[RPG] [250] The List [Speeltopic] - Speeltopics

Rollen
Uiteraard moeten de jongens en meisjes van het boek gelijk blijven.
Jongens van het begeleidingsteam: -VOL
-Mathew ''Matty'' Trevor Sadler - 22 - AdoreDelano 1.2
-Wyatt Miller - 22 - Sempre 1.2
-Cassius Harrington - 23 - Horvath 1.3
-Navarro
-Aaron Noriega - 23 - Pharmaceutical 1.2
-Micheal Jámes Martinez - 23 - Desierto 1.4
-Brandon John Merrit - - Granian 1.2
-Ricky Gavis Fontaine - 19 - ZeIda 1.4

Meiden on the list: -VOL
-Nova Ahonen - 20 - Sempre 1.2
-Nicolette 'Nicky' Zoë Addisson - 19 - Choctaw 1.3
-Avery Saélihn Phelan - 23 - Faolan 1.3
-Anthemis
-Zahira Nuru Buckner - 19 - Jughead 1.2
-Faye Desjardins - 19 - Brinvi 1.3
-Elsa Hailey Grace - 19 -Sunrises 1.4
-Aiya Christina Hayashi - 19 - Granian 1.4

kampgasten:
-Kellin Aiden Sadler -AdoreDelano - 1.1

Regels


Hut indeling



Begin
De begeleider zijn al op het kamp en hebben de dames al toegewezen gekregen. De kampgasten komen aan met de bussen en zoeken hun vrienden en gaan hun spullen opbergen. Iedereen maakt zich op voor het grote avondfeest om de vakantie in te weiden.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 17:50 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Hoi

---

El Diablo.

MT.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

- Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Mt.

MT

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Boyd was aardig rustig geweest, al was het een lange rit geweest. Het enige was dat hij nodig moest plassen zodra we aankwamen, waardoor ik de eerste was die de bus uitwas en Matty achter liet. Ik had Boyd opgetild en met hem naar de wc gerent. Boyd was pas zins kort zindelijk, maar nu miste ik luiers. Ik had hem net optijd op de wc gezet en veegde het zweet van mijn voorhoofd. Op het nippertje. 'Sticker!' De belnoingsmethode was het beste. 'Straks, als we in de hut zijn. Ze zaten ergens onder in mijn tas. Een hele rol, omdat ik wist waar ik me op had moeten voorbereiden. Ik kleden Boyd goed aan, en waste zowel zijn als mijn handen. Hij struinde voor me uit, terwijl ik terug naar de bussen liep, waar ik onze spullen nog moest pakken. Boyd vermaakte zich nu al prima, en verzamelde takjes en blaadjes van de grond, die ik uiteindelijk mocht dragen. 'Voor mij?' Ik pakte weer een takje aan, dat me werd aangerijkt en de kleine man knikte vrolijk. Ik ging op het gras zitten, terwijl ik keek naar de spelende jongen. Ik had geen zin om nu te gaan dringen voor mijn koffers en zou gewoon wachten totdat het wat minder druk zou worden. Ik legde de verzamelde takjes en bladeren neer, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Boyd kwam zo snel als zijn kleine beetjes konden naar me toe en begon al het groen weer op mijn schoot en in mijn handen te duwen. 'Vasthouden.' Ik lachte en knikte. 'Oke, sorry.'

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 16:38 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

ELSA HAILEY GRACE 19 years old // Outfit Ik keek slaperig rond me heen en had al snel door dat ik een paar uur geslapen had. Hopelijk had ik niet te veel gemist. Ik wreef even in mijn ogen en kreeg meteen een glimlach wanneer ik het kamp waar ik vorig jaar naartoe was gegaan herkende. Meteen dacht ik aan alle geweldige momenten die ik hier vorig jaar mee had gemaakt. Ook de mensen die ik had ontmoet kwamen in mijn gedachten op, misschien kwamen ze dit jaar terug. Ik hoopte echt dat het dit jaar net zo fijn zou worden, of zelfs beter! Gapend stond ik op om uit de bus te geraken. Ik werd een beetje naar voor geduwd door de mensen achter me, maar ondanks dat verdween mij goede humeur niet. Ik stapte glimlachend uit de bus en voelde meteen het warme weer dat me tegemoet kwam, heerlijk! Mijn valies bleek wel honderde kilo's te wegen maar ik probeerde hier niet op te letten en trok hem zonder te zuchten vooruit. Meteen vroeg ik me af waar ik ging slapen en met wie. Al snel vond ik de hut waar ik deze vakantie ging verblijven. Ik keek even snel rond om te zien of één van mijn kamergenoten er al was maar merkte dat dit niet het geval was. Ik legde mijn koffer in de kamer neer en liep dan naar buiten, opzoek naar iemand die ik kende.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 20:04 ]

NOVA AHONEN

Met de bus was ik naar het kamp gegaan. Ik had zoals gewoonlijk bij de tweeling in de buurt gezeten hoewel ik ze allebei al snel was kwijt geraakt aangezien Matty wat begeleider taken had en Kellin de bus uit was gerend net Boyd in zijn armen. Wetende dat ik ze waarschijnlijk nog wel zou zien voor de avond begon, ging ik zelf opzoek naar de hut waar ik de komende weken in zou verblijvenl. Ik had best veel zin om de komende weken hier door te brengen, zeker omdat ik Faye eindelijk zou ontmoeten. Ik had haar leren kennen op het internet en was verrast te horen dat zij netzoals Matty en Kellin al eerder naar dit kamp was gegaan. Het was dan ook extra leuk om haar hier te zien.       Bij de indeling van de hutjes zag ik dat wij niet bij elkaar sliepen, maar echt heel erg vond ik het niet. Er waren zoveel mensen, de kans was groot dat de anderen ook heel leuk waren. Aangezien ik de eerste bij de hut was kon ik mijn spullen op een willekeurig bed neerleggen. Uitpakken deed ik later wel, eerst maar eens kijken of ik Kellin ergens kon vinden.       Het duurde even voor ik de jongen vond, hij was blijkbaar weer terug naar de bus gegaan en zat daar met Boyd takjes te verzamelen. Met een brede lach liep ik op de twee af alvorens ik op het gras naast Kellin ging zitten en zijn zoontje aankeek. "Zo, ben je van je papa een boself aan het maken?"       Ik vond Boyd een geweldig kind en ik betrapte mezelf er soms op dat ik Kellin ook echt als een soort opvoedguru zag. Indien ik later kinderen zou krijgen zou ik sowieso hem om hulp vragen.       Even keek ik naar Kellin en glimlachte. Hij zag er grappig uit met al de takken op zijn schoot. ««« She was a sky full surpises »»»

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Ricky Gavis Fontaine Die hele bespreking had ik wat afwezig naar het lijstje gestaard, de naam die ik had gekregen had ik nog nooit van mijn leven gezien maar ik had hoop. Als ik mazzel had was ze nog te doen ook, als ik mazzel had tenminste en mazzel was niet mijn achternaam. Nu was het alleen nog afwachten op de lading mensen die met de bus aan zouden komen, verveeld stak ik een sigaret in mijn mondhoek en zakte neer op het gras voor mijn hut. Een plek waar ik liever niet te vaak zou zijn omdat Michael er ook was ingedeeld, ik had een hekel aan die gozer en snapte niet waarom ik het geluk had om nog eens met hem op drie vierkante meter te slapen.       Ik nam de aansteker uit mijn zak en stak mijn sigaret aan en een diepe hijs nam om vervolgens geconcentreerd de rook weer uit te blazen. Vanavond was een groot kenningsmakingsfeest en daarbij kwamen waarschijnlijk ook de eerste slachtoffers van de lijst – grofweg gezegd dan. Erg druk maakte ik me nog niet, het kamp was nog niet eens echt begonnen en enkel de begeleiders liepen rond te dwalen tot de bus arriveerde.       Dit gebeurde niet veel later en ik keek toe hoe de bus het grind oprolde en er een horde uitstapte, het was een behoorlijk gedrang bij de koffers wat mij liet besluiten om op te staan en te helpen. Ik had tenslotte de gehele busreis geslapen ondanks het rumoer onder de jongens, ik was nogal een vaste slaper en had geen moeite met geluid, daar sliep ik gemakkelijk doorheen.       Met mijn sigaret tussen mijn vingers liep ik naar de bus toe maar door de drukte resulteerde het erin dat ik enkel toe zat te kijken en niet alleen naar de koffers, mijn oog gleed de helft van de tijd naar de mensen die de bus uitstapte. Sommige vermijden het gedrang en sommige opperde zich op om de koffers te halen, ik glimlachte zwakjes naar enkele meisjes die me voorbij liepen– maar verstijfde lichtjes toen ik Avery zag en gooide de sigaret op de grond en trapte het wat onhandig uit.       Ik liet mijn hand nonchalant door mijn haar gaan waardoor er wat verwilderde lokken voor mijn oog belandde. Met een poging om oogcontact proberen te maken gaf ik haar een vluchtig knikje en liet mijn blik onbeschaamd over haar heen gaan, die was geen druppel veranderd. Vervolgens wenkte ik haar kort en stapte ondertussen al naar haar toe, niet wetende hoe ik haar het beste kon begroeten glimlachte ik zwakjes, ‘mag ik je een knuffel geven?’ Voegde ik er twijfelend aan toe met een zwak lachje.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 19:09 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Boyd was helemaal in zijn element. Hij hield van buiten zijn en het deed mij automatisch ook goed. Hij struinde rond, Was super trots als hij weer wat takjes kan brengen. 'En wat gaan we hiermee doen?' Samelen.' Ik wist zeker dat ik straks een enorme verzameling met rotzooi onder me bed had liggen en ik kon me beter maar alvast gaan verontschuldigen aan mijn mede hut genoten. Ik keek op zodra ik in mijn ooghoeken zag dat er iemand naast me kwam zitten. 'He, babe.' Glimlachte ik naar Nova, waarna ik me blik toch snel weer naar Boyd liet gaan. Het was druk hier en ik wilde hem niet uit het oog verliezen. Maar hij stond voor me en gooide nog wat blaadjes in mijn schoot. 'Papa, bosje.' Kirde hij vrolijk. Hij pakte de takjes en gooide ze in de lucht. Meteen zat hij onder de blaadjes en mos. Ik trok hem lachend dichterbij en veegde hem schoon. Hij bleef alleen niet stilstaan, omdat hij helemaal dubbel lag van het lachen. 'Boyd grappig!' Ik schoot in de lach. Tuurlijk, alleen mijn zoon kon in derde persoon praten. Ik keek lachend naar Nova en liet Boyd weer gaan. 'De volgende keer neem ik een hond.' Grijnsde ik, terwijl ik mijn hoofd vermoeid op haar schouder liet vallen. Ik had gehoopt dat de busreis hem gesloopt had, net zoals deze bij mij had gedaan. Maar in plaats daarvan had hij gewoon nog dezelfde hoeveelheid energie als altijd. En dat was behoorlijk veel. Boyd kwam weer terug en ik stak mijn hand al naar hem uit. Maar in plaats van de tak aan mij te geven. legde hij hem op Nova zijn schoot. 'Elfenkoningin.' Grijnsde ik onschuldig.

[ bericht aangepast op 2 maart 2017 - 16:29 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Mt

---

We've lived in the shadows for far too long.

Omdat Kellin tot laat een oppas had nodig gehad, omdat hij 's ochtends had moeten werken, had ik niet eerder naar het kamp gekund voor de bijeenkomst. Ik zat voor het eerst in lange tijd, gewoon weer bij de rest in de bus en wist nu al dat dit nooit meer ging gebeuren. Het was een hel geweest. De reden dat ik meteen achter Kellin de bus uit was gestormd, maar hem niet achtervolgde naar de wc. In plaats daarvan trok ik meteen mijn koffer uit het laadruim en begaf ik me naar mijn hut. We sliepen altijd in dezelfde en hij zag er ook nog altijd uit als we hem achter hadden gelaten. Ik gooide mijn koffer op een van de onderste bedden. Ik deed geen moeite om hem uit te ruimen, wetend dat ik deze zomer gewoon uit de koffer zou leven. Daarbij was er maar een kast en kon daar niet alle kleding in van alle mensen die er sliepen. Meestal werd hij opgeofferd voor Boyd zijn spulletjes, omdat deze structuur nodig. Ik liep daarom vrijwel meteen de kut weer uit en zetten mijn zonnenbril op mijn neus. Ik had in de bus een bericht gekregen over mijn match en zat er nu al tegenop. Meiden waren leuk. Om mee te shoppen en te kletsen, maar meer ook niet. Stiekem walgde ik er gewoon van. Toch moest de schijn hoog gehouden worden. Ik slenterde met mijn handen in mijn zakker over het terein heen. Doelloos en niet wetend waar ik naartoe ging.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 22:43 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

De hele lijst-bespreking lang had ik een beetje rond gestaard naar de mensen om me heen. Ik probeerde een beetje in te schatten wie ik zou mogen en wie niet, daarnaast zocht ik uit wie wie was zodat ik een beetje wist bij wie ik uiteindelijk in de hut terecht kwam. Ik keek naar de naam die bij mij hoorde en trok een wenkbrauw op, het zal wel. Ik sprong recht van de tafel die ik bezet had gehouden en liep rustig naar buiten wachtend op de bus die elk moment aan zou komen. Ik kon een kleine geeuw niet onderdrukken en rekte even mijn armen. Ik besloot me lui op de grond tegen een boom aan te zetten. Ik wilde nog even van de rust genieten voor ik omringt zou worden met een hele boel vreemdelingen. En als het goed is Faye, ik was blij dat ik al een bekend gezicht er tussen had zitten. Ik sloot mij ogen en genoot van de warmte. In mijn hoofd ging ik langzaam dingen na die ik eventueel vanavond aan zou kunnen doen. Eerste indrukken zijn belangrijk, alhoewel mijn eerste indruk nu gwn mijn kloffie met mijn petje was. Ik hoorde de bus aanrollen en keek even op. Mijn ogen scande de groep kampeerders door en een klein lachje verscheen op mijn gezicht. Zowel de jongens en dames op dit kamp mochten er echt wel wezen en ik wist dat ik het sowieso naar mijn zin ging hebben. Ik bedacht me dat ik wellicht met de lijst moest beginnen om het uit de weg te werken, maar als iets beters tussendoor op mijn pad kwam was het ook prima. Er waren al mensen aan het settelen, sommige kende elkaar al en ik probeerde maar iemand te zoeken die nog alleen stond zodat het even chiller en persoonlijker was. Mijn ogen zochten mijn 'eerste vriend' op het kamp, Faye dan niet meegerekend. Mijn ogen vielen op een meisje die zoekend rond keek, een lachje verscheen op mijn gezicht en ik sprong recht. Ik besloot op haar af te stappen en zag tegelijk een jongen over het plein lopen die ik nog niet had gezien. Mijn ogen gleden even over zijn tattoos voor ik me terug focuste op mijn eerdere doelstelling. Ik kwam naast de vrouwelijke vreemdeling uit en stak een hand op. "Hay, ik ben Aaron en jij ziet eruit als mijn eerste kampmaat." Ik gaf een zachte lach en stak beleefd een hand uit.

"Then everyone is missing half the world's pleasure. When it comes to love — I don't choose sides."

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 23:21 ]

---

We're all mad here.

De jaarlijkse bespreking van de lijst had ik met een brede grijns aangehoord en natuurlijk had ik ook vaak genoeg mijn inbreng weten te brengen. Wat er allemaal voor had gezorgd dat ik heel tevreden was over de uiteindelijke lijst en de dame die uiteindelijk naast mijn naam stond. Het leek me niet al te moeilijk, al kon dat ook gewoon aan mij liggen. Dames on mijn vinger wikkelen is voor mij een eitje, mijn tweede natuur bijna. Het is dan natuurlijk vanzelfsprekend dat ik nog altijd een van de begeleiders ben. Over de kamerindeling was ik echter een stuk minder tevreden, maar ik overleef het wel. Misschien ben ik er niet eens vaak te vinden, of anders zorg ik er wel voor dat het leuk wordt. Wanneer mijn tas leeg en opgeborgen is, loop ik naar buiten. Ik loop langzaam het terrein op. Hier en daar deel ik een knipoog uit aan een mooi meisje. De gebruikelijke bijnaampjes laat ik zo nu en dan rondvliegen. Ondertussen wordt de grijns op mijn gezicht steeds duidelijker. Oh het werd dit jaar weer leuk, zo zo leuk. Dat was het elk jaar, zeker als je in mijn schoenen staat. Ondertussen stop ik met lopen en leun tegen een boom, mijn blik gaat over de verschillende mensen en ik knik lichtjes. Ik wist wat mijn doel was dit jaar, maar dat ging me er niet van weerhouden om ook weer andere dames te versieren. Het trok minder de aandacht, dan je aandacht op een dame te fixeren. Ik had een tactiek en die werkt ieder jaar weer.

---

El Diablo.

---

---

Waarom, dat was het eerste wat Faye zich afvroeg terwijl ze uit de bus stapte. Okay, toegegeven, het jaar daarvoor was niet zo erg gebleken als ze verwacht had, maar alsnog. Ze voelde zich nog steeds wat ongemakkelijk, ook al was ze er 99,97 procent er van overtuigd dat ze toch niet op de lijst zou staan. Veel keuze had ze echter niet. Haar ouders hadden duidelijk gemaakt, dat ze hun financiële bijdrage voor haar kamer zouden stopzetten als ze niet zou gaan. En kamers in New York waren erg duur. Verder wilden ze ook niks meer horen over de lijst. Ze dachten dat ze loog om er onderuit te komen. Dit jaar kende ze in elk geval al wel wat mensen, en ze had Nova, al was ze daar ook erg zenuwachtig over gezien Nova haar internetvriendin was en dit de eerste keer was dat ze zouden meetten. Ze was bang dat Nova haar niet zo interessant zou vinden als op internet, want eerlijk? Ze vond zichzelf niet erg interessant.       Terwijl ze op haar lip beet keek ze toe hoe sommige mensen op de bagage afgingen alsof het Black Friday was in de Apple Store, dus ze wachtte rustig af (ze wilde geen koffers tegen haar hoofd krijgen).       Toen het na enkele minuten eindelijk rustiger was, trok ze haar eigen spullen uit de stapel. Ze had geen idee hoe ze het allemaal mee moest nemen naar de cabin, en ze wilde het ook niet hier achter laten, zeker haar gitaar en keyboard niet, die ze dit jaar goddank wel mee kon nemen omdat ze vanuit New York gegaan was en niet haar ouders woonplaats. Ze hadden haar vorig jaar verboden om haar keyboard mee te nemen, maar ze kon nu lastig enkele weken niet oefenen.       Kleine rugzak op haar rug, gitaartas over haar schouders, keyboard koffer in haar rechterhand, en nu moest ze nog zien hoe ze haar kledingkoffer en weekendtas mee ging krijgen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered