[RPG] [300] A Modern Marauders Christmas Carol [SPEELTOPIC] [2] - Speeltopics

De jongen roept ons nog wat na en ik kan het niet laten om een blik over mijn schouder te werpen. De jongen wijst naar Blake en maakt dan vervolgens het kots-gebaar door zijn vingers half in zijn keel te steken. Tot tien tellen Jase, tot tien tellen... Ik kijk van de jongen weg en laat me gedwee meevoeren door mijn vriendin.
      ‘Moest dat nou?’ Ze drukt een kus op mijn wang. ‘Je hoeft me niet altijd te verdedigen, he? Als je elke jongen in elkaar wilt slaan die mij een slet noemt ben je lang bezig, Jase.’ Een gefrustreerde zucht verlaat mijn lippen voordat ik een vage glimlach weet te forceren.
      ‘Ik zou het zo doen hoor, voor jou,’ zeg ik nonchalant en haal mijn schouders op. Mijn ogen glijden weer door de ruimte en iet wat onrustig haal ik een hand door mijn haren, die een paar tellen nog keurig in model zaten, maar volgens mij nu meer op een vogelnest lijken. ‘Hij moet gewoon niet zo over jou lullen, wat had ik anders moeten doen? Stom glimlachen en het gewoon over mijn kant laten gaan?’ Ik neem haar gezicht beet tussen mijn handen en kijk haar aan. ‘Je bent mijn vriendin ja. En eenieder die het waagt bullshit over jou te praten kan beter dekking zoeken.’ Ik lach zachtjes en druk mijn lippen kort op die van haar. ‘Zijn gezicht was trouwens verdomd hard.’ Ik kijk naar mijn knokkels die een tikkeltje beurs lijken en schud mijn hand wat heen en weer. ‘Een muur slaan was nog minder pijnlijk geweest,’ grap ik en kijk Blake lachend aan.

Ik wil Peter nog wat naroepen, maar voor ik het weet is hij al om de hoek verdwenen en sta ik daar in mijn eentje. Heb ik zojuist mijn date weggejaagd, die nota bene ook nog mijn vriendje is? Way to go Jil. Ik zucht zachtjes en strijk mijn jurk glad, achter hem aan rennen of later naar hem toe gaan? Ik besluit het laatste te doen. Waarschijnlijk is hij naar de Gryffindor Common Room gegaan en ik weet het wachtwoord niet eens. Langzaam loop ik terug naar de Great Hall en ik neem plaats aan de bar. Waarom neem eigenlijk ik nog de moeite dit feestje uit te zitten? In je eentje is de lol aan zo iets als en gala er al snel af. Ik speel wat met het het glas waar zojuist nog een drankje in heeft gezeten en richt me tot de bartender.
      ‘Een refill graag.’ Ik duw het glas haast in zijn gezicht en richt mijn blik op mijn telefoon. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe hij het glas voor me neerzet en ik mompel een bedankje.

CEDRIC
>> what's up babe why meh
<< idk I guess I just upset Peter and was being a dramaqueen and he's high af and walked out on me and merry Christmas btw
>> that's too bad. Never thought Peter would be the stoner type. Guess I have to be wrong sometimes hah. Merry Christmas Jillybean
<< me neither but somebody gave him spacecake as far as I know
>> hmm It was probably a very funny thing to watch. So where are you now?
<< okay yeah it was quite funny, but just a tiny bit. I'm at the bar. Where are you? Is your date boring?
>> I can Come to you later if you like (: Yeah she only likes me bc I am captain and she agrees with everything I say
<< yes I'm super bored and yikes sounds pretty desperate to me, want me to play the psycho gf?
>> oh hell yeah that would be amazing (: I'm at the bar on the left side
<< hahahah okay omw

Ik kijk op van mijn telefoon en kijk onderzoekend om mij heen. Zodra ik het stel vind giet ik snel het drankje achterover. Okay, psycho girlfriend Jil, you can do this. Met flinke stappen marcheer ik op het meisje en Cedric af. Ik tik haar op haar schouder en het meisje draait zich naar me om.
      ‘Wi–’
      ‘Wat doe jij bij mijn vriendje?’ val ik haar in de rede en benadruk het woord 'mijn'. Ik kijk haar haar iet wat intimiderend aan en schenk Cedric een vluchtige knipoog. Gelukkig lijkt deze het meisje compleet te ontgaan. Verward en iet wat verschrikt kijkt ze heen en weer tussen mij en Cedric.
      ‘Je hebt–is dit je–,’ stamelt ze en ik rol mijn ogen.
      ‘Ja ik ben zijn vriendin, en je verdwijnt nu maar beter uit mijn ogen voor ik je wat aandoe.’ Normaliter zou ik dit waarschijnlijk nooit doen, maar mijn alcoholpromilage is volgens mij hoog genoeg om mij de moed te geven een psycho girlfriend te spelen.

Ik werp een blik over mijn schouder, richting Scalett en kijk dan weer afwezig naar de kast. Plotseling realiseer ik me dat het meisje in haar onderbroek in de kamer staat en met grote ogen bekjk ik haar. Verbaasd kijk ik toe hoe ze gewoon zo rondloopt in haar kamer en ik kan het niet laten om zachtjes te lachen.
tab]‘Hier,’ zegt ze en geeft me een shirt en joggingbroek. Dankbaar neem ik ze aan. Ze blijft voor me staan en doet mijn stropdas af, maar mijn aandacht is totaal ergens anders op gevestigd. Op twee dingen, om precies te zijn. ‘Zo weer een kledingstuk van jou geclaimed, mr. Hughes.’ Langzaam verplaats ik mijn ogen omhoog, naar haar ogen.
      ‘Houd maar, wat mij betreft.’ Ik grijns naar haar en pak een rode kanten beha en slip uit haar kast. ‘Ik denk dat ik deze toch nog wat leuker vind dan je rendieronderbroek.’ Ik knipoog naar haar en gooi het setje op haar bed. Vervolgens trek ik mijn overhemd en broek uit, om daarna het witte t-shirt en de grijze joggingbroek aan te trekken. ‘Dat is beter.’ Ik zie hoe ze naar een drankfles grijpt en ik lach zachtjes. ‘Weet je het zeker, River? Misschien kunnen we vanavond eens niet naar de drank grijpen.’ Ik ga weer op haar bed zitten en pak haar hand vast. ‘Kom hier.’ Ik trek het meisje in mijn armen en ga met haar op haar bed liggen. Het feit dat ze halfnaakt is maakt me eigenlijk vrij weinig uit, nothing I haven't seen before. Mijn hormonenhuishouding lijkt daar heel anders over te denken, maar ik probeer dat zo goed mogelijk te negeren.
      ‘I've really missed you, Little Rebel.’ Ik kijk haar aan en glimlach zwakjes. ‘No team rebel without you.’

Blake verstrengelt onze vingers met elkaar en ik zucht zachtjes, terwijl ik naar onze handen staar.
      ‘Bewaar jij je handen nou maar gewoon voor andere dingen...’ Ik kijk weer naar haar op, en een stomme grijns verschijnt er op mijn gezicht. ‘Begrepen?’ Haastig knik ik.
      ‘Zeker weten, ik laat me dat geen twee keer zeggen.’ Ik glimlach naar haar terwijl ik mijn armen om haar middel wikkel. Ondertussen staat ze op haar tenen om het lengteverschil tussen ons te minimaliseren, daar niet van is ze nog steeds een stuk kleiner.
      ‘Want ik hou van je, maar als je vaker mensen af gaat tuigen moet ik dat misschien wat bijstellen...’ Ik stop eigenlijk met luisteren wanneer ze ‘ik hou van je’ heeft gezegd. Ik kijk haar iet wat overdonderd aan en weet even helemaal niets gepast te antwoorden. Misschien is het dan ook maar goed dat ze haar lippen op de mijne drukt, en ik voorlopig niets hoef te zeggen. Ik trek haar wat dichter tegen me aan en beantwoord haar kus. Automatisch zakken mijn ogen dicht, gelukkig maar, anders zou ik zo'n creep zijn die tijdens het zoenen zijn ogen open houdt. Dat is toch eng? Mijn gedachten slaan op hol, terwijl die vier woorden door mijn hoofd echoën, als het gejodel van een jodelaar in de Alpen. Prachtige vergelijking. Blake Sophia Haynes, het meisje dat meestal overkomt als een meisje zonder emoties heeft zojuist gezegd dat ze van me houdt. Als je dat geen mijlpaal kunt noemen, dan weet ik het ook niet meer. Blozend trek ik me een stukje terug,
      ‘Ik hou ook van jou,’ ik grijns en druk mijn lippen vlugtig op die van haar. ‘maar dat wist je al,’ fluister ik tegen haar lippen aan. ‘En ik zweer plechtig dat ik voorlopig niemand meer fysiek iets aan zal doen.’

Blake slaat al gauw twee shotjes achterover en ik kijk haar een beetje irnoisch aan, voordat ik er zelf ook eentje neem.
      ‘Wat zei je ook alweer aan het begin van de avond?’ Ik neem de tweede en trek mijn wenkbrauw naar haar op. ‘“Ik ga vanavond niet drinken” kan ik me nog vaag herinneren.’ Ik prik haar plagend in haar zij en ik wikkel één arm weer om haar middel. ‘Dus... Wat zullen we doen? Want zo aan de kant staan op een feest is een beetje nutteloos, vind je ook niet?’ Ik lach zachtjes en neurie zachtjes mee met het liedje wat nu op staat. ‘Ik neem aan dat je geen zin hebt om te dansen, toch?’ Ik kijk haar vragend aan en druk een kus op haar wang. ‘Ik vind het trouwens wel leuk, jij die “ik hou van je” zegt, zeg het nog eens?’ grap ik en plant een kus op haar lippen. Goh wat zijn we toch heerlijk klef aan het zijn. Van mijn kant viel het wel te verwachten, ik ben nou eenmaal best wel een softie – and proud of it – maar Blake is een ander verhaal. Niet dat ik het erg vindt. De vier woorden die ze kennelijk aan haar woordenboek heeft toegevoegd, geven me ook elke keer weer een soort gelukzalig gevoel. Zie je wel, een softie. Subtiel lees ik mee over Blake's schouder met het debiele gesprek dat ze aan het voeren is met Sirius en Scarlett. ‘Soms vraag ik me af waarom je in God's naam vrienden bent met die twee. Aan de andere kant, ik ben niet veel beter volgens mij.’ Ik grinnik een beetje. ‘Maar echt waar? Eating cum?’

Voor ik het weet voel ik hoe Scarlett haar lippen eerst zachter, maar daarna iet wat ruwer op die van mij drukt. Het voelt vreemd, om haar weer te zoenen, doch vertrouwd. Iets wat niet zo gek is, hoevaak hebben we ons wel niet in een dergelijke situatie begeven? Volgens mij is het antwoord niet zo moeilijk: vaak. Deze keer voelt echter anders, wellicht omdat we ruzie hebben gehad? Omdat er iemand anders op mij wacht? Iemand anders die ik misschien, heel misschien toch wel een beetje leuk vind? Een heel klein beetje? Mijn gedachtengang is een warboel, terwijl ik uit automatisme Scarlett's zoen gretig beantwoord, haast alsof mijn leven ervan afhangt. Okay, misschien iets minder gretig dan dat, but you get the point. De alcohol in combinatie met de wiet die ik op heb zorgen ervoor dat mijn hoofd één grote waas is van gezichten, woorden en gebeurtenissen. Op een gegeven moment kan ik Scarlett amper nog onderscheiden van Lana. Is dat fout? Waarschijnlijk. Uiteindelijk besluit ik daarom ook maar om te stoppen met denken, en in plaats daarvan gewoon te doen, zoals ik altijd heb gedaan. De makkelijkste weg opzoeken. Mijn ene hand glijdt langs de zijkant van haar lichaam naar beneden en ik laat 'm weer rusten op haar kont, om haar vervolgens dichter tegen me aan te trekken. De andere laat ik schaamteloos over de rest van haar lichaam glijden en ik bijt zachtjes op haar onderlip. Desalniettemin blijt Lana door mijn hoofd spoken. Of is het Scarlett? De verwarring maakt me een beetje zenuwachtig, ook al laat ik daar niets van merken. Vanbinnen voer ik een tweestrijd met mezelf en je kunt vast al raden dat het gaat om Scarlett en Lana. Je hebt wel een talent ontwikkeld om het jezelf onnodig moeilijk te maken, Hughes, schiet er door mijn hoofd. Yap, het is één van mijn specialiteiten.

Ik ben er helemaal stil van. Ik kijk Blake schaapacthig aan terwijl ik het concept 'vriendschaps-telepathie doormiddel van seks' even goed tot me door laat dringen. Op zich klinkt het idee nog niet eens zo belachelijk, maar om het te doen met Sirius en Scarlett voelt gewoon fundamenteel raar. Gewoon heel raar.
      ‘Dat ka–dat is zeer zeker een heel bijzondere manier om je vriendschap te uiten,’ concludeer ik uiteindelijk en begin dan te lachen, eerst als een soort gegrinnik en dan proest ik het gewoon uit, who cares. ‘Ik vind dat we dat sowieso eens een keer moeten proberen...’ zeg ik, terwijl ik stuk ga, ook al is het niet eens zo grappig. Ik houd me overeind aan het blad van de bar en pink een traantje weg. Huilen van het lachen, weet je wel. ‘Bedoelde ze dan ook in dezelfde kamer, of dat nog net niet? Want dat noem ik nou een geheel nieuwe manier van intiem zijn,’ weet ik uit te brengen tussen het lachen door. Uiteindelijk komt mijn eenmanslol-sessie tot een einde en subtiel trek ik mijn gezicht weer in de plooi. Droogjes schaap ik mijn keel. ‘Met alle respect naar je vrienden toe, hoor Blakie, maar ze zijn inderdaad een oversekst zootje door hormonen gedreven sukkels. En ik dacht dat ik raar was, nou als ik raar ben, wat zijn zij dan?’ Ik lach zachtjes. ‘Hoe dan ook, hebben jullie het ook nog over iets anders gehad, of was dat het?’ vraag ik nieuwsgierig. Mijn blik valt op een groepje – hoogstwaarschijnlijk – derde jaars Hufflepuffers die meeluisteren, en overigens weinig moeite doen dit te verbergen. ‘Hey, dit is niet voor jullie oortjes bedoeld,’ zeg ik en meteen draaien alle jongens tegelijk hun hoofd weg.