Schrijf jij plot-driven of character-driven? - Stamcafé

Ik las net een recensie over mijn eigen boek, waarin wordt gezegd dat het verhaal plot-driven is in plaats van character-driven. Nu werd er gesteld dat dat eerste onderdoet voor het laatste en dat zette me aan het denken, want het zijn beiden gewoon twee schrijfstijlen zonder dat één van de twee (in mijn ogen) per se beter is.

Nu was ik eigenlijk wel benieuwd hoe jullie schrijven, plot-driven of character-driven? Bedenk jij een plot en laat je je daardoor leiden (waarnaar de personages zich buigen) of laat jij je door personages leiden (dus met veel innerlijke conflicten etc)?

Ik had hier eigenlijk nooit over nagedacht, maar nu ik er op terug kijk is mijn eerste boek inderdaad erg plot-driven (ik had volgens mij ook al alles van tevoren uitgedacht), terwijl in het tweede boek de personages eigenlijk toch de overhand hebben genomen en er veel meer spontane scènes ontstonden..

Every villain is a hero in his own mind.

Ik denk er nooit te veel over na tijdens het schrijven, maar nu ik er zo op terug kijk, is het voor mij meestal het belangrijkst dat een personage op een bepaald punt geraakt. De reis die het personage aflegt op zich is dan minder belangrijk. Dus volgens mij is het dan plot-driven.
Ik werk mijn personages eigenlijk ook niet zo extreem veel uit, meestal echt heel basic zodat ik tijdens het schrijven voldoende ruimte heb om ze te laten doen wat ze willen.

Nu ik dit zo lees ben ik dus eigenlijk gewoon super plot-driven haha

The soul needs autumn.

Ik zou willen zeggen dat ik character-driven schrijf, maar ik denk toch dat ik wel meer naar plot-driven neig. Ik probeer natuurlijk zowel de personages als het plot goed uit te werken, maar ik denk dat ik toch meer aandacht besteed aan het plot.

If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

Oh wauw, hier heb ik eigenlijk nog nooit echt over nagedacht :'D
Plot-driven vermoed ik, omdat ik meestal de verhaallijn wel al op voorhand uitdenk.

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

Ik schrijf nu een verhaal dat is volgens mij Plot-driven. Dat heb ik namelijk al helemaal uitgedacht, en ik moet er echt enorm aan wennen. Het duurde ook heel lang voor ik hier het juiste personage voor gevonden had (':

Normaal schrijf ik namelijk character-driven. Een verhaalidee ontstaat bij mij ook vaak vanuit het character. Als ik het personage maar heb, dan gaat het verhaal ook wel goed komen. Vaak heb ik ook nog geen einde voor het verhaal bedacht, of verandert door wendingen in het verhaal mijn einde steeds weer. Ik had een verhaal waar ik het personage volgde, en een actie deed wat mij het beste leek voor het personage om te doen. Maar daardoor kon mijn hele voorbedachte plot niet meer. Heel handig (':

[ bericht aangepast op 3 jan 2017 - 10:21 ]

It's never gonna happen, Guys.

Bij fanfic sowieso plot driven denk ik. Bij OP twijfel ik. Ik zou willen zeggen dat het een wisselwerking is tussen plot en character. Mag dat ook? Want sommige delen zijn duidelijk plot driven, maar andere delen zijn weer character driven denk ik... Ik vind dit lastig in te schatten eigenlijk.

Happy Birthday my Potter!

Toen ik nog echt schreef, was het beide heb ik de indruk. Ik had wel een punt waar die personages heen moesten gaan, maar het was niet gewoon een reeks van gebeurtenissen. Al was ik veel jonger toen ik schreef en waren de karakters nog niet zo diepgaand en goed uitgewerkt zoals ik dat nu zou kunnen doen. Dus een beetje beiden, maar in het begin zeker wel plotdriven.

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Als ik naar mijn ene verhaal kijk dat ik schrijf zeg ik zeker character-driven aangezien ik het schrijf om het personage niet te laten sterven omdat ik dat zonde van mijn tijd vond. Maar ik bedenk ook mijn situatie rond het personage en alles wat er uitkomt qua schrijven zit vooral in zijn hoofd. Dus ik ga voor character-driven ^^

O mia lost elan. Tu isag elythe.

Ik ben iemand die beide heel erg combineert. Ik wil een plot-driven verhaal, maar het plot heeft te maken door de keuzes van de character, waardoor het ook character-driven is. Er moet wel diepgang in de plot zitten afhankelijk van het personage.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

Ik heb geen idee, eigenlijk. Misschien eens op gaan letten.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Hier heb ik nog nooit over nagedacht, eigenlijk.. Ik vermoed dat ik meer plot-driven schrijf, aangezien ik van tevoren de gehele verhaallijn in mijn hoofd heb en de personages erin verwerk. Maar aan de andere kant zijn sommige van mijn verhalen specifiek gericht op de personages waar het plot omheen gebouwd is. Ik zou zeggen dat ik over het geheel meer plot-driven schrijf, denk ik.

Goed om eens bij stil te staan!

'I respect myself enough to say 'no' to anything that hurts me.'

Character-driven. Mijn verhalen hebben gewoon echt heel zwakke plotlijnen; negen van de tien keer gaat het ook alleen maar over de ontwikkeling van de personages en gaat het verder niet echt ergens naartoe. Ik denk dat je dus allebei wel een beetje nodig hebt, want waar ik kan zeggen dat ik trots ben over hoe ik mijn personages neerzet, moet ik er wel bij zeggen dat je maar een klein beetje scherp hoeft te lezen om erachter te komen dat er eigenlijk geen fuck gebeurt.

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Ik weet niet niet zo goed. Ik vind het ook een hele lastige vraag want mijn plot gaat net om mijn personages, hun contrasten in hun eigen karakter en hun emotionele conflicten zowel inwendig als uitwendig. Dus het is niet zo dat ik een resem aan externe gebeurtenissen heb bedacht en dat mijn personages daar slechts in opereren. Anderzijds heb ik wel heel mijn plot tot op de scène en tot in fijnste puntjes van te voren uitgedacht en moeten ze doen wat ik wil dat ze doen, binnen die scène in plaats dat ik ze echt uit henzelf en spontaan laat reageren. Ik ben eigenlijk niet zo bezig met hun reacties van: ''zou het nu dit zijn of dat'' - ik ken hun karaktereigenschappen en de grenzen van die eigenschappen (wat zijn ze wel en wat zijn ze nu niet zijn). Bij contrastvolle combinaties weet ik perfect waar het ene eindigt en waar het ander begint. Dus zolang hun gedrag binnen de bakens van een eigenschap blijft maakt het mij eigenlijk echt niet uit of ze in een situatie nu volgens de ene eigenschap of volgens de andere zouden reageren. Ik doe gewoon wat me uitkomt en denk eigenlijk weinig na of het nu dit zou zijn of dat. Het enige waar ik op let is: klopt dit met het personage? Of ze nu met de ene zin of met de andere zouden reageren daar ben ik minder mee bezig, ze moeten zeggen/doen wat ik gepland heb op hun eigen manier. Misschien is dat minder characterdriven dan weer, omdat wat ik gepland heb in mijn plot grotendeels bepaald wat ze wel of niet mogen zeggen, onthullen, hoe ze niet mogen reageren want dat gaat tegen mijn plannen in. Maar mijn plannen draaien dan wel weer volledig rond hun innerlijk. Dus ja.
Ik weet niet wat ik ben. Allebei denk ik.

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Character-driven, definitely.
Ik heb er weleens vaker over nagedacht waarom het nou niet lukt een verhaal af te schrijven. Dit kwam ik tegen en ik bedacht me, misschien zit ik daar zo erg mee bezig dat het me niet meer lukt aan spontane scènes te denken, dingen die ze out of the book doen.
      Daarbij, vind ik character-driven wel wat fijner schrijven doordat ik graag bij de karaktereigenschappen wil blijven van een personage. In mijn mening maakt een personage het boek, als ik zijn karakter helemaal om zou gooien klopt er geen mallemoer van.
      Bijv, een stil, verlegen persoon laat ik niet opeens schreeuwen in een volle, bezette bar om een biertje te bestellen.

[ bericht aangepast op 3 jan 2017 - 13:09 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Plot-driven. Hoewel ik niet per se het plot tot op het detail plan, merk ik wel dat elke actie die de personages doen, eigenlijk zijn om het plot te vorderen. Daar is niet per se iets mis mee, maar toen ik wat fanfic schreef, merkte ik dat personages die ik had geleend (ahum, hahaha) toch een stuk levendiger waren en ook een beetje hun eigen wil leken te hebben. Dus als de mensen die character-driven schrijven tips hebben hoe dat te doen, hoor ik het graag!

Rest in Peace, Son of Gondor