Dit topic gebruiken we nog niet, alleen als de eerste niet meer kan.
Never grow up, it's a trap.
Quizlet High School || 2 - Speeltopics
-
14 juli 2016 - 20:38
23 juli 2016 - 13:19
Ariël Greenleaf
"One step closer"
Peter schud zijn hoofd, "Het is al goed. Ik neem aan dat Joey heeft gezien dat ik ergere dingen heb meegemaakt." dat laatste zei hij vrij bot, ik schrok zelfs even. "Sorry." zei hij erachteraan, "Geeft niet, de meeste mensen reageren zo op Joey, omdat hij een rare Orc is" ik zie dat Joey me even boos aan kijkt, "Sorry..." zeg ik en geef hem een kus op zijn hoofdje, "Maar hij is in het echt heel aardig... Alle Orcs zijn ooit elven geweest..." Ik loop even een tree naar boven, "Je moet ze gewoon een tweede kans geven..." ik denk even na, veel mensen vinden dat ik te snel vergeef en te aardig ben, misschien begin ik het nu te snappen, ik vergeef gewoon de Orcs die mijn vader hebben vermoord... Ik heb zelfs eentje die ik beschouw als mijn eigen kind, dat is eigenlijk best raar, en dat ik Smaug nou vergeef omdat hij me heel veel jaar heeft vastgehouden... Ik kijk Peter even aan, hij vond Joey overduidelijk niet leuk, ik hoop dat het veranderd, Ik voelde dat Joey mijn hand vast hield, oh, hij heeft alles kunnen lezen. Ik zag dat hij me strak aankeek, "Het is goed om mensen te vergeven..." zegt hij tegen me, ik glimlach, zie je, hij kon beter praten bij mij. Vreemd. "Kom je Peter?" vraag ik als ik nog een tree omhoog sta, Joey nog steeds op een arm terwijl hij mijn andere hand vasthoud, elven zijn licht, gelukkig maar.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
23 juli 2016 - 13:37
Peter Pevensie
Ariël leek te schrikken van mijn reactie. "Geeft niet, de meeste mensen reageren zo op Joey, omdat hij een rare Orc is" vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Joey en Ariël een snelle blik met elkaar verwisselen. "Sorry..." zegt ze en ze geef hem een kus op zijn hoofdje, "Maar hij is in het echt heel aardig... Alle Orcs zijn ooit elven geweest..." Ariël stapt een tree verder, maar ik blijf nog op de huidige tree staan. "Je moet ze gewoon een tweede kans geven..." Een tweede kans geven? Verhaal ik mijn hoofd. De Minotaurussen en Dwergen hadden we in Narnia een tweede kans gegeven en alle anderen Narniërs die eerst voor De Witte Heks vochten. "Het is goed om mensen te vergeven..." hoor ik Joey opeens zeggen. Dat monster bleef maar gedachtes lezen. Ik moest uit zijn buurt blijven. "Kom je Peter?" ik versnel mijn pas even waardoor ik mijn kleine achterstand heb in gehaald. "Hier ben ik al." zeg ik. Ik blijf met mijn ogen op Joey gericht. Hij zou niet zo snel meer mijn gedachtes kunnen lezen.[ bericht aangepast op 23 juli 2016 - 13:37 ]
If no one else will defend the world then I must
23 juli 2016 - 13:56
Ariël Greenleaf
"One step closer"
"Hier ben ik al!" zegt Peter met zijn blik strak op Joey gericht, ik zie Joey wegkijken, dat betekent dat Joey Peter eng vind en Peter Joey niet mag.
"Nou jongens, niet zo stom doen, Joey jij gaat zijn gedachtes niet meer lezen..." zeg ik streng tegen Joey, hij kijkt me aan, "Ik heb het maar 1 keer gedaan, de andere wist ik gewoon omdat hij zo kijkt, hij is makkelijk te doorbreken..." ik blijf Joey streng aankijken, "Sorry Peter..." mompelt hij,
"Ik kon je niet horen..." zeg ik, "Sorry Peter!" zegt hij harder zodat ik het duidelijk kon horen. "Goedzo..." ik zette Joey op de grond waardoor hij meteen begon aan de klim naar boven, dat ging een stuk langzamer want hij moest elke tree even goed op letten dat hij niet viel. Joey viel even twee treden naar beneden waardoor ik even een schok door mijn lijf heen voelde gaan, ik wankelde even maar de pijn verdween langzaam weer. Ik weet dat het niet altijd slim is om Joey vrij rond te laten lopen omdat hij zich vaak pijn doet maar het altijd bij me laten zijn lijkt me ook niet zo leuk. Langzaam volgde ik Joey en keek even naar Peter,
"Wees alsjeblieft niet boos op hem, hij is nog niet gewend om dat niet te mogen doen, in mijn land mocht het wel, de mensen vonden het zelfs geweldig, het hielp ze om naar zichzelf te kijken in een ander opzicht..." vertel ik glimlachend.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
23 juli 2016 - 14:03
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Very tired & Annoyed
× Mentions: Jo & Cat
Jo werpt me een verwonderende blik wanneer ik uitleg wat ik van haar dacht en wat ik nu van haar denk. Ik heb werkelijk waar geen idee wat ik eruit op moet maken, dus het zal wel. Vervolgens gaat haar blik naar Cat, die ze nakijkt. Haar blik gaat weer terug naar mij. Het lijkt alsof ze me probeert te lezen.
'Volgens mij zij we over 1 ding allebei eens.. Wat ze zegt klinkt wijs maar bij ons is het niet het geval..'
Er verschijnt een lach op haar gezicht wanneer ze het zegt. Nogmaals ben ik ervan overtuigd dat ze of enorm veel last heeft van stemmingswisselingen (hormoon problemen?), of ze heeft gewoon een meervoudige persoonlijkheidsstoornis. Iets dat aannemelijk is, gezien haar vader. In ieder geval, ik knik als antwoord. Desondanks denk ik nog eens na over haar woorden. Wacht, misschien heeft ze wel een punt, maar op een totaal ander vlak dan nu het probleem is. Zijn we er niet beiden van overtuigd dat Rumple een enorme dreiging is? Ik ga even op de grond zitten, met mijn rug tegen de boom, gezien het me meer en meer moeite kost om overeind te blijven. De vermoeidheid gecombineerd met de wond eist zo zijn tol. Het is verschrikkelijk irritant en ik ben nog altijd boos op die snotaap, maar het heeft geen nut om dat nu op haar bot te vieren. Dan ben ik alleen nog maar verder van huis wat Rumple betreft en hij is momenteel toch echt een groter probleem dan Jo. Ik kijk even opzij.
'Maar goed, je trekt je dus terug?'
Aan mijn gezicht is te zien dat dit echt een serieuze vraag is. Iets dat ik voor het eerst toon, gezien ik wil dat ze niet zomaar wat zegt hierop. Als ze zich nu namelijk terug trekt, dan zal ik ook niet meer terug komen om deze dingen te bespreken. Dan richt ik al mijn aandacht op Cat. Het is iets dat ik niet hardop zeg. Straks is Jo weer beledigd en krijg ik weer een emotioneel antwoord en daar heb ik werkelijk waar niets aan in deze situatie. Ik heb mensen nodig die ik kan vertrouwen hier.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
23 juli 2016 - 15:22
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Ik zie dat Levi zich niet helemaal 100% voelt en gaat tegen een boom aan zitten, ik wil net gaan vragen wat er aan de hand is tot hij begint te praten, 'Maar goed, je trekt je dus terug?' ik denk even na, als ik me terug trek kan ik ze geen pijn meer doen, dus het is het beste, máár, ik kan ook spion zijn voor mijn vader en dan slaat hij me niet meer, een deal sluiten... Het is, of mijn vrienden de ondergang in leiden of mezelf... Voor wie kies ik?
Ik heb nog nooit zo'n moeilijke keuze gemaakt. Volgens mij sta ik hier al een paar minuten te denken, wat zal hij wel niet denken... Waarom vind ik dit zo moeilijk? Ik ga toch sowieso voor mezelf kiezen? Cat... dan verraad ik haar ook... Maar als ik nu zeg dat ik niet mee doe dan ben ik een watje, in zijn ogen dan... Ik voelde een golf van frustratie over me heen gaan, opeens wist ik waarom ik zo raar deed met mijn emoties, door die vloek! Die vloek moet eerst al mijn emoties leren kennen voordat hij ze kan besturen, ik moet blij, verdrietig, bang en al dit soort dingen zijn. Daarom doe ik dus zo raar... Ik kijk even peinzend naar Levi, kon ik het hem maar vertellen, dan zou hij dit allemaal heel anders hebben gevonden denk ik. Dan had hij begrepen dat ik het voor hun deed, maar nu denkt hij alleen maar dat ik een watje ben. Na ongeveer 6 minuten geef ik antwoord, "Ik vind het lastig, ik wil jullie...." ik hield snel mijn mond, ik wou bijna zeggend dat ik ze niet wou verraden maar ik dat wel zou doen als ik meedeed, ik moet maar gewoon heel arrogant doen, "Ik wil mezelf gewoon niet dood hebben..." zeg ik hooghartig, als hij me al anders had ingeschat is het nu al helemaal anders. Ik ben helemaal niet zo, mij maakt het niet uit om dood te gaan... Toch? Ik kijk even emotieloos voor me uit, volgens mij kan de hele wereld wel zien dat ik niet hooghartig ben en dat ik nu dit alles lieg...het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
23 juli 2016 - 15:39
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Very tired & Confused
× Mentions: Jo
Het duurt lang voordat ze een antwoord geeft. Dat is goed, want ik weet nu tenminste zeker dat ze er echt over nadenkt en niet zomaar wat zeg. Ik went mijn blik af en richt mijn ogen op het plein, dat nu weer nagenoeg verlaten is. Op de plek waar Earlinde daarnet aan was gevallen, ligt nu nog wat opgedroogd bloed. Het bloed trekt enkele dieren aan, die weer even snel weg zijn op het moment dat ze merken dat er niets te halen is. Ik strek mijn gewonde been voor me uit en trek mijn andere knie op, waar ik lichtjes met mijn arm op leun. De stilte die hier hangt is fijn, maar desondanks verre van ontspannend. Het voelt eerder aan als een soort stilte voor de storm. Door alles wat er vandaag is gebeurd, voelt de sfeer gespannen aan. Waarschijnlijk is iedereen nu wel op zijn hoede, wat verstandig is. Ik heb namelijk het gevoel dat het ergste nog moet komen. Sterker nog, door logisch nadenken komt men algauw tot de conclusie dat et ergste nog moet komen. Dit is immers pas de eerste dag en met de "schurken" die hier op school zitten, lijkt het er niet op dat dit gewoonweg een pechdagje is. Nee, voor hen is dit waarschijnlijk slechts een warming up. Het testen van de grenzen van de school, de leerlingen en van de docenten. Ik krijg de indruk dat vooral de leerlingen graag de docenten op hun nek willen zitten. Na enkele minuten geeft Jo eindelijk een reactie. Ik kijk weer haar kant op.
'Ik vind het lastig, ik wil jullie..'
Er valt een korte stilte. Het lijkt erop dat Jo zich herpakt. Ik krijg namelijk de indruk dat er een onzekere ondertoon in de woorden zit. Alsof ze niet weet wat ze moet doen. Maar dat kan ook aan mij liggen.
'Ik wil mezelf gewoon niet dood hebben..'
Haar toon is opeens hooghartig. Ik trek een wenkbrauw op. Ze wilt zichzelf niet dood hebben?
'Je lijdt liever dan dat je doodgaat?'
Ik ben oprecht verbaasd. Als ik haar was, zou ik namelijk liever sterven dan iedere dag door die marteling heen te moeten. Of is ze zo blij dat ze nu haar hart terug heeft, dat ze er alles voor overheeft om ervan te kunnen genieten? Dit meisje is raar. Heel erg raar.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
23 juli 2016 - 16:00
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Levi trekt zijn wenkbrauw omhoog, dat betekent dat hij me, of een raar kind vind of er niets van snapt, OF, allebei, wat ik best kan begrijpen want hij weet van niets af... 'Je lijdt liever dan dat je doodgaat?' ik zucht even diep, wat moet ik hier op zeggen? Ja natuurlijk ik hou van de pijn! De idioot wat denkt hij nou! Ik heb de neiging om met mijn ogen te rollen maar dan gaat hij nog meer denken dat ik gek ben, dan besluit ik weer even heel iemand anders te 'spelen',
"Ja oké? Problemen? Ik ben hard op weg om even goed te worden als hem, om zijn plek over te nemen..." diep in mijn hart wens ik elke dag dat ik geen Dark One hoef te worden, maar nog steeds is het onduidelijk. Moet ik het nou wel of niet opvolgen? "Ik ben hard op weg om onsterfelijk te worden!" ik huiver even bij deze gedachtes maar deze zin kwam er ook niet erg overtuigend uit, "Dus ik wil niet dood, ik heb nog een heel leven voor me..." ugh ik moet even een goede reden hebben en die moet ook echt overkomen! "Zoveel pijn lijden is het niet, het doet al bijna geen pijn meer..." dit loog ik, volop, eigenlijk wat ik allemaal vertel is gelogen. Ik kijk hem aan en probeer de uitdrukking van pijn van mijn gezicht weg te halen.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
23 juli 2016 - 16:12
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Very tired & Annoyed
× Mentions: Jo
Je hebt mensen die een beetje apart zijn. Je hebt ook mensen die gewoon gestoord zijn. En blijkbaar is er nog een derde type mens; Jo. Dat kind is zeker met haar hoofd op de grond gevallen bij haar geboorte. What the f*ck.
'Ja oké? Problemen? Ik ben hard op weg om even goed te worden als hem, om zijn plek over te nemen.. Ik ben hard op weg om onsterfelijk te worden! Dus ik wil niet dood, ik heb nog een heel leven voor me.. Zoveel pijn lijden is het niet, het doet al bijna geen pijn meer..'
Klinkt het overtuigend? Niet echt. Ben ik overtuigd? Ha-ha, nee. Ze heeft vandaag nog niets gezegd dat me echt heeft overtuigd van iets. Ik wend mijn blik af en kijk weer naar het plein. De stilte die er nu valt laat ik expres vallen. Het geeft Jo de tijd na te denken over wat ze daarnet heeft gezegd. Over hoe stom het klinkt wat ze daarnet heeft gezegd want eerlijk, niemand die ook maar een greintje verstand heeft zou zoiets hardop zeggen. Niet na wat ze heeft doorgemaakt en niet na wat ze me eerder heeft verteld. Ze moet hoog nodig eens wat afkoelen. Waarom kan ik nu geen bak ijswater over haar kop gieten?
'Luister,' zeg ik, terwijl mijn ogen nog steeds op het plein zijn gericht.
Het is beter dat ze mijn blik nu niet ziet, want die staat nu werkelijk waar op onweer.
'Je verlangt naar een leven vol met het martelen van anderen? Nee, dat maak je me niet wijs. Niet als je zonet nog liep te mokken over een gebrek aan vrienden. Lieg niet tegen me, Jo. Ik ben niet achterlijk.'
De woorden hebben een dreigende ondertoon, al ben ik voor de rest enorm rustig. Ik laat me niet overnemen door mijn emoties, al is dat niet zo heel moeilijk gezien ik amper iets voel. Het enige dat ik voel is irritatie. Irritatie omdat ze tegen me liegt. Irritatie omdat ze zo verschrikkelijk laf is. Wie wilt ze hier nu eigenlijk voor de gek houden?
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
23 juli 2016 - 16:27
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Levi keek me even aan alsof ik in het gekkenhuis hoor. Dan blijft hij even stil, ja hoor, hij wil zeker dat ik ga denken aan mijn woorden, ik weet anders heel goed wat ik zei, alleen het was allemaal een leugen. Als Levi lang stil blijft ga ik gewoon aan vogels denken, en NIET aan mijn eigen woorden. Nee vogels, leuke lieve kleine, blauwe vogeltjes die zo schattig fluiten...
'Luister,' zegt hij met zijn blik op het schoolplein gericht, 'Je verlangt naar een leven vol met het martelen van anderen? Nee, dat maak je me niet wijs. Niet als je zonet nog liep te mokken over een gebrek aan vrienden. Lieg niet tegen me, Jo. Ik ben niet achterlijk.' ik kijk hem even nors aan,
"Ten eerste, je bent wel achterlijk, ten tweede, ik lieg niet tegen je!" zeg ik boos tegen Levi. Ik denk na, hij heeft gelijk maar dat heeft hij vaak, hij denkt nu dat hij de slimste is, maar dat is hij niet. Als hij echt zo slim was geweest had hij allang gezien dat ik onder een vloek zat, dat als ik met hem mee zou doen hem zou verraden.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
23 juli 2016 - 16:49
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Very tired & Annoyed
× Mentions: Jo
Jo werpt me een norse blik. Ben ik onder de indruk? Nee, nog steeds niet. Ze zal met iets beters moeten komen als ze dat voor elkaar wilt krijgen. Op dit moment irriteert haar koppige gedrag me alleen maar.
'Ten eerste, je bent wel achterlijk, ten tweede, ik lieg niet tegen je!'
Tch, dat kind houdt alleen zichzelf voor de gek. Over dat eerste punt ga ik geen discussie aan, want blijkbaar ben je achterlijk als je niets van zwarte magie af weet. Newsflash, niet iedere wereld heeft met zoiets onnatuurlijks als magie te maken. Ik durf te wedden dat zij geen idee heeft waar ik het over heb als ik over Titans begin. Kortom, het punt van haar is gewoon te stom om over in discussie te gaan. Ik ben überhaupt niet iemand die graag discussieert.
'Oh, je liegt niet tegen me? In dat geval lieg je alleen maar tegen jezelf.'
Ik werp een blik achterom. Mijn ogen staan weer neutraal. Ze kan hierop antwoorden wat ze wilt, maar er is niets dat mij zal overtuigen. Wanneer krijgt ze eens door dat ze me niet zo makkelijk voor de gek kan houden? Ik heb geen mensenkennis nodig om te weten dat ze niet eerlijk tegen me is.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
23 juli 2016 - 16:54
23 juli 2016 - 17:02
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
'Oh, je liegt niet tegen me? In dat geval lieg je alleen maar tegen jezelf.' ik bleef hem nors aankijken, ik lieg niet tegen mezelf, ik lieg vol tegen jouw! Oh wat irriteer ik me, ik heb al bijna te veel gezegd. Toen zag ik Levi in elkaar krimpen, Rumple....
Het wordt nog erger als je iets doorvertelt, lief klein duiveltje van me. ik deed mijn handen voor mijn oren, nee ga weg. Ik bleef kijken naar Levi maar deed niets. Ik had het gevoel dat ik alles ging doorvertellen dan... Toen bedacht ik me iets, ik kon ook iets terugzeggen, ik liet mijn stem door Rumple's hoofd galmen,
"Iedereen haat je, zelf Neal, jij hebt hem verlaten, toen teruggehaald maar toen heeft hij jou ook nog eens een keer verlaten. En dat komt door je eigen stomme kop, Als je een goede vader was geweest was Neal er nog! Maar door jou is hij weg, het is allemaal jou schuld! Ik kan je nu niets meer doen, je hebt me in je macht, maar ik weet zeker, 100% dat je vernietigd word, maar wat ik dan nog zekerder weet is dan niemand, maar dan ook echt NIEMAND, je zal gaan missen..." beet ik Rumple toe, niemand kon me horen, alleen Rumple in mijn hoofd.
"Gaat het?" vraag ik aan Levi/.[ bericht aangepast op 23 juli 2016 - 17:02 ]
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
23 juli 2016 - 17:17
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Very tired & In pain
× Mentions: Jo
Terwijl ik nog op een reactie wacht, voel ik vanuit het niets een hevige pijnscheut door mijn lichaam trekken. Als reactie erop duik ik in elkaar. Rumple.. Ik klem mijn kaken op elkaar en probeer me ertegen te verzetten, maar het wordt alleen maar erger. Happend naar adem klap ik dubbel, terwijl ik mijn armen om me heen sla. De pijn is zo overweldigend dat ik haast geen lucht meer krijg. Ik val op mijn zij in duik nog verder ineen, me niet meer bewust van wat er om me heen gebeurd. De pij blijft aanhouden en ik kan een enkele noodkreet niet onderdrukken. Laat het stoppen. Laat het alsjeblieft stoppen.. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam het ieder moment zal gaan begeven. Deze pijn.. Is het mogelijk om te sterven aan zoveel pijn? Nee, ik zal niet doodgaan. Ik blijf vechten, zover het lukt. In de verte hoor ik iemand iets zeggen, maar ik hoor niet wat. Ik knijp mijn ogen dicht en doe mijn best aan iets anders te denken.Pijn heb je toch wel. Het is alleen mijn keuze om eraan te lijden. En ik zal er niet voor kiezen om te lijden. Maar het haalt niets uit. Ik lig helemaal in elkaar gedoken in het gras. De tranen branden in mijn ogen. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Hij is te sterk voor me, realiseer ik me nu. Nee, wat denk ik wel niet?! Leg ik mezelf er zo makkelijk bij neer?! Noemde ik Jo niet laf om dezelfde reden?! Nogmaals probeer ik ertegen te vechten. Ditmaal met meer succes. Enkele tellen lijkt de pijn te zijn verdwenen. Mijn spieren ontspannen zich en ik lig even languit in het gras, maar ik heb het gevoel dat ik moet braken. Dan komt de pijn weer terug, even overweldigend als daarnet. Ik krimp weer in elkaar. Nee, ik kan hier niet tegen vechten..
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
23 juli 2016 - 17:25
23 juli 2016 - 17:38
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Ik kijk naar Levi, ik kan niets doen, alleen Rumple vervloeken.... Laat hem alsjeblieft snel ophouden. Ik kniel bij Levi neer,
"Levi blijf rustig, alles komt goed, alsjeblieft...." ik zag hem vechten tegen de pijn, maar dat helpt niet, het word alleen maar erger,
"Alsjeblieft Levi, het word daardoor alleen maar erger!" ik voelde hoe mijn tranen prikten in mijn ogen, hoe kon Rumple hem dit aandoen!? Kwam het door mij? Mijn verhaal van Neal? Ineens zag ik Rumple achter Levi staan en schopte hem bewusteloos, "Levi!" schreeuw ik, hoort hij me nog. Ik leg hem op zijn rug, zo snel als Rumple gekomen is, is hij ook weer weg. Ik sta op, bang dat hij nog een keer komt. Ik kijk om me heen, waar is hij? Waarom heeft hij Levi bewusteloos geslagen? Dan voel ik iets achter me, geschrokken wil ik me omdraaien maar het is al te laat, ik voelde een harde klap. Ik zag dat alles vervaagde, mijn gehoor, mijn zien... alles... Ik deed mijn ogen dicht en liet me vallen, ik laat het maar over me heen komen, Ertegen vechten helpt niet...het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
