[RPG • 300] Crowns & Condoms [Disney] [Speeltopic] - Speeltopics

‘Eyy look what we have here, pretty,’ zei Jones grinnikend en ik keek hem verwonderd aan – mij afvragend wie hij nou pretty vond, mij of de inhoud van de kastjes die hij één voor één open gooide. ‘Come here my dearest loves,’ mompelde hij, terwijl hij flessen rum en whiskey uit de kast pakte. Tegen de inhoud van de kast dus. Ik keek spottend toe hoe hij tegen zijn beste vriendjes stond tee praten en sloeg mijn armen over elkaar heen.
      ‘Ik wist dat je apart was Jones – maar praten tegen voorwerpen is zelfs voor jou raar.’
      ‘Zin om ons lekker zat te zuipen in mijn kamer , of is dat niet royal genoeg voor je ?’ Hij wiebelde speels met zijn wenkbrauwen en hij nam een flinke slok uit één van de vele drankflessen die hij in zijn armen hield. ‘Of heeft madame genoeg gehad aan mijn aanwezigheid.’ Hij zette enkele stappen naar me toe en gealarmeerd zette ik een stapje achteruit om wat afstand tussen ons te bewaren. Mijn ogen gleden naar zijn fingers die mijn kin omsloten en ik keek hem fronsend aan. ‘Cuz that would be a real shame.’ Ik tuitte mijn lippen en duwde zijn arm weg, waardoor zijn vingers van mijn kin gleden.
      ‘Klinkt reuze gezellig,’ zei ik droogjes en nam een fles van hem over, waarna ik er enkele flinke slokken uitnam.
Ik kreunde vermoeid, terwijl ik langzaam uit een diepe slaap ontwaakte. Echter had ik nog helemaal geen zin om op te staan en hield ik mijn ogen stijf dicht – in de hoop dat ik weldra weer in slaap zou vallen. Ik voelde iets warms tegen mijn rug aan, dat dichter tegen mij aankwam liggen en ik gromde wat, terwijl ik protesterend naar achter trapte. Mijn bed. Het 'ding' dat eerst tegen mij aanlag, kwam in actie en trok alle dekens met zich mee. Opnieuw gromde ik en trok de dekens weer ruw naar mij toe. Mijn dekens. Plotseling besefte ik me iets – dit was mijn bed, er hoorde niemand anders in te liggen. Mijn ogen schoten open, echter, voordat ik nog iets kon zeggen of doen, werd ik uit mijn bed verbannen, trok de zwaartekracht aan mij en viel ik met een luide bonk op de grond. Ik kreunde pijnlijk en kwam langzaam overeind, terwijl ik met mijn hand over mijn achterhoofd wreef.
      ‘Verdomme i–’ Ik keek op en zag niemand minder dan Jones voor mijn neus staan. Ik vernauwde mijn ogen wat en keek hem doordringend aan. ‘Wat doe jij hier?’

Jones lachte. Hij lachte, Het lef. Ik keek hem giftig aan en krabbelde overeind, voordat ik me weer liet neerploffen op mijn bed. Hij keek me bedenkelijk aan, terwijl hij zijn kin streelde, hoewel ik betwijfelde of hij ook daadwerkelijk nadacht. Waarmee dan, weet je.
      ‘Even denken, we hebben beide onze kleren aan–’ ik sloeg met een kussen tegen zijn hoofd aan ‘–godzijdank en ik heb een kater van hier tot Tokio dus een toontje lager zou wel fijn zijn, dank je.’ Ik lachte spottend, op een extra hoog volume en sloeg opnieuw met een kussen in zijn gezicht. ‘Dus de enige logische uitkomt is ... Ik had te veel rum op, Ey. ’ Onschuldig haalde hij zijn schouders op. Ik rolde met mijn ogen en gebaarde naar de drankfles op mijn nachtkastje.
      ‘Zover was ik ook nog wel gekomen, Sherlock,’ mopperde ik sarcastisch.
      ‘Daarbij ruikt het hier beter dan in de jongenskamer,’ zei Jones met een speelse grijns al verdween deze alweer snel, als sneeuw voor de zon. Ik keek hem een tikkeltje bevreemd aan, maar kwam toen tot de conclusie dat 'ie gewoon een enorme kater had, net zoals ik. Hij kroop mijn bed uit en mijn ogen bleven even hangen op zijn onderlijf. Hij had alleen een onderbroek aan en nu viel het me pas op dat ik alleen mijn ondergoed aanhad.
      ‘Hey Jones...’ zei ik langzaam en zag mijn jumpsuit, half aan stukken gescheurd op de grond liggen, ‘volgens mij waren we wel hard opweg om... je weet wel te hebben.’