[MSV] Curfew - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 aug 2016 - 9:33 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Billy sloot zijn ogen kort even en schudde zijn hoofd, ''Lexa, nee.'' Zijn oog viel al gauw op het meisje dat tegen de bar in slaap was gevallen, Jazmin. ''Verdomme wat doet zij hier? Waar is Bas?'' Hij keek nu naar Lexa en toen weer terug, hij schudde Jazmin snel en krachtig even heen en weer.

z'n shitty stukje ben zo moe maar wou toch reageren

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 21:46 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

Emilia werd wakker van het harde geluid en vloog overeind. Ze keek om zich heen en zag dat de meeste meisjes nog sliepen. Een paar bedden waren leeg. Ze stapte naast haar bed en liep in haar zwarte satijnen nachtjapon naar de deur waar het geluid achter vandaan kwam. Ze keek door de kier en liep naar binnen. "Bas wat is er allemaal aan de hand? Isabelle wat is er met hem?" Zei Emilia verbaasd.

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 21:55 ]

Sometimes it's hard, but I will never give up.

Isabelle keke even op zij. Emilia was naast haar komen staan.
"Het enige dat ik weet is dat hij gisteren heel misselijk was en dat ze denken dat de ontvoerden misschien iets in het eten hebben gestopt" ze zei het aarzelend maar wist heel zeker dat Bas om die reden hier was. Waarom wou hij die muziek nou niet uit zetten, ze had zonet in Emilia' oor moeten schreeuwen dat is toch niet normaal.
Boos stapte ze naar Bas toe en rukte de afstandbediening uit zijn handen en zette de radio uit. Hier kon ze echt pissig om worden.
"En geef hier nou maar eens een heel goed excuus voor" ze was ziedend.

"The stars replaced the emptiness of my heart."

"Iets in zijn eten gedaan?" Zei Emilia ongelovig. Wie doet nou zo iets. Ze keek naar Isabelle die boos op Bas afliep en de radio uitzette. Ohoh dacht Emilia, als Isabelle niet oppast wordt Bas zo echt laaiend. Hij ziet er al aardig opgefokt uit.

Sometimes it's hard, but I will never give up.

Ruw werd haar lichaam heen en weer geschud en meende ze vaag stemmen te horen. Jazmín kreunde licht in haar ontwakende slaap. Zachte, protesterende grommen en onverstaanbare woordjes verlieten sporadisch een keer haar lippen terwijl ze zich slaapdronken overeind duwde en de aanvallende handen van zich afsloeg. Haar hele lichaam leek zeer te doen; de zijkant van haar gezicht voelde aan alsof deze een ontmoeting met een betonvloer had gehad, haar nek en rug leken stijf, waardoor haar spieren protesteerde bij het overeind komen. Lichtelijk versuft gaapte ze en wreef de slaap uit haren ogen alvorens ze besloot haar nog duffe poelen rond te laten glijden.
      Heel even fronste ze licht, tot de gebeurtenissen van afgelopen nacht haar hoofd binnen sijpelde. Alsof ze een klets koud water in haar gezicht gekregen had, veerde ze overeind. Nu pas merkte ze op dat haar lichaam zo pijnlijk aanvoelde doordat ze daadwerkelijk tegen de muur aan, en op de grond, in slaap was gevallen - enkele meters van de wc verwijderd waar ze Bas had achtergelaten.
      Meerdere malen had ze hem vannacht horen over overgeven, maar hoe graag ze ook gewild had, ze was niet in staat geweest dichterbij hem te komen vanwege haar zwakke maag wat dat betreft. Het was daarom dan ook dat de brunette vanop een afstandje besloten had hem in de gaten te houden zodat ze hem kon helpen wanneer hij zou roepen, of net wat nodig zou zijn. Klaarblijkelijk was dit echter niet gebeurd en moest Jazmín ergens een keer in slaap gedommeld zijn.
      Met een chagrijnige blik keek ze eindelijk op naar degene die haar had wakker gemaakt: Billy. En als klap op de vuurpijl stond Lexa er ook nog eens achter. “Oh, geweldig dit,” mopperde ze en woelde met haar handen door haar haren heen. “De volgende keer mag je wel iets vriendelijker zijn als je iemand wakker maakt, Billy.” Haar humeur was uitermate slecht - wat veroorzaakt was door een combinatie van verschillende dingen. Flauwtjes duwde ze hem aan de kant, waarna ze besloot op zoek te gaan naar Bas.
      ”Heeft iemand hem gezien?” bracht ze uit, doelend op de jongeman, terwijl ze naar de wc liep en trok de deur met ietwat aarzeling open - om hem vervolgens leeg aan te treffen. Echter hing de zure geur van kots in het kleine kamertje, wat haar direct terug deed draaien nog voor haar maag een poging kon doen om in opstand te komen; de blik die ze kort in de pot had geworpen gaf haar haast medelijden met degene die dat mocht gaan opruimen.
      ”Hij is niet in de wc. . “ Bedenkelijk liep Jazmín terug naar de bar en vroeg zich voor een paar tellen af waar de jongeman heen gegaan zou zijn. Meerdere malen had ze afgelopen nacht gedacht aan wat er gebeurd was, maar een precieze vinger kon ze er niet opleggen; wilde ze daaruit komen dan zou ze hem toch echt eerst moeten vinden. Het was de loeiharde muziek vanuit het huisje van de meiden die haar aandacht uiteindelijk wist te trekken en doordat ze besloten had een kijkje te nemen, vond ze de jongeman al gauw.
      Licht kromp ze ineen zodra ze de deur naar het vertrek opende. Als ze gedacht had dat zijzelf een humeur had om op te schieten, dan viel deze in het niets bij die van Bas. Met een dodelijke blik zat hij in de zetel en terwijl verschillende meiden hun kamers uitkwamen, sloeg Jazmín haar handen over haar oren om het geluid wat te dempen. Op datzelfde moment zag ze hoe Isabelle de afstandsbediening uit Bas zijn handen rukte om de TV uit te zetten en een sneer zijn kant in wierp.
      Daar de brunette niet vergeten was hoe de dame in kwestie de avond van te voren tegen haar gereageerd had en ze het nodig vond de brutale aap uit te hangen, beende Jazmín er in enkele passen stevig op af. Resoluut greep ze diens arm hardhandig beet en trok ze haar bij Bas vandaan, waarna ze met haar vingers Isabelle’s kin stevig beetpakte zodat deze gedwongen werd haar aan te kijken. Het interesseerde Jazmín niet dat ze de jonge vrouw weleens pijn kon doen, tenslotte was dit nog altijd beter dan de klap die ze haar liever had willen verkopen.
      “Beter ga je nu echt eens letten op je woorden, Isabelle, of was ik gisteren niet duidelijk genoeg?”

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 22:27 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Lexa stond er een beetje op de achtergrond bij en maakte ook geen aanstalten om weg te gaan toen Billy zei dat hij haar niet mee wilde. Lexa gaapte even - ze had weinig slaap gehad en was moe. "God mag weten waar die gast naartoe gegaan is - naar de meiden? De bar?" vroeg Lexa. Hel misschien? Toen Jazmín weg was liep Lexa naar Billy toe.
      "We hebben nooit echt de kans gehad om te praten over wat ik nu moest uitleggen? Wat was dat? Waar ging dat over?" vroeg Lexa - al kon ze het antwoord wel raden. Ze vroeg zich af hoe hij erachter gekomen was.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 14:35 ]

That is a perfect copy of reality.

Mijn brein breint zoals het breint.

En weer had Anna goed gedacht door eerst de kat uit de boom te kijken en wijselijk haar mond te houden. Of althans niet met een grote mond te beginnen. Ze meende zich te herinneren dat een van de meisjes eens meedogenloos doodgeslagen werd, omdat ze iets te fars was. De jongens konden werkelijk koelbloedige moordenaars zijn of worden en die moest je beter maar niet tegen je hebben. Het feit dat Isabelle zo tegen Bas uitvloog, beangstigde zelfs Anna. Ze zag Bas' houding verstrakken op het moment dat de afstandsbediening uit zijn handen vloog. Misschien kon Isa zich zelfs nog gelukkig prijzen dat het Jazmin was die haar weer op haar plek zette en niet Bas - want Anna had zo'n vermoeden dat ze het er anders niet zonder kleerscheuren vanaf zou brengen.
Zijn stem deed haar rillen. Anna keek zonder haar hoofd al te veel te draaien de kamer rond. Ergens was ze bang dat ze zich niet mocht bewegen.
"Ze is niet op haar kamer." En het was eruit voordat ze het wist. Haar stem, gevuld met onzekerheid, doorbrak de ijzige stilte en ze voelde verschillende ogen al op haar branden. Shit, Anna, wat had je jezelf toch weer aangedaan. Had toch gewoon gezwegen. Bas had helemaal niet gevraagd waar Lexa niet was. Hij vroeg waar ze wel was en dat wist ze niet.
"Ik bedoel," hakkelde ze. "Ja, uhm, ze is deze nacht niet teruggekomen. Haar bed is onbeslapen." Ze probeerde zich zo goed mogelijk te herpakken, terwijl ze probeerde door de grond te zakken en te verdwijnen.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 0:07 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Waarom leek het alsof Jazmin haar crush enkel groter leek geworden en Billy croeg zich af waar hij dat in godsnaam aan had verdiend? Hij werd zachtjes opzij geduwd en had zijn ogen even gesloten, "ligt hij niet nog steeds te kotsen? Ik was tenminste niet degene die zijn alcoholgebruik niet onder controle had," kaatste hij terwijl hij haar bewegingen met de voet volgde— voor Billy nog een woord kon zeggen was ze weg.
      "Verdomme," vloekte hij en Billy keek naar Lexa, "wil je nou echt gaan praten? Nu?" Hij stapte wat dichterbij.
"Ik weet heus wel waarom je de 'whiskey' ging pakken, wat je in de keuken deed - ik zou maar oppassen als ik jou was. Het kan zomaar zijn dat iets minder leuks je overkomt want ik weet niet hoelang ik dit geheim wel bij me kan houden."
Een lichte duw gaf hij haar vanuit zijn schouders en probeerde zich te focussen, "wat wil je eten?"

Everything is illuminated by the light of our past.

Isabelle keek Jazmín uitdagend aan. Was die meid overal waar Bas was? Ze had haar in ieder geval nog geen moment zonder hem gezien. Het meisje keek haar woedend aan, wat had ze nou weer gedaan. Het was toch ook belachelijk dat hij iedereen hier probeerde wakker te maken. Mocht ze hier dan ook al geen verklaring meer voor vragen. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en rukte haar kin los, Jazmíns nagels lieten echter nog steeds een paar bloedende strepen op haar kin achter.
"Dus van jou mag hij" ze wees even naar Bas "wel dit hele huis op de kop zetten maar mag niemand hem iets vragen over zijn belachelijke gedrag." Isabelle kon zich nu echt niet meer inhouden ze was pissig op Bas, maar op het moment nog veel meer op Jazmín. Waarom moest die trut zich overal meebemoeien. Bas kon echt zijn eigen mannetje wel staan. Ze wist heel goed dat ze dan klappen had gekregen, maar ook zij kon haar mannetje wel staan. Abrupt draaide ze zich om naar Bas.
"Ik vind dat je helemaal gelijk hebt, misschien kunnen we Lexa beter halen voordat jij ons hiervoor een verklarig geeft. Ze sliep deze nacht met Billy, of althans dat moest ze." Opstandig ging Isabelle met twee armen over elkaar weer naast Emilia staan.

"The stars replaced the emptiness of my heart."

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 14:15 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Lexa haalde haar wenkbrauw op toen Billy begon te vloeken. Ze vroeg zich af wat het probleem was om nu te praten. Lexa wilde gewoon graag weten wat ze zogezegd had gedaan, al wist ze ergens in haar achterhoofd het antwoord al. Lexa beet haar lip hard toen de woorden over Bily's lippen rolde. Hij wist het, hij had het gezien.
      Lexa wreef even ongemakkelijk over haar armen heen. "Je eh.. Je gaat je mond toch wel houden?" vroeg Lexa aan hem. Godverdomme, ze moest hier zo snel mogelijk weg zien te komen. Ze sloot haar ogen even en probeerde even tot rust te komen, daarna keek ze Billy weer aan. "Ik denk niet dat Jazmín het gaat appreciëren dat je deze informatie voor hem en haar hebt achtergehouden - moeten we alvast een graf voor ons allebei gaan regelen? Mooi naast die van *Bas," vroeg Lexa toen aan hem. Ze zuchtte even diep - enkele scheldwoorden gingen door haar hoofd heen.
      "Wat ik wil eten?" vroeg ze toen vriendelijk. "Iets simpels - ik denk dat ik zo toch naar het huis van de meiden moet, weet jij iets?" antwoordde ze toen zijn vraag en ze glimlachte even.

* Lexa denkt op dit moment nog dat Bas overleden is aan de vergiftiging - die gaat nog eens een gezicht moeten opzetten als ze Bas ziet derp.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 13:49 ]

That is a perfect copy of reality.

En toen gebeurde het. Hetgene waar Anna zo bang voor was: geweld. Ergens was ze opgelucht dat zijn aandacht niet meer op haar gevestigd was, en ze even kon ademhalen. Isabelle daarentegen vloog op amper een meter van haar voeten op de grond. Anna kreeg even de neiging verdedigend tussen haar en Bas in te gaan staan, maar ze durfde het niet. Ze bleef gewoon staan waar ze stond en keek met een ingehouden adem toe hoe Bas tegen haar tekeer ging. Ze wilde doodgraag haar hoofd afwenden, maar ze was verstijfd door de angst. Pas toen het geluid van de televisie de ruimte weer vulde, voelde ze hoe hard haar hart tekeer ging.
"Ik ga haar wel halen," zei Anna voorzichtig, maar ze was niet helemaal zeker of hij haar had gehoord. Aarzelend schuifelde ze het huisje uit. Opgelucht ademhalen kon ze pas toen ze buiten was, maar het liefst van al rende ze nu meteen weg. Naar huis, waar het veilig was of naar een plek waar ze de jongens nooit meer hoefde te zien. Toch wandelde ze naar de achterdeur en ging ze de woonkamer binnen. Daar stond Lexa met Billy te praten ter hoogte van de bar.
"Lexa?" vroeg Anna aarzelend, want ze wist niet helemaal zeker of ze een belangrijk gesprek aan het onderbreken was of niet. "Je moet nu meteen naar onze woonkamer komen. Bas wilt jou zien."

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Isabelle tilde haar hoofd op, maar deze landde direct weer met een dreun op de grond. Ze hapte naar adem en ging met haar hand langs haar keel af. Overal leek ze pijn te voelen en natuurlijk stond de meerderheid naar hen te kijken. Ze probeerde met haar hele lichaam overeind te komen wat nogal pijnlijk was en ze slaakte dan ook een gesmoorde kreun. Haar poging had maar half succes gehad, ze had zich naar boven kunnen werken en leunde nu volledig op haar armen die nogal aan het trillen waren. Ze voelde naast alle pijn heel veel woede. Als ze had kunnen opstaan was ze hier weg geweest. Echter reageerden haar benen tot nog toe op geen enkele beweging. Ze vertikte het om hier als een zielig hoop je te blijven zitten. Ze zette alle kracht in die ze had en het lukte haar om met behulp van haar armen halfleunend tegen de bank op te staan. Ze juichte vanbinnen even dat het was gelukt nu moest ze alleen nog zien weg te komen en het liefste zo snel mogelijk. Ze duwde zich van de bank af en zette een wankel stapje. Haar benen waren zwak maar het lukte haar staande te houden. Het andere been volgde in haar pas. Bij dit been klapte haar enkel meteen om waardoor het meisje een zacht gejammer liet horen. Ze strompelde naar de rest van de ontvoerden toe en keek hen even. Natuurlijk kreeg ze van geen enkeling hulp. De meerderheid zat hier dan ook al langer dan Isabelle en wisten wat ze beter wel en niet konden doen. Isabelle was hier nu, een maand, misschien iets langer misschien iets korter het meisje had geen idee. Isabelle strompelde verder richting deur maakte deze open en verdween uit het huisje. Haar been zeurde van de pijn. Ze wist dat ze weg moest, maar had geen idee waarnaartoe. Strompelend liep ze verder richting de tuin, ze was nog een paar stappen verwijderd van de plek die ze wilde bereiken maar beide enkels begaven het. Ze raakte met een zachte plof de grond en rolde zich op tot een mooi bolletje. Jammerend lag ze daar op de grond te kijken naar de plek die ze had willen bereiken.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 15:14 ]

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Lucia keek paniekerig naar het geweld dat Bas gebruikte met Isa. Ze wist inmiddels dat je hier beter niet opstandig moest doen. Ze was hier al lang genoeg om te weten dat dit echt gevaarlijk kon zijn. Deze keer was Isabelle echt niet slim geweest. Het liefst had ze haar willen helpen maar ze wist dat dit het nog erger zou maken. Ze keek bezorgd en met medelijden naar Isa en beet op haar lip.
Lucia zuchtte opgelucht toen Anna voorstelde om Lexa te gaan halen. Isabelle verliet als tweede de ruimte om Lexa te gaan halen en Lucia bleef ongemakkelijk achter met de andere meiden.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 14:31 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.