[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 2 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1 Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2 Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5 David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]

---

El Diablo.

18 years • Outside • Roman • outfit Roman wilde net verder gaan met het gesprek aan de telefoon toen Tanner volledig uit zijn slof schoot. 'Bemoei je toch met je eigen zaken, kinderachtige macho! Ik weet niet wat ik het ergste vind; mensen zoals dat achterbakse takkewijf van je die me elke dag verwijten dat ik niet slim genoeg ben of van die opgepompte jocks zoals jij die me een arme stakker vinden en het idee hebben dat ze me overal moeten bij helpen, en dat ook als enigen kunnen, zonder dat ik daar zelf een zegje in heb! Laat me toch gewoon met rust! Ik heb hier helemaal niet om gevraagd!'       En met die woorden verdween hij. Wat verontwaardigd keek ze Tanner na maar ze richtte haar ogen weer op Roman zodra hij sprak. 'Ik ben geen eens een jock.' mompelde hij waardoor ze in lachen uitbarstte en ze haar hoofd eens schudde. ''Nee want een fuckboy zijn is zoveel beter.'' kwam er grinnikend over haar lippen. Waarschijnlijk als ze niet aan de joint had gezeten dan was ze boos geworden om het aanstellerige gedrag van Tanner.       'En welk takkewijf?' Ze haalde haar schouders op. ''Someone needs to calm his tits down.'' mompelde ze grinnikend. Ze keek toe hoe Roman 'gedag' zei en vervolgens op hing. 'Dus, gaan we nog steeds uit of zakken wij ook in een slachtofferrolletje? Ik ben zelfs bereid om de vodka te halen.' Scarlett keek op met een grijns. ''No way dat we hier blijven.'' Ze rekte zich eens uit en stond vervolgens op. ''Als we nou eerst alvast om gaan kleden en daarna beginnen aan die vodka?'' Stelde ze met een grijns voor.

''Nee want een fuckboy zijn is zoveel beter.'' grinnikte Scarlett en ik pruil even. "Ik dacht toch echt dat ik van die status af aan het komen was.'' zeg ik en schud mijn hoofd. ''Someone needs to calm his tits down.'' Ik knik en zucht diep. "Ach, we hebben nog steeds dit kleine stukje heaven,' zeg ik en neem nog een laatste hijs van de joint tussen mijn vingers. ''No way dat we hier blijven.'' Ze rekte zich eens uit en stond vervolgens op. ''Als we nou eerst alvast om gaan kleden en daarna beginnen aan die vodka?'' Stelde ze met een grijns voor en een grijns vormt ook op mijn gezicht.
"Dat, klinkt wel heel goed madame,'' zeg ik en grijns breed. "Let's go,'' zeg ik vervolgens en sla mijn arm om haar nek, waarna ik snel haar haar door de war haal. 'Oops,' zeg ik plagend en geef haar een speelse knipoog, voor ik begin te lopen. Het duurt niet lang voor ik bij mijn kamer aan kom en ik duw de deur iets te hard open, waardoor hij met een klap tegen de muur komt. 'Oh oops,' ik lach zachtjes en zie dan pas mijn beste vrienden op het bed. 'Oh, hey guys,' zeg ik met een stomme grijns en loop naar de kast. Hier kleed ik me uit tot mijn boxers en kijk dan de kamer rond. 'Waar is de vodka gebleven?' mompel ik en doe langzaam een paar jeans aan.

---

El Diablo.

---

“Misschien kan ik anders eens met hem praten?” opperde Malin als een oplossing op Celeste haar kleine probleem. “Als je dat niet erg vindt natuurlijk.” Celeste knikte kort, maar wel een beetje twijfelachtig. Ze vroeg zich ergens af hoeveel Malin nou uiteindelijk voor haar kon doen op deze manier, maar tegelijkertijd kon het ook niet bepaald kwaad. Tenminste, Celeste was er toch wel redelijk van overtuigd dat de jongedame niks slechts over haar zou zeggen. 'Ja,' zei Celeste dan ook na een korte stilte. 'Dat zou wel fijn zijn, denk ik.' zei de jongedame, waarna ze naar Malin glimlachte, ze was oprecht blij dat ze een vriendin als Malin had.
Voordat Celeste nog verder kon klagen over haar leven, wat ze echt wel van plan was, werd Malin gebeld. Celeste keek de jongedame aan, benieuwd naar wie haar aan het bellen was. . “Roman?” hoorde Celeste Malin zeggen om aan te duiden wie ze aan de andere kant van de lijn had. Celeste beet op haar lip, was dit hoe snel Roman door ging met zijn leven. Probeerde hij nu al haar vriendinnen te versieren ofzo. Celeste had geen flauw idee welke kant dit op zou gaan.
“Hallo Roman,” ging Malin vervolgens verder, terwijl Celeste haar vriendin een beetje ongemakkelijk aan keek , ze had nog altijd geen flauw idee wat dit te betekenen had. Om haar zenuwen een beetje te kalmeren opende Celeste dan ook haar laatste flesje drank. Echter leek Malin ook wel door te hebben dat Celeste zich vrij ongemakkelijk voelde bij de situatie en zette ze haar telefoon al snel op luidspreker zodat ook Celeste precies kon horen wat Roman tegen Malin zou zeggen. ”Oké..Cupido,” zei Malin tegen Roman “Ik denk dat ik luister..”
"Bemoei je toch met je eigen zaken, kinderachtige macho!" klonk er echter aan de andere kant van de lijn voordat Roman echt iets had kunnen zeggen. "Ik weet niet wat ik het ergste vind; mensen zoals dat achterbakse takkewijf van je die me elke dag verwijten dat ik niet slim genoeg ben of van die opgepompte jocks zoals jij die me een arme stakker vinden en het idee hebben dat ze me overal moeten bij helpen, en dat ook als enigen kunnen, zonder dat ik daar zelf een zegje in heb!" Celeste haar gezicht vertrok toen ze Tanner verder hoorde praten en hem heel duidelijk naar haar hoorde refereren, maar ze hoopte maar dat Malin niet door zou hebben dat deze woorden over haar gingen. Ze wou geen ruzie met Malin. "Laat me toch gewoon met rust! Ik heb hier helemaal niet om gevraagd!" riep Tanner er nog achterna, waarna er een paar voetstappen klonken die wel van Tanner moesten zijn, hij was weg.
. 'Ik, ik ben een vreselijke cupido Malin. Dat moet ik echt bekennen. Maar dat was wel duidelijk denk ik,' klonk Roman zijn stem even later weer aan de lijn. 'Sorreh' zei de jongen nog voordat hij de verbinding verbrak. Celeste keek nu weer op naar Malin en beet een beetje onhandig op haar onderlip. 'Ik zou naar hem toe gaan,' zei Celeste, 'Ik denk dat Tanner wel een goede vriendin kan gebruiken nu.' Ergens zou Celeste graag nog heel lang met Malin blijven praten, maar zoals Tanner aan de andere kant van de lijn had geklonken... Het klonk niet bepaald goed. 'Ik denk dat ik toch zo naar bed ga. Misschien stuur ik Valentine nog een berichtje, ik zie wel,'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

[Is er al een nieuw praattopic?]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

• Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste & Tanner • Outfit •

“Oké oké, dit is serieus,” reageert Roman tevreden eens ik hem gezegd heb te luisteren. Echter, wat het ook is dat hij had willen zeggen, nog voor hij verder had kunnen gaan wordt hij onderbroken door een stem die mij maar al te bekend voor komt. De exacte woorden die Tanner nijdig richting Roman gooit zijn overduidelijk te verstaan en doen mijn gezicht verbleken. Direct komen mijn ledematen tot leven en sta ik recht overeind, als in een stil bevel dat ik actie moet ondernemen. De telefoon houd ik nog altijd in mijn hand geklemd en kort werp ik een ongelukkig gezicht naar Celeste.
      ”Ik, ik ben een vreselijke cupido Malin. Dat moet ik echt bekennen. Maar dat was wel duidelijk denk ik,” mompelt Roman dan. De dodelijke stilte die er dan aan de andere kant van de telefoon lijkt te heersen maakt me duidelijk dat Tanner daar niet meer is. “Wat heb je gedaan?” fluister ik Roman toe, maar deze lijkt het amper mee te krijgen. “Sorreh,” zegt hij nog, waarna hij de verbinding verbreekt. Een onrustig gevoel stroomt door mijn binnenste heen. “Stomme sukkel,” bries ik kort tegen de telefoon en stop hem dan diep in de zakken van mijn vest als ik zie ook nog geen nieuwe berichten te hebben ontvangen.
      ”Ik zou naar hem toe gaan,” klinkt het dan vanuit Celeste. Met een veelzeggende uitdrukking, die allerlei verschillende emoties tegelijk uitstraalt kijk ik naar de brunette; smekende en hopende dat ze het kan begrijpen. “Ik denk dat Tanner wel een goede vriendin kan gebruiken nu,” vervolgt ze. “Ik denk dat ik toch zo naar bed ga. Misschien stuur ik Valentine nog een berichtje, ik zie wel.” Heel even werd ik bestookt met een tweestrijdig gevoel; het ene deel van me wilde mijn beste vriendin niet aan haar lot overlaten, maar een ander deel wilde de jongen waarvan ze hield eveneens niet aan zijn lot overlaten.
      Met een smekende blik kijk ik naar Celeste, hopende dat ze het kan begrijpen. “Je hebt gelijk. Ik moet hem gaan zoeken,” zeg ik zacht en bijt kort op mijn onderlip. “Ik heb hem zo nog nooit gehoord,” voeg ik er aan toe en werp haar nog eenmaal een haast smekende blik die aan haar vraagt niet boos op me te worden. Daarna verlaat ik het dak via de brandtrap en duw op de juiste verdieping de deur weer open. Ik wist totaal niet waar Tanner was geweest, of waar hij nu uithing, maar gezien Roman nergens binnen was geweest toen we naar het dak gingen had ik zo het vermoeden dat deze buiten was. Zo snel als ik kan sprint ik de trappen af naar beneden richting de lobby, waar ik haast slippend tot stilstand kom als opmerk dat ik niet eens zo ver meer hoef te zoeken.
      ”Tanner?” zeg ik zacht. “W-wat ga je doen?” Mijn blik glijdt van hem naar de kaart die hij op de balie in de lobby heeft gelegd, waarna ik vluchtig een keer naar de oude man kijk die er achter staat. Deze leunt tegen de balie aan en blikt met een opgetrokken wenkbrauw van mij naar Tanner. “Niet weggaan,” smeek ik hem zacht als ik de tas zie die hij bij zich heeft.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

”Tanner?” Ik bevries bij het horen van mijn naam, maar vooral door de stem die deze zo zacht uitspreekt. Onbewust houd ik mijn hand nog even over de sleutelkaart heen. Wat doet Malin hier? Heeft Celeste haar ook weg weten te jagen? Of zou ze me door de telefoon heen gehoord hebben? “W-wat ga je doen?” Het is de paniek in haar woorden die ervoor zorgt dat ik me omdraai. Het was helemaal niet mijn bedoeling haar van streek te maken. En ik had haar heus wel gebeld toen ik eenmaal onderweg was naar huis. Het is niet alsof ik haar alleen had gelaten, toch? Ze was bij Celeste en ze zouden het gezellig gaan maken, toch? “Niet weggaan." Voor ik mezelf kan tegenhouden ben ik al bij de balie weg gestapt, recht in Malin's richting. Ik neem haar hand in de mijne en leid haar naar de zeteltjes die in lobby staan. Met een zucht laat ik me er in zakken, waardoor mijn tas op de grond terecht komt, en Gracie naast me komt te zitten. "Ik wil hier niet meer zijn, Gracie," beken ik eerlijk. "Onze klasgenoten moeten mij niet en als ik eerlijk ben met mezelf dan ben ik liever alleen dan bij de meesten van hen." Ik haal kort mijn schouders op en lik over mijn lippen als alle emoties van de laatste twee uren weer naar boven komen. "Ik wil gewoon naar huis. Ik heb hier helemaal niks te zoeken. Het is niet alsof Parker me morgen zal missen bij de wedstrijd." Hoe meer ik mezelf hoor ratelen hoe meer ik besef dat ik dat doe in de hoop dat Malin het telefoontje van Roman niet op zal brengen. Als hij haar alsnog verklapt heeft waarom hij belde nadat ik kwaad wegstormde dan hoef ik die schaamte er niet nog bij te hebben. Ze mag me een andere dag afwijzen maar vandaag kan het er niet meer bovenop. "Misschien ga je beter terug naar Celeste, Gracie - hoe dronken ben jij?" vraag ik, van moedeloos naar bezorgd in een flits als ik de wazige blik in haar ogen plots opmerk. Er zijn maar twee situaties waarin haar anders zo mooie kijkers zo'n dof uitzicht krijgen en dat is ofwel als ze gerookt heeft met mij of als ze een beetje te veel op heeft. En aangezien ik weet dat het die eerste optie niet kan zijn, aangezien ik geen spul met haar kunnen delen heb en ik weet dat ze niet dom genoeg is het ergens anders te halen.

[ bericht aangepast op 29 mei 2018 - 21:11 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste & Tanner • Outfit •

Zodra mijn woorden over mijn lippen heen gerold zijn, stapt Tanner vrijwel direct op me af, waarop ik enkele passen naar hem toe zet. Zachtjes pakt hij mijn hand vast en leid me naar de comfortabele stoelen die er in een hoekje in de lobby staan. Een diepe zucht verlaat zijn mond en hoewel ik me voor heel even opgelucht leek te voelen, neemt de onrust al gauw in mijn binnenste toe.
      ”Ik wil hier niet meer zijn, Gracie,” zegt hij dan. Mijn gezicht betrekt in een sombere uitdrukking als zijn woorden tot me doordringen. “Onze klasgenoten moeten mij niet en als ik eerlijk ben met mezelf dan ben ik liever alleen dan bij de meesten van hen. “Ik wil gewoon naar huis. Ik heb hier helemaal niks te zoeken. Het is niet alsof Parker me morgen zal missen bij de wedstrijd.” Lichtjes schud ik mijn hoofd en schuif dichter naar hem toe terwijl mijn blik onderzoekend over zijn gezicht heen glijd. Ik vond het vreselijk om hem zo te zien en zocht wanhopig naar een manier om hem gerust te stellen. Om hem ervan te verzekeren dat hij hier hoorde; bij ons, bij mij… “Maar ik wel..” fluister ik dan, doelend op het feit dat ik hem wel ging missen als hij er morgen niet zou zijn. Ik zou hem al gaan missen op het moment dat hij hier de deur uitstapte. Kort vervloekte ik degene die Tanner zo slecht lieten voelen, hij verdiende het niet.
      ”Misschien ga je beter terug naar Celeste, Gracie - hoe dronken ben jij?”
In een lichte, boze pruil keek ik hem aan. Hij stuurde me weg. Toch kon ik het niet helpen even te denken aan de hoeveelheid flesje die ik boven op het dak gedronken had, omdat ik hem om de een of andere reden toch een antwoord wilde geven om de bezorgdheid in zijn ogen te doen minderen. Subtiel telde ik op mijn vingers, maar zodra ik een tweede hand nodig had om te tellen stopte ik er maar mee. “Ik ben niet zo heel dronken,” reageerde ik daarom. “Hooguit een beetje aangeschoten, maar dat maakt niet uit.” Met een veelzeggende blik vol wisselende emoties kijk ik Tanner aan en vecht tegen de drang om bij hem op schoot te kruipen. In plaats daarvan zoek ik met mijn vingers naar de zijne.
      ”Ik wil niet dat je gaat, niet zonder mij dan,” zeg ik en kijk hem met een lichte smeekbede in mijn blauwe kijkers aan. “Als jij hier niet wil zijn, dan ik ook niet. Dan.. dan gaan we samen.” Resoluut druk ik mezelf overeind en wankel heel eventjes als ik ietwat balans lijk te missen door de benevelende tik die mijn hersenen gehad hebben.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

18 years • Outside • Roman • outfit 'Ik dacht toch echt dat ik van die status af aan het komen was.' zei Roman hoofdschuddend, waardoor ze zachtjes lachte. Dat was ergens ook wel zo maar ze zou zijn status nooit vergeten. 'Ach we hebben nog steeds dit kleine stukje heaven.' Ze knikte maar had gezegd dat ze hier echt niet zouden blijven Ze had voorgesteld om zich om te gaan kleden en daarna aan de vodka te beginnen, waardoor Roman begon te grijnzen.       'Dat, klinkt wel heel goed madame. Let's go.' Hij slot zijn arm om haar nek en hij haalde - alweer - haar haren door de war. Door de joint kon ze er nu alleen maar wat stompzinnig om lachen. 'Oops.' zei hij plagerig maar ze wist dondersgoed dat dat niet zo was. Ze begon te lopen naar haar kamer en eenmaal daar begroette ze enkel wat kortaf haar kamergenootjes, waarna ze zich snel omkleedde.Ze fatsoeneerde haar haren en make up, waarna ze snel naar de kamer van Roman ging. Eenmaal daar klopte ze enkel kort aan maar daarna duwde ze al meteen de deur open.       ''Heb je de vodka al gevonden?'' vroeg ze met een grijns, waarna haar blik op de jongens op het bed viel. Ze begon te grijnzen. ''Hey guys.'' begroette ze hen, waarna ze zich op één van de bedden liet zakken en ze haar blik weer op Roman richtte.

[ bericht aangepast op 30 mei 2018 - 9:43 ]

---

Het was echt niet als of Celeste graag wou dat Malin weg ging, totaal niet, het liefst had ze gehad dat Malin bij haar was gebleven. Dat ze hier de rest van de avond samen konden rondhangen, maar zelfs Celeste had nog wel door dat het misschien beter was als Malin nu naar Tanner toe ging. Ze begreep totaal niet wat er aan de hand was met de jongen, maar het klonk er net wel naar dat de jongen iemand kon gebruiken die er echt voor hem was. Malin leek deze beschrijving toch wel bijna het beste te passen, dus wou Celeste haar vriendin niet tegenhouden. “Je hebt gelijk. Ik moet hem gaan zoeken,” zei Malin dan ook tegen Celeste. “Ik heb hem zo nog nooit gehoord,” Malin keek Celeste smekend aan als of ze nogmaals Celeste haar toestemming nodig had om naar beneden te gaan. 'Het is al goed,' zei Celeste, waarna ze lichtelijk haar schouders ophaalde. Ze keek toe hoe Malin inderdaad via de brandtrap weer naar beneden toe klom en Celeste zo alleen achter liet op het dak. Een lichte zucht rolde over Celeste haar lippen, dit was wel een lekker dramatische avond...
Voor een maar minuten bleef Celeste daar boven op het dak zitten, haar blik gefocust op de sterren aan de hemel. Lichelle had haar nooit geleerd hoe je de grote en de kleine beer moest spotten, dus dat is waar Celeste naar zocht. De sterren die een steelpannetje moesten vormen. Toen Celeste deze speurtocht had voltooid besloot de brunette dat het ook voor haar maar weer eens tijd was om naar binnen te gaan. Kort blikte ze op de lege flesjes die op het dak lagen, ze pakte ze op en zette ze ergens in een hoek neer. Die zou toch niemand weer terug vinden. Terwijl ze door de deur weer naar binnen toe liep blikte ze opnieuw op haar telefoon, nog altijd twijfelend of ze Valentine een berichtje moest sturen. Misschien moest ze naar zijn kamer toe? Dat was wel zo persoonlijk, maar aan de andere kant... Celeste wist gewoon niet of haar beste vriend haar wel wou zien.
Toch belande Celeste voor Valentine zijn deur, met zijn naam op het scherm van haar telefoon.

To: My Valentine
Kunnen we praten?

Als hij nu ja zou zeggen zou Celeste waarschijnlijk direct op de deur kloppen, wou hij het niet... dan moest ze hem ook maar even met rust laten.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Ik kijk toe hoe ze op haar vingers een antwoord op mijn vraag begint samen te tellen, maar zodra ze voorbij de derde vinger is besef ik dat ze meer dan genoeg op heeft. Dit lijkt ze zelf ook snel genoeg te beseffen en geeft het tellen dan ook op. “Ik ben niet zo heel dronken. Hooguit een beetje aangeschoten, maar dat maakt niet uit.” Hoezo maakt dat niet uit? Ze kruipt op een dak om zich vervolgens klem te zuipen? De gedachte alleen al maakt me benauwd. Ze weet toch wel dat ze voorzichtig moet doen? Als er iemand is die waarvan ik verwacht het verstand te gebruiken dan is dat Malin wel. Alle gedachten verdwijnen echter alsof een windhoos ze zomaar uit mijn hoofd geblazen heeft als ik de vingers van Gracie tussen de mijne voel glijden. Met een verwarde blik kijk ik haar aan. ”Ik wil niet dat je gaat, niet zonder mij dan,” beantwoordt ze de vraag die ik niet gesteld heb. De onschuldige blik in haar ogen is bijna genoeg om me te doen vergeten dat daar net iets teveel alcohol achter schuilt. Bijna. “Als jij hier niet wil zijn, dan ik ook niet. Dan.. dan gaan we samen.” Op zich zou ik dat geen slecht idee vinden, ware het niet dat de blondine alles behalve stevig op haar voeten lijkt te kunnen staan. Als ik haar nu een autorit van twee uren mee laat maken dan ben ik er vrij zeker van dat daar kots bij komt kijken en hoewel het haar eigen schuld zou zijn wil ik haar dat helemaal niet aan. "Ja, juist," breng ik met een zucht uit. "God damn it, Gracie," vervolg ik, een beetje geïrriteerd door het feit dat ik hier nog minstens een nacht vast zit. "De enige plek waar jij naartoe gaat is naar bed, en wel nu meteen. Kom op, zuiplap." Ik doe de strap van mijn tas om mijn schouders en ga mijn kaartje terug ophalen bij de balie, waarna ik me terug naar het wiebelende blondje begeef. Ik leg mijn linkerarm om haar middel zodat ik haar steun kan bieden en begeleid haar naar de lift. Beseft ze niet hoe gevaarlijk ze bezig was? Wat als ze op dat dak zo gewankeld had? Ik wil niet eens denken wat er had kunnen gebeuren. Zodra de deuren van de lift open gaan duw ik haar voorzichtig naar binnen en druk het knopje van haar verdieping in. Ik kan alleen maar hopen dat er geen toezicht meer wakker is, anders krijg ik haar nooit haar bed in. "Waar zit je sleutelkaart?" vraag ik haar, als we dan toch zonder problemen de gang doorkruist hebben en bij de juiste deur staan.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste & Tanner • Outfit •

      ”Ja, juist,” klinkt het zuchtend. Met een schuine blik kijk ik Tanner aan. De lichte irritatie was van zijn gezicht af te lezen en ik hoopte maar dat dat niet door mij kwam. “God damn it, Gracie,” vervolgt hij dan. . "De enige plek waar jij naartoe gaat is naar bed, en wel nu meteen. Kom op, zuiplap.”
      Een tikkeltje verontwaardigd kijk ik naar Tanner, terwijl ik zachtjes protesteer tegen het laatste woordje. “Zo dronken ben ik echt niet,” mompel ik. Toch merk ik dat ik door de alcohol wel een beetje lichtjes in mijn hoofd was en dat een te snelle beweging me tactvol liet wankelen. Terwijl Tanner terug naar de balie loopt glimlach ik kleintjes. Hij ging in ieder geval niet weg, ook al mee de ik wat ik zei; als hij hier niet wilde blijven dan ging ik even goed met hem mee. Ik vond het vreselijk om hem zo te zien en deed er alles voor om hem weer te zien lachen.
      Als Tanner weer terug naast me staat en zijn arm om mijn middel glijdt ter ondersteuning, kruip ik nog iets dichter tegen hem aan. De warmte en tederheid die hij me biedt neem ik gretig aan. Zonder problemen bereiken we via de lift de juiste verdieping waar onze kamer zich bevond en wenste ik in stilte dat er verder niemand aanwezig zou zijn.
      ”Waar zit je sleutelkaart?”
Heel even kijk ik hem fronsend aan. Ik kon me niet meteen herinneren dat ik deze had meegekomen. Bedenkelijk glijden mijn handen in de zakken van mijn veel te grote vest en vind ik, achter het gekraak van de zak koekjes, het pasje voor de deur. “Gevonden,” grijns ik licht en steek het pasje in de houder, waarna de deur met een klik openspringt. Heel even kijk ik opzij naar Tanner en voel hoe een korte aarzeling op komt zetten. “Blijf je bij me?”

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

At his room, with Parker, Roman and Scarlett.

Outgoing text to Newt;
Outside, with Roman & Tanner. Zegt dat genoeg?
Parker keek me lichtelijk verrast en eveneens geamuseerd aan bij mijn filmvoortstel en ik kan hem het niet kwalijk nemen want ik was absoluut geen cartoon fan whatsoever, maargoed. Gewoon iets waar we niet over moesten nadenken en we gewoon even samen konden liggen waar meer da voldoende voor me. Eens in onze kamer plofte ik me neer met Parker op mijn schoot en wist ik de jongen al wat meer op te fleuren. "Dat komt wel," zei mijn vriendje waardoor ik hem een klein glimlachje schonk en losliet zodat hij naast me kon geen liggen en ook ik liet me achterover op het bed vallen. Hierdoor kon Parker zijn hoofd op mijn borstkas laten rusten en overhandigde me vervolgens de afstandsbediening. "Kies jij maar een film, want ik ben echt een Disney-leek” waren zijn woorden waardoor ik zacht grinnikte en de tv maar gewoon aanzette op een random film. “Ja jij niet alleen” mompelde ik. “Dat is geen dealbreaker, toch?" zijn woorden deden me zacht lachen waarna ik een kusje op zijn hoofdhoofd drukte. “Nah, ik dnek ook niet dat we op dit uur nog een disney film gaan vinden tijdens het zappen door.” Ik haalde nonchalant mijn schouders wat op en sloeg vervolgens mijn arm om Parker heen gezien ik mijn arm ergens kwijt moest als ik niet oncomfortabel wilde liggen. Ik zapte wat en kreeg uit het niets een schoen tegen mijn gezicht aan geploft, recht op mijn neus waardoor een “Aay” mijn lippen geschrokken verliet en mijn handen meteen naar mijn neus grepen, welke licht begon te bloeden. Niet dat het echt hard was geweest, mijn neus is gewoon zo’n overgevoelig ding die ik al twee keer in mijn leven had gebroken en sindsdien ook voor het minste begon te bloeden. "Oh shit, sorry!" Piepte Parker al sprak zijn gezicht boekdelen waardoor ik hem aankeek met een ‘ohnoyouwwon’tlaughasshatt’ gezicht. “Dork.” Mopperde ik half lachend om zijn domme actie waarna ik wat zakdoeken van mijn nachttafeltje gritste en een prop in mijn neus stak. “Nu zie ik er vast handsome uit niet?” ik grimaste naar Parker en schrok licht op van Roman die zonder pardon de kamer binnen stormde. 'Oh oops,' de jongen had soweiso gerookt, ik herkende zelf met deze prop in mijn neus de heerlijke geur van wiet. 'Oh, hey guys,’ grijnsde Roman schaamteloos waarna hij zijn broek uitdeed en ik de jongen met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. “Ik dacht dat je met Scarlet aan het hangen was, maar een stripact waar ik niet voor hoef te betalen Roman? Cool hoor.” Grijnsde ik de jongen toe al duurde het niet lang voor de deur opnieuw open vloog. 'Waar is de vodka gebleven?' mompelde de jongen terwijl hij een andere broek aantrok en ik keek Parker even vragend aan of hij enig idee had wat Roman aan het doen was. ''Heb je de vodka al gevonden?'' klonk de bekende stem van mijn beste maatje Scarlet waarna ons grijnzend begrotte met een “Hey guys” vooraleer ze op Romans bed neerplofte. “Guys, ik hou van jullie echt waar, maar we hebben hier een moment, so please. Go party outside.” Grinnikte ik geamuseerd naar Roman en Scarlet , waarna ik ietsje rechtop ging zitten en mijn arm terug om Parker heen sloeg, gezien ik mijn Sparkie Time absoluut niet wilde opgeven.

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, His room, With Cel

Nolan antwoorde niet, natuurlijk niet die idioot. Ik had geen vrienden nodig ik kon het prima zonder hen doen, op een bepaald moment steken ze toch enkel een mes in je rug en laten ze je bloedend op de grond liggen. Gefrustreerd stak ik mijn mobiel terug weg en zuchtte even gefrustreerd waarna ik wat kwaad tegen de muur aan schopte. Misschien kon ik nog een taxi naar huis bellen hoewel het was toch drie uur rijden en dat soort geld had ik nou ook weer niet. Ik liet mezelf tegen de muur neerzakken en wreef even bedenkelijk over mijn hoofd heen. Misschien moest ik deze woeste raas maar gewoon van me af slapen voordat ik het nog erger voor mezelf zou gaan maken. Mijn mobiel trilde waardoor ik kort mijn ogen sloot voordat ik het ding uit mijn broekzak haalde en de foto op mijn startscherm al meteen verklapte wie me net gestuurd had… Celeste.. Ik snoof even en wilde haar net terugtypen, echter delete ik meteen mijn woorden voordat ik iets doms naar haar kon terugsturen en besloot ik op te staan om zo terug naar mijn kamer te wandelen. Hierdoor kalmeerde ik al wat en besloot ik nu wel wat terug te sturen naar Celeste.
“To: Cel
Nee”
Ik zuchtte even al was ik ergens wel opgelucht dat Cel de moeite deed om me tenminste iets te sturen. Echter wilde ik haar niet meteen laten winnen en moest ze meer moeite doen dan dat… Ik keek op van mijn mobiel en zag Celeste voor mijn kamerdeur staan waardoor ik kort op mijn al kapotte lip beet. “Wat moet je? Heeft Roman je al geditched waardoor je nu bij mij wilt uithuilen? Again.”

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

“Dork," verwijt Newt me. Ik trek een pruillip maar moet deze al snel weer naar binnen zuigen om een nieuwe lachbui te vermijden als ik zie hoe mijn vriendje weinig galant een papieren tissue in zijn neusgat duwt. “Nu zie ik er vast handsome uit niet?” Ik knik zonder ook maar enig geluid te maken en zet de allerzoetste blik op mijn gezicht die ik maar voor elkaar kan krijgen. Als ik opgeschrikt word door een hard geluid kijk ik automatisch in de richting waar het vandaan komt. Het is Roman die half van de wereld naar binnen komt ge-oopst en daarmee voor de tweede keer vandaag ons onderonsje verstoort. "Oh, hey guys." Een beetje verbaasd steek ik mijn hand op, bij wijze van begroeting. Hoe komt hij opeens zo vrolijk? Als de geur die ik in de kamer van mijn broertje maar al te vaak ruik echter mijn neusgaten binnen dringt besef ik precies hoe het komt dat zijn humeur de pan uit swingt. Ik grinnik een keer en doe geen enkele moeite mijn blik af te wenden als Roman zichzelf ongestoord uitkleedt. Newt lijkt hetzelfde idee te hebben, waardoor ik even gniffel en wat dichter tegen hem aan kruip. "Waar is de vodka gebleven?"vraagt Roman, terwijl hij wat in de kast rommelt alvorens een jeans broek tevoorschijn te toveren. Ik wijs richting het tafeltje, waar die uitgeschonken en ook achter gelaten was. Vervolgens komt ook Scarlett ongegeneerd binnen gewandeld, met dezelfde vraag op haar lippen als Roman had. Hoewel ik het eerst grappig had gevonden kijk ik nu eerder geërgerd richting mijn maatje. Je meent 'm toch niet dat hij het met haar gezellig gaat zitten maken terwijl ik hem net verdedigd heb tegenover Valentine? “Guys, ik hou van jullie echt waar, maar we hebben hier een moment, so please. Go party outside," grinnikt Newt ondertussen, waarna ik één van zijn armen om me heen voel glijden. In elk ander geval was ik het alleen maar met hem eens geweest maar in deze situatie wil ik grondig uitzoeken wat er aan de hand is. "Ja, hoepel op, Roman," hou ik de speelse toon echter aan. "Ga lekker - eh, waar gaan jullie heen?" vraag ik, hopend dat ik het subtiel genoeg aangepakt heb om erachter te komen of ik me zorgen moet maken dat Roman opnieuw een stomme stoot uit zal halen. Ondertussen is Scarlett bij ons op bed komen zitten en zie ik mijn kans schoon om zijn reactie te peilen. Ik krul mijn vingers om haar pols en trek haar wat dichter naar mij en Newt toe. "Jij mag natuurlijk wel hier blijven, als je dubbel zoveel plezier wilt," bied ik haar, niet al te serieus aan. Mijn blik glijdt even naar Newt, die ik met een knipoog probeer duidelijk te maken dat ik maar aan het dollen ben. Vervolgens richt ik mijn blik op het gezicht van Roman, in de hoop te kunnen zien of er bij hem enig spoor van jaloezie te merken is. Als hij echt om Celeste geeft, doet dit hem niks, toch?

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Ik trek een wenkbrauw op en doe mijn best geduldig te blijven als Gracie me aankijkt alsof ze geen idee heeft waarover ik het heb. Uiteindelijk verdwijnen haar handen dan toch in haar zakken en mijn nieuwsgierigheid wordt gewekt door een bijzonder luid geritsel. Wat heeft ze wel allemaal bij zich? “Gevonden,” grijnst ze uiteindelijk, terwijl ze het pasje tevoorschijn tovert. Ik rol even met mijn ogen maar voel toch een klein lachje op zetten. Deze meid is niet te schatten. Als de deur uit het slot klikt duw ik deze zachtjes open, maar naar binnen stappen lukt niet meteen omdat Malin voor me blijft staan. “Blijf je bij me?” De vraag klinkt alsof ze niet zo zeker is dat ze dat wel wil, waardoor ik iets langer dan ik anders zou doen overweeg of het wel een goed idee is. "Zo lang je me niet weg stuurt blijf ik bij je," beslis ik dan luidop. Het punt is dat ik liever een oogje in het zeil houd nu. Ik kan namelijk niet goed peilen hoe licht ze momenteel in het hoofd is en dat zorgt voor een bepaalde angst dat haar iets stoms zal overkomen. Ik leg mijn hand op haar onderrug en duw haar langzaam de kamer in. Met mijn voet trap ik de deur achter ons dicht en breng mijn favoriete blondine naar het bed waar ze eerder vanavond op had gezeten. Tot mijn opluchting is Celeste nergens te bespeuren. "Kruip jij nou maar onder de wol, dan ga ik even wat water halen," beveel ik haar zachtjes. In de badkamer neem ik één van de glazen die standaard voor gasten geplaatst worden en houd het onder de kraan van de wasbak. In mijn haast om zo snel mogelijk terug naar Malin te raken struikel ik halverwege de kamer over een rondslingerende damesschoen, waardoor ik mijn evenwicht verlies en met een plof de vloer ontmoet. De inhoud van het glas heeft zich inmiddels ook verplaatst, waardoor mijn gezicht een hoodie doorweekt zijn. "Waag het niet, Gracie," waarschuw ik het aangeschoten blondje voor ze aan de lach kan gaan. Ik wrijf mijn gezicht droog met mijn mouw en trek vervolgens de sweater, waarna ik terug rechtop ga staan en de natte kledij over een stoel hang om te drogen. Met het bodempje water dat nog in mijn hand resteert keer ik terug naar de badkamer om te hervullen. Een pak rustiger dan net keer ik weer naar de slaapkamer, waar de schuldige schoen met een flinke trap aan de andere kant van de ruimte belandt. Ik ga naast Malin op het bed zitten en stop haar het glas in de handen. "Hier," voeg ik er nog aan toe. "Wat bezielde je?" vraag ik, nu ik eindelijk toe kan geven aan mijn bezorgdheid. "Zag je dan niet in hoe gevaarlijk het was om daar te drinken? Wat als je viel? Wat moest ik dan?" Ik leg mijn hand voorzichtig op haar wang en druk mijn lippen kort tegen haar voorhoofd aan. "Er is er maar eentje zoals jij."

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Celeste hield haar gesprek met Valentine open en zag voor een moment de drie bekende puntjes staan die aangaven dat de jongen aan het typen was. Haar hart maakte een sprongetje van vreugde, een reactie was tenminste iets, toch? Hij zou haar ook kunnen negeren, dus een reactie was beter dan helemaal niks. Echter veranderden de drie puntjes helemaal niet in een zin en verdwenen ze ook al snel weer, waardoor Celeste een teleurgestelde zucht slaakte. Geen reactie dus...
Nog altijd bleef Celeste twijfelen of ze nu terug naar haar kamer moest lopen of moest proberen om toch iets van gehoor van Valentine te krijgen. Echter was het gebrek aan een reactie misschien ook wel duidelijk genoeg, hij wou niet met haar praten. Celeste wou dan ook alweer weg lopen toen haar telefoon liet weten dat er nog een berichtje binnen was gekomen. Snel opende ze het in de hoop dat het Valentine zou zijn, wie het ook was, maar niet met de melding die ze hoopte. Het enige wat ze van haar beste vriend terug kreeg was een 'Nee', misschien verdiende ze dat ergens ook wel, maar toch deed het pijn.
Echter niet dit wel genoeg weten voor Celeste en was de jongedame dan ook alweer van plan om terug te lopen naar haar kamer toen ze plots toch voor Valentine stond. Celeste deinsde lichtjes achteruit, omdat ze zo schrok van de jongen die plots uit het niet leek te komen. “Wat moet je? Heeft Roman je al geditched waardoor je nu bij mij wilt uithuilen? Again.” zei de jongen, Celeste trok een pijnlijk gezicht, misschien was praten toch helemaal niet zo'n goed idee. Ze wist niet of ze hier zelf wel klaar voor was, als dit de manier was waarop Valentine met haar communiceerde wist ze niet of ze dat zelf wel aan kon op het moment. 'Ik heb hem meer geditched,' zei Celeste, wat eigenlijk niet helemaal was, ze had gewoon niet met hem gepraat, maar dat kwam later nog wel. 'Ik bedoel als dat is wat je wilt, dan laat ik hem gewoon vallen,' zei Celeste, terwijl ze haar ogen opsloeg om haar beste vriend - die zeker wel een kop groter was - aan te kijken. 'Zoveel stelde het toch niet voor, voor mij.' ging Celeste verder. 'Ik bedoel, ik kan er ook vrij weinig aan doen dat dat hopeloze geval mij zo leuk vind.' Celeste wist dat deze opmerking totaal niet fair was tegenover Roman. Vooral omdat ze zeker wel wat voor de jongen voelde, maar Celeste hoopte gewoon dat dit op één of andere manier Valentine liet zien dat het minder was dan hij dacht zelf al was het niet waar.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.