250 • Tattooed & Trouble • Speeltopic - Speeltopics

Een perfect leventje wilt iedereen wel. Je hoeft maar met je vingers te knippen en je krijgt het. Een groep jongeren aan de rand van Londen weet precies hoe dit leven werkt. Maar is het eigenlijk wel zo perfect? Deze jongeren weten niet welke problemen de rest van de wereld met zich meedraagt en kennen alleen hun 'goede' leven waardoor ze al snel ook het vooroordeel 'uit de hoogte' of 'arrogant' krijgen.
Het enige probleem wat hun wel zien zijn de straatjongeren. Een groep jongeren die op straat leeft en hun het leven zuurt probeert te maken door bijvoorbeeld elke avond de muren van hun huizen te bekladden met graffiti. Dit elk met een eigen reden.
Tot zij stuk voor stuk betrapt worden door een van de andere jongeren en aan hen verbonden moeten worden, om zo in contact te komen met elkaar wereld.

De jongeren met het perfecte leven
• Lenina Kamilia Kodazovic Polovina 1.1
• Elijah Joseph Greenwood Philip 1.3
• Cain Nathaniel Johnson Vellichor 1.2
• Lynn Charlotte Morrison Mirin 1.2
• Tess Lynn Clairs LanieH 1.5
• Finnick “Finn” Joseph Campbell Tuck 1.7
• Alvera Varinia Castillo Eavan 1.7
• Owen Jace Wakefield Malikx 1.4
• Gereserveerd Sonder
• Jaylano Logan Lockheart Aleatory 1.7

De jongeren van de straat
• Shane Braylen Irwington Aleatory 1.3
• Damian Mathews Tuck 1.3
• Willow Ayo Clemons GusWaters 1.3
• Aiden Lucas Harrison Malikx 1.1
• Mackenzie Angelina Baxter Gunnulfsen 1.7
• Alfie Oliver Lewis MikeGClifford 1.6
• Alexis Ivy Heartswell Vellichor 1.4
• Gereserveerd Feliana
•
•

Lijstje:

Rol:
Naam:
Leeftijd:
Nationaliteit:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Verleden:
Eventuele relaties:
Extra:

Regels:

•Reserveringen blijven 48 uur staan en vervallen erna zonder pardon.
•Minimaal 250 schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden en het is niet heel lastig.
•Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
•Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
•Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
•Topics worden alleen aangemaakt door Aleatory

Topics:
• Rollentopic
• Praattopic

De avond valt, dus dat betekent dat iedereen zich weer klaar aan het maken is voor een nacht vol avonturen. De straatjongeren komen misschien net terug van het werk of zijn zich juist aan het klaar maken om de stad weer wat kleur te laten krijgen. Misschien zelfs wel plannen aan het maken om de andere jongeren te treiteren, want ze hebben gehoord dat hun in een leegstaande villa een groot feest houden.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Damian Mathews

De jongen bleef maar ontkennen dat hij Shane niet was waardoor ik toch steeds meer begon te twijfelen, was er dan echt iemand die zoveel op Shane leek? Shane vertelde dat hij eigenlijk Jay heet of naja het is dus misschien toch niet Shane? Ik had nu echt even geen idee meer wie er nou eigenlijk voor me stond. Mijn hoofd werd steeds meer een chaos en dat was ook af te lezen aan mijn verwarde blik. Hoe kon dit? Ze waren bijna indentie dan, nee dit was toch gewoon Shane? De jongen waarvan ik inmiddels geen idee meer hebt wie het nou is wilde eigenlijk gaan, hij vertelde dat hij laat was maar door mijn verwarring ging dit eigenlijk een beetje lang mij heen een praatte ik gewoon door. Hij vertelde me nogmaals dat ik de verkeerde voor me had en ik liet mijn blik goed over de jongen glijden en toen zag ik het, hij had toch kleine verschillen. De jongen maakte helemaal geen grapje hij was echt Shane niet. Hij vertelde dat hij naar het feest ging maar zonder mij en dat die geen idee had wie ik was en ik knikte even. 'Ja sorry het spijt me, ik zie nu pas dat je echt niet Shane bent, jullie lijken zoveel op elkaar dat is niet normaal' zei ik tegen de jongen met mijn inmiddels toch wel knalrode kop. Die jongen zou zich wel dood geïrriteerd hebben, ik hield maar niet op over dat hij Shane was. ' Kan ik het goedmaken?' vroeg ik aan de jongen omdat ik hem dus onnodig had opgehouden en maar door bleek zeiken. Shane zou deze jongen eigenlijk is moeten zien, ze leken wel tweeling joh. Hij vertelde net wel dat die naar het feest ging dus misschien als Shane daar ook heen gaat zou ik het hem kunnen laten zien. Al ging ik er echt niet bijvertellen dat ik Jay dus serieus zolang heb aangezien als Shane en dat ik Jay ook niet geloofde.

---

      Alexis nam een trek van haar sigaret en wachtte geduldig op Alfie. De achterkant van haar hand brandde altijd na de kleine kus, pur omdat Alexis fysiek contact niet gewend was op die manier. In haar leven was fysiek contact altijd iets gewelddadigs geweest, gewelddadig op een pijnlijke manier, maar ook op een niet pijnlijke manier. Alexis wist niet goed hoe ze het anders moest beschrijven. Gewelddadig in de zin van vurig zonder passie, in de zin van snel en zonder liefde, zuigzoenen zonder betekenis, gooien en krabben en bijten als ze dat leuk vinden. Misschien was het een beetje te vergelijken met een zee van ontelbare hoge golven, maar nergens was er storm te bekennen, geweld zonder pijn. Alexis schrok op uit haar gedachte zodra Alfie weer tevoorschijn kwam. Ze glimlachte even toen hij over de honden vertelde. Het leken oprecht twee schatjes, maar Alexis was zeker dat het felle honden konden zijn, hoe lief ze er ook uit zagen, die zouden hun weg wel vinden en van zich af bijten mocht het nodig zijn.
“Ja, laten we gaan,” zei Alexis met een kleine glimlach. Ze stak haar handen in zakken van haar rok, nadat ze de riem van haar rok recht had getrokken. Een rok met zakken, Alexis vond het oprecht het meest geweldige kledingstuk ooit. Ze hield ook van jurkjes met zakken, al waren die ook nooit te vinden.
“Ik had altijd gedacht dat het een stuk langer zou duren om van een arme wijk een rijke wijk in te lopen,” mompelde Alexis toen de grote villa’s en de dure auto’s in haar gezichtsveld op doemde.
“Klaar voor een feestje?”

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

      Cain kon het niet laten om zacht te lachen zodra Elijah zijn hoofd schudde. Als de jongen één ding was, was het wel standvastig dacht Cain soms. Hij ging er echt voor nu hij mee ging naar een feestje. Cain startte de auto terwijl Elijah begon te praten over hun date. Cain hield zo een serieus mogelijk gezicht, al wist hij dat Elijah wel een grapje moest maken. De jongen kon naar Cain’s mening soms zo vermakelijk zijn, al was sarcasme niet Cain’s eerste keus als het om humor ging.
“We halen Owen dus op, ik zal proberen hem niet meer aandacht te geven dan jou op onze date,” zei Cain met zijn serieuste gezicht terwijl hij zijn hand op Elijah’s been legde. Daarna plaatste hij zijn hand terug op het stuur en lachte hij even. Hij stuurde Owen een sms’je dat als hij buiten kon staan in tien minuten, Cain hem op zou halen samen met Elijah. Over Lila had Elijah wel een punt, soms kon hij het echt niet los laten, maar het moest wel. Eindelijk een avond vrij, dan moest hij daar ook gebruik van maken. Cain reed op hoog tempo naar het huis van Owen, om Owen op te halen. Cain keek voorzichtig uit het raam, om te kijken of hij Owen al ergens zag. Hij kon Owen niet vaak zien, doordat zijn vader Owen totaal niet mocht. Cain likte zijn lippen en leunde even achterover.
“Dit wordt leuk, dan maken we er gewoon een all nighter van, of ik bel mijn chaffeur of hij ons ophaalt, kan geen kwaad, toch?” Cain maakte zijn zin vragend af, maar het was eerder bedoelt als een constatering.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Finnick Joseph Campbell

Ik sloot mijn studieboek en legde het netjes aan de zijkant van mijn bureau Van mijn vader moest ik eerst nog studeren dus had ik dat ook netjes gedaan. Ik moest ook wel anders mocht ik van hem waarschijnlijk niet naar het feestje. Ik stond op en keek naar de kleding die ik aan had, nee ik ging toch echt wat anders aantrekken. Ik trok de deuren van mijn kast open en bekeek wat van de kledingstukken. Ik koos uiteindelijk een set en trok deze aan. Ik zag er netjes uit maar toch ook heel leuk. Tevreden keek ik in de spiegel en trok de kleding nog wat rechter. Ik liep naar de badkamer toe en pakte de pot met gel. Ik deed mijn haar netjes in model en glimlachte, ja zo zag ik er goed uit. Ik haalde mijn hand nog een keer door mijn haar voor ik naar benden liep. 'Ik ga' zei ik tegen mijn vader en wou alweer weglopen. ' Finnick wacht even' zei mijn vader waardoor ik weer terugdraaide. ' Je moeder en ik gaan straks weg, we moeten weer een zakenreis doen we zijn ongeveer over een week thuis' zei mijn vader en ik knikte. Ik was het inmiddels wel gewend dat ze weggingen en vaak werd het me net zo als nu ook pas op het laatste moment verteld. ' Goede reis' zei ik en verliet daarna de kamer. Ik liep door het huis heen opzoek naar mijn moeder die ik in de woonkamer aantrof. ' Ik hoorde dat jullie straks vertrekken, fijne reis' zei ik en gaf een kus op haar wang. Ze bedankte me en ik ging het huis uit. Ik liep naar de limousine die al op me stond te wachten. Ik vertelde de chauffeur het adres en al snel kwamen we aan op de locatie. Ik bedankte de chauffeur en vertelde dat ik hem wel zou bellen als hij me op kon halen. Ik stapte uit, trok mijn pak recht en keek even naar de villa. Het was groot en een goede plek voor een feestje. Ik liep naar binnen en keek even om me heen. Er waren al wat mensen binnen en sommige waren al uitgebreid aan het feesten. Ik glimlachte even en keek daarna de ruimte rond of ik een bekend iemand zag.

Willow Ayo Clemons
Ayo voor vrienden.

and so the adventure begins

Er verscheen een glimlach op Ayo's gezicht toen ze Shane zag verschijnen. Dit zou een fantastische avond worden, tenminste voor hen dan toch. Of die rijke jongeren deze avond ook nog zo geweldig zouden vinden als verwacht, dat betwijfeld ze toch. 'Het stink hier naar te veel ego', zei Shane. 'dat je dat maar weet', antwoordde Ayo. 'tijd dat we daar wat verandering in gaan brengen zou ik zeggen'
Ayo's hersennen draaiden op volle toeren. Ze moest een brilliant plan verzinnen, iets fenomenaal. 'Misschien moeten we maar eens laten zien dat de nacht niet voor iedereen is. Zeker niet voor mensen die geen idee hebben dat er een wereld naast die van hun bestaat,' zei Shane en Ayo was blij dat hij er hetzelfde over dacht en zo vastberaden klonk. 'de nacht is van ons', zei Ayo nu iets luider. Ze probeerde een plan te bedenken, al was dat niet altijd haar sterkste kant. Ayo had ideeën, geen plannen. Ideeën komen uit het wilde weg uit iemands hersennen en gedachten en plannen waren gestructureerd, dat was het verschil.
'we moeten iets groots doen', dacht ze hardop. 'iets dat in hun gedachten blijft hangen'.
'we zouden alle lichten moeten kunnen uitdoen en in die villa de muren moeten bekladden'.
'ze moeten schrik hebben', ging Ayo verder.
'en we moeten snel zijn', zei ze tenslotte.
'straks is dat feestje al gedaan'.
Ze had hier zin in.
Ze had hier echt enorm veel zin in en ze hoopte dat dat voor Shane ook zo was. Misschien had hij nog een leuke aanvulling voor haar plannen, iets dat ze over het hoofd had gezien.
Eigenlijk hoopte ze maar één ding en dat was dat hun plan -of beter idee- moest lukken.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Alfie Oliver Lewis
Alexis was duidelijk klaar om te gaan, waardoor we al snel begonnen te lopen. Ik kende de weg redelijk goed en liep dan ook best ontspannen met mijn handen in de zakken van mijn jas door de straten. Nu was ik ook wel rustiger dan vroeger door mijn status in de overheersende bende hier in de straten en het wapen in mijn broekband. Ik grinnikte zacht bij haar woorden tijdens het lopen. "Tja, niet iedereen is er ook blij mee en ik heb wel eens gelezen dat de rijken graag een muur rond onze wijk zouden zetten, maar dat vind de gemeente niet goed. Ze denken dat de rijke buurt een goede invloed op ons heeft. Dat is alleen aan de rand het geval, maar het is goed voor de cijfers." mompelde ik rustig, terwijl we verder de pracht en praal van deze wijk in liepen. Uiterlijke schijn, zo had ik het gevoel, want zelfs mijn verslaafde stoephoer van een moeder had een aantal van de mannen uit deze wijk langs gehad als ik het me goed kon herrinderen. Het hele flatje zou dan in plaats van naar alcohol en heroïne ruiken naar duur parfum en wasverzachter. Bij de villa aangekomen lichtten mijn ogen iets op. Ik haalde een klein flaconnetje eau de cologne uit mijn binnenzak en deed nog wat op. Ik zorgde dat mijn haren nog iets meer pluisden dan normaal voor ik knikte. "Laten we gaan, dame" Ik haakte mijn arm door die van haar en liep zo met haar door de deur. Eenmaal binnen hing ik mijn jas op en draaide naar haar toe. "De bar en daarna de dansvloer? Of heb je een beter idee?" Ik vond wat drank en wat lol wel een goed begin van de avond. Ik keek rond en zag een paar van mijn oude klanten. Gelukkig was ik flink goed opgedroogd, dus hopelijk herkenden ze me niet. Dan moest ik namelijk echt snel weg en daar had ik geen zin in. Ik wilde gewoon een avondje onschuldige lol, echt even een jongere zijn, iets wat ik eigenlijk nooit had gekund, bijna geen van ons in deze wijk volgens mij.

---

Bowties were never Cooler

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Damian Mathews

De jongen leek wel wel vermakelijk te vinden toen ik aan het denken was en dat was ook te merken aan de grinnik die zijn mond verliet. Ook ik had het niet kunnen laten om een klein lachje te laten horen. Het was toch ook best grappig wat er gebeurd was en de jongen leek er gelukkig ook niet zo'n probleem van te maken. Je kan ook nog wel van die types treven die gelijk helemaal boos worden. ' Dankje, en gelijkenis? Jullie lijken wel tweeling!' zei ik tegen Jay. Ik moest ze toch echt een keer aan elkaar voorstellen want ik denk dat hun zelfs er verbaast over zijn. Al weet ik niet of ze er perse blij mee zouden zijn dat ze zoveel op elkaar leken. Op dat moment bedacht ik me ook dat ik nog een foto had van Shane op me mobiel, mocht de jongen echt geïnteresseerd zijn in met wie ik hem had verward kon ik die foto nog altijd laten zien. Ik denk dat die dan ook gelijk begreep waarom ik ze met elkaar had verward. Jay vroeg om me naam en ik stak me hand uit, ' Damian' zei ik tegen hem. Een naam? Was dat alles wat die kon vragen, dat viel me nog wel mee. Wel iets logisch aangezien ik die van hem inmiddels wel wist en hij de mijne eerst nog niet. Hij vertelde me dat ik het veder zelf mocht verzinnen en ik dacht even na. Ik kon hem wel wat drinken aanbieden, ik had vandaag een paar uur gewerkt en dat had ik zwart uitbetaald gekregen dus ik had gelukkig nu wat geld opzak. ' Mag ik je trakteren op een drankje?' vroeg ik de jongen met een glimlach. Het kon ook maar zo zijn dat die daar helemaal geen zin in had. Hij kende mij amper en ik hem ook niet maar mocht dat het geval zijn had ik het in ieder geval aangeboden.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Willow Ayo Clemons
Ayo voor vrienden.

and so the adventure begins

De adrenaline gierde nu al door Ayo's lichaam en buiten een idee was er nog niet eens echt iets gebeurd. Maar de gedachte alleen al maakte Ayo gelukkig. Avontuur was fantastisch en als dit geen avontuur wat, dan wist ze het ook niet meer. 'Ayo, heb je zin om mij te vergezellen naar een feestje?', vroeg Shane en Ayo was eerder verrast. Ze had een plan verwacht, een uitleg, een ander idee, maar niet dit. Toch duurde het niet lang voor ze doorhad dat Shane bedoelde dat ze samen naar het feest zouden gaan om hun plan uit te kunnen voeren. En nu Ayo er zo over nadacht was het inderdaad wel altijd handig om ook ter plaatse te geraken om een plan uit te kunnen voeren. Want voor zo ver ze wist, beschikte ze jammer genoeg nog altijd niet over magische krachten om van op afstand muren te bekladden,...
'het zou me een genoegen zijn Shane', zei Ayo op een tutterig toontje.
'Al moet ik wel heel eerlijk zijn dat je dan wel wat anders aan moet, net zoals ik,' zei hij daarna. 'is er iets mis met mijn outfit dan? Ik heb meer stijl dan al die rijke kinderen daar beneden', zei ze lachend omdat ze wist dat ze zo niet eens in de buurt van die villa zou geraken zonder dat iemand door zou hebben dat ze daar niet thuis hoorde. Al vond ze haar gele trui wel oprecht mooi. Toch vroeg Ayo zich af wat Shane van plan was en vooral wat zij zou moeten aantrekken. Ze hoopte vurig dat ze geen hakken zou moeten dragen want ze was er bijna 100% zeker van dat ze dan niet eens 2 meter ver zou geraken. Toch maakte dit alles nog spannender. Het was zoals wanneer je je ging verkleden om dan piraatje te spelen, dat was ook veel echter dan wanneer je je dat allemaal gewoon moest inbeelden.
'kom, waar wacht je nog op?', zei Ayo snel en ze trok Shane mee richting de ladder die er even later afklom. Ze wist natuurlijk niet waar ze heen zouden gaan en wachtte daarom beneden op Shane.
De ladder was ze wel al afgedaald omdat het haar vrij logisch leek dat Shane niet ineens kleren tevoorschijn kon toveren op een dak. En zelfs al zou hij dat wel kunnen, dan dacht Ayo er nog niet aan om zich op een dak om te kleden.

[ bericht aangepast op 17 dec 2015 - 0:20 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Damian Mathews

De jongen geloofde niet dat het zo erg kon zijn en ik grinnikte. 'geloof me het is echt zo erg,' zei ik en viste me me mobiel uit mijn zak. Ik zocht de foto op en liet hem aan de jongen zien, ' Kijk, je tweelingbroer' zei ik lachend en keek nieuwsgierig naar de jongen om zijn reactie te kunnen peilen. ' En als je nog niet overtuigd bent ga ik jullie toch echt aan elkaar voorstellen hoor' zei ik tegen de jongen maar had zo het idee dat die foto al wel genoeg was om hem te overtuigen. Hij schudde mijn hand en verteld dat het apart is om mij te ontmoeten waardoor ik even grinnik. ' Apart is het zeker' zei ik instemmend en stopte vervolgens mijn hand in mijn zak. Ik moest zeggen dat ik de jongen tot nu toe best aardig vond en hij had eigenlijk ook wel humor. Ik grinnikte even toen hij zei dat ik voorspelbaar was en knikte. ' Ja, wat moet ik anders doen?' vroeg ik hem. Een drankje was inderdaad wel echt de meest voorkomende in dit geval maar ja ik zou veder ook niet gauw iets weten waardoor ik het goed kon maken. Ik wist amper wat van deze jongen, ik wist een naam en door de gitaar op zijn rug vermoede ik dat hij gitaar speelt maar dat wist ik al niet eens zeker. De jongen leek te twijfelen of hij met me mee moest gaan en ik begreep het ook wel weer, gelijk meegaan met een jongen die je amper kent is toch wat apart. Hij bood aan dat ik mee ging naar het feest en me daar een drankje aanbood en ik knikte. ' Deal' zei ik met een glimlach en keek even naar de jongen. Volgens mij had die nog steeds wat twijfels maar ja, ze zullen vast vanzelf wel weggaan,toch? Ik keek nog een keer naar Jay en begon daarna te lopen in de richting waar het feest plaats vindt. Eigenlijk was het wel apart, ik liep nu met een rijk iemand hier terwijl ik normaal zover mogelijk uit de buurt van ze blijf. Mijn vrienden zullen me dan ook wel een beetje apart aankijken als ze me straks met Jay zien al denk ik dat de meeste zouden denken dat ik gewoon met Shane sta.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Owen Jace Wakefield

Owen kreeg een sms en glimlachte. Hij rookte zijn sigaret op en stond op van het bankje en rekte zich even uit. Zou hij alleen zijn of zou er iemand bij zijn? Owen beet op mijn lip en liep langzaam naar zijn huis. Hij zag een auto staan geparkeerd voor de deur en zag Cain zitten en glimlachte zwak hij stapte in vanachter en zag dat er nog iemand bij zat. 'Goedenavond.' Zei Owen zwak. Hij had er eigenlijk al geen zin meer in. Owen had meer zin om met Cain naar hun plek te gaan en rustig te praten met een glas wijn. Nu moest hij hem delen. Owen was niet jaloers ofzo, maar voelde zich altijd iets specialer als hij bij Cain was. 'Stoor ik want anders ga ik wel weer hoor.' Zei hij en keek de twee aan. Hij klikte me alvast vast en wachtte op hun antwoord. Owen voelde me nu al het derde wiel aan de wagen en dat vond ik verschrikkelijk dat gevoel. 'Ik wil geen spelbreker zijn.' Zei hij nog stiller. Misschien had hij toch gewoon thuis moeten blijven. Zonder iemand te sturen. Had hij nog wat kunnen werken en in zijn bed kruipen zodat hij er morgen weer stralend en fris uitzag. Want dit, hier had hij geen zin in. Misschien heel misschien voelde hij wel iets voor Cain en nu hij hem hier zo zag met die jongen maakte zijn kansen minder, want die jongen was knap. Knapper als Owen en hij slikte en staarde even in het duister van de nacht.

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas