[0] Redstone Pack (twilight wolfpack included) - Speeltopics

Redstone Pack

Co-auteur: http://www.quizlet.nl/users/TeddyPoke/
Waar: Redstone, Canada
Wanneer: 4,5 jaar na Breaking Dawn
Wat: Redstone ligt sinds kort in een door vampiers drukker bezocht gebied. Dit zorgt ervoor dat het slapende wolf gen wordt geactiveerd.
Personages:
- Trueblood: Nahuel, Alfa (oorspronkelijk van Sam's pack)
- Teddypoke: Mikasi, Beta
- Annickemiek: Thomas

Redstone is een klein dorpje in Canada. Het ligt in de bergen en is omringt door bos. Door het bewolkte weer is het sinds een paar maanden een aanlokkende plek voor vampiers. De opkomst van vampiers begint langzaam het slapende wolf gen te activeren. Dit zorgt voor voor veel verwarring bij de eerste getransformeerde wolf Mikasi. Er is nog maar 1 stamoudste aanwezig in het dorp en heeft Sam (van het La Push Pack) ingeschakeld en om hulp gevraagd. Sam heeft, na overleg met de stamoudste in La Push, besloten om Nahuel naar Redstone te sturen. Nahuels vader kwam namelijk oorspronkelijk uit Redstone en was ook een stamoudste. Na de verandering van Mikasi zullen er langzaam meer tieners zich transformeren en zich aansluiten bij de Redstone pack. Het pack zal het dorp en het gebied rond het dorp gaan beschermen tegen de vampiers.

Regels:
- regelmatig schrijven (1 keer in 10 dagen)
- in Nederlands schrijven
- andere personages niet besturen zonder toestemming (doe dit dus in overleg met de anderen)
- niet altijd de beste willen zijn of alle gevechten willen winnen, deel zulke momenten ook met anderen
- als je een grote gebeurtenis of gevecht in het verhaal wilt schrijven wordt dit eerst overlegt met mij (zodat er geen verwarring ontstaat)
- NPC mogen door iedereen bestuurt worden, maar wel aan het karakter van dat personage houden
- Personages onder de 18 gaan nog naar de plaatselijke middelbare school
- houdt het gezellig en help elkaar als er om hulp wordt gevraagd

Redstone wolf tatoeage (boven arm):

Maarten Wynne

Na een tijdje met Nana gepraat te hebben ben ik terug naar huis gegaan. Als ik de straat op loop herinner ik me weer wat er vanochtend in het café heeft plaats gevonden. Schuldgevoel komt over me heen. Hoe ga ik mijn gedrag aan mijn moeder uitleggen? Uug hier heb ik helemaal geen zin in. Miss moet ik het gewoon maar niet opbrengen en vergeten we het gewoon. Als ik het café binnen gluur zie ik dat het best vol zit. Veerle helpt mee vandaag. Misschien is het geen goed idee om zonder T-shirt en zonder schoenen daar naar binnen te lopen. Ik loop om het huis heen en klim de boom in de achtertuin in via daar kan ik op de schuur komen die weer naar mijn slaapkamerraam leid. Ik wrik het raam open en klim naar mijn bed. De vloer is compleet bedekt met rommel en kleding. Ik zet mijn muziek op en staar naar het plafon. Vandaag is een gekke dag geweest. Nou, gek is een understatement. Terwijl de muziek hard door mijn kamer klinkt begin ik eindelijk een beetje te relaxen. En dan zwaait mijn deur open. Veerle kijkt me een beetje paniekerig aan.
‘’Maarten je moet naar beneden komen er zijn problemen!’’ Dan trekt ze haar neus op als ze zie wat voor een rommel het is in mijn kamer.
‘’Wat?’’ vraag ik verbaast als ik door de rommel heen huppel om naar de deur te komen.
‘’Dakota is gaan ruziën met een paar houthakkers.’’ Dat klinkt slecht, die houthakkers maken hem zo in. Ik gris een T-shirt van een stapel was en trek hem aan terwijl ik de trap af ren. In het café zijn er enkele stoelen omgegooid en er ligt een maaltijd op de grond. Mijn ma probeert de boel rustig te houden maar de drie houthakkers die tegenover dakota staan trekken zich niks van haar aan. De gasten die kort geleden nog gezellig aan het eten waren zaten nu allemaal te staren naar wat er gebeurde. Ik loop naar de groep toe met Veerle op mijn hielen.
‘’hey!’’ ik kondig mezelf aan met een glimlach.
‘’Het zou fijn zijn als jullie deze problemen naar buiten konden nemen.’’ De mannen keken me boos aan. Ik probeerde tussen de ruziënde partijen te komen maar ze waren zo bezig met borst aan borst stoer te doen dat er niet veel plaats was.
‘’aan de kant jochie.’’ Zei een van de hakkers. Hij duwde me opzij en ik zette me schrap. Het was verbazingwekkend makkelijk om te blijven staan. Ook al heeft mijn lichaam zich de laatste tijd gedragen alsof ik enorm veel steroids heb genomen is het alsnog 3 tegen een. Ik wordt een tikkeltje nerveus.

{ dit is een slecht stuk. maar ik post het omdat Teddy me anders gaat vermoorden :C }

welkome to my garden of fantasy

Nahuel Carter

Ik stond voor de deur van een klein huisje aan de rand van het dorp. Het huisje was van mijn vader geweest en hij had me deze nagelaten. Twijfelend keek ik naar de sleutel in mijn hand, maar stak de sleutel toch maar in het slot. Met een zwaar gevoel in mijn maag liep ik het huisje binnen en keek onderzoekend om me heen. Alle meubels stonden er nog, foto’s hingen nog aan de muur en de planten die er stonden zagen er nog goed onderhouden uit. Dakota had al gezegd dat iemand het huisje is blijven onderhouden. De foto’s waren vooral van mijn ouders en mij als kleine baby. Toen viel mijn oog op de koffer die in de hoek van de woonkamer stond. Opgelucht pakte ik deze op en droeg hem naar de enige slaapkamer in het huisje. De slaapkamer was vroeger van mijn ouders geweest en toen ik was geboren hebben ze een gedeelte hiervan voor mij ingericht. Het behang aan de muur in de hoek verraadde dat er ooit een baby had geslapen echter was het wiegje weg. Mijn moeder had mij verteld dat ze op het punt hadden gestaan om opzoek te gaan naar een groter huis, maar daar was nooit wat van gekomen. Met een plof liet ik me op het bed vallen en zag toen dat er ook een tv aanwezig was in de slaapkamer. De afstandsbediening lag op het nachtkastje en met een tevreden zucht zette ik de tv aan. Het nieuws kwam tevoorschijn. Een bericht over vermiste jongeren kwam op het beeld. Blijkbaar waren ze rond de Canadese grens toen ze vermist raakte. Mijn brein begon op volle toeren te draaien en ik greep naar mijn mobiel. Dakota had mij Mikasi zijn nummer gegeven. Snel drukte ik op bellen en wachtte tot Mikasi zou opnemen.

‘met Mikasi’

‘hey je spreekt met Nahuel’

‘hey’

‘heb je het nieuws gezien?’

‘ja bedoel je die vermiste jongeren?’

‘ja dat is precies waar ik het over wilde hebben’

‘zullen we anders afspreken over 10 minuten bij Dakota zijn huis? Dat praat wat makkelijker’

‘ja graag, tot zo’

‘tot zo’

Na dit korte gesprek zette ik de tv uit en kleedde me vlug even om. Het huis van Dakota was op een normaal menselijk tempo 5 minuutjes lopen van mijn huis. Daar aangekomen zag ik Mikasi en Maarten al staan.


Met goedkeuring van TeddyPoke

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 18:38 ]

Jill Carlson


Lopend naar de kantine, met mijn goude gucci tas over me schouder, dacht ik, Eindelijk even geen les. Ik ga aan de tafel zitten waar mij "vrienden" ook zitten. Ik leg mijn tas op de grond en pak mijn eten eruit. Vier boterhammen, een appel en een halve liter drinken. "Ga je dat allemaal opeten?" Vraagt een van mijn "vrienden" verafschuwend. Ik moet echt eens proberen namen te onthouden, denk ik bij mezelf. "Hoezo, denk je dat ik dat niet allemaal op kan ofzo?" vraag ik spottend. "Meeste meiden van deze tijd eten alleen een appel, wordt je zo niet dik als je zoveel eet?" Wat? hoor ik dat nou goed? denk ik bij mezelf. Het is ineens doodstil in de kantine. Heel langzaam sta ik op, lopend naar een van mijn "vrienden". "Ten eerste, ik ben niet zoals alle andere meiden. Ten tweede, noemde je me dik? Ik zou oppassen als ik jou was. Ik weet zeker dat als jou moeder hoort dat jij een vrouw uitgescholde hebt voor dik zijn, krijg je vast en zeker huisarrest voor de hele maand. Dus ik zou maar oppassen met wat je zegt tegen mij." Zeg ik boos. Ik voel mezelf trillen, zo boos ben ik nog nooit geweest. Mij spullen pakkend loop ik de kantine uit, opweg naar buiten. Ik moet echt mezelf kalmeren, denk ik. Ik had niet door dat ik naar het bos was gelopen. Ik ga tegen een boom zitten. Ik Grabbel in mijn tas, opzoek naar mijn tekenboekje en etui. Als ik ze gevonden heb blader ik door mijn boekje, opzoek naar een lege bladzijde. Als ik de lege bladzijdd gevonden heb begin ik te tekenen. Rondkijkend ben ik wat ik aan het tekenen. Ik kijk naar mijn tekening, het is klaar. Het is een wolf geworden. Nu moet ik de tekening nog inkleuren.Ik weet al helemaal hoe de wolf moet worden. Ik pak de blauwe kleurpotlood en probeer ijsblauwe ogen te kleuren. De vacht moet wit met op de rug oranje/bruinsig worden. Als de tekening helemaal ingekleurd is denk ik aan wolven. Zouden wolven bestaan? Zouden er mensen zijn die in wolven kunnen veranderen? Zouden ze dan alleen op volle maan kunnen veranderen of kunnen ze het kiezen? Hoe veranderen ze dan? Het zou me best wel vet lijken om er een te zijn. Het is al donker, laat ik maar naar huis gaan, denk ik bij mezelf. Ik sta op, klop mijn broek af en raap mijn tas op. Ik loop mijn weg naar huis. Als ik bij mijn huis aan kom, kijk ik op de klok, het is maar 6 uur. Ik ga naar de keuken en zet het gasfornuis aan. Ik zet een pan erop en pak de ingrediënten uit de koelkast om pannekoeken te maken. Ik maak er vijftien. Als de pannekoeken klaar zijn doe ik er stroop op en eet er acht op. Ik zet alles in de afwasmachine en doe hem aan. Ik loop naaf boven en ga douchen. Na het douchen loop ik naar bed. Ik maak mijn huiswerk af. Kijkend naar de klok, zie ik dat het al half elf is. Ik ruim alles op en ga slapen...