[MSV] Curfew - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 aug 2016 - 9:33 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Isabelle trok haar wenkbrauw op toen Lexa zie dat ze haar erbuoten had moeten houden. Nu was dat misschien wel zo, maar dat had ze wel gedaan en dus had ook zij hier haar oordeel in. Ze pakte de medicijnen van het tafeltje waar Lexa ze had neergegooid. Haastig zocht ze naar de paracetamol, ze had het blauw pakje in haar hand en nam er snel een paar in met een grote slok water. Paracetamol helpt tegen alles hield ze zichzelf voor. Waarna ze opstond en half strompelend Lexa volgde naar de badkamer.
"Lexa als je me er niet bij had willen hebben dan is dat nu mooi te laat, ik ben onderdeel van de vergiftiging en ik help je dus ook gewoon uit de shit" Isabelle sloeg vastberaden haar armen over elkaar. Dit was haar mening en ze zou bij haar standpunt blijven wat er ook zou gebeuren. Ze zou Lexa helpen in alle mogelijke opzichten en daarnaast ook een uitweg zoeken uit dit strafkamp.
"Lexa ik bedoelde niet dat we Billy gingen manipuleren, ik probeerde te zeggen dat hij echt wel slim genoeg was om zijn mond te houden, hij kan ook wat slagen krijgen als ze erachter komen dat hij het al wist. We komen hier samen uit, oké." Ze glimlachte naar het meisje, deze keer ging het al wat beter al deed haar kaak nog wel een beetje pijn. Ze trok de kleren die ze op de badkamer had gelegd mee en liep toen naar haar eigen kamer. Deze kleren zou ze niet meer dragen, ze ging op zoek naar iets wat haar blauwe plekken beter zou verbergen. Ze stuite op een zwarte broek en een zwart trui. Ze haalde haar schouders op hier zou het maar mee moeten doen. Het meisje schoot in haar kleren en trok een paar gymen aan. De meerderheid van haar blauwe plekken zouden onder haar kleding verdwenen zijn. Ze voelde aan haar hals die ook wat opgezwollen was, snel pakte ze een wit sjaaltje uit de kast en knoopte deze om haar nek heen. Het zag er belachelijk uit, het was bij lange na niet koud genoeg voor een trui en sjaal, ze deed de sjaal weer uit en besloot dat het goed was zo. Ze kamde haar blonde haren en liet ze precies zo vallen dat de bult op haar kaak bedekt was. Ze was klaar om op pad te gaan, snel liep ze naar de woonkamer waar ze naar Lexa riep dat ze klaar was om te gaan. Het enige wat ze nu nog hoefde te doen was wachten op Lexa de rest zou wel goed komen.

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Allen en Tyler werkte zwaar op zijn zenuwen, waar sloeg dat in godsnaam allemaal op? Billy rukte de sigaret uit de mond van Tyler en deed hem tussen zijn eigen lippen. ‘’Allen, raak me niet aan,’’ voegde hij daar aan toe en keek even toe hoe Anne hem voor iedereens ogen grandioos afwees.
Dus ineens wou ze vreselijk graag ontbijt– Billy in ieder geval niet; hij had geen honger en stak de sigaret aan. Het waren hun zaken allemaal niet wat hij deed in zijn vrije tijd, of in zijn badkamer.
      Toen Bas binnen kwam lopen gingen de meeste blikken naar hem maar niemand durfde echt wat te zeggen, het duurde niet lang voordat Jazmin ook binnen kwam lopen. Wat een verassing.
Hij zuchtte geërgerd en zag in zijn ooghoeken dat de staafmixer aan Allen werd overhandigd en dat Anna verkondigde fruitsap te gaan halen; het was ook vrijwel logisch dat Billy niet aan Lucia ging vertellen waar Anna heen was.
      ‘’Ik ga haar wel even zoeken,’’ mompelde hij met de sigaret nog tussen zijn lippen geperst terwijl hij de trap afliep in de kelder, het was donker, koud en benauwd. Billy drukte dan ook een lichtje aan die wat schemerig licht afgaf op de trap, ‘’spelen we verstoppertje? Je zit me maar te vermijden,’’ sprak hij en lachte zachtjes, ‘’kan ik je helpen zoeken naar die fruitsap?’’Hij stapte nu de trap af en Billy liep de kelder in richting Anna.

Everything is illuminated by the light of our past.

Allen was een beetje teleurgesteld in Billy's reactie. Hij had verwacht dat hij terug zou bijten, of zelfs een klap uitdelen, maar nee, het enige wat hij zei was dat Allen hem niet moest aanraken. Wie zei zoiets? Allen haalde zijn wenkbrauw even op, waarna er een grijns op zijn gezicht te voorschijn kwam.
      Allen keek Anna even verbaasd aan toen ze aan hem vroeg de mixer aan te zetten, waarna ze direct ook weggelopen was. "Maar.. Ik weet niet eens hoe dat ding werkt," zei Allen en hij zuchtte even diep, fijn. "Anna!" riep hij nog en zijn humeur verslechterde, wat alleen maar erger werd toen die klootzak van een Billy erachteraan ging. Snapte hij het woord nee dan echt niet? Allen staarde hopeloos naar de mixer. Hij hoorde enkele mensen binnenkomen en draaide zich om naar de rest. "Anna is wat ingrediënten halen Lucia, die komt zo wel terug."
      Niet veel later kwam Jazmín ook binnen en hij trok haar - zodra ze dichtbij genoeg was - naar hem en de mixer toe. "Vertel mij eens hoe die mixer aanmoet als je dat weet," zei Allen tegen haar en hij tikte met zijn vingers op de bar. Hij kon natuurlijk ook Anna's naam roepen. De gedachte dat zij daar alleen met Billy was zinde hem niet zo. "Ik kan het ook wel gewoon aan Anna vragen trouwens," mompelde hij.

That is a perfect copy of reality.

Ze hoorde wat Isabelle te zeggen had, normaal gesproken zou Lexa die vastberadenheid toejuichen - maar nu vond ze het een van de meest irritante kwaliteiten die haar vriendin bezat. Lexa draaide zich om en keek Isabelle aan. "Ik - ik kom na het douchen hier op terug," zei Lexa gehaast en ze ging de badkamer in.
      Eenmaal in de badkamer leunde ze tegen de deur aan en probeerde ze zichzelf rustig te krijgen. Ze kleedde zich uit, waarna ze in de douche sprong. "Er gaat niks gebeuren, hij weet van niks," mompelde ze tegen zichzelf. Ze sloot haar ogen even en liet de stralen van de douche op haar lijf terechtkomen. Wat precies zou ze tegen Isabelle gaan zeggen? Ze wilde haar vriendin niet beledigen.
      Ongeveer een kwartier later kwam Lexa weer de badkamer uit, verhuld in een handdoek en ze liep naar haar kamer om wat kleding aan te trekken. Het interesseerde haar op dit moment niet echt hoe het eruit zag - ze had belangrijkere dingen om zich zorgen om te maken. Een daarvan was het verloren flesje gif. Lexa zuchtte even, waarna ze haar kamer uitkwam en direct naar de woonkamer ging. Isabelle had namelijk gezegd dat ze daar zou wachten. Zodra Lexa haar in zicht had liep ze naar haar toe, waarna ze Isabelle meetrok naar haar kamer.
      "Maak je geen zorgen, we gaan zo naar die andere woonkamer toe - ik moet alleen even wat tegen je zeggen," zei Lexa en ze sloot de deur achter zich. Lexa liep rondjes door de kamer en voelde zichzelf een beetje trillen. Ze wist niet goed hoe ze dit moest gaan zeggen? Moest ze gelijk gaan schreeuwen? Lexa keek Isabelle aan en haalde diep adem, waarna ze begon met praten.
      "Het spijt me heel erg voor wat ik ga zeggen, maar-" begon Lexa zachtjes. "Maar je gaat je buiten deze chaos houden - hoor je me? Je hebt alleen onder dwang dat voorwerp voor mij gehaald en verder heb je er niks mee te maken. Ik wil je er niet meer over horen. Je bent onschuldig. Ik ga hier alleen doorheen komen," zei Lexa terwijl ze steeds harder was gaan praten. "En het kan me niets schelen als je het er niet mee eens bent - dit is hoe het gaat zijn! Hoor je me?" riep Lexa uiteindelijk en ze liep weer naar de deur, trok deze open en draaide zich nog een keer om.
      "Alleen op deze manier kan ik je beschermen, ik heb vanochtend ook al gefaald," zei ze en ze sloot de deur achter zich. Ze verliet het huisje en stopte niet voor Isabelle. Misschien zou het nu tot haar doordringen dat Lexa niet wilde dat zij er nog deel van was. Isabelle dacht misschien wel dat ze deel was van de vergiftiging, maar het is altijd al voor het grootste deel Lexa's plan geweest.
      Lexa naderde de villa en stapte naar binnen, waarna ze de bar-keuken-woonkamer ruimte binnenliep, Bas al zag staan, haar hoofd snel afwendde en hier wachtte op wat er komen ging.

[ bericht aangepast op 2 sep 2016 - 14:27 ]

That is a perfect copy of reality.

Isabelle keek Lexa verbaasd aan. Het was duidelijk dat ze dit alleen af wilde maken, maar toch kon Isabelle haar niet voor alles laten opdraaien, dat zou niet fair zijn. Toch knikte ze toen Lexa haar boodschap duidelijk had gemaakt. Ze had besloten dat het misschien beter was om Lexa het alleen te laten doen, maar als er iets gebeurde met het meisje dan zou ze die belofte verbreken. Dan zou ze het meisje weer steunen, zoals ze daarvoor ook had gedaan. Al werd ze nog twintig keer geslagen. Isabelle verliet het huisje iets na Lexa met haar nog steeds manke been probeerde ze zo normaal mogelijk te lopen. Wat naar haar idee goed ging tot haar blik op haar eigen schaduw viel een zucht verliet haar mond. Ze probeerde het nog een keer en nog een keer tot ze eindelijk een loopje had gevonden dat nog het meeste leek. Isabelle zou zichzelf niet laten kennen zelfverzekerd liep ze naar binnen naar de woonkamer toe. Haar nieuwe loopje zag er dan wel beter uit het ging ook met veel meer pijn gepaard. Ze klemde haar kaken stijf op elkaar en was blij toen ze even kon staan. Ze keek om zich heen wie er al allemaal waren en ze besloot om naast Emilia neer te ploffen.
"Hee" mompelde ze naar het meisje en ze wierp haar een miniscuul glimlach je toe, de enige waarbij haar kaak niet vertrok van de pijn. Ze vestigde haar aandacht voor haar op een tafel. Op deze tafel stond een vaas met een bloem erin een witte pioen, haar lievelingsbloem.

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Mijn brein breint zoals het breint.

Ergens wilde Jazmín een keer grommen naar degene die haar aan haar arm terug trok, zodra ze de keuken voorbij liep. Ze wilde zo graag even een momentje voor zichzelf, waarin ze zich kon opfrissen en aankleden ( misschien zelfs haar bed in duiken om zich te verstoppen onder de dikke dekens terwijl ze een dutje poogde te doen), maar dat werd haar duidelijk niet gegund — hetgeen wat haar humeur niet veel beter besloot te maken. Het scheelde echter deels dat het Allen was die haar aan haar arm terug de keuken in getrokken had; een van de weinige in het huis die haast alles kon doen zonder dat ze er kribbig van werd, al had ook dit natuurlijk zijn grenzen.
      Bij het zien van de moeilijke uitdrukking op zijn gezicht terwijl hij naar de mixer staarde moest Jazmín warempel haar best doen om niet in een lachen uit te barsten; wat zich vermoedelijk nog eens kon resulteren in een hysterische lachbui, puur vanwege de vermoeidheid en haar stijve lichaam, evenals de zorgen. Allen keek haast letterlijk alsof het ding een gevaarlijk iets was, waarvan hij niet wist hoe deze uit te schakelen voor het hem zou aanvallen. “De meeste mensen zetten dit soort machines aan door op het aan-knopje te drukken,” reageerde de brunette licht vermakelijk doch nuchter en trok daarbij een zoete snoet die overduidelijk aangaf dat ze hem plaagde. Vervolgens drukte ze op het knopje, waarop de mixer een herrie begon te maken alvorens ze hem weer terug uitzetten.
      “Zo dus.” Met een flauwe glimlach keek ze naar haar beste vriend op en hield haar hoofd een tikkeltje schuin. “En waarom hebben we dit dan niet aan Anna gevraagd?” vroeg ze vervolgens en liet haar poelen kort een keer rond glijden om tot de conclusie te komen dat de desbetreffende dame niet in de keuken aanwezig was. “Of was je daar te soft voor?” Jazmín kon het niet laten de opmerking te maken, daar ze zijn eerdere reactie jegens Isabelle uitermate zacht vond — ze had hem eerder een van de meiden zien aanspreken en dat was vele male erger dan hoe hij gisteren de desbetreffende dame trachtte te corrigeren — en wist dat als Allen iets wilde hij er ook voor zorgde dat hij, of dus een ander, het gedaan kreeg.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Angstig draaide Anna zich om toen ze Billy's stem hoorde. Hij weer.
"Uhm," stotterde ze ongemakkelijk, terwijl ze haastig om zich heen keek op zoek naar fruitsapflessen. "Ik vind ze wel." Ze lachte flauwtjes en probeerde op een meter afstand van Billy te blijven. Haar hart ging als een gek tekeer en ze hoopte dat ze zo snel mogelijk weg kon. Plotseling zag ze in haar ooghoek de bekende oranje doppen staan. Ze kon wel een vreugdedansje maken.
"Ah! Gevonden!" zei ze triomfantelijk en ze nam een pak van zes flessen in haar armen. Net op dat moment dacht ze Alllen haar naam te horen roepen. Ze was niet helemaal zeker, maar het had er zeker wat van weg.
"Hier. Draag jij ze even naar boven voor me?" vroeg Anna snel, terwijl ze het pak flessen al in zijn armen duwde. Ze snelde weer naar boven. Ergens verbaasde het Anna wel dat de keuken nog heel was én het beslag was gemixt. Mits dan de hulp van Jazmin.
"Te soft waarvoor?" vroeg Anna aan het meisje, want ze had nog net de laatste vraag kunnen opvangen en mengde zich ongegeneerd in hun gesprek. Ondertussen struinde ze de kamer af, maar ze leek Bas even niet te zien. Oef.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lucia rolde met haar ogen. Kon Tyler gewoon geen duidelijk antwoord geven ? "Geweldig." Zei ze sarcastisch aan Tyler. Ze keek even naar Billy maar wist dat het beter was dat hij niet degene was die Anna vond.
Lucia knikte naar Allen en ze hoefde niet langer te wachten tot het meisje weer terugkwam. "Anna, eindelijk. Ik wou je gewoon even verwittigen dat iedereen binnen een halfuur -waarschijnlijk minder nu- in de woonkamer van de jongens moet zijn." Zei het meisje fluisterend, zodat alleen Anna het zou horen. Ze negeerde Jazmín compleet. "En ik denk dat het beter is dat we dat ook doen, na wat er daarstraks is gebeurd met Isabelle." Voegde ze er voorzichtig aan toe toen ze Bas zag aankomen.

[ bericht aangepast op 3 sep 2016 - 9:18 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Billy kreeg in plaats van wat hij wilde zes flessen fruitsap in zijn handen gedouwd, hij vloekte even binnensmonds maar was niet snel genoeg met reageren want Anna was al weer verdwenen. ''Verdomme, Anna!'' Riep hij nadat er een fles uit zijn handen viel en vervolgens de rest ook. Hij gooide er een kwaad tegen de muur en ijsbeerde even voordat hij naar de troep keek, hij had er weer een behoorlijke rotzooi van gemaakt.
Uiteindelijk kwam hij naar boven gelopen en zijn ogen gingen door de kamer heen, Billy trok even aan Anna haar arm en knikte naar beneden, ''ruim jij het even op?'' Hij was er nu wel klaar mee, Anna gaf maar niet toe maar Allen was hier en hij was gedoemd om een klap te krijgen van haar ware liefde. Billy heeft nooit begrepen waarom hij zo lief tegen haar deed.
      Zijn oog viel al gauw op Jazmin aangezien die recht voor zijn neus stond en hij duwde tegen haar aan met zijn schouder, ''moet jij niet even een douche nemen joh? Je stinkt niet eens naar je eigen kots.'' De woorden van Lucia had hij nog net opgevangen maar Billy reageerde niet, Bas zocht het maar lekker uit want Billy was van plan zijn eigen plan te volgen en nog even een bad te nemen; aangezien dat de enigste plek was waar hij zich echt fijn voelde en hij nu in een vreselijke dip zat en nog wel wat van dat spul kon gebruiken.

Everything is illuminated by the light of our past.

Emilia keek opzij toen Isabelle naast haar kwam zitten. "heyy" antwoordde Emilia als antwoord op de begroeting van Isabelle. "Gaat het met je?" Vroeg Emilia bezorgd. Haar blik ging naar de bult op haar kaak. Oehh die moet pijnlijk zijn dacht Emilia.

Sometimes it's hard, but I will never give up.

Isabelle keek weer met dezelfde glimlach naar het meisje.
"Ik voel al bijna niks meer" antwoorde ze. Wat had Emilia eraan gehad als ze vertelde dat ze niet eens pijnloos kon lopen, niets en dus vertelde ze gewoon dat alles goed was. Zolang ze zat voelde zich ook goed, die blauwe plekken waren alleen te openlijk zichtbaar waardoor niemand haar zou geloven.
"Weet jij hoelang we nog moeten wachten want ik heb nog wel wat andere dingen te doen" ze zocht haar woorden kieskeurig om te verkomen dat ze er één verkeerd woord uitfloepte. Ze vestigde al haar aandacht weer op de bloem voor haar. Waar was Catherine eigenlijk, ze had het meisje de hele dag nog niet gezien. Snel ging haar blik de ruimte rond, maar ze zag het meisje nog niet staan. Een tikkeltje bedroefd liet ze haar hoofd weer hangen. Catherine was één van de weinig criminelen die ze wel mocht, waar ze zelfs bevriend mee was. Ze baalde er dan ook van dat ze het meisje nergens zag.

[ bericht aangepast op 5 sep 2016 - 17:26 ]

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Allen zijn gezicht kreeg een zuurdere uitdrukking toen Jazmin hem begon uit te lachen. Hij rolde zijn ogen toen het meisje naast hem de mixer aanzette en tegen hem zei dat de meeste mensen de aan-knop gebruikten om zo’n apparaat aan te zetten.
      ”Wie zegt dat elke mixer zo’n aan-knop heeft Jázzie?” snauwde Allen naar haar, vooral de nadruk leggend op de bijnaam die hij haar zojuist gegeven had. Hij was niet geamuseerd. Niet veel later vroeg Jazmín aan hem waarom hij het Anna niet had gevraagd. Ze stelde vast dat hij te soft was en hij wilde net reageren toen Anna weer boven kwam, Billy niet veel later volgend.
      Allen keek even Anna aan. “Ik zou te soft zijn en daarom niet even aan jou gevraagd hebben hoe dit ding aanmoet,” zei Allen, waarna hij zich wendde op Jazmín. Hij sloeg haar uit het niets tegen haar wang aan.
      ”Nog steeds te soft?” vroeg hij aan haar en een grijns werd gevormd op zijn gezicht. Allen keek even snel naar Billy en rolde zijn ogen toen hij weeral Anna’s aandacht leek te willen. “Excuseer,” zei hij snel tegen Jazmín, waarna hij naar Billy toe beende en hem een stoot tegen zijn gezicht gaf.
      ”Ruim het zelf maar op - je bent toch al een stuk vuil,” snauwde Allen. “Blijf bij haar uit de buurt wil je?” Het klonk meer als een commando dan een vraag en hij duwde Billy in de richting waar hij net vandaan was gekomen.

[ bericht aangepast op 6 sep 2016 - 16:49 ]

That is a perfect copy of reality.

Jazmín zag de tik die Allen haar gaf niet aankomen, waardoor ze voor een paar tellen verrast naar haar beste vriend staarde alvorens deze besloot Billy een stoot recht in zijn gezicht te geven. Echter was het geduld van de brunette op en hoewel ze veel van Allen pikte — wat andersom wellicht net zo kon zijn — was haar grens nu bereikt.
      ”Nee Allen dat heeft niet alleen daarmee te maken,” knauwde ze hem toe alvorens ze naar hem toe was gelopen en haar hand recht in zijn gezicht liet neerkomen. De andere meisjes mochten dan niet in dezelfde positie als Jazmín verkeren, de brunette liet zich niet zomaar slaan; door niemand niet. Met fonkelende poelen staarde ze naar hem op. “Of ben je vergeten hoe Isabelle gisteren met je aan de haal ging? De meisjes gaan op deze manier met je aan de wandel, vriend. Mij een tik verkopen zal daar niets aan veranderen.”
      Na deze woorden had de Spaanse het gehad. De keuken dreigde te veranderen in een vechtscene en daar had ze niet de behoefte aan. Met een gloeiende wang van de tik die ze had gekregen beende ze langs hem, Anna en Billy af. “Zou jij je gezicht niet eens schoonmaken?” beet ze Billy toe doelende als reactie op de woorden die hij eerder tegen haar had uitgesproken, en beukte met haar schouder tegen hem aan. “Je zit onder je eigen bloed, viezerik.”
      Na deze woorden verliet Jazmín de keuken zonder nog één keer om te kijken. Ze had een douche nodig, en iets wat als boksbal mocht dienen.

[ bericht aangepast op 6 sep 2016 - 17:13 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Billy was nogal geschokt over wat voor zijn neus gebeurde, Allen had Jazmin een tik verkocht en het was niet de bedoeling dat wij ook nog eens tegen elkaar zouden keren maar hij maakte het er erg naar. Billy voelde enkele seconde later een tik tegen zijn kop en hij zag voor enkele seconden sterretjes maar probeerde zich te hergrijpen.
      Toen Jazmin hem nog eens aantikte met haar schouder en haar woorden bij hem binnenkwamen liet hij gefrustreerd een hand onder zijn neus schieten om het bloed weg te vegen. Hij was behoorlijk kwaad nu maar een scene schoppen was veel te onhandig nu. Billy liet zijn blik van Allen en weer naar Jazmin gaan voor hij achter haar aanstapte, hij verhoogde zijn tempo zodat zij hem zou horen; ''kom dan, puta.''

Everything is illuminated by the light of our past.