[RPG][150] Zakdoekje leggen, niemand zeggen [Speeltopic] - Speeltopics

Sea Side Catholic High School "Where students come first" P L O T Deze rpg speelt zich af op een Highschool in Santa Monica. Een school met meer dan tienduizend leerlingen. Op klaarlichte dag wordt een van de leerlingen dood aangetroffen bij een van de WC's. Het is de American Footballer Jack Freeman die misschien wel de populairste jongen van de school is, maar populair betekent niet persé geliefd. Misschien is het zijn vriendin, met wie hij al tijden ruzie had, of zijn ex, jaloerse beste vrienden of zijn ergste vijanden. Al snel is de politie ter zake die alle leerlingen noodgewongen binnen wilt houden, maar onder hen zit ook de moordenaar. Waarom is de moord gepleegd en wie is de dader? Het enige wat opvalt aan de moord is dat Jack Freeman is neergestoken en dat een zakdoek bij hem ligt waar met bloed '#1' op geschreven staat. Zijn andere leerlingen ook in gevaar? S C H O O L SCHOOL INFO Name — Sea Side Catholic High School, oftewel SSCH Location — Santa Monica, California, USA. Established — 1973 Colours — sea foam white & sea blue Mascot — Danny the Dolphin G R A D E S Freshman: 14 tot 15 jaar oud. Sophomores: 15 tot 16 jaar oud. Juniors: 16 tot 17 jaar oud. Seniors: 17 tot 18 jaar oud. Wij focussen op de upperclassmen, oftewel de juniors en de seniors. S P O R T E N American Football Trainer: Darren Eliot Captain/Quarterback: Jack Freeman † Runningback: Evan Jordan Ambrose Cheerleaden Trainer Captain: Quinn Rebecca Grey Co-captain: Virginia 'Gigi' Sigourney Desjardins Rest van het team: - Adriana Elisa Collier - Jaimie Anne Patterson - Brooke Jasmine Rhodes - Emilie Aspyn Michel Basketball Trainer: Darren Eliot Captain/small forward: Angus Till Eisenhower Soccer Trainer: Darren Eliot Captain: Brooke Jasmine Rhodes Hockey Trainer: Captain/middenvelder: Jaimie Anne Patterson Aanvalster: Virginia 'Gigi' Sigourney Desjardins Zwemmen : Trainer Santiago Miguel Chavez Emilie Aspyn Michel Overige activiteiten Feestcommissie Voorzitter: Virginia 'Gigi' Sigourney Desjardins Vicevoorzitter: Jaimie Anne Patterson Tekenclub Mitchel "Mitch" Dave Freeman R O L L E N Naam: Geslacht: Leeftijd: Leerling/dader/politieagent/leraar Reputatie: Innerlijk: Uiterlijk: Geschiedenis: Familie: Relaties: Motief: (voor daders alleen) Extra: Naam — Leeftijd — Rol — Pagina Vanaf nu een stop op de rollen! Dit geldt voor alle rollen, maar als je echt nog graag wilt meedoen, stuur mij een pb, dan kijken we samen naar een oplossing. Leerlingen Brooke Jasmine Rhodes (Ex-vriendin) - Oneira - Topic 1, pagina 3 Virginia "Gigi" Sigourney Desjardins - Camhanaich - Topic 1, pagina 3 Janny O'Donnel - B4STILLE - Topic 1, pagina 4 Quin Rebecca Grey - Malfoys - Topic 1, pagina 5 Felicia Ashlin Kane - Panix - Topic 1, pagina 5 Adriana Elisa Collier - NeverTouchMe - Topic 1, pagina 5 Evita Delgado (Buurmeisje) - Esperite - Topic 1, pagina 5 Jaimie Anne Patterson - Rigel - Topic 1, pagina 6 Emilie Aspyn Michel - Dalis - Topic 1, pagina 9 Layla Forestier - Velaris - Topic 1, pagina 11 Stuart Terence Stephenson - Miljard - Topic 1, pagina 5 Evan Jordan Ambrose - Saiph - Topic 1, pagina 6 Stuart Terence Stephenson - Millard - Topic 1, pagina 6 Mitchel ‘Mitch’ Dave Freeman (broertje) - GiIderoy - Topic 1, pagina 7 Santiago Miguel Chavez - AlecLightwood - Topic 1, pagina 9 Dean Alexander Samuels - ANTI - Topic 1, pagina 10 Jackson Charles Harper - Rigel - Topic 1, pagina 10 Alessio Michelangelo Grimaldi - Camhanaich - Topic 1, pagina 11 Zachary Oliver Sales - Raccoon - Topic 1, pagina 11 Man gereserveerd voor NeverTouchMe Daders Angus Till Eisenhower - Thrones - Topic 1, pagina 3 Bethany Goldstein - Mignon - Topic 1, pagina 3 Gereserveerd voor MaIfoys Slachtoffer Jack Sander Freeman - Topic 1, pagina 10 Politie Dominic Matthew Zemo - AlecLightwood - Topic 1, pagina 7 Sasha Amber Forrester - Oneira - Topic 1, pagina 9 Frankie "Frank" Ezra Finnigan - Saiph - Topic 1, pagina 11 Gereserveerd voor Mignon Leraren Darren Eliot (trainer van teams)- Esperite - Topic 1, pagina 10 Gereserveerd voor GiIderoy (Directeur) R E G E L S — Minimaal 150 woorden. Dit is niet veel en prima te doen. — Houd je aan de huisregels van Quizlet. Deze zijn onderaan elke pagina te vinden. — 16+ is toegestaan, maar meldt het even. Niet iedereen wilt dat lezen. — Probeer minstens een keer per week te reageren. — Bespeel alleen je eigen personages! — Maximaal 3 personages per persoon. — Laat het weten als je niet meer mee doet, maar maak nog wel een laatste post, zodat niemand aan jouw personage vast blijft zitten. — Alleen ik (GiIderoy) maak nieuwe topics aan. B E G I N Het is 16 november 2016. Een grijzige dag, maar tot nu toe heeft het nog niet geregend en het ziet er naar uit dat het weer gaat opklaren. Het is koud voor november in California(10C/50F), maar er wordt beloofd dat het morgen en de dagen erna beter wordt. Het pauze uur op SSCH is aangebroken en er gaan geruchten rond dat er iemand is neergestoken. Van de details weet nog niemand en sommige denken dat er alleen maar iemand is flauwgevallen of dat iemand een bloedneus heeft. Heel onduidelijk is het allemaal nog. De politie en een ambulance zijn net gearriveerd en de locatie van de steekpartij is afgezet. Misschien dat het mensen opvalt dat Jack Freeman mist, maar waarschijnlijk is iedereen druk bezig met die laatste pizzapunt te bemachtigen. Dat kan natuurlijk ook. De derde woensdag van de maand is immers Pizzadag op het SSCH. Dan roept de directeur om dat niemand de school mag verlaten. Roken mag op het binnenplein, maar verder worden alle deuren gesloten. Het eerste uur na de pauze gaan nog door(voor de juniors staat Engels op het programma en voor de seniors wiskunde) , maar daarna worden alle lessen en trainingen of andere clubs gecanceld en wordt iedereen in de kantine verwacht voor een belangrijke mededeling… Details voor de politie: Slachtoffer Jack Sander Freeman, 18 jaar, senior, populaire Footballspeler(captain, quarterback), nu zo'n 1,5 uur dood, gevonden bij de wc's op de tweede verdieping door leraar Godsdienst De moord Steekpartij, neergestoken in halsslagader, slachtoffer is naakt, steekwapen was geen mes, zelfmoord uitgesloten, zakdoek met "#1" op geslachtsdelen gelegd Dader Rechtshandig (?), groep (?), een van de leerlingen of leraren(?) L I N K S Rollentopic 1 Praattopic 1 Praattopic 2 Praattopic 3 Speeltopic 1

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 18:49 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

SENIOR || SEVENTEEN

---

---

"Hmm ja misschien wel, al vind ik wiskunde ook wel meevallen. Gewoon nog een uurtje volhouden.", zegt hij. Hij heeft gelijk. We hebben nog maar één uur les vandaag, ik mag niet klagen. Hij kijkt ook even op zijn gsm. "Ik haat het dat er van alles verspreid wordt en waarschijnlijk zal het om iets helemaal anders gaan", zucht ik. Misschien is het wat random. Maar iedereen is er nu mee bezig dus zo raar zal het wel niet overkomen. "Vind je het trouwens jammer dat de trainingen gecanceld worden?", vraagt hij dan weer. "Hoh ja, maar aan de directeur's stem te horen zal het wel niet echt goed nieuws zijn dat we te horen zullen krijgen. Dus de sfeer zou sowieso al niet goed gezeten hebben op training. Dan is het misschien beter dat ze gecanceld worden", antwoord ik. "Doe jij iets?", vraag ik direct na mijn antwoord.

[ bericht aangepast op 19 juni 2016 - 18:27 ]

Ik knik even sipjes en ik pak zijn hand aan om op te staan. Ik hoop dat al dat administratieve gezeur niet te lang duurt, want ugh. Ik wil dit allemaal niet. Ik haat het als ik dingen moet opschrijven of wat dan ook. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet verwachten, maar ik hoop dat ik niet echt hoef te praten. ‘Alleen wat water. Ik heb buikpijn,’ zeg ik tegen de man en ik kijk hem even aan. ‘Heb je al veel van dit soort zaken moeten oplossen bij de politie?’ voeg ik er dan voorzichtig aan toe. Als ze al veel van dit soort dingen hebben gedaan, dan duurt het zoeken naar de dader waarschijnlijk minder lang en is het sneller over. Oh, waarom moet Jack dit overkomen? Waarom Jack? Hij verdient zoiets niet. ‘Hoe- Hoe hebben ze het gedaan?’ vraag ik dan weer voorzichtig terwijl ik mijn armen nogmaals om mijn buik klem. Hoe kan iemand dit toch doen met Jack? Ik hoop dat iedereen of tenminste het grotendeel van de leerlingen al naar de lessen toe zijn gelopen, want ik heb geen zin om iemand tegen te komen. Nu nog niet tenminste maar straks wel, want ik wilde er zeker bij zijn als het aan de rest werd verteld. Hoe erg moet dit mijn moeder wel niet slopen? Ze doet altijd alles voor mij en Jack en zorgt altijd dat wij het goed hebben. Daar leeft ze bijna voor. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoeveel dit haar moet slopen en ik haal diep adem om niet weer te huilen. Ik moet sterk blijven. Voor haar. Vanmorgen zei ze nog hoeveel ze wel niet van haar zonen houdt. Ik moet er voor haar zijn en mag niet meer huilen. Met een kleine schok besef ik dat ik nu de man in huis ben. Niet die man die onze vader moet voorstellen, maar ook Jack niet meer. Ik…

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Zachary Oliver Sales
Nerd || So tired, kinda sick || Junior || In the hallway

---

"Ik haat het dat er van alles verspreid wordt en waarschijnlijk zal het om iets helemaal anders gaan", zuchtte Emilie en ik knikte instemmend. "Daar heb je gelijk in, al weet ik toch dat het ernstig moet zijn." zei Zach bedenkelijk. Ze zouden niet zomaar voor een gebroken been of überhaupt een bloedneus ons hier op school gaan houden. En daarbij meende ik te hebben onthouden dat de directeur het zelf over de politie had. Hoe dan ook, hoe graag hij wel een Sherlock wilde gaan spelen, besloot Zachary wijselijk zijn hersenspinsels niet in gang te laten gaan om hierover te gaan speculeren.
"Hoh ja, maar aan de directeur's stem te horen zal het wel niet echt goed nieuws zijn dat we te horen zullen krijgen. Dus de sfeer zou sowieso al niet goed gezeten hebben op training. Dan is het misschien beter dat ze gecanceld worden", antwoord ze op mijn vraag over de trainingen en vervolgde dan ook "Doe jij iets?"Nu ja Zachary werkte de laatste tijd wel aan zijn conditie en kon niet klagen met wat hij nu had, maar echt sporten deed hij niet. Zeker niet in school verband. "Nee, niet echt. Maar wel zou ik bijles gaan geven aan iemand al zal dit nu niet meer doorgaan." zei de jongen dan iets spijtig en haalde kort zijn schouders op. Bijles geven vond hij wel leuk, zeker gezien hij Mitch wel al een vriend beschouwde en ze elkaar ook door deze bijlessen beter hebben leren kennen. Echter haf Zach ook niet aan dat het om Mitch ging en dat vond hij wel goed zo. Niemand zou het graag hebben als random mensen zouden weten dat je moeite hebt voor een bepaald vak. Althans dat zou Zach niet fijn vinden.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

SENIOR || SEVENTEEN

---

---

"Daar heb je gelijk in, al weet ik toch dat het ernstig moet zijn.", zegt hij. "Ik hoop het niet! Maar het zal waarschijnlijk wel iets ergs zijn", zucht ik. Zoiets is nog nooit eerder gebeurd op onze school. Ze hebben de lessen en trainingen nog nooit stop gezet. Het moet waarschijnlijk al heel erg zijn als ze zoiets dan toch doen. "Nee, niet echt. Maar wel zou ik bijles gaan geven aan iemand al zal dit nu niet meer doorgaan.", vertelt hij nadat ik vroeg of hij iets doet. "Oh leuk! Welk vak geef je?", vraag ik. Hij lijkt me wel het slimme type. Iemand die meer bezig is met zijn toekomst dan met populariteit. Dat vind ik slim. Want wat ben je met populaire zijn als je afgestudeerd bent? Niks toch. Dan heb je meer aan goede resultaten en een diploma. Zo denk ik er toch over. Ik neem zelf ook bijles maar dat ga ik hem niet vertellen want dan denkt hij misschien dat ik zo'n dom popje ben. Dat ben ik helemaal niet. Super slim ben ik ook niet, maar ik vind school belangrijk en besteed er veel aandacht aan.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 18:32 ]

Dominic Matthew Zemo
De jongen wilde alleen een beetje water. Ik wist niet zo goed wat hij anders zou willen hebben, want dit kon niet makkelijk zijn, maar dat hij zich niet lekker voelde was wel een rood vlaggetje voor mij. "Als je jezelf echt niet lekker voelt, moet je het zeggen, he, Mitch? Dan gaan we naar de zuster." sprak ik hem snel toe. Dat zou vrij slecht zijn voor mijn reputatie als ik mijn eerste nabestaande liet sterven aan een gescheurde blindedarm onder mijn zorg. Daarbij wilde ik echt laten zien dat ik dit kon en wilde ik de jongen echt helpen. Zijn vraag zorgde er alleen voor dat mijn zelfvertrouwen eens stuk kromp. Het liefst had ik gezegd dat ik dit al jaren deed, maar dat was niet zo. "Dit is mijn eerste zaak bij Moordzaken, De rest van het team werkt hier al een stuk langer, dus je hoeft je geen zorgen te maken. We lossen het op." die laatste belofte was een riskante, gezien niet iedere zaak werd opgelost, maar ik wist niet hoe ik anders de jongen zijn vertrouwen wist te laten houden in het team. Ik zuchtte zacht en legde een hand tussen zijn sleutelbenen, om hem zo richting het kantoortje te leiden, nog verder weg van het plaats delict en dichterbij de ingang. "Dat weten we nog niet zeker, Mitch. Je zal het zo snel mogelijk horen als onze patholoog dat vast heeft kunnen stellen. Ik wil je geen valse informatie geven." Ik liep met hem naar het kantoortje, waar mijn koffertje al stond. Ik sloot de deur achter ons en haalde uit het automaat in de kamer een bekertje water voor Mitch. "Als je het niet erg vind kunnen we eerst beginnen met het afnemen van DNA, vingerafdrukken en dat soort administratieve zaken. Daarna kan je in alle rust je verhaal over Jack schrijven." zei ik tegen hem, terwijl ik mijn koffertje opende en de verschillende spullen eruit begon te halen voor de benodigde afnames.

---

Bowties were never Cooler

Zachary Oliver Sales
Nerd || So tired, kinda sick || Junior || In the hallway

---

"Ik hoop het niet! Maar het zal waarschijnlijk wel iets ergs zijn", zuchtte ze waardoor Zachary ook even een zachte zucht slaakte. De jongen zijn hersenkronkels zaten voortdurend te denken- zijn inner Sherlock boven halend- om toch maar te bedenken wat zo ernstig zou kunnen zijn waardoor de politie naar school moest komen. Drugsgebruik, dreigingen, misschien een dode? De jongen schudde even denkbeeldig zijn hoofd en liet zijn gedachtes weer varen. Het was niet slim om je te gaan verdiepen in theorieën en fantasieën zeker gezien de meeste het dan ook uitspreken en zo gaan de roddels voort. Het liefst hield ik mijn ideeën dan ook voor mezelf en dat deed ik ook zolang er niets besloten was vanuit de directie.
"Oh leuk! Welk vak geef je?", vroeg Emilie daarna best enthousiast wat Zach enigszins verbaasde. De meesten zouden hem meteen vaag aankijken of bestempelen als een Nerd ."Ik heef voornamelijk, Biologie, Wiskunde en geschiedenis." zei de jongen best trots. "Dat zijn tevens ook de vakken die ik het liefste van al doe." een zwakke glimlach sierde zijn lippen en daarna keek hij weer naar haar. "Wat zijn jouw lievelingen vakken?" vroeg hij haar vervolgens nieuwsgierig en meteen was hij al een stuk vrolijker dan voorheen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

SENIOR || SEVENTEEN

---

---

Zachary zucht ook. Even zwijgen we beide. Het is niet echt een ongemakkelijke stilte. Eerder een stilte omdat we beiden in onze gedachten vast zitten. Wanneer we beginnen over bijles vrolijken we duidelijk beide terug wat op. Ik moet me er gewoon minder mee bezig houden, spreek ik mezelf toe. Dat gaat wel moeilijk als de hele school erover praat. "Ik heef voornamelijk, Biologie, Wiskunde en geschiedenis.", vertelt hij. "Wow", komt er uit mijn mond. "Wat zijn jouw lievelingen vakken?" , vraagt hij dan weer. "Spaans! Ik ben echt verliefd op die taal!.", antwoord ik enthousiast. "Volgens mij ben ik in het verkeerde land geboren", lach ik dan. Wanneer ik bij het wiskunde lokaal aankom zie ik dat er nog maar amper iemand is. Ik denk ook niet dat we veel les zullen krijgen, niemand zal zijn hoofd erbij kunnen houden.

---

Ze rolde met haar ogen toen hij cynisch antwoord op haar gaf, alsof hij niet wist wat ze bedoelde. Ze keek hem spottend aan en Evita schudde weer haar hoofd 'je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Meer dan de helft van de school is zo dus is het wat lastig om niet op te merken'. Ze trok haar wenkbrauw op en begon naar de juiste pagina te bladeren. 'En als je het niet erg vindt, kun je nu wel gaan'. Het kwam er veel killer en botter uit dan dat ze eigenlijk bedoelde maar wat maakte het ook uit. Ze beet op haar lip en iets maakte haar zo boos, wat had hij te zoeken in haar leven? Wat wilde hij er mee bereiken? Hij wist dat ze niemand om zich heen wilde hebben en dan toch proberen om haar te irriteren. Haar handen vormden vuisten en haar gezicht stond strak. 'Evan ik weet niet wat jij hier nog te zoeken hebt, je weet waarschijnlijk heel goed dat ik het liefst niemand om me heen wil hebben. Dus wat doe je hier? Wat is hier het nut van, ga jij nou maar naar de dramaqueens en al die sport types. Lekker weer voor wat drama zorgen, kun jij vast ook heel goed'. Ze klopte hem op zijn schouder, gaf hem een poeslieve glimlach en draaide zich van hem weg. Ze pakte haar telefoon uit haar tas en begon informatie over het boek te vinden, misschien kon ze hem al wel op internet bestellen. Dan had ze hem sowieso morgen. Evita begon op haar lip te knabbelen en trok een been op en zette haar voet op de stoel. Ze probeerde hem te negeren al wist ze wel zeker dat hij zo weg zou gaan, bijna zeker. Dat moest toch wel? Hij ging na haar botheid toch niet in haar buurt blijven? Dat leek haar logisch. Sowieso moest hij naar zijn vrienden en dan zou Evita weer alleen zijn. Nou ja zover je alleen kon zijn in een lokaal vol leerlingen. Het beeld vertroebelde voor haar ogen omdat ze zich er niet goed op focuste, ze knipperde even en ging verder met zoeken. Toen ze eindelijk een goede site vond zag ze dat er al een wachtlijst stond. Haar gezicht vertrok en ze keek een beetje beteuterd, wat een pech.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 22:42 ]

---

breath of life

Evita is niet de persoon die de betekenis van grappig lijkt te begrijpen. Op haar gezicht is geen enkel gebogen hoekje op haar lippen te bekennen, ze kijkt gewoon net zo verveeld als altijd. "En als je het niet erg vindt, kun je nu wel gaan" Zegt ze. Zo onderhand begin ik hier ook helemaal geen zin meer in te hebben. Ik vraag me af hoeveel beledigingen er nog uit haar mond kunnen ontsnappen, maar ik heb al lang geleden aangenomen dat ze geen filter heeft. Dan ook niet, denk ik. "Evan ik weet niet wat jij hier nog te zoeken hebt, je weet waarschijnlijk heel goed dat ik het liefst niemand om me heen wil hebben. Dus wat doe je hier? Wat is hier het nut van, ga jij nou maar naar de dramaqueens en al die sport types. Lekker weer voor wat drama zorgen, kun jij vast ook heel goed" Onderhand heb ik gewoon niet zoveel zin om er iets op te antwoorden, ik zucht gewoon alleen. Ik weet niet wat haar probleem is, maar ik denk niet dat ik dat ook maar wil weten. Wanneer ze even op mijn schouder klopte, kijk ik haar voor de laatste keer in de ogen. "Weet je Evita, je zoekt het zelf maar uit." Gooi ik een beetje bot naar haar toe, waarna ik eindelijk van de tafel afkom en mezelf laat zakken op de stoel niet ver daarvandaan. Ik open mijn tas om mijn oortjes te zoeken, ik heb absoluut geen zin om te gaan wachten op de les. Ik tik geiriteerd met mijn voet op de grond, waarna ik een aantal van mijn al eerder binnengekomen vrienden uit het team begroet. Even snel vraag ik tussendoor of ze iets van Jack hebben gehoord, maar ik krijg geen duidelijk antwoord. Onderhand wordt ik gewoon boos op hem, misschien is hij nog steeds boos op me voor mijn woorden de vorige dag - ik zei gewoon dat hij zich niet altijd als de koning van de school hoefde te gedragen - ik vind het echt enorm kinderachtig als hij daar nog steeds mee zit.

---

She was always looking for more..

Zachary Oliver Sales
Nerd || So tired, kinda sick || Junior || In the hallway

---

"Wow",sprak Emilie nadat Zach haar had versteld welke bijlessen hij haf en vroeg haar vervolgens naar haar lievelingsvak. "Spaans! Ik ben echt verliefd op die taal!.", antwoorde ze enthousiast waardoor de jongen ook even glimlachte. Spaans was een mooie taal, maar zelf kon hij er niet veel van. Wel kon de jongen er van genieten eens Santiago hele verhalen verteld in zijn moedertaal. "Volgens mij ben ik in het verkeerde land geboren", lachte ze vervolgens waardoor Zach even grinnikte. "Misschien wel ja." grijnsde hij, zelf was hij niet geboren in Amerika maar in Australië een land die hij nog steeds heel erg mist, hij voelde zich daar tenminste geen buitenbeentje. Eens ze bjj het wiskunde lokaal aankwamen, was het ook geen wonder dat er haast niemand was. Velen zouden vast de lessen skippen of toch proberen om de school uit te sluipen. "Volgens mij gaat er toch geen les zijn." mompelde ik en keek even uit één van de ruiten waar je duidelijk enkele politiewagens kon zien en van dat gele crime lint. "Jeetje..." mompelde Zach verbaasd en keek even naar Emilie. "Ik heb het nare voorgevoel dat we hier de hele avond ook gaan spenderen." zei hij fronsend en keek even de gang rond. Iets verderop zag hij Evita en Evan en aan de andere kant waren er nog enkele studenten maar het zag er nogal doods uit hier.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik tover een kleine glimlach op mijn gezicht, die al snel een grimas wordt. ‘Don’t worry. Zo erg is het ook niet,’ zeg ik schor en ik haal even een keer diep adem als hij vertelt hoe vaak hij al dit soort zaken heeft gedaan. Nooit, great. Ik probeer er toch op te vertrouwen dat het team weet wat ze doen, maar ik voel me misselijk en heb eigenlijk geen zin om na te denken, want dat maakt me verdrietig. Ik loop met de man mee naar het kantoor. Ik was er wel eens geweest, maar voornamelijk omdat mijn cijfers gewoon echt super slecht waren. Nooit vanwege onhandelbaar gedrag. Ik haat het dat wat ik ook leer, het niet in mijn hoofd blijft zitten. Ik kan me er nooit op concentreren, want dan vliegt er een mug door mijn kamer en tien minuten later, kijk ik de nieuwe aflevering van “The Flash”. Ik ga aan het bureau zitten en staar naar mijn water. Waarom Jack, God? Waarom Jack? Wat heeft Jack mis gedaan? Is het omdat we niet naar de kerk gaan? Ben ik de volgende? Of nog erger: is mijn moeder de volgende? Ik knik op de vraag van de agent, maar om eerlijk te zijn heb ik geen idee wat de man mij vroeg en of hij überhaupt iets vroeg. Hij haalt spullen uit zijn koffer en langzaam neem ik een slokje van het water. Wat is het nut van het leven als iemand besluit dat van mijn broer te beroven? Waarom is iemand zo achterlijk? God maakt toch geen fouten…? Ik voel me gewoon zo diep ongelukkig op dit moment dat ik niet meer weet wat ik moet doen of geloven. Het is zo oneerlijk. Waarom?!

//Zullen wij ook skippen naar de mededeling, Miriam?

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Dames (en heren?)! We gaan een beetje skippen in de hoop dat deze RPG niet doodloopt.

We gaan verder bij het punt dat iedereen zich in de kantine is aangekomen. De politie mag het woord doen over wat er gebeurd is. Hebben jullie hulp nodig, stuur dan een PB.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Dominic Matthew Zemo
De jongen was duidelijk compleet overstuur, wat voorstelbaar was, en volgens mijn training ook normaal. Gelukkig werkte hij wel mee met vingerafdrukken en een speekselmonster, net als een handschriftvergelijking van een simpele zin met een aantal nummers, waaronder een 1. We zouden iedereen zo'n test moeten afnemen, om te kijken wie het briefje had geschreven. Hierna was zijn moeder gekomen, en had ik ze met rust gelaten met de agent die zijn moeder had begeleid. Zo kon ik nog wat helpen met de werkzaamheden van de rest van het team. Ik moest toch alles leren.
Uiteindelijk kwam het toch tot het moment dat we het aan alle leerlingen moesten meedelen. Als het goed is zaten ze in de kantine. Ik had met twee collega's alle lokalen gecontroleerd, zodat we zeker wisten dat alle leerlingen en docenten er zouden zijn, die aanwezig waren tijdens de moord. Met een zucht keek ik op naar Frank en haalde een hand door mijn haren. "Is het altijd zo heftig? Ik bedoel, met zo'n jong slachtoffer en zo veel mogelijke daders en nabestaanden?" Ik wist het antwoord eigenlijk al, maar ik wilde graag gerust gesteld worden. Ik wist dat het niet heel professioneel was, maar zeker het zien van de jongen in deze staat van emotie en mijn emoties zelf aan de kant moeten schuiven, viel me zwaar, al voelde het goed om te doen en om hem te helpen. Het feit dat ik vannacht, het zou namelijk vast laat worden, naar een huis moest gaan zonder iemand waarmee ik een gesprek kon houden was niet heel geruststellend. Ik had mijn broer wel aan de andere kant van de gang, maar ik wilde hem hier niet mee lastigvallen, zeker niet midden in de nacht. Als het nog een redelijke tijd was, zou ik nog wel even naar hem en zijn meisje toe gaan voor een kop thee en een gesprek. Ik zuchtte zacht en keek naar Frank. "Het broertje en de moeder wilde er graag bij zijn als we het aan de school vertellen. Zal ik ze ophalen?" vroeg ik aan mijn leidinggevende, wachtend tot ik werd aangestuurd, want ik wilde niet dat deze zaak mis zou gaan door een bureaucratisch foutje door een roekie als ik.






Ik wist nogsteeds niet wat er aan de hand was. Wat er tijdens de lunch allemaal was gebeurt zat me nog altijd mis en het feit dat ze mijn kaarten had ontheiligd maakte me nog altijd woest. Ik zou vanavond alles weer regelen, ze opnieuw inwijden en aan mij hechten. Voor nu had ik alleen mijn engelen deck nog. In stilte zat ik daarmee in de kantine, wachtend tot de politie ons zou toespreken. In die tijd begon ik in stilte een Keltisch kruis te leggen, om te zien wat er me te wachten stond. Het was niet heel geruststellend. De kaarten spraken tot me dat ik kracht moest hebben, zou moeten buigen naar gezag, en geloof zou moeten hebben dat het uiteindelijk goed komt. Dat kon alleen betekenen dat er zwaar weer aan zat te komen. Misschien moest ik vanavond langs de kathedraal gaan om daar om kracht en sturing te vragen en te biechten. Ik had niets misdaan, voor zover ik wist in elk geval, maar de kaarten zeiden dat er toch iets aan zat te komen wat niet positief voor mij zou uitpakken. Toch kon dat ook op iets heel anders slaan, maar ik had het onderbuikgevoel dat het echt wel op deze situatie sloeg. Ik liet de kaarten nog even liggen en sloeg een kruisje voor ik zacht om kracht bad aan St. Michael. Dat kon nooit kwaad. Om me heen werd het intussen steeds rumoeriger en drukker, waardoor ik mijn kaarten netjes opborg en bleef wachten tot de politie zou komen met een statement. Bij de deuren stonden wel agenten, maar niemand leek aanstalten te maken om iets te zeggen, naast dat we moesten gaan zitten en wachten. Ik haalde mijn lunchdoos nogmaals uit mijn tas en begon nerveus op het laatste beetje lunch te knagen, die ik niet op had gekregen door die duivelse bitch die ons, of eigenlijk Zachary, was komen lastigvallen en opstoken. Ik had geen idee wat er ging komen, maar het kon niet goed zijn, dat was het nooit als de politie in de buurt waren, en zeker niet als ze zo massaal en star aanwezig waren. Velen zagen de politie misschien als iets goeds, maar voor een Colombiaanse jongen was bij de Amerikaanse politie geen heil te vinden, en de Colombiaanse politie was zo corrupt als het maar niet zijn kon, dus daar kon je ook niet van op aan. Ik was dus erg op mijn hoede, zeker door wat de kaarten hadden gezegd, zelfs al wist ik dat er objectief gezien niets was om me zo door te voelen, want ik had niets mis gedaan. Toch zou het feit dat ik een niet populaire jongen uit Zuid-Amerika was, niet meewerken om me vrij te pleiten, wat er dan ook aan de hand was.

[ bericht aangepast op 13 juni 2016 - 17:51 ]

---

Bowties were never Cooler

SENIOR || SEVENTEEN

---

---

Wanneer de bel rinkelt neem ik snel mijn tas en stop mijn boeken er terug in. Het is net alsof deze les uren heeft geduurd terwijl dat eigenlijk maar een uur was. Ik wandel het lokaal uit op weg naar mijn kluisje waar ik dan al mijn boeken in dump. We hebben toch geen les meer en veel studeren zal er vanavond niet inzitten. Nu wandel ik naar de kantine waar we moesten verzamelen. Eindelijk komt iedereen de waarheid te weten. Het werd tijd. Ik ben echt benieuwd maar toch bang tegelijkertijd. Ik kijk even rond op zoek naar mensen die ik ken. Mijn ogen glijden op Santiago. Ik wandel naar hem toe. Misschien iets te vrolijk voor de situatie zeg ik hem gedag:"Hey Santi!" Ik ga naast hem zitten. Ik en hem zijn best goed bevriend. Ik vind hem een lieve jongen. "Alles oke?", zeg ik wat rustiger maar nog steeds met een glimlach. De politie die overal in de zaal aanwezig is, is gewoon eng. Dat betekent nooit veel goeds.

Ik sta - voor op dit moment - een beetje uit het zicht, terwijl ik samen met mijn collega's toekijk hoe de leerlingen langzaam binnenstromen. Als iemand die al jaren in het vak zit, is het niet moeilijk om in een bepaald ritme te komen. Zonder dat ik het eigenlijk zelf door heb, bekijk ik de gezichten van mensen grondig. Zijn ze geschrokken, bang voor wat er kan zijn gebeurd, nieuwsgierig, of is geen van die trekjes te zien omdat ze al weten wat er gebeurd is? Op het eerste gezicht kan ik nergens wat vreemds ontdekken, het zijn dan ook ontzettend veel leerlingen waar we te maken mee hebben. Moorden als dit zijn altijd lastig, vanaf moment één is iedereen in de buurt een verdachte. Laat het nou net zo zijn dat de omvang van iedereen, een grote groep bevat. "Is het altijd zo heftig? Ik bedoel, met zo'n jong slachtoffer en zo veel mogelijke daders en nabestaanden?" Dominic haalt me uit mijn gedachten en ik kijk hem even kort aan. Ik weet dat hij degene is geweest die het broertje heeft ingelicht en ik weet ook dat hij nog niet lang in het vak zit. Ik slik even voordat ik antwoord geef. Eerlijk gezegd was ik even totaal niet bezig met hoe heftig dit wel niet is. Na een aantal jaar heb ik dat gewoon uitgeschakeld. Het is ontzettend vermoeiend om keer op keer weer geconfronteerd te worden met de gruwelijkheid van het leven. Je moet werk en privé gescheiden houden, anders had ik het niet zo lang overleefd met dit werk. Voordat ik in mijn hoofd een antwoord heb geformuleerd, voor de jongeman alweer door. "Het broertje en de moeder wilde er graag bij zijn als we het aan de school vertellen. Zal ik ze ophalen?" Ik knik meteen. Eén ding wat ik heb geleerd om dit soort dingen makkelijker te maken, is om de nabestaanden de ruimte te geven die ze nodig hebben. Willen ze ergens bij zijn, dan zijn ze ergens bij. Zelf heb ik daar geen problemen mee. "Prima." Antwoord ik, waarna ik de directeur in het zicht krijg en me bedenk dat ik nog iets aan hem moet vragen. Voordat ik daarheen loop, draai ik me nog even om naar Dominic. "Het wordt makkelijker weet je." Zeg ik een beetje stroef. Emoties zijn niet geheel mijn ding. Even twijfel ik om wat ik verder nog moet vermelden. "Probeer je er niet teveel van aan te trekken, houd je hoofd koel." Het was niet bedoeld alsof hij te onoplettend bezig is geweest, maar meer dat hij zich er niet slecht over moet gaan voelen. Daar heeft niemand iets aan en hij gaat er uiteindelijk alleen maar onderdoor. Toch weet ik verder niet zo goed hoe ik dat kan verduidelijken. Zoals ik al zei, ik ben niet zo goed met emoties.

---

She was always looking for more..