Morgen!
[ bericht aangepast op 21 juni 2016 - 21:03 ]
chaos makes the muse
RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 4 - Speeltopics
-
20 juni 2016 - 23:01
7 juli 2016 - 15:49
13 juli 2016 - 20:27
19 juli 2016 - 10:55
Ryan William Cooper
Me: Click
________________________
Hij begon echt terug naar huis te verlangen. Clementine stond hen in de hoek te observeren. Ze stond zo lang na te denken dat hij schrok toen ze bewoog. Ze klapte in haar handen en vertelde dat ze de chips in elkaar gingen zetten, waarna ze weer zo'n glimlachje produceerden. Niemand leek er zin in te hebben.
~~~~~~~
In de eetzaal zat hij gewoon langs de rest, maar zei niks en luisterde geconcentreerd naar hun gesprekken. Albert stond ietsje verder bij de drank vandaan en zag er erg bezorgd uit. Hij schuifelde heen en weer en keek vaak naar Romy. Ryan haalde zijn schouders op.
~~~~~~~
Clementine stond haar uitleg te doen toen Ryan met zijn handen in zijn zakken binnen kwam lopen. Uitdagend bleef hij langs haar staan tot haar uitleg gedaan was en pakte toen een blad met uitleg. 'Sáái,' gaapte hij en gooide het blad op de grond, waarna hij bij Jonas ging zitten. Bij hem lukte het al aardig.
Maar de dingen die sommigen ontdekt hadden - dit begon een smerig zaakje te worden.
_________________________________________________
Zo, ik heb ook weer eens iets geschreven!
[ bericht aangepast op 19 juli 2016 - 13:43 ]
I've hurt you again. How foolish can one man be?
23 juli 2016 - 21:51
Albert Svendsen
''Just pretend you're brave, even if you're not, no one can tell the difference.''
'Die bakken liggen er vol mee, een meer om minder merkt ze vast niet,' zei Anna, doelend op het onderdeeltje dat Albert gebroken had.
Hij knikte. Als was het vooral om zichzelf te overtuigen. Clementine had al eerder bewezen dat ze op alle kleine dingetjes lette en er hingen niets voor niets overal camera's, om maar over de beveiliging te zwijgen. 'Je hebt gelijk, dat merkt ze vast niet.'
Anna melde dat ze het vervelend vond dat ze niet kon kijken hoe laat het was. Ze pakte de kaart en wat onderdeeltjes.
Hij volgde haar voorbeeld en schoof wat onderdeeltjes bij elkaar waarvan hij dacht dat ze zouden passen. Om eerlijk te zijn had hij geen flauw idee van waar hij mee bezig was, maar dat hoefde niemand te weten.
'Het past wel,' Anna grinnikte en poogde om twee stukjes in elkaar te draaien. Twee stukjes die totaal niet bij elkaar hoorden. Het zag er naar uit dat hij niet de enige was met twee linkerhanden.
'Ik zie het.' hij lachte en begon zelf ook met de onderdelen te puzzelen. Voor even leek het alsof het werkte, maar al snel viel het chipje uit elkaar. 'Dit is waardeloos,' mompelde hij terwijl hij een tweede poging waagde.
• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •
25 juli 2016 - 22:01
25 juli 2016 - 22:06
25 juli 2016 - 22:14
25 juli 2016 - 22:17
27 juli 2016 - 16:04
Albert Svendsen
''Just pretend you're brave, even if you're not, no one can tell the difference.'''Oke, poging nummer.. eh.. Weet jij het nog?' vroeg Anna.
'Duizend als we op deze manier doorgaan,' Albert grinnikte en schoof weer een aantal onderdelen naar zich toe. Hij keek nog eens goed naar de handleiding en wist zeker dat het hem zou zijn gelukt. Als hij niet van zijn werk opschrok door een bekende stem.
'Lukt het een beetje?'
Alberts chip viel, voor de zoveelste keer, uit elkaar. Hij zuchtte diep, keek op en zag dat het Jonas was die de vraag had gesteld. 'Ja, het gaat geweldig,' antwoordde hij sarcastisch. Hij begon zich te irriteren aan het feit dat hij niet technisch was. Zo maakte hij geen goede indruk op Anna, al leek zij het wel grappig te vinden. Sinds wanneer is dat een prioriteit geworden? Hij slikte en schoof de gedachten van zich af, om zich vervolgens weer tot Jonas te richten die voor hem stond. De jongen zag er ook niet uit als een techneut, maar heel veel erger dan bij hemzelf kon het niet gaan. 'En bij jou? Heb jij er al een in elkaar gezet?'
• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •
27 juli 2016 - 16:12
3 aug 2016 - 16:00
3 aug 2016 - 16:45
3 aug 2016 - 18:54
Albert Svendsen
''Just pretend you're brave, even if you're not, no one can tell the difference.''Zijn mond viel een stukje open toen hij naar de robot keek die Jonas gemaakt had. Hij kon het bijna niet geloven, maar de jongen was zo overtuigend dat hij zijn woorden als waarheid aannam. 'Knap van je,' vond hij.
'Die zou ik maar niet aan Clementine laten zien, ik denk niet dat ze daar erg gelukkig van zal worden,' merkte Anna op.
Albert knikte. Daar was hij het mee eens. Die vrouw hield alles in de gaten, het zou hem niets verbazen als ze de robot allang op een van haar beveiligingscamera's had gezien. Of dat ze zelfs al wist dat Anna, Romy en hijzelf haar wantrouwde.
Jonas stelde voor om uitleg te geven. 'Wat hebben jullie al?'
Albert glimlachte flauwtjes en haalde zijn schouders op. Zijn ogen scande de tafel die vol lag met onderdelen die niet bij elkaar pasten. 'Nog niets, eigenlijk. Leg maar eens uit hoe je dat doet.'
• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •
3 aug 2016 - 19:07
4 aug 2016 - 8:03
