250 • Tattooed & Trouble • Speeltopic - Speeltopics

Een perfect leventje wilt iedereen wel. Je hoeft maar met je vingers te knippen en je krijgt het. Een groep jongeren aan de rand van Londen weet precies hoe dit leven werkt. Maar is het eigenlijk wel zo perfect? Deze jongeren weten niet welke problemen de rest van de wereld met zich meedraagt en kennen alleen hun 'goede' leven waardoor ze al snel ook het vooroordeel 'uit de hoogte' of 'arrogant' krijgen.
Het enige probleem wat hun wel zien zijn de straatjongeren. Een groep jongeren die op straat leeft en hun het leven zuurt probeert te maken door bijvoorbeeld elke avond de muren van hun huizen te bekladden met graffiti. Dit elk met een eigen reden.
Tot zij stuk voor stuk betrapt worden door een van de andere jongeren en aan hen verbonden moeten worden, om zo in contact te komen met elkaar wereld.

De jongeren met het perfecte leven
• Lenina Kamilia Kodazovic Polovina 1.1
• Elijah Joseph Greenwood Philip 1.3
• Cain Nathaniel Johnson Vellichor 1.2
• Lynn Charlotte Morrison Mirin 1.2
• Tess Lynn Clairs LanieH 1.5
• Finnick “Finn” Joseph Campbell Tuck 1.7
• Alvera Varinia Castillo Eavan 1.7
• Owen Jace Wakefield Malikx 1.4
• Gereserveerd Sonder
• Jaylano Logan Lockheart Aleatory 1.7

De jongeren van de straat
• Shane Braylen Irwington Aleatory 1.3
• Damian Mathews Tuck 1.3
• Willow Ayo Clemons GusWaters 1.3
• Aiden Lucas Harrison Malikx 1.1
• Mackenzie Angelina Baxter Gunnulfsen 1.7
• Alfie Oliver Lewis MikeGClifford 1.6
• Alexis Ivy Heartswell Vellichor 1.4
• Gereserveerd Feliana
•
•

Lijstje:

Rol:
Naam:
Leeftijd:
Nationaliteit:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Verleden:
Eventuele relaties:
Extra:

Regels:

•Reserveringen blijven 48 uur staan en vervallen erna zonder pardon.
•Minimaal 250 schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden en het is niet heel lastig.
•Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
•Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
•Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
•Topics worden alleen aangemaakt door Aleatory

Topics:
• Rollentopic
• Praattopic

De avond valt, dus dat betekent dat iedereen zich weer klaar aan het maken is voor een nacht vol avonturen. De straatjongeren komen misschien net terug van het werk of zijn zich juist aan het klaar maken om de stad weer wat kleur te laten krijgen. Misschien zelfs wel plannen aan het maken om de andere jongeren te treiteren, want ze hebben gehoord dat hun in een leegstaande villa een groot feest houden.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Aiden Lucas Harrison

Hij liep voorbij en merkte dat hij niet terug werd geroepen. Hij zuchtte zacht en soms wou hij dat hij meer vrienden had dan alleen Shane. Dan moest ik die jongen niet altijd lastig vallen. Ik beet op mijn lip en liep richting huis. Het leven van iemand die verlegen is. Ik durf wel mensen aanspreken en praten maar de mensen kwamen nooit naar mij omdat ze mij als buitenbeentje zagen. Hij wandelde de donkere straten af en liep het wassalon in en grijnsde. Aiden klopte twee keer op de deur en Frank deed open en glimlachte. 'Kom binnen jongen.' Zei hij en ik liep binnen en ging zitten. De geur van taarten kwam zijn neusgaten in en Aiden ging zitten. 'Hier is je koffie en de taart is kersen of appel.' Zei hij glimlachend. 'Doe mij dan maar appel.' Lachte hij en dronk van zijn koffie en genoot van de verse koffie die nog gemalen werd. Al snel stond er een heerlijk stuk warme appeltaart voor zijn neus en hij likte over zijn lippen en begon smakelijk te eten. Dit deed hij elke nacht. Na zijn kunstwerk te hebben gespoten kwam hij hier altijd genieten van zijn welverdiend stuk taart en kop koffie. Hij praatte wat met frank en als alles op was liep hij naar buiten en wandelde hij richting huis. Waar alleen zijn moeder nog op hem wachtte. Deze avond had niet veel met zich meegebracht alleen een mooi kunstwerk. Niet dat hij iets anders verwachtte.

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

Damian Mathews
Ik moest lachen om de reactie van de jongen die ergens ook wel verwacht had. Ik moest erg lachen om zijn hoofd want zijn reactie was goud waard. Hij was echt verbaast en dat kon je echt aan hem zien. Hij keek erg verbaast en vertelde me dat hij als ik er niet naast stond hij dacht dat ik mijn camera aan had. 'Ja ik heb je gewaarschuwd, jullie zijn bijna identiek' zei ik lachend al was dat wel alleen van de buitenkant want ik kreeg nu al door dat deze jongen toch wat anders in elkaar zat dan Shane. 'Ja dat is wel een rare ontmoeting denk ik, maar voor mij wel grappig om te zien' zei ik lachend al bedacht ik me ook gelijk dat dat verwarrend was. Ik zou ze met moeite uit elkaar kunnen houden en waarschijnlijk ze steeds bij de verkeerde naam noemen. Hij vroeg wat ik hier deed en ik bedacht me gauw dat ik niet ging zeggen dat ik net graffiti gespoten had. ' Ik was een rondje aan het lopen en eigenlijk net op weg naar jouw kloon Shane' zei ik en grinnikte even. Het was toch een soort waarheid, ik had alleen het deel van graffitispuiten eruit gelaten, dat viel nog best mee. ' Nou in dat geval blijft het toch gewoon bij dat drankje' zei ik omdat hij vertelde dat hij me niet op andere ideeën ging brengen en dat vond ik ook wel prima eigenlijk. Ik keek even naar hem door zijn vraag en moest lachen door de woorden die daarop volgde. Ik wil hem eigenlijk een duwtje geven maar bedenk me op het laatste moment, daar ken ik hem echt nog niet goed genoeg voor. 'Hmm welk beeld? Ik heb geen idee die mag je zelf gaan vormen' zei ik tegen de jongen en grijnsde even. ' En welk beeld moet ik van jou hebben?' vroeg ik hem en hoopte dat het gesprek nu vooral over hem bleef gaan. Ik vertelde mensen die ik pas net leerde kennen niet zoveel over mezelf. Met geluk kwamen ze er opgeef moment achter maar dit gebeurd maar bij weinig mensen.

Lynn Charlotte Morrison
Ik schudde mijn krullen even los waarna ik mijn rug weer rechtte en mijn weerspiegeling weer in de spiegel voor me zag. Een strak zwart jurkje dat tot net onder mijn billen kwam sierde mijn lichaam. Op mijn gezicht zat de gebruikelijke laag make-up met diep-zwarte smokey eyes waardoor mijn blauwe ogen nog beter uitkwamen. Mijn voeten waren gestoken in nude Louboutins en in mijn hand nam ik een zwarte clutch.
'Ik ben klaar.' riep ik door het grote huis heen waarna mijn broer aan kwam lopen met de autosleutels in zijn hand. 'Let's go.' zei hij waarna we de voordeur opende en het huis verlieten. Vanavond was er een groot feest in een verlaten villa een paar straten verderop. Alle mensen die ertoe deden in onze buurt zouden aanwezig zijn. Mijn broer zou me weg brengen en later op de avond weer ophalen. Hij liet zijn kleine zusje echt niet alleen over straat gaan.
'Doe je voorzichtig?' vroeg hij toen we voor de villa stopte waarna ik kort knikte en de autodeur opende. 'Bedankt Nick.' zei ik met een glimlach op mijn gezicht en ik sloot de deur achter me. De zwarte Porsche verliet de oprit en ik ademde even diep uit voordat ik op de voordeur van de villa klopte. Een vrouw met een vriendelijke glimlach op haar gezicht opende de deur en meteen stroomde de muziek me tegemoet. Met een bescheiden glimlach op mijn gezicht betrad ik de ruimte waar het feest plaatsvond en keek ik even om me heen om te kijken of ik mensen zag die ik kende.

[ bericht aangepast op 17 dec 2015 - 21:48 ]

---

Don't judge my choices without understanding my reasons.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Willow Ayo Clemons
Ayo voor vrienden.

and so the adventure begins

.Misschien sla ik daar wel een of andere rijke knappe gast aan de haak', zei Ayo lachend omdat Shane daarvoor ook al wat aan het grappen was. Ze dacht er even over na hoe absurd het was. Straks zouden ze zich ook op dat feest bevinden en er zou bijna niemand zijn die zou zien dat zij hier eigenlijk niet thuis hoorden. Tenminste Ayo hoopte dat het niet zou opvallen, maar ze vertrouwde Shane wel in dat soort zaken.
Het was raar om te bedenken dat Ayo en Shane die nu nog als twee hangjongeren door de straten heen wandelden en waarschijnlijk gezien werden als slecht, gevaarlijk, marginaal enzovoort, straks zouden "veranderen" in twee rijke jongeren. Er verscheen een glimlach op Ayo's gezicht. Het leek net zoals bij assepoester en daarom hoopte Ayo ook vurig dat dit verhaaltje ook ging eindigen met en ze leefden nog lang en gelukkig, en dat hun plan dus zou lukken.
Ayo keek haar ogen uit toen ze bij een klein zaakje waren gekomen met de meest prachtige kleren. Ze had het nooit echt zo gehad voor prinsessenjurken,... Maar deze kleren waren perfect.
'Laat maar raden; een geweldige gele jurk voor jou?' zei Shane met een soort grijns op zijn gezicht en mijn ogen werden nog groter 'hoe raad je het toch', lachte ze. Geel was haar lievelingskleur en daar was ze ook trots op. Ayo was iemand die serieus een pleidooi van ene uur zou kunnen houden over de kleur geel.
'En wat is verder het perfecte beeld voor jou?', vroeg Shane.
Ayo glimlachte 'wel ik stel voor dat jij een kostuum hier aantrekt of toch op zijn minst een geklede broek en een chique hemd. Verder maakt het niet uit. Wat jij wenst', zei ze.
'en wat jij denkt dat het handigste is', ging ze verder. Ayo kreeg hier steeds meer zin in en dat had verschillende redenen: ten eerste leek het alsof ze echt naar een feest ging -dat was ook zo maar ze was nooit uitgenodigd geweest-
Bovendien vindt ze avontuur geweldig en als dit geen avontuur wat, dan wist ze het ook niet meer.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Damian Mathews

Bij zijn opmerking over dat ze veder niet op elkaar leken haalde ik me schouders een beetje op, ' Ik denk het niet maar ik ken je nog niet zo goed dus wie weet' zei en bedacht me even of deze jongens tot nu toe veder wat gemeen hadden dan het uiterlijk. Volgens mij niet echt, Shane was wel anders dan deze jongen maar dat was maar goed ook want zouden ze zich ook hetzelfde gedragen zou dit echt heel eng zijn en had ik er al helemaal niks meer van gesnapt. Ik grinnikte door zijn opmerking en knikte even, dat was te begrijpen. Ik weet ook niet of ik wel mijn dubbelganger zou willen ontmoeten als die al mocht bestaan. Ik had er nog nooit iemand over gehoord en ging er ook niet vanuit, ik bedoel hoe vaak kwam het nou voor dat twee mensen perfect op elkaar lijken?Ik vroeg me af of de jongen mijn verhaal helemaal geloofde en zijn vraag verraadde dat hij er niet helemaal zeker van was. ' Nee niet hier, daar net buiten de rijke wijk' zei ik terwijl ik achter de jongen wees. Het was de plek waar ik zelf ook eigenlijk altijd te vinden was. Ik zag zijn pruillipje en ik moest even grinniken . Hij had waarschijnlijk gehoopt dat ik hem gelijk alles ging vertellen maar zo was ik nou eenmaal niet. De volgende woorden die hij zei had ik kunnen verwachten al deed ik dat toch niet helemaal. Vaak vertelde mensen toch nog wel iets maar ik moest er ook maar zelf achter zien te komen. 'Oké oké, doen moeten we er allebei maar zelf achter zien te komen he ' lachte ik.Ik keek even om me heen, er waren al aardig wat mensen aan het feesten en voor een seconde verloor ik Jay uit het oog maar toen hij mij wenkte zag ik hem weer en ging met hem mee naar de bar. Ik leunde tegen de bar aan en keek naar Jay. ' Wat wil je drinken?' vroeg ik hem terwijl mijn blik weer even door de ruimte heen gleed. Het waren allemaal andere types dan mij. Ze waren allemaal rijk en eigenlijk hoorde ik hier ook helemaal niet bij maar gelukkig gaf ik daar maar weinig om. De meeste rijke mensen hadden toch geen oog voor mij. Ik keek weer naar Jay toe en wachtte zijn antwoord af

---

Langzaam reed Cain de oprit af voordat hij gas toevoegde. Even keek ik nog naar onze huizen wat we achter ons lieten, voordat ik me weer op de voorruit richten. De muziek gonsde nog steeds ongestoord door de speakers terwijl ik plotseling de hand van de jongen naast me op mijn bovenbeen voelde. Ook al wist ik dat Cain hier niks mee bedoelde, voelde ik mezelf altijd ietwat zenuwachtig bij directe aanrakingen van jongens naar mij als dat ik ze bij hen deed. Waarschijnlijk omdat ik- ondanks alles bewust was dat ik op het mannelijke soort viel- nog niet uit de kast was. Mede door mijn ouders, die dat echt niet zouden kunnen waarderen. Het zou nogal on-christelijk zijn en dat was dan ook het enige punt wat mij weerhield om mijzelf te kunnen zijn.
Ik wist echter wel dat er zat mensen waren die vermoedden dat ik het was, maar ik had het zelf nooit bevestigd.
‘We halen Owen dus op, ik zal proberen hem niet meer aandacht te geven dan jou op onze date.’ Hij haalde zijn hand weer van mijn been af- puur omdat hij weer moest sturen- vond ik het toch wel jammer dat zijn warme hand van me af gleed. Ik was zelf nog al een koudbloedig typen. Als ik het koud had, had ik het ook echt koud en werd ik niet zo snel warm. Daar had ik andere mensen voor nodig of mijn dikke warme dekbed.
Voor ik er erg in had stonden we al stil voor een vreemd huis. Ik kende Owen dan ook niet echt, maar dat maakte ook niet zo veel uit. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Even keek ik weer terug naar Cain die al uit het raam naar een jongen zocht. Zijn lippen likkend omdat ze waarschijnlijk droog waren.
‘Dit wordt leuk, dan maken we er gewoon een all nighter van, of ik bel mijn chaffeur of hij ons ophaalt, kan geen kwaad toch?’ zachtjes schudden ik mijn hoofd terwijl er weer een lachje op mijn gezicht verscheen. ‘Merlin, Cain. Laat die man slapen. We gaan hem toch niet midden in de nacht wakker bellen om ons op te halen. Beetje menselijkheid kan geen kwaad.’ Plagend prikte ik hem voordat de deur open gedaan werd. Een blond harige jongen kwam tevoorschijn. Zijn bruine kijkers mijn kant op gekleefd, haast alsof hij schrok. ‘Goedenavond.’ Hoorde ik hem zeggen terwijl zijn blik vluchtig van mij naar Cain leek te schieten. ‘Stoor ik want anders ga ik wel weer hoor. Ik wil geen spelbreker zijn.’
Abrupt schudden ik mijn hoofd terwijl ik me in Cains autostoel omdraaide.
‘Jij gaat nergens heen. Ik had zojuist al met Cain erover dat ik echt niet zit te rekenen om met hem opgescheept te zitten vanavond.’ Breed glimlachte ik naar de verlegen jongen. Misschien moest je er een zijn om een te herkennen, maar ik had een vreemde gevoel dat de jongen achterin een gevoel koesterde voor Cain die meer ging dan onschuldelijke vriendschap en daar wilde ik echt niet tussen komen. Dat liet ik Cain en Owen zelf wel oplossen. Snel stak ik dan ook mijn hand uit naar de jongen, terwijl ik middels al andersom op de stoel zat. ‘Elijah. Cains vervelende buurjongen. Jij moet zeker Owen zijn.’

[ bericht aangepast op 20 dec 2015 - 18:52 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

---

Owen leek naar Cain's mening te twijfelen terwijl hij de auto in stapte. Cain's blik wisselde rustig tussen zijn beste vriend en de buurjongen waar hij oprecht om gaf. Ze kende elkaar blijkbaar niet, echter merkte Cain dit pas Zodra Elijah zich zelf voorstelde. Er schoten een aantal gedachtes door zijn hoofd, bang dat ze elkaar niet zouden mogen, vrolijk sat de twee jongens om wie hij gaf elkaar eindelijk leerde kennen. In eerste instantie dacht Cain erover na om als de twee elkaar mochten vaker dingen te doen met ze tweeën. Owen's reactie op het zien van Elijah was echter niet wat Cain ervan gehoopt had.
"Jij komt gewoon mee, als je echt niet gewild had was je deze auto niet ingestapt. Deze avond wordt drank, flirten en feesten," lachte Cain. Hij trok een mondhoek op, waardoor er een halve grijns op zijn gezicht verscheen. Hij zette zijn achteruit kijk spiegel recht en lachte nog even naar beide jongens. Owen wist dat Cain niet alleen op jongens viel, wat betekende dat Cain nu voorzichtiger moest zijn met woorden en aanrakingingen. Cain wilde er niet zozeer voorzichtig mee zijn, maar Cain had allang geleerd dat mensen je anders behandelde en je acties en woorden anders opvatten als ze wisten dat je bi of gay was. Daarbij was Cain er sowieso nog niet klaar voor dat iemand anders dan Owen het wist. Goed nieuws verspreidde zich snel, maar slecht nieuws sneller en Cain's vader zou dit zeker als slecht nieuws zien. Geheim houden dus maar en zorgen dat Owen er niks over hoefde te zeggen.
"Je zult het vast geweldig vinden, we kunnen vast wel een spelletje spin the bottle of seven minutes in heaven starten daar, " lachte Cain, half een grapje makend, hald serieus."Met meiden bedoel ik natuurlijk." Cain's glimlach verdween iets en zijn wangen kleurde misschien net een tint rooder, het viel de jongens misschien geeneens op. Cain startte de auto en reed richting het feest.

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

      Alexis stapte het huis binnen met grote ogen en misschien zelfs een beetje minachting in haar hart. Ze glimlachte even naar een paar voorbij lopende mensen. Dat was één. Alexis draaide zich naar Alfie en keek hem even met een schuin hoofd aan. Ik haalde mijn arm uit de zijne en dacht even na.
“Ja, dat kan wel,” zei Alexis terwijl ze de mensen bij de bar bekeek. Ze stopte haar nieuwe horloge in de zak van haar rok. Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak op het feest, maar dat deed er niet toe, ze was hier toch niet om vrienden te maken. Alex had het idee dat ze niet helemaal buiten de boot viel als het ging om hoe ze gekleed was. Veel van de rijke kinderen zagen er misschien net iets chiquer uit als haar, maar de meeste zagen er voor vanavond nog vrij normaal uit. Dit stelde Alexis gerust, het feit dat niemand haar zo snel zou herkennen als arm.
“Maar dan moet je wel beloven dat je met me danst en dat ik daar niet straks alleen sta,” lachte Alexis. Zacht grinnikend liep ze richting de bar en bestelde ze haar eerste drankje, niets al te sterk.
“Wil jij iets?” vroeg ze, terwijl ze zich omdraaide naar Alfie. “Ik betaal.” Ze trok haar nieuwe felroze portemonnee een klein stukje uit haar zak en stopte hem snel weer weg, zodat niemand behalve Alfie het zo snel zou zien en niemand de portemonnee zo snel zou herkennen. Zakkenrollen, dat was toch wel een van Alexis haar beste vaardigheden, als het al een vaardigheid te noemen was.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Ik slikte en glimlachte om Cain zijn statement. 'Ja kijken jullie maar naar de meisjes.' Zei ik lachend. 'Ik ben gay dus zal ik wel naar de jongens spotten.' Zei ik zacht. Ik wist niet of Elijah daar problemen mee zou hebben. 'Ik ben Owen.' Zei ik glimlachend en kijk naar waar we rijden. Ik keek even uit de raam. De sterren stonden mooi aan de hemel. 'Van wie is dit feestje eigenlijk?' Vroeg ik en rekte me uit en keek de twee andere aan. Elijah zag me er een vrolijke jongen uit maar hij was zeker niet mijn type. Cain daarin tegen wel. Maar dat ging ik hem zeker nu nog niet vertellen of ik moet straks met mijn zatte gedachten het doen maar sober ging ik zeker niet zeggen dat ik verliefd op hem was.
We reden verder de nacht in en mijn gedachten dwaalde meer af naar Cain. Zijn bruine ogen en de gesprekken die we voerden als we alleen waren. Ook ging het soms over zijn ouders. Ik snapte wel dat hij bang was van zijn ouders, maar hij kon niet voor altijd zich blijven verstoppen want dan ging hij zichzelf meer pijn doen omdat hij zich zelf niet kan zijn. En dat zou mij ook super veel pijn doen moest hij mentaal in pijn zijn. Ik slikte even en keek terug langs de vooruit. Ik was ook wel benieuwd naar waar we gingen. Ik wou wel nog eens feesten maar misschien toch niet dronken worden ik wou zeker niets verpesten tussen mij en Cain. Ook wou ik Elijah op mijn goede kant krijgen zo kreeg ik misschien toch een nieuwe vriend.

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

Alfie Oliver Lewis
Ik zag dat ik iets overdressed was in mijn witte bloes en zwarte broek met bretels, waardoor ik mijn rode strikje maar in mijn jaszak liet zitten. We vielen gelukkig niet te veel uit de toom. Ik zag Alexis iets weggrissen van een van de dames hier, maar zei er niets van. Zij zei er ook niets van hoe ik mijn leven bekostigde. Zolang ze maar niets van mij of de gang maar niets pikte maakte het niets uit. "Geen probleem, dame." Ik drukte nog een kus op de rug van haar hand. "Ik zou nooit iemand achterlaten op de dansvloer." Ik liep rustig met haar mee naar de bar en haalde mijn schouders op bij haar vraag. "Lekker. Vodka maritini?" Ik wilde het toch een beetje met klasse houden, al dronk ik het normaal uit een limonadeglas. Ik zag de felroze portemonee die ik volgens mij niet lang geleden een ander meisje had zien vasthouden. "Volgens mij is dit allemaal al betaald, door iedereen die hier aan mee heeft gewerkt, niet?" "Dat klopt." zei de man achter de bar, wiens stem ik herkende. Ik keek naar de man achter de bar en herkende hem. Ik schoof mijn mouw iets op, om hem mijn identificatie tatoeage te laten zien. Hij knikte kort en liet die van hem ook zien, voor we allebei snel weer onze armen bedekten. "Een Martini voor meneer en wat mag het zijn voor mevrouw?" vroeg hij. Hij leek bijna opgelucht om een bekend iemand te zien. Ik keek om en zag daar een van mijn klanten staan, iemand die mij ook nog eens had gebruikt als dealer voor ik werd veroordeeld. Shit. Als hij me herkende had ik echt een probleem. Dealers leefden namelijk niet in dit rijke deel en hoorden hier niet thuis. Ik krabte wat ongemakkelijk aan mijn achterhoofd voor ik me weer op Alexis richtte. Hopelijk kwam het allemaal goed.

[ bericht aangepast op 22 dec 2015 - 17:32 ]

---

Bowties were never Cooler

---

Snel ging ik weer terug in mijn stoel zetten toen ik in de gaten had dat Cain weer wilde gaan rijden. Ik wilde heus wel met de jongen achter me praten en aankijken, maar dood wilde ik nog niet gaan als we plotseling een ongeluk zouden krijgen.
‘Jij komt gewoon mee, als je echt niet gewild had was je deze auto niet ingestapt. Deze avond wordt drank, flirten en feesten.’ Lachend keek hij ons beide aan en ik kon alleen maar even met mijn hoofd schudden, waarbij ik mijzelf face-palmde. Niet dat Cain dat in de gaten had gezien hij door bleef gaan met zijn opsommingen van activiteiten wat we gaan of kunnen doen.
‘Je zult het vast geweldig vinden, we kunnen vast wel een spelletje spin the bottle of seven minutes in heaven starten daar, met meiden bedoel ik natuurlijk.’ Bij dat laatste draaide ik met mijn ogen en uit de reactie van achterin te horen was ik niet de enige die Cains worden niet nogal nadrukkelijk gezegd vond worden. ‘Ja kijken jullie maar naar de meisjes. Ik ben gay dus zal ik wel naar de jongens spotten.’ Hoorde ik hem het laatste zachtjes vervolgen. Ik moest zeggen dat de jongen eerlijk was, ook al leek hij zich min of meer nog voor te schamen. Ergens begreep ik het wel. Ik was hetzelfde als hem, alleen dan ‘In de kast’ zoals men het noemt. Wat verwacht je dan ook met christelijke ouders. Ik kon niet zomaar naar beneden rennen en vertellen wat er allemaal op mijn hart lag. Ze zouden het niet begrijpen en niet accepteren. Eerst voelde ik me er ook nogal geneerd over. Gelukkig is de maatschappij reeds zo veranderd dat ik weet dat het niet aan mij ligt. Er zijn meer jongens en meisjes zo. Ik was niet alleen en het bewijs zat achter me.
‘Ik ben Owen. Van wie is dit feestje eigenlijk?’ Even haalde ik mijn ogen van de voorbij gaande bomen, om de jongen achter aan te kijken.
‘Ik weet niet- van een paar losgeslagen pubers die te veel hormonen in hun lichaam hebben bruisen. Mensen zoals Cain denk ik, gezien hij veels te graag spin the bottle of seven minutes in heaven wil doen.’ plagend stak ik mijn tong naar Cain uit, terwijl de grijns nog steeds op mijn gezicht geplakt stond. Ik was dan ook vrijwel nooit zonder te vinden.
‘Mij lijkt het leuker om truth or dare te spelen dan dat soort kinderspelletjes. Ik bedoel, wat is er nou leuk aan om twee mensen af te luisteren, zeven minuten lang terwijl ze ik weet niet wat aan het doen zijn daarbinnen. Nee, truth or dare is veel spannender. Voor de spanning als voor de kick.’ Met dat draaide ik me weer terug in de stoel om mijn gezicht tegen de raam te plakken. Mijn zwarte shirt was niet meer te zien in de spiegel van de ruit door de donkere lucht buiten. Ik wist niet wat het was. Altijd als ik uit ging voelde ik een soort adrenaline kick door mij heen gaan waardoor ik domme dingen ging doen. Mijn brein leek gewoon dan niet te werken en ik voelde me nu al schuldig voor mijn twee metgezellen. ‘Ik denk dat we er bijna zijn.’

[ bericht aangepast op 25 dec 2015 - 0:28 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Vraagje gaat deze RPG nog door of? x

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas

//Ik kan nu niets...

---

Bowties were never Cooler

Ik heb Aiden die heeft niets te doen.. x

---

When you spend so long trapped in darkness, you find that the darkness begins to stare back. - Sarah J Maas