RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 2 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1


Uitgebreide verhaallijn:

Julia, Lynn, Albert, Bran, Anna, Ryan, Rick, Jonas, Sil, Romy, Cinderella en Randall hebben allemaal een uitnodiging ontvangen met de vraag of zij mee zouden willen werken aan één van de experimenten van Clementine Chevalier. 25 jongeren hebben een uitnodiging, maar alleen deze tien hebben ingestemd mee te doen. Ze hebben allemaal zo hun redenen om mee te doen. Veel doen het voor het geld, maar allen hebben een achterliggende reden. Toen ze een mail stuurden naar Clementine Chevalier hebben ze allemaal hetzelfde antwoord ontvangen:


Als de jongeren elkaar voor het eerst ontmoeten blijken ze weinig gemeen te hebben, niet wetend wat er volgt...

De plek waar ze naartoe worden gebracht is onvindbaar voor buitenstaanders en de sfeer in het gebouw is zeer onaangenaam. Als Clementine dan ook nog eens een naar persoon blijkt te zijn willen de jongeren niets liever dan naar huis, maar dat gaat helaas niet. Clementine laat de groep aan computerprogramma's werken en computerchips maken. Ze werken de meeste uren van de dag en komen amper toe aan slapen. Ondertussen ontstaan er in de groep allerlei relaties van vriendschap en liefde tot haat.

[ bericht aangepast op 29 mei 2016 - 0:13 ]

---

chaos makes the muse

Hij merkte dat Anna naar hem keek. 'Vind je het erg als ik meekijk?'
'Nee hoor,' Albert zei het wel, maar hij voelde altijd de druk om extra zijn best te doen als iemand meekeek. Negen van de tien keer verpeste hij dan zijn tekening en zag het er niet uit. Maar met Anna voelde hij zich op zijn gemak en was er geen spanning om te presteren. De rimpelingen van het water had hij snel neergezet, maar de hangende wilg en de details die daarbij hoorde waren een stuk lastiger. Door wat harder te krassen bracht hij schaduwen toe, zo kwam de tekening tot leven. Het was jammer dat hij geen kleurpotloden had meegenomen, het licht was wondermooi. 'Heb jij hobby's?' vroeg hij aan Anna terwijl hij de vormen van de hangende bladeren uitwerkte.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

Ze keek rustig toe hoe Albert het water op papier zetten. Op zijn vraag of zij hobby's had haalde ze haar schouders op. 'Niet echt iets bijzonders. Ik houd van lezen en het bezoeken van musea's.' Ze dacht even na, een heel spannend leven had ze niet. 'Ik ga weleens wandelen als ik ergens ben. In Leiden zijn wel parken, maar voor een bos moet je toch wat verder zijn.' Ze keek om zich heen en ontdekte en vertakking in het meertje, dat zou vast naar een ander meertje of stroompje leiden. Ze wees het Albert aan. 'Misschien kunnen we straks een poging doen daarheen te varen.' Ze lachte. 'Heb jij verder nog hobby's?'

---

chaos makes the muse

Terwijl hij verder tekende luisterde hij naar wat Anna te zeggen had. Ze hield van lezen, museums en wandelen. Geen gekke dingen dus. Het was vergelijkbaar met wat hij graag deed. Hij glimlachte.
Ze stelde voor om door de splitsing van het meer te varen. Hij moest toegeven dat hij daar ook nieuwsgierig naar was en maakte zijn schets vluchtig af. 'Zo, klaar,' hij legde zijn tekenblok open naast zich neer, dan kon Anna het nog zien als ze dat wilde.
Ze vroeg of hij nog meerdere hobby's had. Hij haalde zijn schouders op. 'Tekenen, lezen, ik ben graag aan zee op de moment dat ik niet achter mijn laptop zit,' hij lachte. 'Ik ben een beetje saai wat dat betreft,' hij keek naar de vertakking van het meer waar Anna naar had gewezen. Het was een beetje smalletjes, maar ze zouden er met gemak doorheen kunnen. Hij pakte zijn peddel vast, maar voor hij de andere kon grijpen keek hij haar vragend aan. 'Wil je het nog eens proberen of zal ik roeien?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

'Ik heb ook niet zo'n spannend leven, hoor.' Zei ze tegen Albert. Hij vroeg of ze nog een keer wilde proberen of dat hij moest roeien. 'Laten we nog een poging met zijn tweeën doen.' Ze pakte de peddel aan haar kant vast en keek naar Albert. 'Ja?' Geconcentreerd op wat ze deed bewoog ze de peddel zoals Albert eerder had voorgedaan. Het ging al een stukje beter dan bij haar vorige pogingen. Voordat ze verder ging keek ze even naar de tekening van Albert. 'Je kan echt heel mooi tekenen. Je hoort echt thuis op de kunstacademie. Eerlijk.' Ze sloot haar zin af met een glimlach en richtte zich weer op het roeien. 'Zullen we dan maar?'

---

chaos makes the muse

Hij beantwoordde haar compliment met een glimlach. Ze roeiden in de richting van de smalle stroom en het ging stukken beter dan net. 'Het enige probleem is dat ik een portfolio in moet sturen en om eerlijk te zijn weet ik nog niet wat ik zal tekenen. Het moet een serie van tekeningen zijn,' hij haalde zijn schouders op. Er waren vast al duizenden portfolio's met landschappen en hij wilde dat het zijne eruit zou springen. 'Ik wil graag origineel zijn. Misschien brengen de experimenten me wel op een idee.'
Ze vaarden de afsplitsing van het meer in en al snel werd het duidelijk dat de natuur hier minder onderhouden werd. Het was mooi en ongerept, maar niet al te praktisch. Hij moest bukken om een laaghangende tak te vermijden en grinnikte. 'Ze mogen best wat tijd vrijmaken om de bomen te snoeien.'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Zijn vraag werd toch nog beantwoord, maar wel pas nadat hijzelf ook een reden gegeven had. Geld, natuurlijk. Zeg nou zelf, wie was er hier niet voor makkelijk geld? Er was gezorgd voor kost en inwoning en hier verblijven kostte dus niks, dus al het geld dat je verdiende mocht je houden. Wat ze precies moesten doen, was een raadsel, maar daar zouden ze snel genoeg achter komen. Hij wist dat Randall hem net zo aan het opnemen was als hij eerder bij Randall gedaan had, en hij koos er bewust voor om dat te negeren. Het zou uiteindelijk in zijn voordeel uitpakken als hij niet teveel liet merken dat hij zulke dingen echt wel opmerkte en meer doorhad dan mensen vermoedden. "Het verdient ook wel makkelijk," antwoordde hij Randall. In de verte kwam het gebouw al in zicht. Raven zag Clementine nog niet staan, maar hij twijfelde er niet over dat ze hen wel ergens stond op te wachten. Hij was er klaar voor. "En nu zullen we horen wat onze grote vriendin over ons avontuur te zeggen heeft," zei hij tegen Randall. Hij was niet zo bang voor haar reactie eigenlijk. Ze zou waarschijnlijk wel boos zijn, maar zeg nu zelf, wat konden zij eraan doen dat ze 'verdwaalt' waren? “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ons verblijf kwam al in zicht, maar ik nam mijn gemak.
Sil kon mijn niet zo veel schelen, althans, hoe ze was. Haar vuisten waren voor mij iets belangrijkers.
Die zouden me ook echt verdomde hard kunnen raken, en ik had echt geen zin in blauwe plekken. Dood irritant, die dingen. Maar Sil stond er nog niet. Daarentegen wel een zwaar geërgerde Clementine Chevalier, die ons giftig aankeek.
'En waar hebben jullie het laatste uur uitgehangen?' vroeg ze ijzig.
Ik haalde nonchalant mijn schouders op. 'We zijn verdwaald.'
'Er was een routebeschrijving!'
'Die ging over allemaal slootjes. Daar was Ra - Bran - nooit overheen gekomen,' zei ik onverschillig, er op lettend dat ik mezelf eer aan deed - Raven niet, maar wat maakte dat uit?
'Waar is Sil?'

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Anna Hope van der Loo

'Misschien kan je een serie tekeningen maken over hoe jongeren leven in gevangenschap.' Ze sluitte haar zin af met een grijns. 'Het is hier inderdaad net de wildernis, maar zie je Clementine al op haar naaldhakken een bootje betreden om dit te snoeien.' Ze wees naar de takken die over de rand hingen. Het water was hier zo helder dat je de steentjes op de bodem kon zien liggen, ook al was het er nog best diep. 'Het is hier echt perfect om te zwemmen. Dat had Clementine wel even mogen vermelden.' Ze zuchtte. Niet dat ze was gaan zwemmen, misschien als ze helemaal alleen was.

---

chaos makes the muse

"Mijn familie..." peinsde ik. "Je weet al dat ik thuis met vijf ben. Ik heb nog twee broers en twee zusjes. En dan mijn ouders nog. Dat is het dan." zei ik. Ik zag Romy raar kijken. "Nu ja, ik heb wel meer familie, hoor," zeg ik snel. "Maar die zijn allemaal in Japan gebleven." Ik denk aan Japan. Ik weet niet eens meer hoe mijn familie eruit ziet, hoe ze heten. Ik mis ze niet eens omdat ik ze niet meer heb gezien sinds ik 5 was.

---

I've hurt you again. How foolish can one man be?

Julia Lisa Dragon

Nadat ik met Cinderella had gekletst tijdens de wandeling door het bos, wat ik geweldig vond. Liep ik naar de verzamelplaats voor het varen. Ik zag in de verte Jonas al staan. Ik liep naar hem toe en keek om me heen. Die prachtige bomen en planten, hier en daar wat vogels en dan die geweldige rivier. Ik had er echt zin in. Niet dat ik goed kon varen, maar het was altijd leuk om in de natuur te zijn. Ik kwam aan bij Jonas. 'hey, hoe gaat het?' Vroeg ik aan hem. Ik stond klaar om te gaan varen.

Poshlost schreef:

Romy Salvati
| | |

‘Vertel me over je broers en zussen, heb je foto's? Hoe oud zijn ze?’’ Ze hield van foto's zelf maakte ze ze ook veel, al waren het selfies met haar vrienden en familie. ‘‘Hey, laten we een selfie maken!’’ Ze pakte haar telefoon en startte de camera op. ‘‘Get closer you.’’ Grapte ze en leunde haar hoofd tegen het zijne. Ze lachte breed en bekeek de foto. ‘‘Die's echt heel leuk.’’ Zei ze en ging weer wat verder zitten. ‘‘Ben je close met ze, je broers en zussen?’’ Ze hoorde voetstappen op de gang en Clementine's stem, waarschijnlijk waren Randall en Raven eindelijk terug.

---

tya

Jonas Carson      Lynch "Hey, hoe gaat het?" Vroeg Julia aan mij. "Goedgoed, met jou? Zin in het varen?" Ik nam nog maar eens een foto. Ditmaal van de Vulpes Vulpes, ook wel bekend als de inheemse vos. Het verbaasde me hoe rijk de natuur hier was. Ik wachtte haar antwoord af. "Zin om in de boot te gaan zingen?" Ik wist wel wat nummertjes. Ik bedacht me dat ik al een tijdje Quizlet niet meer had gechekt. Ik nam mijn GSM en tikte in "www.quizlet.nl". Ik kwam op de site, tikte Harry_Potter007 in en natuurlijk ook •••••••••. Ik bekeek mijn meldingen. Natuurlijk weeral 231 meldingen... Once Upon A Time(speeltopic~6), Fan-Fiction || Schrijfwedstrijd, Black Mirror ~ Rollentopic en nog veel meer. Ik opende enkele berichtjes en hoopte wat leuke berichten te ontdekken. Ik antwoorde en keek nogmaals naar Julia. Had ze al geantwoord? "Sorry. Zeg maar!"

'Het gebouw lijkt wel op een gevangenis,' hij grijnsde. Maar toen Anna beschreef hoe het er uit zou zien als Clementine zelf de bomen zou snoeien kon hij zijn lach niet langer inhouden. 'Dat zou wel een mooi gezicht zijn, die paar seconden dat ze het volhoudt.'
'Het is hier echt perfect om te zwemmen,' zei Anna. 'Dat had Clementine wel even mogen vermelden.'
Albert leunde over de rand van het bootje heen. Ze had gelijk, het water was helder. Hij zag zowel zijn eigen reflectie als de waterplantjes en de stenen op de bodem. Hij legde zijn vingers op het oppervlak van het meer. 'Het is niet koud, best lekker zelfs,' hij vroeg zich af of de rest hiervan wist. De drang om erin te duiken was ineens heel groot. Al zei zijn verstand dat het niet slim was. Hij had vandaag al een broek het water ingesleept en hij had geen zwemkleding bij zich. Hij kon natuurlijk prima in zijn spijkerbroek zwemmen, maar hij wist niet of hij nog een derde in zijn tas had liggen. Hij keek terug naar Anna. 'Hou je van zwemmen?'

[ bericht aangepast op 31 mei 2016 - 18:49 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo


Ze knikte naar Albert. Ze is gek op zwemmen, al deed ze het niet vaak. In je eentje naar het zwembad vond ze raar staan en James en Carl waren er niet zo gek op. Bij het huisje in het bos waar ze 's zomers vaak waren was een meertje dat bijna net zo helder was als dat hier lag. Ze kon dan hele middagen bij het water door brengen. Eerst wat lezen op de kant en daarna zwemmen en zonnen. 'Ja, ik vind zwemmen heerlijk. En jij?' Ze keek Albert vragend aan.

---

chaos makes the muse

Julia Lisa Dragon

'met mij gaat het ook goed, en ik heb veel zin in het varen. Kan je het een beetje?' Hij mam een foto en ging daarna op zijn telefoon zitten. Ik besloot om mijn telefoon ook te pakken.

We zijn het schildpadje aan het opereren.

Ik hoop dat het allemaal goed gaat tijdens de operatie. Ik stopte mijn telefoon terug en keek weer naar Jens. 'lijkt me leuk om te gaan zingen, weet je een leuk liedje?' Ik vond heet wel leuk we konden ergens stoppen met roeien en gaan zingen. Als we dat doen kijken we wel waar de boot ons brengt.