• ×Once Upon a Time×
    in Neverland


    Ik heb bij Once Upon a Time altijd het gevoel gehad dat er in Neverland een groot deel miste. Omdat ik erachter kwam dat ik niet de enige was, had ik zoiets van "Waarom ook geen RPG?"
    Dus hierbij een RPG van Once Upon a Time in Neverland.

    De verhaallijn kunnen we nog in het praattopic (dat nog komt) uitwerken, voor de rest is het nog niet echt vastgesteld. Dit zodat meerdere mensen het leuk vinden en niet alleen ik ^-^

    Rules:
    ×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
    ×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
    ×Er is geen minimum van woorden per post
    ×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
    ×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

    Characters:
    Lost Boys:
    Jongens:
    × Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
    Meisjes:
    × Gereserveerd voor Lost_Girl
    × Odette "Odi" Straw - Inktzwart
    × Florence Red - Undertale
    × Gereserveerd voor Fictionalworld

    Pirates:
    Jongens:
    ×Hook - HeyItsGraham
    ×Julius O'brain - _Dark_
    ×Chris James - Undertale
    ×
    Meisjes:
    ×Lisa Macaw - Lisadragonrider
    ×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
    ×Jo - JoSnape
    ×Sofia Brookelin - _Dark_

    Other:
    Jongens:
    ×
    Meisjes:
    × Tinkerbell - tinkerbell1
    × Tiger Lily - Lost_Girl
    × Fenne - tinkerbell1
    × Kalea-Lilly Brown - Undertale
    ×


    Lijstjes:

    Lost Boys:
    Naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd (lichamelijk en geestelijk):
    Innerlijk:
    Angsten:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Extra:


    Pirates:
    Naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Angsten:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Wapens:
    Extra:


    Overig:
    Naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Angsten:
    Uiterlijk:
    Verleden:
    Extra:

    ×Praattopic: Klik
    ×Rollentopic: Klik
    JE MOET ONCE UPON A TIME WEL KENNEN
    (er zijn nu al meerdere rollen gekomen die daar niks mee te maken hebben voorbij gekomen, schrijf je dan gewoon niet in)

    We beginnen als volgt.
    Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
    De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
    De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!


    obsessive rage

    Caitlin

    Ik voelde me misselijk met koorts tegelijk. Ik heb net mijn lunch al uitgekotst, what next? De zure kotssmaak zou niet verdwijnen. Ik had alleen nog maar pijnlijke kramp in mijn rug en buik. Ik wilde niet opstaan, dat zou ik niet overleven. Mijn hoofd bonkte, uit alle macht probeerde ik Florence, Ariell en of Charlie te roepen... Voordat ik hier zou sterven...


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Ariël Watson The Warrior
    “Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”


    “I'm Not Too Young…”

    'Een prachtig idee, oké niet prachtig... Zwemmen? Nee het is zielig voor Caitlin. Ze heeft net haar ontbijt op gekotst...' als ik al aan zwemmen denk krijg ik de rillingen! Jakkes, daar heb ik dus totaal geen zin in...
    Opeens bedenk ik me wat, Caitlin, haar kind, zwanger, shit! Ik had daarover iets geschreven... Maar wat? Wie zou er naar toe gaan?
    "Blijf hier, ik ben zo terug!" zeg ik tegen de anderen, "Hier wachten!" ik ren even verder en zie Caitlin daar zitten,
    "Caitlin gaat het?" vraag ik bezorgd.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Caitlin

    'Ik heb kramp in mijn buik en rug en als ik opsta denk ik dat ik ga overgeven. Opnieuw, en ik kom niet eens met mijn hand bij mijn water!' Ik klink een tikkeltje chagrijnig, maar dat ben ik ook...


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Ariël Watson The Warrior
    “Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”


    “I'm Not Too Young…”

    Ik werd echt chagrijnig van mezelf, ik wist wat er zou gebeuren maar mag niets zeggen! Dit is frustrerend! En niemand begrijpt me behalve Charlie en Peter zou me kunnen begrijpen, wat hij waarschijnlijk niet doet...
    "Als je pijn hebt bij opstaan moet je niet op gaan staan..." merk ik droog op,
    "Wanneer gaat het kind eigenlijk komen?" god ik weet dit al, maar ik moet toch een beetje onwetend overkomen...


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Caitlin

    '19 weken, en ik wil opstaan zodat ik mijn water eindelijk kan pakken', ik ga rechter op zitten waardoor ik nog meer overgeef, blijkbaar kon mijn ontbijt er nog wel bij..


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Ariël Watson The Warrior
    “Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”


    “I'm Not Too Young…”

    Ik spring snel opzij als ze begint te overgeven, dan bedenk ik me iets,
    Ik kan ook het water voor haar pakken...
    Ik pak haar water en geef het aan Caitlin, "Misschien handiger..." zeg ik vriendelijk.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Caitlin

    'Eigenlijk wel...' Ik knik dank baar en drink meteen de helft weer leeg. 'Dank je...'


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Ariël Watson The Warrior
    “Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”


    “I'm Not Too Young…”

    Ik knik even vriendelijk,
    "Dat soort dingen doe je voor elkaar..." ik keek haar aan, ze was precies zoals ik beschreven had, wel stoer en moedig maar vind het ook wel fijn om soms wat hulp te krijgen.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Caitlin

    'Je hebt toevallig niks tegen misselijkheid, rugpijn of hoofdpijn bij je?' Ik glimlach en leg mijn hand op mijn buik, 'ik ben altijd bang op hem of haar op Neverland te krijgen...'


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Ariël Watson The Warrior
    “Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”


    “I'm Not Too Young…”

    Ik voel een steek in mijn hart, ik wist wat er zou gebeuren, waarom mag ik het niet zeggen!? Ik moet weg hier, ik mag niet met iemand bevriend worden! Ik mag dit niet doen!
    "Nee sorry dat heb ik niet..." ik moest hier weg. Langzaam voelde ik dat je aan mijn ogen kon zien dat ik weg moest, of wou, een soort leegte ben ik bang.
    Ik stond haastig op,
    "Charlie! Florence!" schreeuw ik, "Kom!" dan kijk ik weer naar Caitlin, "Het spijt me, ik moet weg..." met die woorden draaide ik me snel om en rende weg. De bossen in.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Caitlin

    Ineens was ze weg... Charlie en Florence kwamen niet en ik bleef alleen met rug, buik en hoofdpijn achter. Haar blik was beangstigend. Ik wilde weer slapen en gebruikte de jas die ik aan had als deken. Ik was moe en misselijk en viel meteen in slaap...


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Ariël Watson The Warrior
    “Why do I Know that I'm Just Not the Same? Don't Tell Me I Won't, Don't Tell Me I Can’t Feel…”


    “I'm Not Too Young…”


    De weg lijkt lang maar volgens mij heb ik nog maar 1 kilometer gerend. Uitgeput val ik op de grond en kijk naar boven. De hemel is zo mooi, waarom kan ik door de takken de lucht niet zien?
    Ik ben mezelf even helemaal kwijt. Waar moet ik heen, waar hoor ik thuis? Wat moet ik doen? Waarom ben ik hier? Hoelang moet ik hier nog zijn? De vragen worden me te veel. Meestal heb ik een antwoord op al mijn vragen maar ik kom er niet uit. Maar de grootste vraag van mij is,
    Wie ben ik?
    Ik kom er maar niet uit. Ik ben Ariël, ja dat weet ik. Maar wie is Ariël? Bij wie hoort Ariël? Wat is Ariël haar taak?
    Op de eerste vraag heb ik geen antwoord, ik weet het gewoonweg niet. Wie is Ariël? Wie ben ik? Nee, ik heb geen idee...
    Op de tweede vraag heb ik een antwoord, al... zoiets dan... Het is niet echt een antwoord. Ik hoor bij niemand. Ik moet alleen blijven, ik mag eigenlijk niemand meer leren kennen. Stel je voor dat ik nu medelijden krijg met Caitlin dat haar kind het misschien niet haalt, straks ga ik uit medelijden schrijven dat haar kind het overleefd... Dat mag niet! Ik weet heel goed dat het niet mag, maar wie heeft de regel eigenlijk gemaakt? Wat gebeurt er als je die regel overtreed? Ik pak langzaam het boek erbij en bestudeer het aandachtig. Op de binnenkant van de kaft is iets geschreven maar volgens mij heeft dat niet echt belang voor mij... Het enige wat er staat is,
    Ik heb dit niet lang volgehouden, dit avontuur van mij zal nu ten einde gaan...
    Wat heeft dat te betekenen?
    Getekend door, W.
    Ik kijk verbijsterd naar het bericht, W. wie was dat? Langzaam dringt het tot me door dat mijn achternaam begint met een W. Zou ik familie met hem zijn of is de W zijn voorletter?
    Ik sla de eerste bladzijde om, ik merk dat hij meteen begint over een man wie erg veel houd van schrijven, ik denk dat hij zichzelf beschrijft. Hij woont in een grote villa, met trappen die lijken op die van Belle en het Beest. Ik denk even aan mijn eigen huis, hij woonde daar dus...
    Ik spoel door naar de laatste bladzijden die hij had geschreven, daar beschreef hij dat hij heel langzaam overleed. Waarom?
    Snel sloeg ik de volgende bladzijde om, er viel een briefje uit, raar... Ik had die nooit gezien...
    Ik pakte het briefje eruit en las het voor in mezelf,
    Hallo volgende schrijver van dit boek.
    Ik wil je waarschuwen voor dit gebruik, het boek kan gevaarlijk zijn.
    Je begrijpt pas wat ik bedoel als je jezelf erin laat voorkomen.
    Er zijn alleen een paar regels waar je je aan moet houden,
    1. Schrijf niet iets uit medelijden voor je vrienden
    2. Het is daarom handig om onpartijdig te zijn
    3. Schrijf niet iets waar je zelf beter van word
    4. Alleen als het mooi in het verhaal past
    Er is alleen 1 uitzondering, stel je word gemanipuleerd of bedreigt en je schrijft wat diegene wil wat je schrijft gelden deze wetten niet. Het boek kan zelf aanvoelen of je dit voor jezelf doet of dat dit van een ander moet.
    En wat er gebeurt als je het wel doet? Dan ga je dood...
    W.

    Ik sla het boek met een klap dicht, die man, is hij ook in een sprookje geweest? Is hij dood gegaan omdat hij schreef uit medelijden? Ik moest hierop een antwoord hebben, ik stopte het boek in mijn tas, ik hoef in ieder geval niet bang zijn dat Peter hem pakt, hij kan er toch niets mee.
    "Peter!" roep ik, niet heel erg hard, maar dat hoeft toch ook niet? Hij hoort het ook als je gewoon mompelt. "Peter Pan!" roep ik, iets zachter als eerst. Ik hoop dat hij snel komt en me niet iets aandoet.

    [ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 1:35 ]


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Peter Pan

    Ik kwam bij Ariël tevoorschijn, ging op mijn hurken zitten en pakte het briefje uit haar handen. Vervolgens las ik het en duwde het weer terug in haar handen, hier had ik dus niks aan. 'En wat is er nu weer?'


    obsessive rage

    Caitlin

    Ik voelde me op zijn minst beter, ik kon tenminste staan... Ik wilde het alleen weten... Waarom liet Ariell me achter? Ik keek om me heen, ik wist niet welke kant ze uitging. Ik moet het er op wagen en koos een willekeurige richting die mijn instinct goed leek. 'Ariell?'


    Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

    Charlie

    Ariëls roep had me op laten schrikken en richting het geluid laten af rennen, maar daar was ze niet. Ik duwde wat struiken opzij en zag Caitlin. 'Is Charlie ook goed?' vroeg ik voorzichtig.


    obsessive rage