Once Upon A Time~speeltopic~9 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?


Once Upon A Time (speeltopic) ~8
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178517

Rumplestiltskin
Ik grinnikte door de woorden die Pan zei. 'Waarom kwam je dan niet toen ik je riep? Dearie.' Zei ik tegen hem. Ik draaide me naar Linde toe en knikte. 'Je hebt inderdaad gelijk je bent voor nu niet meer nuttig.' Ik liet haar verdwijnen zodat ze niet meer tot last was en wende me tot Pan.
'Dus nu is het tijd dat we achterkomen wie hier de sterkste is.' Ik grijnsde. Gedachtes met wat ik met hem zou doen raasde door mijn hoofd, zou ik ook zijn hart eruit halen? Als ik nu toch bezig ben.

Peter Pan

'De sterkste? Dus je staat zo te popelen voor een duel?' Ik lachte. 'Vind me eerst dan maar.'
Ik teleporteerde weg, het was alleen niet de bedoeling geweest zo vlak naast iemand te komen.
Het was een meisje, steil, rossig haar en grijsblauwe ogen vol verbazing. 'Wie de fuck ben jij en hoe kom je hier zo snel?'
Ze kijkt argwanend, maar tegelijkertijd staan haar ogen vol vuur. Ik spit haar gedachten eens door en kom erachter dat ze Ninfé heet, als ik dieper probeer te komen zet ze stekels op. 'Niet belangrijk,' zeg ik. 'Hé, luister meisje. Ik moet me verstoppen voor iemand en dat lukt niet als je me vertraagd.'
'Ik wil niet flauw zijn, maar jij poeft uit de lucht.' zegt het meisje bozig. Ik mag haar pit wel. 'Jij vertraagt mij.'
Ik kijk haar even aan, en dan lijkt ze eindelijk te ontspannen. 'De naam is Ninfé, noem me maar Nim.' stelt ze zichzelf voor. 'Hoe deed je dat?'
Ik schud al lachend mijn hoofd en begin met weglopen. 'Magie natuurlijk.' antwoord ik simpel.
Het meisje rent achter me aan. 'Serieus?' vraagt ze, tussen spottend en nieuwsgierig in. Met een zucht blijf ik staan.
'Zeg, normaal gesproken bewonder ik het als iemand vuur heeft zoals jij, maar ik heb haast. Dus laat me met rust.'
Het meisje slaat haar armen over elkaar heen. 'Best.' zegt ze dan. 'Maar daarna ga je ne precies uitleggen wie jij bent en wat je net deed.'
Ik lach om haar reactie. 'Roep me maar dan. De naam is Peter. Tot ziens nu.'
Dan verdwijn ik weer naar een willekeurige plek in de stad.

---

obsessive rage

(wie moet er nu eigenlijk schrijven? Ik waarschijnlijk )

Rumplestiltskin
'De sterkste? Dus je staat zo te popelen voor een duel?' Ik lachte. 'Vind me eerst dan maar.' hij teleporteerde ineens weg ik zuchtte even en rolde met mijn ogen, moest dit echt nu? 'Pan! ik heb geen zin in die kleuterachtige spelletjes van jou!' riep ik terwijl ik maar weer door liep in de hoop dat hij dadelijk weer te voorschijn kwam. 'Of ben je misschien bang? bang dat ik je tere hart eruit ruk en je mijn slaaf wordt?' ik grijnsde wel dat is precies wat ik van plan ben.

Peter Pan

Ik verschijn vlak achter Rumple en trek dan zijn hart eruit. 'Oeh, die is zwart.' zeg ik met een lachje. 'Zelfs die van mij is roder.'
Ik knijp eens flink in zijn hart en grinnik. 'Je moet weten Rumple, ik haal mijn hart er niet uit om te kijken welke kleur het heeft, dat is echt iets van jou. Ik heb er al heel lang geleden een beschermingsspreuk overheen gesproken.' zeg ik met een lach. 'Als het al in mijn lichaam zit.'

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
Ik voelde dat mijn hart eruit werd getrokken en draaide me om. 'Oeh die is zwart.' zei hij met een lachje ik keek er naar en ik zag nog maar een klein rood licht plekje erin, iets wat nou niet bepaald een goed teken is. 'Zelfs die van mij is roder.' hij kneep even flink in mijn hart waardoor ik ineen kromp, woedend keek ik hem aan. 'Jij bent dan ook veelste bang om te moorden of wat dan ook, je denkt dat je heel wat bent maar je bent niks meer dan een kleine rotjoch.' zei ik en ik grijnsde, ik toverde mijn hart weer in mijn hand en stopte hem terug. 'Ik haat jou.' ik gebruikte mijn magie om een armband om zijn pols te gebruiken zodat hij deze keer geen magie meer kon gebruiken.

Peter Pan

Ik zucht bij het zien van de armband. 'Nogmaals, ik heb dit gemaakt. Het werkt niet op jou.' zeg ik, haal hem eraf en grijns. 'Maar op jou... Werkt het geweldig.'Ik doe de armband bij Rumple om. 'Ben je nu nog zo stoer, jochie?'
Ik gooi hem tegen de muur met mijn magie, grijns breed. Plots wordt ik echter aan de kant geduwd. 'Niet doen idioot!'
Odi kijkt me bestraffend aan, op het moment lig ik op de grond, handig. 'Ha, de Slaap fee.' zeg ik.
'Wat is er mis met mijn naam dat je die niet meer gebruikt?' Odi fronst en slaat haar armen over elkaar. 'Het moet nu eens afgelopen zijn tussen jullie twee. Jullie zijn familie, doe nu niet zo stom en vervelend als mijn gezin en wees er gewoon voor elkaar.'

---

obsessive rage

Rumplestiltskin
'Nogmaals, ik heb dit gemaakt. Het werkt niet op mij.'' zei hij, oeps een klein foutje, ik grinnikte evne ongemakkelijk. 'Maar op jou...Werkt het geweldig.' hij deed de armband bij hem om, wat een rotjoch is het toch ook. 'Ben e nu nog zo stoer, jochie.' hij gooide mij tegen de muur aan met magie en hij grijnsde breed, maar deze keer was het mijn beurt om te grijnzen toen hij omver werd geduwd door een meisje. ik krabbelde langzaam overeind, last van mijn rug maar dat liet ik niet merken. 'Ha de slaap fee.' zei hij. terwijl hij bezig was met het meisje pakte ik een dolk uit de binnenzak van mijn jas die ik er speciaal ervoor heb laten maken en gooide die naar Pan. 'Jullie twee. Jullie zijn familie, doe nu niet zo stom en vervelend als mijn gezin en wees er gewoon voor elkaar.' zei ze, ik begon te lachen no way dat ik ooit voor hem er zou zijn. Hij is diegene die mij in de steek liet.

Carson Beckett

Ik keek de wegrijdende auto achterna en keek dan naar Agnete. "Wat kunnen we nu doen?" Ik was echt ten einde raad.

Agnete Annica Saari

"Het lijk wegbrengen is redelijk handig," antwoord ik.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Carson Beckett

"Het lijk wegbrengen is redelijk handig," ik knikte. "Daar heb je gelijk in... Maar hoe?"

Regina

"Je moet gewoon in jezelf geloven." het waren de woorden van de kleine August die in mijn hoofd nagalmde. Was die verdraaide pop nou toch me weer een stap voor? Ik sloeg met een pan tegen Ruby's hoofd en hield August tegen vlak voordat hij buiten was. "Jij bezorgd mij alleen maar ongeluk." ik kijk Ruby aan en bedenk me dat ik een grote fout heb begaan. Ik zorg dat August de normale word en weer in zijn pop gedaante verschijnt en stuur hem daarna naar een plek waar niemand hem kan vinden. Ik kijk Jo aan. "Sta daar niet zo. Help mijn dochter!"

Graham

Ik zie niks in de tuin, totdat ik het idee heb dat ik een paar houtsplinters zie liggen en naast de de splinters een stukje papier. Ik vouw het papier langzaam open en lees wat er op staat. Het was een bladzijde ook een sprookjesboek. Het verhaal van pinokkio stond hier beschreven. "Vittoria, ik heb iets gevonden!" roep ik.

---

If no one else will defend the world then I must

Jo Mari Gold

"Sta daar niet zo. Help mijn dochter!" ik kijk haar aan, ik voelde dat ik nuchter moest worden, stil sprak ik een spreuk uit zodat ik weer helder na kon denken en niet dronken zou worden, ik ging standvastig voor Regina staan, "En waarom..." begon ik, "Waarom zou ik in vredesnaam jou dochter moeten helpen?" ik schrok gewoon een beetje van mijn eigen stem, standvastig, niet dronken meer en een beetje boos. Ik keek haar aan, wat is haar reactie op mijn reactie, "Ik ben je slaafje niet..." zeg ik er nog snel achteraan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Ik wierp mij blik de kamer in toen ik een klein jongetje zag staan. Hij liep vervolgens naar mij toe en legde zijn hand op mijn knie. "Je moet gewoon in jezelf geloven." zei hij glimlachend. Vervolgens huppelde hij de kamer uit, "Totziens Mevrouw Mills en mevrouw Mills." en weg was hij. Ik staarde recht voor mij uit, en herhaalde in gedachten keer op keer zijn woorden. Je moet gewoon in jezelf geloven. Was dit een teken? Het gaf mij hoop en moed, ik wist dat ik niet gek was en dat ik in mijzelf moest geloven. Ik moest meer onderzoek doen en dan zou ik achter de waarheid komen. Snel sprong ik overeind, ik had zojuist mijn vechtlust teruggevonden. Een hard voorwerp kwam op mijn hoofd neer en ik zakte in een, alles werd zwart...

---

When you believe your dreams come true

Peter Pan

Vlak voor het mes me raakte verdween ik en bleef weg, ik was er een beetje klaar mee nu.

Odi

Toen Mal verdween zuchtte ik. 'Ik snap niet hoe hij in zo'n eikel kan zijn veranderd.' mompelde ik, en stak mijn hand toen maar uit. 'Kom maar. Ik begrijp het wel. Mijn ouders hebben me ook in de steek gelaten.' zei ik toen.

---

obsessive rage