• LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE


    Speeltopic
    Praattopic
    Rollentopic
    THE STORY
    Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?
          2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

    PRINCETON SOUTH-EAST
    Stad: Princeton Hall Fictie
    Staat: Californië
    Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
    Schoolkleuren: Blauw, rood en wit.
    Sportteams:
    — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
    — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
    — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal
    Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub

    Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows.


    CHARACTERS
    VROUWEN 1 MEISJE NODIG
    Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
    Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2
    Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3
    Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6
    Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6

    MANNEN VOL
    Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
    Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1
    Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2
    Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2
    Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6
    Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5
    David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

    LIST
    Naam
    Leeftijd
    Reputatie
    Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen.
    Innerlijk
    Uiterlijk
    Geschiedenis
    Relaties
    Overig


    THE ''RELETIONSHIPS''
    Chardonnay — Roman
    Celeste — Parker
    Malin — Tanner
    Rosa — Noah
    Peaches —
    Ertha —
    Lichelle — Valentine
    Emily —

    RULES
    De huisregels van Quizlet gelden hier.
    Houd dames en heren gelijk.
    Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer.
    Schrijf 200 woorden per post.
    16+ is toegestaan, wel graag aangeven.
    Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft.
    Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

    [ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]


    El Diablo.

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Outside w. Scarlett ~ Outfit



    “Ik dacht dat je met Scarlet aan het hangen was, maar een stripact waar ik niet voor hoef te betalen Roman? Cool hoor.” Ik grijns naar Newt. 'Zie het als een vroeg verjaardagscadeautje. Once in a lifetime oppertunity,' zeg ik en geef de jongen een snelle grijns. Parker wijst ondertussen d fles vodka aan. 'Thanks buddy,' zeg ik en pak de fles, waarna ik een grote slok neem. Dan hoor ik kort geklop op de deur en ik kijk op, waarna Scarlett binnen komt. ''Heb je de vodka al gevonden?'' vroeg ze met een grijns. ''Hey guys.'' begroette ze de andere twee ondertussen. 'Right here,' zeg ik en hou de fles kort omhoog, waarna ik hem weer neer zet. Ik kijk toe hoe ze plaats neemt op het bed.
    “Guys, ik hou van jullie echt waar, maar we hebben hier een moment, so please. Go party outside.” Grinnikte Newt geamuseerd en ik kijk op naar hem. 'Stuur je me nou weg?' zeg ik zo onschuldig mogelijk, maar de wiet zorgt er al snel voor dat er weer een grijns op mijn lippen verscheen. Wiet maakte me vrolijk, vrolijker dan goed voor me was. Maar het zorgde er ook voor dat ik me even nergens zorgen over hoefde te maken, en dat was momenteel maar al te goed. "Ja, hoepel op, Roman," Ik pruil even en kijk naar Parker. "Ga lekker - eh, waar gaan jullie heen?" vraagt hij me dan en ik haal nonchalant mijn schouders op. 'We gaan uit, als er iets te doen valt hier,' zeg ik en kijk kort naar Scarlett. 'En ik moet deze hier even bewijzen dat ik een betere danser ben, of dat ik beter tegen een drankje kan. Of beide, geen idee.' lach ik en schud mijn hoofd, terwijl ik weer de vodka pak om een slok te nemen.
    "Jij mag natuurlijk wel hier blijven, als je dubbel zoveel plezier wilt," hoor ik dan opeens en als ik opkijk zit Scarlett een stuk dichter bij de twee jongens. 'Zo rude, waar is mijn plezier?' vraag ik pruilend en schud mijn hoofd. 'Misschien moet ik dat aan mijn girl vragen eh, die is nooit zo tegen mij.' lach ik en leun tegen de tafel, waarna ik mijn mobiel pak. Wat ging ik ook alweer zeggen? Oh well..
    To: Cel
    Babeee, als je iets nodig hebt moet je het zeggen alright? Dan ben ik asap weer bij je x



    El Diablo.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste & Tanner • Outfit •

          ”Zo lang je me niet weg stuurt blijf ik bij je.”
    Zodra de woorden tot me doordringen krult er een oprechte, tevreden glimlach over mijn lippen heen. In stilte nam ik me voor hem deze avond absoluut niet meer weg te sturen. Als Tanner zijn hand op mijn onderrug legt laat ik me door hem de kamer binnen leiden. Zonder problemen en met een beetje hulp van Tanner bereik ik het bed, waar ik me met een zucht op laat zakken. Wanneer ik mijn blik rond laat glijden zie ik dat de kamer op ons na helemaal leeg is, wat me ergens tevreden stelt. Het was niet dat ik meiden niet graag hier had, maar nu eventjes niet. Ze namen het me vast niet kwalijk.
          ”Kruip jij nou maar onder de wol, dan ga ik even wat water halen,” zegt Tanner dan, met een bevelende ondertoon in zijn stem. Ik glimlach. Dit was een van de vele redenen waarom ik zo gek op hem was. Mijn ogen volgen de jongen als hij naar de badkamer verdwijnt, waarna ik het vest uit doe alvorens de zak koekjes onder mijn kussen te verstoppen. Het duurt niet lang vooraleer Tanner weer terug is. Echter, in zijn ogenschijnlijke haast ziet hij de verdwaalde schoen van een van de meiden niet op de grond liggen, waarover hij vervolgens struikelt en languit op de grond terecht komt. Een proest verlaat mijn lippen. Het volle glas water was bijna volledig over hem heen gegoten en kleurde zijn trui donker, waar het van andere plekken afdrupte.
          ”Waag het niet, Gracie.”
    Betrapt sla ik mijn hand voor mijn mond, in de hoop zo te voorkomen dat een lach mijn lippen verlaat. Het kost me zoveel moeite en dat was echt niet om hem vierkant uit te lachen. Het had er gewoon komisch uit gezien, bij wie dan ook. “Sorry,” piep ik zacht. Ik kan het niet voorkomen een lach te laten ontsnappen. Bijtend op mijn onderlip kijk ik toe hoe Tanner zijn trui uit doet, waarna hij zijn gezicht droog maakt en eenmaal overeind de badkamer terug in verdwijnt. Grinnikend kruip ik onder de dekens en wacht geduldig tot Tanner weer terug komt. Als hij in zijn weg naar mij de schoen een flinke trap geeft kan ik het niet helpen alsnog een lachje uit te stoten.
          ”Arme schoen,’ lach ik zachtjes terwijl Tanner me het glas aanreikt alvorens hij naast me is komen zitten. “Wat bezielde je?” Met een frons kijk ik Tanner aan en neem een flinke slok van het water dat hij me gegeven heeft. Wat bedoelde hij? “Zag je dan niet in hoe gevaarlijk het was om daar te drinken? Wat als je viel? Wat moest ik dan?” gaat hij verder. Een tikkeltje verrast blik ik naar hem op, terwijl zich in mijn binnenste een warm gevoel verspreid. “Er is er maar eentje zoals jij.” Wanneer zijn lippen mijn voorhoofd raken smelt ik volledig weg en weet ik het zeker; mijn hart is reddeloos verloren aan de jongen die nu zo dicht naast me zit.
          ”Het spijt me,” fluister ik zacht en sla mijn blauwe kijkers naar hem op. Subtiel kruip ik dicht tegen hem aan en bijt kort op mijn onderlip. “Het was niet mijn bedoeling om zoveel te drinken, we waren aan het kletsen en het ging een beetje vanzelf.” Een klein schuldbewust lachje trekt over mijn lippen heen. Vervolgens kantel ik mijn hoofd iets en neem zijn gezicht nogmaal helemaal in me op. Het blijft me verrassen hoe goed ik kon zien dat hij Tanner was, en niet Parker. “Je bent de liefste,” glimlach ik dan en herhaal dit keer de woorden die ik hem in een berichtje al gezegd had, maar nu zodat hij kon zien dat ik het meende.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit

    'Right here' antwoordde Roman op de vraag of hij de vodka al gevonden had. Ze grijnsde toen ze de fles zag en net toen ze met een pruillip aan Roman wilde vragen of hij hem niet even kwam brengen - trok Newt zijn mond open.
          'Guys, ik hou van jullie echt waar, maar we hebben hier een moment, so please. Go party outside.' Ze keek om naar Newt en trok een pruillip, al barstte ze al snel in lachen uit. 'Stuur je me nou weg?' vroeg Roman op zijn beurt en ze schudde haar hoofd.
          ''Hij stuurt ons weg.'' zei ze met een pruillip. 'Ja, hoepel op, Roman.' Ze keek om naar Parker en trok haar wenkbrauwen op. Alleen Roman? 'Ga lekker - eh, waar gaan jullie heen?' 'We gaan uit, als er iets te doen valt hier. En ik moet deze hier even bewijzen dat ik een betere danser ben, of dat ik beter tegen een drankje kan. Of beide, geen idee.' Ze rolde met haar ogen maar grinnikte.
          ''Oh, dat win je nooit van me.'' antwoordde ze met een grijns, al werd ze afgeleid toen Parker ineens zijn vingers om haar pols had gesloten en haar naar hen toe trok. 'Jij mag natuurlijk wel hier blijven, als je dubbel zoveel plezier wilt.' Haar wenkbrauwen schoten omhoog en ze begon opnieuw te grinniken. 'Zo rude, waar is mijn plezier?' Ze keek op naar Roman.
          ''Drie mannen is me wat te veel hoor.'' antwoordde ze grinnikend en ze schudde haar hoofd eens. 'Misschien moet ik dat aan mijn girl vragen eh, die is nooit zo tegen mij.' Ze trok een onschuldig gezicht, hier had ze niks mee te maken. Ze richtte zich weer tot Parker en Newt.
          ''Pas op met wat je zegt.'' zei ze uiteindelijk grinnikend. ''Anders kom je niet meer van me af.'' grijnsde ze naar de twee jongens. Als ze net geen joint gerookt hadden dan had ze waarschijnlijk heel anders gereageerd. Ze kwam weer overeind van het bed en liep naar Roman toe, waar ze de fles uit zijn handen griste.
          ''Kom, we laten die twee wel alleen. Twee jongens in bed is me toch te veel.'' Ze knipoogde plagerig naar Newt en Parker, waarna ze Roman aan zijn arm mee de hotelkamer uit trok. ''Uhm, waar gaan we nu heen?'' Ze nam een slok van de fles vodka en keek vragend omhoog naar Roman.

    TANNER JACOB SMITH

    18 || The pothead || hotel | Malin

    ”Het spijt me,” fluistert Malin me toe, en ik hoef er geen moment over te twijfelen dat ze het oprecht meent. Ik kan alleen maar hopen dat het genoeg is om haar er de volgende keer van te weerhouden zulke beslissingen te maken.
    Als ik opmerk hoe ze ineens een stuk dichter zit dan net blijft mijn adem even stokken in mijn keel en voel ik het zweet spontaan in mijn handpalmen te komen staan. Ik doe mijn best er niet teveel aandacht aan te besteden hoe ze op haar onderlip bijt en hoe graag ik daar mijn eigen lippen op zou drukken. Helaas helpt het niet veel mezelf te dwingen mijn focus ergens anders te leggen want door de manier waarop ze haar hoofd kantelt komt haar ranke hals bloot te liggen en word ik er opnieuw aan herinnerd dat ik haar ook daar waarschijnlijk nooit zal kunnen kussen.
    “Het was niet mijn bedoeling om zoveel te drinken, we waren aan het kletsen en het ging een beetje vanzelf.” Ik knik zachtjes, om op z'n minst de indruk te geven dat ik haar niet een stuk zit uit te kleden in gedachten of te laten blijken hoe schuldig ik me daarbij voel. Met die gedachte komt het schaamtegevoel van daarnet weer boven, toen Roman besloot het heft in eigen handen te nemen. Ik weet niet of Malin gehoord had wat hij zei over Cupido spelen of ze het simpelweg anders opvatte dan hij bedoelde maar ik ben blij dat het onderwerp achterwege lijkt te blijven.
    “Je bent de liefste," lacht Gracie me toe. Alweer dat woord; lief. Ik richt mijn blik op het deken waar de blondine onder zit en kan enkel een schamper lachje voor elkaar krijgen. Lief. Altijd lief. Maar slim, sportief... leuk? Die kans zit er voor mij niet in, dat is inmiddels wel duidelijk.
    "Dat hoor ik wel vaker," probeer ik de sfeer toch nog een beetje te redden, en zet een bredere glimlach op. Lief. "Zo noemt mijn moeder me ook altijd." Lief. Dat is wat je zegt als je iemand probeert op blind date te sturen en ze vragen of diegene knap is. Nou. Ze is lief. Lief. Dat zeg je als een cadeau krijgt waar je in feit helemaal geen hol mee bent; oh, wat lief. Toch? En het is ook mijn eigen schuld. Ik doe geen enkele sport en zit liever op mijn luie kont koekjes te eten. Dan moet ik ook niet klagen dat ik geen lijf zoals Parker heb.
    "Het spijt me," verontschuldig ik dan als ik me bedenk dat mijn opmerking naar Malin toe misschien nogal beschuldigend klonk. "Ik heb nogal een baaldag. Dat moet ik niet op jou afreageren. Misschien is het beter als je wat probeert te slapen."
    Ik ga met mijn rug tegen het hoofdeinde van het bed zitten en leg mijn benen op de matras te rusten, waarna ik Malin's hoofdkussen tegen mijn buik aan leg, en haar vervolgens voorzichtig naar beneden druk zodat ze er met haar hoofd op komt te liggen. Zachtjes laat ik mijn hand door haar haren gaan en sluit zelf ook mijn ogen in schande. Ik heb het over mezelf afgeroepen, dit is wat lieve jongens doen. Had ik vroeger maar de ballen gehad haar uit te vragen of te kussen, dan was ik nu niet hier verzeild geraakt.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Tanner • Outfit •

    Tanner lacht kleintjes na mijn woorden, terwijl zijn blik op de deken is gericht waar ik onder ben gekropen. Een lichte twijfel neemt toe. Geloofde hij me niet? “Dat hoor ik wel vaker,” zegt hij dan, waarna hij de glimlach op zijn lippen iets verbreed. Iets knaagde er aan de sfeer tussen ons in, maar ik kreeg er niet precies een vinger opgelegd met wat het was. “Zo noemt mijn moeder me ook altijd.” De zwakke beschuldigende toon in zijn stem ontging me niet, maar voor eens wist ik niet direct wat er op terug te zeggen. Ik bedoelde het goed, misschien wel met nog zoveel meer onuitgesproken woorden er achter, maar ik durfde ze niet uit te spreken. Mijn hart was nog niet zo lang geleden gebroken en nu hij weer grotendeels hersteld leek te zijn was ik bang dat ze een nieuwe breuk niet aan zou kunnen. Ik was veel te bang Tanner te verliezen en dat zou ik nooit te boven komen.
          ”Het spijt me,” zegt Tanner, de stilte doorbrekende die er even leek te heersen. Ik glimlach kleintjes. “Ik heb nogal een baaldag. Dat moet ik niet op jou afreageren. Misschien is het beter als je wat probeert te slapen.”
    Ik knik instemmend en kijk kort toe hoe Tanner op bed gaat leggen. Diep van binnen zocht ik naar de juiste woorden, maar alles wat er in me opkwam was een te grote risico. Ik durfde het niet en dat was niet gauw iets voor mij. “Het is al goed,” hoor ik mezelf tegen Tanner zeggen, waarna ik mijn hoofd op het kussen neerleg. Zachtjes strelen zijn vingers door mijn haren heen, maar waar ik normaal genietend mijn ogen zou sluiten, staar ik nu recht vooruit. Er gonsde van alles door mijn hoofd heen, verschillende woorden die vochten naar een weg naar buiten, waardoor ik zacht op mijn onderlip bijt. Misschien dat een klein tipje van de sluier geen kwaad kon? Daar zou hij toch niet van wegrennen?
          “Lief, knap én lekker koekjes,” citeer ik het laatste stukje van mijn laatste berichtje naar hem, terwijl ik mijn hoofd zo draai dat ik omhoog naar Tanner kan kijken en hem een glimlach schenk. Deze verandert al gauw in een iets serieuzere blik, waarop mijn hart iets luider besluit te bonzen. Een klein tipje kon vast geen kwaad. Iets minuscuul onschuldigs. “Je bent veel meer dan dat, Tanner.” Ik glimlach, dit keer is er echter maar een zweem van te zien. “Kon je jezelf maar zien zoals ik je zag.” Wanneer ik de warmte naar mijn wangen voel stijgen draai ik mijn hoofd weer terug. Mijn vingers spelen met een stuk stof van zijn kleding, terwijl mijn poelen de muur aan de andere kant van de kamer ineens een heel stuk interessanter vinden.

    [ bericht aangepast op 3 juni 2018 - 21:25 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Forgarty schreef:


    DAVID 'NEWT' NEWTON CHAMBERLAIN

    At his room, with Parker, Roman and Scarlett.




    ''Hij stuurt ons weg.'' zei Scarlet tegen Roman met een duidelijke pruillip echter was Parker al snel weer aan het woord 'Ja, hoepel op, Roman.' Klonk de jongen waardoor ik hem ook even verrast aankeek. 'Ga lekker - eh, waar gaan jullie heen?' 'We gaan uit, als er iets te doen valt hier. En ik moet deze hier even bewijzen dat ik een betere danser ben, of dat ik beter tegen een drankje kan. Of beide, geen idee.' Grinnikte Scarlet ons toe en rolde even met haar ogen alsof het overduidelijk was dat ze de betere danser van de twee was, waar ik haar wel gelijk in haf . Hoewel in deze staat Roman misschien nog wel zou durven strippen dan zou ik al mijn hald naar hem toe gooien hoor. Parker schonk me even een ondeugende blik wetende dat hij wat vanplan was, waarna ik toekeek hoe hij Scarlet tussen ons in trok waardoor ik geamuseerd mijn beste vriendin en vriendje aankeek, oh de plagerd. 'Jij mag natuurlijk wel hier blijven, als je dubbel zoveel plezier wilt.' zijn woorden deed me even verleidelijk hummen en ik grijnsde naar de grinnikende dame tussen ons in. 'Zo rude, waar is mijn plezier?' Klonk Roman waarna ik de jongen ook even aan keek en op mijn schoot klopte als teken dat hij altijd wel naar mij toe mocht komen voor wat funn time.
    ''Drie mannen is me wat te veel hoor.'' Schudde Scarlet haar hoofd. 'Misschien moet ik dat aan mijn girl vragen eh, die is nooit zo tegen mij.' Klonk Roman onschuldig ''Pas op met wat je zegt.'' zei Scarlet ons geamuseerd. ''Anders kom je niet meer van me af.'' Ik tuitte mijn lippen even. "Lieve schat ik kom soweiso al niet van je af, ander zou je mijn beste maatje niet zijn, hmmm?" ik trok mijn wenkbrauwen op waarna Scarlet weer overeind kwam, wat mij weer de vrijheid haf om mijn vriendje in mijn armen te nemen. "Hmm najah ik heb jou toch liever voor mij alleen." grinnikte ik waarna ik een kusje op mijn kaak drukte .
    ''Kom, we laten die twee wel alleen. Twee jongens in bed is me toch te veel.'' Plaagde Scarlet me toe en ik stak mijn tong even uit. "Too bad, ik tel namelijk alleen al voor 2 jongens, en Parker knows." kwam er uitdagend terug over mijn lippen, gezien de jongen wist dat ik een beest was onder de lakens en hij de neige was die dit beestje wist te temmen. Ik zwaaide de twee nog gedag en keek Parker met een glimlachje aan. "Ah eindelijk rust."






    VALENTINE COOPER ANDERSON

    Prince Charming, His room, With Cel




    Celeste had me niet horen afkomen waardoor ze opschrok, niet dat dat mijn fout was gezien ze mijn deur zat te barricaderen. Heet gezicht vertrok even bij het horen van mijn woorden al had ik niet echt medelijden met het meisje wie ik tot een uur geleden nog zag als mijn beste vriendin. 'Ik heb hem meer geditched,' sprak Celeste waardoor ik mijn hoofd iets schuin hield om haar even te bestuderen, dat leek me maar vreemd, eerst me voorliegen dat ze niets met Roman had, terwijl ze duidelijk met hem lag te rollebollen en nu ik er van weet en haar duidelijk had gemaakt dat ik haar leugens kotsbeu was, leek het een kleine moeite om haar vriendje te ditchen door mijn woorden. Ik kende Celeste en nee ze kwam niet zo snel tot haar gezonde verstand. 'Ik bedoel als dat is wat je wilt, dan laat ik hem gewoon vallen,' vervolgde ze waardoor ik nog meer fronsde en nu voor het eerst recht ik naar ogen wist te kijken. 'Zoveel stelde het toch niet voor, voor mij.' vervolgde ze. 'Ik bedoel, ik kan er ook vrij weinig aan doen dat dat hopeloze geval mij zo leuk vind.' ik snoof even om haar woorden en sloeg mijn armen over elkaar heen. "Oh maar natuurlijk jij zette onze vriendschap op het spel voro dat hopeloze geval die toch niet veel voor je betekende, klinkt logisch
    . Het lijkt eerder alsof je mij ook maar een hopeloos geval vind en het niet erg leek te vinden welke van de twee je kon verliezen hmmm? " ik trok mijn wenkbrauwen op om haar iets op stang te jagen, al mijn jaren met Celeste had me namelijk geleerd hoe je andermans woorden kon verdraaien en naar je eigen hand kon zetten en op dit moment wilde ik Celeste zien spartelen en haar op haar knieën zien smekend om vergiffenis. " Ik was tenminste een echte vriend, het maakte me helemaal niet uit met wie je het bed in belande, maar Roman, de fucking Roman die je hart al eens kapot had gemaakt? Je bent gewoon een hopeloos geval Celeste dat je alweer voor hem viel. En weet je ik ben er vrij zeker van dat je niets voor hem betekend, hij durfde niet eens voor je te vechten. Echte held niet?" ik lachtte even spottend. "Parker wist tenminste wel ballen te tonen "


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    PARKER THOMAS SMITH
    18 || The Jock || hotel room| Newt

    Waar de woorden van Roman me enigszins gerust gesteld hadden, doet de blik van Scarlett dat weer een stukje teniet. Ik probeer mezelf wijs te maken dat Roman verstandig genoeg is het dit niet keer naar de kloten te helpen met Celeste, maar hoe slecht ik me daar ook bij voel; ik ben er simpelweg niet zeker van. Als hij gedronken heeft wil hij ondanks goede bedoelingen nog wel eens de stoere jan uithangen en daar hoort flirten, vaak met alle gevolgen vandien, bij.
    Een beetje betreurd kijk ik het olijke duo na terwijl deze de kamer verlaten, om dan tot de conclusie te komen dat ik eindelijk alleen ben met Newt. Met een brede grijns glijden mijn ogen naar het gezicht van mijn vriendje terwijl ik me wat dichter tegen hem aan nestel.
    "Ik meende niet wat ik tegen Scarlett zei," vertel ik hem, al ben ik er vrij zeker van dat hij dat zelf ook wel wist; vanwege mijn niet zo schitterende geschiedenis met monogamie wil ik het toch liever even verduidelijken. De dame mag dan zeker wel knap zijn maar het idee dat ik Newt met iemand anders moet delen tussen de lakens staat me niet het minste beetje aan. "Ik heb werk genoeg aan jou alleen," ga ik verder. De seks met Malin was anders geweest - leuk... Heel leuk zelfs. Zinnenprikkelend. Stomend, met momenten. Maar Newt... Oh boy. Met Newt is het nog steeds elke keer alsof het de laatste keer is; overweldigend, wild, grappig, en extreem uitputtend. Zelfs al zou ik mijn oog op iemand anders laten vallen, wat ik niet snel nog een keer zie gebeuren, ik denk niet dat ik de energie zou hebben er achterna te gaan.
    Het duurt niet lang voor die gedachten dreigen een fysiek optreden te maken en ik besluit ze snel de kop in te drukken, om geen enkele andere reden dan dat ik vandaag al actie genoeg gehad heb en op zich best wel uitkijk naar een old-married-couple-avond met Newt, hoe stom dat ook mag klinken.
    "Hé... Wil je roomservice bestellen?" breng ik uit. Hoewel het idee van eten vast genoeg is voor hem breng ik mijn lippen naar zijn oor toe en fluister overdreven sensueel "Ba-na-na split," er in. Ik grinnik een keer terwijl ik me, ongeacht wat zijn antwoord wordt, al verheug op de banaan met chocoladesaus. Het ijs mag hij wel hebben.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    TANNER JACOB SMITH

    18 || The pothead || hotel | Malin

    “Lief, knap én lekker" koekjes." Ik wil haar hierop vertellen dat ze me niet hoeft te vleien om me beter te laten voelen -ik weet namelijk heus zelf ook wel dat ik geen Parker ben, alsof er een dag voorbij gaat dat ik hier niet aan herinnerd word- en dat ik amper krediet voor die koekjes mag aanvaarden gezien ik die zelf aan moederlief te danken heb maar als Gracie's zomernachtsblauwe ogen de mijne ontmoeten verlies ik het lef. Ik voel een glimlach, identiek aan de hare, op mijn lippen glijden en besluit er maar niets op te zeggen en het vriendelijke gebaar te appreciëren.
    Net omdat mijn ogen zo op haar gezicht gefixeerd zijn merk ik onmiddellijk op als ze plots een serieuze blik krijgt. Fuck. Wat gaan we nu krijgen?
    “Je bent veel meer dan dat, Tanner.” Wel ja... Dat is misschien wel waar. Ik heb ook altijd een joint bij de hand als ze daar zin in heeft. Dat zal vast ook wel een goed punt scoren, niet?
    “Kon je jezelf maar zien zoals ik je zag," gaat ze verder, waarop ik spontaan moet lachen - puur uit nervositeit. Ik heb geen enkel idee wat ik met die opmerking aan moet. Dat was - dat was een compliment, toch? En het leek een behoorlijk serieus exemplaar. Maar waarom dan? En wat bedoelt ze er in godsnaam mee?
    "Ik zou zeggen dat ik wou dat jij me ook kon zien zoals ik mezelf zag maar ik denk niet dat je staat te trappelen om een verrimpelde hotdog tussen je benen te zien hangen als je uit de douche komt. Fuck." Oh god, waarom zeg ik dit? "Nee - sorry. Ik - ik bedoel - ik ben er aan gewend maar voor jou zou het vast schrikken zijn en - en - en - ik wilde iets anders zeggen. Oh shit." Stop met praten, Tanner. "Hij lijkt niet op een hot dog. En zo gerimpeld is ie niet - eh dat is vast teveel informatie. Ach je weet wel hoe die van Parker er uit ziet. Niet - niet dat ik vergeleken heb, mocht je dat denken. Zo zielig ben ik nou ook weer niet. Wat? Dat is raar. Eh." Waarom kan ik gewoon mijn mond niet houden? Waar zit die uit-knop? "Oh boy, jij eet vast nooit meer een hot dog nu. Zelfs ik heb geen honger, wat zeg je daarvan. Shut up, Tanner. Just shut up. Wauw wat ben je knap warm - nee. Nee, nee. Dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat het hier knap warm is. Maar jij bent ook knap, het zou alleen vreemd zijn te zeggen dat jij warm bent. En een understatement. Hé heb je ergens een cyanidepil bij je, toevallig, want ik sterf hier een beetje met elk woord dat ik er uit flap en het gaat me te traag zo. Ik moest maar eens ophouden, hé? Jap." Met een knal laat ik mijn achterhoofd tegen het hoofdeinde van het bed aan komen en sluit mijn ogen, alsof ik mezelf op deze manier op magische wijze weg kan wensen uit deze situatie.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Celeste & Tanner • Outfit •

    De lach die Tanner laat klinken, klinkt allesbehalve ontspannen, waarop mijn gezicht lichtjes betrekt. Ik bedoelde elk woord echt goed, maar durfde er op dit moment niet dieper op in te gaan; de angst voor een afwijzing was veel te groot en kon ik nu niet aan.
          ”Ik zou zeggen dat ik wou dat jij me ook kon zien zoals ik mezelf zag maar ik denk niet dat je staat te trappelen om een verrimpelde hotdog tussen je benen te zien hangen als je uit de douche komt. Fuck.”
    Mijn ogen vergroten zich vrijwel direct omdat ik deze reactie zeker niet verwacht verwacht. Misschien had ik een lachje kunnen laten horen op een ander moment, maar nu kon ik alleen maar met een verbaasde uitdrukking naar Tanner opkijken. “Nee - sorry. Ik - ik bedoel - ik ben er aan gewend maar voor jou zou het vast schrikken zijn en - en - en - ik wilde iets anders zeggen. Oh shit. Hij lijkt niet op een hot dog. En zo gerimpeld is ie niet - eh dat is vast teveel informatie. Ach je weet wel hoe die van Parker er uit ziet. Niet - niet dat ik vergeleken heb, mocht je dat denken. Zo zielig ben ik nou ook weer niet. Wat? Dat is raar. Eh.” Als ik zie dat de ongemakkelijkheid over Tanner heen kruipt zoek ik haast wanhopig naar een manier om hem gerust te stellen, zelfs als dat betekende dat ik misschien iets duidelijk moest zijn met wat ik nu precies bedoeld had. Ik schud mijn hoofd, klaar om iets tegen hem te zeggen, maar kom er niet doorheen. Hoe meer Tanner zegt, hoe ongemakkelijker het lijkt te worden.
          ”Oh boy, jij eet vast nooit meer een hot dog nu. Zelfs ik heb geen honger, wat zeg je daarvan. Shut up, Tanner. Just shut up. Wauw wat ben je knap warm - nee. Nee, nee. Dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat het hier knap warm is. Maar jij bent ook knap, het zou alleen vreemd zijn te zeggen dat jij warm bent. En een understatement. Hé heb je ergens een cyanidepil bij je, toevallig, want ik sterf hier een beetje met elk woord dat ik er uit flap en het gaat me te traag zo. Ik moest maar eens ophouden, hé? Jap.”
          Heel even voelde ik de drang omhoog komen om mijn lippen op de zijne te drukken, zodat hij zou stoppen met praten en daarmee zelf nog meer in het ongemakkelijke komen te zitten, maar ik wilde niet dat een kus van mij verkeerd geïnterpreteerd zou worden, waarbij ik tevens het lef ook niet had. In plaats daarvan kruip ik omhoog en zucht zachtjes als ik zijn naam in een fluistering over mijn lippen heen laat rollen. De opmerking dat hotdogs anders best lekker zijn, weet ik optijd in te slikken en zo te voorkomen dat de sfeer nog vreemder gaat aanvoelen.
          Voor een paar tellen laat ik de stilte op me inwerken, om zo naar de juiste woorden te zoeken die het hopelijk iets duidelijker konden maken. Ik voelde me voor het eerst totaal nieuw op dit gebied, terwijl het me normaliter een stuk gemakkelijker afging om dingen duidelijk te maken. Nu heerste er nog altijd de angst voor een afwijzing,
          ”Ik bedoelde eigenlijk dat ik je zoveel anders zie dan jij denkt..” weet ik dan uit te brengen, op een zachte voorzichtige toon. “Ik vind je niet alleen lief op de meest simpele manier, of zoals je moeder je lief vind. Ik vind je lief om wie je voor mij bent, wat je voor me betekend en dat is zoveel meer dan ik nu kan uitdrukken,” ga ik verder, waarbij mijn stem steed zachter lijkt te klinken. Voorzichtig nestel ik me tegen Tanner aan en voel hoe mijn hart steeds luider in mijn borst bonst als ik dichter bij de waarheid kom. “Je bent niet gewoon Tanner voor mij, of het broertje van.. Je bent mijn Tanner en hij is alles voor me.”


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Outside w. Scarlett ~ Outfit



    ''Drie mannen is me wat te veel hoor.'' antwoordde Scarlett en ik haal ietwat geamuseerd mijn wenkbrauw op. Ze kwam overeind en liep mijn kant op, waarna ze de fles vodka uit mijn handen viste. Pruilend kijk ik naar de fles maar kijk dan naar mijn twee beste vrienden. ''Kom, we laten die twee wel alleen. Twee jongens in bed is me toch te veel.'' Ik hou mijn hoofd wat schuin. 'Twee ook al?' plaag ik. "Too bad, ik tel namelijk alleen al voor 2 jongens, en Parker knows." Ik trek mijn wenkbrauwen wat op. 'Too much details!' weet ik nog net te zeggen voor Scarlett me de gang op trekt.
    Kort kijk ik toe hoe ze een slok vodka neemt en dan vis ik de fles weer uit haar handen. ''Uhm, waar gaan we nu heen?'' Ik haal lichtjes mijn schouders op. 'Geen idee,' zeg ik en sla een arm om haar schouders. 'Let's see where we end up tonight,' grijns ik en ik loop met haar het hotel uit. Gelukkig stond het in een vrij goede omgeving en wist ik me nog te herinneren dat er wat clubs en bars verderop zaten. 'Tequila shots?' stel ik voor als ik verderop een felverlichte bar zie.



    El Diablo.

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit

    'Twee ook al?' had Roman haar nog geplaagd - waarna ook Newt het niet kon laten. 'Too bad, ik tel namelijk alleen al voor 2 jongens, en Parker knows.' Scarlett rolde met haar ogen maar ze was doorgelopen en had Roman de gang op getrokken. Ze hoefde zulke dingen dus echt niet te weten. Eenmaal op de gang had ze de fles vodka van Roman gestolen en een slok genomen, waarna hij de fles - helaas - al weer terug stal.
          'Geen idee.' zei hij en hij sloeg zijn arm om haar schouders, waardoor ze weer omhoog keek naar de jongeman. 'Let's see where we end up tonight.' Zijn grijns stak haar aan en ze begon ook zachtjes te lachen. Dit ging echt verkeerd aflopen.
          'Tequila shots?' Ze volgde zijn blik naar een bar verder op en ze zuchtte eens dramatisch. ''Oh god.'' mompelde ze toen maar ze kon een grijns niet onderdrukken.
          ''Dit gaat zo verkeerd.'' zei ze grijnzend terwijl ze al door liep naar de bar en eenmaal daar naar binnen. Het was er eigenlijk best wel druk, drukker dan ze had verwacht, en Scarlett keek vluchtig rond voordat ze Roman mee trok naar de bar. Scarlett kon echt niet tegen shotjes maar ze zou ze niet afslaan - en door de invloed van de joint al helemaal niet. Ze bestelde maar meteen vier shotjes en zodra ze die in haar handen kreeg, duwde ze er twee in de handen van Roman.
          ''Proost.'' zei ze grijnzend, waarna ze zelf al een shotje achterover gooide. De tweede volgde al vrijwel meteen en ze kuchte even in de hoop dat het brandende gevoel in haar keel wat zou verminderen.

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Outside w. Scarlett ~ Outfit



    Ze zuchtte eens dramatisch, waardoor mijn blik van de bar naar haar ging. De grijns op mijn gezicht werd breder toen ik een zelfde uitdrukking op haar gezicht zag. ''Oh god.'' mompelde ze en ik lach. ''Dit gaat zo verkeerd.'' zei ze grijnzend en ondertussen volg ik haar naar de bar, die al behoorlijk vol stond. Nou ja, het is in ieder geval een feestje. 'Is dat niet de bedoeling?' vraag ik haar geamuseerd. Voor ik goed rond heb kunnen kijken, trekt ze me al mee naar de bar. Hier bestelde ze vier shotjes en ik kijk verlekkerd naar de goudkleurige drankjes.
    Dat had ik nou nodig. Ik pak er twee aan en hou er alvast een omhoog. ''Proost.'' zei ze grijnzend en ik lach. 'Cheers love,' zeg ik en ik volg haar voorbeeld door een shotje te nemen, al snel gevolgd door de tweede. Geamuseerd kijk ik haar kant op. 'Gaat het nog?' vraag ik haar. 'Want we zijn nog niet klaar,' zeg ik vervolgens grijnzend en draai naar de barman. Hier bestel ik nog meer shotjes, die hij uiteindelijk maar op een dienblad zet. 'Kijk, we kunnen weer even vooruit,' zeg ik en neem plaats op de stoel waar ik nog maar een shot neem. 'Deze school eh,' begin ik dan. 'Pure drama.' klaag ik dan. Ergens was het wel grappig, omdat veel bij mij is begonnen. Maar ach.



    El Diablo.

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit

    Roman had nog geamuseerd de vraag gesteld of dat niet de bedoeling was maar daar had ze geen antwoord meer op gegeven. Ze dacht juist dat Roman zich de laatste tijd beter gedroeg maar dat waren haar zaken niet. Ze vond hem toch veel gezelliger als hij zichzelf liet gaan.
    Eenmaal binnen was ze vrijwel meteen doorgelopen naar de bar en had ze Roman meegetrokken.
          'Cheers love' reageerde Roman nog op haar 'proost', waarna ze de twee shotjes achterover sloegen en ze wat kuchte tegen haar brandende keel.
          'Gaat het nog? Want we zijn nog niet klaar.' Ze keek op naar Roman, die het wel erg amusant leek te vinden dat ze zo kuchte. Scarlett keek met iets grotere ogen naar het dienblad met shotjes dat Roman kreeg. Oh. Dit. Ging. Zo. Verkeerd.
          'Kijk, we kunnen weer even vooruit.' Ze schudde haar hoofd eens, waarna ze haar blik verplaatste naar Roman, die inmiddels plaats had genomen op één van de bar krukken. ''Oh, ik haat je vanaf nu.'' mompelde ze met een lichte grijns, waarna ze dan toch op de barkruk naast hem plaats nam. Haar benen sloeg ze wat over elkaar heen, momenteel had ze er wel spijt van dat ze een rokje aan had getrokken maar goed.
          'Deze school eh. Pure drama.' Scarlett trok haar wenkbrauwen eens op en sloeg zelf twee shotjes achterover, waarna ze zich wat meer naar Roman toe draaide.
          ''Hoezo dat?'' vroeg ze met een frons. Er was altijd, overal wel wat drama toch? Nu had Scarlett de laatste weken het grootste deel van de drama wel gemist omdat ze een tijdje ziek was geweest.
          ''Wat heb ik gemist? Praat me bij.'' zei ze met een grijns. Normaal zou het haar niet zo veel kunnen schelen maar het leek erop dat Roman met iets zat en het kwijt wilde - en als hij dat nu niet eruit gooide dan werd het nooit gezellig.

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Outside w. Scarlett ~ Outfit



    ''Oh, ik haat je vanaf nu.'' mompelde ze met een lichte grijns, waarna ze toch plaats nam op de barkruk naast de mijne. Kort kijk ik naar haar benen maar richt me dan weer op de shotjes die op de bar staan. ''Hoezo dat?'' vroeg ze fronsend na mijn drama opmerking, waarop ik kort mijn schouders ophaal. Er was altijd, overal wel wat drama toch? Nu had Scarlett de laatste weken het grootste deel van de drama wel gemist omdat ze een tijdje ziek was geweest. ''Wat heb ik gemist? Praat me bij.'' zei ze toen met een grijns, waardoor ik voor een kort moment moet lachen.
    'Sweetheart, blijf maar gewoon mooi en single. Veel beter,' begin ik lachend en neem nog een shotje. 'Celeste hé. Ik kan niet ontkennen dat ik het echt heb verpest een tijdje geleden en dat het heel dom was. Maar ik had echt het gevoel dat het goed ging tussen ons nu, sinds mijn feest.' ik zucht. 'Maar natuurlijk is daar meneer Valenzwijn die het weer allemaal moet verpesten met zijn dramatische gedoe. Ik zou zeggen dat hij zich moet bemoeien met zijn eigen chick, maar dat gaat moeilijk worden als hij er niet een heeft.' ik haal kort een wenkbrauw omhoog. 'I wonder why.' mompel ik. 'Maar Celeste kennende probeert die het toch wel weer goed te maken met die gozer, als een goede beste vriendin. Dus ik ben benieuwd wat dat wordt.' Ik rol licht mijn ogen en sla voor het gemak nog twee shotjes achterover.



    El Diablo.

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit

    'Sweetheart, blijf maar gewoon mooi en single. Veel beter.' zei Roman lachend, waardoor Scarlett een grijns niet kon onderdrukken. Altijd leuk om te horen van een jongen dat ze mooi was, ook al was het waarschijnlijk niet echt als compliment bedoeld.
          'Celeste hé. Ik kan niet ontkennen dat ik het echt heb verpest een tijdje geleden en dat het heel dom was. Maar ik had echt het gevoel dat het goed ging tussen ons nu, sinds mijn feest. Maar natuurlijk is daar meneer Valenzwijn die het weer allemaal moet verpesten met zijn dramatische gedoe. Ik zou zeggen dat hij zich moet bemoeien met zijn eigen chick, maar dat gaat moeilijk worden als hij er niet een heeft.' Scarlett luisterde fronsend naar het geklaag van Roman. Was Valentine echt zó vervelend dan?
          'I wonder why. Maar Celeste kennende probeert die het toch wel weer goed te maken met die gozer, als een goede beste vriendin. Dus ik ben benieuwd wat dat wordt.' Scarlett trok haar wenkbrauwen op en ze keek toe hoe Roman twee shotjes achterover sloeg. Sinds wanneer maakte hij zich zo druk om een meid? Hij leek er echt mee te zitten en ergens vond ze het gewoon irritant. Ze wilde gewoon uitgaan en ervan genieten - en niet de hele avond spenderen aan de bar, luisterend naar zijn geklaag over een meid die hem liet zitten. Ze zuchtte dan ook eens en gooide een shotje achterover zodat ze de tijd had om na te denken hoe ze dit goed ging verwoorden.
          ''Waarom blijf je je er zo druk om maken dan? Als ze voor Valentine kiest is dat haar probleem, zij loopt.. jou mis.'' zei ze met een grijns en ze gaf Roman een por in zijn zij.
          ''Je hebt er toch geen invloed op en anders rent ze straks toch weer terug naar Valentine. Dus, of je gaat hier zitten en je laat haar ook nog deze avond verpesten, of je wordt nu weer de Roman die ik ken en gaat vanavond gewoon genieten. Morgen kan je altijd nog piekeren.'' Ze duwde hem nog een shotje in zijn handen en keek hem met een onschuldige glimlach aan.