Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

JADE WAKEFIELD

'Nee, gwn niet'

Misschien is Storybooke niets voor mij en moet ik weer weggaan naar het volgende stadje, want ja dat is
ook precies wat ik nu ga doen, ik ga wel weer terug naar mij oma of zo. Ik betaalde en liep naar buiten,
waar ik geen drukte zag, maar ook niet mijn motor. 'Waaaat?' Ik liep het pad af en speurde de weg af n
aar mijn motor, 'wtf?' Ik draaide me om en toen weer naar voren. 'VLOERKLEED!' Ik keek honderd keer
om me heen, maar mijn motor was verloren, kwijt, gestolen? Misschien heb ik hem verkeerd neergezet,
of heeft iemand hem even verplaats, ha... ha ha... dat zou het toch zijn? Paniekerig liep ik door de straten
tot ik bij een ongeval kwam.. 'O may god...' Ik liep op een man af die ik kende van het ziekenhuis, mijn
telefoon uit mijn zak halend om mijn alarmnummer te bellen liep ik de straat over. 'Alles goed met u?'

[ bericht aangepast op 7 juli 2016 - 19:44 ]

---

~

Linde MasterThief

Gespannen loop ik door de straten, je weet maar nooit wanneer Rumple je weer nodig heeft. Misschien is freerunnen wel een leuk idee? Daar raak ik in ieder geval wel ontspannen van. Snel klim ik op een huisje en spring naar het volgende huis, zo ga ik even door tot ik moe ben. Uitgeput spring ik met een salto van het huis af en ren naar een bankje, hijgend ga ik zitten. Het hielp wel even...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Carson Beckett

Opeens komt er een meisje aan die vraagt hoe het gaat. "Ik heb een hersenbloeding, maar het is niet echt een ernstige." Ik keek naar de man in de wagen. "Hij daarentegen..." Ik wilde huilen maar het lukte niet. Ik vermande me en stond recht. Ik trok de man uit de wagen en legde hem op de trottoir. Ik begon hem mond-op-mond te geven, hopend dat dit lukte.

Als ik alles op heb gegeten, reken ik af en loop ik het gebouw uit. Opeens voel ik een raar gevoel in mijn hoofd.
"Geen dode alsjeblieft," fluister ik maar helaas, ik moet weer gillen met mijn ontiegelijke gegil. Ik kan meteen nu ook de plek op sporen waar het is gebeurd. Ik zie daar Carson en een meisje.
"Wat is er gebeurd?" vraag ik.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

Agnete komt erbij staan. "Wat is er gebeurd?" Vraagt ze. "Ik ben gebotst met de auto, met een dode als gevolg..." Ik bedacht dat ze nog in het ziekenhuis moest liggen. "Moest jij niet in het ziekenhuis liggen?

"Dat hij dood is heb ik gemerkt," zeg ik "denk je dat hij nog te redden is? Om je vraag te beantwoorden, de zusters ontsloegen me waardoor ik nu op vrije voeten sta. Alhoewel ze me wel aanraden om een gekkenhuis te bezoeken,". Ik kijk naar het lijk waardoor ik me misselijk voel. Ik kom namelijk veel in aanmerking met doden aangezien ik een Banshee ben.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Ik vrees dat hij niet meer te redden valt. Heel misschien wel, maar dan moet de ziekenwagen hier wel heel snel zijn..." Ze leek zich niet goed te voelen. "En gaat het wel met jou?" Vroeg ik...

[ bericht aangepast op 7 juli 2016 - 21:55 ]

Regina

De opmerking over Graham deed het hem. Jo staarde naar de grond. Ze wist niet wat ze moest zeggen. "Ja, ik..." ze nam een paar slokken van haar whisky en ik staarde haar met een glimlach aan. "Gevoelig onderwerp?" vroeg ik al lachend.

Graham

'Gewoon bij haar thuis.' Vittoria keek me geschrokken aan. Wat was er nu aan de hand? 'Graham, het kan zijn dat Regina me dadelijk tegen jou opzet, wat ik niet wil.' ik gaf een klein knikje dat ik haar begreep. "Zo ver komt het niet." ik weet dat het waarschijnlijk wel zover gaat komen. "Beloofd." zeg ik er snel nog achteraan.

---

If no one else will defend the world then I must

Jo Mari Gold

"Gevoelig onderwerp?" vraagt ze lachend terwijl ik nors opkijk, "Misschien...." zeg ik boos terwijl ik een slok nam,
"Maar dat gaat jouw helemaal niets aan..." ik denk even na over mijn woorden, niemand zou me hier kunnen redden dus als ik zou uitbarsten zou ze me zo kunnen doden, maar ach, doodgaan is misschien nog wel beter dan hier zijn, "Jij hebt toch ook wel dingen waar je niet over wilt praten!?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Regina

Jo kijkt nors naar mij op en lijkt vrij boos, wat mij alleen maar vrolijker maakt. "Misschien...." ze neemt weer een slok van haar whisky. "Maar dat gaat jouw helemaal niets aan..." het blijft even stil tussen ons, maar al snel praat Jo weer verder. "Jij hebt toch ook wel dingen waar je niet over wilt praten!?" Ik kijk Jo even aan. Hier heeft ze gelijk in.
"Daniël, kom nou! Laat dat zadel even wachten. Dat loopt niet weg, maar ik wel." zeg ik al lachend. Daniël komt achter mij aanrennen en duwt me naar de grond waarna we samen de heuvel afrollen.
"Ik kan over alles praten." zeg ik met een grijns op mijn gezicht.

---

If no one else will defend the world then I must

Vittoria Gold
'Zo ver komt het niet.' Zei hij ik knikte. 'Beloofd.' Zei hij er nog snel achteraan. 'Ik geloof je.' Ik was er toch niet zo zeker van maar we zullen zien. Ik zag de huis van de burgemeester al.

Rumplestiltskin
Ik was nog steeds op zoek naar Peter Pan maar kon hem niet vinden. Op een bankje zag ik een meisje zitten die me bekent voor kwam als Jo. Ik grijnsde en liep er heen.

[ bericht aangepast op 8 juli 2016 - 0:25 ]

Jo Mari Gold

Regina lijkt het alleen maar leuker te vinden hoe bozer ik werd, dat maakte mij nog bozer maar dat liet ik niet zien, ik wil haar geen plezier gunnen.
"Ik kan over alles praten."
"En waarom zie ik dan iets in je ogen wat zegt dat je liegt?" vraag ik nuchter terwijl ik nog een slok neem, als ik nog meer neem dan weet ik niet of ik meer geheimen kan bewaren, en dat zou niet zo handig zijn.

Linde MasterThief
Het moment, even rustig op een bankje, geweldig! Maar het was inderdaad maar even, ik hoorde voetstappen die ik uit duizenden herkende, Rumple... Ik draaide me geschrokken om en ging staan, "Wat moet je van me?" vroeg ik fel.

[ bericht aangepast op 7 juli 2016 - 22:56 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Regina

"En waarom zie ik dan iets in je ogen wat zegt dat je liegt?" het lijkt erop dat ze moeite begint te krijgen met de hoeveelheid drank die ze opheeft. Het liefst zou ik Jo nu wat aandoen, maar ik houd me in. "Ik weet niet waar je hart is. Dat was je vraag en dit was het antwoord." ik zet mijn glas weg in de keuken en loop weer terug naar Jo. "Dat was het toch?" ik wilde nu totaal niet over Daniël praten. De wet van drie had eerder toegeslagen dan dat ik had toegeslagen..

---

If no one else will defend the world then I must

Rumplestiltskin
Linde draaide zich geschrokken om en ging staan
'Wat moet je van me?' Zei ze fel.
Ik grinnikte. 'Rustig lieve Linde.' Ik pakte een plukje van haar haren en stak die achter haar oor. 'Ik was alleen benieuwd hoe het met je ging en nu ik je hier toch zie mag je me gelijk ergens mee helpen. Ik grijnsde.

Jo Mari Gold
"Ik weet niet waar je hart is. Dat was je vraag en dit was het antwoord." Regina zet haar glas in de keuken en loopt weer terug, "Dat was het toch?" ik lachte even, "Je hebt het... Je hebt een geheim waar je niet over wilt praten, maar goed, ik houd mijn mond wel, ik weet hoe vervelend het is..." maar ik maak mijn zin niet af, het ging nu echt naar mijn hoofd, snel nam ik nog een paar slokken, het kon me helemaal niets meer schelen, zo dacht ik in ieder geval niet meer aan mijn vader, "Dit.. is... best... wel...lekker..." zeg ik een beetje dronken, echt goed nadenken kon ik niet meer maar tenminste beter dan niets.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]