[RPG] [300] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [3] - Speeltopics

R O L L E N


S O C I A L M E D I A


V A K K E N


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S

[ bericht aangepast op 5 april 2016 - 13:40 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Jason Axel O'Donnell Jase • Hufflepuff • Captain • 16 • Sixth Year "And I'm not trying to stop you love, but if we're gonna do anything we might as well just fuck." De gehele tijd dat we ons op de vloer begeven, bevindt zich een glimlach op Blake's gezicht waardoor ik ook met glimlachen. Alsof we voor elkaar zijn gemaakt, nee beter gezegd, alsof we één persoon zijn zwieren we over de dansvloer op de maat van de dramatische, doch vrolijke tango muziek die weerklinkt in de ruimte. Regelmatig vang ik Blake op als ze weer een draai of val maakt en op een bepaald moment wikkelt ze haar been om mijn middel waardoor ik haar lichaam vlug dichter tegen me aandrukt en snel opvang wanneer ze zich weer loslaat – we zien er vast uit als professionals. Nu moet ik toegeven, als er niets zoveel alcohol door mijn systeem zou stromen zou ik een stuk minder snel zo gaan dansen met iemand. Nu helpt het dat het met Blake is en ik haar al jaren ken. Opeens klinkt de eind noot en komt er een vaag slow nummer op waardoor ik even mijn ogen rol en zucht. Ook Blake lijkt geen zin meer te hebben en ze trekt me weer mee aan mijn hand naar de dranktafel.       'Ga je het nou nog opgeven, vanavond?' giechelt ze en biedt me weer een plastic bekertje aan. Deze sla ik achterover en ik kijk haar aan terwijl ik even over mijn lippen lik. Ondertussen heeft zij ook een stuk genomen en zie ik hoe er een druppeltje vloeistof via haar kin naar beneden loopt naar je kan wel raden waar. Bijna kijk ik er naar maar ik weet me te focussen op haar gezicht. Ik voel haar vrije hand zich bewegen richting mijn broek en ik lach even zachtjes wanneer ze me dichter naar zich toe trekt door haar vinger achter het lusje van mijn broek te haken. Ondertussen heeft ze plaatsgenomen op de tafel en sta ik tussen haar benen in, subtiel ga ik nog wat dichter tegen haar aanstaan waardoor ik haar borsten tegen mijn bovenlichaam voel drukken. Onze gezichten zitten ongeveer op hetzelfde niveau – hoewel ik nog steeds een stukje langer ben – en ik kijk haar iet wat speels in de ogen aan. Een van haar edelijk koele handen sluit zich rond mijn bovenarm waardoor mijn haren wat overeind gaan staan terwijl haar andere arm zich rond mijn nek sluit.       'Geef nou maar toe...' ze likt haar lippen en mijn ogen volgen nauwkeurig haar beweging. 'Jase, je gaat dit niet heel veel langer volhouden.. Je bent zwak als het gaat om mij...' ik weet dat ze gelijk heeft, en ik weet dat zij dat ook weet. Ik leun wat naar voren zodat onze lippen slechts enkele millimeters van elkaar verwijderd zijn. Ondertussen heb ik een arm om haar middel gewikkeld terwijl de andere op haar bovenbeen ligt.       'Dat weet ik...' fluister ik iet wat hees. 'Maar tot die tijd houd ik het vol...' ik verplaats mijn lippen richting haar nek en druk zachte kusjes in haar hals, langzaam omhoog, over haar kaaklijn richting haar mondhoek waar ik een laatste kus op druk.

[ bericht aangepast op 16 nov 2015 - 20:21 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Marlene McKinnon
6th year - Gryffindor - Keeper - Too much awkwardness


Ik wacht voor de common room tot Danny de deur voor me opent en zie dan tot mijn verbazing Gwen aan komen. Elk ander moment was ik waarschijnlijk blij geweest om haar te zien, maar nu moet ik even slikken. Ik weet dat zij en Caleb gewoon vrienden zijn, maar toch had ik haar hier liever niet gezien. Doordat ik niet weet wat ik moet zeggen, zeg ik maar niks en probeer ik haar niet aan te kijken. Op whatsapp zie ik dat ze ruzie heeft met Blake en ergens wil ik zeggen dat ik aan haar kant sta, maar ik ben te bang voor een pijnlijk gesprek.
Dan wordt eindelijk de deur open gemaakt, maar in plaats van Danny staat daar Caleb. Want het was nog niet awkward genoeg. Ik kijk hem al helemaal niet aan en doe mijn best hem te negeren. Niemand zegt iets en hoewel ik het liefste gewoon naar binnen wil lopen en naar Danny wil rennen, blijf ik staan en kijk ik ongemakkelijk naar mijn schoenen.
"Voordat dit nog ongemakkelijker wordt.." Ik kijk naar Gwen en twijfel of ik iets ga zeggen, maar ik doe het niet en kijk ze na, hoe ze naar binnen gaan. Ze gaan in de common room zitten en ik hoor Gwen nog net aan hem vragen hoe het met hem gaat, waardoor ik maar snel doorloop. Ik hoef niet te horen hoe het met hem gaat, ik ben veel te bang om te horen dat het slecht gaat.
Daarom ren ik snel naar de jongens dorm. Ik weet waar dit is door - ja, het is awkward - Caleb, maar nu weet ik dat hij er niet is. In plaats van Caleb zitten nu Luke en Danny in de kamer. Ze liggen samen zelfs in Danny's bed. Ik doe mijn best geen overhaaste conclusies te trekken en fake een glimlach.
      "Hey Luke en Dandan," zeg ik zo vrolijk mogelijk. Even twijfel ik of ik knuffels ga geven maar ik besluit het niet te doen. "Was het lekker?" vraag ik, doelend op het eten dat op een tree in het bed staat.

---

Spoiler alert: you will save yourself

"Dat betwijfel ik," mijn tanden nestelen zich in mijn onderlip en ik knipper overdreven met mijn wimpers. "Je weet dat je me wilt, Jase. Hier, nu.."
Een golf misselijkheid spoelt opnieuw over me heen, nog geen seconde nadat ik zo sexy mogelijk heb gepraat. Wat een heerlijke paradox.
Kut, kut, kut, kut. Met een hand voor mijn mond, in de andere hand nog om het halfvolle plastic bekertje geklemd, weet ik me uit Jase's redelijk beklemmende greep te wurmen en weg te lopen richting de toiletten, een korte "ik ben zo terug, wacht hier" mompelend. Nou ja, lopen, het lijkt meer op strompelen of het wereldkampioenschap steltwankelen, want dit is vast geen gezicht. Mijn concentratie is voor de volle honderd procent nodig om niet hier en nu over iemand heen te kotsen, en het mezelf in evenwicht houden komt even op de tweede plek.
Of Jase me, ondanks mijn advies, toch volgt weet ik niet, en het kan me op het moment ook nogal weinig schelen. Als hij er zin in heeft om mij te zien overgeven moet hij dat vooral zelf weten. Ik heb niemand nodig om mijn haar vast te houden.
Erg veel komt er niet uit, op de drankjes van net na. Wat er niet in je maag zit kan er ook niet uitkomen. Gadverdamme.
Ik dacht dat dit na een tijdje wel zou wennen, maar dronken misselijkheid is een van de naarste soorten misselijkheid.
De nare smaak in mijn mond wordt weggespoeld door het restje drank in mijn bekertje - misschien niet het beste idee dat ik vandaag heb gehad, maar zeker ook niet het slechtste. Het slechtste idee was het dronken worden op een minstens drie dagen lege maag.
Ik spoel mijn handen af onder de kraan en spoel wat koud water over mijn gezicht. Met een opnieuw opgeplakte glimlach duw ik mijn borsten wat beter in mijn jurkje, wrijf ik wat restjes mascara van mijn gezicht en haal ik diep adem. Ik ben weer klaar om te gaan.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

dubbelpost

[ bericht aangepast op 16 nov 2015 - 22:36 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Jason Axel O'Donnell Jase • Hufflepuff • Captain • 16 • Sixth Year "And I'm not trying to stop you love, but if we're gonna do anything we might as well just fuck." Het ene moment heb ik Blake nog in mijn armen en staan we elkaar een beetje op te fokken – het andere moment wurmt ze zich uit mijn armen om met haar hand voor haar mond de ruimte uit te wankelen naar geen idee waar – die gaat overgeven. Een beetje verbaasd blijf ik achter en besef me dan dat ik wel even achter haar aan mag gaan, als het meisje van net op me af komt stappen. Die heeft zich duidelijk verkleed, inplaats van haar uniform draagt ze een nogal weinig bedekkend jurkje en een beetje verbaasd kijk ik toe hoe ze naast me komt staan en me met een zwoele glimlach aankijkt. Ik kuch even en kijk haar een beetje vreemd aan en voor ik he tweet staat ze tegen me aangeplakt met haar armen om mijn nek gewikkeld. In tegenstelling tot Blake is ze wel redelijk lang en kan ik haar bijna recht in de ogen aankijken.       'Uhm hi,' zeg ik een beetje schaapachtig en probeer uit haar omhelzing te ontsnappen. Ze giechelt een beetje en begint mijn kaaklijn te kussen en ik frons een beetje ongemakkelijk terwijl ik haar subtiel wegduw.       'Hey eh je bent heel aardig en alles maar ik moet even een vriendin helpen,' mompel ik en loop dan snel weg in de richting waarin Blake was verdwenen. Dan zie ik dat ze net komt teruglopen en ik glimlach naar haar.       'Hey alles okay?' zeg ik zachtjes in haar oor en druk een kus op haar wang.

---

I just caught the wave in your eyes

Luke MacNamara
Hufflepuff || I'm fucking cold and cuddley... So I'm gonna drink and dye my hair once again
Danny maakte gelukkig niet goed aan zijn dreigementen dat mijn gezicht niet veilig zou zijn. Ik mocht al snel onder zijn warme dekens kruipen en gaf hem zijn bordje met eten. Hij mocht dan wel humeurig zijn en echt een klootzak uithangen, hij had het duidelijk moeilijk en ik kende de struggle waarmee hij zat. "Geen probleem, man. Ik hou mijn voetjes bij je en jij eet lekker je eten." Intussen begon ik zelf stilletjes op een wentelteefje te knagen. Ik had niet veel ontbijt gehaald, maar het was meer dan genoeg, en gezien Sirius een feest gaf, had ik niet het gevoel dat we heel veel moeten eten, gezien zijn feesten tot nu toe altijd vrij wild waren geweest. Danny begon zich al heel snel vol te stouwen, terwijl ik het juist rustig aan deed. "Ik ga echt je eten niet stelen, hoor." grapte ik tussen twee happen door. Toch veranderde de stemming al snel van luchtig naar zwaar. Waar Danny over begon was namelijk zeker geen licht onderwerp. Ik luisterde in stilte en probeerde me zo goed mogelijk te bedenken wat ik hem als advies kon geven. Er was eigenlijk maar een ding wat in me op kwam. "Volg je hart, en als je hart er nog niet uit is, moet je het niet forceren, want dan gaat alles heuvel afwaarts." mompelde ik zacht. Ik meende het zeker. Je kon wel beslissingen maken met je hoofd, maar je hart zou daar zeker aan onderdoor gaan. Ik at langzaam verder, terwijl Danny een diepe denkrimpel in zijn voorhoofd had. Hij probeerde duidelijk een keuze te maken. Ik hoopte gewoon voor hem dat hij het niet forceerde, want daar kreeg hij zoizo spijt van. Ik begon net mijn manderijntje te pellen toen hij me liet weten dat hij een keuze had gemaakt. "Dan wens ik je enorm veel succes en geluk, Dannyboy. Je verdient het." Ik had hem dat net op het hart gedrukt toen Marlene binnen kwam rennen. "Hey, Marly." zei ik met een glimlach tegen het meisje. "Het was zeker lekker." Ik gooide de schil met een boogje in de prullenbak. Heel plots kreeg ik de neiging om mijn haar weer te verven. Ik wist nooit waarom, maar het kwam waarschijnlijk door de felle kleur van de schil en het idee van feest. "Ik ga maar weer eens. Moet nog wat dingen doen voor het feest. Succes, Dannyboy." zei ik terwijl ik uit het warme bed sprong en richting de deur liep met mijn gepelde fruit in mijn hand. Ik had zo een vermoeden dat Danny voor Marlene had gekozen en wilde ze ook wat ruimte geven aan zichzelf, terwijl mijn woorden zeker niet helemaal gelogen waren. Onderweg terug naar mijn kamer vroeg ik Sirius wat hij van me wilde. Nu had ik nog een grote fles Absinth in mijn koffer zitten, dus hopelijk vond hij dat wel wat, en gezien hij al bezopen leek was dat vast wel zo. Ik liet me vallen op mijn koude bed en zuchtte. Ik was weer alleen en koud, terwijl ik nu echt het liefst warm tegen iemand, het liefst Benji, aan zat gekropen. Mijn enige oplossing was nu maar gewoon vast goedkope Whiskey gaan drinken en mijn haren verven in de warmere badkamer. Hopelijk kon de rest van de school me helpen met een kleur, want heel origineel voelde ik me op dit moment niet en drank zou daar vast niet echt mee helpen.

---

Bowties were never Cooler

---

---

Het is al donker als ik bijna klaar ben met het stijlen van mijn haar, wat nog een hele opgave is omdat er inmiddels ook al een halve liter vodka doorheen is gegaan. Als alles perfect zit trek ik een strak zwart jurkje aan. Ik bekijk mezelf in de spiegel en realiseer me nu al wat voor een avond dit gaat worden.. Say hello to Slutty Scarlett. Met wie maakt me niet eens meer uit. Ik moet gewoon met iemand zoenen. Alles wat ik nodig heb gooi ik in mijn tas en ik loop richting de Gryffindor Common Room., naja lopen, zou het niet eens meer lopen mogen noemen. Voordat ik naar binnen ga doe ik mijn jurkje nog even goed. 'Olaaa party peoplee!', snel ga ik opzoek naar Sirius maar stiekem ben ik ook opzoek naar Blake. Hoe graag ik het zou willen ontkennen kan het niet, ik mis m'n beste vriendin. Sirius lijkt nergens te bekennen en ik haal een drankje. De alcohol brandt in mijn keel als ik het bekertje in één keer naar achter gooi. Daarna ga ik opzoek naar mijn big Monkey, maar eerst een drankje pakken voor onderweg. Hoewel ik eerst nog boos was op Sirius voor wat hij had gedaan, begreep ik na een jointje dat het eigenlijk alleen maar het beste was. Sirius deed iets wat ik zelf niet durfde. Na lang ronddwalen en alweer het volgende bekertje verder zie ik Sirius ineens. 'Monkeeeeyyy. !', schreeuw ik terwijl ik op de birtdayboy afren. Ik sla mijn armen stevig om zijn nek heen. 'Happy Birthdayyyy.', zeg ik terwijl ik hem een kusje op zijn wang geef. Sirius is gevonden, nu Blake nog. 'Kom we gaan het Trouble Trio weer terug brengen dan.', zeg ik met een lichtelijke grijns tegen Sirius. 'Weet je trouwens onze afspraak nog wat we op je verjaardag gingen doen?'

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

"Ja," ik haal mijn schouders op en glimlach. Niet helemaal gemeend, maar dat deert niet. Hij is te dronken en in deze kamer is er überhaupt geen haan die er naar kraait of ik nou wel of niet echt glimlach. "Ja, prima."
Ik vouw mijn armen om zijn nek en hang bijna met mijn gehele gewicht aan zijn schouders. "Jase... Ik mag vast nog wel een drankje, toch?"
Zonder zijn reactie af te wachten gris ik een drankje uit de handen van een jongen die langsloopt, waarop hij grinnikt en terugloopt naar de tafel voor een nieuwe. De kracht van borsten en een verleidelijke glimlach. "Dankjewel...," ik laat mijn tong over mijn lippen glijden en kijk, langs Jase's torso, naar de jongen. "Daniel." vult hij dan in, en ik glimlach opnieuw waarna ik mijn bekertje hef in zijn richting. "Dankjewel, Daniel."
Het drankje is veel sterker dan ik gedacht had en ik moet bijna hoesten van de hoeveelheid wat-het-ook-is in deze cola. Dit mag niet eens meer een mixdrankje genoemd worden.
Ik wrijf de alcoholtranen onder mijn ogen vandaan en zucht. Het drinken valt zwaarder op mijn nog legere maag dan eerst en ik moet even goed ademhalen om niet knock-out te gaan.
Dan herken ik, niet veel verderop, een bekend blond hoofd in de menigte. Scarlett, met naast haar Sirius.
"Ik..," ik duw de lege rode beker in Jase's handen en knipoog naar hem, "ga zoenen met Scarlett."
Zo snel als ik kan op mijn wankele hakken loop ik naar het dynamische duo toe en sla ik mijn armen van achter om Scarlett's middel. "Hallo, baby's."
Ik ben alles behalve boos op Scarlett momenteel, maar dat kan morgen weer omgeslagen zijn.
Even, heel dronken, plant ik mijn lippen op die van Scarlett, zoals we al zovaak gedaan hebben, nuchter of niet. We krijgen het altijd voor elkaar om minstens één jongen op te hitsen, en dat is vanavond ook het plan, en heel misschien is het wel Jase.
Vervolgens ligt mijn hand op Sirius' bil en glimlach ik, oprecht deze keer. "Het trio is compleet."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Caleb Brody Hughes Cal • Slytherin • Chaser • 16 • Sixth Year "We really should stop labeling everyone." Even staar ik naar Marlene en moet me er echt van weerhouden haar niet in mijn armen te trekken – Hughes wat heb je toch gedaan. Gelukkig is de geweldige Gwen er om dit verschrikkelijk gênante moment te onderbreken.       'Voordat dit nog ongemakkelijker wordt..' doorbreekt ze de stilte en loopt naar binnen waarna ze me met zich meetrekt. Nog steeds met mijn gedachten ergens anders laat ik het maar gewoon toe en zie hoe Marlene ook naar binnen loopt. Ik bijt even op mijn onderlip en zie hoe ze naar Danny's dorm loopt alsof de duivel haar op de hielen zit. Zuchtend voel ik alweer die jaloerse steek in mijn onderbuik maar druk het gevoel weg en zak naast Gwen neer op de bank en staar voor een tel naar mijn handen terwijl ik wat aan mijn joggingbroek pluk. Vanuit mijn ooghoek zie ik Gwen naar me kijken en zwak glimlachend kijk ik naar haar op terwijl ik even kort in mijn ogen wrijf. Ik heb de laatste dagen vrij weinig geslapen, gewoon door gepieker en dat heeft zijn sporen nagelaten. Ik ben nog geen zombie maar ik zie ik er niet meer zo wakker uit als normaal.       'Wat is er aan de hand?' vraagt ze en ik blijf eerst gewoon even stil en kijk haar voor een tel gewoon aan voordat ik haar in een knuffel trek en dicht tegen mijn borst aantrek.       'Sorry,' mompel ik en zucht even diep terwijl ik mijn gezicht in haar nek verstop en haar gewoon op mijn schoot neerzet. We zijn goede vrienden en ik heb dit gewoon even nodig...

[ bericht aangepast op 17 nov 2015 - 23:11 ]

---

I just caught the wave in your eyes

Voordat ik in gesprek raak met Caleb, zie ik Marlene heel snel door de Common Room lopen. Ergens voel ik me schuldig dat ik haar een ongemakkelijk gevoel geef, maar aan de andere kant had Caleb nu echt iemand nodig. En dat is ook aan hem te zien. Hij heeft donkere wallen en wanneer hij in zijn ogen wrijft, wordt het bevestigd.
Het is even stil na mijn vraag. In plaats van iets te zeggen trekt hij me tegen zich aan in een knuffel. Meteen sla ik ook mijn armen om hem heen. Aangezien het niet zo comfortabel zit en hij het ook zo een beetje trekt, kom ik op zijn schoot terecht. Normaal zou ik dat heel ongemakkelijk vinden, maar het blijft Caleb. Hij heeft een bepaalde sfeer om zich heen waardoor ik me nauwelijks ongemakkelijk kán voelen. "Sorry," fluistert hij zacht, maar eigenlijk vind ik het heel prettig. Het voelt fijn om even iemand vast te houden en al helemaal bij iemand die aardig is en waarbij ik me prettig voel.
"Het is oké, heel oké. Iedereen heeft een beetje aandacht, houvast en affectie nodig, toch." Ik glimlach een beetje en geniet van het moment. Gewoon geen drama. Gewoon een knuffel.

[ bericht aangepast op 17 nov 2015 - 21:48 ]

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

BIack schreef:

Sirius Orion Black
Padfoot • Gryffindor • Beater • Moon moon Moony/birthday boy

      'Ben je er klaar voor?' Ik kijk de jongen aan met mijn grote grijze ogen en huil zachtjes. Mijn snuit duw ik tegen hem aan en langzaam sluit ik mijn ogen. Zijn pijnlijke kreten geven aan dat de transformatie is begonnen, maar tegen beter weten blijf ik dicht tegen hem aan zitten in de hoop de transformatie wat te verzachten met mijn aanwezigheid. Langzaam voel ik Remus' huid langzaam veranderen in een vacht en waar eerst mijn vriend zat, verschijnt langzaam een gigantische wolf. Ik wil blijven zitten, maar James trekt me naar achteren. Ik schud mijn kop en wil weer terug naar Remus dribbelen, maar zelfs ik weet dat het dom is om het uit te lokken, dus langzaam stap ik naar achter en neem ik plaats in naast James. Ik grom zachtjes en sein kort naar Peter als teken dat hij de weg naar buiten kan volgen.
      In het hulst van de nacht rennen we met zijn vieren over de velden en door de bossen. Ik werp een korte blik op James die er met zijn hoofd niet helemaal bij lijkt te zijn. Ik blaf naar hem, maar krijg geen reactie terug, dus laat ik het er maar bij. Zolang het geen problemen oplevert moet hij zelf weten wat hij doet. Het probleem doet zich echter niet veel later voor. Af en toe kan het wel eens zijn dat Remus net iets te lomp wil spelen, zoals nu. Normaal kunnen James en ik hem met zijn tweeën kalmeren, maar James staat met zijn rug naar ons toegekeerd en in de paar seconden dat hij niet oplet komt Remus op me af. Ik blaf, maar voordat ik het weet word ik hard tegen een boom aangesmeten. Een piep verlaat mijn bek. Ik kom overeind en zak gelijk weer door mijn poot. Oh. Geweldig. Ik grom naar James en volg Remus dan ongemakkelijk, de pijn verbijtend als hij weer begint te rennen.
      Het is een lange en zware nacht en als Remus opgehaald is door madam Pomfrey, verdwijnen wij met zijn drieën weer onder de onzichtbaarheids mantel. Ik hink half achter Peter en James aan.
      'Je bent toch niet gebeten?' piept Peter.
      'Natuurlijk niet, maar als James de volgende keer weer niet met zijn kop erbij is, kan hij net zo goed thuisblijven,' grom ik en ik geef James een duw. In de verte zie ik Evans al zitten en ik hinkel naar haar toe om haar een stevige knuffel te geven.
      'Ik zou naar bed gaan, James is in een pesthumeur,' mompel ik in haar oor. 'Ik ga naar de ziekenzaal, maar slaaplekker alvast. Hopelijk ben je er morgen nog. Welterusten, Evans.' Ik plant een kus op haar wang en zonder op James en Peter te wachten, loop ik naar de ziekenzaal. Madam Pomfrey slaapt al en Remus ook, maar ik glip alsnog de zaal binnen. Met een zucht neem ik plaats op een krukje naast Remus' bed. Ik laat mijn vingers voorzichtig over zijn wang glijden en druk heel zachtjes een kusje op zijn wang, waarna ik al snel in een diepe slaap zak, met mijn hoofd op Remus' bed.

      Het is drie dagen later, mijn enkel is nog steeds blauw en ik heb er heel onopvallend wat verband omheen gedaan zodat ik er minder last van heb. Remus weet er niks van en dat gaat zo blijven. Dat daar gelaten, het is vandaag een bijzondere dag. Namelijk; mijn verjaardag! Van Remus, James, Peter, Lily en nog een paar andere heb ik het meest geweldig cadeau EVER gekregen. Namelijk; een vliegende motor. DE vliegende motor. Ze hebben me naar het huis van James genomen en me naar het cadeau gegeven. Ik heb letterlijk geschreeuwd, gedanst en zelfs de ouders van James een kus en knuffel gegeven. Mijn humeur is dan ook niet kapot te maken terwijl ik alles in de Gryffindor Common Room klaar zet voor het feest dat zometeen plaats gaat vinden hier.
      'Siri!' Ik word ineens om mijn nek gevlogen. Het is een half uur later en ondertussen zijn er al wat gasten. Blake is een daarvan. Ik voel haar lippen kort op de mijne en lach zachtjes. 'Gefeliciteerd, rukker.' Haar handen gaan door mijn haar. 'Ik... heb een drankje nodig.'
      'Oké,' lach ik, 'dank je wel, Blakie.' Ik rol mijn ogen even als ik zie dat ze aan het aanpappen is met een andere jongen en kijk om me heen. Op dat moment lijkt het alsof er een deja-vu plaatsvindt.
      'Monkeeeeyyy!' Dat moet Scarlett zijn. Ik voel haar armen om me heen en lach. 'Happy Birthdayyyy!' Ze drukt haar lippen op mijn wang.
      'Hey little monkey,' ik knuffel haar terug, 'dankjewel!'
      'Kom we gaan het Trouble Trio weer terug brengen dan. Weet je trouwens onze afspraak nog wat we op je verjaardag gingen doen?'
      'Goed plan en oh ja, de tatoeage,' lach ik. Op dat moment komt Blake als geroepen aangerend. Ze slaat haar armen om Scarlett's middel en ik frons lichtjes. Ik dacht dat die twee ruzie hadden, maar goed. Dit is vele malen beter.
      'Hallo, baby's.' Ze drukt haar lippen op die van Scarlett en ik lach zachtjes. Ze plaatst haar hand op mijn kont en ik grijns naar haar. 'Het trio is compleet.'
      'Ik heb Evans beloofd om met haar te dansen, dus ik ben zo even weg, but I missed you,' zeg ik en ik trek de twee meiden in een stevige knuffel.

[ bericht aangepast op 18 nov 2015 - 10:01 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Peter Pettigrew
Wormtail • Gryffindor • Waiting for Jil

Ik zit op de bank, in het midden van een Common Room die omgetoverd is tot een of andere club. Het is natuurlijk Sirius' verjaardag. Dit gebeurt zo ongeveer een keer per jaar en als het daarbij blijft, heb ik er niet zoveel problemen mee. Jil heeft laten weten dat ze er aan komt en ik kijk om de paar seconden op mijn mobiel om te zien of ze al heeft laten weten dat ze er is. Ik heb haar al een tijdje niet gezien en gesproken gewoon in de hectiek van lessen, huiswerk en natuurlijk ook volle maan. Ze leek verbaasd dat ze uberhaupt was uitgenodigd, maar natuurlijk is ze dat!
      Een kwartiertje later krijg ik eindelijk een berichtje dat ze voor de deur staan. Meteen spring ik op en zet ik mijn bier op de tafel, voordat ik het portret gat voor haar open maak. Aan de ene kant ben ik heel nerveus en aan de andere kant heel opgewekt dat ik haar weer zie. Ik weet echter niet zo goed hoe ik haar moet begroeten, dus trek ik haar maar in een stevige knuffel, waarna ik voorzichtig een kusje op haar wang plaats en haar met een glimlach aankijk.
      'Hee, kom binnen,' zeg ik. Ik pak haar hand en trek haar de Common Room in. 'Wil je wat te drinken?' vraag ik en ik glimlach naar haar. 'We hebben hier alles... wat alcohol bevat, maar ik kan ook wat regelen zonder alcohol als je dat wil.'

[Sorry echt een prut stukje]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Awkward

Er kon wel worden gesteld dat volle maan nou niet de beste dag van de maand was. Sinds ik het vermoeden had dat Remus een weerwolf was, had ik nooit uitgekeken naar de dag. Echter waren mijn zorgen groter dan ooit nu ik wist dat Potter, Black en Pettigrew hem vergezelden. Daarnaast was de situatie met Potter, James, mijn vriendje of hoe ik hem nu ook moest noemen niet ideaal. Het leek of ik niks meer kon doen zonder hem kwaad te maken, hem te irriteren. Hij gedroeg zich bizar en het begon mij mijn neus uit te komen. Kwaad boog ik mij weer over de kaart die de jongens gemaakt hadden. Stiekem hoopte ik dat onze weerwolfjager in actie zou komen, zodat ik iets te doen zou hebben, maar de nacht was saai, deprimerend en zorgwekkend. Zo dol als ik was op magie, zo erg verachte ik nu dat het ooit mijn leven was binnen geslopen. Echter leek één zwaai met mijn stok genoeg om die duistere gedachtes voor even weg te bannen. Het was zo dubbel en zo verwarrend. Misschien hadden de meiden gelijk en kon ik het wel nooit helemaal verdrijven, misschien waren mijn ambities om hier weg te gaan en weer een muggle of no-maj te worden wel te groots, te vol van hoop dat ik ooit weer zo zorgeloos als vroeger kon zijn.
      Ik sloeg mijn armen iets steviger om de panda die ik van Black had gekregen heen en stak mijn neus erin. Hij rook heerlijk. Mijn blik ging naar het raam waar de maan nu hoog aan de hemel stond. Een rilling liep langs mijn ruggengraad omhoog en ik besloot mij maar weer te richten op de blauwdrukken die Tony Stark mij gestuurd had. Als ik een alarmsysteem kon ontwikkelen dat aangaf wanneer Green in beweging was, kon ik misschien de volgende maan én de wacht houden én slapen, zoals mijn lichaam zo ontzettend van mij verlangde. Ik had het geluk dat wanneer ik bezig was met magie gebruiken, ditmaal op mijn uit elkaar gesloopte oude laptop, ik bijna alles even vergat. Daarom hield ik ook zo van lezen en studeren. Niet omdat ik nou per se een nerdje wilde zijn, maar omdat het dusdanig interessant was, dat het mij afleidde. Ik had dit met vakken op de basisschool nooit gehad, maar op Hogwarts was dat zo makkelijk.
      Voor ik het wist verlieten de eerste gapen mijn mond, terwijl de dagenraad aanbrak. Snel probeerde ik de branderige lucht van een aantal ongelukkige kleine explosies nog een beetje uit het ongebruikte lokaal weg te krijgen voor ik opzoek ging naar de jongens. Heel veel zin om James onder ogen te komen had ik niet. Ik had het zowaar goed gemaakt, maar dat was voornamelijk omdat ik geen behoefte had aan het feit dat ruzie zijn gedachte beheersten, terwijl hij eigenlijk Remus moest helpen. Ik was dan ook vrij opgelucht dat nadat ik had zitten wachten Black als eerste naar mij toe kwam hinkelen. Nou ja, over het feit dat hij het was, niet over het feit dat hij hinkelde, want dat deed een zorgelijke rimpel in mijn voorhoofd ontstaan.
      ‘Wat is er-‘
      ‘Ik zou naar bed gaan, James is in een pesthumeur.’ Mijn blik ging naar Potter voor ik knikte en Black stevig terug knuffelde. ‘Ik ga naar de ziekenzaal, maar slaaplekker alvast. Hopelijk ben je er morgen nog. Welterusten, Evans.’ Ik knikte voorzichtig. Marlene had mij laten beloven nog een maandje aan te kijken, dus ik zou er morgen nog zijn, maar of het veel zin zou hebben wist ik niet.
      ‘Als je last blijft houden, laat je mij er even naar kijken, deal?’ vroeg ik met een gebaar naar zijn enkel. Ik drukte het perkament in zijn handen, waarop ik “mischief managed” mompelde. ‘Geen enkele beweging vannacht overigens. Slaap wel.’ Ik gaf hem een kus op zijn wang terug, liet mijn blik nogmaals even over Potter en Pettigrew gaan, knikte wel nog even vriendelijk naar de laatste, maar vluchtte vervolgens snel naar de meisjesslaapzaal, zoals Black mij had aangeraden.
      Eigenlijk wilde ik niet eens meer weten wat er gebeurd was. Potter was waarschijnlijk zo idioot geweest alsnog niet op te letten. Incapabel, teveel bezig met zichzelf. Ik schudde mijn hoofd. Het waren eigenschappen die hij de laatste jaren meerdere malen getoond had, maar toch viel het mij tegen dat vandaag zo had moeten verlopen en ik had het vage vermoeden dat dit muisje nog een staartje zou krijgen. Iets wat mij totaal niet lekker zat en de paar uur die ik dus nog overhad voor we weer fris en fruitig bij de eerste les moesten zijn, benutte ik dus slechts door de peinzen en te piekeren. Slaap zou immers toch slechts narigheid met zich meebrengen.

Er volgenden enkele nietszeggende normale dagen waarop ik het verbazingwekkend genoeg voor elkaar kreeg vervelende onderwerpen en mensen te ontlopen en rustig mijn huiswerk een beetje in te halen, zodat ik weer op mijn befaamde Evans-schema lag, oftewel ik liep weer veilig en ruim voor zoals ik geweld was. Ik vertikte het om aan mensen zoals Avery en Mulciber te laten merken dat ik minder in vorm was dan voorheen. Ik was al eenmaal veel te makkelijk slachtoffer geweest dit jaar en dat zou ik niet nogmaals zijn. Het ontlopen van Potter ging ook prima. Heel eerlijk, ik miste de lieve zorgzame spontane grappige jongen waar ik zoveel om was gaan geven ontzettend. Zoveel dat het pijn deed, maar ik had mij al jaren geleden voorgenomen om nooit een traan om hem te laten, zoals sommige sneue meiden deden als ze weer eens geen kans bleken te maken. Daarnaast had ik geen behoefte aan meer ruzie of gezeik.
      Dit alles zorgde ervoor dat toen Blacks verjaardag aanbrak, ik mij zeer ongemakkelijk voelde. Natuurlijk, ik had het cadeau geregeld en ik snapte daarom ook wel waarom sommige mensen vonden dat ik mee moest gaan, maar ik voelde mij net zo ongewenst als een inbreker. Niet dat dat door de mensen kwam. Nee, Black was een schat en ik wist dat Remus geen enkel bezwaar had dat ik mee was. Pettigrew was moeilijk te peilen soms, maar hij leek ook geen probleem te hebben. Ik was echter doodsbang de verjaardag te verpesten door iets tegen Potter te zeggen dat hem deed flippen. Vooral omdat zijn ouders ontzettend lief waren. Na was lachjes om de blijdschap van Black, die ik op de een of andere manier onmogelijk kon delen –wat ik gewoonlijk wel deed als ik blijkbaar het juiste cadeau had geregeld- volledig afgekloven vingernagels, een naar gevoel in mijn buik en veel gedraai en gefrutsel aan mijn haar en kleren, waren we eindelijk weer terug op Hogwarts en kon ik even vijf tellen weg vluchten naar mijn kamer om op adem te komen.
      ’Wat een ramp,’ mompelde ik tegen mijzelf, terwijl ik naar de spiegel liep en naar mijn gezicht staarde. Een diepe zucht verliet mijn lippen. En ik ademde even heel diep in en uit. Ik moest een beetje in de feeststemming komen. Dat was duidelijk. Snel liep ik naar mijn kast en viste er enkele kledingstukken uit, opzoek naar iets wat mij een stukje mooier kon laten voelen. Ik wilde dat gevoel creëren dat ik altijd kreeg als Tuney en ik ons op hadden gedoft tot echte prinsessen. Het zou waarschijnlijk wel bloedheet zijn met al die mensen op elkaar geplakt, dus besloot ik niet iets al te warms aan te doen. Ik hees mijzelf in een bebloemd topje –nu ik zo in mijn kast keek had ik teveel dingen met bloemen, maar ach- en trok er één van mijn vele rokjes onderaan. Al klooiend met mijn haar besloot ik toch maar even een selfie te nemen. Nu ik ging doen alsof er helemaal niks aan de hand was, kon ik maar beter alle middelen gebruiken om die schijn op te houden voor vanavond en social media werkte altijd prima mee.


      Ik viste voor mijn eigen veiligheid een boek van de plank –mocht ik niks te doen hebben en de indruk willen wekken dat ik mij prima vermaakte en liep de trap af. Waarschijnlijk zou Black het niks vinden, mocht ik gaan zitten lezen, maar het was dan ook een noodoplossing.

Met opgetrokken neus keek ik om mij heen. Loeiharde muziek –dat was het probleem nog niet- ontzettende hitte en overduidelijke aanwezigheid van alcohol. Als McGonagall dit zou zien, zou ze meteen de stekker eruit trekken en de prefect die hieraan meededen op hun kop geven. Ik beet op mijn lip en viste mijn mobiel tevoorschijn. Waarschijnlijk was het het verstandigst dit zo gewoon te laten en dan als het bedtijd was en het op ging vallen doordat alle professors ook naar bed wilden iedereen weg te sturen uit de leerlingenkamer, desnoods met grof geweld. Normaal begaf ik mij op dit soort avonden altijd in de bibliotheek, maar dat kon ik nu natuurlijk niet maken.
      Hierom verplaatste ik mij naar de tafel met drankjes, checkte of de pompoensap ook daadwerkelijk gewoon pompoensap was en toen dit het geval bleek, nam ik er een slokje van, terwijl ik weer mijn blik door de ruimte liet dansen. Ik zag op het moment geen van mijn vriendinnen of iemand anders waar ik veilig mee kon praten. Toen mijn blik die van een onbekende jongen kruiste, besloot ik mij ongemakkelijk op mijn mobiel te richten en toch maar te doen alsof ik geen complete loner was en het hartstikke druk had. Ik had het altijd makkelijk gevonden om mij in een hoekje redelijk onzichtbaar te maken. Lichtelijk verbaasd staarde ik naar mijn scherm, terwijl de berichtjes binnen stroomden.

>> Maybe I can dance. – James
<< It’s really not that hard…
>> Shall I try? – James
<< If you want to
>> Do you want to dance with me? – James
<< Ofcourse. You are my bf after all
>> Cool! But don’t laugh at me when I fail – James
<< You won’t
>> I hope I won’t – James
<< Just don’t kill anyone c;
>> I will try ^^ - James
>> Oh yay, sappy lovey-dovey Jily is back in this group chat – Blake
>> Better than the fighting one – Sirius
>> but first I claim Evans for TANGO – Sirius
>> Better than a lot of conversations – Gwen
>> Doubt it – Blake
>> I rather read their conversation than Roy or Frankie or Eris – Gwen
>> The love though :’) – Danny
>> Noo I want to dance first with Lily! – James
>> I’d rather stick my head in a blender than read cute Jily convos – Blake
>> Why though? – Gwen
>> go ahead – James
<< Don’t
>> Sorry - James
<< And since when is talking about dancing sappy lovey dovey?
>> It’s not yet, luckily, but it’ll be soon – Blake
<< You don’t know that so go have fun and stop commenting on things that aren’t even there.
>> GUYYYYSS – Sirius
>> Don’t fight – Sirius
>> Lily, love I’m shitfaced drunk right now. Don’t mind me – Blake
<< Being drunk is never an excuse so just go have fun and leave us be.
>> Wow, sounds like someone’s grumpy… - Blake
>> How about you two stop minding each other’s business, that would be the best birthday present ever; no drama – Sirius
>> Thanksss – Sirius
>> Says the one who will stick her head in a blender to not hear a happy couple – Gwen
<< Seriously ugh. I’m not the one starting this. I am actually saying she should go have fun and leave me alone
>> Yes, so Blake please don’t go be a party crasher and be a sweet little angel for me? – Sirius
>> SUBJECT CLOSED – Sirius
>> Evans come dance with me? ; ) – Sirius
>> Let’s dance Lils. Maybe that will cheer you up –James
>> Hey don’t steel my dance partner – Sirius
>> With me ;c – James
<< Hahahahaha :’) sorry deer. Birthday boy first since he’s the birthday boy
>> YAAAY – Sirius
>> Nooo ;c but then you need to dance with me the rest of the evening – James
<< ofcourse
>> Stay strong Evans – Sirius
>> I’m always a sweet little angel – Blake
>> Yayy, time for another beer – James

Daarna begon ze ook nog tegen Gwen en had ik het volledig met haar gehad. Oké, dat Blake zich als een losgeslagen idiote huppeltrut gedroeg en mensen op stang probeerde te jagen was niet zo’n verrassing. Mijn blik vond de jongedame met gemak en ik moest vrij veel moeite doen om mij te beheersen. Ze had het recht niet zich zo te gedragen. Wat mij overigens nog kwader maakte was dat mijn hele dag in het teken had gestaan van Black een leuke verjaardag bezorgen en nu leek het alsof ik het wilde verpesten door haar aan te spreken op haar gedrag, terwijl ik mijzelf slechts verdedigde en haar zei gewoon plezier te hebben en ons met rust te laten. Ik brieste. Rotkind. Ik snapte echt niet wat Black in haar zag. Ooit zou ze hem waarschijnlijk toch wel kei hard laten vallen. Zo zelfzuchtig was ze wel. Ik ademde echter braaf in en uit en liet mijn toverstok braaf op zijn plekje, onder mijn rok tegen mijn been aan, geleerd uit alle actiefilms waarin vrouwen hun pistolen ook vaak daar bewaarden wanneer ze een jurk aanhadden, in mijn geval dus een rokje.
      Ik deed mijn best om miss bitch te vergeten en las de berichtjes van Potter nogmaals, hetgeen dat mijn verbazing had gewekt. Hij had vrij duidelijk gemaakt dat hij onder geen beding wilde dansen en nu wilde hij dat opeens uit het niets wel? Waarom? Hoezo? Waar kwam dat vandaan? Veel tijd om erover na te denken had ik echter niet, want Black kwam aangelopen en dus stak ik mijn mobiel weg, zette het lege glas op de tafel en knuffelde hem.
      ‘Heeee, birthday boy!’ groette ik hem met de grootste glimlach die ik op mijn gezicht kon toveren. ‘Heb je het een beetje naar je zin?’ vroeg ik. ‘En kan je wel dansen met die enkel van je?’ Hij was niet meer naar mij toegekomen, maar ik was volle maan zeker niet vergeten en dus het feit dat hij toen ongelooflijk hinkelde ook niet. ‘Je kan vanavond voor je gaat slapen het best nog even koelen na de overbelasting,’ zei ik hierom en veegde een pluk van mijn rode haren uit mijn gezicht. Eigenlijk was ik vrij opgelucht dat Black hier nu was, want ik had nog steeds noch Gwen, noch Marlene, noch Mary gespot en had hiervoor het gevoel gehad dat ik beter wel dat boek kon gaan lezen wat ik tijdelijk op één van de kasten had gelegd, zodat ik het makkelijk kon pakken mocht ik het nodig hebben. Volgens mij kon vandaag wel als dag van de ongemakkelijkheid benoemd worden.

---

Happy Birthday my Potter!

Lajila Vinaya Shyllward Jil • Ravenclaw • Beater • 16 • Sixth Year "Vouloir c'est pouvoir." Terwijl ik wacht totdat het portretgat wordt opengemaakt, krabbel ik nog wat in het notitieboekje dat ik altijd bij me draag. Een paar snelle, slordige schetsjes komen op het papier terecht en zuchtend kijk ik naar het resultaat. Dan hoor ik wat gestommel en wat lawaai voordat het portretgat opengaat en het gezicht van Peter verschijnt. Hij lijkt wat nerveus en haastig sta ik op terwijl ik een beetje verlegen naar hem glimlach. Dan voel ik zijn armen om mijn lichaam en met een gelukzalige zucht knuffel ik hem stevig terug terwijl ik mijn gezicht even kort in zijn shirt begraaf. Ik voel zijn lippen even kort op mijn wang en vrolijk kijk ik hem aan terwijl ik even zijn krullen nog meer door de war schop.       'Hee, kom binnen,' zegt hij dan glimlachend terwijl hij mijn hand vastpakt en me naar binnen trekt. Een beetje onhandig hobbel ik achter hem aan terwijl ik probeer niet te struikelen over alle red cups die overal op de grond liggen – goh dat wordt nog een leuk opruim klusje als 'afterparty'. Vlug kijk ik even om me heen en zie maar weinig echt bekende, dan valt mijn oog echter op Sirius die met Lily staat te praten en ik overweeg heel even om naar hem toe te stappen maar doe het dan maar gewoon, heel vlug.       'Heeeyyy Siri,'' glimlach ik en knuffel hem snel. 'Gefeliciteerd!' ik kijk even naar Lily en glimlach ook naar haar. 'Hi Lily' ik zwaai even voordat ik me weer wend Peter.       'Wil je wat te drinken?' vraagt hij en ik verstrengel onze vingers. 'We hebben hier alles... wat alcohol bevat, maar ik kan ook wat regelen zonder alcohol als je dat wil.' ik kauw even op de binnenkant van mijn wang. Mijn alcohol tolerantie is nogal laag en ik ben het ook zeker niet gewend, of het nou verstandig is om nu te gaan drinken... Maar het is wel een feestje en uiteindelijk besluit ik maar gewoon even 'gek te doen' aka doen zoals de gemiddelde tiener.       'Doe maar iets, zolang het maar niet te sterk is,' zeg ik dan glimlachend en ga op mijn tenen staan om een kusje op zijn wang te drukken.

---

I just caught the wave in your eyes

Caleb Brody Hughes Cal • Slytherin • Chaser • 16 • Sixth Year "We really should stop labeling everyone." Tor mijn oprecht, grote opluchting voel ik hoe Gwen niet eens tegenstribbelt wanneer ik haar op mijn schoot trekt en ik zucht even diep terwijl ik mijn gezicht begraaf in haar nek en even mijn ogen sluit. Even weet ik me helemaal te ontspannen en de gedachte aan Marlene én Scarlett even heel ver weg in mijn hoofd weg te stoppen – even alleen maar ik en Gwen en geen drama. Geen drama, wie had dat nou ooit gedacht.       'Het is oké, heel oké. Iedereen heeft een beetje aandacht, houvast en affectie nodig, toch.' ik blijf even stil terwijl ik deze woorden van Gwen op me in laat werken. Vervolgens open ik mijn ogen langzaam en knik voorzichtig terwijl ik zachtjes door haar rode lokken streel.       'Ja, je hebt gelijk...' zeg ik zachtjes en schor en schraap kort mijn keel voordat ik haar aankijk.       'Ik weet niet of je het erover wilt hebben...' begin ik en kijk naar de grond terwijl ik weer even in mijn ogen wrijf. 'Maar ik spreek echt de waarheid als ik zeg dat ik spijt heb van mijn fouten en ik ze nooit gemaakt zou hebben als ik de tijd kon terugdraaien.' ik kijk schuldbewust omhoog en bijt mijn lip. 'Het verbaast me dat je niet boos op me bent of me überhaupt nog wilt zien...' ik glimlach zwakjes en trek Gwen wat dichter tegen me aan.       'Dus... Hoe gaat het met jou?' vraag ik en leun wat tegen de leuning van de bank aan terwijl ik haar nog steeds dicht tegen me aan getrokken heb.

---

I just caught the wave in your eyes