Primrose 'Pixie' Matilda York
Ravenclaw || Betting usually causes the greatest situation
Het was de eerste dag van de vakantie, en ondanks dat dit het eerste jaar was dat ik niet naar huis ging met kerst, zag ik zeker niet op tegen deze tijd. Kerst was altijd mijn favoriete tijd van het jaar, gezellig, knus, en warm binnen, een winter wonderland buiten. Overal hingen lichtjes, versieringen, in een woord: het magische land waarin ik me thuis voelde. Ik sprong uit mijn bed, en trok een
simpel strak rood jurkje aan, met eronder een stel
zwarte hakken eronder. Ik ging eigenlijk nooit ook maar mijn kamer uit zonder mijn hakken, laat staan de Common Room. Anders was ik gewoon echt te klein, en zag iedereen me altijd over het hoofd, zelfs de eerste jaars. Ik stak mijn haar op, zodat het niet zou wapperen, en deed wat make-up op, waaronder mijn favoriete rode lipstick. Zo trippelde ik van mijn kamer naar de Common Room, waar ik me voor het vuur liet zakken en zowel met mijn broer, als Frank, een gesprek aanging. Met Frank was het gewoon een gezellig gesprek, wat langzaam begon uit te lopen in een weddenschap over wie het eerst bovenop de Astronomietoren kon zijn, terwijl het met mijn broer wat serieuzer was. Onze moeder was net terug van uitzending, en ze hadden samen een weekje weg gepland, zonder kinderen, zonder echt stil te staan bij de data. Nu vertrokken ze dus vandaag, en zouden we alleen zijn met kerst, en gescheiden van elkaar nog wel. Daar had ik dus echt geen zin in, dus eigenlijk begon ik een plannetje op te zetten om hem hierheen te krijgen. Ik wist dat het niet makkelijk, al dan niet onmogelijk was, maar dat had ik me eerder ook niet laten stoppen. Daarbij waren we ook al vaker samen naar Diagon Ally geweest, dus dit moest ook kunnen. Ik ging dus wat dingen na, en stuurde wat berichtjes rond naar mensen die misschien konden weten hoe ik dit voor elkaar ging krijgen, voor ik opstond, en met het bekende klikkende geluid van mijn hakken, me richting de toren begaf. Intussen was Frank nog bezig met verzinnen wat hij als prijs wilde. Ik wist het wel: Een date naar het bal... En misschien een kus, maar die zou ik anders toch wel van hem stelen. Het was niet dat jongens dat normaal gesproken heel erg vonden, op misschien de lipstickafdruk na dan. Ik trippelde door, tot onderaan de toren, wat ik nog wel aan de jongen doorgaf, voor ik met een vrolijk huppeltje in mijn stap de trap begon te beklimmen. Velen stonden er nog altijd van versteld dat ik op dit soort hakken kon lopen, maar voor mij was het een tweede natuur geworden. De eerste twee jaren had ik nog op gympen gelopen, maar toen ik merkte dat iedereen om me heen langer werd, en ik bleef steken, was het al snel een makkelijke keuze, en het ging gelukkig al direct vrij goed. Ik kwam uiteindelijk boven, en vond daar nog geen Frank, waardoor ik geamuseerd wat sneeuw van de rand tussen twee kantelen in veegde, en daar ging zitten. Het was wel koud, erg koud, maar ik was eerlijk gezegd niet van plan lang buiten te blijven. Ik sloeg mijn benen over elkaar heen en ging verder met dingen regelen voor mijn broer's komst naar Hogwarts, terwijl ik op de jongen wachtte in de kou. Wat er allemaal in de groep werd gezegd, liet ik langs me heen gaan. Ik was op dit moment te hoopvol door de mogelijke komst van mijn broer en de gedachte aan kerst, om de negativiteit tot me door te laten dringen.
[ bericht aangepast op 6 april 2016 - 22:28 ]
Bowties were never Cooler
