[MSV] Curfew - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 aug 2016 - 9:33 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

/

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 14:30 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Jazmín trilde en klemde haar kaken knarsend op elkaar. Haar handen balde zich tot twee stevige vuisten en haar woede laaide op tot een haast onkenbare hoogte. Twee keer was ze al tegen haar eigen principes ingegaan en twee keer had ze de jonge vrouw met een waarschuwing weg laten komen. Iedereen wist dat dit niks voor haar was en normaliter had ze na de eerste keer haar gebalde vuisten allang kennis laten maken met het gezicht van de persoon in kwestie. Waarom Jazmín zich inhield lag vermoedelijk door worsteling met zichzelf, maar nu steeg het naar een bepaald punt waarop ze zich niet meer in kon houden; Isabelle had haar grens ver overschreden.
      Echter kreeg ze niet de kans de dame van een knal te voorzien, daar Bas haar voor was en besloten had de dame een gepaste straf te geven. Heel even staarde ze verrast naar hoe de jongeman Isabelle aanpakte, maar die uitdrukking droop al snel van haar gezicht af. Zwijgzaam sloeg ze haar armen over elkaar heen en keek ze toe hoe Isabelle onder handen werd genomen, waarbij ze haar poelen een enkele keer af liet glijden naar de rest van de meiden. Jazmín hield hem niet tegen en hoewel het voor het eerst was dat ze hem zo zag ontploffen in het bijzijn van de meiden, gaf ze geen krimp - hoe angstaanjagend het ergens ook leek. Het enige waar ze zichzelf op dit moment op kon aanspreken was dat Jazmín het zelf zover had laten komen dat Bas hierop moest ingrijpen - al had hijzelf daarvoor eveneens enkele zeer goede reden - en nam ze zichzelf direct voor dat dit haar geen tweede keer meer ging gebeuren.
      Terwijl Anna aangaf Lexa te gaan halen zodra Bas terug op de zetel was gaan zitten, keek Jazmín nog één enkele keer naar Isabella. Met veel moeite wist deze zich iets omhoog te duwen, waarna ze voor enkele tellen trillend op haar handen leunde. Wellicht als Jazmín geen eerdere vervelende situaties had gehad met Isabelle dat ze medelijden met haar had - en misschien zelfs wel een poging gedaan zou hebben om Bas van haar af te halen - maar op dit moment was dat een gegeven die ze niet opgebracht kreeg; haar boosheid was nog te groot. Zwijgzaam keek de brunette daarom dan ook toe terwijl Isabelle met veel moeite volledig terug op haar benen kwam te staan.
      Met wankelende passen, een blik vermengd van pijn en een vleug woede, strompelde ze naar de deur toe. Jazmín hield haar niet tegen en trok haar donkere kijkers uiteindelijk van Isabelle af, om ze voor even naar Bas af te laten glijden alvorens ze naar een onzichtbaar puntje op de vloer staarde.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 16:31 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Caitlyn werd rustig wakker maar bleef nog even in haar bed liggen. Ze was gisteren vroeg gaan slapen omdat ze naar de stad was gegaan om te shoppen met vriendinnen en ze was doodmoe. Maar Caitlyn moest zoals elke keer 'opeens' weg, want ze vertelde haar vriendinnen natuurlijk nooit iets over de bende en omgekeerd deed ze dat ook niet. De bende zou het misschien niet accepteren dat ze andere mensen zag.
Na een tijdje stond ze op waarna ze zich omkleedde en een zwart, chique jurkje aandeed. Hierna volgde haar make up. Ze ging voor haar spiegel staan en begon zich net als elke ochtend op te tutten en haar haar te kammen. Tevreden keek ze naar zichzelf en liep dan goedgehumeurd naar de keuken. Ze nam een appel uit de fruitschaal en nam er een hap van. Vermoeid ging ze dan in de woonkamer zitten en zette de tv aan.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 15:21 ]

[oei, ik had niet gezien dat het praattopic al vol stond dus hier is de link : Praattopic 2 ]

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 15:44 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

‘’Zit je mij nou te manipuleren?’’ Vroeg Billy iet wat verbaasd na haar woorden, ze had nog verdomd gelijk ook.
      ‘’Is hij dood?’’ Voegde hij er aan toe en erg stiekem hoopte hij het, als hij zich nog wat zou kunnen herinneren dan had ten eerste iedereen in dit huis een groot gezeik aan hem en zou Jazmin ook nog steeds achter zijn kont aan rennen.
‘’Je krijgt niks meer te eten, zeker niet als je over Jazmin begint. Wat is jouw probleem? Je gaat maar lekker uit de vuilnisbak vreten.’’ Hij schopte de vuilnisback richting haar die gelukkig nog net niet omviel.
      Toen Anna binnen kwam vallen en begon over Bas fronste Billy en keek richting Lexa, hij wist niet zo goed wat hij moest antwoorden– hij haatte het als een soort slaafje achter Bas aan te lopen maar had geen zin in de discussie.
‘’Prima,’’ antwoordde hij uiteindelijk en probeerde de twijfel in zijn stem te verdoezelen, ‘’maar dan blijf jij hier.’’ Billy wees even naar Anna en liet vervolgens een hand door zijn haren gaan. Ondertussen kon hij nog steeds niet stil staan en maakte zijn brein overuren maar de gedachtes op een rijtje of logische volgorde zetten lukte niet.

Everything is illuminated by the light of our past.

Lexa haalde even gefrustreerd haar handen door haar haar toen Billy vroeg of hij dood was. "Ja - nee - godver, ik weet niet of hij dood is okay? Ik denk dat ik te weinig er in heb gedaan," fluisterde ze naar hem en ze liep even ongemakkelijk rond. Ze keek weer terug naar Billy toen hij de vuilnisbak naar haar toe trapte. Weer ging haar wenkbrauw omhoog.
      "Wat is jouw probleem opeens?" vroeg ze. Ze wilde nog wat gaan zeggen toen Anna hen kwam vergezellen en meldde dat ze naar de woonkamer van de meisjes moest komen omdat Bas haar wilde zien. Lexa kromp kort ineen van de naam Bas. Hij was overduidelijk niet dood. Zou hij ook al uitgevonden hebben wie het was? Lexa worp een paniekerige blik naar Billy waarna ze zich keerde naar Anna.
      "Goed, ik eh.. Kom wel.." zei ze en ze probeerde zo nietsvermoedend over te komen. Ze greep Anna's hand vast. Ze hoorde Billy zeggen dat Lexa mocht gaan, maar dat Anna dan hier moest blijven en Lexa zuchtte even diep. "Billy - niet om vervelend te zijn - maar ik vermoed dat Bas Anna hiernaartoe heeft gestuurd om mij te halen en wij ook weer samen terug moesten komen.." zei Lexa met een kleine trilling in haar stem hoorbaar. Ze moest echt een ontsnappingsmogelijkheid gaan zoeken anders zou ze nog een keer doodgeslagen worden.
      Lexa zette enkele stappen de richting uit waar Anna net vandaan kwam. Ze wilde Anna het liefst meetrekken - maar ze had geen zin om Billy op zijn zenuwen te werken. Daarnaast zou ze zodra ze in die woonkamer aankwam waarschijnlijk ook in de problemen zitten, dus ze wachtte tot dat Anna zelf besloot zich te verplaatsen.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 16:06 ]

That is a perfect copy of reality.

Blijven of meegaan? Blijven of meegaan? Dat was het enige waar Anna aan dacht. Had ze zelfs een keuze? Aan de ene kant vond ze het helemaal niet erg om hier te blijven, aangezien ze liever niet bij Bas in de buurt was én ze had een goed excuus: Billy. Langs de andere kant vreesde ze er voor dat hij eens pittig kwaad kon worden, omdat ze juist bleef. Hij had echter niet gezegd dat zij aanwezig moest zijn. Hij had enkel vrij bars gesnauwd om Lexa te halen.
"Het is oké, hoor. Hij had enkel naar jou gevraagd," besloot ze uiteindelijk. Daarbij had ze totaal geen zin om ook nog eens een kwade Billy op haar dak te krijgen, omdat ze niet wilde luisteren. Ze liet Lexa's hand los, maar ze voelde zich ook schuldig dat ze er niet zou zijn om Lexa te beschermen (tegen Bas), of toch voor zover Anna dat kon (dat kon ze eigenlijk niet echt, enkel op mentaal vlak).
"Uhm," zei Anna, omdat er een lange stilte viel. "Moet ik een ontbijt voor je maken?" stelde ze voor aan Billy, terwijl ze richting de keuken liep.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 17:47 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

''Niet om vervelend te zijn,'' imiteerde Billy Lexa met een irritant toontje er achter geplakt voordat hij zijn schouders ophaalde. ''Al heeft de koningin het gevraagd, ik wil jou of Anna.'' Al snel had Anna gelukkig toegegeven want hij had geen zin om te zeuren, daarnaast was hij Lexa zat geworden nadat ze hem probeerde te manipuleren; dacht ze dat hij gek was of zo?
      ''Wil je ontbijt voor me–'' hij lachte en wierp zijn armen om haar heen en drukte zichzelf met haar tegen de bar. ''Dat hoeft zeker niet maar lief dat je het vraagt, wie heeft jou ontbijt gegeven? Heb je al gegeten?'' Sprak Billy dicht bij haar oor en keek over zijn schouder naar Lexa waarna hij knikte dat ze weg moet wezen.
''Wat zei Bas? Wat weet hij nog?'' Voegde hij er aan toe terwijl hij haar van dichtbij bekeek.

Everything is illuminated by the light of our past.

Lexa sloot haar ogen even. "Er komt een dag dat ik kan dansen op je graf," mompelde ze en ze keek nog een laatste keer naar Billy en Anna, waarna ze zich omdraaide om weg te lopen. Ze hoopte dat die dag snel kwam. Lexa begreep niet waarom Billy opeens zo deed. Omdat ze zei dat dit waarschijnlijk ook zijn dood zou worden? Dat was toch de waarheid?
      Lexa beet haar lip zachtjes en voelde haar maag meerdere loopings maken - ze voelde zich misselijk worden. Ze hoorde het gesprek tussen Billy en Anna nog vaag mee, het liefst zou ze terugrennen en Anna meetrekken of misschien zelfs smeken of ze niet gewoon hier kon blijven. Bas was wel de laatste persoon die zij ooit nog wilde zien. Langzaam opende ze de deur naar de tuin, waarna ze niet veel later in de tuin stond. Ze liep er doorheen en zag naarmate ze het huisje van de meiden naderde iemand jammerend op de grond liggen.
      Lexa wendde haar pad af en liep naar dit meisje toe. "Isa? Wat is er gebeurd?" vroeg ze. Lexa keek even op, ze voelde boosheid opborrelen. Boosheid en angst. Wie had dit gedaan? "Ik eh.. Ik kom zo weer terug okay? Dan help ik je - goed?" Lexa beet haar lip even, speelde even met Isabelle's haar, waarna ze weer overeind kwam en naar het huisje staarde. "Je gaat niet dood - niemand weet het.. Niemand weet het," fluisterde ze haarzelf moed toe, waarna ze de deur opende en naar binnenliep.
      Als eerste zag ze Jazmín staan, altijd leuk. "Waarom ligt Isabelle zo zielig daar? Wie heeft dat gedaan? Was dat nu heel nodig?" vroeg Lexa en diep van binnen kon ze zich wel slaan. Erg handig om een conversatie mee te beginnen, niet dus. Ze keek Jazmín even kort aan, om duidelijk te maken dat ze dit aan haar vroeg. Ze bleef in de buurt van de deur staan en keek ernaar. Hier blijven of weer naar buiten rennen om Isabelle te helpen? Het leek haar niet voor de hand liggend dat Bas of Jazmín haar naar buiten liet gaan om Isabelle te helpen.
      "Goedemorgen trouwens," zei ze toen zachtjes. "Zou ik Isabelle even helpen?" vroeg ze toen en ze maakte aanstalten om weer naar buiten te gaan, ze wilde Bas absoluut niet onder ogen komen. Nu niet, nooit niet.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 18:39 ]

That is a perfect copy of reality.

Tyler schoot wakker toen het laatste beeld voor zijn ogen flitste. Hij had al jaren last van nachtmerries, veel deed het hem eigenlijk niet. Maar zijn nachtrust ging er wel degelijk aan. Hij was het type dat ook niet meer in slaap kon vallen als hij eenmaal wakker was, of hij moest bijzonder moe zijn. Wat nooit voor kwam. Hij strekte zich kort uit en kwam toen zijn bed uit, meteen richting de badkamer. Hier nam hij een snelle douche en kleedde zich toen simpeltjes in enkel zijn boxers en grijze sweatpants. In de spiegel grijnsde hij even bij zijn verschijning en hij kon het niet laten zijn spieren lichtjes aan te spannen, waarna zijn ogen kort over zijn tattoos gingen. Hij wou iets nieuws, maar wist nog niet direct wat. Even later liep hij zo ook de bar in, waar hij Billy & Anna zag. 'Well hello... Zijn we nu alweer bezig?' grijnsde hij en hij hield zijn hoofd ietwat schuin. 'Maak jezelf even nuttig en schenk even wat wodka redbull voor me in.' zei hij toen vrij direct.

El Diablo.

Isabelle keek op toen Lexa haar naderde. Niet naar binnen gaan probeerde ze Lexa duidelijk te maken maar uit mond kwam alleen vaag gegrom. Lexa liep weg en Isa kon zichzelf wel voor haar kop slaan dat ze net niet gewoon kon praten. Ze was bang dat Lexa klappen zou krijgen, omdat Bas op haar moest wachten. Ze had zichzelf ook voor de kop geslagen als het haar was gelukt om een arm op te tillen maar die voelde bont en blauw geslagen aan. Wat die in precipe ook was. Bas bleef een lul, ze keek weer naar de plek waarna ze op weg was. Het was de plek waar ze altijd aan al haar spullen kwam. Het was de plek waar je het hek een stukje kon optillen en er dus spulletjes onderdoor kon stoppen. Ze moest en zou aan nog een flesje gif komen, al was het het laatste wat ze deed. Ze duwde zichzelf weer op haar trillende armen overeind en probeerde weer op haar wankelende benen te staan. Ze klapten tegen elkaar en vonden toen trillend hun plaats. Eén zuchtje wind zou haar doen omvallen maar ze zou proberen sterk te zijn. Wankele stappen zette ze in de richting van het hek ze trok het iets omhoog en daar glinsterde een tweede flesje met vergif. Isabelle had geen idee wie de man aan de andere kant van het hek was het enige dat ze wist was dat alles wat ze vroeg van hem kreeg en dus ook een flesje vergif. Glimlachend duwde ze het stukje hek weer baar beneden toe, het leek haar verstandiger om hem daar nog even te laten liggen. Ze liep terug naar de plek waar ze net had gelegen, maar nu liep ze door in de richting van het huisje. Ze leunde tegen het huisje aan en gluurde door het raam naar binnen. Isabelle wou absoluut niet naar binnen maar alles van een afstandje bekijken leek haar een prima idee en dus stond ze daar op haar wankele benen naar binnen te gluren.

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Oh nee, echt niet. Niet nog een die het nodig vond een beetje brutaal te doen. Zodra Lexa zich omdraaide om terug naar buiten te wandelen greep Jazmín haar vast — aan haar haren welteverstaan, daar de brunette nu inmiddels klaar was met het moeilijke gedoe van enkele meiden. Het deerde haar geen centimeter dat ze de jonge vrouw weleens pijn kon doen; wat later misschien alsnog kon komen. Ze was nog steeds niet helemaal gekalmeerd en helaas voor Lexa mocht deze lijden onder de woede die haar vriendin naar boven had gehaald.
      “Hier blijven jij,” knauwde ze haar dan ook toe en sleurde de jonge vrouw terug, waarna ze haar bij haar arm beetpakte. ”Isabelle redt zich wel even.”
Jazmín had er inmiddels schoon genoeg van en het was voor het eerst dat ze bad — in de hoop dat de rest nu eens wijselijk hun monden dicht zou houden, evenals Lexa zelf. De eerste de beste die nu een verkeerd woord tegen de brunette uit zou brengen verdiende een flinke knal; zonder waarschuwing vooraf. Ze voelde zich al lichtelijk gekrenkt in haar ego omdat ze iets te veel over zich heen had laten lopen en daar was ze nu helemaal klaar mee.
      ”Bas wil je spreken, dus wees een braaf meisje en luister naar wat hij te zeggen heeft.”
Koeltjes wierp Jazmín een blik op het gezicht van Lexa, die haar duidelijk maakte dat ze geen enkel weerwoord dulden, alvorens ze haar met een flinke snuk aan haar arm richting Bas duwde.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Francis liep naar zijn kamer om zijn kleding aan de trekken, en wat energievoller te worden. Hij slenterde naar de bar en mompelde wat als 'goedemorgen.' Hij is twee keer in slaap gevallen, in een ochtend. Hij glimlachte, 'doe mij maar wat hij wou, ik drink alles.' Zijn kater was inmiddels nog niet echt weg, alleen moest je wel iets drinken in de ochtend. Waarom niet alvast beginnen met de drank in de ochtend om eens goed wakker te worden. Hij leunde op de bar op 1 arm. 'Lekker geslapen jullie allen?'

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 21:03 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Ongemakkelijk stond Anna tussen Billy en de bar geklemd. Ze hoopte maar dat hij van haar zou afblijven, want ze wist nooit wat ze moest dan.
"Nee, ik heb nog niet gegeten," antwoordde ze in de hoop dat ze kon ontsnappen uit zijn greep.
"Uhm, ik weet niet waarover je het hebt." Ongemakkelijk zocht ze een uitweg, en Tyler was haar uitweg. Ze probeerde haar opluchtig zo goed mogelijk te verbergen. Nu ze een excuus had om er tussenuit te glippen, deed ze het ook, maar voorzichtig en subtiel. Ze wilde niet de indruk wekken dat ze weg wilde (wat ze eigenlijk wel wilde).
Ze wilde Tyler zeggen dat vodka-redbull eigenlijk een dodelijke combinatie was, maar ze liet het er maar bij. Haar mond houden en doen wat er gevraagd werd, zou meer op prijs gesteld worden. Net op het moment dat ze in de koelkast de blikjes redbull aan het zoeken was, kwam Francis de kamer binnen.
"Ja, echt geweldig! En ook echt lang, dankzij Allen," antwoordde ze tevreden, terwijl ze de glazen vulde met redbull en een shot vodka. Toen de glazen gevuld waren, schoof Anna ze naar de jongens. Ze veegde haar handen af aan haar pyjamashort en zei: "Zo, ik ga ontbijt maken, want ik heb honger. Wie moet er nog pannenkoeken hebben?" Ze keek voornamelijk naar Francis en Tyler, want Billy had al gegeten, vermoedde ze.
"Of weet je, anders maak ik wel voor het hele huis," voegde ze er niet veel later aan toe. Ze liep naar de keuken en keek in de koelkast of er voldoende eieren waren. Ze pakte er alvast tien en legde ze klaar op het aanrecht. Melk stond in de voorraadkast en daar nam ze drie flessen van. De bloem, vanillesuiker en boter legde ze ook klaar en ze begon alvast aan het beslag.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys