[RPG | 2OO] Little Pink Lady's — War of Love | Speeltopic 2 - Speeltopics

LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE

Speeltopic
Praattopic
Rollentopic

THE STORY Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?       2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

PRINCETON SOUTH-EAST Stad: Princeton Hall Fictie Staat: Californië Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar) Schoolkleuren: Blauw, rood en wit. Sportteams: — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor. — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows. CHARACTERS VROUWEN 1 MEISJE NODIG Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2 Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3 Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6 Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6 MANNEN VOL Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1 Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2 Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2 Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6 Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5 David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

LIST Naam Leeftijd Reputatie Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen. Innerlijk Uiterlijk Geschiedenis Relaties Overig THE ''RELETIONSHIPS'' Chardonnay — Roman Celeste — Parker Malin — Tanner Rosa — Noah Peaches — Ertha — Lichelle — Valentine Emily —

RULES De huisregels van Quizlet gelden hier. Houd dames en heren gelijk. Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer. Schrijf 200 woorden per post. 16+ is toegestaan, wel graag aangeven. Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft. Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

[ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]

---

El Diablo.

Parker schud lachend zijn hoofd en ik kan het niet laten om even speels te grijnzen. Ik was weer in zo'n bui. Dan hoor ik mijn mobiel weer af gaan en iets te snel haal ik het ding tevoorschijn. Ik glimlach zwakjes en typ meteen terug.

To: Celeste
Oofff, alright alright
Rustig aan darling, anders kom ik je wel opzoeken wanneer iedereen verstandig slaapt (;

"Raise or call, heren?" ik kijk niet meteen op en schuif wat chips naar voren. 'Raise..' mompel ik en stuur dan het berichtje. Ik pak ondertussen mijn glas en laat het drankje even ronddraaien, voor ik een slok neem. "Hoe zit dat nou eigenlijk tussen jou en Celeste? Zijn jullie terug een stel of zien jullie wel wat er gebeurt?" Ik kijk naar Parker. 'Ertussenin, denk ik.' antwoord ik nonchalant. “Ik denk niet dat ze enkel sexbuddies zijn hoor.” Ik lach zachtjes en schud mijn hoofd. 'Mijn iets te grote libido is zeker niet blij, ik heb geen echte actie gehad in veel te lang.' pruil ik. Dan haal ik mijn schouders op. 'Maar maakt niet uit. We zijn soort van samen, ik heb alleen nog niks officieel gevraagd. Wat eigenlijk toch wel weer moet gebeuren.' zeg ik nonchalant en neem dan nog een slok. 'Maar komt wel goed.'

---

El Diablo.

Harper Aliz Channing 18 y/o - W. Heath - Hotelroom - Outfit       Echt hoor, elke jongen was hetzelfde. Heath zijn ogen werden getrokken in de richting van mijn zwarte bh. Echter besloot ik om dit de negeren en mijn punt te maken. “Whoa, damn. Vraagje: kan je goed spelen of moet ik oordoppen aanschaffen?” Ik had zo’n hekel aan het kattengejank dat sommige spelers voortbrachten.       In een ver verleden had ik namelijk de piano leren spelen van mijn moeder – een vrouw waarvan de melodie door haar aderen leek te stromen. Sinds haar dood had ik de piano niet meer aangeraakt – deze stond dus nu te verstoffen in de huiskamer als mijn vader inmiddels hem niet verkocht had voor zijn drankprobleem. Ik wist überhaupt niet of ik dat instrument nog wel zou kunnen spelen.       Bij mijn vraag keek Heath me even schaapachtig aan. Ik keek stoïcijn terug – al moest ik onwillekeurig grijnzen bij het zien van zijn schattige rode wangetjes. Even later gaf hij me een woordeloos antwoord en tokkelde hij er lustig op los op zijn gitaar. Mijn hoofd knikte mee op de maat van zijn korte solo. Het ging automatisch – ik kon er niets aandoen dat goede muziek hun vat op mijn lichaam nooit los had kunnen laten.       “Oordoppen nodig of vind je het er nog mee door kunnen?” Ik hield mijn hoofd schuin en deed alsof ik daar diep over na moest denken. Voordat ik kon antwoorden, vond hij het blijkbaar nodig om mijn shirt omhoog te houden met de woorden: “Dat jij het fijn vind om te kijken, betekent niet dat ik dat ook wil zien van jou.” Een proestend lachje ontsnapte aan mijn lippen en ik boog iets voorover in de hoop de rest van mijn opborrelende schaterlach in te houden.       “Je schattige wangetjes zeggen iets heel anders, vriend,” grijnsde ik. Nog steeds met mijn grijns op mijn gezicht geplakt, liep ik naar Heath toe. Terwijl ik mijn lippen tuitte, kneep ik voorzichtig in zijn wangen. “O my god,” fluisterde ik geschokt na even zacht geknepen te hebben. “Jeez, je wangen zijn echt ontiegelijk zacht, man.” Nu omvatte beide handen zijn gezicht. “And they HEATHing up under my touch.” Waarschijnlijk was ik de enige die grimaste om mijn pun, maar ach – alle gekken lachten om zich zelf, nietwaar?

[ bericht aangepast op 12 april 2018 - 16:56 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

Ik kijk even naar Newt als deze twee chips meer dan mijn inzet bij de poel legt, en probeer van zijn gezicht af te lezen of hij goede kaarten heeft of hij gewoonweg aan het bluffen is. “Ik denk niet dat ze enkel sexbuddies zijn hoor," is vervolgens zijn bijdrage aan het gesprek. Ik moet hier toch zachtjes even om lachen, omdat hij het met een bepaalde onschuld wist te brengen die hem ineens zoveel jonger liet lijken. Bovendien was het een gedachte die ook helemaal niet door me heen gegaan was. Ik ben er vrij zeker van dat Celeste daar nooit mee akkoord zou gaan. Ook Roman heeft ondertussen de inzet verhoogd, en ik begin nu toch wel een beetje te vrezen dat ik zo dadelijk degene zal zijn die in adamskostuum de gang over moet. En toch, toch lijkt het me sterk dat ze beiden een betere hand hebben dan ik. Ik besluit alvast the flop open te leggen en bekijk even of dit goed kan doen voor mijn kaarten. "Mijn iets te grote libido is zeker niet blij, ik heb geen echte actie gehad in veel te lang," komt het van Roman's kant en het duurt twee seconden te lang voor de boodschap bij me is door gedrongen. Back the fuck up... Roman die niet het bed in duikt? Damn, hij moet wel echt veel van Celeste houden om dat er voor over te hebben. Normaal krijgt hij een meid de eerste avond al uit de kleren, als hij het echt wil. Ik leg mijn kaarten neer en krab een keer in mijn haar terwijl ik probeer te verwerken wat er gaande is. "Maar maakt niet uit. We zijn soort van samen, ik heb alleen nog niks officieel gevraagd. Wat eigenlijk toch wel weer moet gebeuren. Maar komt wel goed." Well fuck, hoe verwacht hij nou dat ik me nog kan concentreren op een spelletje poker als hij erbij zit als een geslagen puppy? Een brede grijns verschijnt op mijn lippen als een geweldige gedachte in me opkomt. Ik richt mijn grijns eerst en vooral op Newt, die deze volgens mij ondertussen wel al weet te herkennen als 'hij is wat van plan.' "Hou 'm tegen, poekie," grijns ik mijn vriendje -en toch blijft het raar hem zo te noemen... heerlijk raar- toe, voor ik mijn mobiel uit mijn zak haal. Ik zoek zo snel mogelijk de naam van Celeste tussen mijn contacten en druk op het groene telefoontje, waarna ik mijn mobiel op luidspreker zet. Hij gaat slechts enkele keren over en zodra ik de stem van de jongedame hoor start ik mijn offensief. "CELESTE! Je moet komen. Die arme Roman mist je zo erg, hij huilt tranen met tuiten. Ik nam hem in mijn gespierde armen, maar het helpt niet. Hij fluistert constant jouw naam terwijl hij al wiegend in de foetushouding ligt. Het is schrijnend." Ik moet mijn best doen serieus te blijven, maar het lukt. "Je komt je boyfriend toch wel helpen, niet?" smeek ik gespeeld wanhopig. Als Roman een DTR wil, dan help ik hem daar toch gewoon een handje bij? Zo lief ben ik nu eenmaal wel.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

• Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste, Tania & Valentina • Outfit •

Ik moet zacht lachen als Tanner in de richting van Val wijst wanneer ik hem vraag hoe hij in hemelsnaam de make-up op zijn gezicht heeft gekregen. Het zag er misschien niet perfect uit, maar het zat er redelijk goed op; vooral heel dik ook. Zachtjes bijt ik op mijn lip om vervolgens te voorkomen dat ik opnieuw aan het lachen ga — wetende dat ik dan zeer waarschijnlijk weer in een flinke lachbui terecht kom. Ik vroeg me af of het me zou lukken Tanner nog een keer in zo’n outfit te krijgen, of misschien kreeg ik hem wel gestrikt voor een heuse verkleedpartij. “Haal jij je maar niks in dat knappe koppie van je,”klinkt het opeens. Een tikkeltje betrapt kijk ik Tanner aan en grijns breed naar hem als ik het idee krijg dat de jongen voor me echt in mijn gedachten geweest met zijn. “Dit was eenmalig.” Een protesterend geluidje verlaat mijn lippen en ik kijk heel even met een gespeelde pruillip naar Tanner op als deze besluit ongestoord zichzelf te gaan omkleden. Heel even glijden mijn poelen over Tanner heen als het dolletje van zijn lichaam af verdwijnt en hij zorgvuldig probeert onopvallend deze te verruilen voor zijn gewone shirt. Ik glimlachte zacht en haalde mijn blik kort van hem af door mijn vingers door mijn lange lokken heen te laten glijden. Misschien was Tanner geen brede spierbundel zoals enkele andere konden zijn, maar ik hield van hem precies zoals hij nu was. Uiterlijk was maar een schijn en verried amper iets over de ware aard van iemand zijn karakter; precies hetgeen waar ik bij mij op gevallen was.
      Als ik merk lichte konen te krijgen door het besef dat de laatste dagen meermaals door mijn hoofd heen gaat, stort ik me op mijn koffer en zocht naar een simpel shortje dat ik kon dragen onder het shirt dat ik tactvol van Tanner gepikt had. In het begin had ik me voorgehouden dat ik het gewoon graag droeg omdat het fijn zat, maar inmiddels wist ik wel beter. Achter me klinkt op het bed gekraak van een zak koeken dat geopend word en als ik uiteindelijk een shortje gevonden heb kom ik terug overeind en laat deze subtiel langs het shirt van Tanner op het bed neerkomen,
      ”Dus er is geen kussengevecht gepland?” vraagt Tanner met een uiterst gespeelde teleurgestelde stem. Heel even kijk ik over mijn schouders naar de meiden en als ik van een van hen hun blik weet te vangen trek ik veelzeggend mijn wenkbrauw op. We zouden ze natuurlijk onverwachts te grazen kunnen nemen, maar om dat nu direct te doen leek me erg opvallend. Een subtiele grijns krult zich op mijn lippen als ik me bedenk dat we hen later weleens een kussengevecht kunnen geven, totaal niet gepland en zomaar uit het niets. “Nee hoor,” reageer ik daarom dan ook en schenk de meiden ongezien een knipoog, waarna ik terug naar Tanner blik. “Of had je verwacht ons aan te treffen tussen allemaal dansende donsveren terwijl we elkaar afmatte met kussens?” vraag ik hem zoetjes en op een plagende toon. “In lingerie, uiteraard,” voeg ik toe en knik grijnzend naar het dolletje dat hij eerder uitgetrokken had. Plagend pak ik vervolgens een kussen van mijn bed en gooi deze speels richting Tanner, waarna ik het shirt en mijn shortje van bed af tracht te plukken zodat ik me kan gaan omkleden in de badkamer.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

---

---

Ik verstrengelde mijn vingers met die van de jongeman die naast me zat en hief mijn hoofd op naar de hemel. Onze wangen raakten elkaar bijna aan – iets wat me uit mijn concentratie haalde waardoor ik twee keer goed moest kijken waar het sterrenbeeld zich bevond terwijl ik hem normaal onmiddellijk wist aan te wijzen. “Daar,” fluisterde ik. “Vlak boven die bomen.”       Dit moment bracht een oude herinnering naar boven. Waarin ik trots aan mijn moeder vertelde over mijn ontdekking en zij aangaf dat de Poolster je de weg wees – waar je ook was. En ik geloofde haar met heel mijn hart. Ik wílde haar zo graag geloven. Ze was immers mijn moeder die zielsveel van me hield. En tot op zekere hoogte was dat natuurlijk ook wel zo – zolang je je maar gedroeg en aan haar ongeschreven regels hield.       “Ik snap hier zo niks van,” mompelde Nolan waardoor ik onwillekeurig moest giechelen. “Hmmm, als je de Kleine Beer kunt vinden, is de Grote Beer ook dichtbij. Misschien dat je die wel kan zien.” Waarschijnlijk was ik iets te optimistisch ingesteld, maar het had iets vertederends om Nolan zo bezig te zien. Een glimlach speelde over mijn lippen zodra hij verder ging met zijn klaagzang. Ik draaide mijn gezicht naar hem toe aangezien ik nog wat tegen hem had willen zeggen. Echter zodra onze ogen elkaar ontmoette, had ik geen flauw idee meer wat ik kwijt wilde. Onbewust waren we steeds dichter naar elkaar toe gekropen, besefte ik me met een schok.       Voor een aantal seconden konden we niets meer doen dan elkaar stompzinnig aanstaren. Langzaam voelde ik mijn oren warmer worden en wist dat mijn wangen even rood waren als een kreeft. Een deel van me wilde dat dit moment langer duurde, al ervaarde het andere deel niet meer dan opluchting zodra Nolan mijn hand los liet – alsof hij zich eraan gebrand had – en een stap achteruit deed.       Ik schudde met mijn hoofd in een poging om deze weer helder te krijgen. Uiteindelijk wist ik er een vraag uit te persen terwijl ik mijn blik op de grond gericht hield. Mijn hart bonkte luid in mijn borstkas. “Ik wordt nogal – eh – enthousiast van dit soort dingen,” verontschuldigde ik me.       Vanonder mijn wimpers keek ik hem weer aan – zijn krachtige gestalte in me opnemend. De volgende twee woorden kwamen daardoor ook ontzettend hard aan. Als pijlen die zich zonder pardon in mijn hart boorden. “Nee, inderdaad,” klonk het namelijk ongeïnteresseerd. “Ik moet zeggen dat mijn interesse niet echt bij sterren ligt.” Hij wende zijn gezicht van me af en ik beet op mijn lip. “Ow,” was het enige wat ik er uit wist te krijgen.       Stilte daalde als een deken over ons neer. “Het spijt me dat ik je verveeld heb met mijn sterren,” fluisterde ik. Ik werd nog roder zodra mijn stem oversloeg – wat aangaf hoe van streek hij me maakte. Ik hoopte dat dit hem niet opviel. Niet zoals het mij opviel in ieder geval.       “Ehm – waar liggen jou interesses, dan?” vroeg ik hem voorzichtig. Ik merkte dat ik verder met hem in gesprek probeerde te gaan. Om mezelf ervan te verzekeren dat wat ik net gevoeld had, niet van één kant was gekomen. Want is was er zeker van dat dát niet het geval was geweest. Vrij zeker...

[ bericht aangepast op 17 april 2018 - 14:04 ]

---

I have seen my own sun darkened

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at the party with Parker

'Raise..' klonk het ook bij Roman waardoor ik mijn blik op de jongeman liet rusten die vervolgen op Parkers vraag antwoorde. 'Ertussenin, denk ik.' antwoord hij nonchalant waarna hij lachte op mijn sexbuddies opmerking. 'Mijn iets te grote libido is zeker niet blij, ik heb geen echte actie gehad in veel te lang.' vertelde hij ons, waardoor ik het niet kon laten om het uit te proesten. "Wacht Wat? De grote Roman staat droog, dat schoqueert met toch effe." zei ik half verbaasd en half lachend. Roman wist er enkel zijn schouders bij op te halen. 'Maar maakt niet uit. We zijn soort van samen, ik heb alleen nog niks officieel gevraagd. Wat eigenlijk toch wel weer moet gebeuren.' vervolgde hij met wat alcohol in zijn hand waardoor ik kort even floot. 'Maar komt wel goed.' ik keek even naar Parker. "Onze kleine Roman word eindelijk groot hmmm". grinnikte ik waarna ik naar Parker keek die met met een 'I have an idea' grijns aankeek. Oh oh dit komt niet goed.
"Hou 'm tegen, poekie," grijnsde Parker me toe waardoor ik even van Parker naar Roman keek voor ik het wist ging Parkers mobiel in een piep toon af en leek hij iemand op te bellen. "Oh god." kwam er over mijn lippen maar het was al te laat om Parker tegen te houden. "CELESTE! Je moet komen. Die arme Roman mist je zo erg, hij huilt tranen met tuiten. Ik nam hem in mijn gespierde armen, maar het helpt niet. Hij fluistert constant jouw naam terwijl hij al wiegend in de foetushouding ligt. Het is schrijnend.Je komt je boyfriend toch wel helpen, niet?" smeekte Parker wanhopig en ik deed mijn best om Roman in de gaten te houden zodat hij mijn vriendje niet vermoord.

HEATH GRAYSON NEWMAN

Musicfan, In the Shower , With Harper

Haprer hield haar hoofd iets schuin, waardoor haar witblonde lokken als een soort waterval over haar schouder gleden. Vervolgens leek ze te lachen om mijn woorden over haar shirt en het feit dat ze hier halfnaakt voor me stond. Zo boog wat voorover waardoor ik wat naar achterne deinsde tot mijn rug tegen de muur plakte. “Je schattige wangetjes zeggen iets heel anders, vriend,” grijnsde ze zoet , haar ijsblauwe kijkers priemden zich in de mijne vast en het feit dat ze mijn blosjes had opgemerkt zorgen ervoor dat ik nog meer bloosde. Goddammn. "nuh uh." kwam er koppig over mijn lippen. Ze tuitte haar lippen even waarna haar handen naar me toe gingen en zich vast wisten te grijpen aan mijn wangen, gezien ik niet meer kon ontsnappen. “O my god,” fluisterde ze quasi geschrokken waardoor ik fronste “Jeez, je wangen zijn echt ontiegelijk zacht, man.” ik rolde kort met mijn ogen waarna ze mijn gezicht haast smoeste en mijn lippen automatisch tuitten. “And they HEATHing up under my touch.” Lachte ze vervolgens waarna ik mijn hoofd schudde en haar van me af probeerde te schudden. "Wat bazel je nou! het is hier gewoon warm." zei ik koppig. " Ik wilde haar van me afduwen waarbij ik perongelijk mijn handen om haar borsten cupte. " Ooh." kwam er droog over mijn lippen toen ik iets te laat doorhad wat ik deed. " Dit is ongemakkelijk."

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, party, With Emily

'Ik heb een hekel aan je,' Wist Celeste lachend uit te brengen en stak haar tong naar me uit waardoor ik natuurlijk ook lachend mijn tong naar haar uitstak. Vervolgens vertelde ik Celeste die duidelijk geïnteresseerd leek te zijn in mijn geweldige women fashion waar ik het jurkje vandaag had 'Val, zeg alsjeblieft niet dat je mama Anderson haar jurkje hebt gestolen,' onschuldig haalde ik mijn schouders op, mijn moeder droeg deze kleedjes al jaren niet meer dus ze zou ze vast niet gaan missen, toch? Vervolgens was ik even afgeleid door Emily en keek ik de blondine nog even na voordat ik me weer naar Celeste richtte die met een brede glimlach welke toch echt leek te komen door haar mobieltje. Oké nu moest ik toch echt wel weten wie haar nieuwe vriendni of vriend was want het was lang geleden dat ik Celeste nog zo had zien glimlachen naar andere dan mezelf.
"Dus er is geen kussengevecht gepland?" kwam Tanner plots weer vragen wat Celeste leek af te leiden 'We hadden meer plannen voor een girls night, je weet wel, nageltjes lakken, maskertje op, een leuke chick flick.' zei Celeste plagend waarna ze languit op haa bed ging liggen, ik ging naast haar liggen en haalde haar mobiel boven die spontaan af ging in mijn handen. Mijn wenbrauwen sprongen omhoog en zonder na te denken zette ik deze op speaker zodat we Parker konden horen.
"CELESTE! Je moet komen. Die arme Roman mist je zo erg, hij huilt tranen met tuiten. Ik nam hem in mijn gespierde armen, maar het helpt niet. Hij fluistert constant jouw naam terwijl hij al wiegend in de foetushouding ligt. Het is schrijnend.Je komt je boyfriend toch wel helpen, niet?" Ik hield Celeste tegen voor het geval dat ze haar mobieltje terug wilde pakken maar het enige wat Parkers woorden deden was al het beetje blijdschap uit me haleb. "Celeste wilt niets meer met Roman te maken hebben Parker." siste ik kwaad en duwde het mobieltje uit waarna ik deze hard op bed liet vallen. "Roman? GODVERDOMME Celeste! " kwaad kwam ik overeind , wetende dat iedereen in deze kamer alles heeft mee kunnen horen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

"Wacht Wat? De grote Roman staat droog, dat schoqueert met toch effe." zegt Newt half lachend en ik pruil even. "Onze kleine Roman word eindelijk groot hmmm" grinnikte hij na mijn laatste woorden. Ik lach zacht. 'Misschien toch maar wel,' mompel ik glimlachend. "Hou 'm tegen, poekie," hoor ik dan opeens van Parkers kant en met een lichte frons kijk ik op, zeker dat deze woorden niet tegen mij gericht waren. "CELESTE! Je moet komen. Die arme Roman mist je zo erg, hij huilt tranen met tuiten. Ik nam hem in mijn gespierde armen, maar het helpt niet. Hij fluistert constant jouw naam terwijl hij al wiegend in de foetushouding ligt. Het is schrijnend. Je komt je boyfriend toch wel helpen, niet?"
Mijn ogen worden groter en even ben ik sprakeloos, voor ik langzaam Newt aan kijk die mij al in de gaten lijkt te houden. 'Oh mijn god, ik haat jullie,' klaag ik en leun kort met mijn hoofd op mijn armen. Ik kijk op naar Parker. 'Je bent vreselijk,' pruil ik. "Celeste wilt niets meer met Roman te maken hebben Parker." kwam toen opeens de kwade stem van Valentine door de speaker, waarna er werd opgehangen. Ik staar even naar de telefoon in zijn handen en kijk dan op naar Parker. 'Uh oh, dat is niet goed.' mompel ik.

---

El Diablo.

---

"Celeste wilt niets meer met Roman te maken hebben Parker." Ofwel heeft Celeste de baard in de keel gekregen, spreekt ze voortaan over zichzelf in de derde persoon en heeft Roman me leugens zitten wijsmaken, ofwel heb ik zojuist iets verklapt aan Valentine dat hij wat Celeste betrof absoluut nog niet mocht weten en is hij daar helemaal niet blij mee. Ik durf er geen geld op zetten, maar ik gok toch op de tweede optie. Stomverbaasd haal ik het mobieltje bij mijn oor vandaan, en zit er gedurende een vijftiental seconden naar te staren. Wat is er zojuist gebeurd? Mijn mond valt letterlijk open, maar meer dan een piepend geluidje -ongeveer hetzelfde als die koffiekan bij je grootmoeder, die dichting begint te lossen- komt er niet uit. Ik voel het bloed uit mijn gezicht weg trekken, en leg de telefoon met trillerige hand neer. "Uh oh, dat is niet goed," komt het droogjes uit de mond van Roman. En dat maakt mijn schuldgevoel alleen maar erger. Liever had ik gehad dat hij me nu gewoon een klap gaf. Wat een onschuldige grap had moeten zijn, maatjes die elkaar op stang jagen, is opeens wel iets véél serieuzer's geworden. Ik ken Val goed genoeg om te weten dat hij het nooit is eens geweest dat Celeste en Roman wat hadden, en sinds die twee een streep onder hun relatie gezet hadden kon hij Roman al helemaal levend villen. "Dude..." breng ik uit, nog steeds niet bekomen van deze onverwachtse wending. "Dat was níét de bedoeling," verduidelijk ik, al is het misschien meer om mezelf van dat feit gerust te stellen dan Roman. "Ik - " Zoekend naar meer woorden neem ik het glas whiskey van tafel en kap wat er nog van rest in één keer naar binnen. "Hoe fix ik dit?" vraag ik, zowel aan Newt als Roman zelf, misschien een klein beetje wanhopig. Celeste gaat me vermoorden. Oh ja. Zeker wel.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

Uiteindelijk had Celeste zich zelf terug lieten vallen op haar bed terwijl ze nog even keek naar Malin en Tanner die vooral druk bezig waren met elkaar. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen, ze snapte nog altijd niet volledig wat er met Malin haar liefdes leven aan de hand was, maar als Malin blij was dan was Malin blij. Doordat Celeste even afgeleid werd door Tanner en Malin had Valentine voordat Celeste er erg in had haar telefoon uit haar vingers getrokken. Normaal had Celeste hier totaal geen probleem mee, Celeste kende geen geheimen voor Valentine, maar nu voelde ze toch een lichte paniek over zich heen komen. Ze had nu wel een geheim voor haar beste vriend, maar ondanks de lichte paniek besloot Celeste dat ze er niet meteen een te groot punt van moest maken. Vooral toen ze zag dat Parker belde zag Celeste in de eerste insantie nog niet echt een probleem. Het was pas toen Parker aan de andere kant van de lijn begon te schreeuwen dat ze door had dat ze Valentine beter niet zijn gang had moeten laten gaan met haar telefoon.
"CELESTE! Je moet komen. Die arme Roman mist je zo erg, hij huilt tranen met tuiten. Ik nam hem in mijn gespierde armen, maar het helpt niet. Hij fluistert constant jouw naam terwijl hij al wiegend in de foetushouding ligt. Het is schrijnend.Je komt je boyfriend toch wel helpen, niet?"
Celeste werd lijkbleek toen ze Parker zijn woorden hoorde, waarom? Waarom besloot hij dat het een goed idee was te bellen? Als hij toch met Roman was had Roman hem dan niet even kunnen vertellen dat hij een idioot was om nu te bellen. Had Parker enig idee wat geheimen houden was? "Celeste wilt niets meer met Roman te maken hebben Parker." zei Valentine tegen Parker door de telefoon. Nadat Valentine had opgehangen volgde Celeste met haar ogen haar mobieltje die Valentine op haar bed liet vallen. Ze kon zich zelf er niet toe dwingen om haar ogen naar Valentine op te slaan. Ze wou niet eens weten hoe haar beste vriend nu naar haar staarde, ze hoorde het wel toen hij tegen haar sprak. "Roman? GODVERDOMME Celeste! " Kwaad, dat was Valentine, kwaad en niet zo'n beetje ook. Celeste wist niet wat ze moest, kon ze nog liegen? Ze zou Valentine kunnen vertellen dat Parker een stomme grap aan het uithalen was. Dat zou nog niet eens volledig onrealistisch zijn, maar Celeste wist ook niet of dit echt een goede oplossing was. Mensen zeiden niet voor niets, eerlijk duurt het langst en Celeste wou een hele lange vriendschap met Valentine hebben. 'Het spijt me Val,' mompelde Celeste uiteindelijk meer tegen Valentine zijn tenen dan tegen de jongen zelf. 'Ik had het je moeten vertellen,' voegde ze aan haar woorden toe. 'Ik weet niet,' zei Celeste. 'Het is gewoon dom, ofzo.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

---

Nolan wist dat hij hard was tegenover Lichelle, maar dat moest de jongedame helemaal niet persoonlijk opvatten, Nolan was tegen bijna iedereen hard. Dat was nou eenmaal de persoon die hij was, hij was net de persoon die tegen mensen aardig ging doen om ze een beetje bevriend te houden. Als mensen hem niet konden accepteren om wie hij was dan waren ze gewoon geen goede vrienden voor hem. Misschien was dit dan ook wel de redend at Nolan wel een licht gebrek had aan vrienden, maar hij overleefde het prima zo. Wat moest je met tientallen nep vrienden als je er genoeg had aan één of twee. “Ik wordt nogal – eh – enthousiast van dit soort dingen,” zei Lichelle dan ook duidelijk een beetje in verlegenheid gebracht door Nolan. Kort haalde Nolan zijn schouder op zonder er nog wat over te zeggen, het had geen zin om haar verder in de grond te proberen over haar passie over de sterretjes, want ergens vond Nolan dit dan toch wel weer aandoenlijk. Niet dat hij Lichelle dat nu zou gaan vertellen.
“Het spijt me dat ik je verveeld heb met mijn sterren,” ging Lichelle verder, nogmaals gingen Nolan zijn schouder snel op en neer. 'Ik was toch al aan het staren,' mompelde Nolan nonchalant tegen de jongedame, waarna hij zich nu via de muur op de grond liet zakken. Hij had de rest van de avond niks meer te doen en was ook nog niet direct van plan om naar binnen te gaan dus dan kon hij beter maar lekker gaan zitten. “Ehm – waar liggen jou interesses, dan?” vroeg Lichelle uiteindelijk waarmee ze de stilte die er tussen de twee kwam te hangen weer doorbrak. 'Ehm...' begon Nolan nu, want hij wist eigenlijk niet precies wat hij hier moest antwoorden. Hij kon het sociaal correcte antwoord geven, waarbij hij Gamen benoemde als zijn interesse, gamen of basketbal, maar Nolan besloot toch maar een echt antwoord te geven. Lichelle had hem nu toch ook al verteld over haar rare sterren obsessie dus hij hoefde zich niet echt ergens voor te schamen bij het meisje. 'Ik vind fotografie leuk,' zei Nolan tegen de jongedame waarna hij aan haar hand trok om haar toch mar plaats naast hem te laten nemen. Nolan wist ook niet meer wat hij met de jongedame wou, hij wou niet dat ze er was, maar hij wou ook niet dat ze hem alleen liet. Hij wou alleen zijn, maar haar aanwezigheid zorgde er ook voor dat hij zich op een rare manier heel vredig voelde. 'En heb jij nog andere vreemde obsessie's?'

[ bericht aangepast op 21 april 2018 - 21:47 ]

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Harper Aliz Channing 18 y/o - W. Heath - Hotelroom - Outfit       Het was zo schattig om te zien hoe Heath één probeerde te worden met de muur zodra ik dichterbij kwam en me voorover boog. Met een grijns op mijn lippen vertelde ik hem: “Je schattige wangetjes zeggen iets heel anders, vriend.” Ik had het niet voor mogelijk gehouden, maar door mijn reactie werden zijn wangen nóg roder. Ik snoof – al kon dit ook doorgaan voor een lach zodra er een koppig ‘nuh uh’ over zijn lippen kwam.       Ik tuitte mijn lippen en mijn vingers gleden over zijn gezicht in de richting van zijn appelwangetjes. Gechoqueerd riep ik de naam van de heilige God uit zodra deze in contact kwamen met zijn huid. “Jeez, je wangen zijn echt ontiegelijk zacht, man.” Hij rolde met zijn ogen alvorens ik mijn handen dermate samenbracht zodat zijn lippen op die van een vis leken.       “Há, and they’re HEATHing up under my touch,” zei ik triomfantelijk waarne ik zacht gniffelde om mijn eigen, slechte humor. Blijkbaar was dit de druppel aangezien Heath zijn hoofd schudde in een halfslachtige poging mijn handen van zijn gezicht af te werpen.       “Wat bazel je nou! Het is hier gewoon warm,” hield hij standvastig vol. Ik opende mijn mond om hem een sneer terug te geven totdat ik zijn hand op een plek voelde waar het niet de bedoeling was dat hij zou komen. “Ooh,” rolde er over zijn lippen. “Dit is ongemakkelijk.”       “Zou ‘t, snuggere Henkie. Volgens mij waren we het erover eens dat je wel mocht kijken, maar niet aanraken.” Ik gaf hem een tik op zijn vingers voordat ik loom zijn hand van mijn borst afplukte. De warmte van de plagerijtjes die in mijn ogen was verschenen, werd vervangen door een koele afstandelijke blik.       “Zelfs ik hou me aan de regel en na mijn weten heeft onze relatie nog niet echt zijn hoogtepunt bereikt.” Ik vergrootte de afstand tussen ons in. “Tenzij... Jij vind van wel,” zei ik koeltjes terwijl ik mijn vingers door zijn riemlussen stak – benieuwd hoe de schijtebibber voor me hierop zou reageren.

---

I have seen my own sun darkened

---

---

Mijn hart leek doorboord te worden zodra Nolan onverschillig reageerde op mijn passie van de sterren, de enige constanten in mijn leven. Hoe vaak alles om me heen ook veranderde, de sterren zouden stralend aan de hemel blijven staan.       “Het spijt me dat ik je verveeld heb met mijn sterren,” verontschuldigde ik me dan ook tegenover hem. Het voelde alsof dit noodzakelijk was, al fluisterde een stemmetje mij in dat hij degene was die bot deed en niet ik. Het was echter al te laat – de woorden hadden mijn mond al verlaten.       Zijn nonchalance liet de tranen achter mijn oogleden prikken en met een gevoel van gêne knipperde ik deze zo snel mogelijk weg. Ik beet op mijn lip om me op die pijn te concentreren in plaats van degene die in mijn hart woekerde. Moeizaam perste ik er uiteindelijk nog een vraag uit – meer om mezelf ervan te verzekeren dat de klik die ik voelde niet alleen van één kant kwam. “Ehm – waar liggen jouw interesses dan?”       Opgelucht haalde ik adem zodra ik merkte dat Nolan serieus over mijn vraag nadacht en me niet afscheepte met een voor de hand liggend antwoord. Mijn sigaret was inmiddels opgebrand – aangezien ik er totaal geen aandacht meer aan had besteed na het voorval waarin ik bijna over mijn nek ging. Argeloos gooide ik het ding in de asbak die aan de muur hing – speciaal om buiten roken te promoten in plaats van binnen.       “Ik vind fotografie leuk,” verbrak hij uiteindelijk de stilte die ik voor hem had bewaard zodat hij rustig na kon denken en ik hem niet op wilde jagen. Verrast sperde ik mijn ogen wijd open. “Echt waar? Wat fotograf-” Ik kon mijn zin niet afmaken want Nolan had mijn hand gepakt om me naast hem op de grond te trekken. Een ‘iep’- geluidje rolde over mijn lippen zodra mijn achterste contact met de koele tegels maakte.       Voordat ik de kans kreeg om mijn vraag af te maken, ging hij alweer verder en stelde voor het eerst een serieuze en geïnteresseerde vraag aan mij. Mijn haar stopte ik achter mijn oor met de hand die niet in die van Nolan geklemd zat. Nogmaals verbaasde ik me over het gemak waarmee de mijne in die van hem paste. “En heb jij nog andere vreemde obsessie’s?”       Ik grinnikte zachtjes. “Nou...” begon ik. “Wil je dat écht weten? Straks zitten we hier morgen nog,” plaagde ik hem terwijl ik hem zachtjes tegen zijn schouder aanstootte met mijn schouder.       “Maar, wat ik wilde vragen: wat fotografeer je zoal?” Ik knipperde met mijn helblauwe ogen en ging iets verzitten zodat ik hem recht aan kon kijken. Een verwachtingsvolle glimlach sierde mijn lippen en ik trommelde mijn vingers zachtjes op zijn knie. Zijn stille toestemming had me wat losser gemaakt, maar had het vreemde onderbuikgevoel niet weggenomen – juist vergroot. “En trouwens, zo vreemd is mijn passie voor sterren toch helemaal niet,” klonk het sikkeneurig uit mijn mond – al verried het lachje wat erna volgde dat ik het niet zo bedoelde.

---

I have seen my own sun darkened

DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

at the party with Parker

'Oh mijn god, ik haat jullie,' klaagde Roman nog voordat Parkers geniale idee leek even in duigen te vallen toen Celeste volgens mij één of andere mannelijke soort hormonen ingeslikt leek te hebben. Want de woorden kwamen toch echt niet van Celeste. Ik haalde mijn wenkbrauw even op en keek Parker even aan met een gezicht van 'abort the mission'. Dit liep niet goed af. "Celeste wilt niets meer met Roman te maken hebben Parker." Zowel Roman als Parker keken even dommig naar de gsm en ik nam even de tijd om mijn glas whiskey leeg te drinken, might as wel enjoy my last minutes here. 'Uh oh, dat is niet goed.' kwam er droog over Romans lippen en ik keek hem enkele seconden schaapachtig aan. "No shit Sherlock." de twee kerels bleven gewoon roerloos zitten
"Dude..." "Dat was níét de bedoeling," verklaarde Parker nog steeds wat in shok tegen zijn beste vriend "Ik - " zoekend naar wat hij moet zeggen gooit hij nog wat whiskey zijn keel in "Hoe fix ik dit?" Ik keek even naar Parker waarna ik recht stond. "Wel als Valentine jullie niet vermoord, dan Celeste zeker wel. Dus ik stel voor dat jullie beide van jullie ronde bips afkomen en me meehelpen de deur te barricaderen. Want ik wil mijn mooie gezichtje liever sparen." zei ik met een klein sarcastisch lachje. Eerlijk ik was terrified van Valentine, ik had al één keer klappen opgevangen van deze jongen en dat zag er niet mooi uit. Ik duwde wat hopeloos tegen een zware kast aan die ik voor de deur probeerde te krijgen, maar veel spieren had ik nu ook weer niet dus ik keek even van PArker naar Roman met een blik van. 'Kom help me effe'

HEATH GRAYSON NEWMAN

Musicfan, In the Shower , With Harper

Het leek net een moment in een tekenfilm waar we beiden in ene freezeframe staan en er een duidelijke stilte van 'oh fuck' door de kamer heerste. “Zou ‘t, snuggere Henkie. Volgens mij waren we het erover eens dat je wel mocht kijken, maar niet aanraken.” Mijn blik richtte ik van mijn handen weer tot haar ijzige kijkers waarna ze mijn handen van haar rondjes afsloeg en deze terug braaf op mijn schoot bellanden. Haar blik stond ijzig kil en ik slikte even. "Zelfs ik hou me aan de regel en na mijn weten heeft onze relatie nog niet echt zijn hoogtepunt bereikt.” Ze wendde zich van me af waardoor ik eindelijk weer mijn persoonlijke bubbel had en even op adem kon komen “Tenzij... Jij vind van wel,” Haar koele woorden deden me even fronsen. "Naar mijn weten zit je me al constant aan te raken, misschien niet op die manier." ik wees even awkward naar de regio waar ik tegen haar heuveltjes opbotsten. "Maar dat was enkel omdat je mijn wangen hebt gegijzeld en ik dus niet wist wat ik deed." hield ik standvastig vol. "Daarbij vind ik dat we nu wel quitte staan, gezien ik ongewild begluurd werd in de badkamer." ik sloeg mijn armen over elkaar heen, hopend dat het me een stevigere houding haf.

VALENTINE COOPER ANDERSON

Prince Charming, party, With Emily

Ik kon het nog steeds niet geloven, hoe kon Celeste me dit aandoen, niet het feit dat ze Roman opniew zag of wat dan ook. Maar het opnieuw voorliegen van dit soort dingen tegen me, OPNIEUW. Het liet me gewoon betwijfelen of ik nog wel haar beste vriend was. En dan nog met zo'n idiote vrouwenlikker als Roman, die haar hart al eens in diggelen had geslagen. Hoe hoerig kon je wel niet zijn? En mij dan schudlig laten voelen omdat ik één woord wisselde met Lichelle. Nee nu ging Celeste gewoon te ver. 'Het spijt me Val,' Mompelde ze en een hoog sarcastishc lachje verliet mijn lippen. 'Ik had het je moeten vertellen, Ik weet niet,' zei ze schudlig, met haar grote puppyogen, al kon ik haar enkel kil aankijken. Ditmaal zouden lieve blikken en onschudlgige woorden me niet verzwakken. 'Het is gewoon dom, ofzo.' Ik smoeg mijn armen over elkaar. "Denk je?! Het is idioot Celeste! En wat? Dit keer geen leugens? Dit keer je woorden niet verdraaien zodat ik me schuldig zou gaan voelen hé?" ik schudde afkeurend mijn hoofd. "Hoe kan ik jou mijn beste vriendin noemen na alles wat jij me al hebt aangedaan ? Na al die fucking kwellingen die je me iedere week weer laat ondergaan. " ik haalde een hand door mijn haren. "Weet je wat, zoek het zelf maar uit Celeste je bent gewoon... een fucking bitch die vanaf nu het zonder beste vriend mag gaan doen. Ga maar uithuilen bij Roman tot hij je ook weer ditch voor een vrouw van een aardig leeftijdje." ik wist hoe hard mijn woorden wel niet waren en dat ze Celeste zouden kwetsen, maar voor nu deerde het me niet. De pijn die ik al te voortduren had mocht ze lekker eens terug voelen. "Nog een zeer fijne avond." ik richtte me op iedereen behalve Celeste en liep daarna de kamer uit, richting de badkamers waar ik die rotte make-up van mijn gezicht haalde en daarna stormde ik razend richting de kamer van Parker en zijn vriendjes waar ik woest op de deur ramde. "PARKER!"

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

"Dude..." brengt Parker uit. "Dat was níét de bedoeling," Ik knik en bijt hard op mijn lip voor een paar seconden. Dat was zeker niet de bedoeling. Ik had al verwacht dat ik ooit nog klappen ging opvangen van Valentine, als Celeste het ook eindelijk tegen hem zou zeggen. Maar nu het niet eens van haar is gekomen, hebben we denk ik allemaal een probleem. "Ik - Hoe fix ik dit?" Ik schud mijn hoofd en zucht diep. 'Niet.' mompel ik kalm, iemand moest hier rustig blijven. Al kwam Newt ook aardig in de buurt. Ik zucht diep en haal even mijn handen over mijn gezicht.
"Wel als Valentine jullie niet vermoord, dan Celeste zeker wel. Dus ik stel voor dat jullie beide van jullie ronde bips afkomen en me meehelpen de deur te barricaderen. Want ik wil mijn mooie gezichtje liever sparen." zei Newt toen met een klein sarcastisch lachje. Ik lach enkel zwakjes en kort, voor ik ook opsta. Al is het niet om te helpen met de zware kast, want al snel word mijn gedachtegang weer onderbroken door hard gebonk op de deur. Nu gaan we het krijgen jongens. "PARKER!". Valentine heeft zich gemeld. Ik duw Newt licht weg van de deur. 'Hebben jullie ijs klaar liggen?' zeg ik nog luchtig en ik kijk de twee kort aan, voor ik de deur open. 'Hey there,'

---

El Diablo.

---

“Nee hoor. Of had je verwacht ons aan te treffen tussen allemaal dansende donsveren terwijl we elkaar afmatte met kussens? In lingerie, uiteraard." Ik ben extreem dankbaar dat ik daarnet al besloten had die babydoll uit te trekken en te verruilen voor een broek. De plaatjes die Gracie momenteel voor me schetst komen namelijk behoorlijk tot leven in mijn gedachten, al speelt zij daar zelf de hoofdrol in, en heel even vrees ik dat mijn lichaam me daadwerkelijk zal gaan verraden. "Uiteraard," antwoord ik, een half-gemeende grimas op mijn gezicht. Door mijn tijdelijke afleiding had ik niet in de gaten hoe Malin een kussen in mijn richting gooide, waardoor ik vol in het gezicht geraakt word. Een beetje beduusd blijf ik achter terwijl de blondine in de badkamer verdwijnt. voeg ik toe en knik grijnzend naar het dolletje dat hij eerder uitgetrokken had. "GODVERDOMME Celeste!" Ik ben amper bekomen van het idee dat Gracie in mijn hoofd geplant had of ik kom tot de conclusie dat ik in een ander drama heb misgelopen. Het jaagt me eerlijk gezegd een beetje angst aan om Valentine zo woest te zien. Zelfs Celeste lijkt er van onder de indruk en in mijn ogen is dat het begin van het einde van de wereld. Ik richt mijn aandacht op een schilderij aan de muur en bestudeer de kleuren er van zonder echt het plaatje te zien - alles om maar niet naar de kibbelende "beste vrienden" te hoeven luisteren. Ten eerste voel ik me op dit moment echt een indringer en ten tweede kan mijn waardeloze hulp ook niet ingeschakeld worden als ik geen idee heb waarover het gaat, toch? Ik pluk een denkbeeldig pluisje van mijn shirt en strijk onzichtbare plooien in het kussen van Malin plat terwijl de twee verder ruziën alsof ik er niet ben. Van Celeste ben ik die aanpak wel gewend, tenzij ze iemand nodig heeft om het leven zuur te maken, maar Valentine is doorgaans vrij aardig tegen me. Toch houd ik mijn adem is als de dame van die laatste jongeman de volle laag krijgt en dingen naar haar hoofd geslingerd krijgt die zelfs ik haar niet toe wens. De sfeer is me toch net iets te heftig geworden, waardoor ik zo subtiel mogelijk naar de badkamer slink. Ik open de deur en houd mijn hand voor mijn ogen terwijl ik naar binnen stap, om Malin niet het idee te geven dat ik haar kom begluren mocht ze de kans nog niet gekregen hebben zich om te kleden. "Ik eh... Het werd me wat te - eh... blèh... daar zo," fluister ik, wetend dat de verhitte discussie tussen Valentine en Celeste wellicht ook door de flinterdunne muurtjes van de badkamer te horen waren. "Gracie, kan ik mijn hand weg halen?" ga ik na enkele seconden verder. Ik voel me een klein beetje belachelijk zo. Ik schrik me rot als ik de deur met een forse klap achter me dicht hoor slaan en het lijkt me nou niet dat Celeste zoveel spierkracht bezit dus ik neem aan dat dat de exit van Valentine aankondigde. "Zal ik gaan?" stel ik voor, mijn hand alsnog steeds over mijn ogen. "Misschien moet je haar - Ik bedoel... Ik ben niet goed in eh - troosten," stamel ik, niet zeker wat ik met deze hele situatie aan moet. Malin een schouder bieden ging als vanzelf, maar ik heb geen flauw idee hoe ik dat bij Celeste zou moeten aanpakken en of ik dat wel wil.

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.