[MSV] Curfew - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 aug 2016 - 9:33 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Lexa voelde zich met de minuut nerveuzer worden – zeker toen Bas de aandacht weer opeiste door weeral muziek aan te zetten. Lexa had geen flauw idee wat hij te zeggen had. Zou hij al erachter gekomen zijn dat zij de oorzaak van het plotselinge overgeven? Echter, had hij dan al niet lang doodgeslagen? Of ging hij dat nu mededelen? Uit nervositeit pulkte Lexa aan haar nagels. Ze wist niet goed wat ze nu moest doen. Behalve een onschuldig gezicht houden - en dat flesje vinden.
      Dat was het belangrijkste, dat flesje vinden. Als iemand anders het zou vinden, ze wilde niet weten wat er kon gebeuren als iemand anders het flesje vond. Lexa hoopte maar dat niemand hier ooit had gehoord van DNA onderzoeken. Lexa keek vanuit de woonkamer naar de uitgang, ze kon erheen lopen - maar dan moest ze langs allemaal mensen. Geen goed plan.
      Uiteindelijk had ze besloten om Bas zijn speech af te wachten, waarna ze direct Billy's badkamer zou doorzoeken. Dat was de meest voor de hand liggende plek. Daar had ze zich namelijk uitgekleden.

That is a perfect copy of reality.

Mijn brein breint zoals het breint.

Anna schrok zich dood toen Tyler plots achter haar stond. Ze maakte een wat gespeelde, verontwaardige 'o' met haar lippen en zette haar armen als een echte keukenmoeder in haar zij. Ze probeerde hierbij geen geluid te maken zodat ze Bas' aandacht niet zou trekken. Ze draaide uiteindelijk met haar ogen. Die pannenkoek zou ze toch niet meer terugzien en op zich, ze moesten toch ooit op.
Ze flipte haar pannenkoek voor de laatste keer. Terwijl ze wachtte tot hij klaar was, nam ze de folie en nam afmetingen hoeveel ze nodig zou hebben voor de stapel. Net op dat moment werd haar arm zowat uit de kom getrokken, werd ze gedwonen half struikelend achter Bas aan gesleept te worden en, dat vond ze nog het ergste van al, zag ze de stapel pannenkoeken op de grond belanden. Het bord brak in duizend stukken. De pannenkoeken lagen op één rommelige hoop. Ze slaakte een kreet van verbazing en ongeloof. Ze wilde zich losrukken uit zijn greep, maar ze deed zichzelf alleenmaar meer zeer door terug te trekken, dus liet ze zich vooruitsleuren door hem. Zodra hij haar losliet, wreef ze over haar arm. Ze was boos. Verontwaardigd. Heel de ochtend werk lag nu, door zijn schuld, aan diggelen. Letterlijk!
Ze wist niet wat ze moest doen. Het vuur stond nog aan, het ontbijt was verpest, Bas was onredelijk. Haar mond opentrekken was op dit moment niet bepaald het slimste. Ze kon ook gewoon weglopen. De kamer uit. Maar ze betwijfelde of ze het ver zou halen. Ze hield haar mond voor nu, maar ze zou het er niet bij laten.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Lexa hoorde naar wat Bas te zeggen had. Hij was er inderdaad achtergekomen dat het niet de alcohol was dat hem zo ziek had gemaakt, maar iets anders. Tot haar geluk was hij er nog niet achtergekomen wie het was. Lexa beet even op haar lip toen Bas vroeg of iemand hier wat over kwijt wilde.
      Lexa schudde haar hoofd en begon te lopen. "Ik eh - Ik heb niks gezien," zei Lexa en ze liep langzaam langs Bas heen. "Als je het niet erg vindt ga ik nu dan ook mijn laatste spullen terughalen van Billy's badkamer," vervolgde Lexa. Ze keek nog even de ruimte rond en zag hoe Allen naar de keuken was gelopen om het vuur uit te zetten en daarna naar Anna was toegelopen. Ze hoorde hem klagen tegen haar over het niet uitzetten van het vuur. Even wilde Lexa terugkeren om hem duidelijk te maken dat het Bas zijn schuld was, maar ze besloot dat Anna dit ook wel kon.
      Ze had de woonkamer-bar-keuken ruimte verlaten en was richting Billy's badkamer gelopen, waarna ze de deur opengooide en Billy zag staan. "Oh.. Jij bent ook hier," zei ze met een geschrokken toon.

That is a perfect copy of reality.

Isabelle keek geschrokken op toen Bas Anna op de plaats naast haar duwde, ze kneep haar ogen samen en wendde toen haar blik af ze had genoeg ruzie gehad voor een dag. Ze bleef zitten om te luisteren naar wat Bas te vertellen had. Hij vertelde zoals ze al had verwacht dat hij dacht dat er iemand iets in zijn eten of drinken had gestopt, nu zei hij het niet zo direct maar daar kwam het wel op neer. Toen hij vroeg of iemand hier iets over kwijt wou was haar eerste reactie een blik op Lexa werpen, die ze toch weer snel van het meisje afwendde omdat het te erg op zou vallen. Ze luisterde dan ook niet echt naar wat Lexa vertelde en keek verbaasd op toen het meisje de kamer verliet, volgens mij was dat niet helemaal de bedoeling van Bas. Nerveus draaide ze een beetje met vingers en hield wijselijk haar mond.

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 7:02 ]

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Billy schrok zich kapot waardoor hij zijn knie stootte en het flesje in het volgelopen bad liet vallen, hij hield zijn handen voor zijn mond en had haar kort aangestaard voor hij fronste, ‘’ja, verdomme, wat doe je hier?’’ Bij die vraag gaf ik al mijn eigen antwoord in mijn hoofd en wees naar haar, ‘’niks zeggen, ik weet het al.’’ Hij draaide zich om en graaide in het water naar het flesje voor hij die omhoog hield en lachte, ‘’wel zo eerlijk dat ik aan jouw spullen mag zitten als jij zomaar in mijn spullen komt snuffelen.’’

Everything is illuminated by the light of our past.

Jazmín fronste kort bij het horen van Bas zijn woorden. Het was niet zo heel moeilijk om te bedenken welke kant dit op kon gaan en ze vroeg zich dan ook oprecht af of er werkelijk iemand was geweest die iets met zijn drinken gedaan zou hebben. Heel even weken haar lippen dan ook vaneen om iets te zeggen, maar daar de brunette niet goed wist wat ze moest zeggen perste ze deze dan weer opeen. De handdoek waarmee ze haar haren nog droog aan het wrijven was liet ze over haar schouder hangen terwijl ze ondertussen zacht op de binnenkant van haar wang kauwde.
      Bij het zien van Lexa, die de woonkamer uit leek te vluchten, blikte ze een keer bedenkelijk haar kant in alvorens Jazmín lichtjes met haar hoofd schudden. Het toonde van weinig respect dat de blondine zomaar weer vertrok, maar daarentegen was ook Billy nergens te bekennen. Geen enkel meisje zei iets, of bracht een zinnig woord uit op wat Bas gezegd had. Dat de brunette zelf onschuldig bleek was een vastgestelde feit, tenslotte had ze de hele avond bij de jongeman in de buurt gezeten en was ze de enige geweest die zich om hem leek te bekommeren; waar haar diepgewortelde gevoelens wellicht iets mee gepaard waren gegaan.
      "Ik denk niet dat er iemand is die veel gaat zeggen," doorbrak haar nuchtere stem de stilte, waarbij ze haar donkere kijkers op Bas richten. "Zelfs al zou iemand iets meer weten," vervolgde ze kort en blikte een enkele keer rond terwijl ze zich af vroeg wie het überhaupt gedaan zou kunnen hebben alvorens ze weer naar hem opkeek.

[ bericht aangepast op 25 sep 2016 - 21:38 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'