[MSV] Curfew - Speeltopic - Speeltopics

[ bericht aangepast op 27 aug 2016 - 9:33 ]

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Billy sloot zijn ogen geërgerd, ze wist heus wel waar hij het over had. Toen hij nog wat wou zeggen werd de stilte verstoord door Tyler die om een wodka redbull vroeg; deed hij dat nou expres? Billy wierp hem een fikse, geïrriteerde blik voor hij iets naar achter stapte aangezien hij bijna gedwongen werd door Anna die bezig was met het drankje.
      Voor Billy werd het bijna onmogelijk om nog wat te zeggen want niet veel later liep Francis ook binnen, zijn blik ging even kort over hem heen; hij had hem gister maar weinig gesproken.
‘’Allen?’’ Vroeg hij toen Anna zei dat ze extra lang door hem had geslapen maar praatte er al gauw weer overheen en pakte haar arm. ‘’Anna, nee.’’
      Nu draaide hij zich naar de jongens, ‘’zijn jullie blind? Het spijt me hoor jongens maar ik was hier eerst en ik was even met Anna in een heel diep gesprek en als jullie zo nodig willen zuipen; ga je gang maar pak het lekker zelf.’’ Billy had zijn armen over elkaar geslagen en zette een paar stappen naar achter. ‘’Anders gaan we wel naar mijn slaapkamer, niet? Dan kunnen we het daar bespreken, kom.’’ Hij leunde iets met zijn zij tegen de bar en fronste, ‘’ik ben niet in een goed humeur, ik weet zeker dat Bas niet in een goed humeur is– laten we gewoon doen wat de ander wil voor één keer.’’
      Billy pakte uit zijn zakken een sigaretten en merkte nu op dat hij behoorlijk aan het trillen was, een effect van zijn gebruik diagnoserede hij en stak er een in zijn mond maar stak hem nog niet aan.

Everything is illuminated by the light of our past.

Enkele seconden laten voelde Lexa hoe ze bij haar haar teruggetrokken werd de woonkamer in. Enkele pijn-geluidjes verlieten haar mond en ze sloot haar ogen even. Jasmín sleurde haar mee aan haar haar terwijl ze knauwde dat ze hier moest blijven en Lexa wilde zelf haar haar beetpakken om zich los te trekken toen Jazmín haar arm beetpakte.
      Lexa wilde weeral iets tegen dit meisje zeggen toen ze haar blik zag. Ze besloot maar wijselijk haar mond te houden en liet zich meetrekken door Jazmin. Deze zei tegen haar dat Bas haar wilde spreken en duwde haar daarna zijn richting uit. Lexa voelde de grip rond haar arm verzwakken, maar botste niet veel later tegen iemand anders op. Bas zelf. Deze keer werd haar andere arm vastgegrepen, vermoedelijk zodat hij zelf kon blijven staan. Lexa staarde naar beneden, ze durfde zijn gezicht niet te zien.
      Uiteindelijk werd ze losgelaten en Bas begon met praten - al was het totaal niet wat ze verwacht had. Hij had besloten het uit te stellen, waarschijnlijk wilde hij dat iedereen het zou weten. Inclusief de overige criminelen. Alsof dit al niet erg genoeg was. Lexa staarde Bas na en beet toen haar lip hard. Ze keek Jazmín aan. Een opmerking maken of niet? Ze wist dat het niet slim was - maar deze twee waren sowieso al ijs en vuur.
      "Nutteloze actie," mompelde Lexa toen en ze wreef even over haar haar, waarna ze naar haar kamer liep en zich op haar bed liet vallen. Ze wilde niet naar die woonkamer gaan, ze ging niet. Kon ze niet gewoon over die schutting klimmen en voor altijd wegrennen? Dat zou ontzettend fijn zijn. Ze moest echt een ontsnappingsplan bedenken. Eventjes lag Lexa op haar bed te zuchten, waarna ze zich realiseerde dat Isabelle nog buiten was. Lexa stond weer op, maar beroerde zich verder niet, pas nadat Jazmín vertrokken was.

That is a perfect copy of reality.

De volgende ochtend, Allen had niet super geslapen. Dit kwam vooral door die actie van Francis - Allen had Anna's dienst moeten overnemen. Anna had geluk dat ze Anna was - elk ander persoon had hij over de bar teruggetrokken en weer aan het werk gezet. Alleen bij Anna kon hij het accepteren, voor deze keer.
      Allen kwam gapend de woonkamer-bar ruimte in. "Goedemorgen zonnestraaltjes," zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Al snel spotte hij Anna.. En Billy. Zijn gezicht betrok even. Hij vond het maar niks dat die lompe koe bij Anna stond en Anna leek het evenmin fijn te vinden. Allen liep op Billy af en sloeg zijn arm over zijn schouder.
      "Billy, eikel van me - waarom ga jij gewoon niet terug naar die badkamer van je en ga je daar doen wat je altijd doet? Laat mijn vriendinnetje alleen - wil je?" vroeg Allen en hij gaf Billy enkele "vriendschappelijke" klappen op zijn borst, waarna hij hem ruw aan de kant duwde. De eikel, hij mocht hem niet en dat liet hij maar al te graag merken. Allen keek Anna aan. "Goed geslapen?" vroeg hij en hij knipoogde even.
      "Moet ik je nogmaals helpen? Geen idee wat je aan het maken bent, maar dit lijkt me nogal veel werk voor een persoon," zei Allen en hij begon even te lachen. "Nee grapje - voor een keer kan ik het waarderen, maar ik ben nog altijd geen slaaf," zei hij en hij boog naar Anna's hoofd toe, waarna hij haar een kus op haar wang gaf.

[ bericht aangepast op 6 sep 2016 - 16:07 ]

That is a perfect copy of reality.

Niet lang na Tyler kwam ook Francis binnen, die hetzelfde vroeg. Hij kon het niet helpen en grijnsde breed bij het zien van Billy's gezicht, misschien had hij iets verstoord. Oh well... Hij geen lol, dan krijgen de anderen het ook niet zo makkelijk. 'Je bent een engel, sweetheart!' riep hij Anna na en hij keek vervolgens naar Billy. 'Ooh, geheimen?' zei hij en hij hield zijn hoofd ietwat schuin. Hij liet zijn blik over hem gaan. 'Je trilt een beetje... Moet wel heel ernstig zijn... Anna wat hem je met hem gedaan man!' zei Tyler vervolgens nonchalant, waarna hij naar voren boog. Hij stak de sigaret tussen zijn lippen aan en grijnsde weer. 'Graag gedaan.' Tyler was tot nu toe nog in een goed humeur. Het kwam niet al te vaak voor, maar soms had hij van die momenten. Moest iemand het niet gaan verpesten, wat hij wel verwachtte in dit huis.

El Diablo.

Ergens had ze een nieuwe tirade van Bas verwacht op het moment dat hij Lexa beetpakte, maar zodra deze uitbleef en de jongeman duidelijk maakte dat hij hier over een half uur op terug zouden komen wist Jazmín door haar verwarring geen wijs er meer op uit te maken. Ze fronste. Voor een paar tellen bleef ze staan, blikte kort naar de meiden die er nog over waren en negeerde het gemompel van Lexa. Vervolgens slaakte ze een vertwijfelende zucht en besloot dat hier blijven niet zo heel veel nut meer had.
      Haar hoofd liep over met verschillende vragen, maar bij het zien van de uitdrukking op Bas zijn gezicht besloot ze hem hier voor nu niet mee lastig te vallen. Ook voor haar was het een korte nacht geweest en ze kon dan ook begrijpen dat de jongeman naar een douche en schone kleren snakte, vooral gezien zijn situatie.
      Met een norse, bedenkelijke blik op haar gezicht verliet ze daarom dan ook het huisje van de meiden en maakte aanstalten om terug naar het grote huis te gaan.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Isabelle schrok op toen er mensen uit het gebouwtje kwamen lopen. Ze duwde zichzelf tegen de muur aan in de hoop dat niemand haar zag. Ze ademde uit, wat had Bas gezegd. Waarom had ze het niet gehoord en wat was er met Lexa gebeurd. Ze vloekte even en richtte haar aandacht weer op de mensen die uit het gebouw kwamen lopen. Bas was de eerste waarna Jazmín snel volgde, wat een verrassing. Isabelle rolde even met haar ogen, wat waren die twee klef. Ze liep naar het uiteinde van de muur en gluurde via het raam naar binnen toe. De meeste meiden stonden nog in het kringetje om Bas -of althans waar hij net had gezeten- heen. Ze zag Lexa alleen nergens staan, angst bekroop haar. Als Lexa ook was geslagen dan zou ze zichzelf kwalijk nemen, zij was degene die geen woorden uit haar mond kon krijgen. Ze blies dan ook opgelucht haar adem uit toen ze het meisje uit een kamer zag komen. Isabelle besloot naar binnen te strompelen nu de kust veilig was. Ze deed de deur open en strompelde naar binnen toe.
"Zijn ze weg?" bracht ze zachtjes uit terwijl ze haar handen tot vuisten balden. De volgende keer -nam ze zichzelf voor- zou ze terug slaan. Dit zou haar niet nog een keer gebeuren. Dit was de eerste en de laatste keer.

[ bericht aangepast op 31 aug 2016 - 22:35 ]

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Mijn brein breint zoals het breint.

Lexa liep langzaam weer haar kamer uit toen ze een poos had gewacht. Ze keek de ruimte rond, ze zag Isabelle staan en liep direct op haar af. Zonder iets te zeggen legde ze Isabelle's arm over haar schouder heen en nam ze haar mee naar haar kamer. "Er is niks gebeurd, maak je geen zorgen - Bas is alleen tegen mij aangebotst en heeft toen gezegd dat iedereen over een halfuur in de woonkamer moet zijn. Moet ik je ergens mee helpen?" vroeg Lexa in een rap tempo aan haar.
      Ze zette Isa neer op haar bed. "Als jij hier nu gewoon even rustig blijft zitten - dan zal ik je helpen zodat je weer een beetje normaal kan bewegen," zei Lexa en ze beet haar lip even, waarna ze haar ogen sloot. Ze wilde ontzettend graag slapen en douchen. Ze voelde zich vies naar wat er vannacht was gebeurd. "Alles okay? Wat is er gebeurd?" vroeg ze toen en ze keek Isabelle aan.
      "Billy weet dat ik Bas heb vergiftigd," fluisterde ze toen. "Ik ben dood - ik ben zo dood," vervolgde ze fluisterend en ze beet haar lip hard om wat tranen tegen te vechten. Lexa huilde nooit. "Ik eh.. Ik blijf hier zo lang jij nodig hebt - als ik dan te laat daar kom.. Dat is dan maar zo, problemen heb ik toch al," zei ze en Lexa stond op. Ze glimlachte even zwak naar Isabelle.

That is a perfect copy of reality.

Terwijl ze de eieren aan het breken was, zei Anna: "Ik weet niet waarover je het hebt, Billy en ja, ik wil momenteel ontbijt maken, want ik heb honger en de rest vast ook. Ik kom na het ontbijt wel?" stelde ze voor, want ze had helemaal zin om nu meegesleurd te worden naar zijn kamer en ze had al helemaal geen zin in wat erop zou volgen. Ze wist maar al te goed dat ze er niet aan zou kunnen blijven ontsnappen.
Of misschien wel. Ze kon het niet laten, maar ze trok haar mondhoek lichtjes omhoog toen Allen haar als het ware kwam redden van Billy. Ze vreesde enerzijds wel het feit dat hij boos zou zijn dat ze hem haar bardienst had laten doen, anderzijds had ze veel ergere dingen kunnen bedenken (ze had de payback in haar achterhoofd gehouden). Het verbaasde haar dan ook dat Allen het nog zo goed oppakte.
"Ik ben pannenkoeken aan het maken, maar ik kan het wel alleen, hoor," antwoordde ze met een knipoog en ze negeerde met opzet zijn opmerking over het slaafje spelen. Misschien hadden de jongens het nog niet helemaal door, of wilden ze het verbloemen met een iets mooiere term, maar zij was anders wel iets wat daar dicht in de buurt bij kwam. Allen had niet te klagen, op dat vlak.
Op dat moment kwam Bas de woonkamer binnen. Hij leek nog steeds kwaad, en ze hoopte met heel haar hart, dat hij niet naar haar aan het zoeken was. Op een of andere manier probeerde ze zich onzichtbaar te maken, of niet op te vallen, maar het deeg moest gemengd worden. Met de keukenmixer. En die maakte toevallig geluid. Heel veel geluid. Ze keek angstig om zich heen. Allen! Dat werd haar redding.
"Allen, kan jij even de mixer aanzetten? Ik ga fruitsap halen in de kelder." Voordat hij iets kon terugzeggen, verdween ze in de kelder.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Emilia liep snel terug, nadat Bas zei dat ze binnen een half uur in de woonkamer moesten zijn. Emilia pakte snel haar rode strakke jurkje uit haar la en trok die aan. Ze deed haar hoge zwarte hakken aan. Ze liep naar de badkamer waar ze begon met haar haren te borstellen en haar tanden te poetsen. Zodra dat allemaal was gebeurd en haar haar goed zat begon ze met haar make-up. Emilia deed vandaag niet zoveel op, want anders zou ze te lang bezig zijn en te laat komen. Toen ze klaar was liep ze snel naar de woonkamer. Ze zag dat er al een paar mensen waren en nam vast plaats op de bank.

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 0:32 ]

Sometimes it's hard, but I will never give up.

Lucia was opgelucht toen er werd gezegd dat ze nog een halfuur hadden om zich voor te bereiden. Ze hoopte dat er deze keer niemand zou ontbreken, want al dat geweld kon ze niet langer aanzien. Ze besloot op zoek te gaan naar Anna zodat ze haar kon verwittigen dat ze binnen een halfuur in de woonkamer moest zijn, want ze wilde echt niet dat haar beste vriendin de klappen zou krijgen van Bas. Ze liep stil naar het huis van de jongens en hoorde meteen enkele stemmen uit de bar. Ze bleef in de opening van de bar staan en zag meteen dat er enkele jongens aanwezig waren maar lette verder niet echt op hun gezichten. "Hebben jullie Anna misschien gezien ? Het is belangrijk." Vroeg het meisje kort.

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Isabelle keek dankbaar naar Lexa op. Ze had het gevoel dat haar hele lichaam onder grote dikke blauwe bulten zat. Ze jammerde even, zou ze er opgezwollen uit zien? Ze nam zich voor de hele week niet in de spiegel te kijken, dan hoefde ze het niet met eigen ogen te zien.
"Laat maar Lexa ik kan al lopen het komt vast wel goed" ze probeerde het meisje gerust te stellen met een glimlach maar ze kromp ineen van de pijn aan haar kaak.
"We zorgen wel dat Billy niks zegt, hij heeft hoe dan ook problemen als hij het zou zeggen en daarnaast heeft hij volgens mij ook geen geweldige band met Bas" Isabelle probeerde Lexa ervan te overtuigen dat er niks zou gebeuren. Er zou ook niks gebeuren, daar zou ze voor zorgen.
"Heb je het flesje nog, want die moet zo snel mogelijk vernietigd worden, als ze die vinden ben je wel de pineut."

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jazmín dacht er niet aan om een kijkje te nemen bij Isabelle zodra ze buiten kwam. Al vroeg ze zich wel voor een paar tellen af waar deze was gebleven nadat ze naar buiten was vertrokken. Schokschouderend liep de brunette door. Ook zij had haar kleding van gisteren nog aan en was eveneens die ochtend voor het laatst in de douche geweest.
      Zwijgzaam stapte ze enkele minuten na Bas de woonkamer in en kauwde ze op de binnenkant van haar wang terwijl haar poelen de drukte opnamen. De meeste waren klaarblijkelijk allemaal al wakker en ze hoopte maar dat ze zich gingen voorbereiden op wat er ging komen. Haar maag rommelde zacht terwijl ze voorbij de keuken liep, maar haar zin om te eten was nog mijlenver - gedeeltelijk door de drukte die daar leek te heersen.

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 8:53 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Tyler dronk rustig van zijn drankje en keek maar een beetje om zich heen, voor hij zich op zijn telefoon richten om wat berichtjes te sturen. Hij keek echter weer op toen hij even later een bekende stem hoorde, waarna hij grijnzend op keek in het gezicht van Lucia. 'Misschien, doll' zei hij en hij liet zijn blik over haar gaan, iets wat hij graag deed. Ze bleef een mooie verschijning. 'Je maakt mijn ochtend wel weer gelijk beter eh..' grijnsde hij tevreden en hij richtte zich weer op zijn drankje.

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 11:43 ]

El Diablo.

Lexa keek het meisje tegenover haar aan - ze geloofde niet dat alles okay was. "Je ziet er anders uit alsof je veel pijn hebt," zei Lexa protesterend en ze liep de kamer rond. "Kan ik iets voor je doen? Medicijnen? Iets koud? Iets?" vroeg Lexa toen en ze pakte zenuwachtig willekeurige spullen in haar kamer vast.
      Zodra Isabelle begon over Billy draaide Lexa zich weer met een ruk om. "Je bent gek! Wil je Billy gaan manipuleren? Een ontvoerder?" vroeg Lexa en ze zette het prulletje dat ze vast had weer op zijn plek neer, waarna ze door de ruimte begon te lopen. "Isa - Isa, ik wil eh.. Ik wil dat je - je erbuiten houd. Ik had dit nooit van je moeten vragen," zei Lexa en ze ging met een hand door haar haar.
      Lexa voelde haar nekharen overeind komen toen Isabelle het flesje gif noemde. "Ja - ja, eh.. Die zit in mijn zak," zei Lexa en ze bewoog haar hand daar naartoe, om er achter te komen dat die er niet meer inzat. "Nee.." piepte Lexa. "Nee, nee, nee.." Lexa ging haastig door haar zakken een. "Hij is weg!" zei ze nu in paniek. "Ik denk dat die eruit is gevallen in Billy's badkamer.. Toen ik moest omkleden," fluisterde Lexa en ze beet haar lip.
      "Ik moet even snel douchen en omkleden, sorry Isa," zei Lexa snel en ze rende Isa's kamer uit om zich een beetje te gaan opschonen. Hoe zou ze hier wegkomen? Billy was sowieso niet te vertrouwen, maar een ontvoerder manipuleren zodat hij stil bleef was ook geen top idee, eerder heel slecht.

[ bericht aangepast op 1 sep 2016 - 12:24 ]

That is a perfect copy of reality.