Henry
Ruby glimlachte naar mij, ze leek het niet erg te vinden. 'Wat gebeurd is, is gebeurd. Dat kunnen we niet meer terugdraaien. Bovendien was David er anders niet meer geweest. Ik heb Graham nu en jullie. Ik heb al het geluk van de wereld.' Ze gaf me een knuffel. "Nou dat betwijfel ik. Mijn moeder wilde hem als lokaas gebruiken voor Snow. Graham zou kunnen ontsnappen en jou tegenkomen in plaats van David. Jij stond aan dezelfde kant van David. Hij wist alles van the Evil Queen. Hij zou zich bij jou aansluiten. Op één of andere manier zou hij zijn hart in zijn lichaam krijgen en jullie zouden David redden." Ik keek haar ernstig aan. "Dan zou Graham nooit zijn doodgegaan, omdat we niet voorzichtig omgingen met operatie Cobra." Teleurgesteld sloeg ik het boek dicht.
Graham
Ruby gaf geen antwoord, maar stond op en pakte mijn mok. Daar was het antwoord wat niet kwam. Ze kwam terug en zette met een glimlach mijn mok voor me neer. 'Alstublieft sheriff.' Ik glimlachte terug naar Ruby. "Dankjewel Schat." en ik gaf haar een knipoog. Ik nam een grote slok van mijn koffie. "hmmm, is dit wel vers?" vroeg ik Ruby. Ik besloot om nieuwe koffie te zetten en liep met mijn mok het koffiezetapparaat, maar opeens wilde mijn benen niet meer naar voren. In plaats daarvan stortte ik neer op de grond en leek er een paarse rookwolk om mij heen te verschijnen...
Ik deed mijn ogen weer open en gek genoeg lag ik niet op de grond of op een bed. Met mijn handen was ik vast geketend aan een ketting aan het plafond, gelukkig kon ik nog wel net staan. Ik keek om me heen. Was ik weer terug in de cel van Gold?
If no one else will defend the world then I must
