Help me eens D: - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen

Ik heb ongeveer een jaartje een beste vriendin gehad. We klikten heel goed en deden bijna alles samen. Maar op een gegeven moment kregen we een beetje een stil zwijgende ruzie. We praatten niet meer met elkaar en als we dat deden dan was het heel kort af. Die 'ruzie' kwam door kleine ergernissen was weerszijden. Na een tijdje ging het weer wat beter en ik heb toen (voor mijn gevoel) heel erg mijn best gedaan om mezelf te bewijzen en haar te laten zien wat ze voor me betekende. Maar uiteindelijk kwam er weer een stilzwijgende ruzie. Dit keer omdat ik te wispelturig zou zijn (ik heb inmiddels bijna een jaar last van een depressie en een flink verneukte thuis situatie). Ze vertelde me dat ze de lieve dingen die ik deed niet geloofde en dat soort dingen. In stil zwijgende ruzie's wordt ik heel bot, dat komt door thuis. In zo'n situatie heb ik er moeite mee om normaal tegen iemand te doen en dat geldt ook in haar geval.
Ik hou echt heel erg veel van haar, meer dan ik ooit van iemand heb gehouden (now it sounds like I'm in love ). Maar in zo'n ruzie veranderd dat houden van bij mij in haat. Ik wil haar het liefst helemaal kapot zien gaan zonder mij. Ze ging er eerder ook wel aan kapot, nog steeds denk ik wel, maar ze liet het nooit zien. Omdat het met mij heel slecht ging en gaat (zelfmoord gedachten etc.) belde haar moeder van de week op met de mededeling dat haar dochter inmiddels professionele hulp had gezocht en weet ik wat nog meer, die had ik even niet zien aan komen. Verder vertelde haar moeder mijn moeder dat ik veel problemen zou hebben en een gevaar zou zijn voor mezelf, mijn moeder is echt goed op de hoogte van de situatie en heeft het verhaal aangehoord en vervolgens ook gezegd dat deze dingen tussen mij en die vriendin uitgesproken of in ieder geval besproken moesten worden. Mijn vriendin zou volgens haar moeder alles voor mij over hebben, maar naar mijn eigen gevoel heb ik daar nog bar weinig van gemerkt. Dat is inmiddels nog steeds niet gebeurd. Wel is zij, in de periode dat het goed ging, met een hele goede vriend van me in contact gekomen (door mij) en nu gaan zij op eens vet veel met elkaar om. Dat doet mij heel veel pijn en ik weet er niet zo goed mee om te gaan. Maar dat is toch echt het minste van mijn zorgen, ik wil gewoon eigenlijk dat we weer als vrienden met elkaar om kunnen gaan en ik weet dat ik daarvoor zelf ook actie moet ondernemen, maar ik weet niet zo goed hoe en ik weet eerlijk gezegd ook niet of deze situatie nog te redden is.

En ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen ><

---

Fuck the world, I don't care.

Ik zou, als ik jou was, toch proberen in contact te komen. Probeer dan niet alleen te zijn, maar bijvoorbeeld met een andere goede vriend erbij. Zo kan die andere vriend het gesprek op gang komen en kan je alles makkelijker uit proberen te praten.
De gevoelens die je hebt, zijn gewoon de gevoelens van angst dat je haar echt kwijt zou raken. Die gevoelens had ik ook toen ik ruzie had met mijn beste vriendin.

(Zo zou ik het doen, ik weet niet of jij het zo voelt.)

---

Work hard and become a leader; be lazy and never succeed

Je moet - bijvoorbeeld - naar haar huis gaan, en dan met haar praten onder vier ogen. En als ze niet meewerkt, betekent het gewoon dat ze genoeg van je heeft. (Niet erg bedoeld.)

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 20:41 ]

---

We accept the love we think we deserve.

taeyunx schreef:
Ik zou, als ik jou was, toch proberen in contact te komen. Probeer dan niet alleen te zijn, maar bijvoorbeeld met een andere goede vriend erbij. Zo kan die andere vriend het gesprek op gang komen en kan je alles makkelijker uit proberen te praten.
De gevoelens die je hebt, zijn gewoon de gevoelens van angst dat je haar echt kwijt zou raken. Die gevoelens had ik ook toen ik ruzie had met mijn beste vriendin.

(Zo zou ik het doen, ik weet niet of jij het zo voelt.)

Het contact is er op zich wel, want we zitten in dezelfde klas en we hebben dezelfde vrienden groep.
Maar ik heb moeite me 'normaal' tegen haar doen. Ik negeer haar liever helemaal dood.
En ik vind het in real heel moeilijk om over persoonlijke dingen te spreken, dus als dat al zou gebeuren dan het liefst met haar alleen. Maar dat gebeurd eigenlijk nooit en dan is er inderdaad het probleem van waar moet je beginnen of wat bespreek je dan en ik denk niet dat ik het echt durf (en dat het echt helpt omdat ik heel vaak het idee had dat (bijna) alles van mijn kant moest komen.) Het gevoel is misschien inderdaad wel omdat ik bang ben haar echt kwijt te raken, maar ik vrees er eigenlijk ook voor dat dat al gebeurd is. Ik wil het alleen niet.

---

Fuck the world, I don't care.

Laeh schreef:
(...)

Het contact is er op zich wel, want we zitten in dezelfde klas en we hebben dezelfde vrienden groep.
Maar ik heb moeite me 'normaal' tegen haar doen. Ik negeer haar liever helemaal dood.
En ik vind het in real heel moeilijk om over persoonlijke dingen te spreken, dus als dat al zou gebeuren dan het liefst met haar alleen. Maar dat gebeurd eigenlijk nooit en dan is er inderdaad het probleem van waar moet je beginnen of wat bespreek je dan en ik denk niet dat ik het echt durf (en dat het echt helpt omdat ik heel vaak het idee had dat (bijna) alles van mijn kant moest komen.) Het gevoel is misschien inderdaad wel omdat ik bang ben haar echt kwijt te raken, maar ik vrees er eigenlijk ook voor dat dat al gebeurd is. Ik wil het alleen niet.

Ik heb het als volgende opgelost:
Ik ben op een dag gewoon naar haar toe gelopen en gezegd hoe ik me voelde. Ik was erg verdrietig op dat moment. Mijn ouders hadden nogal problemen, ik heb een lastig zusje met ADHD en mijn opa had een paar dagen van te voren een hersenbloeding gehad. Ik heb haar gezegd dat ik haar gewoon een kutwijf(sorry om het zo te zeggen, maar zo deed ik het wel) was, en niet dacht aan iemand anders. Uiteindelijk gaf ze het toe, en zijn we weer onafscheidelijk.

---

Work hard and become a leader; be lazy and never succeed

taeyunx schreef:
(...)

Ik heb het als volgende opgelost:
Ik ben op een dag gewoon naar haar toe gelopen en gezegd hoe ik me voelde. Ik was erg verdrietig op dat moment. Mijn ouders hadden nogal problemen, ik heb een lastig zusje met ADHD en mijn opa had een paar dagen van te voren een hersenbloeding gehad. Ik heb haar gezegd dat ik haar gewoon een kutwijf(sorry om het zo te zeggen, maar zo deed ik het wel) was, en niet dacht aan iemand anders. Uiteindelijk gaf ze het toe, en zijn we weer onafscheidelijk.

Ja, ik denk dat dat ook wel de enige manier is om dit tot een mogelijke oplossing te brengen. Nu moet ik nog even de moed verzamelen. Bedankt voor je hulp (:

---

Fuck the world, I don't care.

Laeh schreef:
(...)

Ja, ik denk dat dat ook wel de enige manier is om dit tot een mogelijke oplossing te brengen. Nu moet ik nog even de moed verzamelen. Bedankt voor je hulp (:

Succes!

---

Work hard and become a leader; be lazy and never succeed