[200] Temptation Island || Koh Kood || Speeltopic - Speeltopics

V E R H A A L. Ooit gedacht dat je partner vreemdging? Of wetende dat je wederhelft vreemdgaat maar dat je hem of haar nog een laatste kans wil geven? Temptation Island is een eiland vol "onschuldig" geflirt, vreemdgaan, aantrekkelijke vrijgezellen, knappe stellen en uiteraard een prijs — waarom zouden we dit anders doen? Een tropische bestemming met een geweldige setting inclusief bar, romantische plekjes en een prachtig kampvuur doen je al snel het vakantiegevoel geven, laat staan als je partner er niet bij is. Zou jij vreemdgaan wanneer de optie er was — al was het maar om je partner terug te pakken op wat hij of zij jou aangedaan heeft? Kan jouw relatie de ultieme relatietest doorstaan? Kan je het aan om te zien of je partner de verleiding van de vrijgezellen kan weerstaan? Temptation Island is de plek om je grenzen op te zoeken en die van je partner te ontdekken. Is de relatie sterk genoeg om door deze ultieme test heen te komen? "Picture the life you dreamed of living. The person you pictured being with. Picture the job you dreamed you'd have. Are you living the life you envisioned for yourself? Are you who you wanted to be when you grew up? Open your eyes. Take a good look around you. How's the view? Do you like what you see? Think back again to when you were little. Are you living the life you pictured for yourself? Or are you still dreaming of something even bigger?" P E R S O N A G E S. Mannen. • Nikos Payne • Asuka • 1.1 • Vrijgezel • • Jack Nicholas Aodth • Sempre • 1.1 • In een relatie • • Lloyd Devin Thompson • Bylot • 1.4 • Vrijgezel • • Jason Harry Boreas • Magari • 1.1 • Vrijgezel • • Daniel Young • watahmaloehn • 1.2 • In een relatie • • Giovanni Rafaele Vinci • MatthewMMurdock • 1.4 • In een relatie • Vrouwen. • Addison Amelia Montgomery • MrsSmollett • 1.1 • In een relatie • • Jazmín Valeria Fuensanta • Deryth • 1.1 • Vrijgezel • • Krista Bengstsson • Polovina • 1.1 • In een relatie • • June Jennifer Melcom • Magari • 1.1 • Vrijgezel • • Sunset Dyani Wade • Pans_Daughter • 1.2 • In een relatie • • Vanessa Rosa Flemming • tirzaj • 1.3 • Vrijgezel • Koppels. Addison Amelia Montgomery & Jack Nicholas Aodth Krista Bengstsson & Daniel Young Sunset Dyani Wade & Giovanni Rafaele Vinci Dit is het speeltopic voor de 3 mannen in een relatie, en de 3 vrijgezelle vrouwen. “You can seek the advice of others, surround yourself with trusted advisors. But in the end, the decision is always yours and yours alone. And when it’s time to act and you’re all alone with your back against the wall, the only voice that matters is the one in your head. The one telling you what you already knew. The one that’s almost always right.” O N D E R K O M E N S. Het gemeenschappelijke huis. Hier zullen ze overdag de tijd doorbrengen. Hier bevindt zich ook de keuken, en de badkamers en dergelijke. Dit zijn hun slaapvertrekken. Dit is hun stukje privé op het eiland. Dit is de opstelling. Dus het gemeenschappelijke huis in het midden, met aan weerszijden drie huisjes. Alles staat in verbinding met elkaar. In ieder huis bevind zich ook een aparte ruimte, waar de mannen & vrouwen die in een relatie zitten, elke avond rond een uur of 8/9 naar beelden van hun partner op het andere eiland kunnen kijken. Ze krijgen dan zo'n 15/20 minuten aan beeldmateriaal te zien. R E G E L S. — Je reservering blijft 2 dagen staan. Als je meer tijd nodig hebt, kan je dit aangeven. — Minimaal 200 woorden per post, dit is makkelijk te halen voor iedereen. — Er zijn 12 rollen beschikbaar. 3 vrouwen in een relatie, 3 mannen in een relatie. 3 vrijgezelle mannen, 3 vrijgezelle vrouwen. Dit is ook het maximum. — Ik hou niet van buitensluiten, dit wil ik dus ook niet hebben in dit RPG. — Niemand is perfect, iedereen heeft flaws. — Als je meedoet, wil ik ook echt dat je actief meedoet, en dus niet dat je een eendagsvlieg bent. — Het liefst wil ik dat iedereen een relatielijstje maakt in het praattopic. Dus gewoon wat je indruk is van ieder personage. — Geen andere personages besturen, mits dit besproken is. — Alleen ik maak topics, mits ik iemand aanwijs om dit te doen. — Dit RPG is gemaakt met officiële toestemming van LanieH. T O P I C S. Rollentopic: #1 Praattopic: #1 & #2 Speeltopic: #1 & #2 B E G I N. [justify]We beginnen bij het punt dat iedereen net afscheid genomen heeft en zich net gesetteld heeft in hun slaapvertrekken. Iedereen kan bij elkaar binnen lopen, of naar het gemeenschappelijke huis gaan.

[ bericht aangepast op 6 maart 2016 - 17:31 ]

---

Faith is everything.

* Vanessa Rosa Flemming *

Aangekomen op het eiland liep ik direct naar de kamer die ik de komende dagen de mijne mag noemen. Ik zet mijn koffer neer en open hem, ik zoek mijn bikini en een leuk shirt om er over te dragen. Als ik me aan het aankleden valt mijn blik op de spiegel. Ik kijk er in, slechts kort, ik zie mijn ogen en zie meteen de ogen van mij vader voor mij. Het beeld schut ik van mij af, ik trek een laken van het bed af en hang hem over de spiegel met de intentie die er voorlig te laten hangen. Snel kleed ik mij verder om en stap in mijn sneaker, ik heb ze al een tijdje, maar blijf ze dragen, omdat ze zo lekker zitten. Ik werk een blik naar buiten en zie daar een groepje staan. Tijd om kennis te maken met de anderen, denk ik bij mezelf. Rustig loop ik op het groepje af, ik gaf mijn ogen goed de kost. De meesten droegen slippers, een jongen bootschoenen. Ik lachte in mezelf, ik kan het altijd wel waarderen, mensen die anders zijn. 'Zullen we straks anders l'oceano gaan verkennen?' Hoor ik iemand zeggen. Ik had het groepje bereikt. Ik leunde kort op de jongen die dat zij en zei met een gemaakt accent: 'Ja laten wij l'oceano eens gaan verkennen' Ik glimlachte naar de rest van de groep en lied hem weer los. 'Hii.' Zei ik tegen de rest van de groep. Niet echt origineel, maar ja je moet toch wat zeggen dacht ik bij mezelf. Echt weer iets van mij om als een van de laatste aan te komen. 'Ik ben Vanessa.' stelde ik mezelf voor. Mijn ogen keken de groep rond en bleven even rusten op de andere jongen in het gezelschap. Ik knip oogde en keek toen weer van hem weg.

[ bericht aangepast op 25 feb 2016 - 21:14 ]

---

What do I stand for? What do I stand for? Most the nights... I don't no!

Het meisje heette blijkbaar Jazmin, wat een mooie naam was, het paste bij haar. De jongens heette Jack en Giovanni, waarin Giovanni diegene was met het dikke Italiaanse accent, al leek Jack ook niet geheel Amerikaans naar mijn mening. De getinte huidskleur gaf ook hem iets Zuid-europees. Kortom, iedereen hier tot nu toe was absoluut gorgeous, toen kwam zij. Zij leek ergens sowieso al een stuk ouder en serieuzer dan mij en het meisje dat zich had voorgesteld als Jazmin. Met een schuin hoofd bekeek ik de roodharige krullenbol. Ik leunde over een barrette heen en liet mijn blik over haar heen glijden terwijl ik haar gemaakte accent aan hoorde.
"Ik ben June, " zei ik met een speelse glimlach en ik haalde een hand door mijn haar om het goed te doen. "et is leuk om jullie te ontmoeten. Ik ben ook voor zwemmen."
De H zat er vaak nog niet helemaal ingebakken 'elaas', maar ik kon het mezelf meestal wel vergeven. Ik keek de jongen die zich voorgesteld had als Jack even aan met een kleine glimlach.
"Wel, van 'em 'oef ik niet meer te raden waar 'ij vandaan komt, maar naar jou afkomst ben ik zeker wel geïnteresseerd, " zei ik. Ik dacht ook niet dat mensen hoefde te raden waar ik vandaan kwam, het was pittig duidelijk met mijn niet bestaande H's. Ik bekeek het meisje Jazmin ook even vanuit mijn ooghoek, waardoor er onbewust een vriendschappelijke glimlach op mijn gezicht vormde. Zij zag er wel uit als mijn soort persoon.
"En laten we Jazmin natuurlijk niet vergeten," begon ik, me herinneren dat ik Vanessa wel een kans moest geven. "en Vanessa, waar komen jullie vandaan eigenlijk?"

---

We've lived in the shadows for far too long.

      ”Mijn naam is Jack,” bracht de jongen met heldere ogen uit, waarna ik opving hoe dezelfde poelen een keer over me heen gleden. Een licht voldane uitdrukking trok over mijn gezicht heen daar ik hetzelfde eerder bij hem ook had gedaan — twee keer al zelfs. “Zijn we maar met vier?” vervolgde hij vragend. Bedenkelijk wierp ik mijn blik een keer rond. Het leek me sterk dat we maar met vieren zouden zijn, al zou het voor mij niks uitmaken gezien ik me met vieren ook prima zou weten te vermaken.
      ”Mijn naam is Giovanni,” reageerde de andere jongen — wiens accent duidelijk hoorbaar was zelfs zonder zijn italiaanse woorden. “Ik zag volgens mij sei slaapkamers, dus dan missen we er nog due..." Het was dat mijn talenkennis redelijk ontwikkeld was en dat ik wist wat hij zei, anders had ik hem vermoedelijk als een onwetend kind aan gekeken gezien de korte Italiaanse telwoordjes die hij uitbracht. Nogmaals prees ik mezelf gelukkig met het feit dat mijn moedertaal even goed ontwikkeld was als mijn tweede taal — een die net zo sterk was als het eerste vanwege het feit dat ik al mijn hele leven in Amerika heb gewoond.
      Mijn ogen volgen de jongen kort als hij de blondine begroet en ik kan het niet laten een vriendelijk grinnik te laten weerklinken als hij de dame in kwestie net zo begroet als dat hij bij mij had gedaan. Een heuse charmeur, wie had dat gehad. "Zullen we straks anders l'oceano gaan verkennen?" De vraag wist haast direct een enthousiaste blik op mijn gezicht te toveren. Een plons in de heldere blauwe zee zag ik op zeker wel zitten, vooral gezien wij dames hier nog weleens ons voordeel mee konden maken. Echter kreeg ik niet echt de tijd om ook maar iets uit te brengen gezien er plots een roodharige jonge vrouw tussen beide kwam. Met een uiterst nonchalante houding leunde ze tegen Giovanni aan — aan wiens uitdrukking ik al snel kon opmaken dat hij er niet geheel blij mee was.
      ”Ja laten wij l'oceano eens gaan verkennen,” sprak ze, waarmee ze haar uiterste best deed om haar accent aan te dikke in de hoop Giovanni te kunnen evenaren. Met moeite wist ik mijn lippen op elkaar te persen, puur omdat ik niet goed wist of dat er een plagende, sarcastische opmerking uit zou komen, of dat ik een proest ongewild over mijn lippen zou laten rollen. Wat de bedoeling precies voor de vrouw was wist ik niet, maar het zou wellicht niet geheel bijdragen aan een goede eerste indruk. Toch kon ik haar daar niet nu meteen al op afrekenen, dus in plaats van iets te zeggen hield ik wijselijk mijn mond dicht en begroette de jonge vrouw met een vriendelijke glimlach.
      ”Ik ben June,” sprak de blondine als nog een reactie op mijn eerder gestelde vraag. “Et is leuk om jullie te ontmoeten. Ik ben ook voor zwemmen." Met een korte knik stemde ik in op wat ze zei. Ook ik zag het zwemmen zitten en stond langzaamaan steeds meer te popelen om me van mijn jurkje te ontdoen en het heerlijk uitziende water in te duiken. "Wel, van 'em 'oef ik niet meer te raden waar 'ij vandaan komt, maar naar jou afkomst ben ik zeker wel geïnteresseerd.” Nieuwsgierig keek ik op naar Jack, gezien June overduidelijk op hem doelde toen ze deze woorden uitbracht. Ergens was ik ook wel benieuwd naar waar dat licht getinte kleurtje vandaan leek te komen, met name omdat het me sterk leek dat het afkomstig was van die enkele minuten zon die hij hier gevangen kon hebben. Voor heel even ving mijn blik die van June en ik beantwoordde haar vriendschappelijk glimlach met een hartelijke terug. Afgaand op mijn eerste indruk van de blondine had ik wel zo’n vermoeden dat er tussen haar en mij in ieder geval geen haat en nijd zou komen.
      “En laten we Jazmín natuurlijk niet vergeten, en Vannessa. Waar komen jullie eigenlijk vandaan?”
“Spaans bloed,” bracht ik uit en haalde mijn zonnebril uit mijn haren zodat ik er met mijn vingers een keer doorheen kon glijden. “Mijn beide ouders komen uit Spanje, wat mij, mijn zus en broer ook Spaan maakt. We wonen alleen al ons hele leven in Amerika,” vervolgde ik en liet ondertussen mijn voeten subtiel uit mijn slippers glijden, waarna ik voorover boog om deze op te rapen. “En nu, gaat deze Spaanse schone een duik in de zee nemen, gezien ik het nu al een paar keer gehoord heb en snak naar een frisse duik,” voegde ik er al glimlachend aan toe waarna ik tussen de twee jongens doorliep en me vervolgens omdraaide zodat ik in een subtiele achteruit pas naar het groepje voor me kon kijken. “Komen jullie ook dames? En heren?”
      Bij dien laatste wierp ik eerst een grijns naar Giovanni toe, om vervolgens mijn poelen op Jack te richten. Onbewust trok ik in een stille uitdaging mijn wenkbrauw iets naar hem op en voelde hoe mijn lippen zich als vanzelf in een verleidelijk glimlach krulde. “Wedden dat ik eerder ben?” Na deze woorden liet ik zowel mijn zonnebril als mijn slippers met een plof vallen en draaide me om om zo een sprintje naar het water te trekken terwijl mijn vingers naar de zoom van mijn jurkje gleden zodat ik deze in één ruk uit kon trekken.


Oeps, ik liet me een beetje gaan. x'D

[ bericht aangepast op 26 feb 2016 - 13:06 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Na een gepassioneerde zoen en nog even herhaald te hebben hoe zeer ik wilde dat ze trouw aan mij bleef was ik richting het eiland gegaan waar ik verleid zou moeten worden door drie prachtige vrouwen. Geloof mij, ik was sterk maar hoe sterk was ik op een eiland waar in een shirt en een broek lopen veel te warm was.
      Ik had mijn spullen afgeworpen en was van plan om naar het gemeenschappelijke huis te gaan, ik moest eerlijk zeggen hoe graag ik het anders zou zien dat ik enthousiast was om tussen drie vrijgezelle vrouwen te zitten aangezien ik al lang niet meer die aandacht had gekregen. Kijken maar niet aanraken was het motto toch?
Ik zette een zonnebril op en genoot even kort van de zon en het zand wat tussen mijn tenen krioelde. Eenmaal aangekomen zag ik al een klein groepje staan, een mengeling van dames en heren. Na een hand door mijn haren te hebben gehaald wurmde ik me er iets tussen en liet ik mijn blik over iedereen glijden.       ''Goedemiddag, excusez-moi dat ik wat later ben, maar beter laat dan nooit vind ik toch.'' Ik glimlachte zwakjes en stopte mijn handen nonchalant in mijn zakken nadat ik een sigaret opstak. ''Dat had ik wel even nodig na die barretocht.''

sorry van het prutstukje

---

Everything is illuminated by the light of our past.

JACK NICHOLAS AODTH

• Not all those who wander are lost •

---

Het derde en - als ik Giovanni mocht geloven - laatste meisje kwam aanlopen. Voor mijn gevoel leek ze wat ouder dan de andere twee, maar iets aan haar trok me wel aan. Misschien was het de manier waarop ze Giovanni's accent nadeed en de plagende twinkeling in haar ogen, of misschien was het toch haar wilde bos krullen. In ieder geval, ook deze vrouw was prachtig en ik gaf in gedachten de programma's makers een compliment.
      Ze stelde zichzelf voor als Vanessa, waarna ik op mijn beurt mijn naam herhaalde. Ja, bedacht ik bij mezelf terwijl ik de drie vrouwen een voor een goed bestudeerde, ik zou me wel vermaken met deze mensen. Giovanni leek me een leuke gast, hoewel ik enigszins last had van zijn zware accent. Hoewel, over accenten gesproken, de blondine die zichzelf als June had voorgesteld, daar ook wel wat van kon. Ze was een Française, zoals ik al door had gehad en haar accent was werkelijkwaar te lief voor woorden. Ze vroeg aan mij en Jazmín waar we vandaan kwamen en ik luisterde eerst geïnteresseerd naar Jazmín - een Spaanse - voor ik zelf antwoord gaf. "Ik ben geboren in New York City, maar mijn ouders komen oorspronkelijk uit Brazilië." Was mijn antwoord, terwijl ik met een schuin oog naar de zee staarde.
      In de tussentijd was Jazmín opgestaan en keek ze ons aan terwijl ze ons uitnodigde om mee de zin in te gaan. Een glimlach verscheen op mijn lippen als reactie op de glimlach op haar lippen. Om eerlijk te zijn, had ik daar inderdaad wel zin in. Haar donkere ogen waren op mijn lichte kijkers toen ze me uitdaagde. "Wedden dat ik eerder ben?” Sprak ze waarna ze haar zonnebril en slippers op de grond liet vallen. Even keek ik om naar de man die zich bij ons had gevoegd, maar ik besloot dat ik later me wel zou voorstellen. Ik richtte mijn blik weer op Jazmín die richting het strand rende en ik wierp even een verontschuldigende lach naar de nieuwkomer voor ik achter de brunnette aan rende. Ik verwachtte dat ik haar wel in zou kunnen halen, maar ik moest er wel wat meer moeite voor doen dan ik zou willen toegeven. De eerste plons in het water was dan ook van mij en ik sloot mijn ogen om vervolgens grinnikend weer boven water te komen.
      "Volgens mij heb ik gewonnen," zei ik met een brede lach op mijn lippen.

[ bericht aangepast op 26 feb 2016 - 20:33 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Giovanni Rafaele Vinci
Nog voor iemand antwoord gaf, leunde er iemand zonder pardon tegen me aan. Begrijp me niet verkeerd, ik heb echt niets tegen lichamelijk contact, maar zo zonder zich ook maar voor te stellen tegen me aan te gaan hangen vond ik veel te veel van het goede. Dat ze daarna mijn accent belachelijk maakte deed mijn bloed koken. Ik wist dat mijn Engels niet alles was, maar ik was trots op mijn afkomst en niemand maakte dat belachelijk. Ik had altijd wel geleerd dat je nooit, onder geen enkele omstandigheid, een meisje mocht slaan, maar op dit punt stond ik echt in de startblokken om het wel te doen. Het was voor haar dan ook maar goed dat ze me losliet en zich voorstelde aan de groep. June wist me een beetje af te leiden door in te stemmen met het zwemmen, en daarna rond te gaan vragen over nationaliteiten. Van mij vroeg ze het niet eens, en van haar was het ook wel duidelijk dat ze uit Frankrijk kwam, maar van de anderen was het minder duidelijk. Mijn irritatie met de roodharige krullenbol stond nogsteeds heel erg hoog, maar ik werd door de andere dames wel afgeleid. Jazmín, de prachtige dame, die me zo aan thuis deed denken, gaf toe dat haar familie uit Spanje kwam, wat de Zuid Europese trekken dus wel verklaarde, terwijl het feit dat ze in America was opgegroeid verklaarde dat ze goed Engels kon. Ik had namelijk pas Engels geleerd in de maand voor ik in Florida begon te studeren, en het was nogsteeds niet heel geweldig. Zij begon toch weer over het zwemmen en worp me een blik toe, die me deed smelten. Ik moest echt oppassen, want als ik single was geweest, had ik haar nu al tegen de muur gedrukt om te zoenen en droog te rijden. Mijn ogen volgden haar, terwijl ze haarzelf ontkleedde, wat mijn ogen weer moeite scheelde. Jack volgde met het voorstel rondje, en ook hij bleek niet helemaal Americaans te zijn. Hij rende niet veel later achter Jazmín aan, wat ik ergens niet helemaal leuk vond, al snapte ik niet waarom, want Dyani was mijn dame, Jazmín niet. Die mocht doen en laten wat ze wilde, ze was single en had geen band met wie dan ook. Intussen kwam er een jongen binnen, die direct een peuk opstak. "Ik zou meedoen, maar heb er al een opgestoken, copadre." zei ik tegen hem, voor mijn ogen weer vielen op de roodharige, die mijn bloed had laten koken doordat ze mijn accent, en daarmee mijn afkomst had beledigd. Ik pakte haar bij de hem van haar kraag vast en trok haar dicht naar me toe met vuur in mijn ogen, maar geen vuur van passie, maar ijskoud levensgevaarlijk vuur. "Niemand maakt mijn afkomst belachelijk, capiche? Als je een jongen was geweest had je nu knock-out op het carpet gelegen, maar als dame krijg je uno waarschuwing. En ik hoef geen enkel excuus te horen, want wat je deed was puur spottend. Blijf uit mijn buurt." Mijn stem was laag en nogsteeds doordrenkt met mijn accent. Ik drukte haar hardhandig van me af en draaide me om, om naar mijn slaapkamer te lopen, zodat ik een zwembroek aan kon doen. Ik verwisselde mijn kleren dus voor een korte zwembroek met een leuke print. Hierna legde ik mijn zonnebril naast mijn kleren op mijn bed en liep met mijn roof-wit-groene handdoek naar buiten, waar Jazmín en Jack al in het water lagen. Ik gooide mijn handdoek naar de zijkant en door er sierlijk in, voor ik naast de dame boven kwam en speels een beetje water naar haar schudde uit mijn haren. "Bijna even lekker als het water thuis in Sicilia." zei ik met een grijns, voor ik een hand door mijn haren haalde en wat bleef dobberen tussen Jack en Jazmín in. "Wat dachten jullie ervan om vanavond een barbecue te houden? Gewoon als start van de vakantie hier?" Ik probeerde het nare gesprek van het en het nare gevoel wat het meisje me had gegeven van me af te schuiven. Ik was hier dan wel om te bewijzen dat ik trouw kon zijn, maar het was ook een vakantie op een Thais eiland, en daar mocht ik zeker wel van genieten vond ik zo, al moest ik niet te veel van het vrouwelijk schoon gaan genieten. Toch zou dat best moeilijk worden met een prachtige Zuidelijke dame als Jazmín hier, maar ik moest sterk blijven.

[ bericht aangepast op 26 feb 2016 - 20:21 ]

---

Bowties were never Cooler

Ik was er nog maar net en ik voelde al meteen dat ik wat stoms gezegd had. De jongen naast me kon mijn opmerking niet zo waarderen. Wat stom van me, dacht ik bij mijzelf ik moet eens nadenken voor ik wat zeg. Gelukkig begon het blonde meisje te praten: 'Ik ben June,' ik wist niet of ze het tegen mij had of het gewoon in de groep zei, maar dat maakte me niet uit. 'Et is leuk om jullie te ontmoeten. Ik ben ook voor zwemmen.' ging ze verder. Ze had een Frans accent, wat je duidelijk hoorde als ze worden met een 'H' zei. Ik besloot mij even stil te houden, de jongen naast mij was zichtbaar niet zo blij met mij en ook het andere meisje gaf me niet de indruk alsof ze het fijn vond dat ik er was. De andere jongen stelde zich kort voor al Jack en daarna name de blonde het woord weer 'Wel, van 'em 'oef ik niet meer te raden waar 'ij vandaan komt, maar naar jouw afkomst ben ik zeker wel geïnteresseerd.' het blonde meisje heette blijkbaar June en praatte best veel. Even had ik het gevoel of ik geen deel maakte aan dit gesprek, dat deed ik eigenlijk ook niet wat ik had me mond gehouden, toen June weer verder praatte: 'En laten we Jazmín natuurlijk niet vergeten, en Vanessa. Waar komen jullie eigenlijk vandaan?' Ze was wel veel aan het woord, ik lied het zo. 10 dagen op een eiland kon super zijn, maar als de andere je niet mochten was het 10 dagen te lang. 'Spaans bloed,' Zei het andere meisje die tot nu toe nog niks gezegd had. Ze speelde wat met haar hand in haar haar en vervolgde: 'Mijn beide ouders komen uit Spanje, wat mij, mijn zus en broer ook Spaan maakt. We wonen alleen al ons hele leven in Amerika.' Ik wou wat zeggen, ik wilde me in het gesprek mengen maar Jack was me voor. 'Ik ben geboren in New York City, maar mijn ouders komen oorspronkelijk uit Brazilië.' Het viel me op dat iedereen hier eigenlijk ergens anders vandaan kwam. Ik zelf woonde al mijn hele leven in Amerika. Mijn moeder was een Duitse, maar daar merkte je maar weinig van. Mijn moeder was 6 toen haar ouders naar Amerika verhuisde. Ik sprak een beetje Duits, maar enkel tegen mijn moeder. Het enige Duits wat ik verder gebruikte waren woorden zoals 'nein', gewoon omdat ik het leuk vond klinken. Jack was uitgesproken en niemand nam het woord, zou ik wat zeggen? ging het door mijn hoofd. 'Ik kom uit...' Begon ik maar ik werd onderbroken door het andere meisje. 'En nu, gaat deze Spaanse schone een duik in de zee nemen, gezien ik het nu al een paar keer gehoord heb en snak naar een frisse duik,' Ze liep tussen de beide jongens door en begon zich uit te kleden 'Komen jullie ook dames? En heren?' Ze gooide haar slipper op de grond en schreeuwde 'Wedden dat ik eerder ben?' terwijl ze een sprintje trok naar het water. Een derde jongen kwam aan lopen 'Goedemiddag, excusez-moi dat ik wat later ben, maar beter laat dan nooit vind ik toch.' Hij glimlachte zwakjes en haalde een sigaret tevoorschijn. Ik bekeek hem aandachtig. Nicht so schlecht, denk ik bij mijzelf. Ik zie dat Jack ook een sprintje naar het water trekt, niet veel later hoor ik hem schreeuwen: 'Volgens mij heb ik gewonnen'. Ik draai me om en zie ze in het water. Zelf heb ik eigenlijk ook wel zin in zwemmen. 'Dat had ik wel even nodig na die barretocht' zegt de jongen die er net bij is komen staan. 'Ik zou meedoen, maar heb er al een opgestoken, copadre.' zegt de jongen naast mij, even zucht ik, volgens mij is het een beetje tot bedaren gekomen. Maar dan, uit het niets draait hij zich om, hij grijpt me vast en begint: 'Niemand maakt mijn afkomst belachelijk, capiche?' Ik denk bij mezelf, wat heb ik fout gedaan? Hij doet zijn best zijn stem zacht en kalm te houden, maar het komt op mij zeer hard over. Ik zeg niks, hij ziet er uit als een sterke vent. 'Als je een jongen was geweest had je nu knock-out op het carpet gelegen, maar als dame krijg je uno waarschuwing.' ratelt hij door. Misschien kan ik hem aan, zegt een stemmetje in mij. Nee niet doen, zeg een ander. 'En ik hoef geen enkel excuus te horen, want wat je deed was puur spottend. Blijf uit mijn buurt.' Even is het stil. Hij is klaar. Ik adem diep in en dan weer uit. Van binnen kook ik. Het liefst had ik uitgehaald naar zijn hoofd, hem een dikke mep verkocht, maar ik houd me in. Ik probeer mezelf tot rust te brengen, maar ik weet dat als hij nog een woord zegt ik die hele vent verrot scheld. Hij loopt weg, gelukkig denk ik, even afkoelen. 'Klootzak' zachtjes verlaat het mijn lippen als hij bijna uitzicht is. Weer kijk ik naar het water, het meisje en Jack hebben niks mee gekregen. Het ziet er uit alsof die twee veel fun hebben. Dan staar ik voor mij uit, diep in gedachten. Ik kijk de groep niet aan, wat moeten zijn wel niet denken?. Reageerde die vent niet heel agressie? Of had ik gewoon iets doms gedaan? Met mij hand ga ik door mij haar. Kort raakt mijn hand mijn ketting, er zit een kruisje aan, het was van mijn moeder. Voor mijn moeder had het veel waarde, ze was gelovig, maar ik zelf had nooit ervaren dat er een God was. Vlak voor haar dood had ze het aan mij gegeven. Ik daar het dag en nacht, voor haar. Met ga ik door mijn haar, ik draai een krul om mijn vinger. Ik zucht diep en kijk dan naar het meisje en de jongen die naast me staan: 'Zwemmen?' Zeg ik vragend.

[ bericht aangepast op 27 feb 2016 - 15:52 ]

---

What do I stand for? What do I stand for? Most the nights... I don't no!

      Zodra ik het me gelukt was om al rennend het dunne stof van mijn jurkje over mijn hoofd heen te trekken, liet ik deze achter me op de grond terecht komen. Afgezien van de zes personen die er zouden zijn was er niemand die er mee aan de haal zou gaan — ik verwachte namelijk niet dat een van de jongens hem zou proberen te passen en de aanwezige meiden hadden vast een hoop jurkjes van zichzelf bij.
      Een vrolijke lach rolde over mijn lippen heen toen ik naderende voetstappen hoorde die zachte ploffen maakte in het zand — en ten teken voor mij dat de uitdaging was aangenomen. Lachend zag ik vanuit mijn ooghoeken hoe Jack me uiteindelijk voorbij rende en met een luide plons in de zee terecht kwam. Vlak voor mijn voeten het lauwe zeewater raakten kwam de jongeman al grinnikend weer boven, waarop een zachte grinnik vanuit mijn eigen lippen rolde.
      ”Volgens mij heb ik gewonnen,” hoorde ik hem zeggen, nog voor ikzelf ook met een plons in het water terecht kwam. De lauwe temperatuur voelde heerlijk aan mijn huid en gaf het ergens toch nog een verkoelend effect. Na een diepe duik onder water te hebben gezwommen kwam ik vlak voor Jack weer boven. Terwijl kleine golfjes water tegen me aan deinde en het water al staande tot halverwege mijn borsten kwamen, hief ik mijn poelen naar hem op. Druppels zeewater gleden in een subtiel spoor over mijn huid naar beneden, of drupte van mijn neus en kin af weer het water in. “Misschien heb ik je wel laten winnen,” grijnsde ik plagend en wetende dat dát absoluut niet waar was. Het scheelde wellicht dat ik geen slechte verliezer was, en al helemaal niet in situaties zoals deze. “Of je won doordat ik afgeleid was,” voegde ik er vervolgens met een verduvelde glimlach aan toe, waarop mijn tanden zacht in mijn onderlip zonken terwijl ik mijn ogen nadrukkelijk over hem heen liet glijden om zo duidelijk te maken dat ik op hém doelde.
      Een luide plons weerklonk vlak langs me waarop enkele tellen later het hoofd van Giovanni boven kwam. Zoute druppels water daalde lichtjes op me neer toen hij — overduidelijk mijn kant op — zijn haren uitschudden. Grinnikend veegde ik de druppels uit mijn gezicht en liet me tot vlak aan mijn kin onder het water zakken. “Bijna even lekker als het water thuis in Sicilia,” sprak Giovanni vervolgens. “Ik zou het niet weten,” glimlachte ik vriendelijk en liet mezelf op mijn rug drijven zodat ik even naar de heldere blauwe hemel boven me kon staren; wat me een beetje bemoeilijkt werd door de scherpe zon. “Ik ben er nog nooit geweest.”
      Het trieste van alles was waarschijnlijk ook nog eens dat ik inderdaad nog nooit een voet in het buitenland had gezet — afgezien van deze reis dan. Bepaalde omstandigheden weerhielden mijn ouders er van om te gaan en als het geld niet het probleem was, dan was er wel iets anders wat er voor zorgde dat het niet ging. “"Wat dachten jullie ervan om vanavond een barbecue te houden? Gewoon als start van de vakantie hier?"
      Voorzichtig zocht ik met mijn voeten weer de bodem op zodat ik recht kon staan en blikte van de ene jongen naar de ander. “Wat mij betreft klinkt dat als een strak plan. Ik zie het tevens ook wel als een goed iets om elkaar wat beter te leren kennen,” bracht ik uit en zwierde lichtjes met mijn armen door het water. Ik was nog geen uur hier of ik kon nu al oprecht zeggen dat ik er van genoot en uitkeek naar wat er nog komen ging. Tot nu toe was er nog niks te klagen geweest, of iets gebeurd waarvan ik mijn bedenkingen kon hebben. Beide heren waren aardig — en niet te vergeten verdomd knap — en ook de twee meiden waren niet verkeerd.
      “Ik zou zeggen stel het voor aan de rest en kijk wat hun er van vinden.”
Vervolgens grijnsde ik licht en liet mezelf weer op mijn rug drijven, waarna ik hevig met mijn voeten spetterde en zo beide mannen voorzag van een flinke klets water.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Als er een god is; red mij, het leek wel alsof ik veel te laat kwam aangezien het voorstellen al lang was gebeurd en ik nu alleen nog maar raadselachtig staarde richting de rest. "Ik zou meedoen, maar heb er al een opgestoken, copadre,'' sprak een jongen toen hij zag dat ik mijn sigaret opstak. Ik bekeek hem even nauwkeurig en knikte kort, ''dat geeft niks.''
      Wat volgde was mijn blik die het meisje volgde die al snel al haar kleren had uitgetrokken en die ik vanuit mijn ooghoeken had bekeken. Het meisje met de krullen stelde voor om te zwemmen nadat de twee jongens en het meisje al waren vertrokken. ''Neem mij niet kwalijk als ik dat verzoek afwijs, ik kom er zo wel aan,'' antwoordde ik en bekeek haar even kort. ''Ik ben Daniel trouwens,'' mijn licht getinte huid gloeide in de zon en ik nam mijn zonnebril af. ''Wie zijn jullie?'' Vroeg ik aan de twee meisjes, om eerlijk te zijn bleef ik liever hier dan dat ik ging zwemmen en moest vechten als een hand om die vrouw, geloof me ik deed niet graag moeite. ''En hebben jullie er al een beetje zin in?'' Ik grijnsde even ondeugend and strook met mijn hand over mijn arm.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Ik keek bijna giechelend toe hoe de andere een wedstrijdje naar het water deden, een nieuwe jongen aan kwam lopen en Vanessa het volgens mij bijna verlor.
"Trek et je niet aan. Ik denk ekt niet dat et je bedoeling was om em belak-chelijk te maken, " zei ik en ik probeerde mijn accent te onderdrukken, want lichtelijk goed ging het ik het idee. Soms dan.
"Ik ben nieuwsgierig, ook, waar jij vandaan komt, want je ebt niks gezegd," zei ik tegen Vanessa zodra de rest weg was. Ze was dan misschien totaal niet mijn persoon, maar ik kon het proberen. Ze leek me niet zo slecht, ze had gewoon een slechte start. Daarna keek ik naar de jongen die zojuist was komen aanlopen. Hij was knap, knapper dan de meeste jongens die ik in het dagelijks leven tegenkwam en ik vroeg me meteen af wat voor een meisje hem zover kreeg om zich te 'nestelen' of dat hij gewoon een goed karakter had. Met een kleine fliterige glimlach stelde ik mezelf voor.
"Ik ben June, excuseer Jazmin, Jack en Giovanni ze zijn gewoon enthousiast om te zwemmen, " zei ik en ik gooide mijn blonde haar over mijn schouder. Even twijfelde ik of ik ook zou gaan zwemmen, maar het leek me niet heel aardig om midden in mijn juist begonnen gesprek met Vanessa en Daniel weg te lopen.

---

We've lived in the shadows for far too long.

JACK NICHOLAS AODTH

• Not all those who wander are lost •

---

Mijn ogen waren gericht op de brunette voor mij, die met een plons in het water terecht kwam. Ik glimlachte terwijl ik even mijn haren achterover wreef, de druppels die naar beneden gleden irriteerden me een beetje. "Misschien heb ik je wel laten winnen,” grijnsde Jazmín plagend en ik beantwoorde haar woorden met een grote lach terwijl mijn lichte ogen zich in haar donkere boorden. Een pluk haar viel langs haar gezicht, waarschijnlijk door de duik die ze had gemaakt, waarna ik deze voorzichtig achter haar oor veegde.
      Net toen ik wilde reageren op haar woorden glimlachte ze en zei ze dat ik wellicht had gewonnen doordat ze was afgeleidt. Geïnteresseerd trok ik een wenkbrauw op, terwijl ik toekeek hoe ze zachtjes in haar onderlip beet. In gedachten was ik blij dat ik hier niet was met de intentie om samen te blijven met Addison, want met een vrouw zoals zij op het eiland leek het me dat het zelfs voor de standvastigere mannen moeilijk zou worden.
      "Ik neem het je niet kwalijk," was mijn reactie, gevolgd door een knipoog terwijl ik op mijn rug ging liggen zodat het zout van de zee me kon dragen. Echter werd dit korte moment van ontspanning onderbroken door Giovanni, die zich bij ons voegde. Ik vond hem wel een aardige kerel, hoewel ik eigenlijk nog niet echt met de man had gesproken. Ik was benieuwd of hij als doel had om deze beproevingen te doorstaan, of net zoals ik hier was omdat de relatie toch al stuk was en je er zo toch nog iets leuks van kon maken.
      Het gesprek tussen Giovanni en Jazmín ontging me een beetje, ik was namelijk weer op mijn rug gaan liggen en had mijn ogen gesloten terwijl ik meedeinde met de zachte golven in de zee. Pas toen ik Giovanni's voorstel hoorde om een barbecue te houden opende ik mijn ogen weer, om hem enthousiast aan te kijken. "Super idee maat, ik denk dat dat er wel voor zorgt dat de stemming er wat meer in komt," ik glimlachte vervolgens even naar Jazmín "En het is inderdaad handig om elkaar beter te leren kennen." Bevestigde ik haar woorden met een brede lach.

[ bericht aangepast op 1 maart 2016 - 2:00 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Giovanni Rafaele Vinci
Ik dobberde vrolijk in het water, genietend van de warmte en de rust hier. Mijn idee leek in goede aarde te vallen bij Jack en Jazmín. "Ze zitten hier zoizo nog 10 dagen met elkaar opgescheept, dus het is inderdaad wel handig." Ik bleef wat op mijn rug drijven, waardoor mijn wasbordje met elke golf lichtjes overspoeld werd. Ik vond het hier heerlijk en genoot zeker van dit weer, wat ik van thuis erg miste. Het deed me dus ook denken aan thuis in de zee dobberen met een glas wijn in de warme zomerzon, al was de atmosfeer hier compleet anders. Ik draaide mijn hoofd iets en schonk Jazmín een glimlach. "Zal ik eens kijken of er een fles vino in de kast staat? Het hier wat gezelliger en zuidelijker maken. Ik weet niet hoe jij dat vind, Jack. Ben je van de vino, of heb je liever birra?" Ik dronk zelf vanaf dat ik heel klein was al verdunde wijn. Het hoorde bij het eten en ik vond het heerlijk smaken, maar in America vonden alle jongens het een meiden drankje en wilden alleen maar bier. Ik snapte echt niet hoe je dat lekker kon vinden, maar goed. Ik kon nu in de zon dus wel een goed glas gebruiken, al wist ik ook wel dat drank me losser maakte, wat niet altijd even positief was. Ik werd namelijk best handtastelijk van meer dan 2 glazen win zonder eten tussendoor, zelfs voor een Italiaan was het echt overdreven. Ik draaide me nu helemaal door en zwom rustig naar de kant, waar ik me met gemak omhoog drukte, en nog even mijn spieren extra aanspande, terwijl het water er als in een videoclip vanaf liep. Ik hoefde er toch geen geheim van te maken van wat ik had te bieden? Mijn zaakje hield ik voor mezelf, omdat dat altijd wel een plezierige verrassing was voor de dames, maar de rest hoefde ik geen geheim van te maken, want ik was er erg trots op. Ik beef even op de steiger staan, wachtend op antwoord van de twee in het water, voor ik drinken zou gaan halen voor ons officieuze oceaan-feestje.

---

Bowties were never Cooler

'Neem mij niet kwalijk als ik dat verzoek afwijs, ik kom er zo wel aan,' zei de jongen die net was komen aan lopen, 'ik ben Daniel trouwens.' Ik stond daar een beetje onverschillig en wist niet zo goed hoe ik moest reageren. Even keek ik naar het water, ik zag Giovanni naar het water lopen, alle zin die ik nog had in zwemmen was zo goed als weg. Ik besloot te blijven staan waar ik stond. Giovanni kon wat mij betreft oprotten. Ik had geen zin in drama, daarom nam ik mezelf voor voorlopig bij hem uit de buurt te blijven. 'Trek et je niet aan. Ik denk ekt niet dat et je bedoeling was om em belak-chelijk te maken,' zei June tegen mij. Ik had niet echt een klik met haar, of nog niet. Het kon natuurlijk altijd nog komen. Ik haalde mijn handen door mijn haar en besloot het vast te doen. Rustig haalde ik het elastiekje, die eigenlijk standaard om mijn pols zit, over mijn hand. 'Wie zijn jullie?' Vroeg de knappe nieuwe verschijning. 'En hebben jullie er al een beetje zin in?' Hij streelde met zijn hand door zijn haar. De galante nieuwe verschijning, bleek Daniel te heten. Ik nam hem eens goed in mij op. Hij zag er goed uit en had zeker manier. Ik gaf hem kort een speelse blik, 'ik ben Vanessa.' Stelde ik mezelf voor, waarna June zei: 'ik ben nieuwsgierig, ook, waar jij vandaan komt, want je ebt niks gezegd.' waarna ze zich op Daniel richtte en tegen hem zei: 'Ik ben June, excuseer Jazmin, Jack en Giovanni ze zijn gewoon enthousiast om te zwemmen.' 'Ik kom uit Amerika,' zei ik als antwoord op June's vraag. Ik had niet zo veel zin om mijn hele levens verhaal hier neer te leggen en wil het het liefst zo simpel mogelijk houden maar ik besloot toch om wat meer te vertellen. 'Geboren en getogen Amerikaan, maar wel met dat Duitse roods van mijn moeders kant' Ik glimlachte even. 10 dagen op een mooi eiland, met knappe jongens en mooie vrouwen, we kunnen er maar beter het best van maken. Ik keek naar Daniel, toen naar June en toen weer naar Daniel. 'Genoeg over mij!' Zei ik, ik keek Daniel strak aan en vroeg toen: 'En jij?' Kort deed ik mijn wenkbrauwen omhoog, 'waar kom jij vandaan?'

[ bericht aangepast op 29 feb 2016 - 23:44 ]

---

What do I stand for? What do I stand for? Most the nights... I don't no!

Ik bleef over met de twee meisjes en een van de meisjes had een aardig dik accent, ik kon mijn tong er zeker niet op leggen dus ik staarde haar even nieuwsgierig aan. ‘’Ik ben June, excuseer Jazmin, Jack en Giovanni ze zijn gewoon enthousiast om te zwemmen.’’ Ik glimlachte kort en inhaleerde mijn sigaret. ‘’Dat kan ik best begrijpen met dit weer,’’ antwoordde ik en keek kort naar het andere meisje. ‘’Ik ben Vanessa, ik kom uit Amerika. Geboren en getogen Amerikaan, maar wel met dat Duitse roods van mijn moeders kant.’’
Ik knikte kort en bekeek haar goed, ‘’genoeg over mij, jij?’ Vroeg ze. ‘’Waar kom jij vandaan?’’ Ik haalde mijn schouders even op en keek tegen de zon in waardoor ik mijn hand even als zonneparaplu gebruikte.
      ‘’Ik ben dus Daniel,’’ herhaalde ik even half lachend, ‘’ik kom uit Boston.’’ Ik glimlachte opnieuw even zwakjes en keek naar June, ‘’ik weet honderd procent zeker dat jij niet Amerikaans bent,’’ gokte ik en trok mijn wenkbrauwen iets op. ‘’Heb ik gelijk of heb ik gelijk?’’ Plagend stak ik mijn tong uit en strekte mij even uit en gooide de sigaret op de grond die ik kort uittrapte.
Vervolgens begon de hitte mij toch echt te benauwen en trok ik snel mijn overhemd over mijn hoofd waardoor ik in mijn blote barst zat. Ik probeerde echt niemand om mijn vinger te winden hoor maar ik wou niet dat ik straks uitgedroogd op deze stoel zat.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

      ”Super idee maat, ik denk dat dat er wel voor zorgt dat de stemming er wat meer in komt.”
Lichtjes kantelde ik mijn hoofd iets, gezien het Jack was die sprak en er tevens mee instemde wat betreft het idee van Giovanni. Bij het zien van de glimlach die hij me toewerpt kan ik het niet laten deze te beantwoorden met een van mezelf waarbij mijn innerlijk zelf een keer tevreden in haar handjes klapt. “En het is inderdaad handig om elkaar beter te leren kennen,” voegde hij op een bevestigende toon, en met een brede lach, aan toe.
      "Ze zitten hier sowieso nog 10 dagen met elkaar opgescheept, dus het is inderdaad wel handig,”hoorde ik Giovanni uitbrengen tegen Jack, waarop ik besloot mijn ogen weer even te sluiten en te genieten van de warme zon op mijn huid terwijl ik op mijn rug was gaan liggen. Het zachte kabbelen van het water en de stemmen van de twee mannen vlakbij me gaven het een uiterst kalmerend gevoel en lieten mijn mondhoeken lichtjes optrekken. Tien hele dagen op dit eiland. Het zouden een paar mooie en heerlijke dagen worden, dat was wellicht één ding zeker. Van elk dingetje zou ik oprecht genieten; de aandacht, maar ook de vrijheden die ik had en de sfeer van gezelligheid om me heen terwijl ik op een speelse manier mijn verleidingen haar gang zou laten gaan. Tenslotte was ik niet hierheen gekomen met de bedoeling alleen maar te genieten van het zonnetje en het water, al was mijn doel niet een goede relatie kapot te maken die wellicht zeer sterk was en door mij toedoen zou sneuvelen. Geef mij er maar een die al wat breuken heeft en het redden haast niet meer waard is.
      "Zal ik eens kijken of er een fles vino in de kast staat? Het hier wat gezelliger en zuidelijker maken. Ik weet niet hoe jij dat vind, Jack. Ben je van de vino, of heb je liever birra?" brak Giovanni zijn stem mijn gedachten door, waarop ik mijn ogen weer opende en mijn poelen voor kort — en enkele tellen bedenkelijk op hem richten. Ondertussen was de jongen al langzaam naar de steiger toe gezwommen en drukte hij zich daar in een soepele beweging uit het water. Ik kon het niet helpen door mijn ogen voor even over het lichaam van de jongen heen te laten glijden en een kleine glimlach opnieuw rondom mijn lippen te krijgen. Laten we eerlijk wezen, met een knap aanzicht voor me en een verlekkerde aanblik schuin langs me in het water kreeg elke meid het wel even warm, niet waar?
      Grinnikend schudde ik met mijn hoofd terwijl ik mezelf lichtjes in het water liet drijven. “Een wijn voor mij is prima, dankje,” riep ik vervolgens naar Giovanni. Vervolgens nam ik een kleine duik in het water en kwam vlak langs Jack weer boven. Ongegeneerd gleden mijn poelen als vanzelf ook een keer over hem heen — ik leek er haast geen genoegen van te krijgen — en hield mijn hoofd een tikkeltje schuin alvorens ik hem aankeek en mijn vingers een keer door mijn lange lokken heen liet glijden. “En Jack, wat vind je van het eiland tot nu toe?” vroeg ik hem, waarna ik me tot aan mijn kin in het water liet zakken en mijn poelen op hem gericht bleef houden terwijl een blik vol ondeugd over mijn gezicht heen trok. “Wordt het een uitdaging voor je om je tien dagen netjes te houden?”

[ bericht aangepast op 2 maart 2016 - 11:42 ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'