250 • Tattooed & Trouble • Speeltopic - Speeltopics

Een perfect leventje wilt iedereen wel. Je hoeft maar met je vingers te knippen en je krijgt het. Een groep jongeren aan de rand van Londen weet precies hoe dit leven werkt. Maar is het eigenlijk wel zo perfect? Deze jongeren weten niet welke problemen de rest van de wereld met zich meedraagt en kennen alleen hun 'goede' leven waardoor ze al snel ook het vooroordeel 'uit de hoogte' of 'arrogant' krijgen.
Het enige probleem wat hun wel zien zijn de straatjongeren. Een groep jongeren die op straat leeft en hun het leven zuurt probeert te maken door bijvoorbeeld elke avond de muren van hun huizen te bekladden met graffiti. Dit elk met een eigen reden.
Tot zij stuk voor stuk betrapt worden door een van de andere jongeren en aan hen verbonden moeten worden, om zo in contact te komen met elkaar wereld.

De jongeren met het perfecte leven
• Lenina Kamilia Kodazovic Polovina 1.1
• Elijah Joseph Greenwood Philip 1.3
• Cain Nathaniel Johnson Vellichor 1.2
• Lynn Charlotte Morrison Mirin 1.2
• Tess Lynn Clairs LanieH 1.5
• Finnick “Finn” Joseph Campbell Tuck 1.7
• Alvera Varinia Castillo Eavan 1.7
• Owen Jace Wakefield Malikx 1.4
• Gereserveerd Sonder
• Jaylano Logan Lockheart Aleatory 1.7

De jongeren van de straat
• Shane Braylen Irwington Aleatory 1.3
• Damian Mathews Tuck 1.3
• Willow Ayo Clemons GusWaters 1.3
• Aiden Lucas Harrison Malikx 1.1
• Mackenzie Angelina Baxter Gunnulfsen 1.7
• Alfie Oliver Lewis MikeGClifford 1.6
• Alexis Ivy Heartswell Vellichor 1.4
• Gereserveerd Feliana
•
•

Lijstje:

Rol:
Naam:
Leeftijd:
Nationaliteit:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Verleden:
Eventuele relaties:
Extra:

Regels:

•Reserveringen blijven 48 uur staan en vervallen erna zonder pardon.
•Minimaal 250 schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden en het is niet heel lastig.
•Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
•Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
•Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
•Topics worden alleen aangemaakt door Aleatory

Topics:
• Rollentopic
• Praattopic

De avond valt, dus dat betekent dat iedereen zich weer klaar aan het maken is voor een nacht vol avonturen. De straatjongeren komen misschien net terug van het werk of zijn zich juist aan het klaar maken om de stad weer wat kleur te laten krijgen. Misschien zelfs wel plannen aan het maken om de andere jongeren te treiteren, want ze hebben gehoord dat hun in een leegstaande villa een groot feest houden.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mt

---

Bowties were never Cooler

MT

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Mt

MT

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

{MT}

---

Don't judge my choices without understanding my reasons.

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

MT

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Mt

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

---

      Met vel rode lipstick ging Alex over haar lippen, voor zij met een schuin hoofd in de spiegel keek. Haar hakken vermoorde haar enkels nu al, maar ze was op een missie om ze de rest van de avond te verdragen, net zoals de iets te zware ketting om haar nek, waar een omgekeerd kruis aan hing. Kyle stond buiten op haar te wachten, waardoor ze de mogelijkheid om uit het raampje van haar wc te klimmen een welkom idee vond. Kyle, haar stalker, wiens geweten en ziel waarschijnlijk de benen hadden genomen zodra een een indicatie gekregen van hoe verrot het hart van de arme jongen al was zodra hij werd geboren. Alex draaide zich om en liep naar buiten, waar Kyle haar met zijn liefste glimlach aankeek.
"Plannen gewijzigd, geen party thrashing. Een vriend van me zegt dat vannacht ergens dichtbij de Thames goedkoop drugs te score valt, daar gaan we nu heen, " lachte de jongen.
Alex haalde haar schouders op. "Ik ga nergens heen met jou, de deal was rijkeluis kinderen bestelen op een feest, dat is de enige reden dat ik hier ben."
Alex liep langs Kyle met rechte schouders, maar ze was bang voor hem, dat hij achter haar aan zou komen. Wie had haar ook alweer verteld over dat feest? Ze wist het niet meer. Ergens tussen Sangria en vodka door had ze er ergens op een boulevaard iets over gehoord. Ze had haar minst verpeste kleren aangetrokken, in de hoop niet meteen ieder rijkeluis kindje af te stoten. Plannen waren over het algemeen altijd hetzelfde. De nieuwe bijhuisjes, schuren en prieeltjes bekladden met graffiti, of de nieuw gekochte vierde gezinsauto op de oprit bekrassen. Het was altijd hetzelfde geweest en zou ook nooit heel erg anders worden en toch stapte Alexis achter een deel van haar zogenaamde vrienden aan om naar een feest te gaan waar het enige doel mensen treiteren zou zijn, ook al wilde Alexis soms dat het anders was. Het was vanaf dat moment alleen maar hopen dat het feest nog een beetje leuk zou zijn.

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

      Cain gooide zijn voeten op de bank van de limousine, keek uit het raampje en zuchtte zacht. Lila, de dochter van zijn vaders zakenpartner, zat naast hem met iets te veel enthousiasme. Hij zuchtte dieper elke keer dat ze een nieuwe kleur voor haar jurk opnoemen.
"Ik kan vanavond niet. Ik heb een feestje, " zei Cain ongeïnteresseerd. Lila draaide haar hoofd abrupt in zijn richting. Haar ogen leken een storm, maar zijzelf sprak kalm.
"Hoe bedoel je? Je hebt een feestje van mij ja. Verder niet. "
"zoals ik zeg, ik kan niet, ik zet je af en dat Is dat." Cain had geen zin in de verjaardag van Lila's beste vriendin. Hij snapte ook niet goed wat het doel was van hun relatie, aangezien deze gebaseerd was op helemaal niets. Ja, de wil van hun ouders, maar uitgehuwelijkt worden kwam gelukkig niet meer voor, voor zover Cain wist. Lila had geen woord meer tegen hem gezegd voor ze uitstapte in het centrum van London om haar moeder te ontmoeten. Cain had het nooit erg gevonden als zij hem negeerde, het gaf hem ergens rust om te weten dat ze hem steeds minder mocht. Trouwen voor zakenrelaties en geld vond zelfs Cain niet kunnen. Cain stapte thuis uit, en glimlachte naar zijn chauffeur die hij de rest van de dag vrij gaf.
"Ik ben thuis, " schreeuwde Cain door het huis. Wachtend op antwoord liep Cain naar de keuken, waar hij een appel pakte. Ook lag er een briefje op de keukentafel. Cain pakte het op om te lezen, maar kreeg meteen spijt.
'lieverd, je pa en ik zijn richting Duitsland voor een conferentie. Je pa valt in voor Richard. Locksley komt morgen, zorg jij ervoor dat de schoonmaakster alles goed schoonmaakt? Dan hoeft Locksley dat niet te doen. ' Cain liet zijn schouders zakken en keek even voor zich uit, zich afvragend waarom ze hem niet een keer hadden meegenomen. Hij trok zijn nette schoenen en pak uit en wisselde deze om voor kleren die iets comfortabeler waren. Hij pakte de sleutels van zijn vaders Impala uit de dressoir lade en nam de benen maar weer. De Impala stond in de voortuin, binnen de hekken. Cain stapte in, al duurde het niet lang voor hij stopte van het huis van zijn buurjongen. Cain toeterde wen aantal keer, hopend dat hij niet uit hoefde de stappen en Elijah hem had gehoord.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Oh yes even Mt ik post direct

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Ik sta voor de spiegel met een krultang in mijn handen. Vanavond heb ik een knalfeest en zoals gewoonlijk moet ik daarbij zijn. Het enige verschil is dat ik met niemand meega. Voor de rest is alles exact hetzelfde. Als ik de laatste pluk heb gekrult, controleer ik of ik geen plukken heb gemist. In dit geval zie ik enkel een pluk die niet gekruld is en dat doe ik snel. Glimlachend kijk ik in de spiegel. Krullen zijn echt mijn ding. Als ik geen krullen in mijn haar heb, kan ik wedden dat niemand mij zal herkennen. Het klinkt eigenlijk zielig, maar dat interesseert mij dus totaal niet. Ik loop naar mijn kledingkast en vervolgens pak ik mijn outfit; een leren jas met zwarte tanktop en een leren broek die uiteraad perfect past bij mijn zwarte hakken. Dit is niet bepaald een combinatie waarin je andere mensen zou zien lopen die rijk zijn, maar ik hou gewoon van dat soort kleding. Als ik omgekleed ben, loop ik naar mijn make-up spullen om wat mascara op te doen zodat mijn mini wimpers niet erg opvallen. Nadat ik dat heb gedaan, loop ik gauw naar beneden want over tien minuten wil ik naar beneden. Aangezien niemand thuis is, wat ik wel had kunnen verwachten, pak ik mijn mobieltje om me te vermaken. Ik scrol langs alle sociale media en vervolgens stuur ik een berichtje naar een vakantie vriendin. Ongeveer na dat, is mijn tijd voorbij en check ik of ik nog alles bij mij heb en daarna loop ik glimlachend de deur uit.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Alfie Oliver Lewis
Het was weer eens zover: Vanavond was er een feestje in de rijke buurt, wat zou betekenen dat de inkomsten weer omhoog zouden schieten. Dit was ook de reden waarom ik de dagdienst had gedraaid in de pizzeria en nu naar mijn flatje liep om de laatste dingen klaar te maken voor ik naar de meet-up moest om de drugs te verdelen. Mijn schort zat in mijn tas, maar de zwarte broek met meelhanden erop was nog duidelijk zichtbaar onder mijn jas uit. Eronder was mijn zwarte bloes met rood-wit geblokt vestje niet zichtbaar. Ik trok mijn jas nog iets beter dicht terwijl ik door de straten liep, tot ik aankwam bij de smalle deur naar de flatjes in mijn gebouw. Niet veel later opende ik de deur naar mijn woonplaats, wat vooral mijn slaapplaats en schuilplaats was, waar veel dingen zich afspeelden die de wereld niet mocht weten. Ik trok snel een schone broek aan, zorgde dat mijn pistool nogsteeds binnen handbereik en onzichtbaar was, een schoon zwart hemd, en stopte een rood strikje in mijn zak. Misschien dat ik wel naar het feestje ging als de omzet van de dealers goed was. Ook mijn muts deed ik in mijn zak, want ik was niet een van die sukkels die werd verraden door een simpel dealertje. Ik wist hoe het ging, daarvoor zat ik lang genoeg in deze wereld. Ik schoof aan mijn aanrecht en keek naar de grote zakken geproportioneerde drugs. Er zat een hoeveelheid in elk zakje met de juiste prijs erop. Ik begon uit een aantal zakken zakjes te halen, Cocaine, Heroine, MDMA, XTC, naar plekjes op het aanrecht waar ik mentaal namen had bijgeschreven. Vanavond zou er zoizo meer Cocaine, MDMA, en XTC doorheen gaan dan heroine, want bij feestjes wilde je pep hebben, niet lam op de bank liggen. Wel moest ik elke dealer juiste hoeveelheden van de juiste drugs meegeven, de juiste bedragen, en de juiste drugs. Toen eenmaal alles klaar lag verpakte ik de stapeltjes en plakte er etiketten met namen op. De administratie verwerkte ik snel, voor ik de pakketjes in een tas deed en het huis weer verliet om weggedoken in mijn jas, met mijn rugzak op mijn rug, richting de plek te gaan waar we hadden afgesproken, maar natuurlijk met een omweg om niet gevolgd te worden en te om te kunnen zien of er ergens politie in de buurt was.

[ bericht aangepast op 14 dec 2015 - 14:46 ]

---

Bowties were never Cooler

Willow Ayo Clemons
Ayo voor vrienden.

and so the adventure begins

Ayo knipte het licht uit en blies de kaarsjes uit die in haar appartementje stonden. Ze wilde er zeker van zijn dat dit appartement straks niet verdwenen was door een stom kaarsje te laten branden. Ze gooide de deur dicht en deed de deur op slot. Je wist immers nooit wie er in deze gebouwen rondliep en Ayo wist maar al te goed dat er een aantal mensen in deze buurt woonden die maar al te vaak in andermans spullen zaten te neuzen. Ze wandelde naar buiten en haalde diep adem toen ze de heerlijk frisse lucht voelde. Buiten was het altijd fantastisch of meestal dan toch. Maar Ayo hield van de buitenlucht, het maakte haar vrolijk. Net zoals ze de nacht en de avond prachtig vond. Dan pas was het echte leven in de stad te zien. En dan pas kon al het avontuur beginnen. Ayo wandelde verschillende straatjes door, sloeg een aantal keren rechtsaf en een weer een paar keer linksaf tot ze in een klein straatje terechtkwam. Ze keek een paar keer achterom en klom toen de ladder op die vastgemaakt was aan het gebouw. Ze glimlachte naarmate ze hoger op de ladder klom. Dit was één van Ayo's lievelingsplekjes. Boven aangekomen keek ze even in het rond en zette zich neer. Ayo's ogen staarden in het rond. Het was al behoorlijk donker vond ze. Het leukste aan de avond vond ze dat het altijd zo rustig en tegelijk ook zo rumoerig was. Ze keek in het rond en zag verschillende limousines voorbijrijden. Dit werd interessant. Haar ogen volgenden de veel te grote auto's die blonken. Het leek er op dat er een rijkeluis feestje aan de gang was. Die kans kon Ayo natuurlijk niet laten schieten. Zonder er over na te denken, belde ze Shane om dit nieuws te vertellen en te vragen of hij hierheen wou komen met wat extra graffitispuitbussen want Ayo wist zeker dat ze niet zouden toekomen met de paar bussen die hier nog lagen.

[ bericht aangepast op 15 dec 2015 - 21:10 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Aiden Lucas Harrison

Aiden had zich vandaag nuttig gemaakt. Hij had gewerkt deze morgen in de bakkerij waar ze hem soms nodig hadden. Hij had brood gebakken en Lucy zijn werkgeefster had voor de eerste keer uitgelegd hoe hij een taart moest maken. Aiden vond het geweldig om te zien. Hoe van niets iets kon worden gemaakt. Dat vond hij ook van de kunst die hij maakte. Na zijn shift bij de bakker had hij gewerkt bij een vriend James die een tattooshop had. Hij vond het geweldig om te doen en kreeg hierdoor ook weer geld in het laadje. Hij hielp zijn moeder hier een beetje mee. Hij rekte zich uit en pakte zijn spuitbussen in zijn rugzak en zijn mallen. Hij deed het dicht en deed zijn jas aan en een muts en liep de deur uit. Hij liep de rijkere buurt in hij wou niet betrapt worden nee maar Aiden wou wel graag dat ze hier zijn werk konden bewonderen. Hij wou dat ze wisten wat hij te vertellen had. Niet dat iemand wist wie hij was of wat hij wou doen nee. Niemand wist dat het Aiden was buiten zijn makkers van de straat. Die zijn teken kende dat hij altijd onder zijn graffiti kunsten kon. Hij liep naar een gebouw en begon langzaam over de muur te spuiten. Hij hield van kunst. Dat hield hem kalm. Hij wou dat hij zich meer rustig kon voelen in zijn hoofd.

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas