning,
France, Château de Fontainebleau, 13th of June 1672.
De heerlijke zomerzon schijnt door de ramen van het kasteel en buiten is de temperatuur perfect om te gaan booschieten of om stiekem in een van de beken te zwemmen met je geliefde. Vandaag is een speciale dag, want er zijn 250 Franse soldaten veilig aangekomen in de Nederlanden om oorlog te voeren. Natuurlijk vieren we dat met een heerlijk diner en een feest waar heerlijk gedanst kan worden en waar heelijke Franse wijn kan worden gedronken. Denk goed na wat je doet, waarom en met wie, want overal zullen mensen op de loer liggen om je te verraden aan de koning.

Je mag zelf weten waar je personage begint. Je kunt wakker worden in een vertrek, naast iemand of alleen. Je kunt buiten zijn, jagen, wandelen, fruit verzamelen of paardrijden. Natuurlijk kun je ook binnen zijn, iemand afluisteren, zwaarden smeden, broodjes bakken of jurken passen voor het feest vanavond. Get creative.

_____________________________________________________________________________________________________________________

rollentopic ⚜ praattopic ⚜ speeltopic
_____________________________________________________________________________________________________________________

[ bericht aangepast op 6 april 2018 - 19:14 ]

- thank you for existing -

7 april 2018 - 16:13 Errante is offline

Errante 374

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 15:57 ]

7 april 2018 - 19:04 Amazon_Olympian is offline

Amazon_Olympian 2265

Grégoire Daniel Chéron

Soldier • 23 • Trainingground • Leeza •Outfit

Met een vlot tempo sloeg ik de dummy in zijn linkerzijde en vervolgens in zijn rechterzijde, waarna ik mijn zwaard soepeltjes in mijn hand ronddraaide. In mijn ooghoeken zag ik plots een gedaante bij het bankje schuin achter me. Echter kon ik me nog niet daarop focussen, omdat ik nog in gevecht was. De dummy leefde dan wel niet, maar voor mijn gevoel wel. Ik sloeg met het zwaard tegen de nek van de dummy, waarna hij 'dood' was. Ik liet het zwaard vallen en draaide me richting de gedaante die ik eerder had opgemerkt. Nu pas zag ik dat het de bloedschone Leeza Françoise was, die plaats had genomen op het bankje. Met een rustige pas liep ik haar kant op. "My lady," groette ik mijn verloofde, waarna ik een korte buiging maakte en vervolgens haar hand pakte en daar een kus opdrukte. "U ziet er beeldschoon uit vandaag," complimenteerde ik de prinses, terwijl ik mijn ogen over haar heen liet glijden. Mijn ogen bleven voor mijn gevoel iets te lang bij haar borsten hangen, maar gauw keek ik de prinses in haar ogen. "Excuseer mij voor mij kledij. Ik wist niet dat u de training zou gaan bezichtigen vandaag. Anders had ik me wel beter verkleed." Ik stak mijn arm naar haar uit, zodat Leeza deze kon aannemen. "Wilt u mij vergezellen tijdens een wandeling?"

If no one else will defend the world then I must

7 april 2018 - 19:11 KIaus is offline

KIaus 21035

William Simon Fraser
19 || Schotse Huwelijkskandidaat || New and out of place || Training Ground || Trousers are bloody restrictive || Gregoire & Leeza

Na een slechte nacht werd ik wakker in een vreemde kamer. Dit was mijn eerste nacht in het paleis, en het was het gewoon niet. Het was hier te warm, het rook raar, en het bed was veel te zacht. Ook bleef het personeel maar rond me hangen, terwijl ik ze op dit moment al veelvuldig had weggestuurd. Thuis was het meeste personeel familie of jeugd van de huurders, en daar kwamen ze zeker niet mijn kamer in sinds de dag dat ik mezelf kon aankleden. Ik werd er een beetje kriegel van, net als het feit dat ik niet gewoon pap met worst kon krijgen. Ik weet dat het niet lekker is, maar ik had nu geen zin in eend, gekookte groenten, en vette saus in de ochtend. Ik had dus maar wat brood met worst gegeten, voor ik terug was gegaan naar mijn kamer. Ik wist niet goed wat ik moest doen, maar wat trainen kon geen kwaad. Ik wachtte tot ik officieel de prinsessen zou ontmoeten, dus tot dat moment had ik weinig te doen. Mijn ouders en oom hadden mij op het hart gedrukt om alles volgens het boekje te doen, en dat maakte alles nog een stuk lastiger. Ik had mijn nette kleding verwisseld voor de kleding waarmee ik hierheen was gereden. Ik kon hier goed in bewegen. Dit zou werken als kleding voor vechttraining. Ik vond de weg naar de trainingsgronden met behulp van de aanwijzingen van verschillende dienstmeisjes in het enorme kasteel. Dit was echt 100% anders dan Schotland, en ik wist niet of dat een goed ding was. Hier vond ik nog een man die aan het trainen was, en een dame in een zeer luxe jurk op een bankje. Ik knikte naar de man en trok een houten zwaard uit de bak. Het voelde heel vreemd om met een broek aan een zwaard in mijn hand te hebben. Ik liep op twee van de dummies af, en begon tikken uit te delen. Mijn krullen sprongen om mijn hoofd met elke stap die ik zette en elke klap die ik uitdeelde. Mijn stijl was compleet anders dan die van de man naast me. Hij was elegant, terwijl mijn stijl meer grof was. Ik zou het wel leuk vinden om te sparren, maar ik had geen idee wat hier de juiste etiquette daarvoor was, en of het okay was voor een edelman om te sparren.

All my hope is in God

[ bericht aangepast op 7 april 2018 - 19:12 ]

Bowties were never Cooler

7 april 2018 - 19:44 KIaus is offline

KIaus 21035

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || A little gratitude would be nice from time to time || Alone

Ik had net alle paarden gevoerd, toen ik te horen kreeg dat twee van de prinsessen wilden rijden. Gelijk ging ik aan de slag om de paarden te borstelen en te zadelen. Het waren fijne dieren, wat niet gezegd kon worden van alle paarden hier. Eenmaal gezadeld, bond ik de dieren buiten aan de stand buiten. Ik haalde even een hand door mijn haren, en ging toen verder met het poetsen van alle andere paarden. Al snel hoorde ik het geluid van hoeven, wat betekende dat de dames waren vertrokken. Alles zonder begroeting. Inmiddels was ik het wel gewend, maar toch hoopte ik er steeds op. Het was niet dat ik zo graag met de prinsessen sprak, maar ik voelde me zo toch wel erg onzichtbaar. Ik ging gewoon verder met mijn werk en vloot een rustig deuntje. Ik moest iets doen om mezelf te vermaken. Ik liet paarden waarvan ik zeker was dat ze niet gebruikt gingen worden in de velden, terwijl ik anderen vast zadelde voor mensen die zeker zouden komen. De samenstelling van de paarden was verandert, door de komst van gasten en het vertrek van een groot deel van de soldaten naar de Nederlanden. Er waren paarden die ik nog maar slecht kende. Het was een situatie die zowel de paarden als ik niet echt waardeerden, maar net als de paarden kon ik niet klagen.
Net toen ik een slok water uit een emmer nam, hoorde ik weer het klikkende geluid van paardenhoeven, wat betekende dat de prinsessen weer terug waren. Ik hoorde ze praten, maar probeerde niet mee te luisteren. Als iemand me betrapte had ik een groot probleem. Toen ik zeker wist dat ze weg waren, haalde ik de paarden op van buiten. Ik zadelde de paarden af en zette ook hen los in de weides. De kans dat ze weer nodig waren, was heel klein, en daarbij waren dit geen koetspaarden, voor als de dames de stad in zouden willen. Zelf zou ik ook graag het veld in willen, maar het werk ging altijd door. Ik had nog een jong paard te breken, en het standaard werk van mesten, voeren, en paarden klaarmaken en aftuigen was er ook nog. Ik deed het graag, maar heel dankbaar was het werk niet, zeker niet in vergelijking met het werk van de paarden, die op hun wenken werden bedient en geprezen.

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

[ bericht aangepast op 9 april 2018 - 19:56 ]

Bowties were never Cooler

7 april 2018 - 20:21 Errante is offline

Errante 374

[ bericht aangepast op 10 dec 2021 - 15:58 ]

8 april 2018 - 12:06 Sombre is offline

Sombre 2828

Adalene Fayette François

Princess of France ⚜ 19 years old ⚜ stables ⚜ Ruben

Het getjilp van de vogels liet mij mijn ogen weer openen en ik keek recht in de schijnende zon, waardoor mijn ogen spleetjes werden. Tevreden ging ik rechtop zitten en voelde ik of de krans nog op mijn hoofd zat. Een glimlach verscheen zodra ik kon voelen dat hij er nog zat en ik stond op. Neuriënd liep ik naar de steen waar mijn schoenen stonden en trok deze aan. Al neuriënd liep ik richting het plein, om wortels en broodjes op te halen voor de paarden. De hakken van mijn schoenen klonken melodieus terwijl ik over de stenen grond liep. Zodra ik bij de groenten aan kwam keek ik tevreden naar een tros wortelen.
'Is het goed als ik deze mee neem voor de paarden?' vroeg ik aan de boer die vriendelijk knikte. Hij zal waarschijnlijk toch geen nee zeggen aangezien ik een prinses ben, maar daar dacht ik liever niet over na. Vervolgens ging ik naar de bakker om daar wat brood te halen, grotendeels ook voor mijzelf, aangezien mijn maag aan het knorren was. Zodra ik alles had liep ik naar de stallen.
'Goedemorgen paardjes,' riep ik door de stallen. Ik had Ruben nog niet gezien, misschien was hij net even haver halen voor de paarden. Als eerst ging ik naar mijn eigen paard, Neige. Met een tevreden lach gaf ik het paard een wortel. Ze smulde er heerlijk van terwijl ik haar over haar neus aaide. Tot mijn schrik hoor ik ineens wat gerammel achterin de stallen. Voorzichtig liep ik op het geluid af en ik schrok me dood zodra ik Ruben zag staan, een klein gilletje verliet mijn lippen.
'Oh god, ik dacht dat je weg was, ik schrik me kapot.' sprak ik een beetje buiten adem van de schrik.

always be kind and true

[ bericht aangepast op 8 april 2018 - 12:07 ]

- thank you for existing -

8 april 2018 - 12:13 Nephalem is offline

Nephalem 1156

A V A ☾ R O S A L I E

Ava was vroeg in de weer. Ze was – nog voordat de zon opkwam - opgestaan om de feestzaal schoon te maken. De soldaten waren veilig aangekomen in de Nederlanden waardoor er in de avond een feest werd georganiseerd. Ze had liever dat Grégore ook met ze meeging, maar helaas.
Ava had nooit verwacht dat ze zo vroeg zou opstaan om te werken, gezien ze – terug in Engeland – een slordige en luie kind was. Sinds ze hier was gekomen om als dienstmeisje te gaan werken, kon ze niet meer tegen slordigheid. Ze was gewend om schoon te maken en begon het ook langzamerhand leuk te vinden. Als haar moeder haar zo zag, zou ze zeker trots op haar geweest zijn. Onbewust liet Ava haar hand over haar moeders ketting glijden terwijl er een trieste glimlach rond haar lippen sierde.
Pas toen ze de bediendes zag die de feestzaal wilden opvrolijken, stopte ze met schoonmaken. De zon scheen vanuit het raam waardoor een lichte paniek door Ava’s lichaam schoot. Ze deed er lang over dan verwacht. In sneltreinvaart rende ze naar haar kamer om haar kleren te verwisselen. Ze kamde haar haren weer opnieuw en deed ze weer in een kapsel. Voordat ze haar kamerdeur achter haar sloot, keek ze voor de laatste keer in de spiegel. Ze was misschien een dienstmeisje, maar ze wilde altijd wel goed uitzien.
Ze was voor nu klaar en had geen taak toe gekregen, dus besloot Ava even haar halfzussen te gaan bezoeken. Met haar handen voor haar buik gekruist, liep ze eerst richting de kamer van Adalene. Daar aangekomen, zag Ava – in plaats van de eigenaar van de kamer – de dienstmeiden. Adalene was vast buiten, gezien het erg mooi weer was.
Wegens het feest vanavond wilde Ava Claudette even checken of ze geen gekke plannen had. Ze wist dat Claude het niet fijn vond als iemand haar tegensprak, maar af en toe was het wel nodig. Ava probeerde een fatsoenlijke manier te vinden om de jongedame – zonder opgemerkt te worden - te controleren terwijl ze richting Claudettes kamer voortging.
“Prinses Claudette?” sprak Ava formeel - nadat ze twee keer op de deur klopte - en twijfelde of de kleine prinses binnen was.

21 ☾ ~~The Bastard~~ Servant ☾ in front of Claudettes door

[ bericht aangepast op 8 april 2018 - 12:13 ]

8 april 2018 - 14:40 Shayle is offline

Shayle 33

[ bericht aangepast op 8 april 2018 - 14:41 ]

8 april 2018 - 14:55 Amazon_Olympian is offline

Amazon_Olympian 2265

Grégoire Daniel Chéron

Soldier • 23 • Trainingground • Leeza & William •Outfit

Toen ik Leeza haar kant aan het oplopen was, zag ik een glimlach op haar gezicht verschijnen. Mijn begroeting aan haar was geslaagd, ondanks dat ik enkele seconden te lang naar haar borsten had gekeken. Het waren dan ook niet mijn gebruikelijke manieren, maar vandaag was er iets anders mee. Ik had mijn excuses aangeboden dat ik niet echt gekleed was voor haar bezoek, maar dit leek Leeza niet te irriteren. 'U bent niet in mijn hart terecht gekomen door het dragen van mooie kledij, heer Grègoire' Ik voelde haar zacht verzorgde handen in mijn ruwe handen. Ik klemde haar handen dan ook vast, nadat ik een licht kneepje had gevoeld. 'u bent in mijn hart terecht gekomen door alles wat u voor mij en mijn familie heeft gedaan. Deze kledij staat u fantastisch.' Vrij kort na haar compliment liet ze snel mijn handen weer los. Een lach verscheen op mijn gezicht, waarna ik dankbaar knikte. "Danku, My Lady." Vervolgens had ik de prinses gevraagd of ze mij wilde vergezellen tijdens een wandeling en hiermee had ze ingestemd. Ik keek hoe ze opstond en mijn arm pakte, waarna we begonnen te lopen. We kwamen niet ver, want een andere man was het trainingsveld opgelopen. Ook dit had ik gemerkt, terwijl ik in gevecht was geweest met de dummy, maar nu pas viel het me op dat het niemand van mijn broeders waren. De kledij was nog al raar... 'Ik denk dat dat de nieuwe huwelijkskandidaat is' klonk Leeza stem zachtjes, waardoor ik haar kort aankeek. 'wilt u hem ontmoeten of kunnen we hem beter aan zijn training laten?' Ik bestudeerde de bewegingen van de man van een afstand, terwijl ik even nadacht. Als het een echte huwelijkskandidaat, dan zou Leeza hem pas later ontmoeten, maar om hem hier nou aan zijn lot over te laten leek mij ook niet wijs. "Laten we hem verwelkomen," stelde ik voor terwijl ik Leeza meenam, de trainingsplaats op. "Effectieve manier van vechten, enkel van korte duur," sprak ik de man aan. De manier waarop de man de dummy sloeg was grof, het was de manier waarop ik trainde als ik stoom moest afblazen. Na de man te hebben aangesproken maakte ik een lichte buiging. "My Lord," groette ik de man. "We wilde u graag verwelkomen."

If no one else will defend the world then I must

8 april 2018 - 15:25 Aynur is offline

Aynur 2380

Claudette Adelaide Françoise

16 - Princess of France - Bumping into Ava

Met een grote grijns op haar gezicht dartelde Claude door de gingen. Plukken stro sierden haar haren – maar het deerde haar niet. Het was heerlijk om eens in de zoveel tijd tussen de strobalen door te rollen en zelfs van grote hoogtes in de berg gedroogde gewassen te springen. Daarbij was het ook nog eens prachtig weer – iets wat ook zeker te zien was aan haar rode wangen.
Met een theatraal gebaar duwde ze de deur open die naar een grote hal leidde. Vlug stoof ze deze door waarna ze een hoek omsloeg en keurig om een pilaar heen manoeuvreerde. Ze was daar al te vaak tegenaan geknald dat het haar verbaasde dat er geen deuk van haar gezicht erin gegriefd stond.
Nog een laatste paar gangen door en ze kwam bij haar kamer uit. Hier zou ze zich in verschansen totdat het feestje van haar drie jaar oudere zus voorbij was. Ze had altijd al een hekel gehad aan de overdadigheid van dat soort recepties. Claude gaf veel liever de voorkeur om zich onder het personeel te mengen. Vooral Ruben en Sylvain waren jongelieden waar ze vaak bij te vinden was. Met een grijns dacht ze terug aan de zooi die ze had gemaakt van de stro in de opslagschuur vlakbij de paardenstallen. Hopelijk was hij niet al te boos op haar. Maar hij wist best dat Claude het absoluut geen probleem vond om haar handen uit de mouwen te steken en hem te helpen met alles bij elkaar vegen. Alleen... nu even niet.
Ze trok haar laatste sprintje om bij haar kamer aan te komen. Echter had ze niet verwacht daar een dienstmeisje te zien staan en lukte het haar niet om op tijd af te remmen. “Woah!” riep ze dan ook uit voordat haar lichaam tegen die van het dienstmeisje aanbotste.
Na de kluwen ledematen uit elkaar gehaald te hebben, realiseerde Claude zich dat ze tegen Ava - een van de weinige dienstmeisje onder haar vaders gezag die ze in haar gezelschap duldde - aan was gerend. Giechelend stond ze op en stak ze haar hand uit met de bedoeling Ava overeind te helpen. “Sorry, Aaf,” zei ze op een toon waar geen verontschuldigende klank in te horen was. Om eerlijk te zijn, vond ze de situatie veel te grappig. Daarbij was ze ook nog eens in een goed humeur. Voor het eerste in een lange tijd had ze goed geslapen zonder geteisterd te worden door haar vreselijke nachtmerries.
“Is er iets?” vroeg Claude. “Heeft vader me weer eens ontboden, of...” Haar stem ging vragend omhoog en ze schuifelde steeds dichter naar de deur van haar kamer toe. Met de hint van haar glimlach nog op haar lippen.

[ bericht aangepast op 9 april 2018 - 8:09 ]

I have seen my own sun darkened

8 april 2018 - 17:22 Shayle is offline

Shayle 33

SYLVAIN FABRICE MOREAU

Smid • 24 • working • with Solange

Het was de afgelopen dagen erg druk voor hem geweest. Alle soldaten die naar de Nederlanden waren vertrokken had hij moeten voorzien van goed geslepen zwaarden en ander ijzer materiaal. Nu hij had gehoord dat de soldaten veilig waren aangekomen in de Nederlanden, was hij toch wel trots op zijn werkprestaties. Met de bovenkant van zijn hand veegde hij zweetdruppels van zijn voorhoofd nadat hij een stuk ijzer in het vuur legde. Het was aardig warm in zijn kleine werkruimte en de warmte van buiten hielp er niet aan mee om het te laten afkoelen door de hoeveelheid wind. Op zulke momenten baalde hij ervan dat hij hele dagen aan het werk was terwijl andere het buiten heerlijk naar hun zin hadden. Toch zou je hem nooit hardop horen klagen over zijn baan, hij mocht allang blij zijn dat hij wat kon verdienen op het hof. Net voordat Sylvain het heette ijzer uit het vuur wilde halen, merket hij dat de emmer waarin hij zijn creaties zou laten afkoelen, leeg was. Een vermoeide kreun verliet zijn mond toen hij besefte dat hij nu eerst nieuw water moest gaan halen voordat hij verderkon met het beslaan van het verwarmde ijzer. Met de emmer in zijn hand verliet hij zijn werkplek, opweg naar de waterpomp waar het water vandaan gehaald kon worden. De zon was niet heel aangenaam gezien die de hitte enkel maar versterkte. Hij voelde hoe zijn zwarte shirt aan zijn lichaam kleefde. Sylvain zette de emmer op de rand van de put en keek kort om zich heen. De meeste mensen waren te druk aan het werk of genoten van de activiteiten die het hof te bieden had voor de rijke onder hen; paardrijden, jagen en boogschieten. Water heisen met zware kleding aan was niet erg praktisch maar het uittrekken van zijn bovenkleding was ook niet echt netjes te noemen. Na enkele seconde te hebben gepeinst over zijn opties, trok hij toch zijn shirt uit. Hij knoopte de emmer vast met een touw en gooide het over de rand, de put in. Aan het gewicht van het touw, voelde hij hoe de emmer zich vulde met water en toen er geen beweging meer voelbaar was,, trok hij de volle emmer weer omhoog. Voorzichtig pakte hij de emmer vast en zette de rand tegen zijn lippen om enkele slokken te nemen. Toen hij weer opkeek, zag hij Solange zijn kant op lopen met haar blik op mij gericht. "Prachtig weer, nietwaar?" begroette hij de brunette waar hij vaak genoeg een praatje mee maakte tijdens werktijd. Zijn blik verplaatste zich terug naar de emmer waarin hij zichzelf even bekeek in het spiegelbeeld van het water. Zijn blik vloog over de rand van de put, zoekend naar zijn shirt die enkele minuten geleden daar nog had gelegen. Waarschijnlijk was het over de rand gevallen en in het water beland. Als een belangrijk persoon hem zo zag staan dan had hij heel wat uit te leggen, iets waar hij met al zijn werk totaal geen behoefte aan had, dus bracht hij zijn gedachtens weer terug naar de brunette in zijn buurt,

[ bericht aangepast op 8 april 2018 - 17:27 ]

8 april 2018 - 19:13 Necessity is offline

Necessity 5622

CÉSAIRE VOLYA
22 - Hunter - Stables

It's not my fault I have my father's eyes.

Coen ésaire was zoals gewoonlijk vroeg opgestaan om nog even de bossen in te trekken. Zonsopgang was toch de beste tijd om te jagen en daarbij vond hij het heerlijk om in het donker te vertrekken en wakker te worden met alleen de voetstappen van zijn paard en de geluiden van het wakker wordende bos om hem heen.
Het was een succesvolle jacht geweest, en met een jonge hinde en een paar eenden op zijn paard gebonden liep hij terug naar het kasteel. Zelfs als er wel ruimte op het paard geweest was, had hij echter niet gereden. Tijdens het volgen van de sporen van de hinde was zijn paard geschrokken van een wegspringende haas en daarbij in een konijnenhol gaan staan. Hoewel Césaire niet dacht dat hij er iets blijvends aan had overgehouden, was het resultaat geweest dat zijn paard niet meer zuiver liep en hij de rest te voet had moeten doen.
Nadat hij zijn buit bij de keukens had afgeleverd, liep hij rustig met zijn paard naar de stallen. Hij had nog geluk gehad dat hij sowieso niet erg ver had gewild.
“Ruben?” riep hij zacht door de stallen heen, net genoeg om de aandacht van de stalmeester te trekken hoopte hij. Iets verderop hoorde hij stemmen dus nadat hij zijn paard had vastgebonden om hem niet nog meer lopen aan te doen en het zadel had verwijderd, liep hij in die richting. Shadow liep zoals gewoonlijk met zijn baasje mee. “Heb je zo tijd om even naar mijn bruine te kijken?” Hij had zijn vaste paard nooit een naam gegeven. Het was officieel zijn eigendom niet en hij zag er daarom de meerwaarde niet van in. Zodra er besloten werd dat dat paard meer opleverde in de verkoop, was hij weg.
Hij trof echter niet alleen Ruben aan. “Oh vrouwe Adalene,” vervolgde Césaire met een korte buiging. Hoewel hij wanneer ze samen jaagden niet aan zulke formaliteiten deed, waren ze hier in het kasteel momenteel en had hij zich aan de etiquette te houden. Je wist nooit wie er stiekem meekeek. “Ik had je niet gezien.”

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

8 april 2018 - 20:07 Saureus is online

Saureus 1959

Lucille Charlotte François

16 years~princess of France~outfit~with: Leeza

'Tot straks,' zeg ik tegen Leeza en ik geef haar een knuffe.
Ik loop terug naar het kasteel, ik ga me eerst omkleden en dan wat eten.
Ik ga loop de trap op, sla linksaf, en vervolgens weer rechtsaf. De tweede deur aan de linkerkant is mijn kamer. Ik loop naar binnen en zie dat mijn andere jurk al klaar ligt. De meeste jurken die ik heb zijn blauw, mijn lievelingskleur. Ik doe mijn paardrijkleren uit en trek vervolgens de jurk aan.
Vanavond is het feest en ik heb er eigenlijk best wel veel zin in, maar ik weet dat Claude het niet zo leuk vind. Ik vind het helemaal geen probleem om een stuk van het feest te missen en iets anders te gaan doen met Claude. Ik zal het later wel tegen haar zeggen.
Ik loop mijn kamer weer uit, naar beneden, het kasteel uit. Ik loop naar de bakkerij waar ik wat brood haal, die ik vervolgens opeet. Ik had echt honger. Ik draai me om en zie dan Frederick staan. Ik loop naar hem toe. 'Goedemorgen,' zeg ik met een glimlach tegen hem.

8 april 2018 - 20:33 KIaus is offline

KIaus 21035

William Simon Fraser
19 || Schotse Huwelijkskandidaat || New and out of place || Training Ground || Trousers are bloody restrictive || Gregoire & Leeza

Ik was best lekker bezig en eigenlijk voelde het net als thuis, op de broek en de hitte na. Mijn voetenwerk was zo licht als ik voor elkaar kreeg in deze broek, en mijn slagen waren krachtig. Zo ging ik even door, tot ik plots een stem achter me hoorde. Ik draaide om mijn as en legde uit automatisme mijn houten zwaard tegen de nek van degene die me had beslopen. Pas enkele seconden later drong tot me door wie hij was en wat hij had gezegd. Ik liet het zwaard hangen en knikte mijn hoofd. "Mijn excuses, my Lord." Ik knikte ook naar de dame met de heel prominente boezem. "My Lady." Ik moest moeite doen om niet mijn ogen lager dan haar gezicht te laten zakken. "Dank u, my Lord en my Lady. Dat is zeer attent van u." Ik haalde een hand door mijn zweterige krullen. "Er is geen reden om krachten te sparen, my Lord. De vijand is al dood of gevlucht voor de vermoeidheid toeslaat." zei ik tegen naar de man, voor ik me toch weer naar de dame keerde. "Excuses voor de oorlogspraat, my Lady." Ik boog netjes naar de twee. "William Simon Fraser." Mijn accent was in het Frans al zwaar, maar ik schakelde direct over op mijn zware haast onverstaanbare Schotse accent zodra het kon. Ik draaide mijn houten zwaard in mijn hand rond zonder er echt bij na te denken. Ik was normaal altijd bezig, maar nu stond ik hier in een vreemd land, zonder een duidelijke taak of dagelijkse bezigheid. Ik moest proberen een vrouw te vinden, maar zolang ik niet werd voorgesteld, kon ik daar nog niet aan werken, dus ik stond hier maar te trainen in de hitte van het Franse hof. Ik hoopte dat het niet warmer zou worden, maar gezien het pas het begin van de zomer is, zou mijn wens niet in vervulling gaan. Ik had nooit gedacht terug te verlangen naar alle regen van thuis, maar dat was nu al wel zo.

Ruben
25 || Stalmeester || Working hard || Stables || How unstable is the soul of royalty || Adalene & Cesaire

Ik was net bezig met het verzorgen van een beenwond van een van de paarden, toen ik een vrouwelijke stem hoorde. Ik wikkelde het verband verder af en bevestigde het met twee snelle steken garen door de lagen verband heen. Ik sloot de stal achter me en zette de spullen terug in het rek achterin het stallencomplex. Plots hoorde ik een gil achter me, net toen ik me omdraaide om richting de stem te lopen. Ik schrok zelf een beetje van de gil, net als de dieren om me heen, maar ik herpakte mezelf snel. Ik liep naar de dame toe en sloeg direct een kruisje bij het woord god. Dit was een gebruik wat mij van jongs af aan al was aangeleerd. "My lady. Het spijt me dat ik u liet schrikken." zei ik zacht en ik boog voor haar. Ik wilde net vragen of ik de dame kon helpen, toen ik een bekende stem hoorde. Een kleine glimlach kwam even over mijn gezicht, maar al snel verdween deze weer. "Kan ik u ergens mee helpen, my Lady?" vroeg ik aan haar, net voor ik Cesaire hoorde roepen of ik naar zijn paard wilde kijken. Ik had geen idee wat hij met het dier had gedaan, maar ik zou zeker wel even kijken. De werkpaarden hadden wel vaker problemen, en gelukkig hadden wel altijd enkele paarden staan voor het geval er een problemen kreeg met lopen. Het kon ook gewoon een steentje zijn in de hoef of een losgeschoten hoefijzer. Cesaire voegde zich bij de prinses en mij, en volgde de etiquette, maar tot een punt. Ik zou de prinses namelijk nooit met je durven aanspreken. "Ik zal zo kijken, Cesaire. Is er iets gebeurt onderweg?" vroeg ik aan hem. Meestal haalde hij 's ochtends nog voor ik werd gewekt door de haan zijn paard van stal en bracht deze in de loop van de dag weer terug. Het was een standaard ritueel geworden, en ik vond het niet erg, maar het was maar beter dat onze werkgevers er niet van wisten, want ik wilde niet dat ze dachten dat ik de kantjes er vanaf liep. Dat deed ik namelijk zeker niet, al zou zoiets wel die indruk kunnen wekken.

All my hope is in God

En femmes et en chevaux souvent on se méprend

[ bericht aangepast op 9 april 2018 - 19:56 ]

Bowties were never Cooler

9 april 2018 - 10:02 Aynur is offline

Aynur 2380

Solange Volya

22 - Lady with werewolfblood - w. Sylvain

Het was lang geleden dat Solange de kans had gekregen om hier rond te zwerven. Haar landheer verwachtte van haar om bij zijn dochter te blijven – geen enkele rekening ermee houdend dat Solange er een hekel aan had om gebonden te zijn aan de wensen van een ander. Hier was ze tenminste een stuk vrijer.
Haar witte jurk danste rond haar benen toen ze een rondje draaide en zich in het gras liet vallen. Het rook hier heerlijk naar rozen en een vleugje citroengras. Dit was een stuk beter dan de personeelsruimte waar iedereen af en aan rende om op tijd klaar te zijn voor het feest van vanavond. Zo snel als ze kon, was ze de ruimte ontvlucht. De ziltige zweetgeuren en het hard geschreeuw dat nog steeds in haar trommelvliezen naklonk, zorgde ervoor dat haar zintuigen overprikkeld werden. Nu alleen nog maar hopen dat haar Vrouwe er niet achter zou komen.
Plots realiseerde ze zich dat haar witte jurk niet lang wit zou blijven als ze door het verse gras bleef rollen. Vrouwe Kinsleigh zou dat zeker niet kunnen waarderen. Ze tolereerde Solange haar drang om in de buitenlucht te verblijven zelfs nauwelijks. Met een zucht kwam ze overeind om haar weg te vervolgen naar de buitenwerkplaats, waar Césaire zich vaak bevond – tenminste dat hoopte ze.
Een scherp geluid bracht haar echter van haar stuk. Blijkbaar was Sylvain, de smid aan het Franse Hof, druk bezig met zijn taken. Met een glimlach op haar gezicht liep ze op het geluid van de waterpomp af. Het duurde even voordat haar hersenen registreerde dat hij geen shirt aan had en middenin haar beweging stopte ze. Solange draaide zich met een ruk om. “O, wauw. Je hebt – eh – je hebt geen shirt aan,” zei ze met een stem waar haar zenuwachtige lachje in vervlocht zat.
“K-kan ik een shirt halen, of..?” Solange voelde zich steeds ongemakkelijker. Behalve haar broer en Frederick had ze niemand met ontblootte borst gezien. En toen waren beide mannen gewond, dus dat telde niet. Sylvain leek zich van geen kwaad bewust en begroette haar met een joviale glimlach.
“Prachtig weer, nietwaar?” Nog steeds met haar blik naar de grond gericht, draaide ze haar bovenlichaam meer zijn richting op. Op haar wangen waren zachtroze blosjes te zien. “Ja, jazeker. Zelfs de Koninklijke Familie deelt die mening, gezien het banket van vanavond.” Er klonk een klein beetje verbittering door in haar stem. Het was nu eenmaal niet eerlijk dat de rijken alles konden pakken wat ze wilde, terwijl de armen zwoegde in het warme weer Maar met haar mening ging ze Sylvain niet vervelen. Het was immers van grootse belang dat ze een shirt voor hem zou vinden.

[ bericht aangepast op 9 april 2018 - 10:06 ]

I have seen my own sun darkened

Index RPG Actieve Topics Zoek