Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.
De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?
De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?
Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517
Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics
-
27 juni 2016 - 18:26
8 juli 2016 - 19:58
8 juli 2016 - 20:36
8 juli 2016 - 21:04
8 juli 2016 - 21:27
8 juli 2016 - 21:51
9 juli 2016 - 9:46
9 juli 2016 - 9:51
Linde MasterThief
Rumple begon weer te lachen, een verschrikkelijke lach, die door merg en been gaat. Hij toverde een hart tevoorschijn, mijn hart. Ik deed een stapje naar achter maar hij kneep er in, een helse pijn ging door mijn lichaam zodat ik op de grond viel. 'Blijkbaar heb ik je nog niet goed afgericht...' lachte hij,
"Het lukt je niet eens om mensen te vinden die vrijwillig met je willen werken..." ik was even stil, het deed echt veel pijn, "Niemand mag jouw... Zelf Neal niet, maar hij is toch dood..." weer stopte ik, "Dus hij kan het toch niet meer zeggen...."het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
9 juli 2016 - 9:58
9 juli 2016 - 10:02
Linde MasterThief
Rumple grijnsde en rukte naast me neer, onze gezichten waren maar een paar centimeters van elkaar verwijdert, "Baelfire leeft weer." zegt hij dreigend, ik zucht en liet mijn hoofd op de stenen rusten, hij had gewonnen, zoals altijd. Even deed ik mijn ogen dicht, mijn gevoel van vrijheid, nooit gehad, maar het kleine gevoel was weg. "Oké jij hebt gewonnen.." zeg ik met mijn ogen dicht. Denkend aan hoe mijn leven geweest zou zijn zonder hem...het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
9 juli 2016 - 20:15
9 juli 2016 - 20:27
Linde MasterThief
'Mooi ik wist dat je zou overgeven.' zei hij grijnsend waar ik me kapot aan ergerde, "Vind je het gek, je hebt mijn hart..." sis ik naar hem. ''Wel nu ga jij optstaan en gaan we samen Peter Pan zoeken.' Rumple stond op, kreunend laat ik mijn hoofd weer vallen op de stenen, ik ben net half vermoord en dan moet ik meteen weer opstaan!? "Klootzak..." sis ik naar hem terwijl ik ga zitten, de koppijn word alleen maar erger en alles draait.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
10 juli 2016 - 0:51
10 juli 2016 - 7:43
Linde MasterThief
Rumple pakte mijn bovenarm ruw vast en trok me omhoog, hij hield me vast zodat ik niet zou vallen, want als hij dat niet had gedaan was ik wel gevallen.
'Als je me nog een keer uitscheld dan knijp ik weer in je hart.' zei hij dreigend. Ik keek hem nors aan, in mijn hoofd gingen er nog veel meer scheldwoorden rond maar ik hield me stil, niet nog een keer.het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
10 juli 2016 - 14:57
10 juli 2016 - 16:12
Linde MasterThief
'Weet je, jochie, je moet eens leren dat ik net als jij en alle feeën hier gevoelig ben voor mijn naam.' zegt een jongen kalmpjes die er net aan komt lopen. 'Je kan ook gewoon roepen in plaats van een zoektocht uitstippelen. Want niemand verslaat me in mijn eigen spel.' Peter, natuurlijk was al even vergeten hoe hij eruit zag.
"Ja precies..." zeg ik boos tegen Rumple, hij heeft me helemaal niet nodig! "Dus Rumple, dan is het vast niet erg dat ik weer wegga, je hebt me tenslotte toch niet meer nodig..."het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
