[RPG] [250] The List [Speeltopic] - Speeltopics

1 maart 2017 - 16:08 Villanelle is offline

De zomer is aangebroken. Bussen vol jongeren vertrekken naar kamp Ashville. Een jongeren kamp waar de knappe koppen van het begeleidingsteam de overhand hebben. Voordat de bussen aankomen, komen de jongens van het begeleidingsteam bij een komt het beruchte boek tevoorschijn. Het boek waar heel het kamp om is gaan draaien. De oudste begeleider heeft in dit boek voor iedere jongen een meisje dat op het kamp is opgeschreven en zodra er koppels zijn gevormd, gaat de strijd van start. Elke begeleider moet voor het einde van het zomerkamp het meisje waaraan hij is gekoppeld in bed weten zien te krijgen. Degene die het niet lukken, worden zonder pardon uit het begeleidingsteam gezet. Charmes worden in de strijd gegooid en de jongens doen er alles aan om de namen op de lijst te kunnen afstrepen. Het enige probleem is, dat bijna iedereen op het kamp van het boek weet, omdat het al een eeuwen oude traditie is en iedereen altijd elk jaar terugkomt. De meiden hoeven er alleen achter te komen of ze opeens zoveel aandacht krijgen, omdat ze op de lijst staan of omdat het echte liefde is.
Ze gaan opzoek naar het boek en besluiten de jongens terug te pakken. Alleen misschien hebben de jongens dit jaar al genoeg problemen, zonder de meiden die hun op de hielen zitten. Echte relatie's die tot stand komen. Verliefd zijn op iemand anders dan waar degene aan gekopeld is. Misschien valt er iemand wel helemaal niet op meisjes.
Een ding is zeker. Dit jaar word zwaarder dan ooit

Rollen
Uiteraard moeten de jongens en meisjes van het boek gelijk blijven.
Jongens van het begeleidingsteam: -VOL
-Mathew ''Matty'' Trevor Sadler - 22 - AdoreDelano 1.2
-Wyatt Miller - 22 - Sempre 1.2
-Cassius Harrington - 23 - Horvath 1.3
-Navarro
-Aaron Noriega - 23 - Pharmaceutical 1.2
-Micheal Jámes Martinez - 23 - Desierto 1.4
-Brandon John Merrit - - Granian 1.2
-Ricky Gavis Fontaine - 19 - ZeIda 1.4

Meiden on the list: -VOL
-Nova Ahonen - 20 - Sempre 1.2
-Nicolette 'Nicky' Zoë Addisson - 19 - Choctaw 1.3
-Avery Saélihn Phelan - 23 - Faolan 1.3
-Anthemis
-Zahira Nuru Buckner - 19 - Jughead 1.2
-Faye Desjardins - 19 - Brinvi 1.3
-Elsa Hailey Grace - 19 -Sunrises 1.4
-Aiya Christina Hayashi - 19 - Granian 1.4

kampgasten:
-Kellin Aiden Sadler -AdoreDelano - 1.1

Regels

Hut indeling

Begin
De begeleider zijn al op het kamp en hebben de dames al toegewezen gekregen. De kampgasten komen aan met de bussen en zoeken hun vrienden en gaan hun spullen opbergen. Iedereen maakt zich op voor het grote avondfeest om de vakantie in te weiden.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 17:50 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

1 maart 2017 - 21:44 flakes is offline

flakes 284

ELSA HAILEY GRACE

19 years old // Outfit

Een zucht verliet mijn lippen. Ik herkende niemand van vorig jaar. Ik zou waarschijnlijk moeten wachten op de meisjes die in dezelfde hut zouden slapen. Hopelijk geen dramaqueens, want drama had ik echt niet nodig op het moment. Een paar vriendinnen hebben zou zeker niet verkeerd zijn, maar normaal gezien zou ik hier wel mensen terug zien van vorig jaar. Maar ik had er ook zeker geen probleem mee om nieuwe mensen te ontmoeten. In tegendeel zelf!
Ik merkte dat er een jongen -die nog onbekend voor me was- naar me afstapte en keek even afwachtend naar de jongeman.
"Hay, ik ben Aaron en jij ziet eruit als mijn eerste kampmaat." Stelde de jongen zich voor en hij stak zijn hand beleefd op. Ik glimlachte vriendelijk naar hem toe. Ik keek hem kort aan en concludeerde dat hij er best goed uitzag. "Hi, mijn naam is Elsa!" Zei ik met een glimlach. "Graag." Vervolgde ik. Hij zag er aardig uit -ook al wist ik nog niets van hem-, en het was altijd fijner om meerdere personen te kennen in zo'n kampen. "Ik heb jou vorig jaar niet gezien op dit kamp, ben je nieuw hier?" Vroeg ik nieuwsgierig. Ik was bijna zeker dat hij hier nog niet was geweest. Anders had hij ook niet "eerste kampmaat" gezegd. Het was dus een stomme vraag van me. "Weet je al met welke jongens je slaapt?" Vroeg ik verder. Misschien zaten er wel bekende koppen tussen.

1 maart 2017 - 21:57 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ZAHIRA NURU BUCKNER

African/American • 19 • With Matthew

Zahira bevind zich op de trap aan de voorkant van de bus en weet voor enkele seconden van de aankomst te genieten door haar ogen te sluiten en haar armen lichtjes vanaf haar zij omhoog weet te brengen. De wind speelt met haar bos haren waarvan de plukken de huid van haar gezicht weten te strelen.
Het is weer begonnen – de periode van het jaar waar Zahira onbewust toch wel ontzettend naar uit heeft gekeken. Hoewel haar trainingen veel tijd van haar vergen en zij hierdoor zeker de laatste tijd zeer gefocust is, glipt er bijna iedere dag wel een herinnering van afgelopen kamp tussen haar gedachten door. Eerlijk gezegd, had Zahira niet kunnen bedenken dat ze er zo naar uit keek tot een aantal dagen geleden, toen zij besefte dat het al wel erg dichtbij kwam. Daarbij kwamen niet alleen de positieve belevenissen naar boven, maar wist ook Cass zijn weg naar haar gedachten te bereiken, wat bij haar toch wel enige nervositeit veroorzaakte. Ze had hem niet meer gezien of gesproken sinds een jaar geleden en hoewel ze normaal sociaal redelijk sterk in haar schoenen kan staan, weet deze jongeman zelfs van een afstand met haar gevoelens te spelen.
Zahira haar knieën buigen onverwachts wanneer haar lichaam een zetje in de rug weet te krijgen door het feit dat zij de uitgang van de bus blokkeert, waarop zij nog net de zijkant van de bus beet weet te pakken om niet op de grond terecht te komen. Haar hoofd draait zich in een flits om en haar ogen werpen degene achter haar een felle blik toe.
Al snel weet ze zichzelf met een sprongetje met beide benen op de grond neer te zetten en heeft zij enkele bewegingen nodig gehad om, tussen de mensen door, haar spullen te bemachtigen. Ze tilt haar hoofd ietwat omhoog om over een aantal mensen uit te kijken en weet al snel een bekende te spotten, al weet ze nu niet of ze van hém nu al te vrolijk word. Zijn grijns is van verre te herkennen en ook is het haar niet ontgaan dat hij de gearriveerde als een vleeskeuring aan het observeren is. Sommige mensen veranderen ook nooit, zoals hij – Micheal.
Zahira weet voor kort met haar ogen te rollen om vervolgens haar aandacht op de rest van de mensen te richten. Al snel weet een andere jongeman die zij maar al te goed kent haar gezichtsveld te bereiken en het duurt niet lang voordat zij hem met een korte sprint heeft bereikt. Met een simpele beweging heeft ze haar sporttas op de grond gegooid en stort ze zich op zijn lichaam.
’Matty!’ Joelt ze terwijl haar armen om zijn nek worden geslagen en ze het niet kan laten om zich af te zetten en haar benen om zijn middel te slaan. Zahira drukt haar lichaam tegen hem aan, oh – wat heeft ze haar partner in crime gemist.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 21:58 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

1 maart 2017 - 22:55 Villanelle is offline

Villanelle 14555

Matthew ''Matty'' Trevor Sadler
22 - outside

Het was fijn om weer terug te zijn. Het was een soort tweede huis geworden, met een tweede familie. Ik begroeten wat mensen die ik herkende en slenterde vrolijk door. Het weer was goed en de zon branden wat op mijn huid. Iedereen zuilde met tassen en koffers. Mensen zochten hun hut en begroeten hun vrienden. Ik had zelf nog niemand gespot die ik tot mijn vrienden kon rekenen. Ik kende mensen ja. Maar daar was ook alles mee gezegd. Ik kwam tussen de bomen door en zetten net mijn zonnebril op, om de zon die in mijn ogen scheen, te vermijden, toen ik wel een heel bekend gezichtje zag. Ik was nog net optijd om me schap te zetten en mijn armen uit te steken, want Zahira hing al heel snel rond mijn nek. 'Babe!' Ik sloeg mijn armen stevig om haar heen en draaide een rondje met haar. Ik drukte een kus op haar wang als begroeting. Dit was het moment waar het kamp voor moest vrezen. Er kwam meestal niets goeds uit, zodra wij weer herenigd waren. Grijnzend zetten ik Zahira weer neer. Als een echte gentelman pakte ik haar tas en zwaaide ik deze over mijn schouder. Mijn andere arm sloeg ik rond haar schouder. 'Vertel. Hoe is het leven?' Ik begon langzaam naar haat hut te wandelen. Terwijl ik popelde om mijn toekomstige plannen aan haar te vertellen. Deze zomer zou nog erger worden dan normaal. Ik had heel het jaar de ijs gehad om erover na te denken. Alles was uitgewerkt en het zou geweldig worden.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

1 maart 2017 - 23:34 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A A R O N N O R I E G A

“Hearts and flowers—that's not who I am.”
23- outside with Elsa

Een mooie glimlach sierde de mondhoeken van de dame die ik tegenover me had. Ik moest toegeven ze was beeldschoon. "Hi, mijn naam is Elsa!" Ik grijnsde breed en kon het niet laten?. "Zoals de princes?" "Graag," antwoordde ze op mijn statement over kampbuddies zijn. Ze kwam daarna met de slimste vraag. "Ik heb jou vorig jaar niet gezien op dit kamp, ben je nieuw hier?" Ik grinnikte en knikte. "Si, geheel nieuw op amerikaanse bodem." Ik liet express even een zwaar accent er doorheen klinken wat ik normaal goed wist te verbergen. De vragen bleef komen. "Weet je al met welke jongens je slaapt?" Ik stak even enthousiast mijn hand op en graaide in mijn broekzak. Ik had namelijk een prachtig lijstje met namen. Ik kuchte express even. "Ene Matthew, Kellin, Aaron - Oh wacht dat ben ik. Verder Brandon en Cassius. En moet ik voor een van hun oppassen of zijn het allemaal vriendelijke jongens?" Ik stopte de lijst weg en kijk haar blij maar wel verwachtingsvol aan. Ik zocht eigenlijk wel mannelijke goede vrienden om een beetje herrie te trappen. Niet dat dat niet met meisjes kon, maar dat ging wel anders. Soms was het handig om plannen met iemand te delen of voor iemand te wingen. Besides, daarnaast wilde ik ook wel even onderzoeken of iemand hier open stond voor wat mannelijke aandacht. Je bent maar een keer jong en het kamp was vol knappe mensen dus vol plezier. Daarnaast was mijn 'eerste kampmaat' zeker ook een prachtbeeld om naar te kijken.

"Then everyone is missing half the world's pleasure. When it comes to love — I don't choose sides."

We're all mad here.

2 maart 2017 - 8:54 flakes is offline

flakes 284

ELSA HAILEY GRACE

19 years old // Outfit

"Zoals de princes?" Grijnsde Aaron. Ik rolde even lachend meer mijn ogen. "Ja, dit hoor ik wel vaker." Antwoordde ik.
Ik hoorde hem grinniken na mijn eerste vraag. Ik beet even kort op mijn lip. "Si, geheel nieuw op amerikaanse bodem." Zei hij met een accent. "Waar kom je vandaan dan?" Vroeg ik snel. Ik had het aan zijn accent kunnen bepalen, maar ik was eenmaal niet goed in het herkennen van accenten. Hij haalde na mijn volgende vraag een lijstje uit zijn broekzak en begon voor te lezen. Hij kuchte even overdreven, wat me liet lachen. Deze jongen zou vast geen moeite hebben om vrienden te maken.
"Ene Matthew, Kellin, Aaron - Oh wacht dat ben ik. Verder Brandon en Cassius. En moet ik voor een van hun oppassen of zijn het allemaal vriendelijke jongens?" Vroeg hij verwachtingsvol. Ik kon het niet laten om te glimlachen wanneer ik de naam "Cassius" hoorde. Na al de sms'en die we hadden gedeeld keek ik er echt naar uit om hem terug te zien. Mijn enige angst was dat hij me net als vorig jaar voor een ander meisje zou laten stikken. Maar het feit dat ik nog gevoelens voor hem had kon ik zeker niet ontkennen.
"Euhm, ik denk dat je het goed met hun gaat vinden.", zei ik en beetje verward. Ik herpakte me snel en begon over een ander onderwerp. "Klaar voor het feest vanavond?" Zei ik enthousiast. Ik hield echt van feestjes en was dus blij dat er één zou zijn deze avond.

2 maart 2017 - 13:11 Syaoran is offline

Syaoran 12964

——————————————————————————

——————————————————————————

——————————————————————————

Avery Saélihn Phelan

”She was free in her wildness.
She was a wanderess, a drop of free water.
She belonged to no man and no city. ”

• Twenty-two • Outside, with Ricky • Don’t mind me. •

De busrit had gevoelsmatig erg lang geduurd, waardoor ik haast kriebelig raakte zodra de laatste minuten aansloegen omdat ik te lang stil leek te zitten. Ik verlangde ernaar om mijn benen te strekken en de warme, zomerse buitenlucht weer eens diep in te ademen. Zodra de bus dan ook klagend tot stilstand leek te komen wist ik niet hoe snel ik eruit moest springen, ware het niet dat mijn medereisgenoten er net zo over dachten en het wel een tripje gratis en voor niets leek waardoor ik er minder snel uit kon stappen dan ik gewild had. Als een meute hongerige wezens doken de meeste op hun koffers af, waarop ik besloot nog even geduld te hebben en mijn poelen eens rond liet glijden; over het kamp waar ik dit jaar inmiddels voor de derde keer alweer kwam.
Vorige jaar had echter een kleine nasmaak gehad - iets wat mijn gezicht nog een verzuurde uitdrukking kon geven - maar het nam mijn liefde voor het kamp zelf niet weg. Ik had me voorgenomen wijselijk bij de jongens uit de buurt te blijven, hopende dat ik niet op hun lijstje stond in dat verdomde boek; of in ieder geval niet te veel ingaand op hun flirterige acties. Het was een situatie die ze zelf gecreëerd hadden en waar ik weinig wakker van kon liggen mochten ze falen. Ik had geen zin om het zoveelste slachtoffer te worden in hun spelletje - daar was mijn hartje me net iets te heilig voor.
Een kleine glimlach krult zich om mijn lippen als ik me realiseer hoe blij ik verder was terug op het kamp te zijn. Ik had hier vriendschappen gesloten - vermoedelijk ook vijanden gemaakt - en een ontzettende leuke tijd beleeft, afgezien van de problemen later. Nee, de jongens konden doen wat ze willen, maar mijn plezier liet ik niet zo gemakkelijk bederven. Subtiel strijk ik met mijn vingertoppen enkele plukken van mijn blauw geverfde uit mijn gezicht en duw ze achter mijn oor als ik, eenmaal bij de koffers aangekomen, voorover buk op mijn rugzak en koffer te pakken. Zodra ik deze tussen de rest van het zooitje vandaan heb gehaald draai ik me om zodat ik het kamp in kan lopen. Echter vallen mijn poelen haast direct op een maar al te zeer bekend gezegd; die van Ricky. Onbeschaamd glijdt mijn blik volledig over hem heen en eens ik hem goed opgenomen heb, vangen ze zijn blik - die recht op het mijne gericht blijkt te zijn.
Als vanzelf krullen mijn mondhoeken iets op en doe ik enkele passen zijn kant in als Ricky me op een subtiele manier met een knikje naar zich toe wenkt. Ergens leek hij ietwat aarzelend over te komen, alsof hij niet precies wist hoe hij zich tegenover me moest gedragen. Ik was mijn tijd met hem niet vergeten, hoe kon ik anders? Ze stonden me nog erg duidelijk in mijn geheugen geprent, waarop ik ze weigerde te vergeten. Ricky glimlachte zwakjes zodra hij dichtbij me staat en ik mijn donkere kijkers naar hem opricht. “Mag ik je een knuffel geven?” Vertwijfeld stoot hij een zwak lachje uit, waarop ik lichtelijk geamuseerd subtiel met mijn lokken schud. Met een zachte plof komt de rugzak die ik vast had op de grond terecht en laat ik mijn koffer los, voor wat het is.
”Moet je dat werkelijk vragen, Ricky?” lach ik zachtjes en sla mijn armen om zijn middel heen. “Ook leuk jou weer te zien.” Tevreden glijdt er een glimlach op mijn lippen en druk ik vederlicht ter begroeting een kus op zijn kaak.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

2 maart 2017 - 13:49 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Cassius Harrington

Begeleider • 23 • 19

Neuriënd laat Cass de deur van zijn hut van de aankomende weken met een klap achter zich dicht vallen — het zou afwachten zijn bij welke andere begeleiders hij allemaal zal slapen, maar daar had hij vrij weinig problemen mee. Als ze zich maar stil hielden als hij een meisje mee nam, dan was hij al tevreden. Alhoewel. . . De voorgaande jaren was het al vaak genoeg voorgekomen dat een vrijpartij van één van de jongens was onderbroken door een lachsalvo van de anderen die al in hun bed lagen — sommigen kreunden vreemd en er was eens een meisje geweest die hij liefde had verklaard tijdens de seks.
‘He pik, zet ‘m op hè.’
Cass steekt grijnzend z’n duim op naar één van de andere begeleiders die langs komt gelopen. Vanmorgen hadden ze hun gebruikelijke naam ontvangen, dus de wedstrijd was officieel van start gegaan. Hij was benieuwd hoe snel het hem dit jaar zou lukken om de jongedame in kwestie in bed te krijgen.
Alsnog zou hij zich het aankomende uur enigszins afzijdig houden van de arriverende jongedames. Stel je voor dat één van hen aan hem zou vragen of hij wilde helpen met het sjouwen van koffers, no way josé — je had luxepaarden en werkpaarden en Cass hoorde zonder enige twijfel bij de eerste categorie. Behalve op de momenten dat hij iets voor zichzelf gedaan diende te krijgen, natuurlijk.
Leunend tegen één van de vele bomen, start Cass met het bekijken van alle personen die al aanwezig waren. Verderop zaten Kellin en zijn zoontje. Cass haatte kinderen, maar zelfs hij moest toegeven dat dat jochie een leuk koppie had. Als hij niet huilde, natuurlijk. Of als hij niet in z’n luier had gepoept. Dan moest Cass rennen voor z’n leven om maar niet over te hoeven geven.
Bij toeval weten zijn kijkers op een maar al te bekende verschijning te vallen — krullen, slank bruin lichaam, ellenlange benen die om het lichaam van een andere jongeman gevouwen zijn. Cass zijn hand beukt geheel automatisch tegen de harde bast van de boom aan, waardoor er enkele rode streepjes op zijn knokkels ontstaan. Zahira. Nog geen minuut op het kamp en ze hing nu alweer in Matthew? Wat wilde ze bereiken? Hem nogmaals een mes in zijn hart steken en er hard aan draaien? Gelukkig had hij een fles vodka meegenomen en onder zijn bed gelegd, alhoewel hij Elsa had beloofd het rustig aan te gaan doen met de alcochol. Elsa. . . Inmiddels ook gearriveerd, pratende met een jongeman die Cass niet bekend voorkwam.
Snuivend gaat Cass van start met het los pulken van de bast van de boom, proberende om iedereen die al was gearriveerd te ontwijken. Wat een práchtig begin van deze zomer. Not.[size]

•

2 maart 2017 - 14:52 Vanth is offline

Vanth 23147

Micheal Jámes Martinez
23 - @ Camp

Mijn blik valt even op een bos krullen en ik grijns breed als ik zie wie het is. Zahira.. Prachtig meisje, echt waar. Het is jammer dat ze meestal bloedirritant is en zo denkt zij ook over mij te denken. Helaas helaas. 'Heya babe!' roep ik naar haar en knipoog. Ik kon dat niet laten, het zou haar hoogstwaarschijnlijk alleen maar meer irriteren. Ik lach zachtjes en kijk verder, dan valt mijn blik op Faye. Eventjes kijk ik toe hoe ze daar staat met al haar tassen en schud mijn hoofd. Waarom zou je zoveel meenemen als je je hier zo makkelijk kon vermaken. Zeker met mensen zoals ik. Ik lach zachtjes en loop dan langzaam naar haar toe. 'Welcome back gorgeous..' glimlach ik en knipoog even snel naar haar.
'Ziet er naar uit dat je wat hulp nodig hebt met... Dat allemaal..' zeg ik en schud mijn hoofd grijnzend. Zelf heb ik genoeg gehad aan een weekendtas. Maar ja, vrouwen hé. Die pakken altijd in alsof ze gaan verhuizen naar de andere kant van de wereld. Of alsof ze voor elke outfit een andere tas hebben. En dat ze dan hun kleding indelen in vroege ochtend, midden ochtend en late ochtend. Vroege middag, midden middag en late middag. Vroege avond, midden avond, late avond. En misschien zelfs vroege nacht, middernacht en late nacht. Who knows. 'Kom op..' zeg ik en pak de andere twee tassen vast, waarna ik naar haar hut loop.

El Diablo.

2 maart 2017 - 17:05 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A A R O N N O R I E G A

“Hearts and flowers—that's not who I am.”
23- outside with Elsa

Blijkbaar was mijn grap over de disney princes die als naamgenoot diende niet erg origineel, maar hij was wel leuk. In ieder geval dat vond ik dan. Ik was blij dat het gesprek best wel makkelijk liep. "Mexico, San Patricio om precies te zijn. Vlakbij de zee." Ik gaf een welgemeende brede lach. Ik hield van waar ik vandaan kwam, zeebewoners waren de fijnste mensen om mee om te gaan. Het leven was altijd chill en makkelijk en de mensen zo doorzichtig als water. Mijn oren werden gevuld met en geluid dat klonk als muziek. Haar lach was een prachtig iets en ik wist zeker dat ik haar dat vaker wilde laten produceren. Toch fronste ik even bij de verandering van gezichtsuitdrukking met Cassius. Iets zei me dat je voor Elsa met hem in competitie was. Ik kende de gehele jongen niet, en eerlijk gezegd kon het me ook allemaal niet verrekken. Ik was nooit met iemand in competitie, ik speelde meestal of een heel ander spel. Welja, dat en ik zag gewoon niemand als competitie. Daarvoor zouden ze gelijk aan me moeten staan en dat zag ik niet zo snel. "Euhm, ik denk dat je het goed met hun gaat vinden." Ze klonk verward, maar eerlijk gezegd was ik alweer bijna vergeten dat ik haar iets had gevraagd. Gelukkig veranderde ze al van onderwerp voor ik er erg in had. "Klaar voor het feest vanavond?" Aan haar stem kon ik horen dat ze zelf in ieder geval wel van een feestje hield. Mooi, want ik ook. "Zekers, een sociale bijeenkomst waar ik helemaal naar de gedver kan gaan maar niemand je erop beoordeelt?" Ik gaf een brede grijns. "Graag. Ik neem aan jou te horen jij ook?" Ik gaf glimlachend een knipoog. "Als newbie hier, dacht ik wellicht zou je me een tourtje van de kampplek kunnen geven? Ik ken namelijk tot nu toe de weg naar mijn hut en daar houdt het dan ook mee op." Ik gaf een zachte lach en wreef met mijn hand over mijn nek.

"Then everyone is missing half the world's pleasure. When it comes to love — I don't choose sides."

[ bericht aangepast op 2 maart 2017 - 20:42 ]

We're all mad here.

2 maart 2017 - 20:27 Sempre is offline

Sempre 5089

NOVA AHONEN

««« Finnish - 20 - With Kellin & Boyd - New girl »»»

Ik glimlachte even na Kellins begroeting en werd al snel vermaakt door het kleine jongetje dat takjes en bladeren omhoog gooide waardoor alles over hem heen kwam. Ik kon mij niet herinneren dat ik ooit zoiets schattigs had gezien en greep snel mijn telefoon erbij om een foto te maken van de twee. Kellin die bedolven was onder een hoop bladeren en takjes en Boyd en vrolijk naast, terwijl er in diens haren wat blaadjes staken. Glimlachend stuurde ik de foto meteen door naar Kellin om vervolgens mijn telefoon weer op te bergen.
In de tussentijd had ik blijkbaar iets grappigs gemist want Boyd en Kellin lagen dubbel met z'n tweeën en ik kon het niet laten om hoofdschuddend te glimlachen. Heel soms vroeg ik mezelf af of Kellin van binnen niet 15 jaar jonger was.
"De volgende keer neem ik een hond," sprak Kellin waarna hij zijn hoofd op mijn schouder legde en ik trok plagend een wenkbrauw op. "En je denkt dat dat rustiger is?" Ik grijnsde even bij het idee, naar mijn weten waren puppies niet heel rustig en met Boyd erbij zou het echt een dolle boel worden. Maar goed, wellicht dat dat ook de reden was waarom hij het overwoog.
Opeens werden er ook een tak op mijn schoot gelegd en ik glimlachte vertederd naar het jongetje. Bij Kellins woorden gaf ik hem plagend een duwtje hoewel ik er niet echt op in ging. "Typisch dat jouw kind geen bloemen maar takken verzameld," merkte ik grinnikend op terwijl ik Boyd bedankte voor zijn.. cadeau.
"Dus, hoe is het om hier weer terug te zijn?" Vroeg ik, mijn hoofd lichtjes naar hem toe gedraait zodat ik hem aan kon kijken.

««« She was a sky full surpises »»»

When time and life shook hands and said goodbye.

2 maart 2017 - 20:37 flakes is offline

flakes 284

ELSA HAILEY GRACE

19 years old // Outfit

"Mexico, San Patricio om precies te zijn. Vlakbij de zee." Antwoordde hij op mijn vraag. Ik keek hem geïnteresseerd aan. Ik had al vele landen bezocht, maar Mexico was nog onbekend voor mij. "Ik kom je zeker wel eens bezoeken, daar." Reageerde ik vriendelijk.
"Zekers, een sociale bijeenkomst waar ik helemaal naar de gedver kan gaan maar niemand je erop beoordeelt?" Ging hij verder. Ja, dat was hier inderdaad best het geval. Mensen zouden je hier niet snel beoordelen, en zeker niet tijdens feestjes.
"Graag. Ik neem aan jou te horen jij ook?" Vroeg hij glimlachend, gevolgd door een knipoog. Mijn enthousiasme voor het feest had ik blijkbaar niet goed kunnen verbergen. Wat maakte het toch ook uit. "Ja, altijd wel voor een feestje!" Antwoordde ik lachend. Ik moest me alleen nog klaarmaken, natuurlijk. Ik had mijn outfit al klaargelegd, bovenaan in mijn koffer.
"Als newbie hier, dacht ik wellicht zou je me een tourtje van de kampplek kunnen geven? Ik ken namelijk tot nu toe de weg naar mijn hut en daar houdt het dan ook mee op." Vroeg Aaron. "Tuurlijk! Hier heb je ten eerste al mijn hut. Roep maar wanneer je me nodig hebt." Zei ik terwijl ik naar de hut achter me wees. "Ik denk dat dat ook het belangrijkste is dat je moet weten. Ow, en de wc's ook, daar zijn ze." Wees ik onschuldig naar de cabines.

2 maart 2017 - 20:47 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A A R O N N O R I E G A

“Hearts and flowers—that's not who I am.”
23- outside with Elsa

Ik liet mijn ogen even over haar glijden en nam haar goed in me op voor ik mijn gedachte focuste op haar woorden. "Tuurlijk! Hier heb je ten eerste al mijn hut. Roep maar wanneer je me nodig hebt." Ik stak een duim op. "Zijn er nog bepaalde voorwaarde aan dat roepen of bepaalde tijden wanneer het niet meer geld?" Ik gaf een lach. Ik was namelijk echt wel een persoon die of zat, maar ook nuchter als hij om 4 uur s'nachts wakker was iemand aan zijn woord kon houden. Gewoon, omdat het kan. Ik vond het dan vaak grappig, maar menig persoon kon dit niet waarderen. Nu zou ik niet zo snel mijn eigen ramen bij Elsa in gaan gooien, maar om er dan toch maar een kleine grap van te maken dan dit maar. "Ik denk dat dat ook het belangrijkste is dat je moet weten. Ow, en de wc's ook, daar zijn ze." Ik keek naar de wc's en knikte, ik gaf een goedkeurende blik. "Lekkere tour baas! Dat is inderdaad belangrijk." Ik draaide me terug naar haar en een scheve glimlach sierde mijn lippen. Ik hield mijn hoofd wat schuin en keek haar met pretoogjes aan. "Dus, het belangrijkste voor mij." Ik weest naar mezelf en was even stil, voor ik vervolgde. "Om te weten, is.." Ik grijnsde breed. "Waar jij slaapt? Dat zei je he. Ja ik hoorde het wel." Ik wiebelde lachend met mijn wenkbrauwen naar haar. "Nou, jij weet waarschijnlijk al waar ik slaap zo ongeveer, maar mocht je het toch nog graag duidelijk hebben." Ik draaide me om en wees naar mijn hut. "Ik slaap daar. Derde bed rechts van de deur." Ik draaide me terug en bleef haar even grijnzend aan kijken.

"Then everyone is missing half the world's pleasure. When it comes to love — I don't choose sides."

We're all mad here.

2 maart 2017 - 20:56 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Ricky Gavis Fontaine

Haar koffers had ze naast haar neergeplaatst en toen ik mijn vraag stelde had ze enkel lichtelijk geamuseerd met haar lokken geschud. ‘Moet je dat werkelijk vragen, Ricky?’ Beschuldigd haalde ik mijn schouders op en lachte zachtjes om mijn armen vervolgens om haar heen te slaan en haar armen ook rondom mijn middel voel.
‘Ik wou gewoon beleefd zijn,’ mompelde ik en voelde hoe ze een vederlicht kusje op mijn kaak plaatste waarbij ik lichtelijk mijn wenkbrauwen optrok. ‘Ook leuk jou weer te zien,’ voegde ze er aan toe en ik bevrijdde mezelf uit de knuffel en glimlachte. ‘Is het zo?’ Vroeg ik met een sarcastische ondertoon terwijl ik haar koffer optilde en met een overdreven zucht weer net zo snel neerzetten. ‘Heb jij je hele kastinhoud meegenomen?’ Vroeg ik lachend en tilde hem vervolgens weer op omdat ik mezelf niet ging laten kennen door een koffer en beleefd wou zijn om haar koffer naar haar hut te brengen. Misschien kreeg ik wel een goed karma en zou er nog wel meer in de hut gebeuren maar daar rekende ik maar niet op.
Terwijl ik begon te lopen draaide ik me om en liep ik achteruit richting het grote grasveld waar de meeste hutjes stonden, ‘je ziet er goed uit Avery,’ sprak ik glimlachend en wreef met een hand door mijn haar terwijl ik haar kort bekeek en vervolgens een vlugge blik op de lucht wierp. ‘Mazzel dat het z’n goed weer is vind je niet?’ Na die opmerking draaide ik me weer om en keek even rond aangezien ik geen idee in welke hut ze zat. Het voelde eerlijk gezegd weer precies als vorig jaar en het was nu maar afwachten tot wanneer ze me weer zat was want van onze relatie was eigenlijk geen label op te plakken, zelfs ik had geen idee waar ik mee bezig was.
Nu ik de hutten zag baalde ik van de indeling en zeker baalde ik omdat ik niet met Brandon zat, hij was een beetje de enige gozer met wie ik kon praten en plezier kon hebben zonder gezeik, althans niet volledig zonder gezeik, Brandon kon ook vaak genoeg zeuren over mijn gebreken. Toch hield ik niet van nieuwe dingen, ik had liever vertrouwd oud, dan wist je tenminste wat je kon verwachten.
Ik zette de koffer naast me neer en keek Avery afwachtend aan, ‘wist je al dat er vanavond een groot feest wordt gegeven?’ Zei ik en stak ondertussen nogmaals een sigaret in mijn mondhoek die ik behendig met een hand aanstak. Mijn verslaving was nog erger geworden dan het jaar hiervoor en ik haatte het, mijn tanden waren al behoorlijk aangetast en mijn conditie was vreselijk– toch lukte het me niet om te stoppen en ondanks dat ik enkele mensen had verteld dat ik het had geprobeerd had ik nog niet eens een poging gedaan.

Everything is illuminated by the light of our past.

2 maart 2017 - 21:32 flakes is offline

flakes 284

ELSA HAILEY GRACE

19 years old // Outfit

Hij stak zijn duim op. "Zijn er nog bepaalde voorwaarde aan dat roepen of bepaalde tijden wanneer het niet meer geld?" Vroeg hij lachend. "Als het belangrijk is tenminste. Kom me niet wakker maken in de nacht voor een domme reden." Antwoordde ik. Je moest mij in de nacht zeker niet wakker maken wanneer het niet belangrijk was, al zeker niet als je de volgende dag geen chagrijnige Elsa zou willen tegenkomen.
"Lekkere tour baas! Dat is inderdaad belangrijk." Zei Aaron. Toen veranderde zijn gezicht van uitdrukking, een grijns sierde zijn lippen en ik vroeg me af of ik weer iets stoms had gezegd. "Dus, het belangrijkste voor mij." Begon hij terwijl hij naar zichzelf wees. "Om te weten, is.." Vervolgde hij grijnzend. "Waar jij slaapt? Dat zei je he. Ja ik hoorde het wel." Zei hij uiteindelijk. "Nee, nee, nee! Dat bedoelde ik niet!" Probeerde ik me lachend te herpakken. Ik had inderdaad weer iets stoms gezegd.
"Nou, jij weet waarschijnlijk al waar ik slaap zo ongeveer, maar mocht je het toch nog graag duidelijk hebben." Hij wees naar zijn hut. "Ik slaap daar. Derde bed rechts van de deur." "Nee hoor, ik hoefde het niet te weten. En waar je bed staat al zeker niet." Antwoordde ik met een fake glimlach, maar ik barstte daarna weer in lachen uit. "Hoe komt het eigenlijk dat je naar dit kamp bent gekomen?" Vroeg ik nieuwsgierig, nadat ik een beetje gekalmeerd was.

2 maart 2017 - 21:55 Pharmaceutical is offline

Pharmaceutical 2517

A A R O N N O R I E G A

“Hearts and flowers—that's not who I am.”
23- outside with Elsa

Ik lachte toen ze uitbundig haar woorden terugnam, het was wel cute. Ik vond het ergens wel belangrijke informatie. Ik bedoel natuurlijk echt alleen puur om haar s'nachts te kunnen bereiken als ik vragen of hulp nodig heb. "Nee hoor, ik hoefde het niet te weten. En waar je bed staat al zeker niet." Even leek het iets serieuzer maar al snel kon ze haar lach net als ik niet inhouden. Ik moest mezelf even kalmeren om weer te stoppen. Ik ademde eenmaal diep uit en keek op. "Hoe komt het eigenlijk dat je naar dit kamp bent gekomen?" Ik haalde mijn schouders op. "Well, ik dacht ik wil even snel wat mensen leren kennen hier dus een kamp is dan altijd wel een goede manier. Ik ben natuurlijke nu een erg zielige buitenlander met geen vriendjes." Ik trok een pruillip, maar lachte. "Voornamelijk daardoor." Ik haalde mijn schouders weer op. "Had niet zo gekeken naar verschillende kampen, ben heel erg van eerste beste waar ik me voor opgeef. Heb wel wat mensen ontmoet die erover vertelde, dat het wel chill was." Ik fronste even, en grijnsde. "However, ben jij hier al vaak geweest?" Ik hield me hoofd een beetje scheef. "Als jij terugkomt moet het wel leuk zijn toch? En dat bedoel ik voor de twee manieren die je hier op kan interpeteren." Ik een klein flirterig lachje en wreef door mijn nek met mijn hand, waarna ik mijn pet af deed en door mijn haar ging om vervolgens de pet weer goed op te zetten. Het was wel lekker weer hier. "Wat voor leuks kun je hier allemaal doen?" Zover ik had gehoord, zou het vlak bij een strand zijn en ik miste het water enorm.

"Then everyone is missing half the world's pleasure. When it comes to love — I don't choose sides."

We're all mad here.

Index RPG Actieve Topics Zoek