[RPG][150] Zakdoekje leggen, niemand zeggen [Speeltopic] - Speeltopics

Sea Side Catholic High School "Where students come first" P L O T Deze rpg speelt zich af op een Highschool in Santa Monica. Een school met meer dan tienduizend leerlingen. Op klaarlichte dag wordt een van de leerlingen dood aangetroffen bij een van de WC's. Het is de American Footballer Jack Freeman die misschien wel de populairste jongen van de school is, maar populair betekent niet persé geliefd. Misschien is het zijn vriendin, met wie hij al tijden ruzie had, of zijn ex, jaloerse beste vrienden of zijn ergste vijanden. Al snel is de politie ter zake die alle leerlingen noodgewongen binnen wilt houden, maar onder hen zit ook de moordenaar. Waarom is de moord gepleegd en wie is de dader? Het enige wat opvalt aan de moord is dat Jack Freeman is neergestoken en dat een zakdoek bij hem ligt waar met bloed '#1' op geschreven staat. Zijn andere leerlingen ook in gevaar? S C H O O L SCHOOL INFO Name — Sea Side Catholic High School, oftewel SSCH Location — Santa Monica, California, USA. Established — 1973 Colours — sea foam white & sea blue Mascot — Danny the Dolphin G R A D E S Freshman: 14 tot 15 jaar oud. Sophomores: 15 tot 16 jaar oud. Juniors: 16 tot 17 jaar oud. Seniors: 17 tot 18 jaar oud. Wij focussen op de upperclassmen, oftewel de juniors en de seniors. S P O R T E N American Football Trainer: Darren Eliot Captain/Quarterback: Jack Freeman † Runningback: Evan Jordan Ambrose Cheerleaden Trainer Captain: Quinn Rebecca Grey Co-captain: Virginia 'Gigi' Sigourney Desjardins Rest van het team: - Adriana Elisa Collier - Jaimie Anne Patterson - Brooke Jasmine Rhodes - Emilie Aspyn Michel Basketball Trainer: Darren Eliot Captain/small forward: Angus Till Eisenhower Soccer Trainer: Darren Eliot Captain: Brooke Jasmine Rhodes Hockey Trainer: Captain/middenvelder: Jaimie Anne Patterson Aanvalster: Virginia 'Gigi' Sigourney Desjardins Zwemmen : Trainer Santiago Miguel Chavez Emilie Aspyn Michel Overige activiteiten Feestcommissie Voorzitter: Virginia 'Gigi' Sigourney Desjardins Vicevoorzitter: Jaimie Anne Patterson Tekenclub Mitchel "Mitch" Dave Freeman R O L L E N Naam: Geslacht: Leeftijd: Leerling/dader/politieagent/leraar Reputatie: Innerlijk: Uiterlijk: Geschiedenis: Familie: Relaties: Motief: (voor daders alleen) Extra: Naam — Leeftijd — Rol — Pagina Vanaf nu een stop op de rollen! Dit geldt voor alle rollen, maar als je echt nog graag wilt meedoen, stuur mij een pb, dan kijken we samen naar een oplossing. Leerlingen Brooke Jasmine Rhodes (Ex-vriendin) - Oneira - Topic 1, pagina 3 Virginia "Gigi" Sigourney Desjardins - Camhanaich - Topic 1, pagina 3 Janny O'Donnel - B4STILLE - Topic 1, pagina 4 Quin Rebecca Grey - Malfoys - Topic 1, pagina 5 Felicia Ashlin Kane - Panix - Topic 1, pagina 5 Adriana Elisa Collier - NeverTouchMe - Topic 1, pagina 5 Evita Delgado (Buurmeisje) - Esperite - Topic 1, pagina 5 Jaimie Anne Patterson - Rigel - Topic 1, pagina 6 Emilie Aspyn Michel - Dalis - Topic 1, pagina 9 Layla Forestier - Velaris - Topic 1, pagina 11 Stuart Terence Stephenson - Miljard - Topic 1, pagina 5 Evan Jordan Ambrose - Saiph - Topic 1, pagina 6 Stuart Terence Stephenson - Millard - Topic 1, pagina 6 Mitchel ‘Mitch’ Dave Freeman (broertje) - GiIderoy - Topic 1, pagina 7 Santiago Miguel Chavez - AlecLightwood - Topic 1, pagina 9 Dean Alexander Samuels - ANTI - Topic 1, pagina 10 Jackson Charles Harper - Rigel - Topic 1, pagina 10 Alessio Michelangelo Grimaldi - Camhanaich - Topic 1, pagina 11 Zachary Oliver Sales - Raccoon - Topic 1, pagina 11 Man gereserveerd voor NeverTouchMe Daders Angus Till Eisenhower - Thrones - Topic 1, pagina 3 Bethany Goldstein - Mignon - Topic 1, pagina 3 Gereserveerd voor MaIfoys Slachtoffer Jack Sander Freeman - Topic 1, pagina 10 Politie Dominic Matthew Zemo - AlecLightwood - Topic 1, pagina 7 Sasha Amber Forrester - Oneira - Topic 1, pagina 9 Frankie "Frank" Ezra Finnigan - Saiph - Topic 1, pagina 11 Gereserveerd voor Mignon Leraren Darren Eliot (trainer van teams)- Esperite - Topic 1, pagina 10 Gereserveerd voor GiIderoy (Directeur) R E G E L S — Minimaal 150 woorden. Dit is niet veel en prima te doen. — Houd je aan de huisregels van Quizlet. Deze zijn onderaan elke pagina te vinden. — 16+ is toegestaan, maar meldt het even. Niet iedereen wilt dat lezen. — Probeer minstens een keer per week te reageren. — Bespeel alleen je eigen personages! — Maximaal 3 personages per persoon. — Laat het weten als je niet meer mee doet, maar maak nog wel een laatste post, zodat niemand aan jouw personage vast blijft zitten. — Alleen ik (GiIderoy) maak nieuwe topics aan. B E G I N Het is 16 november 2016. Een grijzige dag, maar tot nu toe heeft het nog niet geregend en het ziet er naar uit dat het weer gaat opklaren. Het is koud voor november in California(10C/50F), maar er wordt beloofd dat het morgen en de dagen erna beter wordt. Het pauze uur op SSCH is aangebroken en er gaan geruchten rond dat er iemand is neergestoken. Van de details weet nog niemand en sommige denken dat er alleen maar iemand is flauwgevallen of dat iemand een bloedneus heeft. Heel onduidelijk is het allemaal nog. De politie en een ambulance zijn net gearriveerd en de locatie van de steekpartij is afgezet. Misschien dat het mensen opvalt dat Jack Freeman mist, maar waarschijnlijk is iedereen druk bezig met die laatste pizzapunt te bemachtigen. Dat kan natuurlijk ook. De derde woensdag van de maand is immers Pizzadag op het SSCH. Dan roept de directeur om dat niemand de school mag verlaten. Roken mag op het binnenplein, maar verder worden alle deuren gesloten. Het eerste uur na de pauze gaan nog door(voor de juniors staat Engels op het programma en voor de seniors wiskunde) , maar daarna worden alle lessen en trainingen of andere clubs gecanceld en wordt iedereen in de kantine verwacht voor een belangrijke mededeling… Details voor de politie: Slachtoffer Jack Sander Freeman, 18 jaar, senior, populaire Footballspeler(captain, quarterback), nu zo'n 1,5 uur dood, gevonden bij de wc's op de tweede verdieping door leraar Godsdienst De moord Steekpartij, neergestoken in halsslagader, slachtoffer is naakt, steekwapen was geen mes, zelfmoord uitgesloten, zakdoek met "#1" op geslachtsdelen gelegd Dader Rechtshandig (?), groep (?), een van de leerlingen of leraren(?) L I N K S Rollentopic 1 Praattopic 1 Praattopic 2 Praattopic 3 Speeltopic 1

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 18:49 ]

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Brooke Jasmine Rhodes | 18 jaar | Senior | Sidekick & Athlete | Outfit | Mijn ogen gleden door de kantine heen en ik hoorde zachtjes gemompel om mij heen. ''-gebroken been,'' ''bloedneus en -'' Kort rolde ik met mijn ogen. Het ging iedereen eigenlijk niet zoveel aan. De persoon over wie het ging zou vast niet willen dat er zo over hem of haar geroddeld werd. Toch merkte ik aan een kleine groep docenten die aan de docententafel zaten dat ze erg zenuwachtig waren. ''Hey Brooke.'' Ik keek op en zag dat Zachary naast me zitten, terwijl hij mij onhandig een knuffel gaf. Kort sloeg ik mijn armen ook om hem heen en kreeg een glimlach rondom mijn gezicht. ''Hoe is het?'' hoorde ik Zach vragen. Ik knikte eventjes. ''Helemaal geweldig,'' zei ik met een glimlach. ''en met jou?'' maakte ik mijn zin af. Niet veel later kwam Santiago aangelopen. ''Hola,'' zei hij zachtjes. Ik zond hem een glimlach. ''Buen día,'' groette ik hem terug. Spaans was een van de talen die ik redelijk goed beheersde. Talen waren mijn sterke punt, maar in de rest faalde ik bijna allemaal hard. ''Weten jullie wat er aan de hand is?" vroeg Santiago vervolgens vragen. ''Geen idee, ik hoop niks ernstigs. Al ik wat voor over een gevecht, gebroken been en dat iemand was flauwgevallen.'' Ik pakte mijn eten, wat bestond uit een appel, en nam er een hap uit. Mijn blik viel vervolgens op de tarotkaarten. ''Hey, kun je zo misschien een tarotkaart voor me leggen? Kijken of ik nog geluk of zo ga krijgen?'' vroeg ik met een kleine glimlach.

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 19:49 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Deze ochtend ben ik nog niet helemaal wakker - zoals wel vaker voorkomt in de ochtend. Als de pauze begint loop ik richting de kantine, waar ik hoop iemand te vinden. Het eerste wat is doe is achteraan sluiten bij de lange rij voor de pizza's. Wat mij betreft mogen ze best nog iemand aannemen als pizzaopschepper, want ik betwijfel of ik mijn stuk nog voor het einde van de dag zal krijgen voorgeschoteld. Ook heb ik dubbelpech, doordat er een groepje opgewekte, veertienjarige meisjes voor me staan, die waarschijnlijk hebben besloten dat opschieten zonde is van hun tijd. Ze lijken allen nog minstens twee minuten tijd nodig te hebben om te bepalen wat ze op de pizza willen hebben. Ik rol ondertussen met mijn ogen en doe mijn best om niet ergens tegenaan te schoppen, terwijl ik alvast een geldbriefje uit mijn portemonnee pak. Net als ik aan de beurt ben, hoor ik het welbekende piepje wat aangeeft dat er iets wordt omgeroepen. Ik luister redelijk aandachtig naar de directeur en het verbaast me gelijk dat deze half aan het huilen lijkt. Oké, weird, denk ik bij mezelf. Ik sla een zucht als ik hoor dat de training niet doorgaat, dat leek nog ongeveer het enige wat me door deze dag kon slepen. Voor de duidelijkheid, deze dag lijkt me niet te mogen. Aan de andere kant wil ik wel erg graag weten wat er aan de hand is. Er moet wel iets aan de hand zijn wat de huilende stem van de directeur kan verklaren en daarnaast ook het feit dat de training gecanceld is. Ik neem aan dat we het wel zullen horen als we ons hebben verzameld in de kantine, later vandaag. Al lopend eet ik mijn pizza op, geduld is nou eenmaal niet mijn sterkste punt, wanneer ik luidde sirenes door alle drukte heen hoor. Ondertussen hoor ik ook hoe mensen fluisteren op een manier die ik normaal niet hoor. Met fronsende wenkbrauwen scan ik de kantine naar Jack of wie dan ook. Misschien is hij wel op de vaste hangplek bij de kluisjes. Ik moet hem toch sowieso wel spreken, omdat ik de laatste tijd een beetje gek wordt van ruzies en al die shit. Daarnaast weet Jack toch vast wel wat er aan de hand is, want Jack weet dingen vaak al voordat ze gebeurd zijn, iets wat ik altijd al vreemd heb gevonden. Net als ik merk dat Jack of één van de anderen, hier dus niet is, hoor ik een geluid wat me op laat kijken. Ik loop het ene blok kluisjes om, waarna ik Evita op de grond zie zitten. Waarschijnlijk is ze gevallen. Een klein, scheef lachje vult mijn gezicht, waarna ik op haar afloop. "Ik zou het niet erg aanbevelen om hier op de grond te gaan zitten, de laatste keer dat hier een bezem overheen is gegaan was waarschijnlijk in de jaren tachtig." Zeg ik haar, waarna ik met mijn rug tegen één van de kluisjes aan ga staan en mijn hand naar haar uitsteek. "Maar geen zorgen, ik kom je redden." Vervolg ik met mijn gewoonlijke, lichtelijke vleugje sarcasme.

---

She was always looking for more..

---

Een beetje verdwaasd keek Evita om zich heen, verward knipperde ze met haar ogen en het werd allemaal weer wat helderder toen ze de stem van Evan hoorde. Ze kneep haar ogen even dicht en haar gezicht veranderde van verward naar chagrijnig toen het binnenkwam wat hij precies zei. 'Mocht het nog niet opgevallen zijn, Evan. Ik zit hier niet vrijwillig'. Ze keek naar zijn hand en sloeg deze nijdig weg, ze krabbelde zelf overeind maar helaas voor haar ging dit iets te snel. Het begon wat te duizelen en om te voorkomen dat ze weer viel greep ze in een reflex zijn arm vast. Evita schrok van zichzelf en liet hem al heel snel weer los. 'Ik hoef niet gered te worden, ik kan mezelf prima redden'. Ze liet een afkeuren geluidje horen en begon in haar kluisje te rommelen om haar rekenmachine nog te vinden. Zijn aanwezigheid maakte haar best zenuwachtig en ze voelde zich helemaal niet op haar gemak. 'Hoor eens, je mag best weg gaan en een ander meisje zoeken om de held bij uit te gaan hangen. Laat mij maar gewoon met rust'. Ze keek hem nadrukkelijk aan en toen ze haar rekenmachine had gevonden liet ze deze in haar tas glijden. Ze pakte het deurtje van haar kluisje beet en duwde er met al haar gewicht tegen aan en met al haar moeite schoot het kluisje moeizaam dicht. Ze duwde haar tas beter op haar schouder, schonk Evan nog een donkere boze blik en liep toen in de richting van haar wiskunde lokaal. Die jongen maakte haar naar nerveus en ze haatte het om zich zo te voelen. Evita wilde niet zwak of nerveus overkomen. Ze had niemand nodig, toch? Ze riep zichzelf tot orde en het maakte haar nog bozer dat Evan zulke reacties kon uitlokken. En waarom moest hij er net op dat moment zijn dat ze heel even iets onhandiger is dan normaal. Voor het eerst in een lange tijd begonnen haar wangen te branden, van schaamte of iets dergelijks. Was ze nou aan het blozen?! Toen ze bij het nog dichte lokaal aan kwam leunde ze tegen de muur aan en hoopte ze dat niemand haar blozende wangen zou zien, en vooral Evan niet. Iemand zoals Evita hoorde niet te blozen. Gefrustreerd pakte ze haar flesje water uit haar tas en keek heel even om zich heen, ze legde het tegen haar wangen aan en nam er daarna wat slokken van. Geconcentreerd draaide ze het dopje van haar water dicht en draaide daarna verveeld aan een van haar bruine lokken. Het liefste wilde ze nu thuis zijn, in haar achtertuin liggen in het prieel, ver van al deze mensen vandaan. Ver van alle drama's vandaan, ze wist namelijk nog steeds niet wat er aan de hand was. Ze beet op haar onderlip en pakte haar telefoon uit haar tas, in de reflectie zag ze dat haar wangen nog steeds rood waren. Dit had ze al sinds dat ze klein was niet meer zo gehad, vroeger bloosde ze heel vaak en lang. Het verdween altijd veel later pas. Ze schudde haar hoofd en zuchtte zachtjes, wat een rot dag.

---

breath of life

Zachary Oliver Sales
Nerd || So tired, kinda sick || Junior || at the table with Brooke and Santiago

---

Brooke knuffelde me even terug en knikte na mijn vraag. ''Helemaal geweldig,'' antwoorde ze glimlachen wat me ook deed glimlachen al was deze maar lichtjes te zien.. ''en met jou?'' vervolgde ze en rustig haalde ik mijn schouders op. "Kan beter." zei Zach kort, gezien Santiago zich bij hem voegde en glimlachte even naar de jongen. "Hola" begroette hij ons stilletjes waarna Brooke hem terug groette in het Spaans, goed in deze taal was ik niet dus hield ik het gewoon op Engels. "Hey Santi," zei ik met een glimlachje, blij om bij mijn beste vrienden te zitten. Santiago haalde zijn broodtrommel uit en ik moest toegeven dat het best lekker rook wat hij meehad, maar met mijn yoghurt had ik meer dan genoeg. "Het Santi, ik heb nog een pizza stuk over? Nu hij nog warm is " zei hij met een glimlachje naar de colombiaanse jongen. Zach wist hoe hij soms snakte naar wat warm eten dus mocht hij het gewoon hebben van hem. Zachary had toch nooit veel trek, tot verontrusting bij zijn ouders. De jongen haalde overigens ook zijn tarrot kaarten uit wat wel vaker het geval was.
"Weten jullie wat er aan de hand is?" vroeg hij vervolgens iets ongemakkelijk , dat kon Zachary waarnemen aan de manier dat hij zijn kaarten vasthield. ''Geen idee, ik hoop niks ernstigs. Al ik wat voor over een gevecht, gebroken been en dat iemand was flauwgevallen.'' zei Brooke en ik knikte instemmend "Zoiets had ik ook gehoord, niet dat het me aangaat." begon ik en nam nog een laatste hapje van het witte goedje voordat ik het lege potje aan de kant schoof. "De directeur klonk toch wel licht beangstig door de speakers heen." vervolgde hij toch zachtjes . Ergens was hij dan ook blij dat Brooke het onderwerp veranderde en over Santi's kaarten begon. Wat afwezig tekende ik met mijn vinger op de tafel heen en haalde ik het liedje car radio van twenty one pilots nog eens in mijn hoofd.

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 19:39 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Dominic Matthew Zemo
Dit was mijn eerste werkdag in het veld en ik was enorm gespannen, al had ik er ook heel erg veel zin in. Het feit dat mijn supervisor degene was die een deel van mijn maagdelijkheid had genomen, hielp niet mee, noch dat dit mijn eerste werkdag was dat Luc niet met me mee was. Ik haalde nog een hand door mijn haren en maakte mijn kogelvrije vest nog iets beter vast onder mijn uniformjasje. Niet dat ik dacht dat ik beschoten of neergestoken zou worden op mijn oude High School, maar toch. Ik wilde god voorbereid zijn. Op dit moment mocht ik eigenlijk alleen nog meekijken en statements afnemen, al hoopte ik dat ik ook meer mocht doen. Ik wist hoe je met bewijs om moest gaan, en vond het geweldig om met mensen om te gaan en dan bovenal om ze te lezen en elk aspect van hun leven uit te vogelen. We hadden inmiddels gehoord om welke leerling het ging, in het kantoor van de directeur, en ook dat de jongen hier nog een jonger broertje op school had zitten. Ik kreeg de taak me over het jongere jongetje te ontfermen zodra ik mee was gelopen naar het plaats delict.
Het was echt verschrikkelijk om te zien. Het was dat ik hiervoor was opgeleid, maar het was toch altijd anders uit een boek dan zo in het echt. Het was ook geen normale man in een poel bloed in een steegje, maar een jochie, compleet naakt in een poel van zijn eigen bloed midden in de gang van een school. Het was echt schokkend, waardoor ik meteen besloot zijn broertje dit besloot te besparen tem koste van alles. Terwijl mijn collega's aan het werk gingen, liep ik naar de kantine, waar de meesten nu wel zouden zijn voor lunch. Ik had van de directeur een foto gekregen, waarmee ik nu de drukke zaal binnenliep. Daar keek ik zoekend rond, tot ik een jongen alleen zag zitten, die eng veel op de foto leek. Ik liep voorzichtig op hem was, en schoof naast hem aan, aan de tafel. "Ben jij Mitchel?" vroeg ik voorzichtig. Ik wist niet goed hoe het moest, waardoor ik alleen met mijn gevoel mee kon gaan. Ik was misschien wel eens erg bot in mijn uitspraken, maar als het puntje bij paaltje kwam, wist ik altijd mensen te lezen en te troosten of aan te moedigen waar nodig. Hopelijk zou dat nu ook zo zijn.

---

Bowties were never Cooler

---

"Gigi, mijn ouders zijn de komende paar dagen niet thuis dus ik zat erover na te denken om een feest te geven," zeg ik lachend tegen mijn beste vriendin terwijl we op weg zijn naar de kantine.       "We kunnen vanmiddag gaan winkelen voor jurken. Ik heb zo'n geweldige tas gezien bij Todd's en die moet ik kopen voordat dat wijf dat gisteren in de etalage stond te loeren hem koopt - niet dat zij ooit het geld zou hebben om dat te doen, maar ik moet hem gewoon hebben," zeg ik vervolgens waarna we door de deuren van de kantine lopen. Op dat moment hoor ik de stem van de directeur door de speakers. Bij de mededeling dat niemand de school verlaten mag trek ik verontwaardigd mijn wenkbrauwen op.       "Mooi niet dat ik mijn pauze hier ga door brengen," fluister ik tegen Gigi. Wanneer hij mededeelt dat alle trainingen niet doorgaan laaien er echt protest gevoelens in me op.       "We hebben een belangrijke hockey training vanmiddag! Wat kan er nou zo belangrijk zijn om dat niet door te laten gaan?" zeg ik nu, terwijl ik totaal geen moeite meer doe om zacht te blijven praten.       "Anyway, dat regelen we later wel. Ik heb nu iets anders om te regelen," zeg ik terwijl ik mijn blik door de kantine laat gaan. Uiteindelijk laat ik mijn blik vallen op de tafel waar Zachary Sales, een of andere Spaanse dude en Gigi's nichtje, Brooke, zitten.       "Give me a minute," zeg ik tegen Gigi waarna ik in zelfverzekerde passen op de drie afloop. Ik laat me naast Spaans-dude op de bank zakken en kijk Zachary daarna uitdagend aan.       "Ik vroeg me af hoe het ervoor staat met mijn essay voor Engels. Hij moet bijna ingeleverd worden en ik heb nog niets ontvangen?" zeg ik met een nep-glimlach. Ik pak het flesje water van zijn dienblad af en neem er een slok uit.       "Oh, oeps, ik neem aan dat je deze niet meer wilde?" zeg ik, het flesje water ronddraaiend in mijn handen. //Sorry als de layout shitty is. :') Ik post op mijn mobiel haha.//

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 20:36 ]

---

-

SENIOR || SEVENTEEN || ANGUS' LOCKER

---

---

Vermoeid opende Layla haar kluisje, nadat ze enkele seconden met gesloten ogen er tegen aan had gestaan. Ze kon niet wachtten tot ze weer in haar bed lag. Ze had gisteravond tot laat gewerkt in het asiel, samen met Zach. Ze was eerder weggegaan dan hij, en toen ze hem die ochtend zag, gokte ze dat hij nog behoorlijk lang aan het werk was ze geweest. Zelf was ze naar Alessio gegaan, maar ondanks dat ze bij hem had overnacht, had ze niet veel geslapen. Ze was moe van het werk dus ze was wel snel inslaap gevallen. Rond een uur of twee was ze echter wakker geschrokken van een nachtmerrie, en het was niet gelukt om daarna nog in slaap te vallen. Met als gevolg dat ze op de dag van zestien november er nogal uitzag als een zombie.       Ze wilde net de boeken van de komende les uren in haar tas stoppen, toen er een mededeling over de luidspreker kwam. De melding liet een naar gevoel achter in haar buik. Ze had al geruchten gehoord dat er iets gebeurd zou zijn, bij de WC's nog wel. Ze had van alles voorbij horen komen. Iemand had een bloedneus, iemand was flauwgevallen, enzovoorts. Als iedereen echter naar binnen moest en er lessen zouden vervallen, dan moest het wel meer dan dat zijn.       Weifelend beet ze op haar onderlip en met een zachte zucht sloot ze haar kluisje. Ze trok de mouw van haar vest wat omlaag om haar blauwe plek te verbergen en vervolgens liep ze richting de kantine, maar toen ze daar een paar van haar oude vriendinnen zag staan, maakte ze rechtsomkeert en liep ze de gang weer in. Dan maar geen lunch. Ze had misschien nog wel iets in haar tas zitten.       Terwijl ze door de gangen liep zag ze een stel politie agenten lopen, wat het nare gevoel in haar buik alleen maar versterkte. De laatste keer dat ze politie had gezien, was voor haar moeder's zaak. Ze drukte het zo goed als het kon weg uit haar gedachten.       Niet veel later zag ze Angus bij zijn kluisje staan en stapte ze op hem af.       'He, Angus,' begroette ze hem met een lichte glimlach. 'Wat is het vreemdste gerucht dat je gehoord heb over wat er gebeurd is bij de WC? Als het vreemder is dan wat ik gehoord heb, dan krijg je mijn Mars-reep.'

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 21:40 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Arme jongen, is het eerste wat me te binnen schiet wanneer ik het slachtoffer op de grond zie liggen. Meestal is er eerst een stukje menselijkheid wat me van mijn stuk brengt, als ik ook maar probeer te bedenken wat er met het slachtoffer gebeurd is. Pas twee seconden daarna begint mijn werk me bezig te houden. We staan bij de wc's, waar het slachtoffer naakt op de grond ligt. Er zijn al een aantal dingen in gang gezet. Zo is de angstige leraar godsdienst tot bedaren gebracht en is Dominic het broertje van het slachtoffer gaan in gaan lichten. Misschien is het ook maar beter als hij weg is, voordat dingen nog, tja, meer awkward worden. Ik maak een aantal aantekeningen terwijl dat ik toekijk hoe de gehele wc wordt afgezet en hoe er foto's worden gemaakt van het slachtoffer op het moment dat we hem vonden. Ik heb nog geen precies idee over hoe lang het slachtoffer al dood is, al kan het niet lang zijn. De leraar godsdienst heeft hem gevonden, wat betekent dat er daarvoor niemand - behalve de daders en een levende Jack Freeman - op de wc is geweest voor de moord. Dat kan dus niet lang betekenen als het gaat over een school vol met leerlingen. Uiteraard moet het slachtoffer later ook nog worden onderzocht, maar dat is op het moment niet mijn grootste zorg. Eén van mijn collega's begint met me te overleggen over wat hij denkt wat er gebeurd is, ik vind het echter nog te vroeg om conclusies te trekken.

---

She was always looking for more..

Zoals gewoonlijk klinkt Evita weer eens erg chagrijnig als het om haar antwoord gaat - boosheid en woede zijn ook de beste eigenschappen waarmee ik haar zal beschrijven. "Mocht het nog niet opgevallen zijn, Evan. Ik zit hier niet vrijwillig". Zegt ze. "Ja, I get it. Dat was sarcasme." Antwoord ik kort en een tikkeltje bot en droog, terwijl ik mijn hand nog steeds heb uitgestoken. Deze slaat ze weg, waarna ik het zelf een beetje opgeef. Er lijkt altijd een enorme muur om haar heen te staan, en er is maar een zekere hoeveelheid energie die ik kan gebruiken om hem open te breken. In haar nijdigheid lijkt ze iets te snel op te willen staan, waarna ze bijna weer valt. Ik voel even een korte pijnscheut in mijn arm als ik voel dat haar hand deze snel vastgrijpt. In elk geval weet ze het voor elkaar te krijgen om niet weer te vallen. Ik heb een brede lach op mijn gezicht terwijl ik haar met pretoogjes aankijk. "Ik hoef niet gered te worden, ik kan mezelf prima redden". Ik kijk haar met een zeer betwijfelende blik aan. Helaas ziet ze deze niet, doordat ze in haar kluisje begint te rommelen. Ik ga zelf nog even extra comfortabel tegen de kluisjes aanstaan, terwijl ik kijk hoe ze bezig is. "Ik snap het hele feministe gedoe, maar het is echt niet erg om af en toe om hulp te vragen weet je. In dat geval ben je meer onder de mensen, ben je sociaal bezig en zo." Even neem ik een adempauze, waarna ik mijn volgende zin bedenk. "Ooit van sociaal zijn gehoord trouwens?" Vervolg ik weer. "Hoor eens, je mag best weg gaan en een ander meisje zoeken om de held bij uit te gaan hangen. Laat mij maar gewoon met rust". Boos duwt ze tegen haar kluisje, pakt ze haar spullen en loopt weg. "Auch." Zeg ik lachend, waarna ik mijn hand in een vuist op mijn hart druk. "Je had ook gewoon bedankt kunnen zeggen!" Roep ik haar nog na. Ik zet een paar stappen en volg haar tot achter de kluisjes, waarna ik haar nog even nakijk terwijl ze wegloopt. Het lokaal is niet ver bij de kluisjes vandaan en ik houd haar nog met één oog in de gaten terwijl ik verder nog wacht voor het geval dat er nog één van mijn vrienden opduikt, wat ik in elk geval hoop dat ze doen. Ik heb Jack vandaag nog niet een gezien en ik heb even geen zin om mijn telefoon te checken. Een groepje mensen komt langs en ik ik hoor ze praten over iemand die onwel is geworden, ze weten alleen niet wie. Ik rol met mijn ogen, omdat ik ook zo niet tegen dit soort roddels kan. 'Ja, iemand is onwel geworden - al weet ik niet precies hoe en wat - en ik heb geen idee om wie het gaat. Dit is blijkbaar zo belangrijk dat er politie op school rondloopt.' Als iemand een roddel verzint, kunnen ze het beter goed doen, lijkt me.

---

She was always looking for more..

Ik werd begroet door de twee aan de tafel, terwijl ik rustig aanschoof. Ik had geen geld voor schoollunch, hoe goedkoop ver voor eigenlijk iedereen ook was. Ik was hier dan ook een van de enigen met een brooddoosje, maar ik kon er niets aan doen en nam het mijn ouders ook zeker niet kwalijk. Ze deden meer dan hun best, al verlangde ik soms ook naar een stukje pizza, of een handje frietjes. Zach leek het haast aan me te zien, maar toch sloeg ik zijn voorstel af. "Het is jou pizza, Zachy. Ik heb Cuye." zei ik met een klein glimlachje. Ik gebruikte altijd wel het Colombiaanse woord voor cavia, zodat ik mensen niet afschrok. Ik haalde mijn kaarten uit mijn tas en hield ze tegen me aan, terwijl mijn gevoel steeds ongemakkelijker werd door het aanzwellende geroezemoes om ons heen. Ik vroeg dus maar wat er aan de hand was, maar de twee tegenover me wisten het ook niet, maar waren duidelijk ook niet geheel zonder zorgen. Intussen begon Brooke over mijn kaarten, waardoor ik haar een klein glimlachje schonk tussen twee happen door. "Je weet dat ik alleen kan vertellen wat ze me laten zien. Ik kan het niet manipuleren." zei ik, voor ik de laatste hap van de eerste van mijn twee quesadillas nam, voor ik de kaarten begon te schudden. Ik had mijn ogen gesloten, maar voelde iemand met een vijandige aura naast me schuiven, die begon over huiswerk. Ik snapte het niet helemaal, tot het tot me doordrong dat ze waarschijnlijk mijn beste vriend aan het omkopen was om haar huiswerk te doen. Mijn ogen schoten open en mijn hoofd klapte haar kant op, alsof een demon zich liet zien in een bezetene tijdens een exercitie. "Scheer je weg, in de naam van de Heilige Moeder Maria en haar Enige Zoon, jij Demonisch lui kind." siste ik in het Spaans haar kant op, voor ik me weer terug richtte op mijn kaarten en gebedjes naar Maria, haar Zoon, de engelen Michael, Rafael, en Gabriel, voor leiding en tegen invloed van zonden en Demonen. Ik richtte mijn ogen, nu een stuk zachter, op Brooke. "Keltisch Kruis, Hoefijzer, of 3 kaarten?" vroeg ik aan haar. Ik las vaker kaarten voor haar, dus ze wist wat deze termen betekenden. Het was aan haar wat voor lezing ze wilde, gezien de kaarten nog geen voorkeur leken te geven.

---

Bowties were never Cooler

Angus Till Eisenhower "Ich tu dir weh Tut mir nicht leid." Culprit — 18 — Hongerig Angus deed zijn opperste best om geen vreemde blikken over zijn schouder te werpen, toen hij terug de school binnenliep. Een agent die aan de ingang stond, liet hem lichtjes schrikken, maar hij liet het niet merken en hij deed een inspanning om verbaast te lijken. Hij zag wel dat het een onervaren agent was, hij leek hem te herkennen aan een verhaal van zijn broer ooit. De man hield hem tegen. "Van waar kom jij?" vroeg hij. Angus was vrij zeker dat het routine was, maar trok toch een onschuldig gezicht op. "Ik ben naar huis gegaan omdat ik mijn wiskundecursus vergeten was. Wiskunde valt echt niet te volgen, laat staan zonder boek, dus ik ben het snel gaan halen", zei hij, een beetje buiten adem, hij was namelijk uit zijn auto gesprongen en naar de school terug gerend. "Wat is er aan de hand?" vroeg Angus toen, en hield zijn hoofd schuin, een bezorgde blik sierde zijn gelaat. "Er is slecht nieuws gemeld, nu naar binnen jij, nu je hier toch bent", bromde de agent en gebaarde met zijn hand dat hij moest voortmaken. Die hadden ze ook de leukste post gegeven en hij was er duidelijk ook zeer blij mee, kuch kuch. Angus haastte zich naar binnen en liep regelrecht naar zijn kluisje om zijn spullen te ordenen, zijn gedachten niet op zijn pad maar ergens in het ijle. Hij had de Freshman niet gezien om twee redenen: zijn hoofd was er niet bij en hij keek gewoon los over de jongen met zijn 192 centimeter. Hij zuchtte en stak zijn hand uit naar de jongen. Die ander echter deed zijn best om zo snel mogelijk recht te krabbelen en zich uit de voeten te maken. Hij snoof eens ontevreden en ging toen verder. 'Zo eng ben ik nu toch ook niet?' vroeg hij zichzelf af en bereikte op een slakkentempo zijn kluisje. Toen hij dat eindelijk bereikt had, kegelde hij zijn notitieboeken in de kleine ruimte. Hij had al geluk dat het ding zich niet op de grond bevond en hij zich niet hoefde te bukken om iets eruit te halen. "He, Angus," begroette Layla hem met een lichte glimlach, terwijl hij zijn middageten uit zijn tas nam. Het mocht dan wel pizza dag zijn, niets overtrof sushi. "Wat is het vreemdste gerucht dat je gehoord heb over wat er gebeurd is bij de WC? Als het vreemder is dan wat ik gehoord heb, dan krijg je mijn Mars-reep." "Ik denk dat je hem best zelf houdt, aangezien je vroeger bent dan anders. Ik gok dat je weet eens je eten niet uit je kluisje hebt genomen. Als je wil sta ik je ook nog een deel van mijn sushi af? Het is genoeg voor twee en ik heb nog een kiwi bij ook", zei hij behulpzaam. Hij wist van het meisje dat ze moeite had met haar verleden onder ogen te komen, al is het maar voor de ogen van die bepaalde personen haar eten nemen. "Kantine?" vroeg hij toen, want hij had razende honger, ondanks dat het beeld nog niet van zijn netvlies was verdwenen.

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 1:10 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

De speech van de directeur zit me niet lekker, maar ik besluit het nare onderbuikgevoel te negeren. Ik drink mijn sap met kleine slokjes. Ik had mijn drinken opgehaald en was toen aan een tafel alleen gaan zitten, zodat ik me kon concentreren op huiswerk. Zo goed als concentreren dan. Ik heb de concentratie van een goudvis en dat geef ik toe. In een aula lukt het vaak al helemaal niet, maar het moet wel. Ik heb veel bijlessen, maar als ik mijn best niet doe voor school, gunnen mijn ouders me ook geen bijles. Best logisch. Ik neem weer een slok drinken en buig me over economie. Het duurt niet lang voordat ik opkijk, maar dat is niet mijn fout. Iemand is aangeschoven en ik kijk de politieagent aan met grote ogen. 'Ben jij Mitchel?' vraagt hij en de speech van de directeur schiet weer door mijn hoofd. Ik wend mijn blik af en staar naar mijn economiehuiswerk. 'J-ja?' zeg ik en ik kijk hem weer aan terwijl er een ding door mijn hoofd schiet: Jack. Ik zou niet weten waarom de politie anders mij moet hebben. 'Mocht hij iets met drugs te maken hebben gehad; ik weet van niets!' zeg ik dan snel. Straks ging hij me nog in de nesten werken ook! Ik durf de politieagent echter niet aan te kijken, want ik voel gewoon dat het niets met drugs te maken heeft. Er is iets aan de hand. Iets ergs en ik wil het niet weten. Toch raap ik wat moed bij elkaar en kijk de politieagent aan. Na dat bericht van de directeur en dat er nu een politieagent naast me zit, heb ik het gevoel dat iedereen mij aanstaart. Ik kijk de politieagent dus strak aan om niemand anders aan te hoeven kijken. 'Wat is er aan de hand?'

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Met grote stappen liep ik naar mijn kluis. Ik was zojuist pas uit het lokaal van mijn laatste les gekomen, omdat ik nog een aantal minuten met de docent had staan praten. We hadden het over een aantal boeken die mij zeer boeiend leken, waarover ik dus even zijn adviezen en mening vroeg. Ik was echt geen leerlingenvriend hoor, of nou ja, niet bewust; ik haalde meestal gewoon bovengemiddelde cijfers en deed net even wat meer mijn best dan de gemiddelde highschoolleerling. Het spijt me vreselijk dat ik een goede toekomst wil en dat ik daarvoor net eventjes wat meer doe dan naar de uitsteeksels van mijn vrouwelijke klasgenoten staarde. Niet dat ik die niet interessant vond hoor, zeker vond ik dat. Enkel niet tijdens momenten waarop ik enorm veel kon leren. Het gesprek werd helaas onderbroken door het bericht van de haast wenende directeur. Er was iets gebeurd, waardoor de lessen uitvielen en we dus eerder naar huis mochten. Als je daar niet blij mee was, moest je daar wel een erg goede reden voor hebben. Kijk, als je les hebt moet je je daar zo optimaal mogelijk in meelaten gaan, maar als je vrij bent, was het onnodig om je ook maar een enkele minuut langer op het schoolterrein te bevinden. Al die sportiviteiten en onzin uren waren dus ook niet iets waar ik me mee bezig hield. Bovendien had ik totaal geen zin om me tussen die hersenloze mensen te bevinden en ten derde waren al die sporten niets voor mij. Rennen voor de lol om vervolgens uit te zien als een verlepte lampenkap, nee bedankt. Tijdens de wandelingvan het lokaal naar mijn kluis zag ik een heleboel mensen die er enigszins emotioneler uitzagen dan normaal. Vaak waren er een heleboel emoties te vinden tussen al die testosteron- en maandelijkse bloedbommen, maar vandaag leek het allemaal net wat erger. Behalve de elkaar aflebberende stelletjes; regel dan alsjeblieft meteen een kamer alsjeblieft, dankjewel. Inmiddels was ik bij mijn kluis aangekomen, waar ik Angus en Layla net toevallig aanstalten zag maken om weg te gaan.Met Layla had ik niet zoveel, ze was cheerleader en die mocht ik meestal niet bepaald. Zij was echter wel iets anders dan een typische cheerleader, maar nog steeds kende ik haar überhaupt niet echt, waardoor ik haar niet als vriendin beschouwde. Angus, integendeel, was een zeer goede vriend van me. Alhoewel ik het absoluut geen probleem vond alleen te lopen, was het altijd beter om met hem te zijn. Ach, onze vriendschap was zo geweldig schattig. 'Wacht even op mij. Ik dump m'n troep nog even.' Nadat ik mijn arm op Angus schouder gelegd had om hem te laten weten dat ik achter hem stond.

[ bericht aangepast op 25 mei 2016 - 16:47 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

Een gure dag, dat was de zestiende van november zeker. Gigi liep naar haar beste vriendin Jaimie door de gangen van de school, met een observerende blik in haar ogen. Ze zag alle cliques weer zitten; de jocks tot de mathfreaks. Jaimie praatte tegen haar aan, maar het enige wat ze hoorde was het woord feest. “Ja, een feest, leuk.” mompelde de Queen wat gedesoriënteerd. Er was iets vreemd aan de hand op school, en ze kon het voelen. Achter zich hoorde ze mensen praten over een jongen die bewusteloos op het toilet lag. Alleen het idee al zette haar af, schooltoiletten waren uiterst onhygiënisch. Dat is dus niet de plek om van je stokje te gaan. Jaimie praatte jolig door over een tas die ze gezien heeft bij Todd’s, haar enthousiasme tekent een grijns op Gigi’s gezicht. “Ik kan het wel voorschieten, dan gaan we naar school meteen langs.” deelde Gigi mee, ze had in principe alles over voor haar big booty hoe, zoals ze de Portugese schone nog wel eens noemde. Over de speakers hoorde ze dat ze de school niet mocht verlaten en aan Jaimie’s verontwaardigde blik zag ze al genoeg. Geweldig. Dat werd een lange dag, de terugreis naar West Hollywood moest ook nog eens uitgesteld worden. “Als we hier tot vijf uur moeten blijven, regel ik een hotel.” mompelde de blondine nijdig.       Terwijl ze het zei, zag ze Jaimie naar een tafel vertrekken. Ze loerde naar de tafel en zag bekenden. Brooke, haar lieftallige nichtje en Zach, een jongen waarmee ze vroeger nog weleens mee optrok. Ze liep achter Jaimie aan en zag het al gebeuren, dat werd drama. Het werd nog erger nadat een jongen, die er volgens Gigi Zuid-Amerikaans uitzag, een flitsende zin Jaimie’s kant op gooide. Dit was iets waar de Queen zich buiten hield, puur omdat haar spiksplintergoeie reputatie zo moest blijven. Glimlachend plofte ze naast haar nichtje op de bank. “Zo,” begon ze, hoofd gedraaid naar Brooke, “hoe gaat het mijn liefste sidekick?” Brooke was erg speciaal voor Gigi, ze was haar kleine nichtje en sidekick. Vervolgens draaide ze naar de andere drie aan de tafel “Hi Zachy. Long time, no see.” Een klein grijnsje vormde langs haar mond, “gaat het een beetje lekker op school?” De woorden kwamen poeslief uit haar mond. Hierna keek ze Jaimie aan en zuchtte. “Jaims, darling, niet mijn vriendjes plagen.” Ze besloot het Spaanse jong maar even te negeren en draaide zich weer op Brooke, “Ik heb zalmsalade bij me, wil je ook?” Familie is iets belangrijks, dus ze deelde alles met Brooke. Okay, dit is shitty. Maar ik moet zo werken...

[ bericht aangepast op 26 mei 2016 - 18:00 ]

---

Up with the sun. Gone with the wind.

---

Darren begon zoals elke ochtend met het rennen van een rondje., meestal door het park heen maar dit keer rende hij op het pad dat langs het strand liep. Nadat hij hiermee klaar was maakte hij met de sleutel de deur open en nam de trap op naar boven. Er was ook wel een lift maar waarom zou hij daarmee gaan als hij net een rondje had gerend, dat zou niet logisch zijn. Hij opende daarna de deur van zijn appartement en liep meteen door naar zijn badkamer. Terwijl hij zijn kleren uit deed, opende hij alvast de kraan van de douche en natuurlijk zette hij deze helemaal koud. Darren hield zijn adem in toen hij er onder ging staan maar het wende zoals altijd best snel. Hij waste zijn lichaam en trok daarna een handdoek van het haakje af. Zijn andere hand draaide de kraan weer dicht en met vlugge bewegingen droogde hij zichzelf af. Met zijn handdoek op zijn heupen liep hij naar zijn slaapkamer. Op zijn kussen lagen blonde haren die bij het meisje hoorde dat nog lag te slapen onder de dekens. Hij benaderde haar en voorzichtig riep hij haar uit haar slaap. Er rolde een gefrustreerde zucht uit de mond van het meisje en Darren verloor zijn geduld. 'Ik moet werken' zei hij op een harde barse stem. Kennelijk schrok ze hier van en ze kwam meteen omhoog. 'Dus? Moet ik dan weg'? Darren trok zijn wenkbrauw op en keek haar spottend aan 'ja dan moet je weg en het liefst binnen hmm' hij keek op de klok en vervolgde '5 minuten'. Kennelijk beledigde hij haar want ze keek hem gekwetst aan. 'Wil je de kamer dan even verlaten, dan kan ik mezelf aankleden'. Darren keek haar weer spottend aan 'Ik heb je gister de hele nacht naakt gezien, niet zeuren en kleed je aan'. Hij liep van het bed weg en opende zijn kast. Ondertussen zag hij vanuit zijn ooghoeken dat het meisje zich eindelijk begon aan te kleden. Binnen enkele minuten verliet ze zijn slaapkamer en hij hoorde de voordeur dichtvallen. Darren had er geen medelijden mee. Hij kleedde zich aan in een simpele joggingbroek en een wit strak -shirt. Hierboven trok hij een sweater aan en nog voordat hij zijn slaapkamer verliet, dekte hij nog even zijn bed op. Hij liep naar de keuken en werkte er een maaltijd naar binnen. Darren keek op zijn horloge en het zou over een kwartier ongeveer pauze zijn, vandaag was hij pas 's middags nodig. Hij pakte zijn spullen in en greep zijn autosleutels nog even. Hij sloeg de deur dicht en vervolgde zijn weg naar school waar hij zijn auto parkeerde. Hij keek fronsend naar de politiewagens.Net voordat hij de school in wilde gaan werd hij tegen gehouden door een agent 'wat komt u hier doen'? Darren keek hem even minachtend aan 'kinderen trainingen geven misschien'? De agent zei niks meer en Darren liep verder. Net nadat hij binnen was hoorde hij het bericht van de directeur, geen trainingen? Waar sloeg dat op? Darren zou de directeur moeten vinden en vragen wat er in hemelsnaam aan de hand was. Hij liep met grote passen de gang door en merkte dat er dat er een gang afgesloten was met rood lint maar dat hield Darren niet echt tegen. Hij ging eronder door en liep de gang in. Hij bleef stilstaan toen hij merkte dat een grote groep met mensen om een wc heen stonden. Vele van hen waren van de politie maar hij zag ook een leraar er bij staan en de directeur. Darren kwam dichterbij en zijn oog viel op de plas op de grond met het lichaam van een naakte jongen er in, oh. Dat was er dus aan de hand. Voordat hij de directeur te spreken kreeg kwam er al een agent op hem aflopen. 'Meneer, alle leraren zitten aan een tafel in de kantine, ze zullen u verder inlichten'. Darren bromde wat en draaide zich om op weg naar de kantine. Nadat hij hier aangekomen was liep hij meteen naar de tafel van de docenten, ondertussen schonk hij Brooke nog even een blik en een kleine grijns verscheen er op zijn gezicht maar deze verdween daarna ook weer meteen. Hij ging zitten en al gauw begon het gefluister, ook de docenten wisten nog niet wie. Alleen dat ze na het lesuur de leerlingen allemaal naar de kantine moesten sturen. Darren ging wat naar achteren zitten en hoorde van een paar totaal geshockeerde leraren dat ze het lichaam ook hadden gezien. Misschien was dat wel een menselijkere reactie geweest dan die van Darren maar dode lichamen schokte hem helemaal niet meer, hij had zelfs voor best veel doden gezorgd.

---

breath of life